Τζουμέρκα: Μελισσουργοί-Θεοδώριανα, το πέρασμα του Αυτιού

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Εχω φυγει μπροστα, αφηνοντας τους αλλους να βγαλουν φωτο πανω στον αυχενα και να χαιρετησουν τον βετερανο εντουρα Γιαννη Μπανια (καποιοι παλιοτεροι ισως εχουνε διαβασει αρθρα του σε περιοδικα και κυριως στους 2Τ) που ητανε "ο μοτο-ξεναγος μας" στην περιοχη των Μελισσουργων στα Τζουμερκα. Ο Γιαννης μας ειχε οδηγησει μεχρι τον αυχενα και θα γυρναγε πισω μονος του, αφου βεβαια μας προειδοποιησε οτι η καταβαση απο την αλλη μερια προς Θεοδωριανα ητανε πολυ πιο δυσκολη και ισως να μην εβγαινε μεχρι κατω. Εμεις βεβαια δεν ειχαμε καμια διαθεση να ξανακανουμε το σπαστηρι που ειχαμε κανει ανεβαινοντας μεχρι τον αυχενα. Επισης η επιστροφη μεχρι τη βαση μας στην Ελατη Τρικαλων απο Θοδωριανα, αν βεβαια καταφερναμε να κατεβουμε μεχρι εκει, θα ητανε πολυ πιο συντομη απο το να γυρισουμε πισω οπως ηρθαμε, δηλ. απο Καλαρυτες μεσω Μπαρου. Αξιζε συνεπως να το προσπαθησουμε :ok:

Εχω λοιπον φυγει πρωτος για να δω τι παιζει απο την πισω μερια και δεν πηρε και πολυ να αρχισω να ανησυχω. Σαθρες κατηφορες με σχετικα μεγαλη κλιση και διασπαρτα κοτρωνια και το γκρεμι να καραδοκει απο αριστερα. Η καταβαση γινεται ολο και πιο δυσκολη με αποτομες σαθρες και πολυ στενες στροφες των 180 μοιρων, ωσπου σε καποιο σημειο η αδρεναλινη χτυπαει κοκκινο. Ο δρομος εχει πια φοβερη κατηφορικη κλιση και στενευει, εχοντας γινει ουσιαστικα ενα βαθυ λουκι γεματο πετρες και κοτρωνια, με ενα σαθρο κομματι υπο αρκετη κλιση προς το βουνο απο δεξια και το γκρεμι να χασκει αριστερα :eek: Δεν υπαρχει περιπτωση να δοκιμασω να το κατεβω μονος μου, οποτε πιανω στο σαθρο κομματι δεξια απο το λουκι, φρεναρω και σβηνω το μηχανακι με πρωτη μεσα.

Κραταω το μηχανακι με το δεξι ποδι απο τη μερια του βουνου και η κλιση ειναι τετοια που το αριστερο ποδι χασκει στον αερα, δεν υπαρχει περιπτωση να κατεβω απ'το μηχανακι εκτος κι'αν προσπαθησω να το ξαπλωσω απο δεξια οποτε βεβαια θα γλυστρισει προς το λουκι. Καθομαι ετσι για τα πρωτα 5 λεπτα και χαζευω το εντυπωσιακο και φοβερα αγριο τοπιο, αλλωστε δεν μπορω να κανω και τιποτ'αλλο. Μετα απο 10 λεπτα αρχιζω να αγριευομαι και μου περναει απ'το μυαλο "εχει γουστο οι αλλοι να αποφασισανε να κατεβουνε παλι προς Μελισσουργους με το Μπανια και να μ'αφησαμε μονο μου" o_O Σκεφτομαι οτι εχω μπλεξει σε τετοιο δυσκολο κομματι τη μερα πριν φυγω για Πειραια/Χιο και κατοπιν Τουρκια για το προγραμματισμενο απο πολυ καιρο ταξιδι σε Ανατολία/Καππαδοκία και τα βαζω με τον εαυτο μου που μπλεκω σε τετοιες περιπετειες :mad: Αλλα το αρχικο πλανο ητανε για "μια βολτιτσα στο Περιστερι, να βγαλουμε και καμια φωτο τα Γιαννενα και τη λιμνη απο ψηλα" συμφωνα με τον Αγγελο που οργανωσε την χωματο-εξορμηση :rolleyes:
 

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Τον παλιο Συμοφιτη τον Αγγελο τον Σινανη τον ξερω χρονια, τον "ηξερα" μαλιστα πριν τον γνωρισω προσωπικα απο τα ταξιδιωτικα που ανεβαζε σε μοτο-περιοδικα εδω και καποιες δεκαετιες. Σε καποια φαση ο Αγγελος βρηκε την Ιθακη του που τυχαινει να ειναι η Ελατη Τρικαλων. Εκει εστησε το πολυ ωραιο μαγαζι Λικνο (http://www.likno.gr/) με φυσικα παραδοσιακα προϊοντα και ζει πια εκει ολο τον χρονο, διπλα στη φυση κανοντας αυτο που του αρεσει :cool:

Δεν ετυχε να παμε ποτε χωματοβολτα μαζι αλλα φετος βρεθηκα στην Ελατη Τρικαλων το π/σ/κ 7-8-9 Αυγουστου στο εξοχικο της οικογενειας, εχοντας πλανο να φυγω για Πειραια/Χιο στις 10 και αμεσως μετα για Τουρκία/Ανατολία. Περασα απο το μαγαζι του για ενα γεια και τον βρηκα να χαζευει τον ιδιο χαρτη της Αναβασης που εχω και γω για την περιοχη. Ειχε σκοπο ν'ανεβει στο Περιστερι απο Καλαρυτες και να κατεβει απο Συρακο, μια διαδρομη που ηθελε παντα να την κανει αλλα δεν τουκατσε ποτε. Κατα συμπτωση, αυτη ακριβως την διαδρομη την ειχα κανει περσι το καλοκαιρι δικαβαλος με το ετερο ολοκληρο, ανεβαινοντας μαλιστα για πρωτη φορα στην κορυφη του Περιστεριου Τσουκαρελα (2295μ) με τα ποδια, κατι που επεδιωκα κι'εγω να κανω χρονια :cool: Συμφωνα με τον Αγγελο, μετα τους Καλαρυτες το πλανο ειχε Πραμαντα και Μελισσουργους, οπου ο φιλος του και βετερανος εντουρας Γιαννης Μπανιας παραθεριζε στο πατρικο του και θα τους εδειχνε διαδρομες στην περιοχη.

