Από τη Σύρο στην Κροατία και τη Βοσνία Ερζεγοβίνη με Honda Transalp 700

Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS

PEKARNA είναι ο φούρνος. Έγινε της …. «πεκάρνας». Είναι γυμναστικούλα τελικά το μοτο-ταξίδι, όπως και να το κάνεις.

Τα χιλιόμετρα μέχρι το Zadar δεν είναι πάρα πολλά αλλά αν πεις ότι τραβάς όλη τη δαντελωτή δαλματική ακτογραμμή, χωριουδάκι – χωριουδάκι θα φτάσεις βράδυ. Επιλέξαμε λοιπόν να κάνουμε ένα κομμάτι από τον καινούριο αυτοκινητόδρομο και θα ξαναβγούμε στη θάλασσα λίγο πιο πάνω, στο Split, όπου θα κάνουμε στάση για καφέ. Μια μικρή στάση στο parking των διοδίων και μετά απλώς παίρνουμε χαρτάκι. Θα πληρώσουμε μόνο μία φορά, όταν θα βγούμε και φυσικά ανάλογα με την απόσταση που θα διανύσουμε. Υπάρχει και ενημερωτική ταμπέλα που σου λέει πόσο πληρώνεις για Split, πόσο για Zagreb, πόσο για Rijeka κλπ., ώστε να ξέρεις από πριν τι πληρώνεις. Και εννοείται ότι ο αυτοκινητόδρομος είναι τελειωμένος. Γιατί κάπου αλλού τα πράγματα είναι διαφορετικά: Πληρώνεις για αυτοκινητοδρόμους που ΘΑ γίνουν, με διόδια μετωπικά (όπου σε πετύχω στα παίρνω) και με κόστος απόστασης που όχι μόνο δεν αναγράφεται αλλά αλλάζουν και οι τιμές κατά βούληση του εργολάβου. Δεν ξέρω τελικά ποιος είναι «Ευρώπη» και ποιος δεν είναι.

Άσχετο. Τα γάντια είναι απαραίτητα και για την καλοκαιρινή οδήγηση. Όχι μόνο για ασφάλεια αλλά και για άνεση. Το να σου χτυπάει ο ζεστός αήρ τα χέρια για κάμποσες χιλιάδες χιλιόμετρα είναι θέμα. Κι από το να πλακώνεσαι με νιβέες, καλύτερα γαντάκι.



Το Split είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Κροατίας (μετά το Zagreb) και το όνομά του προέρχεται από τον Ασπάλαθο.

Παρκάραμε τις μοτοσυκλέτες σε «προβλεπέ» χώρο και καθίσαμε για καφέ στην παραλία του ιστορικού κέντρου του Σπλιτ, κάπου δεξιά στη φωτό. Περπατήσαμε και λίγο, είδαμε και το παλάτι του Διοκλητιανού αλλά ο χρόνος δεν επέτρεπε παραπάνω πράγματα, οπότε: Μπουφάν, κράνος, γάντια και πάλι στο δρόμο.
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS


Αυτή η αυλίτσα ήταν όλα. Parking για τα μηχανάκια, χώρος πρωινού, μέρος για άπλωμα των πλυμένων jean. Τα πάντα.



Είμαστε στην παραλιακή πόλη Zadar, προς στο βόρειο μέρος της Κροατίας. Ρωτώντας κάπου για room, μας πήγαν από γνωστό σε γνωστό και τελικά βρέθηκε ένα διαμέρισμα με 3 υπνοδωμάτια, στην αυλή του οποίου άραξαν ζεματισμένα τα μηχανάκια με τους ιδρωμένους ταξιδιώτες. Δεν ξέρω αν το γούρλωμα των ματιών του ιδιοκτήτη και κυρίως της γυναίκας του στην απάντηση του ερωτήματος «where are you from», ήταν θαυμασμού ή οίκτου. Με μπέρδεψε λίγο η πρόταση της γυναικός του αν θέλει να μας πλύνει τα ρούχα στο πλυντήριο…

