Desmorider
Μέλος
- Όνομα
- Δημήτρης
- Μοτό
- Multistrada 1000 DS 2006
Λοιπόν μια εξόρμηση στα πέριξ τριγυρνούσε στο μυαλό μου και γινόταν το πρώτο ονειρο καθως πλάγιαζα τα βράδυα εδω και κάποιο καιρό .
Οχι οτι εχω δει τα πάντα στην Ελλάδα αλλά η ιδέα των Βαλκανίων και οι ομορφες εικόνες απο τα ταξιδιωτικά των συμφουριτών με οδήγησαν στην απόφαση για μια πενταήμερη εξόρμηση. Η αρχική ιδέα ηταν να πάω μόνος μου ,σχεδίασα στο Google maps μια διαδρομή και σε μια κουβέντα με τον φίλο και παλιο συνταξιδιώτη Γιώργο του ειπα τα σχέδιά μου ξέροντας οτι θα του ηταν πολυ δύσκολο. Τρια μικρά παιδια στο σπίτι και σκασιαρχείο καθε Κυριακή για enduro συν το πρόσφατο 36ωρο δεν ευνοούν το αίτημα αδείας από την σύζυγο. Ωστόσο το μικρόβιο μπήκε. Απ' ότι φαίνεται είναι μεγάλος μαλαγάνας συν οτι η αγαπητή σύζυγος του ειναι η ιδανική σύντροφος κάθε πυροβολημένου μοτοσικλετιστή - όπως και η δική μου για να μην ξεχνιόμαστε- δόθηκε το πράσινο φως. Τριήμερο του Αγ. Πνευματος συν δύο μέρες επιπλέον πρέπει να χωρέσουν ολη την δίψα μας για ταξίδι .Δεν αργησε να προστεθεί και ο τρίτος της παρέας ο Δημήτρης φίλος του Γιώργου με τον οποίο δεν γνωριζόμασταν αλλα εχουμε συνυπάρξει σε event της Ducati εδώ και στην Ιταλία στο παρελθόν και αποδείχτηκε οτι εχουμε πολλούς κοινούς γνωστούς . Οι μπύρες ανοιξαν μαζί με τους χάρτες και αρχισαν τα σχέδια ,οπως ξέρετε αυτό το στάδιο της προσμονής και του σχεδιασμού (οτι μπορείς να σχεδιάσεις σε ενα τέτοιο ταξίδι ) ειναι ιδιαίτερο και οπως και το στάδιο μετά το ταξίδι αν και ειναι πλούσια σε ιδιαίτερα συναισθήματα δεν συνοδεύονται απο φωτογραφίες αναμνηστικά κλπ.Το γενικο πλάνο λοιπόν λέει πρώτη διανυκτέρευση στη Nis και μετά μεσω Mokra Gora προς Mostar .Τρεις μέρες πριν να φύγουμε ερωτώμαι αν δέχομαι και έναν τέταρτο στην παρέα τον Κώστα, για να πω την αλήθεια με ξενίζει λίγο ,εχω μάθει τα τελευταία χρόνια να ταξιδεύω μόνος. Ο Γιώργος εγγυάται ότι είναι πολύ καλό παιδί και θα κολλήσει στην παρέα καθώς έχουν ταξιδέψει μαζί και τον ξέρει καλά . Το εκλαμβάνω ως μέρος της περιπέτειας-ταξίδι με ένα φίλο και δύο φίλους του φίλου - και δέχομαι.
Σάββατο πρωί στα παλιά Goodys στον Αγ. Στέφανο συντονίζουμε τις ενδοεπικοινωνίες και ξεκινάμε μέσω Εθνικής παρόλο που ήθελα μια μικτή διαδρομή αλλά καλύτερα που το αποφασίσαμε έτσι ,για τα 860 χμ μέχρι τη Νις. Έχουμε να διασχίσουμε δύο σύνορα και δεν ξέρουμε τι καθυστέρηση θα έχουμε.