Οταν με ρωτησε αν ειμουνα μεσα, πεταξα φυσικα τη σκουφια μου, καθως συτη τη φορα, σε αντιθεση με αλλες που ολο κατι ετρεχε, μπορουσα! :ok: Ημουνα χωρις το ετερο ολοκληρο που θα πεταγε απ'ευθειας στη Χιο για να παμε Τουρκια, το Τρανσαλπ ειχε πισω χωματινο λαστιχο απο την τελευταια πουροντουραδα τον Ιουνη (θα εβαζα τον δευτερο τροχο πανω με το ντεμι για Τουρκια στην Αθηνα ενω μπροστα ειχα ηδη βαλει ενα παλιοτερο Σαχαρα για την Τουρκια), και ηξερα και τη διαδρομη πολυ καλα καθως την ειχα κανει περσι.
Το πρωι της Κυριακης 9 Αυγουστου μαζευτηκε λοιπον η παρεα :yew: Ο καπταιν Αγγελος, με ενα αβασανιστο Τρανσαλπ 650 μπλε που ειχε παρει σχετικα προσφατα να αντικαταστησει το XR650L και τουχε βαλει πανω ΜΤ21, ο Παναγιωτης με ενα χωματοφτιαγμενο KLE 500 και η αφεντια μου με το μπαρουτοκαπνισμενο DakarAlp. Καπου πιο πανω, στη θεση Τρια Ποταμια, θα εμπαινε στην παρεα και ο Βασιλης με ενα τσιλικο ΚΤΜ 640 Adventure ο οποιος ητανε για το σ/κ στο πατρικο της οικογενειας στην Κρανια Ασπροποταμου. Ητανε ναρθει μαζι και ο Θενος ο Κατεμης, αλλα τελικα τουκατσε δουλεια εκεινη την Κυριακη και δυστυχως δεν τον ειχαμε μαζι μας :(
 
Τελευταία επεξεργασία:

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Καθως φυγαμε πρωι, εκανε αρκετο κρυο ιδιως στην κοιλαδα του Περτουλιου, οπου κανει ακομα και το καλοκαιρι απιστευτο κρυο :eek: Δεστε και μια αποψη της κοιλαδας με την πρωινη παχνη τραβηγμενη σε αλλη δεκαετια/εξορμηση απο τον φιλτατο Konkost.



Ο ρυθμος ητανε σβελτος και συντομα ενσωματωσαμε και τον Βασιλη στη θεση Τρια Ποταμια με το πανεμορφο Κατεμι του :cool:Δυστυχως δεν ειχαμε χρονο να πιουμε ενα καφε στην Ανθουσα και πηραμε απ'ευθειας τον υπεροχο δρομο για το περασμα του Μπαρου προς Καλαρυτες, που ειναι μια απο τις πιο ομορφες ορεινες διαδρομες στην Ελλαδα. Ητανε μεχρι πριν απο καποια χρονια απιστευτο σπαστηρι με φυτευτη πετρα :mad: αλλα τον φτιαξανε/ασφαλτοστρωσανε προσφατα και εχει στροφιλικια με ασφαλτο πιστας σε ορεινο περιβαλλον εφαμιλλο με πασο των Αλπεων. Εχοντας ευχαριστηθει οδηγηση και στριψιμο, λιγο πριν κατεβουμε για Καλαρυτες πιασαμε τον χωματοδρομο για Περιστερι. Σταματησαμε, βγαλαμε πιεσεις, βγαλαμε και τα αδιαβροχα που ειχαμε βαλει πανω απο μπουφαν για το κρυο για να αρχισουμε την αναβαση.

Εδω ειναι η θεα απο το σημειο που αρχιζει ο δρομος προς το Περιστερι (φαινεται μπροστα χαμηλα), μετα το περασμα του Μπαρου και λιγο πριν κατεβει κανεις αριστερα προς Καλαρυτες. Ο δρομος που φαινεται απεναντι κατεβαινει απο Περιστερι προς Συρακο αλλα εμεις γυριζοντας πηραμε τον πανω - που δεν φαινεται - και ο οποιος εχει θεα σε καποια σημεια προς την πεδιαδα των Ιωανιννων.





Φτανοντας ψηλα κατω απο την κορυφη του Περιστεριου Τσουκαρελα, μπορει ν'αφησει κανεις τα μηχανακια και ν'ανεβει σε περιπου μιση ωρα με τρια τεταρτα στην κορυφη. Εμεις φυσικα δεν το καναμε καθως το πλανο ητανε να κατεβουμε προς Συρακο και να παμε τελικα Πραμαντα και Μελισσουργους. Αλλα μια και ειμαστε νοητα στην περιοχη, ας δουμε τη θεα απο ψηλα :cool:

Εδω ειναι η θεα της αλπικης λιμνης Βερλιγκας (την ανοιξη μονο) απο την αναβαση προς την Τσουκαρελα κοιταζοντας νοτιο-ανατολικα. Δεν χρειαζεται ν'ανεβει κανεις στην κορυφη, απλα απο το σημειο που αφηνει κανεις τη μηχανη και με 10' "αναβαση" (εκει που αρχιζει το μονοπατι για την κορυφη) φαινεται αυτη η θεα.



Εδω η θεα κοιταζοντας νοτια απο το ιδιο σημειο, στο βαθος δεξια φαινεται το βουνο πανω απο τα Πραμαντα, η Στρογγουλα (2112μ), με τα συννεφα στην κορυφη. Αριστερα απο την Στρογγουλα και πιο νοτια (αν και στη φωτο φαινεται σχεδον παραλληλα λογω αποστασης) ειναι ο αυχενας του Αυτιου στον οποιο και ανεβηκαμε και κατεβηκαμε απο πισω δηλ. πιο νοτια ακομη στα Θεοδωριανα.



Η ιδια θεα με την Βερλιγκα κατω αριστερα. Εκει που πεφτει η σκια του συννεφου αριστερα φαινεται ο δρομος που ανεβαινει απο το χωριο Χαλικι Ασπροποταμου προς τη Βερλιγκα και τον οποιο εχουνε κλεισει φταχνοντας δυο αναχωματα αμεσως μετα την ανηφορικη στροφη. Προσεξτε την ανηφορικη κλιση που εχει αυτος ο δρομος οπως ανεβαινει κανεις προς στην στροφη.



Και εδω μια δευτερη πιο κοντινη φωτο οπου φαινεται αυτο το σημειο.



Ακριβως στο σημειο αυτο και μεχρι το αναχωμα ειχαμε φτασει με τα μηχανακια σε μια εξορμηση στην περιοχη τον Ιουνη του 2014. Φαινεται και στη φωτο η φοβερη ανηφορικη κλιση που εχει εκει ο δρομος.



Ειχαμε ξαναπαει φετος εκει στις αρχες Ιουνη ενω ειχε ακομη καποια χιονια και λογω βρεγμενου γρασιδιου εγινε "της πτωσης" :muted:









Τεσπα, επανερχομενοι στη χωματοβολτα του περασμενου Αυγουστου, αφου καναμε μια σταση στο πιο ψηλο σημειο του δρομου, ξανακατεβηκαμε και πηραμε τον αλλο δρομο που κατηφοριζει προς Συρακο. Αυτος εχει λιγοτερη πετρα και ειναι πιο ευκολος απο τον "παραλληλο του ανατολικα" απο τον οποιο ειχαμε ανεβει και τον οποιο βλεπαμε απεναντι. Σε καποιο σημειο μαλιστα συναντησαμε πολλους πεζοπορους απο το Συρακο που ειχανε ανεβει στην κορυφη του Περιστεριου και τωρα κατεβαινανε, με τους οποιους πιασαμε κουβεντα και οι οποιοι μας κανανε μια συντομη γεωγραφικη ξεναγηση στην περιοχη. Η συναντηση εγινε κοντα στο πανεμορφο εκκλησακι του Αγιου Αθανασιου απ'οπου φαινεται και η λιμνη των Ιωαννινων.





