kpapageo
Μέλος
- Όνομα
- Κώστας
- Μοτό
- NC700X
Ένα καλό έχει η μετακόμιση εδώ και 5 μήνες στην πρωτεύουσα. Ότι τα νότια βουνά είναι πλέον πολύ πιο κοντά.
Για ένα από αυτά είχα πολύ συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου. Έπρεπε να περιμένω την κατάλληλη στιγμή, για κάποιο λόγο στο κεφάλι μου έπρεπε να είναι όλα τέλεια. Έτσι το είχα χτίσει, πάντα μου έβγαζε κάτι μυθικό, κάτι μυστηριώδες αυτό το βουνό. Θες λόγω μυθολογίας, θες λόγω ιστορίας, θες λόγω Λιαντίνη, διάλεξε και πάρε. Το προηγούμενο σ/κ λοιπόν όλα ευθυγραμμίστηκαν και ο καιρός έδειχνε ιδανικός για έναν από τους λόγους που ήθελα να πάω οπότε η απόφαση πάρθηκε εύκολα.
Ναι καλά κατάλαβες, για τον Ταϋγετο λέω. Το οποίο σημαίνει επίσης ότι θα ξαναπατήσω Πελοπόννησο μετά από 15 χρόνια και μια περιοδεία που είχαμε κάνει με την μπάντα τότε. Ωραίες αναμνήσεις.
Δεν θα κουράσω με διαδρομές και στροφιλίκια. Άλλωστε αυτό είναι ένα καθαρά ορειβατικό θέμα οπότε θα αρκεστώ σε λίγες φωτό από τον χωματόδρομο 6 χλμ που καταλήγει στο καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης από το οποίο ξεκινάεί η κλασσική διαδρομή προς την κορυφή.
Να'τος ο λευκός γίγαντας, με περιμένει.
Εδώ θα αφήσω τον κουβά να ξεκουραστεί (γελάει ο κόσμος, κουράζονται μωρέ τα χονταολοπροσοντα
, θα αλλάξω, θα φορτωθώ το σακίδιο και θα ξεκινήσω την ανηφοριά. Έχει κόσμο από κάποιον ορειβατικό σύλλογο.
Το καταφύγιο από την πίσω πλευρά του.
Από εδώ λοιπόν αρχίζει το μονοπάτι.
Το χιονάκι αρχίζει από πολύ νωρίς.
Πετρώδες το τερέν στην αρχή.
Η θέα προς τον κάμπο της Σπάρτης.
Αρχίζει και φαίνεται ο κύριος όγκος της κορυφής. Τι φαίνεται δηλαδή, αχνοφαίνεται πίσω από τις χαμηλές νεφώσεις. Πφφφ λες να μου την παίξει έτσι ο καιρός και να χάσω αυτό για το οποίο ήρθα; Σκέφτομαι ότι δεν είμαι ευπρόσδεκτος στα νότια βουνά, πριν 2 μήνες στα Βαρδούσια πάλι δεν έβλεπα τίποτα.
Η διαδρομή κάνει μεγάλο κύκλο γιατί η μπροστινή πλευρά είναι απροσπέλαστη. Πρέπει να το κόψω όλο προς το βάθος και μετά να γυρίσω προς την ράχη ψάχνοντας το καλύτερο πέρασμα.
Προς το παρόν δεν χρειάζονται κραμπον.
Συμφωνείτε;
Να και κάποια ανθρώπινα χνάρια. Δεν είναι πολύ φρέσκα.
Εδώ πρέπει να φορεθούν τα κραμπόν. Γενικά η κάμερα δεν μπορεί να αποτυπώσει σωστά την κλίση και αυτό το πέρασμα είναι αρκετά απότομο.
Απο κει που ρθα. Το χιόνι είναι σουπιασμένο λόγω μεσημεριού και δεν βοηθάει.
Από εδώ και πέρα μπαίνω σε αμιγώς χιονοσκεπή κομμάτια.
Κοιτάζοντας προς τα πίσω.
Οι κλισεις αρχίζουν και σοβαρεύουν. Το καλό είναι ότι κρύβεται ο ήλιος και στα σκιερά μέρη έχω καλύτερες πιθανότητες να βρω πάγο όπου το έδαφος θα βουλιάζει λιγότερο και τα κραμπόν πιάνουν καλύτερα. Ξεκινάει λοιπόν το κυνήγι! Όπου γυαλίζει, πατάω.
Προφανώς και το όποιο μονοπάτι έχει εξαφανιστεί. Πρέπει τώρα να βρω το καλύτερο πέρασμα για να βγω στην ράχη. Ο λόγος είναι τα φρύδια χιονιού που ποτέ δεν είναι safe.
Το βρήκα, να'το εκεί στα δεξιά.