Σε λίγο, ένα μικρό βουνό από ρούχα που είχαν πάνω τους 1.500 χιλιόμετρα ιδρώτα είχε σχηματιστεί και σε ένδειξη ευχαρίστησης καθίσαμε οι άντρες να πούμε δυο κουβέντες με τους ιδιοκτήτες, καθώς οι γυναίκες ήθελαν λίγο παραπάνω χρόνο για να «φτιαχτούν». Η κάθοδος των (πλυμένων, περιποιημένων και για πρώτη φορά στην εκδρομή με φουστάνι) γυναικώνΕ, έτυχε θαυμασμού από τους owners του apartment, προκαλώντας αμηχανία, την οποία αποπειράθηκε να «σπάσει» η ερώτηση μίας εκ των γυναικών, έχοντας στο μυαλό της τα ρούχα που θα μας έπλεναν στο πλυντήριο: «With the clothes, Ok?», ρωτάει με χαμόγελο και αμέσως ο κυριούλης ιδιοκτήτης αποκρίνεται: «Yes, you are very nice», θεωρώντας ότι ήθελε μια γνώμη για το φουστάνι.

Βγήκαμε με τα πόδια για να γνωρίσουμε το Zadar. Πάμε γραμμή στο ιστορικό κέντρο.
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS

Δεν ήξερα ότι βγάΝει και παγωτά η DUCATI.
Είναι όμως όλα υποχρεωτικά με δύο μπάλες, σε διάταξη V με 90 μοίρες περιεχόμενη γωνία και η … μετάδοση της γεύσης γίνεται με κουταλάκι - ιμάντα. Γεύση είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, αν και η καλύτερη επιλογή είναι το μπισκότο που στεγνώνει λίγο στο στόμα και έχει κάπως ξηροκάμπανη αίσθηση. Όλα τα παγωτά είναι «αερόψυκτα», χωρίς σιρόπι.



Τελικά από το τίποτα, μπορείς να κάνεις το παν. Ή έστω κάτι καλό. Μια προκυμαία είναι κι αυτή, εδώ στο Zadar με το κύμα να σκάει πάνω της. Κι όμως κάποιος σκέφτηκε ότι η κάθε κυματιά είναι μια κίνηση και μάλιστα πρωτότυπη, μιας και δε μοιάζει με την προηγούμενη η την επόμενη. Και κατασκεύασε ένα «μουσικό όργανο» με ελάσματα που είναι κρυμμένα μέσα στην κούφια προκυμαία και παράγουν ήχο από τα κύματα που σκάνε πάνω του. Η Αδριατική θάλασσα λοιπόν σου παίζει μουσική και χιλιάδες επισκέπτες είναι εδώ και γι’ αυτό το λόγο.

Με το κόκκινο βέλος οι τρύπες από όπου βγαίνει η μουσική που παίζουν τα κύματα.
Πάντοτε πρωτότυπη και ... χωρίς πνευματικά δικαιώματα!

Το βράδυ έρχεται, η φωτογραφική κλείνει. Έρχεται γευστικό όργιο...

Τέλος 4ης μέρας.
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS
5η μέρα.

Ετούτο το ρούμ στο Zadar ήταν απαρτμεντ και είχε στην τιμή και πρωινό με «απ’ όλα», μέχρι και αλλαντικό της αδελφής του ιδιοκτήτη.
Πιάσαμε λίγο την κουβέντα στα αγγλικά, συνταξιούχος αστυνομικός ήταν, είχε κάνει τα ταξιδάκια του στα Βαλκάνια και τριγύρω, είχε τις πίκρες του με τους Σέρβους και όσα έγιναν, τέλος πάντων έβρισκε την τωρινή κατάσταση καλή. Είχε πάει Ιταλία, Σκόπια, Βουλγαρία, Τουρκία αλλά όχι στην Ελλάδα, ίσως – υποθέτω – και λόγω της θέσης μας υπέρ των Σέρβων, δεν ξέρω.

