Χτες το πρωί, αφού δεν είχε βόλτα, κάναμε δουλίτσες. Προσπαθούσα και να πείσω το κορίτσι που δεν είναι καθόλου πρωινός τύπος να κουνηθούμε, έστελνα και κάτι email που έπρεπε, οπότε βλέπω το μήνυμα του Βασίλη ότι η δουλειά (ευτυχώς δηλαδή γιατί δεν είμαστε spring chickens που λένε οι Αμερικανοί) που είχε οδηγήσει στην ακύρωση της βόλτας τελείωσε νωρίς και θα έφευγε με τον Φώτη στις 10:30. Σύντομη συζήτηση με το κορίτσι κατέληξε στο "φύγε γιατί έχεις καιρό να πας καλή βόλτα με παρέα" και τις επόμενες μέρες μάλλον δεν θα έχει μηχανάκι το πρόγραμμα.
11 παρά λίγο ξεκινάω, ευτυχώς δεν θα χάσω χρόνο με βενζίνη γιατί (σπάνιο) το γέμισα πριν το φέρω σπίτι μετά τα αλυσιδογράναζα, έχει τραγική κίνηση στον δρόμο ακόμα και της Τρίπολης, τελικά φτάνω άδειος Νυμφασία στις 12:40 και βρίσκομαι στα Λαγκάδια λίγα λεπτά μετά. Τα παιδιά έχουν τελειώσει τον καφέ τους, πίνω ένα εΞπρεσάκι και θέλω ένα βυτίο νερό αλλά αρκούμαι στο ένα ποτήρι που έφερε το κορίτσι στο μαγαζί, φεύγουμε. Πρακτικά τώρα ξεκινάει η βόλτα
Ο δρόμος γνωστός, τον είχαμε κάνει ανάποδα με
antsoar και
barbadinos τελευταία φορά. Ο Βασίλης προσπερνάει την πρώτη πινακίδα για καταρράκτες (από εκεί ήθελε να μας πάει το Navi6), σταματάει στην δεύτερη αλλά δεν είναι καλή και πάμε από τρίτη επιλογή που μάλλον δεν έχει χώμα. Τελικά μαθαίνουμε ότι καταρράκτες χωρίς χώμα είναι μπουγάτσα χωρίς γέμιση, απλά δεν υπάρχει ασφάλτινη διαδρομή. Το χώμα όταν λέμε πατημένο και μιά χαρά μην φανταστείς κάμελ τρόφι (ή GS τρόφι για τους πιο νέους) και σε φάσεις που κοίταξα κοντέρ είδα πάνω από 40χαω αλλά οι άλλοι δύο έφευγαν, λογικό δεδομένου του χάους στην εμπειρία.
Φτάνουμε καταρράκτες, ένας ξενοέλληνας (τυπικά σωστά Ελληνικά με λίγο από προφορά απροσδιόριστη, επιβεβαιώθηκε πιο μετά) με την οικογένεια μας λέει "για Καταρράκτες, ακολουθήστε μας" γιατί πινακίδα κλπ δεν έχει. Μέχρι να παρκάρουμε έχει χωθεί στα χόρτα... Τι κάνουμε; Να αλλάξουμε εδώ ή... Πάμε λίγο και βλέπουμε. Τελικά αν πάμε μέχρι κάτω δεν έχει που να αλλάξουμε, οπότε εκμεταλλευόμαστε το κενό στην κυκλοφορία για να βάλουμε μαγιό. Στην χειρότερη περίπτωση θα αποκτήσει οπτικό τραύμα κάποιος επισκέπτης με τους πωπούς τριών μεσηλίκων σε κοινή θέα, τι να κάΜεις, η ανάγκη.
Οι καταρράκτες είναι απλά μα-γι-κοί, οι φωτογραφία δεν αποδίδει το μεγαλείο του σημείου (που ήταν ακόμα καλύτερο πριν ο επιτελικός σχεδιασμός του γκουβέρνου το αφήσει να γίνει παρανάλωμα πέρυσι, τουλάχιστονδενχάθηκανζωές πιο γελοία μορφή spinning πεθαίνεις). Ευγενικοί αλλά λίγο υπερβολικοί οι τύποι που έπρεπε να βγάλουν ΚΑΘΕ σταγόνα που πέφτει και πόζα όλη η φαμίλια πάνω κάτω δεξιά αριστερά καβάλα αγκαλιά μακριά γαϊδούρα εντάξει είπαμε, κάπου όριο να βγει και μιά φωτό από άλλους ΧΩΡΙΣ την οικογένειά σας μέσα.
