THANOSG
Μέλος
οι φωτογραφίες παρακάτω είναι από μια βόλτα που κάναμε πέρυσι τέτοια εποχή. Περυσινά ξινά σταφύλια θα μου πείτε αλλά είναι μια από τις βόλτες που θα μείνουν πολύ καιρό χαραγμένες στη μνήμη όλων όσων ήμασταν εκείνη τη μέρα στα Άγραφα βολτάροντας στα άγρια τοπία και τις ομορφιές αυτής της περιοχής!
Σήμερα χαζεύοντας λοιπόν φωτογραφίες μου ήρθαν και πάλι οι εικόνες από τα Άγραφα. Όσοι είχατε την τύχη να επισκευτείτε τα Άγραφα με νοιώθετε , οι υπόλοιποι πάρτε μια μικρή γεύση από τις εικόνες και βάλτε την εξόρμηση στο πρόγραμμα για να απολαύσετε την εμπειρία!!
Άγραφα , μια περιοχή άγρια με τοπία μοναδικά και πολλές βουνοκορφές που σε περιμένουν να τις επισκευτείς και να τις θαυμάσεις για τη θέα που σου χαρίζουν!
Άγρια ομορφιά , οδηγείς μέσα στο δάσος για λίγο και μετά πάλι βρίσκεσαι σε γυμνό τοπίο με πέτρες μιας και συχνά κινείσαι σε υψόμετρο πάνω από 1600μ και παντού γύρω σου γκρεμοί, εσύ να κινείσαι δίπλα στο γκρεμό και να χαζεύεις τη θέα και να βάζεις στόχο την επόμενη κορυφογραμμή και να συνεχίζεις.
Κάναμε περίπου 100χλμ σε χώμα και πέτρα , περάσαμε οδηγώντας 4-5 κορυφογραμμές , γεμίσαμε πανέμορφες εικόνες και είχαμε θέα από ψηλά βλέποντας μία τον Όλυμπο και τον Κίσσαβο, μια τα βουνά προς το Καρπενήσι αλλά και τα βουνά που βρίσκονται προς Βουργαρέλι και Άρτα , με άλλα λόγια πολύ βουνό.
Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω αλλά πιστεύω μια γεύση θα την πάρετε!
Στις 7 το πρωί λοιπόν ξεκινάω από Λάρισα και στο δρόμο για Τρίκαλα ήδη διέκρινα την κορυφή Τύμπανος που θα ήταν η αρχή για το χωματόδρομο που θα μπαίναμε.
Στα Τρίκαλα συνάντησα το Βαγγέλη και το Σωτήρη και συνεχίσαμε παρέα για να βρούμε το Φίλιππα στον Τύμπανο.
Και μετά άρχισε το πάρτυ.
Άγραφα, το όνομά τους οφείλεται στο γεγονός πως οι Τούρκοι κατακτητές δεν κατάφεραν ποτέ να υποδουλώσουν τους κατοίκους της περιοχής και έτσι δεν μπόρεσαν να τους εγγράψουν στους καταλόγους τους για να εισπράττουν από αυτούς τους φόρους που ήθελαν να επιβάλλουν . Το δυσπρόσιτο της περιοχής και οι κάτοικοί της δεν επέτρεψαν στους Τούρκους να επιβληθούν.
Ξεκινώντας στο χώμα πλέον μόνο μερικοί κυνηγοί θα βρεθούν μπροστά μας ,, αργότερα που θα δυσκολέψει ο δρόμος ούτε και από αυτούς συναντούσαμε παρά μόνο μερικά κοπάδια με τα τσοπανόσκυλα και τους τσοπάνηδες ευτυχώς που ήταν μαζί τους και έτσι δεν είχαμε δυσάρεστα !
Από τον Τύμπανο συνεχίσαμε μέχρι το Πετροχώρι και βγήκαμε κάτω στο ποτάμι που έγινε μια ακόμη στάση από τις άπειρες μιας με τέτοια μέρη δεν φεύγεις εύκολα χωρίς φωτογραφίες!
