antsoar
Μέλος
- Όνομα
- Αντώνης
- Μοτό
- SWM RS300R
Προχθές το βράδυ την ώρα που έκλεινα το μαγαζί για να φύγω ακούω απ' έξω ταραχή. Κοιτάζω και βλέπω ένα σώμα ξαπλωμένο στο δρόμο και κόσμο από πάνω. Βγαίνω και βλέπω πως είναι ένα παιδί, έπεσε με το ποδήλατο και πρέπει να έφαγε όλη την τούμπα με το πρόσωπο κάτω.
Η γειτονιά είναι κάθε βράδυ γεμάτη από κόσμο, έχει και ένα παρκάκι δίπλα και γίνεται χαμός! Βασικά είναι πιο πολλοί από πριν την καραντίνα, είναι λες γίναμε περισσότεροι ξαφνικά. Παππούδες γιαγιάδες, "αθλητές" πιτσιρίκια με ποδήλατα κατά δεκάδες, οικογένειες με καρότσια, το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής.
Ε, το τι έγινε πάνω από το παιδάκι δεν μπορώ να το περιγράψω! Κατ' αρχήν έμαθα αργότερα πως στην αρχή δεν πλησίαζε κανείς. Ήταν το παιδί ξαπλωμένο κάτω με αίματα και για 3-4 λεπτά αυτοί που ήταν εκεί το κοίταγαν από μακρυά. Και μετά πέσαν όλοι επάνω!!! Ευτυχώς βρέθηκαν δυο ψύχραιμοι άνθρωποι και προστάτευσαν το παιδί απ' ότι ακολούθησε μέχρι να έρθουν οι γονείς και το ασθενοφόρο (40 λεπτά μετά).
Πλησίασα για να δώσω νερά, να σιγουρευτώ πως έχουν καλέσει ασθενοφόρο (έχει τύχει να νομίζει ο ένας για τον άλλο ότι έχουν καλέσει και τελικά να μην έχει πάρει κανένας τηλέφωνο) και για να κλείσω το δρόμο.
Το τι παρέλαση έγινε από άσχετους και ηλίθιους είναι άλλο πράγμα. Μέχρι μια γιαγιά έφερε το 4χρονο εγγονάκι της κοντά για του πει: "κοίτα τι πεθαίνεις άμα τρέχεις" και του έδειχνε το παιδάκι μέσα στα αίματα! Ο άλλος πλησίασε με ένα τεράστιο σκύλο στο ένα μέτρο, ένας γείτονας υδραυλικός έπεσε κάτω και έβγαλε φακό για να δει καλύτερα!!! Δεν ήξερες ποιόν να πρώτο-προλάβεις!!!
Είχα πάρα πολύ καιρό να βρεθώ σε ατύχημα και είχα ξεχάσει πως αντιδρά ο κόσμος. Για κάθε έναν ψύχραιμο άνθρωπο που βρέθηκε εκεί ήταν άλλοι δέκα ως εμπόδιο ή και επικίνδυνοι.
Δεν είμαι καλός στα δύσκολα θεάματα, βασικά ούτε θρίλερ δεν βλέπω, αλλά έχω αποφασίσει πως κάποια στιγμή πρέπει να πάω για αυτό το σεμινάριο πρώτων βοηθειών που τόσο καιρό αναβάλλω.
Την τελευταία φορά δεν πήγα γιατί στο τέλος της εκπαίδευσης έβγαινες για μια μέρα και με ένα πλήρωμα του ΕΚΑΒ και έκανα πίσω.
Πλέον το βλέπω πολύ σοβαρά, κατ' αρχήν για την ασφάλεια των δικών μου ανθρώπων αλλά και για όποιον μπορεί να βρεθεί στον δρόμο σου σε ανάγκη.
Δεν ξέρω αν θα υπήρχε ενδιαφέρον και από άλλους για κάτι τέτοιο;
Η γειτονιά είναι κάθε βράδυ γεμάτη από κόσμο, έχει και ένα παρκάκι δίπλα και γίνεται χαμός! Βασικά είναι πιο πολλοί από πριν την καραντίνα, είναι λες γίναμε περισσότεροι ξαφνικά. Παππούδες γιαγιάδες, "αθλητές" πιτσιρίκια με ποδήλατα κατά δεκάδες, οικογένειες με καρότσια, το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής.
Ε, το τι έγινε πάνω από το παιδάκι δεν μπορώ να το περιγράψω! Κατ' αρχήν έμαθα αργότερα πως στην αρχή δεν πλησίαζε κανείς. Ήταν το παιδί ξαπλωμένο κάτω με αίματα και για 3-4 λεπτά αυτοί που ήταν εκεί το κοίταγαν από μακρυά. Και μετά πέσαν όλοι επάνω!!! Ευτυχώς βρέθηκαν δυο ψύχραιμοι άνθρωποι και προστάτευσαν το παιδί απ' ότι ακολούθησε μέχρι να έρθουν οι γονείς και το ασθενοφόρο (40 λεπτά μετά).
Πλησίασα για να δώσω νερά, να σιγουρευτώ πως έχουν καλέσει ασθενοφόρο (έχει τύχει να νομίζει ο ένας για τον άλλο ότι έχουν καλέσει και τελικά να μην έχει πάρει κανένας τηλέφωνο) και για να κλείσω το δρόμο.
Το τι παρέλαση έγινε από άσχετους και ηλίθιους είναι άλλο πράγμα. Μέχρι μια γιαγιά έφερε το 4χρονο εγγονάκι της κοντά για του πει: "κοίτα τι πεθαίνεις άμα τρέχεις" και του έδειχνε το παιδάκι μέσα στα αίματα! Ο άλλος πλησίασε με ένα τεράστιο σκύλο στο ένα μέτρο, ένας γείτονας υδραυλικός έπεσε κάτω και έβγαλε φακό για να δει καλύτερα!!! Δεν ήξερες ποιόν να πρώτο-προλάβεις!!!
Είχα πάρα πολύ καιρό να βρεθώ σε ατύχημα και είχα ξεχάσει πως αντιδρά ο κόσμος. Για κάθε έναν ψύχραιμο άνθρωπο που βρέθηκε εκεί ήταν άλλοι δέκα ως εμπόδιο ή και επικίνδυνοι.
Δεν είμαι καλός στα δύσκολα θεάματα, βασικά ούτε θρίλερ δεν βλέπω, αλλά έχω αποφασίσει πως κάποια στιγμή πρέπει να πάω για αυτό το σεμινάριο πρώτων βοηθειών που τόσο καιρό αναβάλλω.
Την τελευταία φορά δεν πήγα γιατί στο τέλος της εκπαίδευσης έβγαινες για μια μέρα και με ένα πλήρωμα του ΕΚΑΒ και έκανα πίσω.
Πλέον το βλέπω πολύ σοβαρά, κατ' αρχήν για την ασφάλεια των δικών μου ανθρώπων αλλά και για όποιον μπορεί να βρεθεί στον δρόμο σου σε ανάγκη.
Δεν ξέρω αν θα υπήρχε ενδιαφέρον και από άλλους για κάτι τέτοιο;