Συνεχισαμε κατεβαινοντας και πιασαμε τελικα ασφαλτο και βγαλαμε καποιες φωτογραφιες το πανεμορφο Συρακο απο απεναντι οπως περναγαμε.





Κατεβηκαμε τελικα χαμηλα στην γεφυρα του Αραχθου οπου μας περιμενε και μας καλωσορισε ο Γιαννης ο Μπανιας με ενα "πολεμικο" XR 600 - τον Γιαννη επισης τον "ηξερα" απο καποια αρθρα του σε περιοδικα της εποχης πριν χρονια. Η ανωδυνη χωματοβολτα συμφωνα με το αρχικο πλανο ειχε ουσιαστικα τελειωσει, θα ανεβαιναμε Πραμαντα και Μελισσουργους για καφε και κουβεντουλα με τον Γιαννη και μετα θα γυρναγαμε πισω. Αλλα αυτο που με παραξενεψε ητανε οτι ο Γιαννης ητανε ντυμενος σαν να ητανε να κατεβει σε αγωνα εντουρο :woot: Μας περιμενε εκει καμια ωρα απ'οτι μας ειπε και ο Αγγελος σχολιασε χαριεντιζομενος "ο Γιαννης φαινεται ναχει αγριες διαθεσεις!" :Watching::muted: Ο Γιαννης ρωτησε "Θελετε ν'ανεβουμε απο ασφαλτο ή θα θελατε να παμε απο μια δυσκολουτσικη διαδρομη απο χωμα αλλα οχι κατι το ιδιαιτερο?". Εκει το πηραμε πατριωτικα, απαντωντας "Φυσικα και θα παμε απο χωμα!"
Ψυλιαστηκα οτι κατι δεν πηγαινε καλα μολις μπηκαμε στο "χωμα". Ενα πραμα σαν ανηφορικος δρομος-μονοπατι, απο τον οποιο ητανε φανερο οτι δεν ειχε περασει ποτε τιποτε εκτος απο ζωα (μαλλον γελαδια), με βαθια λουκια κρυμενα μεσα στα ψηλα χορτα τα οποια θελανε πολλη προσοχη για να μην βρεθει κανεις κατω ετσι για πλακα.

Συνεχιζεται..
 
Τελευταία επεξεργασία:

Billy-Bo

Μέλος
Περιοχή
Καρδίτσα
Όνομα
Βασίλης
Μοτό
R 1200GS 07'
Καθως φυγαμε πρωι, εκανε αρκετο κρυο ιδιως στην κοιλαδα του Περτουλιου, οπου κανει ακομα και το καλοκαιρι απιστευτο κρυο :eek: Δεστε και μια αποψη της κοιλαδας με την πρωινη παχνη τραβηγμενη σε αλλη δεκαετια/εξορμηση απο τον φιλτατο Konkost.



Ο ρυθμος ητανε σβελτος και συντομα ενσωματωσαμε και τον Βασιλη στη θεση Τρια Ποταμια με το πανεμορφο Κατεμι του :cool:Δυστυχως δεν ειχαμε χρονο να πιουμε ενα καφε στην Ανθουσα και πηραμε απ'ευθειας τον υπεροχο δρομο για το περασμα του Μπαρου προς Καλαρυτες, που ειναι μια απο τις πιο ομορφες ορεινες διαδρομες στην Ελλαδα. Ητανε μεχρι πριν απο καποια χρονια απιστευτο σπαστηρι με φυτευτη πετρα :mad: αλλα τον φτιαξανε/ασφαλτοστρωσανε προσφατα και εχει στροφιλικια με ασφαλτο πιστας σε ορεινο περιβαλλον εφαμιλλο με πασο των Αλπεων. Εχοντας ευχαριστηθει οδηγηση και στριψιμο, λιγο πριν κατεβουμε για Καλαρυτες πιασαμε τον χωματοδρομο για Περιστερι. Σταματησαμε, βγαλαμε πιεσεις, βγαλαμε και τα αδιαβροχα που ειχαμε βαλει πανω απο μπουφαν για το κρυο για να αρχισουμε την αναβαση.

Εδω ειναι η θεα απο το σημειο που αρχιζει ο δρομος προς το Περιστερι (φαινεται μπροστα χαμηλα), μετα το περασμα του Μπαρου και λιγο πριν κατεβει κανεις αριστερα προς Καλαρυτες. Ο δρομος που φαινεται απεναντι κατεβαινει απο Περιστερι προς Συρακο αλλα εμεις γυριζοντας πηραμε τον πανω - που δεν φαινεται - και ο οποιος εχει θεα σε καποια σημεια προς την πεδιαδα των Ιωανιννων.





Φτανοντας ψηλα κατω απο την κορυφη του Περιστεριου Τσουκαρελα, μπορει ν'αφησει κανεις τα μηχανακια και ν'ανεβει σε περιπου μιση ωρα με τρια τεταρτα στην κορυφη. Εμεις φυσικα δεν το καναμε καθως το πλανο ητανε να κατεβουμε προς Συρακο και να παμε τελικα Πραμαντα και Μελισσουργους. Αλλα μια και ειμαστε νοητα στην περιοχη, ας δουμε τη θεα απο ψηλα :cool:

Εδω ειναι η θεα της αλπικης λιμνης Βερλιγκας (την ανοιξη μονο) απο την αναβαση προς την Τσουκαρελα κοιταζοντας νοτιο-ανατολικα. Δεν χρειαζεται ν'ανεβει κανεις στην κορυφη, απλα απο το σημειο που αφηνει κανεις τη μηχανη και με 10' "αναβαση" (εκει που αρχιζει το μονοπατι για την κορυφη) φαινεται αυτη η θεα.



Εδω η θεα κοιταζοντας νοτια απο το ιδιο σημειο, στο βαθος δεξια φαινεται το βουνο πανω απο τα Πραμαντα, η Στρογγουλα (2112μ), με τα συννεφα στην κορυφη. Αριστερα απο την Στρογγουλα και πιο νοτια (αν και στη φωτο φαινεται σχεδον παραλληλα λογω αποστασης) ειναι ο αυχενας του Αυτιου στον οποιο και ανεβηκαμε και κατεβηκαμε απο πισω δηλ. πιο νοτια ακομη στα Θεοδωριανα.



Η ιδια θεα με την Βερλιγκα κατω αριστερα. Εκει που πεφτει η σκια του συννεφου αριστερα φαινεται ο δρομος που ανεβαινει απο το χωριο Χαλικι Ασπροποταμου προς τη Βερλιγκα και τον οποιο εχουνε κλεισει φταχνοντας δυο αναχωματα αμεσως μετα την ανηφορικη στροφη. Προσεξτε την ανηφορικη κλιση που εχει αυτος ο δρομος οπως ανεβαινει κανεις προς στην στροφη.



Και εδω μια δευτερη πιο κοντινη φωτο οπου φαινεται αυτο το σημειο.



Ακριβως στο σημειο αυτο και μεχρι το αναχωμα ειχαμε φτασει με τα μηχανακια σε μια εξορμηση στην περιοχη τον Ιουνη του 2014. Φαινεται και στη φωτο η φοβερη ανηφορικη κλιση που εχει εκει ο δρομος.