Φάγαμε, ήπιαμε, χαιρετίσαμε, φορτώσαμε, καβαλήσαμε και φύγαμε. Πρώτος προορισμός για σήμερα οι προστατευόμενες από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς λίμνες του Plitvice στη βόρεια Κροατία και τελικός προορισμός μας για διανυκτέρευση η Βοσνία και το Σεράγεβο (ναι, ναι πάλι να αλλάξουμε χώρα σήμερα!).


Πάμε...

Για να δεις τις λίμνες κανονικά θέλει περπάτημα δυο μέρες. Εμείς είδαμε ό,τι είδαμε (καταρράκτες, λίμνες, δάσος) σε 4 ώρες.
Και το να περπατάς 4 ώρες με τα κράνη παραμάσχαλα δε λέει. Βολέψαμε 4 κράνη πάνω στο Transalp, κλειδωμένα με κλειδαριά ποδηλάτου και άλλα δύο μέσα στο Varadero και ξεκινήσαμε για το περπάτημα στις lakes.

Μπαίνεις σε ένα βαποράκι (ηλεκτροκίνητο μάλιστα), σε βγάζει στην απέναντι όχθη της λίμνης, μπαίνεις σε ένα άλλο καραβάκι (ντίζελ) σε πάει παρακάτω, μετά περπατάς κάμποσο, ανεβαίνεις, βλέπεις τις λίμνες από ψηλά, τον καταρράκτη, έχει δουλειά το πράγμα.
Αλλά το μέρος αξίζει.
Κι αν κανείς έχει χρόνο, πραγματικά ηρεμεί.


Οι λίμνες του Plitvice από ψηλά...

Τι να πω, ρε παίδες. Μια ηρεμία, μια γαλήνη! Άλλο πράγμα!

Άλλο πράγμα όμως ήταν και η πείνα, μετά από 4 ώρες περπάτημα στη φύση, ανέβα – κατέβα, μονοπάτια, πλαγιές, καταρράκτες και όλα αυτά με τα βαριά μοτοσυκλετιστικά μπουφάν παραμάσχαλα και με μποτάκια και κάλτσες στα πόδια. Τι να σου κάνει το σπιτικό πρωινό στο Zadar, με τα χειροποίητα σαλαμάκια; Από ένα σημείο και μετά βλέπαμε τα ζωάκια και τα πετούμενα … ψητά! Σε Εθνικό Δρυμό τώρα, έτσι;

Στην ξύλινη καντίνα «ψητοπωλείο» που μας περίμενε στο τέλος, «χυθήκαμε» σα σακιά. «Ω, ρε τι ψωλιά ήταν αυτή που φάγαμε!», αναφώνησε ένας απ’ την παρέα και είχε και το δίκιο του, γιατί του είχαμε πει για «κανα εικοσάλεπτο περπάτημα» αλλά πέσαμε έξω 3μιση ώρες! «Χτυπήσαμε» κάτι ψητά, γίναμε «άνθρωποι» και πήγαμε προς τις μοτοσυκλέτες. Σε λίγο αλλάζουμε και πάλι χώρα!
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS

Το Transalp αντικρίζει τα σύνορα Κροατίας – Βοσνίας Ερζεγοβίνης.
Σκέφτομαι ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια, όλες αυτές οι χώρες ήταν μια και τώρα έχουν γεμίσει σύνορα, μπάρες και νεκροταφεία.
Ειδικά στη Βοσνία, ο τόπος είναι γεμάτος πόνο. Παντού μνήματα και όχι μόνο ενηλίκων.
Το να βλέπεις μια πλαγιά βουνού «σπαρμένη» μεταξύ άλλων και με παιδικούς τάφους, σου κάνει τη σκέψη άνω κάτω. Σε διαλύει. Κι όσο σκέφτομαι ότι μισήθηκαν και πλακώθηκαν λαοί με κοινή εν πολλοίς πορεία, κοινά βιώματα, κοινή γλώσσα χαλιέμαι ακόμα παραπάνω.
Το μίσος είναι ύπουλο πράγμα. Μόνο αν αγαπήσεις και αγαπηθείς το καταλαβαίνεις….




