Stowaway
Μέλος
- Όνομα
- Δημητρης
- Μοτό
- BMW R1150GS '02
Πέρσι το καλοκαίρι, είπα να πάω στα πάτρια εδάφη, την Κορώνη Μεσσηνίας. Θα μου πεις τώρα, σιγά τα ωά!! 270 χιλιόμετρα είναι και τα 220 από αυτά είναι αυτοκινητόδρομος. Έλα όμως που αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα... Η βαρεμάρα και τη μονοτονία του αυτοκινητοδρόμου. Θυμάμαι πιτσιρικάς, που λέγαμε πότε να γίνει ο δρόμος μια ευθεία να πηγαίνουμε για πλάκα....Καθόλου πλάκα δεν έχει τελικά. Αλλά όσο ζω μαθαίνω....
Έτσι είπα να πάρω τα βουνά και να θυμηθώ τα νιάτα μου!! Και να τσοντάρω και κανά δυο βουνά ακόμα έτσι για το γαμώτο!! Γιατί το χρώσταγα στον εαυτό μου... αναδρομικά..
Στις έξι το πρωί, η παπουδιέρα, (όπως την αποκαλεί ένας φίλος), ένα R1150GS του 2002, είναι φορτωμένη κι έτοιμη γα δρόμους, για βουνά και για λαγκάδια!!
Μέχρι την έξοδο της Νεμέας, ανέλαβε νοητικά ο αυτόματος πιλότος να διαχειριστεί το διεκπεραιωτικό σκέλος. Η "διεκπεραίωση" συνεχίστηκε και μέχρι το Άργος, όπου σύμφωνα με το πλάνο, (το εξαιρετικά χαλαρό) αποτελεί και την ουσιαστική αφετηρία του ταξιδιού.
Η πρώτη ανηφόρα της ημέρας είναι αυτή του Αχλαδοκάμπου!! Δρόμος που είχα να τον περάσω πάνω από 20 χρόνια!
Ήμουνα νιός και γέρασα.... thinking
Μια μικρή στάση για τις απαραίτητες φωτό κοντά στην κορυφή κοντά στις ανεμογεννήτριες αλλά και για θύμισες παλιές από οικογενειακά ταξίδια και Peugeot 404 και Skoda BX, και αργότερα και Honda VF500F και Kawasaki ZX10 και...και...και....
Συνέχεια για Τρίπολη, ανεφοδιασμός και πορεία για το Χιονοδρομικό Κέντρο του Μαινάλου.
Το Μάιναλο το είχα ξαναπεράσει πριν δυο βδομάδες σε άλλο ημερήσιο και το λάτρεψα σαν διαδρομή.
Δεν θα έχανα λοιπόν την ευκαιρία για μια επανάληψη.
Η ανάβαση είναι μια εκπληκτική,καταπράσινη διαδρομή, με ωραίες φουρκέτες και καταπληκτικές θέες.
Τις τρεις προηγούμενες μέρες έβρεχε και λόγω και της πολύ πρωινής ώρας, είχε ακόμα υγρασίες στα σκιερά, αλλά και πολλούς βράχους και πέτρες από κατολισθήσεις στο δρόμο.
Αν κρατήσεις ένα χαλαρό ρυθμό όμως, όλα αυτά συμβάλουν στο να γίνει η οδήγηση και ενδιαφέρουσα, εκτός από απολαυστική, την συγκεκριμένη ώρα της ημέρας.
Μια μικρή στάση στην Οστρακίνα, στο χιονοδρομικό είναι απαραίτητη..
Η κατάβαση, , είναι ακόμα πιο όμορφη και πράσινη από ήταν η ανάβαση. Πιο στενός δρόμος και φυσικά πιο σκιερός και γλιστερός αυτή την ώρα.
Λίγο πριν την ολοκλήρωση της κατάβασης, φαίνεται και η Βυτίνα από ψηλά. Η φύση είναι πραγματικά αλπική με τα έλατα να έχουν τον πρώτο λόγο..
Αποφάσισα να μην μπω στην Βυτίνα, αφού είχα έρθει πρόσφατα, αλλά να συνεχίσω από Ελάτη για Λιμποβίτσι.
Όσοι δεν έχετε κάνει αυτή τη διαδρομή, τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!! Στο δρόμο από Βυτίνα για Δημητσάνα, αφήνετε τον κεντρικό στη διακλάδωση για Ελάτη και Κολοκωτρονοχώρια. Όλη η διαδρομή είναι απερίγραπτα όμορφη και υπέροχα μοναχική!! Στο δρόμο για τη διασταύρωση για Λιμποβίτσι, έχει ένα κιόσκι, δίπλα σε κάτι πηγές, απέναντι από από ένα πέτρινο εκκλησάκι.
Έχουμε όλοι ακούσει και χρησιμοποιήσει τη φράση, "έφαγα πολλή ώρα εδώ". Στη συγκεκριμένη στάση, ο δόκιμος όρος είναι "επένδυσα την ώρα μου". Εκεί ήπια και τον πρώτο καφέ της ημέρας με την (απόλυτη) ησυχία μου!