Λίγο μετά ήπιαμε ένα καφέ με θέα το χωριό Δροσάτο. Το Δροσάτο ήταν από τα πρώτα χωριά που είχε ηλεκτρικό όχι μόνο στην περιοχή αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
Αυτό οφείλεται στους δύο κατταράκτες που υπάρχουν δίπλα στο χωριό.
Ο τότε πρόεδρος του χωριού είχε καταφέρει και έφερε μια ηλεκτρογεννήτρια και έτσι εκμεταλλευόμενος τη δύναμη του νερού εξασφάλισε ρεύμα στο χωριό την εποχή που ακόμη και πόλεις δεν είχαν δει το ηλεκτρικό φως.
Μάλιστα οι χωριανοί ανέβασαν την γεννήτρια κουβαλώντας την στο χωριό μιας και το οδικό δίκτυο ήταν απλά ανύπαρκτο στην περιοχή.
Παρέα στον καφέ μας είχαμε το Στέφανο ο οποίος συνταξιούχος σήμερα μένει σχεδόν μόνιμα στην περιοχή αποτελώντας έναν από τους λιγοστούς κατοίκους που επιμένουν να μένουν εκεί ακόμη και τους δύσκολους χειμερινούς μήνες.
Κάνει την ζωή που θέλει και που πολλοί από εμάς θα θέλαμε να κάνουμε , ζώντας σε ένα μοναδικό μέρος που όμως έχει δυσκολίες που ίσως δεν μπορούμε να φανταστούμε.
Θα πρέπει όταν το επιτρέπει ο καιρός να φροντίσει για τα ξύλα του χειμώνα που είναι πάρα πολλά μιας και σε λίγο εκεί θα έρθει το πολύ κρύο και το χιόνι που θα φύγει προς την άνοιξη!! Και πολλά ακόμη που θέλουν κότσια για να τα καταφέρεις να επιβιώσεις σε τέτοια μέρη !!
Συνεχίσαμε αφού αποχαιρετήσαμε το Στέφανο για το Πετρίλο και μετά για το χωριό Βραγγιανά.
Και πάλι χωματόδρομος και πάλι θέα και πάλι άγρια Άγραφα!!
Μετά τα Βραγγιανά συνεχίσαμε για το χωριό Άγραφα πάλι σε χώμα και από κει για το ύψωμα Νιάλα.
Αφού νοιώσαμε τον αέρα που ξύριζε στην κορυφή αρχίσαμε την επιστροφή.
Η ώρα ήταν γύρω στις 7 το απόγευμα και έπρεπε πριν νυχτώσει να έχουμε βγεί σε άσφαλτο.
Έτσι συνεχίσαμε για Καραβασαρά και στις 8 το απόγευμα οδηγούσαμε με θέα την λίμνη Πλαστήρα και τα φώτα των γύρω χωριών να φτιάχνουν μια όμορφη εικόνα για κλείσιμο της βόλτας.
Στην Πεζούλα χαιρετηθήκαμε και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του για το σπίτι μετά από μια γεμάτη βόλτα που στη συστήνω σε κάθε ένα που μπορεί να πατήσει χώμα!!
πρώτη στάση στο Μουζάκι να προμηθευτούμε τους καφέδες που θα απολαμβάναμε λίγο αργότερα στην πρώτη κορυφογραμμή που θα βρίσκαμε , στον Τύμπανο!
η παρέα μας
η αφεντιά μου
ο Σωτήρης
ο Φίλιππας
και ο Βαγγέλης
φτάνοντας στον Τύμπανο
η θέα από το σημείο
στο βάθος στην πάνω φωτό φαίνεται ο Κίσσαβος και ο Όλυμπος
το σημείο του πρώτου καφέ !