Προορισμός μας το Σεράγεβο, όπου – όπως το κόβω – θα φτάσουμε νύχτα, γιατί ο δρόμος περνάει μέσα από χωριά και κωμοπόλεις.
Έχουμε κάμποσα χιλιόμετρα ακόμα και καθόλου δε με χαλάει.
Η βιασύνη άλλωστε δεν έχει σχέση με τον «οδοιπόρο» και την περιήγηση. Άμα ήθελα να πάω γρήγορα, θα έπαιρνα αεροπλάνο.

Στο Σεράγεβο φτάσαμε κατά τις 9 το βράδυ. Επιλέξαμε να μείνουμε στο καράκεντρο για να βγούμε αμέσως για βόλτα.
Bosnia Hotel λεγόταν το ξενοδοχείο και ήτανε σα να λέμε στο Σύνταγμα.
Βολέψαμε τις μηχανές σε μια αυλή που είχε και μετά κλασικά. Μπάνιο για να φύγει η … μούργα, χαλαρά ρούχα και σε χρόνο dt έξω στην πόλη για να τη γνωρίζουμε.

Τέλος 5ης μέρας. Συνεχίζεται …
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS
6η μέρα.

Η … 6η μέρα κατά τα γραφάς ήτανε βροχερή. Ψιλόβροχο μεν αλλά διαρκείας.
Δε βιαζόμαστε να φύγουμε, βέβαια. Θέλαμε να δούμε και να περπατήσουμε το Σεράγεβο και τη μέρα, οπότε βγήκαμε πάλι μια βόλτα με τα πόδια.
Το Σεράγεβο είναι μια πόλη – κράμα. Μεγαλόπρεπα νεοκλασικά δυτικού τύπου σε μια μεριά, στενάκια – μαχαλάδες με τζαμιά, καφενεία και τουριστο-μαγαζάκια πιο πέρα, τεράστιου πλάτους λεωφόροι με κομμουνιστικά μπλοκς στα περίχωρα. Την πόλη διατρέχει ο ποταμός Μιλιάτσκα, χωρίζοντάς την στα δύο.



Το σημείο της δολοφονίας του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της συζύγου του που στάθηκε η αφορμή για την πυροδότηση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.




Το ιστορικό κέντρο του Sarajevo.

Η βροχή επέμενε και τα αδιάβροχα βγήκαν από τα βαλιτσάκια.
Έβαλα και την «καπότα» στο tank bag για να μη βάλει νερό από το φερμουάρ.
Αποχαιρετάμε το βροχερό Σεράγεβο, που νομίζω ότι ήθελε λίγο παραπάνω χρόνο να του αφιερώσουμε, γιατί σε ένα βραδάκι και σ’ ένα πρωί λίγα πράγματα μπορείς να δεις σε μια τόσο μεγάλη και ιστορικά σημαντική πόλη.
Εις το επανιδείν; Δεν ξέρω. Είναι και τόσα πολλά τα μέρη που θέλω να ταξιδέψω.
Η γη είναι μια ολόκληρη βιβλιοθήκη κι εμείς ζούμε σε μια σελίδα ενός βιβλίου…
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS
Αν ρωτήσεις στην Ελλάδα για το Μόσταρ, το πιθανότερο που θα σου πουν είναι ότι από εκεί κατάγεται ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς. Αλλά εμείς δεν πήγαμε γι’ αυτό…
Το Μόσταρ έχει κι αυτό πολύ πικρή ιστορία.


