2η μέρα.
Το ξύπνημα σε μια άλλη χώρα είναι από μόνο του κάτι αλλιώτικο. Σκέψου τώρα να σε περιμένει απέξω και η μοτοσυκλέτα σου. Ε; Τι σου είπα τώρα!!
Τρία κλακ και φόρτωσες. Τα δύο πλαϊνά βαλιτσάκια και το top case είναι κουμπωμένα στη μοτοσυκλέτα.
Χλιδή, ρε παιδί μου! Θυμάμαι τις εποχές με τη σχαρίτσα, τα χταπόδια με τους γάντζους, τράβα, τσίτωνε, βάζε σακούλες για τη βρόχα.
Αν και λάτρης της μοτοσυκλετιστικής απλότητας και λιτότητας, στο φόρτωμα προτιμώ το σημερινό «κόσμο» της Givi. Άσε που άμα το καλοσκεφτείς, με την ευκολία που σου δίνουν τα βαλιτσάκια και τα κάγκελα, μάλλον η απλότητα και η λιτότητα είναι στο σήμερα.
Ελλείψει πρωινού πλακώσαμε στα όρθια ένα ψωμί βουτηγμένο σε μερέντα (κάνει δουλειά, μην το γελάτε!) και καβαλήσαμε τα μηχανάκια με κατεύθυνση την πόλη Στρούγκα, που βρίσκεται σε σύνορα Σκοπίων – Αλβανίας.
Οι δρόμοι των Σκοπίων είναι καλοί. Καλύτεροι από αυτό που περιμένεις από μια χώρα «ανατολική», να το πούμε έτσι. Και χαοτικά καλύτεροι από το οδικό χάλι που μας περίμενε στην Αλβανία που θα μπαίναμε σε λίγη ώρα.
Δε μοιάζουν τελικά αυτές οι χώρες μεταξύ τους, σχεδόν σε τίποτα. Λες «Βαλκάνια» και το μυαλό συνήθως πηγαίνει σε ψιλοπαρακμιακές πόλεις, κατηφείς ανθρώπους, μιζέρια ενώ το όλο πακέτο διαφέρει από χώρα σε χώρα.
Η Κροατία, ας πούμε, είναι πολύ «μπροστά» ως χώρα. Καθαρά δυτική οργάνωση και νοικοκυροσύνη, άψογοι δρόμοι, υποδομές που θα ζηλεύαμε εμείς οι … παλαίουρες Ευρωπαίοι (since 1981, όχι αστεία!) και όλα αυτά σε μια χώρα με κάμποσες εκατοντάδες χιλιόμετρα απίστευτης ακτογραμμής, με ορδές τουριστών αλλά χωρίς τσαπατσουλιά και rooms-to-let-άδικη αισθητική. Ενώ η Αλβανία είναι καμιά κατοστάρα χρόνια πίσω. Βρόμικοι δρόμοι, ατέλειωτοι χωματόδρομοι που τους διασχίζουν νταλίκες (γιατί είναι οι «κύριοι» δρόμοι), κυκλοφοριακή αναρχία, προσπέρασμα από όπου να ‘ναι κι ας «μεριάσει» ο άλλος. Βαλκάνια είναι όλα αυτά.
Πάντως τα Σκόπια, αν και με εμφανή την αντιαισθητική κομμουνιστική αισθητική στην αρχιτεκτονική των πολυκατοικιών – μπλόκς, είναι μια σχετικά νοικοκυρεμένη χώρα. Και ιδίως στην περιοχή της Λίμνης Οχρίδας, οι υποδομές (δρόμοι, πλατείες, πάρκα, πεζόδρομοι) είναι σε καλό επίπεδο. Γι’ αυτό και ο τουρισμός είναι απίστευτα μεγάλος, κάτι που θα ήθελα πολύ και για τις δικές μας Πρέσπες (η μεγάλη Πρέσπα είναι ανάλογη σε μέγεθος με τη λίμνη Οχρίδα) που, παρά την ομορφιά τους, παραμένουν «στην άκρη», στην παραμεθόριο μιας χώρας που δεν τους έχει δώσει την αναμενόμενη σημασία.
Η Στρούγκα μας καλωσορίζει. Μη γελάτε με την αερο-ταμπέλα. Και στο χωριό της μάνας μου στην Πελοπόννησο έχει μια ... ανάλογη.
Προσέξτε αριστερά και την τιμή στην αφίσα του Hyundai i30. Είναι σε ευρώ. Μάλλον το target group για το Hyundai έχει τις καταθέσεις του σε ευρώ.
Οι λοιποί βολεύονται με Renault Thalia ή Dacia Logan (η ψυχολογία της «κούρσας» μετράει ακόμα εκεί).
Transalp-άκι είναι και ολιγόφαγο αλλά και μη γαργαλιστικό σε γκάζια, καθώς οι μόλις 60 ίπποι του σου προτείνουν καλύτερα να απολαύσεις τα γύρω μέρη…