Μας είπαν ότι έχει και κάτι "μικρούς" καταρράκτες, πήγαμε προς τα εκεί, εκεί ήταν το λασποπαγιδάκι (ευτυχώς που έχω δει μερικές δεκάδες βίντεο), άμμος (ευτυχώς που έχω δει μερικές δεκάδες βίντεο). Για να μην μείνει η εντύπωση ότι ήταν κάτι τραγικό, μιλάμε για πολύ μικρή απόσταση, αλλά το τερέν τα είχε όλα και η αίσθηση "διπλώνει το τιμόνι μόνο το γκάζι σώνει" αλλά ταυτόχρονα μπαντιλικώνει ήταν καινούρια. Δεν φτάσαμε ποτέ γιατί έπρεπε να περπατήσουμε λίγο και θα γινόμασταν χάλια από ιδρώτα πάλι, κρατήσαμε την δροσιά του καταρράκτη και συνεχίσαμε... Από χώμα μέχρι την επόμενη άσφαλτο.
39000 στο χωριό Βούτση έξω από ένα πολύ όμορφο σπίτι (τέτοια ορόσημα μου αρέσουν), Κοντοβάζαινα, Τριπόταμα όπου συζητάμε που ανήκει τι και το maps έχει δώσει ρεσιταλ, οι ντόπιοι μας κατατοπίζουν καλύτερα για το τριεθνές της περιοχής. Φαγητό εξαιρετικό, το τσίπουρο των 52 βαθμών "γειά σας", στραβοκατάπια την δεύτερη γουλιά και έκαψε τα πάντα στην μύτη μου.
Επιστροφή με μιά αλλαγή σε μηχανάκια ως το πρώτο βενζινάδικο, παίρνω το GS και ο Βασίλης το XR. Το GS το υδρόψυκτο είναι άνετο σε γωνίες, έχει πιο στενή σέλα, με ξένισε ο άξονας πολύ σαν αίθηση, η ανεμοκάλυψη ίδιο επίπεδο με το XR (λογικό αφού δεν έχει πολύ διαφορετική ζελατίνα), όργανα με πολλή παραπάνω πληροφορία στα μενού. Το πιο εντυπωσιακό ήταν η ανάρτηση, δεν έχει σημασία τι βλέπεις στον δρόμο, το καταπίνει και δεν έχεις δώσει σημασία. Το σκαλοπάτι στο φαγωμένο λάστιχο δεν φαινόταν σε αίσθηση γέρνοντας, στο XR φέρνει αστάθεια. Θα ψώνιζα; Δεν ξέρω, πολύ πολύ διαφορετική προσέγγιση στο θέμα τουρισμός σε σχέση με το XR που αν είχες πάντα τετρακύλινδρο τζαπάν κουμπώνεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Προφανώς και συνηθίζεται γιατί τίποτα αρνητικό δεν έχει το μηχανάκι, ίσως σε μερικά χρόνια...
Αστείο παραλειπόμενο: Φεύγοντας από Νυμφασία λέω δεν βάΝω το dynamic, δεν είναι η δύναμη αλλά η απόκριση που το κάνει "παιχνιδιάρικο". Κλικ, κλείνω το γκάζι, το παίρνει, χουφτώνω το γκάζι και ξεκινάει μπουμπουνητό από το φιλτροκούτι και ξαφνικά γίνεται η κόλαση λες και γκαζώνουν όλα τα XR του κόσμου ταυτόχρονα, λέω πάει μλκ έβαλε νέφτι στην βενζίνη η τύπισσα ή έσπασε ο συμπλέκτης και το φιλτροκούτι μαζί να γιατί πενφέ και ποιός με ξεπλένει τώρα, τελικά παίζουν κάτι παλικαράκια με μαχητικά αεροπλάνα πάνω μας και δεν ξέρω από που ήρθε και πως στο καλό συντονιστήκαμε έτσι αλλά τεράστια WTF στιγμή για ένα-δυό δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβω τι έγινε.