Η γνωστή γέφυρα του Μόσταρ, πάνω από τα νερά του ποταμού Νερέτβα.
Καταστράφηκε στον εμφύλιο και ξαναχτίστηκε το 2004. Αποτελεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Σε κάποια δόση στην κορυφή της γέφυρας είχε μαζευτεί κόσμος γύρω από έναν τυπά που μάζευε λεφτά σε καπέλο για να πέσει, λέει, από τη γέφυρα στο νερό. Τελικά, δεν έπεσε, γιατί τα συγκεντρωθέντα δεν ήταν αρκετά…

Καθίσαμε για φαγητό.
Κρέας, μελιτζάνες, κολοκύθια, μανιτάρια και … σως για να γλιστράνε. Πιάτο – ταψί. Κανα 20άρικο για το κάθε ζευγάρι, όλα μέσα.
Οι τιμές αναμενόμενα χαμηλές για μας αλλά όχι για τα ξυπόλητα παιδάκια που κοιτούσαν τα φαγητά. Τους δώσαμε από τα ψητά μας...

Σε λίγο θα αλλάξουμε και πάλι χώρα. Θα ξαναμπούμε στο Μαυροβούνιο κι επειδή ο χάρτης δείχνει ψιλοέρημη την διαδρομή, φουλάρουμε για σιγουριά. Τα 17,5 λίτρα του ρεζερβουάρ στο Transalp δεν είναι πολλά αλλά με συνετή οδήγηση σε κρατάνε. Είναι κι ο ψεκασμός που ρίχνει την κατανάλωση. Γύρω στα 4μιση στα 100, αν πηγαίνεις με 130άρες.




Πώς το είπατε το χωριουδάκι;
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS

Βοσνία Ερζεγοβίνη τέλος.
Μπήκαμε στο Μαυροβούνιο ή αλλιώς CRNA GORA, που σημαίνει «Μαύρο Βουνό». Montenegro, με άλλα λόγια.

Crna Gora ήταν και το όνομα του ξενοδοχείου που μείναμε. Τεράστιο μπλοκ, απομεινάρι της κομμουνιστικής περιόδου.
Έδειχνε ιστορικό κτήριο, ψηλοτάβανο, αλλού περιποιημένο και αλλού ξεχασμένο και η θέση του στο κέντρο της Ποντγκόριτσα (Πρωτεύουσας του Μαυροβουνίου) ήταν ό,τι έπρεπε για μας.

Οι μηχανές μπήκαν στην πίσω αυλή, δίπλα στα μαγειρεία και εμείς ετοιμαστήκαμε να γνωρίσουμε την Podgorica by night, χωρίς να μας αφήσει κάτι αξιομνημόνευτο για να αναφέρω.

Τέλος 6ης μέρας. Συνεχίζεται …
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS
7η μέρα.

Η μέρα σήμερα θα έχει πάλι … «σουβλάκι». Αλλά για … μεσημεριανό!

Θα περάσουμε πάλι transit («σουβλάκι») την Αλβανία και θα κοιμηθούμε στα Γιάννενα.

Ποντγκόριτσα – Γιάννενα, λοιπόν.
Αυτή είναι η διαδρομή αλλά για να «βγει» θέλει καλό πρωινό και βλέπουμε.
450 χιλιόμετρα είναι χοντρικά αλλά όταν διασχίζεις την Αλβανία από πάνω μέχρι κάτω ο χρόνος είναι …. χρόνια.
Φύγαμε πρωί, φτάσαμε λίγο πριν το σούρουπο.



Να ‘μαστε πάλι στην Αλβανία. Η χώρα του χωματόδρομου.
Καινούριες ταμπέλες με τα αξιοθέατα αλλά ο δρόμος είναι υπό κατασκευή. Φυσικά και δεν υπάρχει άλλος.
Αυτός είναι και λειτουργεί κανονικά και με την κυκλοφορία να είναι μεγάλη από κάθε είδους όχημα (αυτοκίνητα, νταλίκες, λεωφορεία). Η σκόνη, ντουμάνι.

Για Σκόδρα (SHKODER) από τον αριστερό χωματόδρομο. Από κει πάνε για Τίρανα, Δυρράχιο και κάτω. Είναι ο main road. Από κει πάμε κι εμείς.

Το σήμα «απαγορεύεται η είσοδος» είναι … χειροποίητο.
Είχανε πρόχειρο το σήμα «δρόμος κλειστός και από τις δύο κατευθύνσεις» και με μια ψεκασιά σπρέι στη μέση για την «παύλα», κάνανε τη δουλειά τους.

Και μέσα στα χωριά πάντως, δεν αλλάζουν πολλά πράγματα. Χωματόδρομοι κι εκεί. Μόνο που τους καταβρέχουνε για να μη σηκώνεται σκόνη αλλά και πάλι έχεις τη λάσπη. Από οικοδομικής απόψεως ισχύει το «ό,τι να ‘ναι».

Στις διασταυρώσεις κινούνται όλοι μαζί. Γιωταχήδες, φορτηγατζήδες, ποδήλατα με μανάδες και μωρά, πεζοί, μηχανάκια. Όλοι μπροστά. Αλλά για κάποιον παράξενο τρόπο τα ... βρίσκουν μεταξύ τους.



Αυτή τη φορά δε θα πάμε Τίρανα. Κάπου έξω από την Αλβανική πρωτεύουσα θα στρίψουμε για Δυρράχιο (Durres, που λέει η ταμπέλα), στα παράλια της Αδριατικής και από κει θα τραβήξουμε για κάτω, προς τον Αλβανικό νότό για να μπούμε στην Ελλάδα από την Κακκαβιά.

Όσο πάμε για το Δυρράχιο, η κατάσταση καλυτερεύει.
Δρόμοι, σπίτια, καθαριότητα δεν έχουν καμία σχέση με πριν αλλά και μετά.
Κρατήστε το αυτό το «μετά», γιατί ο Αλβανικός νότος είναι τρελή εμπειρία για τον ταξιδιώτη…



Το Δυρράχιο είναι αρκετά εκσυγχρονισμένο και δείχνει πολύ μπροστά οικονομικά, σε σχέση με την υπόλοιπη Αλβανία. Είναι το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας, με τακτική σύνδεση προς Ιταλία. Η τσιμινιέρα της ΑΝΕΚ που φαινόταν από μακριά, με κατέβασε μέχρι το λιμάνι, για να δω το γνώριμο ΛΑΤΩ να αναχωρεί για Μπάρι. Ήπιαμε ένα καφεδάκι, φάγαμε κάτι ελαφρύ (δεν παλεύεται η οδήγηση με ζέστη και τουμπανιασμένο στομάχι) και συνεχίσαμε για το νότο. Θα τραβούσαμε μέχρι Φίερι κι από κει είχαμε δύο επιλογές: Είτε προς Τεπελένι, Αργυρόκαστο, Κακκαβιά και Γιάννενα (δηλ. από την ενδοχώρα), είτε προς Αυλώνα, Χειμάρα, Αγ. Σαράντα (δηλ. παραλιακώς) και να μπαίναμε από τη Σαγιάδα Θεσπρωτίας. Επιλέξαμε την πρώτη διαδρομή, μιας και οι χάρτες την είχαν με πιο παχύ δρόμο, ως τρόπον τινά, το βασικό οδικό άξονα.
 
Περιοχή
Ερμούπολη - Σύρος
Όνομα
Κώστας
Μοτό
Honda Transalp 700 C-ABS


Είναι ο … βασικός οδικός άξονας που έδειχνε ο χάρτης. Από δω πας Ελλάδα.
Τον είχε με πορτοκαλί (δηλ. ασφαλτοστρωμένο). Μαζί με εμάς ήταν και λεωφορεία … αλλά και βυτιοφόρα!
Φαντάζεσαι πίκρα να περνάς νύχτα από «δω χάμω», με καμιά νταλίΝΓΚα να ‘ρχεται από απέναντι κι εσύ να χορεύεις ανάμεσα στα κοτρωνίδια; Να βάλω και βροχή στο όλο σκηνικόν;




Θέλω να ‘μαι σαφής. Έτσι μ’ αρέσει το μηχανάκι. Φορτωμένο, λασπωμένο, ταλαιπωρημένο. Με μια κουβέντα: Ταξιδεμένο.
Λυπάμαι όσους έχασαν ευκαιρίες και βιώματα για να κρατήσουνε τα υπάρχοντά τους αγρατζούνιστα.