Ειχαμε ξαναπαει φετος εκει στις αρχες Ιουνη ενω ειχε ακομη καποια χιονια και λογω βρεγμενου γρασιδιου εγινε "της πτωσης" :muted:









Τεσπα, επανερχομενοι στη χωματοβολτα του περασμενου Αυγουστου, αφου καναμε μια σταση στο πιο ψηλο σημειο του δρομου, ξανακατεβηκαμε και πηραμε τον αλλο δρομο που κατηφοριζει προς Συρακο. Αυτος εχει λιγοτερη πετρα και ειναι πιο ευκολος απο τον "παραλληλο του ανατολικα" απο τον οποιο ειχαμε ανεβει και τον οποιο βλεπαμε απεναντι. Σε καποιο σημειο μαλιστα συναντησαμε πολλους πεζοπορους απο το Συρακο που ειχανε ανεβει στην κορυφη του Περιστεριου και τωρα κατεβαινανε, με τους οποιους πιασαμε κουβεντα και οι οποιοι μας κανανε μια συντομη γεωγραφικη ξεναγηση στην περιοχη. Η συναντηση εγινε κοντα στο πανεμορφο εκκλησακι του Αγιου Αθανασιου απ'οπου φαινεται και η λιμνη των Ιωαννινων.






Συνεχισαμε κατεβαινοντας και πιασαμε τελικα ασφαλτο και βγαλαμε καποιες φωτογραφιες το πανεμορφο Συρακο απο απεναντι οπως περναγαμε.






Κατεβηκαμε τελικα χαμηλα στην γεφυρα του Αραχθου οπου μας περιμενε και μας καλωσορισε ο Γιαννης ο Μπανιας με ενα "πολεμικο" XR 600 - τον Γιαννη επισης τον "ηξερα" απο καποια αρθρα του σε περιοδικα της εποχης πριν χρονια. Η ανωδυνη χωματοβολτα συμφωνα με το αρχικο πλανο ειχε ουσιαστικα τελειωσει, θα ανεβαιναμε Πραμαντα και Μελισσουργους για καφε και κουβεντουλα με τον Γιαννη και μετα θα γυρναγαμε πισω. Αλλα αυτο που με παραξενεψε ητανε οτι ο Γιαννης ητανε ντυμενος σαν να ητανε να κατεβει σε αγωνα εντουρο :woot: Μας περιμενε εκει καμια ωρα απ'οτι μας ειπε και ο Αγγελος σχολιασε χαριεντιζομενος "ο Γιαννης φαινεται ναχει αγριες διαθεσεις!" :Watching::muted: Ο Γιαννης ρωτησε "Θελετε ν'ανεβουμε απο ασφαλτο ή θα θελατε να παμε απο μια δυσκολουτσικη διαδρομη απο χωμα αλλα οχι κατι το ιδιαιτερο?". Εκει το πηραμε πατριωτικα, απαντωντας "Φυσικα και θα παμε απο χωμα!"
Ψυλιαστηκα οτι κατι δεν πηγαινε καλα μολις μπηκαμε στο "χωμα". Ενα πραμα σαν ανηφορικος δρομος-μονοπατι, απο τον οποιο ητανε φανερο οτι δεν ειχε περασει ποτε τιποτε εκτος απο ζωα (μαλλον γελαδια), με βαθια λουκια κρυμενα μεσα στα ψηλα χορτα τα οποια θελανε πολλη προσοχη για να μην βρεθει κανεις κατω ετσι για πλακα.

Συνεχιζεται..
.... Οπως λεει και ο Αυλωνιτης "Ρε που παμε ρε ...."
Καθως φυγαμε πρωι, εκανε αρκετο κρυο ιδιως στην κοιλαδα του Περτουλιου, οπου κανει ακομα και το καλοκαιρι απιστευτο κρυο :eek: Δεστε και μια αποψη της κοιλαδας με την πρωινη παχνη τραβηγμενη σε αλλη δεκαετια/εξορμηση απο τον φιλτατο Konkost.



Ο ρυθμος ητανε σβελτος και συντομα ενσωματωσαμε και τον Βασιλη στη θεση Τρια Ποταμια με το πανεμορφο Κατεμι του :cool:Δυστυχως δεν ειχαμε χρονο να πιουμε ενα καφε στην Ανθουσα και πηραμε απ'ευθειας τον υπεροχο δρομο για το περασμα του Μπαρου προς Καλαρυτες, που ειναι μια απο τις πιο ομορφες ορεινες διαδρομες στην Ελλαδα. Ητανε μεχρι πριν απο καποια χρονια απιστευτο σπαστηρι με φυτευτη πετρα :mad: αλλα τον φτιαξανε/ασφαλτοστρωσανε προσφατα και εχει στροφιλικια με ασφαλτο πιστας σε ορεινο περιβαλλον εφαμιλλο με πασο των Αλπεων. Εχοντας ευχαριστηθει οδηγηση και στριψιμο, λιγο πριν κατεβουμε για Καλαρυτες πιασαμε τον χωματοδρομο για Περιστερι. Σταματησαμε, βγαλαμε πιεσεις, βγαλαμε και τα αδιαβροχα που ειχαμε βαλει πανω απο μπουφαν για το κρυο για να αρχισουμε την αναβαση.

Εδω ειναι η θεα απο το σημειο που αρχιζει ο δρομος προς το Περιστερι (φαινεται μπροστα χαμηλα), μετα το περασμα του Μπαρου και λιγο πριν κατεβει κανεις αριστερα προς Καλαρυτες. Ο δρομος που φαινεται απεναντι κατεβαινει απο Περιστερι προς Συρακο αλλα εμεις γυριζοντας πηραμε τον πανω - που δεν φαινεται - και ο οποιος εχει θεα σε καποια σημεια προς την πεδιαδα των Ιωανιννων.





Φτανοντας ψηλα κατω απο την κορυφη του Περιστεριου Τσουκαρελα, μπορει ν'αφησει κανεις τα μηχανακια και ν'ανεβει σε περιπου μιση ωρα με τρια τεταρτα στην κορυφη. Εμεις φυσικα δεν το καναμε καθως το πλανο ητανε να κατεβουμε προς Συρακο και να παμε τελικα Πραμαντα και Μελισσουργους. Αλλα μια και ειμαστε νοητα στην περιοχη, ας δουμε τη θεα απο ψηλα :cool:

Εδω ειναι η θεα της αλπικης λιμνης Βερλιγκας (την ανοιξη μονο) απο την αναβαση προς την Τσουκαρελα κοιταζοντας νοτιο-ανατολικα. Δεν χρειαζεται ν'ανεβει κανεις στην κορυφη, απλα απο το σημειο που αφηνει κανεις τη μηχανη και με 10' "αναβαση" (εκει που αρχιζει το μονοπατι για την κορυφη) φαινεται αυτη η θεα.



Εδω η θεα κοιταζοντας νοτια απο το ιδιο σημειο, στο βαθος δεξια φαινεται το βουνο πανω απο τα Πραμαντα, η Στρογγουλα (2112μ), με τα συννεφα στην κορυφη. Αριστερα απο την Στρογγουλα και πιο νοτια (αν και στη φωτο φαινεται σχεδον παραλληλα λογω αποστασης) ειναι ο αυχενας του Αυτιου στον οποιο και ανεβηκαμε και κατεβηκαμε απο πισω δηλ. πιο νοτια ακομη στα Θεοδωριανα.



