black_hawk
Μέλος
Πως τα φέρνει η ζωή ... Κόρη αριστοκρατικής οικογένειας, μεγάλωσε σαν μία σοβαρή και αξιόπιστη μοτοσυκλέτα, διάνυσε εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα στα χέρια "σοβαρών" αναβατών που την παντρεύτηκαν, υπηρέτησε πιστά στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας για χρόνια και σίγουρα έκανε περήφανους τους Γερμανούς γονείς της ... μέχρι που πάτησε τα 40 !!!
Άσχημο πράμα η κρίση της μέσης ηλικίας, ειδικά αν χρωστάς "επιταγές" από προηγούμενες δεκαετίες, δε θέλει πολύ να τα πετάξεις όλα ένα πρωί και να το σκάσεις με τον πρώτο που θα σε κάνει να ξανανιώσεις ξεχωριστή, για να ζήσεις "τη ζωή που δεν έζησες". Ο μορφονιός στην περίπτωση της λέγεται Dirk Oehlerking (Kingston Kustom : http://www.kingston-custom.de/ ) και η μεταμόρφωση της κυρίας σε αλάνι στα χέρια του ήταν εντυπωσιακή ....
"Less is more" στην τέχνη είναι το μότο του μινιμαλισμού, στη μοτοσυκλέτα είναι όλη η ουσία. Ένα πλαίσιο, δύο ρόδες, ένα ντεπόζιτο, ένα τιμόνι, μία σέλα άντε και κανα φτεράκι για τα νερά είναι αρκετά, γυμνή ομορφιά, οι τουαλέτες είναι για τις κυρίες !
Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα είναι μοντέλο του 1976 με κωδικό R75/6 και η γνωριμία με τον Dirk έγινε σ' ένα τοπικό αντιπρόσωπο της BMW στη χώρα καταγωγής της. Ο Dirk είχε εξαρχής στο μυαλό του να φτιάξει μία μίνιμαλ, λεπτή κατασκευή σε στυλ bobber, με επιρροές bratstyle θα προσέθετα εγώ και η συγκεκριμένη κυρία είχε τις αναλογίες που ήθελε.
Η γνωριμία τους ήταν καταλυτική, το μόνο που έμεινε για να της θυμίζει την πρότερη "σοβαρή" ζωή της ήταν μία οικογενειακή φωτογραφία στο συρτάρι ..
Αν και η μηχανική της κατάσταση ήταν πολύ καλή, ο κινητήρας λύθηκε τελείως, αντικαταστάθηκε ότι χρειαζόταν και πριν ξαναδεθεί, τα κάρτερ πέρασαν από υαλοβολή για να επανέλθει στο αρχικό εργοστασιακό look.
Στο πλαίσιο, όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες, δεν πειράχτηκε τίποτα εκτός από το υποπλαίσιο που αφαιρέθηκε (στα μοντέλα αυτά είναι βιδωτό), οι βάσεις των πίσω αμορτισέρ που φτιάχτηκαν στα σημεία που βίδωνε και μία μικρή προέκταση σε συνέχεια της κεντρικής δοκού για την στήριξη της σέλας. Τα πίσω αμορτισέρ τοποθετημένα με μεγάλη γωνία στο πλαίσιο, υποχρεωτικά λόγω έλλειψης υποπλαισίου, είναι γνήσια Sachs Hydrocross με μήκος 420 mm και φτιάχνονταν τότε για τις εντούρο της ίδιας εποχής (Sachs, Maico, Simonini κλπ).
Το μπροστινό σύστημα είναι της BMW, από μεταγενέστερο μοντέλο όμως, με δύο δίσκους μπροστά και τις γνωστές δαγκάνες της ΑΤΕ με τους έκκεντρους ρυθμιστές (το αρχικό μοντέλο είχε ένα δίσκο) και κόντυνε κατά 88 ολόκληρα mm για να ταιριάσει με το low στυλ της κατασκευής.
Τα πίσω μαρπιέ φυσικά αφαιρέθηκαν αφού η μηχανή είναι αυστηρά solo και στις βάσεις τους (που τρυπήθηκαν όμορφα όπως φαίνεται στις φωτογραφίες) τοποθετήθηκαν rearsets της Ιταλικής Tarozzi , εδώ είναι και η μοναδική ένσταση μας για τη θέση οδήγησης αφού σε συνδυασμό με την πολύ χαμηλή σέλα, τα γόνατα λυγίζουν υπερβολικά και ο αναβάτης τοποθετείται σε θέση ακρίδας έτοιμης να εκτοξευτεί !
Οι τροχοί παρέμειναν οι ίδιοι με τα αλουμινένια κέντρα και στεφάνια και τις ίσιες ακτίνες της BMW, 19'' εμπρός και 18'' πίσω και λαστιχώθηκαν με τα γνωστά METZELER LASER (εποχής) και συγκεκριμένα τα ME33 100/90-19 εμπρός και ΜΕ77 4,00Χ18 πίσω.
To ντεπόζιτο που συμβάλει στο μοναδικό στύλ της κατασκευής προέρχεται από ένα δίχρονο Yamaha SF50cc με τις απαραίτητες μετατροπούλες (!) για να ταιριάσει στο υποπλαίσιο.