Σε λίγο η Αλβανία τελειώνει.
Εντάξει, κουραστήκαμε αλλά και πάλι, δε θα ‘θελα να λείπει αυτή η χώρα από το ταξίδι.
Το σίγουρο είναι ότι σου αφήνει ένα έντονο αποτύπωμα και όχι μόνο λόγω της σκόνης από τους χωματόδρομους…






Η «ΕΛΛΑΣ» μας υποδέχεται και η χαρά μου είναι ότι πάμε στα Γιάννενα.
Όχι για τα ίδια τα Γιάννενα, μιας και έχουμε πάει πάμπολλες φορές αλλά για το καλό φαγητό που βρίσκεις.
Εκεί οι άνθρωποι ξέρουνε να τρώνε!
Από δω και κάτω δεν κοιτάμε χάρτες. Την Ελλάδα την ξέρουμε σαν την παλάμη μας.


Γιάννενα, λοιπόν, φαγητό, ύπνος και το πρωί Αμφιλοχία και κάτω προς τη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» (έτσι είναι το επίσημο όνομα) και μετά Πειραιάς για επιστροφή στη Σύρο με το Blue Star 2.



Λένε πως το σώμα ιδρώνει για τα φέρει βόλτα με τη ζέστη.

Εγώ λέω ότι ιδρώνει για να ισορροπήσει τη θερμοκρασία αλλά στην ουσία και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Ίσως γι’ αυτό τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή, γίνονται με ιδρώτα και είναι αυτά που σου χαρίζουν την εσωτερική ισορροπία...


Το οδοιπορικό το αφιερώνω στη συνοδοιπόρο γυναίκα μου.
Minima maxima sunt.
 
Τελευταία επεξεργασία:

nikosfp

Μέλος
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Suzuki Vstrom 650 08
Πολυ καλο ταξιδι φιλε.Το εχω κανει κι εγω το 16.Οντως η Αλβανια τραυματικη εμπειρια.Νασαι παντα καλα να ταξιδευεις μαζι με το γυναικακι σου και να ευχαριστιεσαι την ζωη!!!
 

thenos

"Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά"
ADVRIDE Team
Περιοχή
Ελάτη
Όνομα
Θανασης
Μοτό
KTM 950 ADV & KTM EXC450
Εξαιρετικοί...!!!:prft:
Εύχομαι να μπορέσεις να μελετήσεις όσες περισσότερες σελίδες μπορείς του βιβλίου της γης...;)
Να είστε καλά!:friendship:
 

πυξιδας990

Μέλος
Περιοχή
Λεωνιδιο Τσακωνιας
Όνομα
μανωλης
Μοτό
aprilia DORSODURO RED
7η μέρα.

Η μέρα σήμερα θα έχει πάλι … «σουβλάκι». Αλλά για … μεσημεριανό!

Θα περάσουμε πάλι transit («σουβλάκι») την Αλβανία και θα κοιμηθούμε στα Γιάννενα.

Ποντγκόριτσα – Γιάννενα, λοιπόν.
Αυτή είναι η διαδρομή αλλά για να «βγει» θέλει καλό πρωινό και βλέπουμε.
450 χιλιόμετρα είναι χοντρικά αλλά όταν διασχίζεις την Αλβανία από πάνω μέχρι κάτω ο χρόνος είναι …. χρόνια.
Φύγαμε πρωί, φτάσαμε λίγο πριν το σούρουπο.



Να ‘μαστε πάλι στην Αλβανία. Η χώρα του χωματόδρομου.
Καινούριες ταμπέλες με τα αξιοθέατα αλλά ο δρόμος είναι υπό κατασκευή. Φυσικά και δεν υπάρχει άλλος.
Αυτός είναι και λειτουργεί κανονικά και με την κυκλοφορία να είναι μεγάλη από κάθε είδους όχημα (αυτοκίνητα, νταλίκες, λεωφορεία). Η σκόνη, ντουμάνι.