Γυρνώντας το κεφάλι μας για να δούμε τι έχουμε στην πλάτη μας κοιτάζαμε προς την Άρτα και τα βουνά που φαίνονται στην πάνω εικόνα
συνεχίζουμε μετά για Πετροχώρι
θα κατεβαίναμε στο φαράγγι που φαίνεται στο βάθος
Σήμερα χαζεύοντας λοιπόν φωτογραφίες μου ήρθαν και πάλι οι εικόνες από τα Άγραφα. Όσοι είχατε την τύχη να επισκευτείτε τα Άγραφα με νοιώθετε , οι υπόλοιποι πάρτε μια μικρή γεύση από τις εικόνες και βάλτε την εξόρμηση στο πρόγραμμα για να απολαύσετε την εμπειρία!!
Άγραφα , μια περιοχή άγρια με τοπία μοναδικά και πολλές βουνοκορφές που σε περιμένουν να τις επισκευτείς και να τις θαυμάσεις για τη θέα που σου χαρίζουν!
Άγρια ομορφιά , οδηγείς μέσα στο δάσος για λίγο και μετά πάλι βρίσκεσαι σε γυμνό τοπίο με πέτρες μιας και συχνά κινείσαι σε υψόμετρο πάνω από 1600μ και παντού γύρω σου γκρεμοί, εσύ να κινείσαι δίπλα στο γκρεμό και να χαζεύεις τη θέα και να βάζεις στόχο την επόμενη κορυφογραμμή και να συνεχίζεις.
Κάναμε περίπου 100χλμ σε χώμα και πέτρα , περάσαμε οδηγώντας 4-5 κορυφογραμμές , γεμίσαμε πανέμορφες εικόνες και είχαμε θέα από ψηλά βλέποντας μία τον Όλυμπο και τον Κίσσαβο, μια τα βουνά προς το Καρπενήσι αλλά και τα βουνά που βρίσκονται προς Βουργαρέλι και Άρτα , με άλλα λόγια πολύ βουνό.
Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω αλλά πιστεύω μια γεύση θα την πάρετε!
Στις 7 το πρωί λοιπόν ξεκινάω από Λάρισα και στο δρόμο για Τρίκαλα ήδη διέκρινα την κορυφή Τύμπανος που θα ήταν η αρχή για το χωματόδρομο που θα μπαίναμε.
Στα Τρίκαλα συνάντησα το Βαγγέλη και το Σωτήρη και συνεχίσαμε παρέα για να βρούμε το Φίλιππα στον Τύμπανο.
Και μετά άρχισε το πάρτυ.
Άγραφα, το όνομά τους οφείλεται στο γεγονός πως οι Τούρκοι κατακτητές δεν κατάφεραν ποτέ να υποδουλώσουν τους κατοίκους της περιοχής και έτσι δεν μπόρεσαν να τους εγγράψουν στους καταλόγους τους για να εισπράττουν από αυτούς τους φόρους που ήθελαν να επιβάλλουν . Το δυσπρόσιτο της περιοχής και οι κάτοικοί της δεν επέτρεψαν στους Τούρκους να επιβληθούν.
Ξεκινώντας στο χώμα πλέον μόνο μερικοί κυνηγοί θα βρεθούν μπροστά μας ,, αργότερα που θα δυσκολέψει ο δρόμος ούτε και από αυτούς συναντούσαμε παρά μόνο μερικά κοπάδια με τα τσοπανόσκυλα και τους τσοπάνηδες ευτυχώς που ήταν μαζί τους και έτσι δεν είχαμε δυσάρεστα !
Από τον Τύμπανο συνεχίσαμε μέχρι το Πετροχώρι και βγήκαμε κάτω στο ποτάμι που έγινε μια ακόμη στάση από τις άπειρες μιας με τέτοια μέρη δεν φεύγεις εύκολα χωρίς φωτογραφίες!