Checkpoint. Από εδώ φαίνεται ότι τα δυσκολότερα πέρασαν και η κορυφή είναι κοντά. Ναι καλά.
Οι πάσσαλοι νόμιζα ότι δείχνουν την διαδρομή αλλά τελικά οριοθετούν μια χιονότρυπα.
Λοιπόν αυτό το κομμάτι είναι το πιο δύσκολο. Πρώτον το χιόνι με ανησυχεί γιατί ακούγεται κούφιο και το νιωθω αβέβαιο. Δεύτερον η κλίση παρ'ολο που μπορεί να μην φαίνεται είναι πολύ σκληρή.
Τέλεια, εδώ έχει ξεκολλήσει κομμάτι. Αυτό μας έλειπε τώρα.
Το τελευταίο κομμάτι πριν βγω στην κορυφή δεν το τραβάω γιατί είναι εκείνο με την μεγαλύτερη κλίση και είμαι απορροφημένος μεταξύ 2 σκέψεων. Του "ψάξε βρες το καλύτερο πάτημα" και του "ρε φιλε γιατί τραβάς τέτοια ταλαιπώρια, καλά δεν είναι στον καναπέ;"
Βγαίνω όμως στην κορυφή και όλα τα ερωτήματα απαντώνται αυτόματα με ένα "να γιατί ρε μπούφο".
Προφήτης Ηλίας, 2407μ.
Εδώ υπάρχει εκκλησάκι κατεστραμμένο και ανεμοδαρμένο. Ήλπιζα να μην έχει γεμίσει χιόνι για να με φιλοξενήσει αλλά δεν πειράζει. Καλύτερα τελικά.
360 θέα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ο καιρός εδώ πάνω έχει καθαρίσει εντελώς. Και είπα καλύτερα πριν που είναι γεμάτο χιόνι το εκκλησάκι γιατί έτσι στήνω απ'έξω βάζοντας την είσοδο να κοιτάει σε στρατηγικό σημείο. Ω ναι, θα μείνω εδώ το βράδυ.
Οι χαμηλές νεφώσεις που με προβλημάτιζαν στην άρχή όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα αλλά ευχή, σχηματίζοντας ένα χαλί από σύννεφα στα χαμηλά. Έιχα καιρό να το δω.
Ναι; Ναι. Είναι το καλύτερο παράθυρο που είχα μέχρι τώρα.
Σαν να είμαι σε αεροπλάνο. Αυτή είναι η τελευταία φωτό της ημέρας. Τώρα είναι ώρα για χουχούλιασμα στον υπνόσακο. Η θερμοκρασία το βράδυ είναι μείον 8.
Για ένα από αυτά είχα πολύ συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου. Έπρεπε να περιμένω την κατάλληλη στιγμή, για κάποιο λόγο στο κεφάλι μου έπρεπε να είναι όλα τέλεια. Έτσι το είχα χτίσει, πάντα μου έβγαζε κάτι μυθικό, κάτι μυστηριώδες αυτό το βουνό. Θες λόγω μυθολογίας, θες λόγω ιστορίας, θες λόγω Λιαντίνη, διάλεξε και πάρε. Το προηγούμενο σ/κ λοιπόν όλα ευθυγραμμίστηκαν και ο καιρός έδειχνε ιδανικός για έναν από τους λόγους που ήθελα να πάω οπότε η απόφαση πάρθηκε εύκολα.
Ναι καλά κατάλαβες, για τον Ταϋγετο λέω. Το οποίο σημαίνει επίσης ότι θα ξαναπατήσω Πελοπόννησο μετά από 15 χρόνια και μια περιοδεία που είχαμε κάνει με την μπάντα τότε. Ωραίες αναμνήσεις.
Δεν θα κουράσω με διαδρομές και στροφιλίκια. Άλλωστε αυτό είναι ένα καθαρά ορειβατικό θέμα οπότε θα αρκεστώ σε λίγες φωτό από τον χωματόδρομο 6 χλμ που καταλήγει στο καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης από το οποίο ξεκινάεί η κλασσική διαδρομή προς την κορυφή.
Να'τος ο λευκός γίγαντας, με περιμένει.
Εδώ θα αφήσω τον κουβά να ξεκουραστεί (γελάει ο κόσμος, κουράζονται μωρέ τα χονταολοπροσοντα
, θα αλλάξω, θα φορτωθώ το σακίδιο και θα ξεκινήσω την ανηφοριά. Έχει κόσμο από κάποιον ορειβατικό σύλλογο.
Το καταφύγιο από την πίσω πλευρά του.
Από εδώ λοιπόν αρχίζει το μονοπάτι.
Το χιονάκι αρχίζει από πολύ νωρίς.
Πετρώδες το τερέν στην αρχή.
Η θέα προς τον κάμπο της Σπάρτης.