Η ιδια θεα με την Βερλιγκα κατω αριστερα. Εκει που πεφτει η σκια του συννεφου αριστερα φαινεται ο δρομος που ανεβαινει απο το χωριο Χαλικι Ασπροποταμου προς τη Βερλιγκα και τον οποιο εχουνε κλεισει φταχνοντας δυο αναχωματα αμεσως μετα την ανηφορικη στροφη. Προσεξτε την ανηφορικη κλιση που εχει αυτος ο δρομος οπως ανεβαινει κανεις προς στην στροφη.



Και εδω μια δευτερη πιο κοντινη φωτο οπου φαινεται αυτο το σημειο.



Ακριβως στο σημειο αυτο και μεχρι το αναχωμα ειχαμε φτασει με τα μηχανακια σε μια εξορμηση στην περιοχη τον Ιουνη του 2014. Φαινεται και στη φωτο η φοβερη ανηφορικη κλιση που εχει εκει ο δρομος.



Ειχαμε ξαναπαει φετος εκει στις αρχες Ιουνη ενω ειχε ακομη καποια χιονια και λογω βρεγμενου γρασιδιου εγινε "της πτωσης" :muted:









Τεσπα, επανερχομενοι στη χωματοβολτα του περασμενου Αυγουστου, αφου καναμε μια σταση στο πιο ψηλο σημειο του δρομου, ξανακατεβηκαμε και πηραμε τον αλλο δρομο που κατηφοριζει προς Συρακο. Αυτος εχει λιγοτερη πετρα και ειναι πιο ευκολος απο τον "παραλληλο του ανατολικα" απο τον οποιο ειχαμε ανεβει και τον οποιο βλεπαμε απεναντι. Σε καποιο σημειο μαλιστα συναντησαμε πολλους πεζοπορους απο το Συρακο που ειχανε ανεβει στην κορυφη του Περιστεριου και τωρα κατεβαινανε, με τους οποιους πιασαμε κουβεντα και οι οποιοι μας κανανε μια συντομη γεωγραφικη ξεναγηση στην περιοχη. Η συναντηση εγινε κοντα στο πανεμορφο εκκλησακι του Αγιου Αθανασιου απ'οπου φαινεται και η λιμνη των Ιωαννινων.






Συνεχισαμε κατεβαινοντας και πιασαμε τελικα ασφαλτο και βγαλαμε καποιες φωτογραφιες το πανεμορφο Συρακο απο απεναντι οπως περναγαμε.






Κατεβηκαμε τελικα χαμηλα στην γεφυρα του Αραχθου οπου μας περιμενε και μας καλωσορισε ο Γιαννης ο Μπανιας με ενα "πολεμικο" XR 600 - τον Γιαννη επισης τον "ηξερα" απο καποια αρθρα του σε περιοδικα της εποχης πριν χρονια. Η ανωδυνη χωματοβολτα συμφωνα με το αρχικο πλανο ειχε ουσιαστικα τελειωσει, θα ανεβαιναμε Πραμαντα και Μελισσουργους για καφε και κουβεντουλα με τον Γιαννη και μετα θα γυρναγαμε πισω. Αλλα αυτο που με παραξενεψε ητανε οτι ο Γιαννης ητανε ντυμενος σαν να ητανε να κατεβει σε αγωνα εντουρο :woot: Μας περιμενε εκει καμια ωρα απ'οτι μας ειπε και ο Αγγελος σχολιασε χαριεντιζομενος "ο Γιαννης φαινεται ναχει αγριες διαθεσεις!" :Watching::muted: Ο Γιαννης ρωτησε "Θελετε ν'ανεβουμε απο ασφαλτο ή θα θελατε να παμε απο μια δυσκολουτσικη διαδρομη απο χωμα αλλα οχι κατι το ιδιαιτερο?". Εκει το πηραμε πατριωτικα, απαντωντας "Φυσικα και θα παμε απο χωμα!"
Ψυλιαστηκα οτι κατι δεν πηγαινε καλα μολις μπηκαμε στο "χωμα". Ενα πραμα σαν ανηφορικος δρομος-μονοπατι, απο τον οποιο ητανε φανερο οτι δεν ειχε περασει ποτε τιποτε εκτος απο ζωα (μαλλον γελαδια), με βαθια λουκια κρυμενα μεσα στα ψηλα χορτα τα οποια θελανε πολλη προσοχη για να μην βρεθει κανεις κατω ετσι για πλακα.

Συνεχιζεται..
.... Όπως λεει και ο Αυλωνίτης " Ωρε που παμε, που πάμε ρεεεεε ...." Αυτες ειναι περιπέτειες ....περιμένουμε την συνέχεια ;)!

BMW Motorrad
 

XR Maniac

Skipper
ADVRIDE Team
Περιοχή
ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Όνομα
Κωστας
Μοτό
NX 650-HRC Gandhi!!
s1000xr
Αυτό είναι πρωινό ξύπνημα. .....:ok:

Δεν γύρισες ακόμα από την εκκλησία .....πουροGeorge? ??:D
 

mAthosalas

I love my GS
Περιοχή
ΧώμαSweetHome
Όνομα
Κώστας
Μοτό
F800GS 30 years
Αντε ρε George Δωσε πονο λεμε!
Ή το αδειασε το μπουκαλι χθες και ξεκουραζει τις βλεφαριδες του ακομα ή ειχε κανα μνημοσυνο στην Πρωινη Λειτουργια κι εκατσε για σπερνά...:p
Θα ρθει που θα παει...:)
 

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Εδω λεει οτι περναει μονο αν πατησεις την επιλογη ποδηλατο.
Το ασπρο κομματι που δειχνει στη αναβαση απο Μελισσουργους προς αυχενα (κατεβαινοντας νοτια δηλ.) ειναι μεν δυσκολο αλλα οχι κατι το φοβερο, ειναι ασχημο σπαστηρι με πολυ φυτευτη και κυλιομενη πετρα κ διαμηκη/διαγωνια λουκια αλλα περνιεται ανετα και απο μεγαλα on-off με χωματινα λαστιχα και σχετικη πειρα αναβατη. Το αλλο ασπρο κομματι που κατεβαινει νοτια προς Θεοδωριανα ειναι πολυ δυσκολο, συνεχεια προσεχως..

