Η δουλειά κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς αυτές τις μέρες και σήμερα υπήρχε περιθώριο για κοπάνα 
Οπότε είπα να βάλω καμιά φωτό από τη βόλτα στη Μάνη και κανα δυο ωραίες διαδρομές έξω από τους κύριους άξονες.
Ιδαίτερο τοπίο η Μάνη, άγριο το λέμε συνήθως και εννοούμε (φαντάζομαι) την παρουσία της γυμνής πέτρας παντού, την ξηροφυτική βλάστηση (άρα και την ανυδρία), τις μεγάλες κλίσεις του αναγλύφου κτλ. Α, και τον επακόλουθο αγώνα του ανθρώπου να επιβιώσει σε όλα αυτά. Τελικά βέβαια η Ιστορία μάλλον δείχνει πως ο άνθρωπος δεν τα κατέφερε και όταν του δόθηκε η ευκαιρία έφυγε από τη Μάνη.
Μέχρι τον Πύργο Διρού (με τα σπήλαια) από τον κεντρικό παραλιακό δρόμο.
Η πρώτη καλή διαδρομή και ο καλύτερος τρόπος (που έχω βρει εγώ τέλος πάντων) να περάσει κανείς από τη Δυτική στην Ανατολική Μάνη είναι ο χωματόδρομος από το χωριό Μίνα προς την Κοκκάλα.
Ακολουθώντας το δρόμο Κοκκάλα-Λάγια-Γερολιμένας μια μικρή παράκαμψη βγάζει στα χωριά Μουντανίστικα-Λεοντάκης-Πέππο. Οι φωτό είναι από τα Μουντανίστικα και την κορυφή Προφήτης Ηλίας (πρωτότυπο όνομα) εκεί δίπλα. Το χωριό αφημένο στα ερείπια του (όπως και τόσα άλλα στην περιοχή) πραγματικά δίνει τη διάσταση της ζωής σε αυτό τον τόπο τους αιώνες που πέρασαν.
Αλλά!!!!! Υπάρχει και αυτό το άτομο (δεν ήταν εκεί σήμερα ή δε βγήκε να μου μιλήσει):
Το ακρωτήριο Ταίναρο:
Τελευταίο όχι τόσο γνωστό κομμάτι το Κάβο Γκρόσσο, δυτικά του άξονα Γερολιμένας-Αρεόπολη, όπου και οι φωτό:
Τοπία άγριας πέτρας, θυμαριού και ελιάς δίπλα στη θάλασσα, οδηγώντας ψηλά και αγναντεύοντας τον ορίζοντα. Γούστα είναι αυτά, άλλοι αγριεύονται, άλλοι μαγεύονται (όπως οι Γερμανοί με τα εξοχικά τους).
Αυτά, καλά Χριστούγεννα σε όλους!
Οπότε είπα να βάλω καμιά φωτό από τη βόλτα στη Μάνη και κανα δυο ωραίες διαδρομές έξω από τους κύριους άξονες.
Ιδαίτερο τοπίο η Μάνη, άγριο το λέμε συνήθως και εννοούμε (φαντάζομαι) την παρουσία της γυμνής πέτρας παντού, την ξηροφυτική βλάστηση (άρα και την ανυδρία), τις μεγάλες κλίσεις του αναγλύφου κτλ. Α, και τον επακόλουθο αγώνα του ανθρώπου να επιβιώσει σε όλα αυτά. Τελικά βέβαια η Ιστορία μάλλον δείχνει πως ο άνθρωπος δεν τα κατέφερε και όταν του δόθηκε η ευκαιρία έφυγε από τη Μάνη.
Μέχρι τον Πύργο Διρού (με τα σπήλαια) από τον κεντρικό παραλιακό δρόμο.
Η πρώτη καλή διαδρομή και ο καλύτερος τρόπος (που έχω βρει εγώ τέλος πάντων) να περάσει κανείς από τη Δυτική στην Ανατολική Μάνη είναι ο χωματόδρομος από το χωριό Μίνα προς την Κοκκάλα.
Ακολουθώντας το δρόμο Κοκκάλα-Λάγια-Γερολιμένας μια μικρή παράκαμψη βγάζει στα χωριά Μουντανίστικα-Λεοντάκης-Πέππο. Οι φωτό είναι από τα Μουντανίστικα και την κορυφή Προφήτης Ηλίας (πρωτότυπο όνομα) εκεί δίπλα. Το χωριό αφημένο στα ερείπια του (όπως και τόσα άλλα στην περιοχή) πραγματικά δίνει τη διάσταση της ζωής σε αυτό τον τόπο τους αιώνες που πέρασαν.
Αλλά!!!!! Υπάρχει και αυτό το άτομο (δεν ήταν εκεί σήμερα ή δε βγήκε να μου μιλήσει):
Το ακρωτήριο Ταίναρο:
Τελευταίο όχι τόσο γνωστό κομμάτι το Κάβο Γκρόσσο, δυτικά του άξονα Γερολιμένας-Αρεόπολη, όπου και οι φωτό:
Τοπία άγριας πέτρας, θυμαριού και ελιάς δίπλα στη θάλασσα, οδηγώντας ψηλά και αγναντεύοντας τον ορίζοντα. Γούστα είναι αυτά, άλλοι αγριεύονται, άλλοι μαγεύονται (όπως οι Γερμανοί με τα εξοχικά τους).
Αυτά, καλά Χριστούγεννα σε όλους!