Αρχίζει και φαίνεται ο κύριος όγκος της κορυφής. Τι φαίνεται δηλαδή, αχνοφαίνεται πίσω από τις χαμηλές νεφώσεις. Πφφφ λες να μου την παίξει έτσι ο καιρός και να χάσω αυτό για το οποίο ήρθα; Σκέφτομαι ότι δεν είμαι ευπρόσδεκτος στα νότια βουνά, πριν 2 μήνες στα Βαρδούσια πάλι δεν έβλεπα τίποτα.
Η διαδρομή κάνει μεγάλο κύκλο γιατί η μπροστινή πλευρά είναι απροσπέλαστη. Πρέπει να το κόψω όλο προς το βάθος και μετά να γυρίσω προς την ράχη ψάχνοντας το καλύτερο πέρασμα.
Προς το παρόν δεν χρειάζονται κραμπον.
Συμφωνείτε;
Να και κάποια ανθρώπινα χνάρια. Δεν είναι πολύ φρέσκα.
Εδώ πρέπει να φορεθούν τα κραμπόν. Γενικά η κάμερα δεν μπορεί να αποτυπώσει σωστά την κλίση και αυτό το πέρασμα είναι αρκετά απότομο.
Απο κει που ρθα. Το χιόνι είναι σουπιασμένο λόγω μεσημεριού και δεν βοηθάει.
Από εδώ και πέρα μπαίνω σε αμιγώς χιονοσκεπή κομμάτια.
Κοιτάζοντας προς τα πίσω.
Οι κλισεις αρχίζουν και σοβαρεύουν. Το καλό είναι ότι κρύβεται ο ήλιος και στα σκιερά μέρη έχω καλύτερες πιθανότητες να βρω πάγο όπου το έδαφος θα βουλιάζει λιγότερο και τα κραμπόν πιάνουν καλύτερα. Ξεκινάει λοιπόν το κυνήγι! Όπου γυαλίζει, πατάω.
Προφανώς και το όποιο μονοπάτι έχει εξαφανιστεί. Πρέπει τώρα να βρω το καλύτερο πέρασμα για να βγω στην ράχη. Ο λόγος είναι τα φρύδια χιονιού που ποτέ δεν είναι safe.
Το βρήκα, να'το εκεί στα δεξιά.
Checkpoint. Από εδώ φαίνεται ότι τα δυσκολότερα πέρασαν και η κορυφή είναι κοντά. Ναι καλά.
Οι πάσσαλοι νόμιζα ότι δείχνουν την διαδρομή αλλά τελικά οριοθετούν μια χιονότρυπα.
Λοιπόν αυτό το κομμάτι είναι το πιο δύσκολο. Πρώτον το χιόνι με ανησυχεί γιατί ακούγεται κούφιο και το νιωθω αβέβαιο. Δεύτερον η κλίση παρ'ολο που μπορεί να μην φαίνεται είναι πολύ σκληρή.
Τέλεια, εδώ έχει ξεκολλήσει κομμάτι. Αυτό μας έλειπε τώρα.
Το τελευταίο κομμάτι πριν βγω στην κορυφή δεν το τραβάω γιατί είναι εκείνο με την μεγαλύτερη κλίση και είμαι απορροφημένος μεταξύ 2 σκέψεων. Του "ψάξε βρες το καλύτερο πάτημα" και του "ρε φιλε γιατί τραβάς τέτοια ταλαιπώρια, καλά δεν είναι στον καναπέ;"
Βγαίνω όμως στην κορυφή και όλα τα ερωτήματα απαντώνται αυτόματα με ένα "να γιατί ρε μπούφο".
Προφήτης Ηλίας, 2407μ.
Εδώ υπάρχει εκκλησάκι κατεστραμμένο και ανεμοδαρμένο. Ήλπιζα να μην έχει γεμίσει χιόνι για να με φιλοξενήσει αλλά δεν πειράζει. Καλύτερα τελικά.
360 θέα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ο καιρός εδώ πάνω έχει καθαρίσει εντελώς. Και είπα καλύτερα πριν που είναι γεμάτο χιόνι το εκκλησάκι γιατί έτσι στήνω απ'έξω βάζοντας την είσοδο να κοιτάει σε στρατηγικό σημείο. Ω ναι, θα μείνω εδώ το βράδυ.
Οι χαμηλές νεφώσεις που με προβλημάτιζαν στην άρχή όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα αλλά ευχή, σχηματίζοντας ένα χαλί από σύννεφα στα χαμηλά. Έιχα καιρό να το δω.
Ναι; Ναι. Είναι το καλύτερο παράθυρο που είχα μέχρι τώρα.
Σαν να είμαι σε αεροπλάνο. Αυτή είναι η τελευταία φωτό της ημέρας. Τώρα είναι ώρα για χουχούλιασμα στον υπνόσακο. Η θερμοκρασία το βράδυ είναι μείον 8.