H βαφή σε σκούρο κόκκινο (μπορντώ) με χρυσά σειρήτια, είναι πανέμορφη και χαρίζει στην κατασκευή ένα retro look , για να μην ξεχνάμε και την καταγωγή μας. Άλλες όμορφες πινελιές, ο εμπρός προβολέας της Bates, το πίσω μινιμαλ φαναράκι με την βάση της πινακίδας και το πίσω φτερό, που αν προσέξετε καλύτερα είναι το original μπροστινό πολυεστερικό φτερό της BMW κομμένο και προσαρμοσμένο με δύο πανέμορφες χειροποίητες βάσεις. Bar end φλασάκια και γκριπ τύπου "Granturismo" συμπληρώνουν τις όμορφες λεπτομέρειες. H δερμάτινη σέλα, επίσης χειροποίητη, φροντίζει για την άνεση του αναβάτη με το απαραίτητο στυλ πάντα.
Τέλος οι εξατμίσεις είναι universal τύπου short reverse cone (Εmgo, Feked κλπ) , σε εργοστασιακού σχήματος ανοξείδωτους λαιμούς.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι πανέμορφο και η μοτοσυκλέτα δείχνει εξαιρετικά ομοιογενής, θαυμάστε τη σε μερικές ακόμα φωτογραφίες από διαφορετικές γωνίες :
Παραλειπόμενα της κατασκευής, ή αυτά που δε μας λένε, αλλά εμείς οι έμπειροι (!) τα ανακαλύψαμε :
Ένα μεγάλο μερίδιο του επιτυχημένου simplified look ανήκει στην απλοποίηση και "εξαφάνιση" των ηλεκτρικών, διακοπτών, μπαταρίας κλπ. Οι παρατηρητικοί θα προσέξετε ότι η μπαταρία δε φαίνεται πουθενά και μανιβέλα δεν υπάρχει ! Κλασσική θέση της μπαταρίας σε custom BMW's είναι ο χώρος του φίλτρου αέρα, αφού καταργηθεί τοποθετώντας φιλτροχοάνες, εδώ όμως χρησιμοποιείται κανονικά. Ο ευρηματικός Dirk την έκρυψε σ' ένα ανοξείδωτο κουτί κάτω από το σαζμαν, σε κάποια φωτογραφία διακρίνεται λίγο !
Άλλη πατέντα είναι η εξαφάνιση των πολλαπλασιαστών, το R75 είχε από κατασκευής δύο ευμεγέθεις Bosh 6V κάτω από το ντεπόζιτο, προφανώς τώρα εκεί δε χωράει ούτε καρφίτσα. Πάλι οι παρατηρητικοί θα προσέξουν ότι τα μπουζοκαλώδια μπαίνουν στις οπές του κάρτερ, όπως στα παλιά BMW που είχαν τον πολ/στή μέσα στο μπροστινό καπάκι, άρα έχουμε βάσιμες υποψίες ότι κάτω από το μπροστινό ή το πάνω καπάκι των κάρτερ κρύβεται ένας μικρός διπλός πολλαπλασιαστής !
Τα ηλεκτρικά σίγουρα έχουν απλοποιηθεί κι άλλο, η κεντρική πλακέτα που βρισκόταν μέσα στο φανάρι προφανώς έχει καταργηθεί, οι διακόπτες τιμονιού της hella μαζί με ολόκληρες τις μανέτες προέρχονται από την προηγούμενη σειρά της BMW (/5), ο κεντρικός διακόπτης της ανάφλεξης μεταφέρθηκε στο πάνω καπάκι του κάρτερ, με λίγη προσοχή στις φωτογραφίες βλέπετε την κεντρική πλεξούδα να μπαίνει από την εισαγωγή του αέρα, και τέλος η τρόμπα των εμπρός φρένων παρέμεινε κάτω από το ντεπόζιτο.
Ένα άλλο σημείο που σίγουρα έχει δεχτεί ειδική φροντίδα είναι το σετάρισμα των αναρτήσεων. Προφανώς, αν και δεν το λένε, λόγω της δραστικής μείωσης της διαδρομής της μπροστινής ανάρτησης, τοποθετήθηκαν σκληρότερα ελατήρια και παχύτερο λάδι για να μην τερματίζει για πλάκα (το εργοστασιακό μπροστινό ήταν υπέρ του δέοντος μαλακό και με μεγάλη διαδρομή) . Ομοίως πρέπει να σκλήρυναν πολύ και να μειώθηκε η τεράστια διαδρομή και των πίσω αμορτισέρ για να ισορροπούν με το μπροστινό, αφού είχαν σχεδιαστεί αρχικά για πολύ ελαφρύτερες μοτοσυκλέτες και χρήση off road.
Τέλος σε όσους αρέσει το μακρόστενο στυλ του ντεπόζιτου και τους άνοιξε η όρεξη για τέτοιο project ή και για άλλο caferacer style, εγώ θα πρότεινα ένα μεγαλύτερο από RD200/400 της δεκαετίας του 80, έχει μεγαλύτερη χωρητικότητα και δεν θα ψάχνουν κάθε 80χλμ για βενζινάδικο.
Kαι για να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε :
Πως τα φέρνει η ζωή .... Πριν 20 (και βάλε..) χρόνια στην Ελλάδα, οι Γερμανοί (τουρίστες) μας στραβοκοίταζαν που καστομάραμε τα "σοβαρά" μηχανάκια τους, οι παλιότεροι σίγουρα θυμούνται ! Σήμερα οι εποχές άλλαξαν, όχι μόνο οι ίδιοι οι Γερμανοί (μηχανικοί) "βάζουν χέρι" στα παιδιά τους, αλλά και η μαμά BMW συνεργάζεται με customisers για τα επόμενα projects της (βλέπε R90S). Σημεία των καιρών ή επιστροφή στις ρίζες ???
(link: www.http://caferacers.gr/ )