To transalp παντως πολλοι ''πλοιαρχοι'' του Λουτρακιου το λενε περιπαικτικα ποδηλατο:yew:
Ποδηλατο στο ματι, mountain bike στο κρεβατι, εεε στα δυσκολα σπαστηρια ηθελα να πω :D

Very briefly, το ΤΑ 650 κατω απο την "κυριλε ντουλαπιτσα" εμφανιση εχει τον κινητηρα (ελαφρα detuned) και τη γεωμετρια του XRV650, ειναι πιο ολοκληρωμενο και μανιτζεβελο μηχανακι απο το XRV750 και ειναι 100% αξιοπιστο :ok: αλλα ας αφησουμε τα σχετικα για αλλο θεμα. Οπως ειχε γραψει καποτε ενα μοτοπεριοδικο "κυριλε εντουρο" :p
 
Τελευταία επεξεργασία:

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Ή το αδειασε το μπουκαλι χθες και ξεκουραζει τις βλεφαριδες του ακομα ή ειχε κανα μνημοσυνο στην Πρωινη Λειτουργια κι εκατσε για σπερνά...:p
Θα ρθει που θα παει...:)
Χωρις πλακα, τελειωσα το μπουκαλι Lagavulin χθες, Σαββατοβραδο γαρ, ειχε ομως λιγοτερο απο 1/3 ;) :)

Δεν καθησα για τον εσπερινο, οποτε ..back here :D
 
Τελευταία επεξεργασία:

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Συνεχεια λοιπον απο το σημειο που ειχαμε μεινει, προσπαθωντας ν'ανεβουμε απο τη γεφυρα του Αραχθου στους Μελισσουργους με τον Μπανια να νομιζει οτι ειμαστε σε αγωνα εντουρο :rolleyes:

Ο Μπανιας πηγαινε μπροστα εχοντας χουφτωσει τη γκαζιερα του χωματοφτιαγμενου XR600 και μεις απο πισω προσπαθουσαμε ν'ακολουθησουμε με τη ψυχη στο στομα στον ανηφορικο δρομο-μονοπατι με τα κρυμενα απο τα χορτα διαμηκη λουκια :woot: Πηγαμε ετσι για λιγο ωσπου σε καποιο σημειο ο "δρομος" στριβει δεξια ..και βλεπουμε το πρωτο δυσκολο σημειο: ακομα περισοτερη ανηφορα και ενα περασμα με “σκαλοπατι” που ηθελε φορα και τσαμπουκα και το χειροτερο, ολος ο δρομος ειχε πια αρκετη λασπη περα-περα απο νερα που τρεχανε :eek:

Εγω με τον Παναγιωτη με το DakarKLE ερχομαστε τελευταιοι και με το που στριψαμε, βλεπουμε τον Αγγελο και τον Βασιλη να κοιταζουν πως θα περασουν αλλα ο Γιαννης πουθενα - θα ειχε περασει με καμια σουζα! :) Λεω στους αλλους “Που παμε ωρε παιδια, δε βλεπετε οτι προκειται για πολυ δυσκολο δρομο-μονοπατι?” και ο "Ολα-ισιωμα" Αγγελος με την παροιμειωδη ψυχραιμια του απανταει “Ελατε μωρε, θα περασουμε, δεν μπορει θα φτιαχνει παραπανω”. Βγαζει το μηχανακι του αριστερα απο το δρομο οπου δεν ειχε μεν σκαλοπατι αλλα 10 εκατοστα λασπης στο μαλακο χωμα και σε ανηφορι. Τον βλεπουμε να παλευει – καθιστος οπως παντα – πανω στο Τρανσαλπ του, βαζει πόδια κατω, κολαει σε ενα σημειο αλλα τελικα με αρκετη προσπαθεια καταφερνει και ανεβαινει πιο πανω στο ξερο :ok:

Εμεις οι υπολοιποι αρχικα κοιταζομαστε :rolleyes: “Καλυτερα απο το δρομο” λεει ο Παναγιωτης, παιρνει φορα και ορμαει ορθιος με το DakarKLE, παλευει λιγο στο λασπωμενο σκαλοπατι αλλα ανεβαινει. Τον ακολουθαει ο Βασιλης με το 640 Adventure και μενω εγω να σκεφτομαι “που παμε ωρε, ποιος ξερει τι θα βρουμε παραπανω” :mad: Σβηνω αρχικα και περιμενω κανα δυο λεπτα μη και μετανοιωσουν και γυρισουν πισω αλλα δεν τους ακουω καν, οποτε ξαναναβω το μηχανακι και περναω κι’εγω με την ψυχη στο στομα καθως ο πισω τροχος σπινιαρει στο λασπωμενο σκαλοπατι. Μολις εχω περασει βλεπω τον Βασιλη που γυρναει να με ψαξει και μου κανει “Ολα ενταξει?” “Ναι, συγνωμη που σας καθυστερησα”. “Μπα, δεν καθυστερησες κανεναν, εχουμε κολησει λιγο πιο πανω!” :confused::laugh:

Στα 300 μετρα απο κεινο το σημειο υπαρχει αλλη δυσκολη αναβαση-σκαλοπατι με λουκια και πολλη λασπη, και φυσικα ο Γιαννης ειναι ηδη απεναντι και λεει “Ελατε παιδια, δεν ειναι τιποτα, απο δω, απο δω!”
Αφου βλεπω τον Παναγιωτη και τον Βασιλη να παλευουν ασχημα ν’ανεβουν απο τον δρομο με τα ανηφορικα λασπωμενα λουκια, ακολουθαω τον Αγγελο με το αλλο Τρανσαλπ που εχει βγει παλι απο διπλα, στην πολλη λασπη για να αποφυγει τα λουκια. Κολλαω σε καποιο σημειο αλλα με την βοηθεια του Παναγιωτη που εχει ερθει να μας βοηθησει ξεκολαω και τελικα ανεβαινω. Εχουμε κανει γυρω στα 800 μετρα απο την ασφαλτο και ειμαστε ολοι μουσκεμα στον ιδρωτα και με την ψυχη στο στομα σ’αυτον τον μαμημενο κ@λοδρομο :Watching: Αλλα πριν προλαβουμε να πουμε τιποτα, ο Γιαννης εχει παλι φυγει μπροστα.

Το επομενο κομματι ειναι ανηφορικο σπαστηρι απο ξεραμενη λασπη που την εχουνε πατησει μεγαλα ζωα και εχει γινει πολυ σκληρο χωμα, σαν συνεχομενες πετρες. Κοπανιομαστε ανεβαινοντας αλλα μετα απο αλλα περιπου 400 μετρα βλεπουμε τον Γιαννη να εχει σταματησει με το XR μπροστα σε ενα σχεδον σεληνιακο τοπιο: ο δρομος φαινεται πια σαν να εχει βομβαρδιστει, εχει συνεχομενα απανωτα βαθια λουκια για τουλαχιστον 50 μετρα :eek: Εκει ακομη και ο – επαναλαμβανω – παροιμειωδως ψυχραιμος "Ολα-ισιωμα" Αγγελος τα παιρνει και λεει “Γιαννη, ως εδω, για χαλαρη βολτιτσα στο χωμα ηρθαμε να δουμε τα μερη, οχι για τετοια δυσκολη εντουραδα, τερμα γυρναμε πισω!”. Το να γυρισουμε τα μηχανακια πανω στα λουκια απο τις ξεραμενες λασπες δεν ητανε οτι πιο ευκολο αλλα η ιδεα οτι θα βγουμε απο κει μεσα το εκανε ευκολο! :woot: Να πω οτι εψαξα αργοτερα αυτον τον δρομο στον χαρτη της Αναβασης και δεν τον ειχε καν, ουτε σαν “ασπρο”!!

