ΑΓΙΟΦΑΡΑΓΓΟ ΜΕ ΜΗΧΑΝΗ! (17/2/2013)

[Markas]

Ο θεός μάλλον μας λυπήθηκε κάποια στιγμή και βρήκαμε έναν αγρότη με τρακτέρ και μας ενημέρωσε πως και αυτός ο δρόμος που είχαμε πάρει ήταν λάθος. Τουλάχιστον όμως ήξερε να μας πει τον σωστό, οπότε πάμε πάλι πάνω στην κορυφή του λόφου για να πάρουμε το σωστό δρόμο αυτή τη φορά. Σωστό με βάση το αρχικό μου λάθος εννοείται…

 

[Markas]

Πάνω όμως που λέμε να ξεκινήσουμε, τσουπ, πάρτον κάτω τον Ψηλό!
Η λάσπη με τα βρεγμένα χόρτα ήταν τόσο γλιστερή που παρά τα τακούνια στα λάστιχα ούτε πρόλαβε να σκεφτεί να βάλει κάτω τις ποδάρες παρά τη μηδενική ταχύτητα!

Πτώση δεύτερη λοιπόν! Ζημιές; Καμία, πέρα από πολλές λάσπες στα κάγκελα και στον αναβάτη.

 

[Markas]

Ο Ψηλός δε μασάει όμως!

 

[Markas]

Κατεβαίνουμε πάλι και φτάνουμε ξαφνικά σε μία διχάλα. Αριστερά καταλήγει σύντομα σε αδιέξοδο. Δεξιά κατεβαίνει απότομα έναν λασπωμένο δρόμο προς τη σωστή κατεύθυνση.
Αλλά αν πάλι αποδειχτεί αδιέξοδο;
Στέλνουμε λοιπόν τον ατρόμητο Djkal με το τρομερό DR του να κάνει εξερεύνηση.
Κατεβαίνει, χάνεται.
Λίγο αργότερα ακούμε πάλι τη μηχανή να πλησιάζει και ξαφνικά σα να σταματάει σε ένα σημείο και να μαρσάρει.
Ακούγεται προφανώς να αγκομαχάει, σα να έχει κολλήσει κάπου. Όταν μάλιστα μετά από κάνα πεντάλεπτο ακούμε και κόρνες, αυτό ήταν λέμε, εδώ θα αφήσουμε όλοι τα μέταλλα των μηχανών μας έτσι και κατεβούμε.
Τελικά, ελάχιστα πριν τον φτάσουμε (με τα πόδια) καταφέρνει να ξεκολλήσει μόνος και να μας δώσει πλήρη αναφορά.

 

[Markas]

Djkal: Λοιπόν, παιδιά. Λίγο παρακάτω αυτός ο άνετος χωματόδρομος συναντά μια χωματόδρομο λεωφόρο να ούμε, μιλάμε για πολύ άνετα. Και εδώ είναι για την πλάκα, απλά να πάτε αριστερά γιατί εγώ μπήκα από δεξιά στραβά και δυσκολεύτηκα κομματάκι.

 

[Markas]

Ξέρω, ξέρω τι σκέφτεστε… Καμίας εμπιστοσύνης η αναφορά, εντελώς g.t.p. δηλαδή, και πάμε πάλι πίσω.
Έλα μου όμως που με έτρωγε και εμένα το σαράκι! Περπάτησα δύο φορές πάνω κάτω, «τέλος, θα πάμε», λέω στην έκπληκτη ομήγυρη και καβαλάω!
Πρώτα η (έντονη και ας μην φαίνεται στη φώτο) κατηφόρα…

 

[Markas]

…μετά αριστερά στο εύκολο κομμάτι (εδώ φαίνεται το εύκολο)…

…και λίγο αργότερα φτάνουμε όλοι σώοι και αβλαβείς στη «λεωφόρο χωματόδρομο».

 

[Markas]

Είναι το ρυάκι που νωρίτερα δεν μπορούσαμε να περάσουμε και εδώ επιτέλους βρήκαμε πέρασμα.

 

[Markas]

Και επιτέλους φτάνουμε στον Πύργο Καβάλου. Πράγματι, φαίνεται σαν ένα οχυρό έτσι όπως είναι χτισμένο πάνω στο λόφο να δεσπόζει στον τριγύρω κάμπο. Κρίμα που δεν μπόρεσα να βρω τίποτα άλλα στοιχεία. Πιθανότατα θα χρησίμευε ως οχυρωμένη κατοικία για τοπικό άρχοντα βενετσιάνικης τουλάχιστον εποχής. Αν γνωρίζετε τίποτα παραπάνω, ευπρόσδεκτες οι παρατηρήσεις-πληροφορίες.

 

[Markas]

Δυστυχώς τώρα είναι εν πολλοίς ερειπωμένος και χρησιμοποιείται ως στάνη από ντόπιο βοσκό.

 

[Markas]

Εμείς σα μουσαφιραίοι ανοίγουμε την πόρτα και μπαίνουμε μιας και δεν είναι κανείς να μας ανοίξει…

…βγάζουμε δυο μεζεδάκια…

…και καθόμαστε να απολαύσουμε τη θέα.

 

[Markas]

Κάπου εκεί ήμασταν νωρίτερα και τυραννιόμασταν στις λάσπες.

 

[Markas]

Ας δούμε όμως και ένα ρεζουμέ της μέχρι τώρα πορείας μας από το Κάστρο Τέμενος μέχρι και τον Πύργο Καβάλου:

 

[Markas]

Δεν καθόμαστε όμως πάλι για πολύ, το Λιβυκό πέλαγος είναι ακόμα μακριά και οι μέρες μικρές.

 

[Markas]

Όπως μέχρι τώρα, έτσι και στη συνέχεια, όπου υπήρχε χωματόδρομος, υπήρχε και άφθονη λάσπη, την οποία υπερνικούσαμε χωρίς παρατράγουδα.

 

[Markas]

 

[Markas]

Είχαμε και την επαφή μας με την ντόπια πανίδα την οποία σεβαστήκαμε πηγαίνοντας αρκούντως σιγά μέχρι να δεήσει επιτέλους να βγει από τον δρόμο.

 

[Markas]

Ο χωματόδρομος τελειώνει στο χωριό Γκαγκάλες. Περνάμε κάθετα τον κάμπο της Μεσσαράς, και δια μέσου των χωριών Βαγιονιά, Βασιλικά Ανώγεια, Απεσωκάρι, Πλώρα. Κάπου μετά τον Άγιο Κύριλλο χάνω πάλι το δρόμο μου. Κανονικά είχα σκοπό να πάω χώμα μέσω της Μονής Απεζανών αλλά από τη μία η κούραση, από την άλλη η περασμένη ώρα και ο φόβος τους δουλέματος από τους συνταξιδιώτες, αποφασίζω να συνεχίσω όλο νότια μέχρι να βρω τη θάλασσα μέσω ενός δρόμου με καταπληκτική θέα.

 

[Markas]

Όλοι μας μένουμε χασκούμενοι με την ομορφιά του τόπου και μετά βίας επιστρέφουμε το βλέμμα μας στο δρόμο.

 

[Markas]

Απόλαυση!