Η εκδρομή έγινε, ευχαριστώ πολύ άλλη μια φορά τον Δημήτρη για τις πληροφορίες!
5 νοματαίοι με πρόγραμμα να κινηθούμε περίπου κάπου σε Ευρυτανία (ή και όχι), και να γυρίσουμε στα πέριξ (ή και όχι).
Οι 3 πρώτοι ξεκινήσαμε την Παρασκευή νωρίς το απόγευμα και την απόφαση για την πρώτη διανυκτέρευση την πήραμε λίγο πριν το Καρπενήσι όπου λόγω περασμένης ώρας και σκεπτόμενοι τους υπόλοιπους που είχαν μόλις ξεκινήσει από Αθήνα, αποφασίσαμε να κοιμηθούμε στο Κεφαλόβρυσο. Στην αρχή λέγαμε να στήσουμε σκηνές κάπου έξω στα πλατάνια, μετά είπαμε λόγω υποψίας βροχής να στήσουμε σκηνές στο περίπτερο του δήμου που είχε τεράστια βεράντα με σκεπή και τελικά μπήκαμε μέσα στο άδειο περίπτερο, ανάψαμε τζάκι, στρώσαμε υπνόσακους κάτω και πριονίζαμε όλο το βράδυ, έχοντας καταναλώσει τοπικά εδέσματα και τσίπουρα στην εκεί ταβέρνα.
Την επόμενη μέρα (όχι πρωί, μέρα) ξεκινήσαμε κατά τις 12, μετά από ένα (όχι) σύντομο πρωινό, με καφέ, ομελέτες, τοστάκια και γενική κουβέντα για το που θα κινηθούμε. Τελικά αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τη διαδρομή του Ηλία Βροχίδη που κατεβάσαμε από εδώ:
Greece: Karpenisi - Fourna - Agrafa
Η διαδρομή ξεκινά από το Καρπενήσι, περνάει από Άγραφα και καταλήγει στη Γρανίτσα.
Καταπληκτική διαδρομή που σε βάζει σε ωραίους χωματόδρομους αμέσως έξω από το Καρπενήσι, βατή για όλους. Το δύσκολο κομμάτι ξεκίνησε λίγο μετά το Νεοχώρι, όπου εκεί ο "δρόμος" άρχισε να κλείνει με κομμάτια βράχων, πεσμένους κορμούς και μεγάλα κλαδιά. Περάσαμε με δυσκολία μερικά σημεία με βράχους και κορμούς ώσπου άδοξα σταματήσαμε σε ένα πεσμένο δέντρο που είχε πέσει με κλίση και η μόνη επιλογή για να περάσουμε θα ήταν να κόψουμε τα χοντρά κλαδιά από τη μία μεριά με πριόνι (που δεν είχαμε) για να περάσουμε ξαπλωμένες τις μηχανές. Η ώρα περνούσε και βλέπαμε οτι δεν έβγαινε το πρόγραμμα για να συνεχίσουμε από εκεί, υποπτευόμενοι οτι και η συνέχεια θα ήταν ανάλογη και θα καθυστερούσαμε πολύ. Αποφασίσαμε λοιπόν να γυρίσουμε και να παρακάμψουμε αυτό το κομμάτι από άσφαλτο μέχρι τα Φουρνά. Από εκεί συνεχίσαμε κανονικά διασχίζοντας και τον Ταυρωπό όπου το νερό ήταν γύρω στους 30-40 πόντους και το ηλιοβασίλεμα μας βρήκε στις κορυφές πάνω από τις στάνες στα Καμάρια λίγο πριν αρχίσουμε το κατέβασμα για Άγραφα.
Η εμπειρία εκείνης της ώρας δεν περιγράφεται, ο συνδιασμός χρωμάτων με σύννεφα και ομίχλη δημιουργούσαν απίστευτες εικόνες και συναισθήματα (δείτε φωτο γύρω στο 14:30 του βίντεο).
Αρχίσαμε λοιπόν νύχτα να κατεβαίνουμε προς Άγραφα και εκεί μιλώντας σε ένα καφενείο με το δάσκαλο του δημοτικού σχολείου του χωρίου που έχει 3 μαθητές, πήραμε το πράσινο φως για να κατασκηνώσουμε στην αυλή του σχολείου. Στήσιμο και βουρ για την κάτω ταβέρνα όπου φάγαμε τα πιο απίστευτα παΐδάκια ever που λένε μεταξύ και άλλων εκλεκτών εδεσμάτων. Την άλλη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε με σκοπό να κινηθούμε προς λίμνη Κρεμαστών και στη συνέχεια να ακολουθήσουμε μέρος της περσινής διαδρομής του AdvTroffy 2018 για να κατηφορήσουμε προς Ροσκά και Πάντα Βρέχει.
Ο δρόμος μετά τα Άγραφα που κατεβαίνει στον Αγραφιώτη έχει αρχίσει και ανοίγει και ίσως στρωθεί στο μέλλον (δυστυχώς). Φτάσαμε στη λίμνη και αρχίσαμε να κινούμαστε προς Κερασοχώρι όπου και μπήκαμε στη διαδρομή του Troffy. Δυστυχώς, μετά από καμιά ώρα, είχαμε και το πρώτο λάστιχο (σε άσφαλτο φυσικά). Η διαδικασία αλλαγής σαμπρέλας με 3 μικρά λεβιεδάκια μας πήρε 1 ώρα και κάπου εκεί άρχισε να βαραίνει η υποχρέωση της επιστροφής.
Αποφασίσαμε λοιπόν μια στάση για φαγητό στους Κορυσχάδες και μετά βουρ για επιστροφή..
Αυτά λοιπόν, άντε και στα επόμενα!
