nikos_pc
Μέλος
Πέρυσι τον Αύγουστο μόλις έχω γυρίσει από Βαλκάνια λένε οι φίλοι μου τώρα που γύρισες πότε θα πάμε βόλτα? ήταν απόγευμα 10 Αυγούστου και μιάς και όλοι θα ήταν χωρίς γυναίκες τον 15 Αύγουστο κανονίσαμε ένα τριήμερο προς Μπάρο που δεν είχε τύχη να πάει κανένας μας μέχρι εκείνη την στιγμή.
Παρασκευή 13 του μήνα τελειώνοντας απο την δουλειά στις 5 και αφού είχαμε ετοιμαστεί απο την προηγούμενη ξεκινήσαμε με πρώτη διανυκτέρευση στο Μέτσοβο. Ο δρόμος για να προλάβουμε το φώς θα ήταν όλος Εγνατία οδός μέχρι το βενζινάδικο της shell εκεί στα Γρεβενά. Απο εκεί αφού φουλάραμε καύσιμο μιάς και ο γρήγορος ρυθμός στο CBR άναψε λαμπάκι. Ξεκινήσαμε για Κηπουριό και απο εκεί Μέτσοβο. Το Μέτσοβο αν και έχω περάσει πολλές φορές δεν είχα διανυκτερεύσει ποτέ, είναι πολύ όμορφο το βράδυ και έχει και πολύ κόσμο για καλοκαίρι.
Το πρωί σηκωθήκαμε νωρίς μιάς και οι καμπάνες χτυπούσαν για την λειτουργία, πρωινό, συμπλήρωμα ότι μπορούμε σε βενζίνη και πάμε. Μην γνωρίζοντας εγώ έβαλα για πρώτη στάση το Χαλίκι, ξεκινάμε βγαίνουμε απο το Μέτσοβο όλα μία χαρά μέχρι που σε ένα σημείο μου λέει το GPS ότι πρέπει να πάμε αριστερά έλα όμως που είναι χωματόδρομος, στέκομαι λίγο και λέω παρακάτω θα έχει άσφαλτο αλλά και μετά απο μερικά χλμ. πάλι ή ίδια ιστορία. Μετά απο πόση ώρα δεν βγάλαμε άκρη με το GPS αποφασίζουμε να γυρίσουμε Μέτσοβο και να αλλάξουμε το δρόμο απο τον οποίο ξεκινούσαμε.
Απο εκεί και μετά όλα ήταν τέλεια αφού για πρώτη στάση είχα βάλει στόχο το χωριό Καλαρρύτες, η φύση και η θέα υπέροχες, ο δρόμος πάλι εμένα με τον Τίγρη δεν μου φάνηκε κάτι δύσκολο αλλά τα παιδιά με όμως έπρεπε να προσέχουν λίγο παραπάνω για λακκούβες, υποχωρήσεις και χώματα. Φτάνουμε επιτέλους στην κορυφή η δροσιά τέλεια για εμένα που μου αρέσει το κρύο, κάτσαμε ώρα να το ευχαριστηθούμε.
Μετά είχε κατέβασμα για Καφεδάκι τελικά στο χωριό, δεν περιμέναμε τόσο κόσμο και αφού ήπιαμε ένα γρήγορο καφέ φύγαμε, δυστυχώς δεν αφιερώσαμε καθόλου χρόνο στο χωριό που απο ότι είδα μετά είναι πολύ όμορφο, αλλά απο την άλλη θέλαμε να συνεχίσουμε την οδήγηση μέσα στην φύση. Είχα βάλει σκοπό να κατέβουμε μέχρι το γεφύρι της πλάκας, σημασία δεν δίναμε στις ταμπέλες μέχρι που σε κάποιο σημείο που πρέπει να ήταν μετα τους Κτιστάδες είχε μία μεγάλη κατολίσθηση, δοκιμάσαμε να περάσουμε απο μέσα αλλά δεν γινόταν και έτσι γυρίσαμε προς Ματσούκι.
Παρασκευή 13 του μήνα τελειώνοντας απο την δουλειά στις 5 και αφού είχαμε ετοιμαστεί απο την προηγούμενη ξεκινήσαμε με πρώτη διανυκτέρευση στο Μέτσοβο. Ο δρόμος για να προλάβουμε το φώς θα ήταν όλος Εγνατία οδός μέχρι το βενζινάδικο της shell εκεί στα Γρεβενά. Απο εκεί αφού φουλάραμε καύσιμο μιάς και ο γρήγορος ρυθμός στο CBR άναψε λαμπάκι. Ξεκινήσαμε για Κηπουριό και απο εκεί Μέτσοβο. Το Μέτσοβο αν και έχω περάσει πολλές φορές δεν είχα διανυκτερεύσει ποτέ, είναι πολύ όμορφο το βράδυ και έχει και πολύ κόσμο για καλοκαίρι.
Το πρωί σηκωθήκαμε νωρίς μιάς και οι καμπάνες χτυπούσαν για την λειτουργία, πρωινό, συμπλήρωμα ότι μπορούμε σε βενζίνη και πάμε. Μην γνωρίζοντας εγώ έβαλα για πρώτη στάση το Χαλίκι, ξεκινάμε βγαίνουμε απο το Μέτσοβο όλα μία χαρά μέχρι που σε ένα σημείο μου λέει το GPS ότι πρέπει να πάμε αριστερά έλα όμως που είναι χωματόδρομος, στέκομαι λίγο και λέω παρακάτω θα έχει άσφαλτο αλλά και μετά απο μερικά χλμ. πάλι ή ίδια ιστορία. Μετά απο πόση ώρα δεν βγάλαμε άκρη με το GPS αποφασίζουμε να γυρίσουμε Μέτσοβο και να αλλάξουμε το δρόμο απο τον οποίο ξεκινούσαμε.
Απο εκεί και μετά όλα ήταν τέλεια αφού για πρώτη στάση είχα βάλει στόχο το χωριό Καλαρρύτες, η φύση και η θέα υπέροχες, ο δρόμος πάλι εμένα με τον Τίγρη δεν μου φάνηκε κάτι δύσκολο αλλά τα παιδιά με όμως έπρεπε να προσέχουν λίγο παραπάνω για λακκούβες, υποχωρήσεις και χώματα. Φτάνουμε επιτέλους στην κορυφή η δροσιά τέλεια για εμένα που μου αρέσει το κρύο, κάτσαμε ώρα να το ευχαριστηθούμε.
Μετά είχε κατέβασμα για Καφεδάκι τελικά στο χωριό, δεν περιμέναμε τόσο κόσμο και αφού ήπιαμε ένα γρήγορο καφέ φύγαμε, δυστυχώς δεν αφιερώσαμε καθόλου χρόνο στο χωριό που απο ότι είδα μετά είναι πολύ όμορφο, αλλά απο την άλλη θέλαμε να συνεχίσουμε την οδήγηση μέσα στην φύση. Είχα βάλει σκοπό να κατέβουμε μέχρι το γεφύρι της πλάκας, σημασία δεν δίναμε στις ταμπέλες μέχρι που σε κάποιο σημείο που πρέπει να ήταν μετα τους Κτιστάδες είχε μία μεγάλη κατολίσθηση, δοκιμάσαμε να περάσουμε απο μέσα αλλά δεν γινόταν και έτσι γυρίσαμε προς Ματσούκι.
Τελευταία επεξεργασία:
