Το'χα σαν τάμα να ανέβω στην κορυφή του Άθωνα εδώ και χρόνια είπα κάνα δυο φίλους να ρθουν για παρέα δεν έκατσε λόγο δουλειάς και χρόνου και έτσι ξεκίνησα μόνος.
Η διαδρομή που διάλεξα για να ανέβω κορυφή ήταν από Αγία Άννα και την έκανα σε δυο μέρες γίνετε και σε μια αλλά αν θες το κάνεις και μήνα αν ξεκινησεις απο Ουρανούπολη με τα πόδια.
Είναι απίστευτο πόσο κόσμο γνωρίζεις και βλέπεις μέσα στο όρος από όλο τον πλανήτη ποιο πολύ είναι πλέον ξένοι παρά Έλληνες μέσα, Ρώσοι Σέρβοι Ρουμάνοι Βούλγαροι πλειοψηφία.
Άκουγα μια κουβέντα από δίπλα μου από κάτι Έλληνες ηλικιωμένους στο καράβι
Οι Έλληνες χάσαν την πίστη τους πλέον δεν έρχονται στο όρος όπως παλιά έλεγε ο ένας και συμφωνούσε ο άλλος και μετά την γύρισαν την κουβέντα στα πολιτικά και στις εκλογές.
Ποιοι Έλληνες μουρμούρισα και ποια πίστη.
Θυμήκα ένα βιβλίο που 'χα διαβάσει επιστημονικής φαντασίας σε κάποια εποχή στο μέλλον σε έναν ρημαγμένο και γερασμένο πλανήτη όσοι δεν είχαν φύγει με διαστημόπλοια για άλλες πατρίδες σε άλλα σύμπαντα αυτοί που παρέμειναν στην γη είχαν γυρίσει πίσω στην ζωώδη κατάσταση και μόνο τα ρομπότ μείναν να κάνουν θρησκευτικά τελετουργίκα στους απαρχαιωμενους και κατεστραμμένους ιερούς τόπους και ψάχναν σαν τους αρχαίους άνθρωπους του σαραντακοστού αιώνα μετά Χριστόν με προσευχές και απομεινάρια των γραφών μπας και ανακαλύψουν τον Θεό.
Η ανάβαση στην κορυφή του Άθωνα είναι απο τις ποιο εξαντληντικες που εχω κάνει μέχρι τώρα
απο το 0 απο το επίπεδο της θάλασσας δηλαδή ανεβαίνεις μέχρι τα 2033 με το πόδι, μια ατελειωτη ανηφόρα μέχρι πάνω και μια ατελειωτη κατηφόρα μέχρι κάτω.
Είχε και σούπερ τάξι βέβαια αν θες να πάρεις μουλάρια να σε ανεβάσουν και εσένα και τα πράγματα σου μέχρι πάνω στην κορυφή, ρώτησα έτσι για πλάκα πόσο το μαλί μέχρι πάνω και με είπε εκατό ευρώ, τιμη απαγορευτική για κάτι τέτοιο γνώμη μου.
Τα καημένα τα μουλαράκια όμως παράγουν πολύ έργο ακόμη εκεί γιατί σε πολλά σημεία δεν πάει αυτοκίνητο ειδικά προς την μύτη και την άκρη του όρους.
Πέτρες κεραμύδια τσιμέντα σκαλωσιές τρόφιμα όλες οι μεταφορες γίνονται με τα μουλάρια.
Το ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων ξεκινά απο το πρώτο βήμα.
Η ανάβαση μου έτσι ξεκινά από τον αρσανά λιμανάκι της Αγιας Άννας με τα 2000+ περίπου σκαλοπάτια μέχρι την μόνη με τα ασκηταριά της όπου είναι γύρω στην μια μιάμιση ώρα από κει συνεχίζουν για ακόμη λίγο τα σκαλοπάτια και μετά κάπου χάνονται και παίρνουν την θέση τους κροκάλες κοτρόνες πέτρες βράχια αλλά γενικά είναι ευδιάκριτο το μονοπάτι και με καλή σήμανση μέχρι την κορυφή.
Αν ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι μέχρι την κορυφή μην παραλείψεις να εφοδιαστείς με νερό στην περιοχή Σταύρος με τουλάχιστον ενάμιση δυο λίτρα γιατί δεν έχει ποιο πάνω βρύση, εγώ πήρα δύο λίτρα και με έφτασε ακριβώς για να ξαναγεμίσω ίσως γιατί έκατσα και την νύχτα πάνω στο ξωκλήσι/κάταφυγιο Παναγιά.
Μη ψάχνεις την βρύση σε ένα μεγάλο σταυρό που έχει εκεί περπάτα είναι λίγο ποιο πέρα.
Από Αγία Άννα [300μ] για Σταυρό [1200μ]
χρειάζεσαι περίπου μιά ώρα περπάτημα και από Σταυρό για Παναγιά [1500μ]
2:30 περίπου ώρες.
Από Παναγιά για κορυφή [2033μ] μια με μιάμιση.
Σύνολο δηλαδή πέντε με έξι ώρες ανέβα ανάλογος πάντα τις αντοχές σου
και την σωματική κατάσταση του καθενός .
Είμουν απροπόνητος για τόσο καταπόνηση και τόσο περπάτημα από τον Σταύρο κιόλας είχα αλλάξει δύο φορές τις μπλούζες από τον ιδρώτα φορούσα την στεγνή κρεμούσα την βρεγμένη πίσω στο σάκο να στεγνώνει.
Τι της ήθελα τις μπύρες χθες το βράδυ με βγήκαν από τα αυτιά αναθυμιάσεις απο το κριθαρόζουμο ας όψεται όμως γιατί ήρθαν κάτι φιλαράκια από Γερμανία που είχα να τους δω πολύ καιρό.
Μπύρες μου θελες ε; Πάρε τώρα μονολογούσα ανεβαίνοντας.
Ποοολύ ανήφορος λέμεεεε μιλάμε για πολύ ανήφορος!