Λίγο μετά ήπιαμε ένα καφέ με θέα το χωριό Δροσάτο. Το Δροσάτο ήταν από τα πρώτα χωριά που είχε ηλεκτρικό όχι μόνο στην περιοχή αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
Αυτό οφείλεται στους δύο κατταράκτες που υπάρχουν δίπλα στο χωριό.
Ο τότε πρόεδρος του χωριού είχε καταφέρει και έφερε μια ηλεκτρογεννήτρια και έτσι εκμεταλλευόμενος τη δύναμη του νερού εξασφάλισε ρεύμα στο χωριό την εποχή που ακόμη και πόλεις δεν είχαν δει το ηλεκτρικό φως.
Μάλιστα οι χωριανοί ανέβασαν την γεννήτρια κουβαλώντας την στο χωριό μιας και το οδικό δίκτυο ήταν απλά ανύπαρκτο στην περιοχή.
Παρέα στον καφέ μας είχαμε το Στέφανο ο οποίος συνταξιούχος σήμερα μένει σχεδόν μόνιμα στην περιοχή αποτελώντας έναν από τους λιγοστούς κατοίκους που επιμένουν να μένουν εκεί ακόμη και τους δύσκολους χειμερινούς μήνες.
Κάνει την ζωή που θέλει και που πολλοί από εμάς θα θέλαμε να κάνουμε , ζώντας σε ένα μοναδικό μέρος που όμως έχει δυσκολίες που ίσως δεν μπορούμε να φανταστούμε.
Θα πρέπει όταν το επιτρέπει ο καιρός να φροντίσει για τα ξύλα του χειμώνα που είναι πάρα πολλά μιας και σε λίγο εκεί θα έρθει το πολύ κρύο και το χιόνι που θα φύγει προς την άνοιξη!! Και πολλά ακόμη που θέλουν κότσια για να τα καταφέρεις να επιβιώσεις σε τέτοια μέρη !!
Συνεχίσαμε αφού αποχαιρετήσαμε το Στέφανο για το Πετρίλο και μετά για το χωριό Βραγγιανά.
Και πάλι χωματόδρομος και πάλι θέα και πάλι άγρια Άγραφα!!
Μετά τα Βραγγιανά συνεχίσαμε για το χωριό Άγραφα πάλι σε χώμα και από κει για το ύψωμα Νιάλα.
Αφού νοιώσαμε τον αέρα που ξύριζε στην κορυφή αρχίσαμε την επιστροφή.
Η ώρα ήταν γύρω στις 7 το απόγευμα και έπρεπε πριν νυχτώσει να έχουμε βγεί σε άσφαλτο.
Έτσι συνεχίσαμε για Καραβασαρά και στις 8 το απόγευμα οδηγούσαμε με θέα την λίμνη Πλαστήρα και τα φώτα των γύρω χωριών να φτιάχνουν μια όμορφη εικόνα για κλείσιμο της βόλτας.
Στην Πεζούλα χαιρετηθήκαμε και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του για το σπίτι μετά από μια γεμάτη βόλτα που στη συστήνω σε κάθε ένα που μπορεί να πατήσει χώμα!!
πρώτη στάση στο Μουζάκι να προμηθευτούμε τους καφέδες που θα απολαμβάναμε λίγο αργότερα στην πρώτη κορυφογραμμή που θα βρίσκαμε , στον Τύμπανο!
η παρέα μας
η αφεντιά μου
ο Σωτήρης
ο Φίλιππας
και ο Βαγγέλης
φτάνοντας στον Τύμπανο
η θέα από το σημείο
στο βάθος στην πάνω φωτό φαίνεται ο Κίσσαβος και ο Όλυμπος
το σημείο του πρώτου καφέ !
Γυρνώντας το κεφάλι μας για να δούμε τι έχουμε στην πλάτη μας κοιτάζαμε προς την Άρτα και τα βουνά που φαίνονται στην πάνω εικόνα
συνεχίζουμε μετά για Πετροχώρι
θα κατεβαίναμε στο φαράγγι που φαίνεται στο βάθος
ilbig:
