{Παρένθεση mode on}
Φίλε Τέλη, απο αυτά που ακούς για εδω πάνω πίστευε πολύ λίγα... Tο θέμα της δουλειάς εδώ είναι λίγο περίεργη -και δύσκολη- υπόθεση.
Καταρχάς η αγορά εργασίας εδώ είναι πάρα πολύ κλειστή και ευνοεί τους Φινλανδούς ή όσους γνωρίζουν τη γλώσσα.
Η γνώση Φινλανδικών (και μάλιστα σε πολύ καλό επίπεδο) θεωρείται εκ των ουκ άνευ αν θες να βρεις δουλειά σε εταιρία. Το 95% των αγγελιών είναι στα Φινλανδικά και όλοι ζητάνε άριστη γνώση Φινλανδικών.
Η μόνη εξαίρεση σε αυτό ειναι αν είσαι στους τομείς των εξειδικευμένων θετικών επιστημών (φυσικός/μαθηματικός, προγραμματιστής, μηχανολόγος, γιατρός) όπου ως δια ...μαγείας το να μιλάς "μόνο" αγγλικά δεν πειράζει καθόλου.
Αν αυτό συνδιαστεί με τη τρομακτική δυσκολία εκμάθησης της γλώσσας τα πράγματα δυσκολεύουν σε μεγάλο βαθμό. Τα Φινλανδικά όπως και τα Ελληνικά είναι αυτόχθονη γλωσσα και δεν έχει καμία σχέση με τις υπόλοιπες Σκανδιναβικές γλώσσες που έχουν Αγγλογερμανικές ρίζες και
κατατάσσεται στην κατηγορία 4+ σε βαθμό δυσκολίας (με 1 οι πιο απλές και 5 οι δυσκολότερες του κόσμου). Χαρακτηριστικά, για να φτάσει κάποιος σε άριστο επίπεδο ομιλίας υπολογίζεται οτι χρειάζονται 11 χρόνια περίπου.
Αν δεν γνωρίζεις τη γλώσσα (και δεν είσαι σε κάποιο εξειδικευμένο/περιζήτητο τομέα) οι επιλογές είναι είτε κατασκευαστικές/χειρονακτικές εργασίες (κοινώς οικοδομή, οδοποιία, μετακομίσεις κλπ) είτε να φτιάξεις τη δική σου δουλειά.
Σκεφτείτε οτι η Φινλανδία είναι άκρως high tech χώρα και δίνει τεράστιο βάρος σ' αυτό. Πέραν απο τα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με την υψηλή τεχνολογία, όλα τα άλλα απλά επαγγέλματα γραφείου υποφέρουν ακόμα και αν είναι ντόπιος. Υπάρχει μεγάλη προσφορά εργασίας για περιορισμένο αριθμό θέσεων με αποτέλεσμα πολλά νέα παιδιά να δουλεύουν σε σουπερμάρκετ, καφετέριες, εξυπηρέτηση πελατών σε μαγαζιά & εμπορικά κέντρα κλπ είτε να ψάχνουν δουλειά για καιρό.
{Παρένθεση mode off}
Πιάνοντας ένα άλλο πονεμένο θέμα, το Ζορμπάς είναι το μόνο Ελληνικό εστιατόριο στο Ελσίνκι αλλά δυστυχώς πάσχει απο την γνωστή ασθένεια του "γαλανόλευκη-διακόσμηση-με-μαιάνδρους-και-σημαιάκια, τσολιαδάκια-και-κίωνες, πλαστικοί-κισσοί-και-καδράκια-με-παραλίες" που περιέργως έχουν τα περισσότερα Ελληνικά εστιατόρια που έχω δει στο εξωτερικό. Μια φορά πέρασα απ' έξω, είδα το ντεκόρ συν τις τιμές που θα έκαναν τον μετρ στο Χίλτον να βάλει τα κλάμματα* και δεν ξαναπάτησα το πόδι μου.
* Δείτε και μόνοι σας:
Ορεκτικά:
- Μελιτζανοσαλάτα 7,70 €
- Τυρόπιτα 7,90 €
- Τυρί σαγανάκι 10,90 € (!)
- Καλαμαράκια 13,50 €
Κυρίως:
- Μακαρονάδα με κοτόπουλο 16,90 €
- Πιάτο λαχανικών 22,90 €
- Μουσακάς 18,90 € (!)
- Σουβλάκι μοσχαρίσιο 23,90 €
- Ποικιλία κρεατικών για ένα άτομο 35,90 € (!!!!)
- Επιδόρπιο γιαουρτάκι με μέλι (που με τέτοιες τιμές θα έπρεπε να σου το φέρνουν τσάμπα ΚΑΙ σε κουβά!)... 6,50 €
- Καφεδάκι Ελληνικό (για να πάνε κάτω τα φαρμάκια της λυπητερής) 3,50 €
Αστο μεγάλε... Με 18 και 20 ευρω θα φτιάξω τρια ταψιά μουσακά στο σπίτι να ταίσω και τους γείτονες!
Α και βέβαια ξέχασα και το καλύτερο: Το ΜΟΝΟ σουβλατζίδικο σε ακτίνα 40 χιλιομέτρων απο το Ελσίνκι έχει το απλό πιτόγυρο ...8,80 €!!! Τι να πεις... Εδω και το χάμπουργκερ κάνει 5 ευρώ στη καλύτερη περίπτωση.
Αν πρέπει να πάρεις δάνειο για να φας έξω είναι να απορεί κανείς μετά που ο κόσμος εδώ δεν βγαίνει για φαγητό σχεδόν ποτέ; Ταβέρνες/κουτούκια όπως τα ξέρουμε δεν υπάρχουν καθόλου και τα σχετικά λίγα εστιατόρια τον περισσότερο καιρό βαράνε μύγες...
Εκτροχιάστηκα όμως και δεν θέλω να χαλάσω το παρόν θεματάκι. Ας γυρισουμε στα όμορφα του ταξιδιού και εν καιρώ θα ανοίξω άλλο θέμα για το πως είναι η ζωή στον ειδυλλιακό βορρά...