Τα παιδια κατηφοριζουνε αλλα εγω μενω να δω τον Γιαννη που, ετσι για το μαμωτο, προσπαθει να περασει αυτο το πολυ δυσκολο κομματι πριν γυρισει κι’αυτος. Ειναι πραγματικα εντυπωσιακος και θα το περναγε αλλα περιπου στη μεση εγκαταλειπει την προσπαθεια εφ’οσον δεν εχει νοημα και γυρναει πισω. Κατεβαινουμε μαζι, και για να του δειξω οτι κι’εμεις δεν ειμαστε τελειως του γλυκου νερου, κατεβαινω πηγαινοντας το Τρανσαλπακι οσο μπορω (εχει και κατηφορα) ;) παιρνοντας και ρισκα στα λουκια :oops: Στην δε αναβαση για Πραμαντα απο ασφαλτο το καρυδωνω για τα καλα :cool: με τον Γιαννη ν'ακολουθει με το XR.

Αφου βαλαμε βενζινη στα Πραμαντα, καταληξαμε για καφεδακι στο φανταστικο υπαιθριο καφε-τσαρδακι του ξενοδοχειου Τα Τζουμερκα στους Μελισσουργους. Ο καφετζης ειναι φιλος του Γιαννη και με ενα TTR που εχει, γυρνανε μαζι ολα τα μονοπατια της περιοχης. Η κουβεντα περιελαβε ιστοριες του Γιαννη απο αγωνες εντουρο στους οποιους ετρεχε με ενα CR500 μεταξυ αλλων, κουβεντα φυσικα για μηχανακια, κουβεντα για τα χωρια της περιοχης (Μελισσουργους, Πραμαντα, Αγναντα) και, φυσικα, κοινωνικο-πολιτικα σχολια. Η βολτα οπως την ειχε σχεδιασει ο Αγγελος ειχε τελειωσει, και κανονικα θα γυρναγαμε πισω, παλι απο το ασφαλτινο περασμα του Μπαρου προς Ελατη. Αλλα η μερα τελικα κατεληξε αλλιως..
 
Τελευταία επεξεργασία:

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Εχοντας τελειωσει την καφεδοκουβεντα και καθως ητανε ακομη σχετικα νωρις (4μμ), λεει ο Μπανιας "Αφου εχετε χρονο, γουσταρετε ν'ανεβουμε μεχρι τον αυχενα του Αυτιου για να δουμε τη θεα και μετα γυρναμε παλι πισω και φευγετε?" Εγω δεν ειχα καν ακουσει γι'αυτον τον αυχενα αλλα ο "Ολα-ισιωμα" Αγγελος λεει "Ναι, ναι, θελω απο χρονια να παω εκει αλλα δεν τοχω καταφερει". Η ιδεα επισης να κατεβουμε προς Θεοδωριανα και να γυρισουμε – συντομοτερα – απο κει επεσε επισης στο τραπεζι αλλα ο Γιαννης μας προειδοποιησε οτι ειχε ακουσει οτι “η καταβαση απο την αλλη μερια ειναι πολυ δυσκολη και πιθανα να μη βγαινει” o_O Ξεκιναμε λοιπον για τον αυχενα χωρις να φανταζομαστε τι μας περιμενε.. :rolleyes:

Ο δρομος προς τον αυχενα του Αυτιου ειναι εντυπωσιακος και θυμιζει αρκετα τα πετρωδη περασματα στην αναβαση απο Χαλικι προς τη Βερλιγκα, με πολυ φυτευτη και κυλιομενη πετρα, λουκια, χασιματα, κλπ. Οχι τιποτα το ιδιαιτερο οταν παει κανεις απλα σβελτα αλλα οταν ειναι μπροστα ο Μπανιας, το πραγμα αλλαζει. Πηγαινε με ρυθμο σχεδον αγωνα εντουρο κι’εμεις απο πισω ημαστε στο ζω-πεθαινω προσπαθωντας να μη μεινουμε πισω :Watching: :muted: Σε πολλες στιγμες ενοιωσα το Τρανσαλπακι να χορευει καρσιλαμα στο πετρωδες εδαφος σα να μουλεγε “κανονισε, λιγο ακομα και σε πεταω κατω” :rage: Η σταση σε ενα σημειο για να βγαλουμε φωτο πριν την αποτομη ανοδο στον αυχενα ητανε οχι απλα ευπροσδεκτη αλλα απαραιτητη.

Ξανασυνεχισαμε πολυ σβελτα μεχρι τον Αυχενα και ειχαμε πια διανυσει αρκετα μεγαλη χιλιομετρικη αποσταση απο τους Μελισσουργους. Σταματησαμε για να θαυμασουμε τη θεα και εκει επεσε η ιδεα “ρε παιδια, αφου ηρθαμε μεχρι εδω δεν δοκιμαζουμε να κατεβουμε απο Θοδωριανα, ποσο δυσκολο ναναι, ασε που θ’αποφυγουμε κι’αυτο το σπαστηρι του ανεβασματος (ποιος παει τωρα πισω)” :rolleyes: Ετσι λοιπον χαιρετισα τον Μπανια που πιθανα θα γυρναγε μονος πισω και εφυγα μπροστα να δω τι παιζει, λεγοντας στα παιδια οτι αν δεν γυρισω πισω μετα απο καποια ωρα ν'ακολουθησουνε καθως σημαινει οτι το περασμα ειναι βατο.

Ανεβαινοντας προς τον αυχενα.
























 
Τελευταία επεξεργασία:

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Ειχα σταματησει λοιπον και περιμενα μπροστα στο πολυ δυσκολο κατηφορι-γκρεμι πανω στο μηχανακι καθως δεν μπορουσα να ξεπεζεψω, οταν μετα απο καποια ωρα που μου φανηκε πολυ περισοτερη απ’οτι ητανε, ακουσα επιτελους μηχανακια και ο "Ολα-ισιωμα" Αγγελος ηρθε και σταματησε ακριβως πισω μου. Ανοιξε τα ματια σαν πιατακια μεσα απ’το κρανος λεγοντας “Τιναι αυτο ωρε!” :eek: εγω του λεω “Τι κανουμε?” και ο Αγγελος “Ελατε μωρε, περναει, θα κατεβουμε” και χωρις πολυ σκεψη φευγει μπροστα μπαινοντας μεσα στο φοβερα κατηφορικο λουκι με τα κοτρωνια, καθιστος στο μηχανακι οπως παντα. Εμεις οι υπολοιποι βλεπουμε με κομμενη την ανασα το Τρανσαλπ να χοροπηδαει πανω στα κοτρωνια και ο Αγγελος να βαζει ποδι μια απο δω και μια απο κει διπλα στο γκρεμι :woot: κανοντας σχεδον χορευτικες κινησεις. Αλλα τελικα φτανει κατω, γυρναει στην αποτομη αριστερη στροφη των 180 μοιρων και τον χανουμε απο το οπτικο μας πεδιο.