Για Σκόδρα (SHKODER) από τον αριστερό χωματόδρομο. Από κει πάνε για Τίρανα, Δυρράχιο και κάτω. Είναι ο main road. Από κει πάμε κι εμείς.

Το σήμα «απαγορεύεται η είσοδος» είναι … χειροποίητο.
Είχανε πρόχειρο το σήμα «δρόμος κλειστός και από τις δύο κατευθύνσεις» και με μια ψεκασιά σπρέι στη μέση για την «παύλα», κάνανε τη δουλειά τους.

Και μέσα στα χωριά πάντως, δεν αλλάζουν πολλά πράγματα. Χωματόδρομοι κι εκεί. Μόνο που τους καταβρέχουνε για να μη σηκώνεται σκόνη αλλά και πάλι έχεις τη λάσπη. Από οικοδομικής απόψεως ισχύει το «ό,τι να ‘ναι».

Στις διασταυρώσεις κινούνται όλοι μαζί. Γιωταχήδες, φορτηγατζήδες, ποδήλατα με μανάδες και μωρά, πεζοί, μηχανάκια. Όλοι μπροστά. Αλλά για κάποιον παράξενο τρόπο τα ... βρίσκουν μεταξύ τους.



Αυτή τη φορά δε θα πάμε Τίρανα. Κάπου έξω από την Αλβανική πρωτεύουσα θα στρίψουμε για Δυρράχιο (Durres, που λέει η ταμπέλα), στα παράλια της Αδριατικής και από κει θα τραβήξουμε για κάτω, προς τον Αλβανικό νότό για να μπούμε στην Ελλάδα από την Κακκαβιά.

Όσο πάμε για το Δυρράχιο, η κατάσταση καλυτερεύει.
Δρόμοι, σπίτια, καθαριότητα δεν έχουν καμία σχέση με πριν αλλά και μετά.
Κρατήστε το αυτό το «μετά», γιατί ο Αλβανικός νότος είναι τρελή εμπειρία για τον ταξιδιώτη…



Το Δυρράχιο είναι αρκετά εκσυγχρονισμένο και δείχνει πολύ μπροστά οικονομικά, σε σχέση με την υπόλοιπη Αλβανία. Είναι το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας, με τακτική σύνδεση προς Ιταλία. Η τσιμινιέρα της ΑΝΕΚ που φαινόταν από μακριά, με κατέβασε μέχρι το λιμάνι, για να δω το γνώριμο ΛΑΤΩ να αναχωρεί για Μπάρι. Ήπιαμε ένα καφεδάκι, φάγαμε κάτι ελαφρύ (δεν παλεύεται η οδήγηση με ζέστη και τουμπανιασμένο στομάχι) και συνεχίσαμε για το νότο. Θα τραβούσαμε μέχρι Φίερι κι από κει είχαμε δύο επιλογές: Είτε προς Τεπελένι, Αργυρόκαστο, Κακκαβιά και Γιάννενα (δηλ. από την ενδοχώρα), είτε προς Αυλώνα, Χειμάρα, Αγ. Σαράντα (δηλ. παραλιακώς) και να μπαίναμε από τη Σαγιάδα Θεσπρωτίας. Επιλέξαμε την πρώτη διαδρομή, μιας και οι χάρτες την είχαν με πιο παχύ δρόμο, ως τρόπον τινά, το βασικό οδικό άξονα.
οντως στο δυρραχιο εχει πεσει πολυ χρημα αλλα και κιτς αρκετο.Βεβαια βρισκεις καταλυμα φουλ εξτρα.Επισης η δευτερη επιλογη δρομου που πιστευω την εχεις κανει σε επομενα ταξιδια,ειναι αρκετα εδιαφερουσα απο πλευρας ομορφιας και ειδικα στη Χειμαρα βρισκεις φιλοξενια πολυ καλη απ τους βορειοηπειρωτες...Να ευχαριστιεστε τα ταξιδια φιλε και σε επομενα
 
Top Bottom