Δεν ειναι τυχαιο οτι απο τους παγωμενους καμπους της Δυτικης Μακεδονιας ξεπηδουνε συνεχεια ταξιδευτες της Γης.
Εδω,σε ενα προορισμο γι' αυτους που δε μετραν χιλιομετρα και δε λογαριαζουν ταλαιπωρια.
Σε εναν τοπο απο τους ομορφοτερους αλλα κι απο τους πιο δυσπροσιτους που εχει η στερια γυρω μας για να δεις.
Απο μια παρεα γεννημενη και δεμενη σε εναν τοπο απο τους δυσκολοτερους που εχει η Ελλαδα για να ζεις.
Που σου βγαζει ασταματητα την αναγκη του να ψαξεις πισω απο τα βουνα και περα απο το κρυο, που σε κανει πεισματαρη και ολα τα νικας.
Τελικα,τιποτα δεν γινεται τυχαια.
Σκεφτομαι πως το πιο φυσικο πραγμα στον κοσμο ηταν οι τρεις φιλοι να γυρισουν πισω αντικρυζοντας τις χιονοθυελλες.
Ελα ομως που εδω δεν ειχαμε να κανουμε με φυσικες,συνηθισμενες φατσες,
ειχαμε να κανουμε με την προσωποποιηση της σουρδικης τρελας και πεισματος.
Τον Γιωργη τον ειχα ζυγισμενο απο καιρο,ειπε θα παει και για μενα ειχε ηδη επιστρεψει,
Μακης και Χρηστος μπηκαν με γκολ σχεδον απο τα αποδυτηρια
ευχομαι τα υπολοιπα ταξιδια να ερθουν και να μην τελειωνουν, σαν αυτο, σαν το πολυτιμο γελιο των διοδιων