Εμεις οι υπολοιποι κοιταζομαστε, κανενας δεν θελει ν’ακολουθησει πρωτος, οποτε λεω στον Βασιλη με το 640 “Ελα Βασιλη, εισαι Νεοντουρος, εχεις και πολεμικο μηχανακι, φυγε!”. Μπαινει λοιπον κι’ο Βασιλης στο λουκι και εκει εγινε του χοροπηδηματος με τις σφιχτες αναρτησεις του ΚαΤεΜιου, βαζει κι’αυτος ποδια μια απο δω και μια απο κει, και ειναι πανυψηλο το ρημαδι αλλα ευτυχως σχετικα ελαφρο. Φτανοντας ομως στο τελος δεν ανοιγει την στροφη στο σαθρο δεξια για να στριψει αποτομα αριστερα και οπως δεν κοβει και πολυ το τιμονι, σταματαει στην κατηφορα με τον μπροστινο τροχο ναχει βγει σχεδον στο γκρεμι και φωναζει “Βοηθεια, βοηθεια, ελατε να με βοηθησετε να στριψω!” :oops:

Λεω στον Παναγιωτη “Φυγε οπως εισαι να τον βοηθησεις, κι’εσυ σχεδον νεο-ντουρος εισαι”. Τον βλεπω να κατεβαινει μαλακα και πολυ γλυκα με το DakarKLE, ουτε χοροπηδηματα ουτε τιποτα, ισα που το βοηθαγε λιγο με τα ποδια στα μεγαλα κοτρωνια. Φτανει κατω, ξαπλωνει το μηχανακι καθως δεν γινοτανε αλλιως και τραβαει πισω τον Βασιλη, βοηθωντας τον να γυρισει και να φυγει κι’αυτος. Εγω εχοντας δει ποσο ομορφα κατεβηκε του λεω “Ρε Παναγιωτη, δεν ερχεσαι παλι πανω να κατεβασεις και το δικο μου” αλλα μου λεει “Δεν παιρνω ποτε ξενα μηχανακια και ειδικα σε τετοιο δυσκολο περασμα αλλα θα σου πω το κολπο” ;)

Ποιο ητανε λοιπον το κολπο? Κατεβαινει κανεις σβηστος με πρωτη μεσα, δεν ακουμπαει το μπροστινο φρενο για ν’αποφυγει κανενα μουρωμα στο σαθρο και μολις το μηχανακι παει “ν’αμολησει” το φρεναρει πισω αφηνοντας ελεγχομενα τον συμπλεκτη δηλ. τελικα δουλευει κανεις συνεχως τον συμπλεκτη σαν πισω φρενο. Ακολουθωντας τη συμβουλη του Παναγιωτη, κατεβηκα το λουκι-γκρεμι σχετικα ευκολα, Παναγιωτη
Οταν αργοτερα το ειπα αυτο στον συντροχο Κωστα-gaslion, μου ειπε οτι τους το ειχε πει και ο Χελιωτης σε μαθηματα που ειχε κανει σαν τροπο για να κατεβει κανεις πολυ δυσκολες “κατηφορες-γκρεμια” :ok:

Ειχε κι’αλλα δυσκολα κατηφορια μετα με πολυ αποτομες σαθρες στροφες των 180’ αλλα κανενα σαν το προηγουμενο, οποτε δεν χρειαστηκε να κατεβουμε πουθενα αλλου σβηστοι. Σε ενα σημειο βεβαια τρομαξαμε καθως ειδαμε εναν τεραστιο βραχο πεσμενο στον δρομο αλλα ευτυχως ειχε αφησει χωρο ισα-ισα να περασουν τα μηχανακια απο διπλα. Καλα, αν δεν περναγανε να μηχανακια θαχαμε παει να ψαξουμε για φουρνελο, δεν υπηρχε περιπτωση με τιποτα ν'ανεβουμε τα σαθρα γκρεμια προς τα πισω :eek: Οταν μαλιστα ρωτησαμε αργοτερα στα Θοδωριανα στο μαγαζι μας ειπανε οτι ξερουνε για τον βραχο και θ’ανεβουνε να τον ανατιναξουν σε καποια φαση.

Οταν τελικα βγηκαμε στον πιο βατο δρομο που κατεβαζει στα Θοδωριανα, σταματησαμε και βγαλαμε τα κρανη πιο μουσκεμα απο ποτε! Ο δε Βασιλης πεταξε “Πηραμε αδιαβροχα για να μη βραχουμε απο καμια μπορα, δεν εβρεξε τελικα αλλα αν βγαλω το βρακι μου και το στιψω, θα βγαλει μισο κιλο ιδρωτα!!” :Watching: :laugh: Εκει την "πεσαμε" και στον Αγγελο που οργανωσε την εξορμηση και μας "τραβηξε" στο Αυτι οτι γι'αλλου ξεκινησαμε και αλλου καταληξαμε μετα απο τετοια ψυχοβγαλτικη καταβαση :rage: Η απαντηση του ητανε "Παιδες, δεν φανταζομουνα οτι θατανε τοσο δυσκολο, αλλα να ειμαστε ευχαριστημενοι που δεν ειχαμε τελικα κανενα θεμα και που ειδαμε αυτα τα υπεροχα μερη - γιατι κατα πασα πιθανοτητα δεν προκειται να τα ξαναδουμε με μηχανη, εγω τουλαχιστο!" :confused: :D

Τελος της περιπετειας λοιπον? Οχι ακριβως. Δειχνει ο Αγγελος εναν αλλο δρομο και λεει “Αυτον τον ειχαμε παρει σε ενα 7ημερο εντουρο και κατεβαινει πιο γρηγορα κατω”. Τον παιρνουμε λοιπον και μετα απο λιγο μια απ’τα ιδια, κατεβασμα “χαρωπα και χοροπηδηχτα” στα κοτρωνια, λουκια, ξεραμενες λασπες, σουπερμαρκετ αθλιου πανδυσκολου χωματαδρομου :mad: Μετα απο κανενα χιλιομετρο γυρισαμε πισω και τελικα κατεβηκαμε απο τον νορμαλ και πολυ ευκολο χωματοδρομο στα Θοδωριανα :ok:

Ο επιλογος γραφτηκε αρχικα με (δευτερο) καφε και μετα με μπυρες και φοβερο μεζε στο μαγαζι της πλατειας :cool: Η επιστροφη μεχρι τη Μεσοχωρα εγινε απο τον πολυ ωραιο δρομο Τρικαλων-Αρτας με τα τουνελ κει μετα απο τον πολυ ωραιο χωματοδρομο Αρματολικο – Γεφυρα Αλεξιου με θεα τον Αχελωο, οπου πηγαμε ταπα καθως τα σχεδον φλαταδουρια μας φανηκανε σαν ασφαλτος μετα απο το σπαστηρι που ειχαμε φαει :muted: Στη γεφυρα χαιρετησαμε τον Βασιλη που εφυγε βορεια για Κρανια κι’εμεις γυρισαμε απο Νεραϊδοχωρι/Περτουλι στη Ελατη.

Την αλλη μερα εφυγα για Πειραια/Χιο, συνεχιζοντας απροσκοπτα προς Ανατολία/Καππαδοκία. All's well that ends well τελικα :ok:

Και καποιες φωτο απο τα ευκολα σημεια της καταβασης προς Θοδωριανα, στα πολυ δυσκολα γκρεμια δεν βγαλαμε φωτο καθως απλα κοιταγαμε να περασουμε!
















Και εδω τρεις απο τους πρωταγωνιστες, απο αριστερα Βασιλης με 640 Adventure, XLGeorge με DakarAlp και Παναγιωτης με DakarKLE. Αυτες οι φωτο εχουν τραβηχτει ακριβως στο τελος του δρομου-μονοπατιου-γκρεμι (φαινεται το τελος του) στο σημειο που βγαινει στον ομαλο χωματοδρομο που κατεβαζει στους Μελισσουργους.




 
Τελευταία επεξεργασία:
Top Bottom