Συνέχεια σε ένα εκπληκτικό δρόμο για Λιμποβίτσι και το σπίτι του Θεόδωρου. Απαραίτητη βέβαια στάση.
Συνέχισα για Στεμνίτσα από Αρκουδόρεμα! Επίσης χωρίς λόγια...
...Συνεχίζεται...
Έτσι είπα να πάρω τα βουνά και να θυμηθώ τα νιάτα μου!! Και να τσοντάρω και κανά δυο βουνά ακόμα έτσι για το γαμώτο!! Γιατί το χρώσταγα στον εαυτό μου... αναδρομικά..
Στις έξι το πρωί, η παπουδιέρα, (όπως την αποκαλεί ένας φίλος), ένα R1150GS του 2002, είναι φορτωμένη κι έτοιμη γα δρόμους, για βουνά και για λαγκάδια!!
Μέχρι την έξοδο της Νεμέας, ανέλαβε νοητικά ο αυτόματος πιλότος να διαχειριστεί το διεκπεραιωτικό σκέλος. Η "διεκπεραίωση" συνεχίστηκε και μέχρι το Άργος, όπου σύμφωνα με το πλάνο, (το εξαιρετικά χαλαρό) αποτελεί και την ουσιαστική αφετηρία του ταξιδιού.
Η πρώτη ανηφόρα της ημέρας είναι αυτή του Αχλαδοκάμπου!! Δρόμος που είχα να τον περάσω πάνω από 20 χρόνια!
Ήμουνα νιός και γέρασα.... thinking
Μια μικρή στάση για τις απαραίτητες φωτό κοντά στην κορυφή κοντά στις ανεμογεννήτριες αλλά και για θύμισες παλιές από οικογενειακά ταξίδια και Peugeot 404 και Skoda BX, και αργότερα και Honda VF500F και Kawasaki ZX10 και...και...και....
Συνέχεια για Τρίπολη, ανεφοδιασμός και πορεία για το Χιονοδρομικό Κέντρο του Μαινάλου.
Το Μάιναλο το είχα ξαναπεράσει πριν δυο βδομάδες σε άλλο ημερήσιο και το λάτρεψα σαν διαδρομή.
Δεν θα έχανα λοιπόν την ευκαιρία για μια επανάληψη.
Η ανάβαση είναι μια εκπληκτική,καταπράσινη διαδρομή, με ωραίες φουρκέτες και καταπληκτικές θέες.
Τις τρεις προηγούμενες μέρες έβρεχε και λόγω και της πολύ πρωινής ώρας, είχε ακόμα υγρασίες στα σκιερά, αλλά και πολλούς βράχους και πέτρες από κατολισθήσεις στο δρόμο.
Αν κρατήσεις ένα χαλαρό ρυθμό όμως, όλα αυτά συμβάλουν στο να γίνει η οδήγηση και ενδιαφέρουσα, εκτός από απολαυστική, την συγκεκριμένη ώρα της ημέρας.
Μια μικρή στάση στην Οστρακίνα, στο χιονοδρομικό είναι απαραίτητη..
Η κατάβαση, , είναι ακόμα πιο όμορφη και πράσινη από ήταν η ανάβαση. Πιο στενός δρόμος και φυσικά πιο σκιερός και γλιστερός αυτή την ώρα.
Λίγο πριν την ολοκλήρωση της κατάβασης, φαίνεται και η Βυτίνα από ψηλά. Η φύση είναι πραγματικά αλπική με τα έλατα να έχουν τον πρώτο λόγο..
Αποφάσισα να μην μπω στην Βυτίνα, αφού είχα έρθει πρόσφατα, αλλά να συνεχίσω από Ελάτη για Λιμποβίτσι.
Όσοι δεν έχετε κάνει αυτή τη διαδρομή, τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!! Στο δρόμο από Βυτίνα για Δημητσάνα, αφήνετε τον κεντρικό στη διακλάδωση για Ελάτη και Κολοκωτρονοχώρια. Όλη η διαδρομή είναι απερίγραπτα όμορφη και υπέροχα μοναχική!! Στο δρόμο για τη διασταύρωση για Λιμποβίτσι, έχει ένα κιόσκι, δίπλα σε κάτι πηγές, απέναντι από από ένα πέτρινο εκκλησάκι.
Έχουμε όλοι ακούσει και χρησιμοποιήσει τη φράση, "έφαγα πολλή ώρα εδώ". Στη συγκεκριμένη στάση, ο δόκιμος όρος είναι "επένδυσα την ώρα μου". Εκεί ήπια και τον πρώτο καφέ της ημέρας με την (απόλυτη) ησυχία μου!
Συνέχεια σε ένα εκπληκτικό δρόμο για Λιμποβίτσι και το σπίτι του Θεόδωρου. Απαραίτητη βέβαια στάση.
Συνέχισα για Στεμνίτσα από Αρκουδόρεμα! Επίσης χωρίς λόγια...
...Συνεχίζεται...
Τελευταία επεξεργασία: