mAthosalas
I love my GS
Πριν ακομα κοπάσει η σκόνη απο τις ρόδες της Γερμανίδας μου κι αφου η σκεψη ηταν ακομα στο προσφατο ταξιδι με την παρεα στο Μωρια,ενα βλεμμα εκει ψηλα στα βουνα απο δω κατω απο τα τσιμεντα,ηταν αρκετο για να γυρισει η μιζα...
Ο Αντρεας με τον παπου Γιαπωνεζο,που τρεφεται απο τετοια οδοιπορικα,Ανοιξιατικα και χρωματιστα με ευωδια Φυσης,οπως καταλαβαινεις δεν ηθελε καν σπρωξιμο...φυγαμε!
Τα εχω ξαναπει...οσο κοντα αρκει για να ξεφυγει το μυαλο και να νοιωθεις μεγαλειο στην ψυχη σου.Σηκω απο την καρεκλα,σταματα την κλάψα και νοιωσε ελευθερος.Η μοτοσυκλετα σου ειναι εκει εξω και σε περιμενει να συνταξιδεψετε.Μια αφορμη ψαξε και παρατα τα ολα εστω για οσο θελεις για να ανασανεις...και δεν ειναι πολυ,πιστεψε με!Ασε λοιπον τις γκριζες σκεψεις κατα μερος κι ελα μαζι για σημερα...παμε!
Ο Ερυμανθος αντικρυ μας θυμιζει οτι τα τελευταια χιονια του Χειμωνα μαλλον σιγα σιγα χανουν τη μαχη με τον Ανοιξιατικο Ηλιο...
και μια υποσχεση στον εαυτο μου οτι οι μοτοσυκλετες μας την επομενη φορα δεν θα ειναι απεναντι,αλλά πανω στο βουνο των Ημιθεων που γουσταρω πολυ...
Για σημερα ομως εχουμε ανηφορισει στα ορεινα στενα της Αχαϊας
Ανοιξη ζουμε και χαιρομαστε τετοιες εικονες
χαμογελαμε οταν παιζουμε στην αγκαλια της επαρχιωτικης Φυσης
και καβαλαμε τις μοτοσυκλετες μας για ταξιδι...
Λιγο εξω απο την Πατρα,παιρνουμε τον δρομο απο Χαλανδρίτσα για τα βουνα προς Ρακιτα και οι μοτοσυκλετες μας το χαιρονται ποζέ...
Ενω οι αναβατες τους ενιοτε βουτανε στα αμετρητα χωματινα Λουνα Παρκ και ξεφαντωνουν...
κι αλλοτε σκαρφαλωνουν στις κορυφες της πρασινης πλαγιας για μια αφ'υψηλου ματια..με γουστα!
Και το παιχνιδι δινει και παιρνει και γεμιζει η ψυχη οξυγονα...
Η σημερινη βολτα ειχε πλουσιο αρωμα Ελλαδας και Φυσης!!!Κι οταν μιλας για Ελληνικη Φυση,το Ελατο φωναζει παρον!
Οσο παρουσες ειναι και οι γνωριμες αγερωχες φιγουρες εκει πανω στα βουνα...και μας αρεσουν για την απλοτητα και τη φιλοξενη ματια τους
Τα γουσταρουμε τα βουνα μας,ειδικα οταν χρωματιζουν την Ανοιξη!
Καποιος φιλος με ρωτουσε προτινος για τις εκκλησιές στα βουνα...κι ελεγα οτι καθεμια πνιγμενη στο πρασινο σιγουρα εχει να πει κατι...
Φτανουμε στον οικισμο της Ρακιτας και το οξυγονο εδω ειναι καθαρό και δροσιζει τις καρδιες μας
ενω οι ροδες μας πατανε αλλοτε χωμα κι αλλοτε ασφαλτο και χαλαρωνεις το γκαζι για να χαζευεις τη διαδρομη
αλλά και τη γη,που σπερνουν οι αγροτες...εικονες!!!
Εικονες και δουλειά στην υπαιθρο...κι οταν βλεπω νεους και καταπιανονται με τη γη,νοιωθω οτι ο Ελληνας δεν μασαει απο τιποτα...
Παμε σε μια πλαγια να παρουμε μια πανοραμικη γευση του χωριου,ο αντρεας παταει εδω πρωτη φορα.Μη μεινει παραπονεμενος...
θα ξαναρθουμε σιγουρα μού λεει αλλά το βλεμμα μου ειχε χαθει στο βαθος των τοπίων και δεν ειμαι σιγουρος ποσο τον ακουγα...
ενα θροϊσμα ακουγα του ανεμου σαν αυτο που φυσαει ο πιτσιρίκος στους "κλεφτες"για να σκορπισουν...
Συνεχιζουμε για Κεφαλοβρυσο.Νερά παντου και πρασινο...
Χωματινο βατο προσβασιμο κομματι για εδω κι ο Γιαπωνεζος κοιταζει κλεφτά τον φακο...
ενω εγω παντα κοιταζα κλεφτά τα μανιταρια στις βολτες μου,αλλά σπανια κοβω καποιο μη ξεροντας ολα τα ειδη κι αν ειναι φαγωσιμα(και με τρελλαινουν τα ατιμα...)
Εναποθετω το κρανος στο εδαφος και παω για μπανηστηρι τριγυρω...
Πολλες εικονες,ομορφες εικονες!
Ο Αντρεας κι αυτος χαμενος ματακιας του Τοπιου...
αλλά και εικονες απο την ιστορια της αυτοκινησης...
ρημάδια αφημενα να σαπιζουν στον Παραδεισο!
Πυκνη βλαστηση και βρεγεμνη γη παντου,μεσα απο το βουνο ξεπηδαει μπολικο ποσιμο δροσερο νερακι
Και συνεχιζουμε για το παντα ομορφο Λεοντιο που τετοια εποχη παντα με συναρπαζει γι'αυτα που σου δινει στο περασμα με τη μοτοσυκλετα...
Χανεσαι...κοιτας αμιλητος και απολαμβανεις οσα βλεπεις και νοιωθεις...
Λογης λογης αρωματα και χρωματα,μεγαλειο!
και ηρεμια...
Ο Ηλιος αρχιζει να δυει και...πιανω ενα σημειο οπου ο συνοδοιπορος θα πιασει τη στιγμη για μια απο τις ομορφοτερες φωτογραφιες μου ανεκαθεν...
θενκς μπρο!
Απολαυστικες διαδρομες συνεχιζουν και μεχρι τη Δεμεστιχα,το χωριο που εδωσε το Ονομα του σε ενα απο τα καλυτερα γευστικα κρασια της Αχαϊας...
Στροφιλικια και πανδαισια χρωματικη δενουν το ταξιδι μας,δυνατη εμπειρια και η σημερινη...
Παμε για πισω και...το μονο σιγουρο ειναι οτι οσο βολταρεις τοσο ανοιγει η ορεξη και ξεφευγεις απο τη μιζερια...
Ειπαμε παιδια..μιζα,κρανος και γεια χαρα...εις το επανιδειν Αντρεα!
Ο Αντρεας με τον παπου Γιαπωνεζο,που τρεφεται απο τετοια οδοιπορικα,Ανοιξιατικα και χρωματιστα με ευωδια Φυσης,οπως καταλαβαινεις δεν ηθελε καν σπρωξιμο...φυγαμε!
Τα εχω ξαναπει...οσο κοντα αρκει για να ξεφυγει το μυαλο και να νοιωθεις μεγαλειο στην ψυχη σου.Σηκω απο την καρεκλα,σταματα την κλάψα και νοιωσε ελευθερος.Η μοτοσυκλετα σου ειναι εκει εξω και σε περιμενει να συνταξιδεψετε.Μια αφορμη ψαξε και παρατα τα ολα εστω για οσο θελεις για να ανασανεις...και δεν ειναι πολυ,πιστεψε με!Ασε λοιπον τις γκριζες σκεψεις κατα μερος κι ελα μαζι για σημερα...παμε!
Ο Ερυμανθος αντικρυ μας θυμιζει οτι τα τελευταια χιονια του Χειμωνα μαλλον σιγα σιγα χανουν τη μαχη με τον Ανοιξιατικο Ηλιο...
και μια υποσχεση στον εαυτο μου οτι οι μοτοσυκλετες μας την επομενη φορα δεν θα ειναι απεναντι,αλλά πανω στο βουνο των Ημιθεων που γουσταρω πολυ...
Για σημερα ομως εχουμε ανηφορισει στα ορεινα στενα της Αχαϊας
Ανοιξη ζουμε και χαιρομαστε τετοιες εικονες
χαμογελαμε οταν παιζουμε στην αγκαλια της επαρχιωτικης Φυσης
και καβαλαμε τις μοτοσυκλετες μας για ταξιδι...
Λιγο εξω απο την Πατρα,παιρνουμε τον δρομο απο Χαλανδρίτσα για τα βουνα προς Ρακιτα και οι μοτοσυκλετες μας το χαιρονται ποζέ...
Ενω οι αναβατες τους ενιοτε βουτανε στα αμετρητα χωματινα Λουνα Παρκ και ξεφαντωνουν...
κι αλλοτε σκαρφαλωνουν στις κορυφες της πρασινης πλαγιας για μια αφ'υψηλου ματια..με γουστα!
Και το παιχνιδι δινει και παιρνει και γεμιζει η ψυχη οξυγονα...
Η σημερινη βολτα ειχε πλουσιο αρωμα Ελλαδας και Φυσης!!!Κι οταν μιλας για Ελληνικη Φυση,το Ελατο φωναζει παρον!
Οσο παρουσες ειναι και οι γνωριμες αγερωχες φιγουρες εκει πανω στα βουνα...και μας αρεσουν για την απλοτητα και τη φιλοξενη ματια τους
Τα γουσταρουμε τα βουνα μας,ειδικα οταν χρωματιζουν την Ανοιξη!
Καποιος φιλος με ρωτουσε προτινος για τις εκκλησιές στα βουνα...κι ελεγα οτι καθεμια πνιγμενη στο πρασινο σιγουρα εχει να πει κατι...
Φτανουμε στον οικισμο της Ρακιτας και το οξυγονο εδω ειναι καθαρό και δροσιζει τις καρδιες μας
ενω οι ροδες μας πατανε αλλοτε χωμα κι αλλοτε ασφαλτο και χαλαρωνεις το γκαζι για να χαζευεις τη διαδρομη
αλλά και τη γη,που σπερνουν οι αγροτες...εικονες!!!
Εικονες και δουλειά στην υπαιθρο...κι οταν βλεπω νεους και καταπιανονται με τη γη,νοιωθω οτι ο Ελληνας δεν μασαει απο τιποτα...
Παμε σε μια πλαγια να παρουμε μια πανοραμικη γευση του χωριου,ο αντρεας παταει εδω πρωτη φορα.Μη μεινει παραπονεμενος...
θα ξαναρθουμε σιγουρα μού λεει αλλά το βλεμμα μου ειχε χαθει στο βαθος των τοπίων και δεν ειμαι σιγουρος ποσο τον ακουγα...
ενα θροϊσμα ακουγα του ανεμου σαν αυτο που φυσαει ο πιτσιρίκος στους "κλεφτες"για να σκορπισουν...
Συνεχιζουμε για Κεφαλοβρυσο.Νερά παντου και πρασινο...
Χωματινο βατο προσβασιμο κομματι για εδω κι ο Γιαπωνεζος κοιταζει κλεφτά τον φακο...
ενω εγω παντα κοιταζα κλεφτά τα μανιταρια στις βολτες μου,αλλά σπανια κοβω καποιο μη ξεροντας ολα τα ειδη κι αν ειναι φαγωσιμα(και με τρελλαινουν τα ατιμα...)
Εναποθετω το κρανος στο εδαφος και παω για μπανηστηρι τριγυρω...
Πολλες εικονες,ομορφες εικονες!
Ο Αντρεας κι αυτος χαμενος ματακιας του Τοπιου...
αλλά και εικονες απο την ιστορια της αυτοκινησης...
ρημάδια αφημενα να σαπιζουν στον Παραδεισο!
Πυκνη βλαστηση και βρεγεμνη γη παντου,μεσα απο το βουνο ξεπηδαει μπολικο ποσιμο δροσερο νερακι
Και συνεχιζουμε για το παντα ομορφο Λεοντιο που τετοια εποχη παντα με συναρπαζει γι'αυτα που σου δινει στο περασμα με τη μοτοσυκλετα...
Χανεσαι...κοιτας αμιλητος και απολαμβανεις οσα βλεπεις και νοιωθεις...
Λογης λογης αρωματα και χρωματα,μεγαλειο!
και ηρεμια...
Ο Ηλιος αρχιζει να δυει και...πιανω ενα σημειο οπου ο συνοδοιπορος θα πιασει τη στιγμη για μια απο τις ομορφοτερες φωτογραφιες μου ανεκαθεν...
θενκς μπρο!
Απολαυστικες διαδρομες συνεχιζουν και μεχρι τη Δεμεστιχα,το χωριο που εδωσε το Ονομα του σε ενα απο τα καλυτερα γευστικα κρασια της Αχαϊας...
Στροφιλικια και πανδαισια χρωματικη δενουν το ταξιδι μας,δυνατη εμπειρια και η σημερινη...
Παμε για πισω και...το μονο σιγουρο ειναι οτι οσο βολταρεις τοσο ανοιγει η ορεξη και ξεφευγεις απο τη μιζερια...
Ειπαμε παιδια..μιζα,κρανος και γεια χαρα...εις το επανιδειν Αντρεα!
