Αρκούδα από τα Σταν

forester

Μέλος
Περιοχή
Περιστέρι
Όνομα
Θοδωρής
Μοτό
R1200GS Triple Black
Εγώ πάλι τα ίδια θα έβαζα μιας και δεν είχα κανένα πρόβλημα , φύλαγα λίγο το μηχανάκι και έτσι απέφυγα τις πτώσεις .

Δεν είχα κανένα θέμα στις λάσπες και με το κλατάρισμα είναι όλα θέμα εξάσκησης .

Υπέρ ανάλυση έγινε χωρίς λόγο , το να κουβαλήσουμε σε τέτοια ταξίδια κανα φαρμακείο και να μάθουμε πρώτες βοήθειες είναι πιο σημαντικό από τα λάστιχα , μιας και ένα καινούργιο λάστιχο 50/50 οποίας εταιρίας είναι αξιόλογο και εύκολα θα βγάλει ένα τέτοιο ταξίδι .

Η επιλογή του εξοπλισμού ασφαλείας σημαντικό κομμάτι και όχι να φοράμε ότι ναναι , γιατί - γιατί εκεί δεν υπάρχουν νοσοκομεία κοντά , δεν υπάρχουν φαρμακεία , και όπου υπάρχουν έχουν μόνο τα απαραίτητα και είναι δύσκολη η επικοινωνία λόγο τις γλώσσας .

Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται αρχηγός και οποίος δεν τηρεί τα συμφωνημενα να πάει σπίτι του και όχι να λέει είναι δίκη μου ευθύνη .

Αν πάθει κάποιος - κάτι από λάθος εξοπλισμό θα πρέπει μετά εγώ να τον παρατήσω στο πουθενά ;

Επίσης εγώ δεν είμαι τουριστικό γραφείο , δεν δούλεψε το Ίντερνετ , δεν βρήκαμε εστιατόριο , το κρεβάτι είναι μικρό , το τυρί μουχλιασμένο και το κρασί παλιό .


Sent from my iPhone using Tapatalk
Σωστος! ;)
 

aeriko

Μέλος
Όνομα
Πάνος
Μοτό
R 1200GS
Aπο τα πιο ομορφα ταξιδιωτικα.:friendship::friendship::friendship:


Περιμενω να το τελειωσετε να το διαβασω ολα μαζι. :D
Επειδή οι ταξιδευτές/αφηγητές είναι μερακλήδες μπορεί ν αργήσουν να τελειώσουν την αφήγηση γι αυτό μη έχοντας υπομονή τους διαβάζω σε συνέχειες
 

Pan-dvs

Μέλος
Περιοχή
Ιωαννινα
Όνομα
Παναγιωτης
Μοτό
tiger 955i-gs 1200
Επειδή οι ταξιδευτές/αφηγητές είναι μερακλήδες μπορεί ν αργήσουν να τελειώσουν την αφήγηση γι αυτό μη έχοντας υπομονή τους διαβάζω σε συνέχειες
Δεν βαριεσαι οποτε τελειωσουνε,εχω υπομονη.
 

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Φτανοντας την προηγουμενη μερα στη Μουργκαμπ, ειδαμε δυο GS LC με πολωνικες πινακιδες παρκαρισμενα εξω απο το ξενοδοχειο, και καποιος αμεσως μας πλησιασε και μας εδωσε καρτες οδικης βοηθειας, με τον Παντελη να λεει για πλακα “δε θελουμε φιλε, εχουμε γιαπωνεζικα μηχανακια” :D Πιπερι στο στομα Παντελη, το γρουσουζεψες o_O

Την 17η μερα του ταξιδιου λοιπον ξεκινησαμε απο τη Murghab για το Ak Baital Pass στα 4650μ, το ψηλοτερο πασο του ταξιδιου. Περασαμε ενα ποταμι του οποιου η γεφυρα ειχε πεσει, αλλα ειχε μονο 40 ποντους νερο, και αρχισαμε να ανεβαινουμε για το πασο. Ειμουνα εγω μπροστα στις ανηφορικες στροφες κι εφτασα πρωτος στο ψηλοτερο σημειο. Εκει ειδα ενα τυπο με ενα 690 Adv να κοιταει μια τυπισα που προσπαθουσε να σηκωσει ενα F800GS. "Παμε να βοηθησουμε την κοπελα" του ειπα και απαντησε "Οχι, οχι, αστηνε, πρεπει να μαθει!" "Απο που εισαι ρε φιλε?" "Πολωνια, εσυ?" "Ελλαδα, ειμαι με αλλους τρεις συνταξιδιωτες που ερχονται." "Εισαι ο Κωστας ή ο George?" Εμεινα ξερος!!! o_O Ητανε ο Kryzstof που θα μας γυρναγε τα μηχανακια απο το Κυργισταν, εκει με το φορτηγακι συνοδειας. Σε λιγο φτασανε ο Παντελης με τον Χριστοφορο αλλα ο Κωστας αργουσε και ο Παντελης γυρισε αμεσως πισω οπου και διαπιστωθηκε το σκασμενο λαστιχο :thumbsdown:







Νομισαμε οτι θα καθαριζαμε σε κανενα μισαωρο αλλα δυστυχως καταστρεψαμε το λαστιχο στην προσπαθεια να το βαλουμε :( Οταν ξεκιναγαμε να βγαλουμε τον τροχο, περασε ο Kryzstof με το φορτηγακι συνοδειας και χαιρετηθηκαμε. Μετα την ατυχια, φυγαμε εγω και ο Παντελης πισω προς τη Μουργκαμπ μηπως και προλαβουμε τον Kryzstof ο οποιος ισως μπορουσε να μας βοηθησει. Οι ελπιδες ητανε αμυδρες καθως ειχε περασει προς τα κει αρκετη ωρα πριν, γι’αυτο και πηγαμε τη διαδρομη ταπα – και ο Παντελης που ηταν πισω μου ειδε την πεσμενη γεφυρα την τελευταια στιγμη :eek: Οταν ειδαμε λοιπον το 690 παρκαρισμενο στη Μουργκαμπ, αναθαρησαμε. Ο Kryzstof πηρε τηλεφωνα μιλωντας ρωσικα και μας ειπε οτι υπηρχε λαστιχο στη Osh του Κυργισταν, οσο για το πως να παμε το μηχανακι εκει συνεννοηθηκαμε με τον τυπο που μας ειχε δωσει τις καρτες την προηγουμενη, που ητανε ο ξενοδοχος - ο οποιος και μας κανονισε οδικη βοηθεια με Mitsubishi Pajero. Ο Παντελης εφυγε να παει να το πει στα παιδια κι’εγω εμεινα να κανονισω τα υπολοιπα - δωσαμε 150 δολαρια εκει και θα διναμε αλλα 150 στην Οsh. Μαλιστα τον εβαλα να υπογραψει χαρτι οτι αν το CRF δεν εμπαινε στο Pajero, θα μας εδινε τα 150 δολαρια πισω. Στην επομενη φωτο με τον Kryzstof ο οποιος θα εφευγε για το Ισκασιμ, στο τσακ τον προλαβαμε στη Μουργκαμπ o_O




Καθως ξεκινησαμε με καθυστερηση ωρων, η θερμοκρασια σ’αυτα τα υψομετρα επεφτε ταχυτατα και συντομα βρεθηκαμε να οδηγουμε με σχεδον 0’C. Οι διαδρομες ητανε εντυπωσιακες αλλα δεν ειχαμε και πολυ ορεξη για φωτο.




Σταματησαμε καπου σε ενα χωριο περιμενοντας το τζιπ και παιξαμε με ενα πιτσιρικα που μας χαζευε και βγαλαμε καποιες φωτο.













Σε καποια σταση που περιμενα τα παιδια γιατι ειχανε μια στατικη πτωση, επιασα κουβεντα με ενα νεαρο ζευγαρι Ολλανδων ποδηλατών που στηνανε σκηνη για το βραδυ και με προειδοποιησανε για τη νεκρη ζωνη Τατζικισταν-Κυργισταν και μου ειπανε να μην την περασουμε νυχτα. Αλλα αυτο ητανε αδυνατο, και ο δρομος δεν ητανε απλα φοβερα κακος αλλα σε καποιο σημειο ητανε και κομμενος o_O Ητανε νυχτα με ομιχλη, ψιλοβροχο και 0’C, και καθως οδηγουσα το κομβοϋ ειδα το κοψιμο την τελευταια στιγμη (στα 2-3 μετρα) και επεσα μεσα. Δεν επαθα τιποτα αλλα το πεσιμο ητανε τοσο δυνατο που η δεξια βαλιτσα "ξεθηλυκωσε", κατι που το διαπιστωσα (και διορθωσα) την επομενη μερα στην Osh.

Μετα την εμπειρια των συνορων, την φοβερη σωματικη και ψυχολογικη κουραση, το κρυο και τη βροχη, αποφασισαμε να σταματησουμε στην Sarry Tash του Κυργισταν. Αλλα δεν υπηρχε τιποτα ανοιχτο στη μια το πρωι που φτασαμε, και καθως γυρναγαμε απελπισμενοι ευτυχως καποιος μας εκανε νοημα. Μειναμε εκει σε κατι σαν σταυλο με κρεβατια, το δευτερο χειροτερο καταλυμα μετα το πενταστερο στα συνορα του Ουζμπεκισταν. Και ειπαμε τον οδηγο του τζιπ να μας ξυπνησει στις 6:30, χωρις να συνειδητοποιησουμε οτι η ωρα ειχε αλλαξει και στο Κυργισταν θατανε 5:30. Και το πιο κουφο: ο ιδιοκτητης του καταλυματος δεν ηθελε δολαρια αλλα τοπικο νομισμα :woot: ευτυχως μας αλλαξε ο οδηγος του τζιπ :ok: Εδω ο σταυλος-πανδοχειο το επομενο πρωι.



Συνολικα χιλιομετρα ημερας για τον Παντελη και για μενα 400, απο τα οποια τα 300 χωμα - και καναμε μπρος-πισω το Murghab - Ak Baital Pass - Murghab - Ak Baital Pass. Για τον Χριστοφορο 250 απο τα οποια τα 150 χωμα. Στα σιγουρα η πιο δυσκολη μερα του ταξιδιου by far.
 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Μπήκαμε λοιπόν στο Κυργιστάν ξημερώματα.

Η διαδρομή της επόμενης ημέρας.



Σκοπός μας ήταν να φτάσουμε στην Ος όπου υπήρχε το πολυπόθητο ελαστικό. Μας είχαν ενημερώσει επίσης ότι δεδομένου η μηχανή του Κώστα ήταν φορτωμένη στο τζιπάκι (πράγμα παράνομο) θα ήταν καλύτερο να ταξιδέψουμε ή πολύ πρωί ή πολύ αργά, για να αποφύγουμε την αστυνομία. Έπεσαν αρκετές ιδέες στο τραπέζι αλλά καταλήξαμε, μια που το κρύο ήταν τσουχτερό και ήταν σαφές ότι δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε μέχρι την Ος χωρίς να αρρωστήσουμε, να διανυκτερεύσουμε στο Σάρυ Τας και να ξεκινήσουμε νωρίς την επόμενη ημέρα.

Στο Σάρυ Τας φτάσαμε γύρω στις 02.00 τα ξημερώματα και προφανώς ήταν τα πάντα κλειστά. Η κούραση όμως ήταν τέτοια που ήμασταν ψιλοαπελπισμένοι. Πήγαμε σε έναν πρώτο ξενώνα που ξέραμε ότι υπάρχει αλλά ήταν κλειστός. Σε έναν δεύτερο ξενώνα που είχαμε διαβάσει στο Trip Advisor ξυπνήσαμε τον παππού που τον είχε αλλά αρνήθηκε να μας βάλει μέσα και να μας φιλοξενήσει. Μας έκανε εντύπωση διότι, πέρα από Ξένιους Δίες και τα λοιπά, θα μπορούσε να έχει οικονομήσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό από εμάς, αλλά τζίφος. Τελικά και ενώ κάναμε κύκλους μέσα στο χωριό, ένας μισομεθυσμένος τύπος στην άκρη του δρόμου μας έκανε νόημα ότι θα μπορούσε να μας κοιμίσει στο «ξενοδοχείο του». Όπως έγραψε ήδη ο Γιώργος, επρόκειτο για ένα κατάλυμα που έμοιαζε περισσότερο με στάβλο αλλά εκείνη τη στιγμή είχαμε ξεμείνει από επιλογές. Άλλωστε, με την αλλαγή της ώρας θα μέναμε εκεί για το πολύ 3-3,5 ώρες. Οπότε κάπου εκεί έληξε εκείνη η επεισοδιακή ημέρα.



Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς. Οι εικόνες από το Κιργιστάν απλά μοναδικές.







Ξημέρωσε…

 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Το Κιργιστάν είναι ίσως η πιο ωραία χώρα από άποψη φυσικής ομορφιάς από όλα τα Σταν, με πολύ πράσινο, πάρα πολλά νερά και απίστευτα λιβάδια. Την εικόνα συμπληρώνουν τα χαρακτηριστικά σπιτάκια της περιοχής, τα γιουρτ (yurt). Το γιουρτ είναι μια κυκλική, σκηνοειδής κατασκευή με διακοσμητική καλαμωτή στα τοιχώματά του. Εξωτερικά καλύπτεται από τσόχα φτιαγμένη από μαλλί προβάτων. Είναι ελαφρύ και συναρμολογείται εύκολα, αλλά είναι επίσης ανθεκτικό και άνετο τα ζεστά καλοκαίρια και τους κρύους χειμώνες. Οι Κιργίζιοι το αποκαλούν γκρίζο σπίτι, οι Καζάκοι τσόχινο σπίτι και οι Μογγόλοι γκερ, που σημαίνει απλά «σπίτι». Το καλό με το γιούρτ είναι ότι διαλύεται και μεταφέρεται εύκολα πράγμα που τα καθιστά ιδανικά για τους νομαδικούς λαούς της περιοχής.









Και ενώ πηγαίναμε όλα ωραία και όλα καλά περνάμε από ένα χωριό και μας σταματάει λίγο πιο κάτω η αστυνομία. Αρχικά ασχολήθηκαν με το τζιπάκι του Κώστα. Με συνοπτικές διαδικασίες του έκοψαν μια κλήση της τάξης των 30 δολαρίων και όλα καλά. Για εμάς όμως τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Μας πήραν άδειες και διπλώματα και ζητούσαν 300 δολάρια. Ναι 300. Ήταν 3 αλήτες τροχαίοι (για να μην χρησιμοποιήσω άλλες εκφράσεις) οι οποίοι ήταν ανένδοτοι. Βρε από εδώ, βρε από εκεί, τίποτα. Χρησιμοποιήσαμε όλες τις μεθόδους που ξέραμε. Κάναμε τους Κινέζους - δεν έπιασε. Τους είπαμε ότι δεν έχουμε - μας έδειξαν το μηχάνημα για να πληρώσουμε με κάρτα. Τελικά, μη μπορώντας να κάνουμε τίποτα άλλο πληρώσαμε 200 δολάρια (50 δηλαδή ο καθένας) και φύγαμε. Εδώ πρέπει να σημειώσω το εξής. Αν κάποιος έχει πολύ ώρα στη διάθεσή του, ίσως γλυτώσει μερικά τέτοια. Αν δηλαδή κάτσει κανένα 2ωρο εκεί ή πάει μαζί τους στο τμήμα, τι στο καλό θα συμβιβαστούν με λιγότερα. Εμείς δυστυχώς δεν την είχαμε αυτή την πολυτέλεια οπότε κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε στον χρόνο που είχαμε.

Τελικά φτάσαμε στην Ος το μεσημεράκι και μείναμε στον καλό ξενώνα Muminovoi (https://www.google.gr/maps/place/guest+house+Muminovoi/@40.5256233,72.7942844,250m/data=!3m1!1e3!4m5!3m4!1s0x0:0x3623affb1d0ae000!8m2!3d40.5258031!4d72.7951141) που μας πήγε ο οδηγός του τζιπ. Αποφασίσαμε να μείνουμε ακόμη μια ημέρα στην Ος προκειμένου να ξεκουραστούμε και να ανακτήσουμε δυνάμεις.
 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Την επόμενη ημέρα το πρωί ξεκινήσαμε για το λάστιχο. Ο Sabor μας είχε πει για έναν γνωστό του που λειτουργούσε μια τουριστική επιχείρηση (http://muztoo.ch/en/) που ενοικίαζε μηχανάκια και παράλληλα πραγματοποιούσε οργανωμένες εκδρομές στις γύρω περιοχές. Ενίοτε πωλούσε και ελαστικά σε κανένα απεγνωσμένο σαν και εμάς ή επισκεύαζε μηχανάκια. Έπρεπε όμως πρώτα να την βρούμε. Βάλαμε την διεύθυνση στο gps και ξεκινήσαμε. Η διεύθυνση μας οδήγησε σε ένα μέρος όπου γινόταν χαμός από συνεργεία αυτοκινήτων, πλυντήρια κτλ αλλά ο Muztoo πουθενά. Ανεβαίναμε και κατεβαίναμε τον δρόμο αλλά τίποτα. «Ρωτούσαμε» από εδώ και από εκεί (όσο μπορεί να συνεννοηθεί βέβαια κανείς με τους τύπους) αλλά καμία τύχη. Ψιλοαπογοητευτήκαμε και ξεκινήσαμε να τριγυρνάμε μέσα στην πόλη μπας και…Τίποτα πάλι. Γυρίσαμε στον ξενώνα με τα αυτιά κατεβασμένα. Κάπου εκεί ήρθε η φαεινή ιδέα στον Κώστα να μην πάμε με την διεύθυνση στο gps αλλά με τις συντεταγμένες. Βάλαμε λοιπόν τις συντεταγμένες και μας έβγαλε ότι το μαγαζί ήταν λίγο πιο πέρα από τον κεντρικό δρόμο σε ένα μέρος που αποκλείεται να είχαμε βρει διαφορετικά. Φύγαμε λοιπόν ξανά και με τα πολλά φτάσαμε στον Muztoo. Ο τύπος ήταν ένας νέος σχετικά Ελβετός ο οποίος είχε αφήσει τη ζωή του στην χώρα της σοκολάτας και είχε έρθει μόνιμα στο Κιργιστάν για να κάνει αυτό που αγαπούσε! Ζόρικο…Βάλαμε το μόνο πίσω λάστιχο που είχε (ένα στυλ tkc-80 Shinko 804-805 αν θυμάμαι καλά) και γυρίσαμε θριαμβευτές στον ξενώνα. Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με πλύσιμο στις μηχανές και στην πραμάτεια μας, αλλαγή λαδιών για εμένα και τον Χριστόφορο και φυσικά βόλτες στην πόλη.

Η Ος είναι μια πολύ ζωντανή πόλη με κόσμο να κυκλοφορεί από το πρωί μέχρι το βράδυ.





Νερό κυλάει σε ρυάκια ακόμη και μέσα στην πόλη. Από αυτό το νερό μάλιστα είδαμε πολύ κόσμο να πλένει το αμάξι του.



Το πιο σημαντικό αξιοθέατο στην Ος και το μόνο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO στο Κιργιστάν, είναι το λοφάκι Suleiman Too (ή αλλιώς «ο θρόνος του Σουλεϊμάν) που αποτελεί χώρο λατρείας για τους κατοίκους.



Υπάρχει η δυνατότητα να ανέβει κάποιος τα σκαλιά και να φτάσει στην κορυφή για να έχει μια πανοραμική εικόνα της πόλης αλλά για εμάς απλά δεν έπαιζε αυτό το ενδεχόμενο. Το λοιπόν μείναμε κάτω…



Ήταν η δεύτερη φορά σε ένα μήνα ταξιδιού που θα μέναμε δύο βραδιές στο ίδιο μέρος. Τέτοιες ανάπαυλες μιας τουλάχιστον ημέρας είναι απαραίτητες σε ένα μεγάλο ταξίδι. Η κούραση συσσωρεύεται μέρα με την μέρα και κάποια στιγμή αυτό θα φανεί. Στο πρόγραμμα που είχαμε βγάλει εμείς τέτοιες ημέρες δεν υπήρχαν. Όχι γιατί δεν καταλαβαίναμε την αξία τους, ούτε γιατί είχαμε υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις μας, αλλά απλά γιατί δεν έβγαινε ο χρόνος με τα μέρη που θέλαμε να επισκεφτούμε. Είχαμε ωστόσο ένα back up σχέδιο το οποίο περιλάμβανε το κόψιμο κάποιου κομματιού από το ταξίδι σε περίπτωση που καθυστερούσαμε. Έτσι και έγινε. Δυστυχώς έμελλε να κόψουμε ένα σημαντικό μέρος του Κιργιστάν που τόσο πολύ μας άρεσε αλλά δεν υπήρχε άλλη επιλογή, ειδικά για εμένα και τον Χριστόφορο που είχαμε άλλα 6.000κμ να διανύσουμε για την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Η επόμενη ημέρα συνεπώς θα αποτελούσε την τελευταία ημέρα που θα ταξιδεύαμε μαζί με τον Γιώργο και τον Κώστα και την πρώτη που θα κάναμε στροφή για δυτικά αυτή τη φορά…
 
Τελευταία επεξεργασία:

KORAX

Γερολυκος
Περιοχή
Μεσσηνια
Όνομα
Δημητρης
Μοτό
Κουλουρι 650 ,2004
KTM exc300 '06
Ελαφινα 700 '23
Μας πήραν άδειες και διπλώματα και ζητούσαν 200 δολάρια. Ναι 300. Ήταν 3 αλήτες τροχαίοι (για να μην χρησιμοποιήσω άλλες εκφράσεις) οι οποίοι ήταν ανένδοτοι.

Για ποια παραβαση?Τι υποστηριζαν οτι παραβιασατε?
 

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Μας πήραν άδειες και διπλώματα και ζητούσαν 200 δολάρια. Ναι 300. Ήταν 3 αλήτες τροχαίοι (για να μην χρησιμοποιήσω άλλες εκφράσεις) οι οποίοι ήταν ανένδοτοι.

Για ποια παραβαση?Τι υποστηριζαν οτι παραβιασατε?
Α ναι. Ξέχασα να το γράψω αυτό. Υποτίθεται για υπέρβαση ορίου ταχύτητας μέσα σε κατοικημένη περιοχή. Το όριο ήταν 40 και εμείς πηγαίναμε με 50-55. Και πιο κάτω από το όριο να πηγαίναμε όμως δεν θα έκανε απολύτως καμία διαφορά. Το γιατί το λέω αυτό θα φανεί από την επόμενη ημέρα του ταξιδιού.
 

christof40

Μέλος
Όνομα
χριστοφορος
Μοτό
cbr r1 gsxr το γνωστο ninja
στα σταν δεν υπαρχει λογικη με τους αστυνομικους
και σταματημενος να εισαι,θα σου δειξουν βιντεο απο την καμερα του ρανταρ τους οτι πας με 90χλμ.
θελουν να σου παρουν λεφτα και θα τα παρουν με οποιωδηποτε τροπο,εκει δεν ειναι ευρωπη και τακτικες οπως ειδοποιω την πρεσβεια,δημοσιογραφους,τον πουτιν,η οτι σκεφτει κανεις,ΔΕΝ ΠΙΑΝΟΥΝ.
εχει περασει αυτο στην κουλτουρα τους απο την σοβιετικη ενωση,τοτε που οι αστυνομικοι ηταν οι πιο κακοπληρωμενοι υπαλληλοι και ο μονος τροπος για να
επιβιωσουν ηταν να χαρτζιλικονωνται απο τους οδηγους με την ανεχεια του κρατους.
αυτο κραταει ακομα σε καποιο βαθμο,το σιγουρο ειναι οτι τουριστας με οχημα δεν υπαρχει καμμια περιπτωση να μην πληρωσει-χαρτζιλικωσει τους αστυνομικους εκει.
αυτο ειναι κατι που πρεπει να το γνωριζουν οσοι ταξιδευουν εκει και να το εχουν υπολογισει στα εξοδα τους και να εχουν μαζι τους δολλαρια γιατι τα ευρω δεν τα παιρνουν.
 

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Ετσι ακριβως, οι αστυνομικοι ειναι στημενοι να τα παρουν, και ειδικα στο Κυργισταν. Μαλιστα στηνονται συνηθως μεσα σε χωρια και κωμοπολεις που διασχιζουν οι κυριες οδικες αρτηριες της χωρας και ειναι ετοιμοι να σταματησουν τουριστες. Στη συγκεκριμενη περιπτωση ο Χριστοφορος πηγαινε με 10χμ πανω απο το οριο αλλα την επομενη μερα μας σταματησαμε παλι ενω πηγαιναμε αυστηρα ΚΑΤΩ απο το οριο, θα τα γραψει ο Παντελης.

Για να δειτε οτι ειναι στημενοι να τα παρουν, να αναφερω το εξης. Εκεινο το πρωι εγω πηγαινα σκουπα, μπροστα ο Χριστοφορος, πισω ο Παντελης και σε καποια αποσταση πιο πισω εγω - το Pajero πηγαινε πρωτο και το σταματησανε πριν απο τα παιδια, νομιζω επειδη μετεφερε μοτο που απαγορευεται. Οταν λοιπον ειδα απο αποσταση οτι σταματησανε τα παιδια, εκοψα αμεσως γιατι πηγαινα κι'εγω πανω απο το οριο. Πηγαινα λοιπον με 30χμω και πλησιαζοντας τους αστυνομικους υπηρχε μπροστα μου ντοπιο αυτοκινητο που πηγαινε ηδη στο οριο και του οποιου ο οδηγος ξαφνικα πατησε φρενο και εκοψε στα ..10χμω. Εγω για να μην πατησω φρενο, εβγαλα φλας και τον προσπερασα, παντα με 30χμω. Πεταγεται λοιπον μπροστα μου ο αστυνομικος και με σταματαει κι'εμενα. Του κανω με νοηματα, γιατι Αγγλικα γρι, "Τι εκανα ρε φιλε, πηγαινα με 30χμω" Τοτε μου δειχνει κι'αυτος με νοηματα οτι προσπερασα αντικανονικα!! "Ελα δω" του λεω, τον παιρνω στη μεση του δρομου και του δειχνω χαρακτηριστικα τη διακεκομμενη γραμμη και οτι σημαινει οτι προσπερνας. Αφου σκεφτεται για λιγο, μου λεει "Ενταξει, φυγε".

Περιμεναμε πιο κατω με Παντελη και Κωστα αλλα οι τυποι θελανε να τα παρουνε για την παραβαση του Χριστοφορου και τελικα συμβιβαστηκαμε κα πληρωσαμε. Αν ειχαμε χρονο, και δεν ειχαμε επειδη o οδηγος του Pajero επρεπε να γυρισει πισω στη Murghab μετα την Osh, θα επιμεναμε κι'αλλο. Οπως μου ειπε την τελευταια μερα ο Emil ο ξενοδοχος στο Bishkek, το μεγαλυτερο ποσο που δινουμε ειναι 30$, οχι παραπανω.

Μερικες φωτο απο τον πολυ ωραιο ξενωνα στην Osh, οπου μειναμε.










Η διαμονη ητανε εξαιρετικη και μας επετρεψε να ξεκουραστουμε μετα τις περιπετειες της τελευταιας μερας με το λαστιχο και την οδηγηση μεχρι τις 1πμ μεσα στο κρυο των 0'C. Χιλιομετρα απο Sarry Tash - Osh 200, περασαμε καταπληκτικα τοπια στο πανεμορφο Κυργισταν αλλα δεν μπορουσαμε να σταματησουμε λογο κομβοϋ με το Pajero μπροστα, νομιζω οτι οι φωτο του Παντελη ειναι απο το κινητο του ενω οδηγουσαμε, well done mate!!
 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε με τους τέσσερις μας να φεύγουμε από την Ος και να κατευθυνόμαστε βόρεια. Το αρχικό πλάνο του ταξιδιού περιλάμβανε μια διανυκτέρευση στην πανέμορφη από ότι είχαμε διαβάσει λίμνη Song Kul και την επόμενη ημέρα τον γύρω της μεγαλύτερης λίμνης του Κιργιστάν Issyk Kul. Δυστυχώς το ενδεχόμενο αυτό είχε πια εγκαταλειφθεί και ακολουθήσαμε τον δρόμο για Toktogul που θα χώριζαν οι δρόμοι μας.

Οι εικόνες με τα γιουρτ και τα ζώα τριγύρω είναι κυρίαρχες σε όλη την χώρα..







Η τεχνιτή λίμνη Toktogul..



Να ‘μαστε…



Μετά το απίστευτο πρόστιμο που είχαμε πληρώσει την προηγούμενη ημέρα ήμασταν ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα όρια ταχύτητας και καθώς περνούσαμε από τα διάφορα χωριά – παγίδες κάναμε τις κοτούλες. Μόλις λοιπόν περάσαμε ένα από αυτά τα χωριά με όριο ταχύτητας 40, και ενώ είχαμε όλοι το νου μας να μην τα ξεπεράσουμε, μας την πέφτουν 2 τροχοκλέφτες. Σταματάμε λοιπόν και μας δείχνουν φωτογραφία στην κάμερα ότι πηγαίναμε με 95. Μιλάμε για μια εξωπραγματική ταχύτητα που και να θέλαμε αμφιβάλω αν θα μπορούσαμε να την πιάσουμε σε εκείνον τον δρόμο. Εντάξει. Γίναμε έξω φρενών συν ότι αυτή τη φορά ήμασταν σίγουροι ότι είχαμε δίκαιο. Την σκυτάλη αυτή τη φορά πήρε ο Κώστας για να κάνει τις διαπραγματεύσεις. Το πήγε από εδώ, το πήγε από εκεί και τελικά τα βρήκαν να μην πληρώσουμε τίποτα αλλά να δώσει την μηχανή του σε έναν από αυτούς για βόλτα!!



Η αλήθεια είναι ότι ήταν αρκετά τολμηρό και ζορίστηκα λίγο μέχρι να δω τον τύπο να γυρνάει με την μηχανή σε ένα κομμάτι. Μετά από αυτό τα πράγματα χαλάρωσαν και βγήκαν και οι σχετικές φωτογραφίες..

 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Κάπου εκεί ο Χριστόφορος και εγώ αφήσαμε τα παιδιά τα οποία θα συνέχιζαν προς το Μπίσκεκ για να αφήσουν τις μηχανές για την επιστροφή τους με φορτηγό στην Πολωνία και οι ίδιοι να γυρίσουν αεροπορικώς Ελλάδα. Την ανωτέρω διαδικασία, όπως προανέφερα, την είχε αναλάβει η εταιρία advfactory.com. Το κόστος μεταφοράς φαίνεται στο παρακάτω link (Transport). Όπως γράφει, κοστίζει 900€ για να επιστρέψουν τη μηχανή σου από Κιργιστάν Πολωνία και 1200 αν θέλει κάποιος και να του την πάνε και να την γυρίσουν. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν άλλα 300-350€ για μεταφορά της μηχανής από Ελλάδα Πολωνία και άλλα τόσα στην επιστροφή, εκτός αν (όπως έκαναν τα παιδιά, βλ. το ταξιδιωτικό του Γιώργου http://advride.gr/threads/Καταδρομική-Βαρσοβία-Αθήνα-Αύγουστος-2017.8416/) πετάξει κάποιος στην Πολωνία και επιστρέψει με την μηχανή οδικώς. Αεροπορικά Μπισκέκ – Αθήνα γύρω στα 200-250€. Με την ίδια λογική ο τύπος αναλαμβάνει και ενοικίαση μοτοσυκλετών επί τόπου καθώς και πολλές άλλες σχετικές υπηρεσίες. Το εάν αξίζουν όλα αυτά ή όχι το κρίνει ο καθένας με βάση τα δικά του δεδομένα. Προσωπικά με γοητεύει αφάνταστα η ιδέα να ξεκινήσω με τη μηχανή ΜΟΥ από το σπίτι και να επιστρέψω πάλι με αυτή. Βέβαια εγώ δεν είχα και την οικονομική δυνατότητα να φορτώσω το ταξίδι με ακόμη ένα χιλιάρικο επάνω στο κόστος που θα προέκυπτε από τις μεταφορές οπότε…χαιρετήσαμε τα παιδιά και πιάσαμε τον δρόμο της επιστροφής.



Αγάλματα τοπικών πολέμαρχων…





Σοβιετικής έμπνευσης τέχνη στο φράγμα της τεχνιτής λίμνης Toktogul. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Σοβιετική Ένωση η τέχνη δεν είχε απολύτως τίποτα μεταφορικό. Αυτό δηλαδή που έβλεπες αυτό ήταν. Έτσι και εδώ το γλυπτό αναπαριστά τους εργάτες που δούλεψαν για να φτιάξουν το φράγμα.

 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Το επόμενο τμήμα της διαδρομής…




Περάσαμε γρήγορα και εύκολα τα σύνορα και φτάσαμε στην πόλη ερείπιο, την πόλη «δεν έχει να δω τίποτα και θέλω να κλειστώ γρήγορα στο ξενοδοχείο» Ταράζ. Φαγητό και ύπνος.

Από εδώ και πέρα κάθε ημέρα έπρεπε να βγάζουμε αρκετά χιλιόμετρα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν πράγματα να δούμε στον δρόμο της επιστροφής. Άλλωστε σε ένα μεγάλο κομμάτι θα ήταν διαφορετικό από τον δρόμο που ήρθαμε με κύριο την διάσχιση του Καζακστάν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πόλη – κράτος Τουρκεστάν. Η Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Τουρκεστάν ήταν αυτόνομη δημοκρατία της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, και βρισκόταν στην Σοβιετική Κεντρική Ασία. Το Τουρκεστάν είναι μία από τις ιστορικές πόλεις του Καζακστάν με αρχαιολογικές καταγραφές που χρονολογούνται από τον 4ο αιώνα και πλέον αποτελεί ένα σημαντικό κέντρο πνευματικότητας και ισλαμικής μάθησης για τους λαούς των καζακικών στεπών. Συγκεκριμένα η πόλη θεωρείται η Δεύτερη Μέκκα της Ανατολής και προσελκύει χιλιάδες προσκυνητές. Σύμφωνα με μια περιφερειακή παράδοση, τρία προσκυνήματα στο Τουρκιστάν ισοδυναμούν με ένα χατζ στην Μέκκα. Το 1390, ο Τιμούρ (Ταμερλάνος) δημιούργησε ένα μεγαλοπρεπή τρούλο Μαζάρ πάνω από τον τάφο του, που παραμένει το σημαντικότερο αρχιτεκτονικό μνημείο στη Δημοκρατία του Καζακστάν, και απεικονιζόταν στο πίσω μέρος των τραπεζογραμματίων του εθνικού νομίσματος μέχρι το 2006.



Τα μνημεία θυμίζουν έντονα Ουζμπεκιστάν και αυτό γιατί κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και παλαιότερα, τα εδάφη της ΑΣΣΔ του Τουρκεστάν αποτελούσαν μέρος του Κράι του Τουρκεστάν, του Εμιράτου της Μπουχάρα, και του Χανάτου της Χίβας.













Είχε αρχίσει όμως να σκοτεινιάζει..





Κάναμε και ένα γύρω στην πόλη η οποία έσφυζε από ζωή και μετά επιστρέψαμε στον ικανοποιητικό και πολύ οικονομικό ξενώνα που μείναμε ακριβώς δίπλα από το κεντρικό πάρκο (αυτόν στον κόκκινο κύκλο)...



 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Την επόμενη ημέρα έπρεπε να βγάλουμε γύρω στα 770κμ οπότε στρωθήκαμε από νωρίς στην οδήγηση. Ευτυχώς ο δρόμος ήταν σε γενικές γραμμές καλός οπότε τα χιλιόμετρα μπορούσαν να βγουν εύκολα. Το κακό ήταν ότι δεν είχε τίποτα στο δρόμο εκτός από την απέραντη, απόλυτη, ατόφια στέπα. Εκεί πλέον αρχίζεις και στρέφεσαι στον εαυτό σου. Ποιος είμαι; που πάω; και τα σχετικά. Την μονοτονία του τοπίου έσπασε λίγο το Κοσμοδρόμιο του Μπαικονούρ το οποίο παραμένει το κύριο διαστημοδρόμιο της Ρωσίας. Λειτουργεί από τις 2 Ιουνίου του 1955 και βρίσκεται στην περιοχή Μπαϊκονούρ (που σημαίνει "πλούσια κοιλάδα" ?WTF? ) του Καζακστάν. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αλλά και το παλαιότερο διαστημικό κέντρο στον κόσμο. Από εκεί έχουν εκτοξευτεί περίπου 2.500 διαστημόπλοια και έχουν αναχωρήσει περισσότεροι από 130 κοσμοναύτες στα 50 χρόνια λειτουργίας του.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανεξαρτησία του Καζακστάν, η Ρωσία εκμισθώνει το κοσμοδρόμιο, καθώς, παρότι διαθέτει άλλα δύο για εκτοξεύσεις δορυφόρων, μόνον από αυτό μπορούν να ξεκινήσουν επανδρωμένες αποστολές στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Προφανώς δεν επιτρεπόταν καν η επίσκεψη..









Τα χιλιόμετρα βγήκαν σχετικά εύκολα και φτάσαμε νωρίς τον στόχο της ημέρας που ήταν η πόλη φάντασμα Αράλσκ (Αράλ) που πήρε το όνομά της από την ομώνυμη λίμνη. Το θέμα είναι ότι η πόλη πλέον απέχει ΠΟΛΥ από την λίμνη...

Η πόλη κάποτε άκμαζε καθώς ήταν λιμάνι - αλιευτικό κέντρο στις όχθες της Αράλης και σημαντικός προμηθευτής ψαριών στη γύρω περιοχή. Πλέον με τη συρρίκνωση – εξαφάνιση της λίμνης όπως αναφέρθηκε προηγουμένως η πόλη απέχει περίπου 100 χιλιόμετρα από αυτήν. Η οικονομική κατάσταση του πληθυσμού έχει επιδεινωθεί σφόδρα και η ανεργία βαράει κόκκινα. Παράλληλα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υγείας για το πληθυσμό που δημιουργείται από αερομεταφερόμενα τοξικά χημικά, που αναπνέονται από τον κόσμο και μεταφέρονται και από τα νερά που συρρικνώνονται, όπως επίσης χημικούς και βιολογικούς παράγοντες που είναι εγκλωβισμένοι χωρίς ιδιαίτερη ασφάλεια ακόμη από την εποχή των Σοβιετικών.

Εμείς αντικρύσαμε μια εντελώς παρηκμασμένη πόλη, μισοσκεπασμένη από την άμμο και πραγματικά απορήσαμε για το τι κάνουν πλέον οι κάτοικοι εκεί, αφού προφανώς αλιεία και γεωργία πλέον δεν παίζει. Ψάξαμε για ξενοδοχείο και μετά από ένα εξωπραγματικά ακριβό που ρωτήσαμε (ήταν εντελώς άδειο και όμως η τύπισσα που το είχε προτιμούσε να μας διώξει παρά να ρίξει την τιμή) μείναμε στο πολύ καλό και οικονομικό Гостиница "НҰР" (https://www.google.gr/maps/place/Гостиница+"НҰР"/@46.8088298,61.6576898,13.83z/data=!4m13!1m7!3m6!1s0x4200df4320076993:0xc599e3f986ec1eea!2zVHVya2VzdGFuLCDOms6xzrbOsc66z4PPhM6szr0!3b1!8m2!3d43.3666958!4d68.4094405!3m4!1s0x0:0x939e54486a7b6792!8m2!3d46.8197975!4d61.6763127) αφού κάναμε και λίγο offroadσε παχιά άμμο μέχρι να φτάσουμε εκεί.





Κατάλοιπα των πλοίων στη πάλαι ποτέ θάλασσα (βασικά λεγόταν θάλασσα Αράλη και όχι λίμνη) και πλέον στον βούρκο.



Σκουπιδότοπος…



Παρόλα αυτά, για κάποιο άγνωστο λόγο, υπάρχει ακόμη ζωή και στην κεντρική πλατεία του χωριού είδαμε και δύο γάμους που έκοβαν βόλτες εκεί..





Γυρίσαμε μετά το φαγητό στο ξενοδοχείο και με το που μπήκαμε έπιασε μια τρελή αμμοθύελλα, πράγμα συνηθισμένο για την περιοχή. Την επόμενη ημέρα εννοείται ότι βρήκαμε τις μηχανές μας θαμμένες στην άμμο...







Η πλάκα είναι ότι αμέσως μετά οι απέναντι (ελλείψει κλιματιστικού) έβγαλαν τα χαλιά και κρεβατάκια τους έξω και κοιμήθηκαν κάτω από τα αστέρια (οι πιο παρατηρητικοί θα διακρίνουν ότι ο τύπος στο μεταλλικό κρεβάτι κοιμάται χωρίς στρώμα από κάτω ! )

 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Ξεκινήσαμε την άλλη ημέρα το πρωί με κατεύθυνση το Ατιράου που είχαμε μείνει και στην αρχή του ταξιδιού. Από εκεί και πέρα, θεωρητικά πάντα, θα πατούσαμε επάνω στον ίδιο δρόμο. Ούτε καν όμως όπως αποδείχθηκε…

Μετά από λίγα μόλις χιλιόμετρα κάναμε το πρώτο λάθος. Από τον χάρτη φαίνεται ότι είναι σαφώς πιο γρήγορο να κόψει κάποιος δρόμο μέσω Shalkar και Embi. Ο χάρτινος χάρτης μάλιστα τον έδειχνε αυτόν τον δρόμο κατακόκκινο, δηλαδή κεντρική οδική αρτηρία. Έλα όμως που το google, ακόμη από την φάση που σχεδιάζαμε το ταξίδι, έλεγε να ακολουθήσουμε την παράκαμψη μέσω Ακτομπέ. Το πήρα επάνω μου και λέω τι στο καλό; πόσο άσχημος να είναι ο δρόμος και θα χρειαστεί να κάνουμε τόσα χιλιόμετρα παράκαμψη…; Ε λοιπόν ήταν πολύ άσχημος, σε σημείο που χρειάστηκε να ρωτήσουμε κάτι περαστικούς (περνούσε ένα όχημα ανά μισάωρο) για να βεβαιωθούμε ότι πηγαίναμε καλά…Επιστροφή λοιπόν και πάμε σύμφωνα με τον γούγλη…

Καζακστανικό χωριό κοντά στο Ακτομπέ…




Το δεύτερο και σημαντικότερο λάθος έγινε στο Ακτομπέ. Από εκεί το google πρότεινε τη διαδρομή στο Ατιράου μέσω Οράλ σε σύνολο χιλιομέτρων 840. Από το χάρτη όμως πάλι φαινόταν ένας καταπληκτικός - κεντρικός δρόμος όλο ευθεία με μήκος μόνο 610κμ. Μιλάμε για μια τεράστια διαφορά. Ξεκινήσαμε λοιπόν από εκεί και σύντομα είχαμε μπλεχτεί σε έναν απίστευτα κακό δρόμο με σπασμένη άσφαλτο, χασίματα, άμμο, χαοτικά λούκια και τα συναφή. Όλα αυτά μάλιστα σε μια τεράστια απόσταση 600 χιλιομέτρων (και επί πλέον χωρίς ίχνος σκιάς). Ε λοιπόν ήταν κόλαση! Μια πραγματική δοκιμασία για εμάς και τις μηχανές μας. Από εκείνο το σημείο και μετά ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην παραστρατήσω ποτέ ξανά από ότι μου λέει google. Στο κάτω κάτω ποιος είμαι εγώ για να αμφισβητήσω τον τεχνολογικό αυτό κολοσσό?









Κάπου εκεί η δεξιά βαλίτσα του Χριστόφορου δεν άντεξε το κοπάνημα και εγκατέλειψε το μηχανάκι (φαίνεται κάτω δεξιά στο χαντάκι)…Από εκεί και πέρα πιάσιμο με ιμάντες λοιπόν.



Εντάξει, εκείνη την ημέρα δεν υπήρχε καμία περίπτωση να φτάσουμε στο Ατιράου. Διανυκτερεύσαμε λοιπόν σε έναν σχετικά καλό και οικονομικό ξενώνα στο Shubarkuduk (τον μόνο σε ακτίνα 200κμ) και το βράδυ είχε και εκεί έναν γάμο.



Μετά το μπανάκι, καθώς κοιτούσε ο Χριστόφορος τη μηχανή μου (που ήταν παρκαρισμένη ακριβώς απ’ έξω από το δωμάτιό μας) είδε ότι το πίσω λάστιχο ήταν πίτα. Πρώτο λάστιχο λοιπόν για εμένα στο ταξίδι. Επισκευή τάκα τάκα από τον μάστορα (υπό τους ήχους Καζάκικου γάμου) και πάλι έτοιμη η μηχανή μου για νέες περιπέτειες! Καμία σχέση δηλαδή με αυτό που μας έτυχε μερικές ημέρες πιο πριν στο Τατζικιστάν…

 
Τελευταία επεξεργασία:

stavrouliasp

Μέλος
Όνομα
Παντελής
Μοτό
DR800S
Η επόμενη ημέρα είχε τον ίδιο εξωφρενικά κακό δρόμο για «μόλις» 400κμ αυτή τη φορά..





Το βράδυ μείναμε για δεύτερη φορά στο Ατιράου σε διαφορετικό όμως ξενώνα από την πρώτη φορά.

Την επόμενη ημέρα πάλι χιλιόμετρα. Περάσαμε τα σύνορα γρήγορα αφού πρώτα καταφέραμε (κανείς μας δεν ξέρει πως) να κάνουμε το Ατιράου – Αστραχάν από ένα διαφορετικό αλλά πιο εύκολο δρόμο αυτή τη φορά. Ίδια γέφυρα με διαφορετική όμως κατεύθυνση.



Εκεί πληρώσαμε και τα μοναδικά διόδια σε όλο το ταξίδι! (η αλήθεια είναι ότι προσπαθήσαμε να τα γλυτώσουμε και αυτά κάνοντας τους Κινέζους αλλά τελικά μας τσίμπησαν…)

Η διαδρομή από το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού..



Στο Lagan κάναμε ακόμη ένα λάθος και ενώ ερχόμενοι κάναμε ωραία και καλά μια παράκαμψη (εκεί που κόλλησε το φτερό του Γιώργου από την πίσσα), στην επιστροφή χωθήκαμε για τα καλά σε έναν απίστευτο αμμόδρομο για περίπου 40-50κμ (μόνο τις ρακέτες μας δεν είχαμε φέρει).

Με τα πολλά φτάσαμε στο Kizlyar όπου θα μέναμε το βράδυ. Βρήκαμε ένα σοβιετικού τύπου τεράστιο ξενοδοχείο ακριβώς δίπλα στην κεντρική πλατεία του χωριού. Οι δύο ιδιοκτήτριες μάλιστα, μας άφησαν να βάλουμε μέσα στο “lobby” τις μηχανές, ακριβώς δίπλα από την reception (η οποία λειτουργούσε και σαν περίπτερο). Κάναμε μπάνιο και βγήκαμε για βόλτα και φαγητό στο πάρκο. Εκεί κάτσαμε σε μια και καλά ευρωπαϊκή καφετέρια (Park café τη λέγαν τρομάρα της) και ζητήσαμε τον κατάλογο για να παραγγείλουμε. Φυσικά δεν υπήρχε ίχνος αγγλικών και η σερβιτόρα αδυνατούσε να μας εξηγήσει το οτιδήποτε. «Ευτυχώς» υπήρχαν κάτι απειροελάχιστες φωτογραφίες που παρουσίαζαν τα φαγητά (pizza και hamburger που είναι ψιλοστάνταρ σε όλο τον κόσμο εδώ είχαν τελειώσει). Στην τύχη λοιπόν παραγγέλνουμε κάτι και περιμένουμε. Πρέπει να πέρασε τουλάχιστον μια ώρα και εμείς, μετά από την κούραση όλης της ημέρας να έχουμε λυσσάξει! Τελικά φέρνουν κάτι σχετικά υποφερτό σε εμένα και για τον Χριστόφορο μια πράσινη σαλάτα με θαλασσινά! (θαλασσινά σε ένα κωλοχώρι στην Τσετσενία με πιο κοντινό υδάτινο στοιχείο την Κασπία που από την πολύ εξόρυξη πετρελαίου χαλαρά τα ψάρια έχουν από τρεις ουρές το κάθε ένα). Λέει ο Χριστόφορος ότι αυτό δεν το τρώει, αλλά επειδή για να του φέρουν κάτι άλλο θα περνούσε εύκολα καμία ώρα ακόμη, αποφάσισα να του δώσω το δικό μου και να το φάω εγώ. Η κατάληξη; η αναμενόμενη…Την επόμενη ημέρα με πήγε αίμα…(Κάποια στιγμή πρέπει να μάθω να συγκρατώ τον εαυτό μου στο φαγητό).
 
Τελευταία επεξεργασία:

christof40

Μέλος
Όνομα
χριστοφορος
Μοτό
cbr r1 gsxr το γνωστο ninja
ξεχασες παντελη να αναφερεις το κοσμοπολιτικο νταλας στο κυργισταν,ηταν η πρωτη μας διανυκτερευση χωρις τα παιδια
το ξεχασες?
 
Top Bottom