Στα σύνορα εχει τη σχετική καθυστέρηση και αρκετή ζέστη. Κατάφερα να βγω από τα σύνορα να ξαναγυρίσω μετα από πέντε λεπτά μέσα πεζός ψάχνοντας τα γάντια μου που νόμιζα ότι μου πέσαν κάπου εκεί στη σειρά και να ξαναβγώ χωρίς αποτέλεσμα . Ευτυχώς ο αστυνομικός στον έλεγχο έδειξε κατανόηση και με άφησε αν και μου εξήγησε οτι δεν γίνεται αυτό έτσι απλά. Τελικά τα είχα βάλει μέσα στο κράνος όπως πάντα αλλά το είχα ξεχάσει και νόμιζα ότι πέσαν από τη σέλλα. Μπαίνουμε στα Σκόπια και συνεχίζουμε με τον καιρό να κρατιέται αίθριος αν και σύμφωνα με τις προβλέψεις έπρεπε να ταξιδεύουμε υπο βροχή από την Αθήνα . Τα Σκόπια διασχίζονται γρήγορα και τα σύνορα με τη Σερβία είναι μπροστά μας. Αναγκαστικά λόγω της μικρότερης αυτονομίας μου κάνουμε λίγο συχνότερες στάσεις, οι άλλες μηχανές είναι ΚΤΜ 1290, ΚΤΜ 1190 και GS 1200 Adv καίνε ένα λίτρο λιγότερο και έχουν μεγαλύτερα ως πολυυυυυυ μεγαλύτερα ρεζερβουάρ. Κάπου εκεί μπαίνοντας στη Σερβία βάζουμε αδιάβροχα ως είθισται τα ξαναβγάζουμε και όταν πέφτουμε στην μεγάλη μπόρα εγώ δεν τα φοράω. Ευτυχώς λόγω πρόγνωσης εχω τις αδιάβροχες επενδύσεις και βρέχομαι λίγο. Φτάνουμε στη Νις λίγο πριν νυχτώσει. Το ξενοδοχείο ειναι καλό και εχει αυλή για τις μηχανές Με 18 € το κεφάλι θα στεγάσει το διάσημο ροχαλητό μου. Βόλτα στο κέντρο προς ανεύρεση φαγητού ,μην σας τα πολυλογώ κάναμε μια ωρα να βρούμε αυτό που καλύπτει τα ποιοτικά μας κριτήρια λίγο πριν κλείσουν οι κουζίνες . Λιγο περισσότερο και θα τρώγαμε οτι νάναι Αν δεν είχε πλάκα δεν θα το θυμόμουν.
Η σκεπασμένη ειναι η δική μου εξωτική καλλονή
Η μεγάλη πλατεία στη Νις η τουλάχιστον αυτή που εγω ειδα
Κυριακή και ξεκινάμε με τελικό προορισμό το Mostar στην Βοσνία μετά τη πρωινή φωτογράφιση γύρω απο το Κάστρο
Η πρώτη αξιοσημείωτη στάση ειναι στη Mokra Gora ,δυστυχώς ο διαθέσιμος χρόνος περιορίζει τις επισκέψεις μας σε οτι ειναι πάνω στη διαδρομή μας.
Το τοπίο γίνεται ορεινό και η αρχιτεκτονική αλλάζει.
Τα ελατα δεσπόζουν και η χρήση ξυλείας στις κατασκευές ειναι εμφανής τόσο στα παλαιότερα οσο και στα νέα κτήρια
Σε αυτό το σημείο υπάρχει ο σταθμός και ενα μουσείο ενός τουριστικού τραίνου που πρωτολειτούργησε το 1925 με κάποιο διάλειμμα αργότερα τη δεκαετία του 80 αλλά βρίσκεται σε λειτουργία τώρα.
Κάνει μια διαδρομή 13 χλμ με 300 μέτρα υψομετρική
Το πετύχαμε στην άφιξή του στον υπέροχο σταθμό με την καφετέρια .Όπως μας ειπαν κάποιοι Τσέχοι μοτοσικλετιστές κάνει μόνο δυο δρομολόγια την ημέρα
Ο πολύ έξυπνα διαμορφωμένος χώρος του μουσείου στην στοά-διαδρομή για να ανέβεις προς τον σταθμό
Και η αντίστοιχη κατασκευή προφανώς για ξενάγηση επισήμων
Από εδώ τα σύνορα της Βοσνίας δεν ειναι μακριά , το περίμενε όμως πίσω από ένα παμπάλαιο Transporter που δεν το έσβηνε (υποθέτω ότι δύσκολα θα ξαναέπαιρνε μπροστά ) το οποίο έβγαζε καυσαέριο απο κάθε σημείο εκτός από την εξάτμιση ήταν μια ανάσα καυσαέριου μετά τον ανυπόφορο καθαρό αέρα των βουνών που είχαμε διασχίσει.
Να σημειώσω οτι σε ολο το ταξίδι εκτός μιας περίπτωσης που θα δείτε αργότερα ήμασταν κύριοι. Περιμέναμε στη σειρά μας όπως τα αυτοκίνητα ,έτσι για να σέβονται τους Έλληνες μοτοσικλετιστές .
Το καυσαέριο ,η ζέστη και το περίμενε ήταν το τίμημα αυτής της περίεργης για τα Ελληνικά δεδομένα συμπεριφοράς μας.
Κατεβαίνοντας διασχίζουμε μια γέφυρα και εκει κάνω νόημα ''σταματήστε για φωτογραφία ,τελικά 200 μέτρα παρακάτω το τοπίο ειναι υπέροχο είμαστε στο Visegrad
Η διαδρομή απο τα σύνορα προς το Mostar ειναι η ιδανική στριφτερή ορεινή διαδρομή και καθώς ο ήλιος έδυε και οι σκιές αλλάζαν το τοπίο μπήκαμε στο τελευταίο κομμάτι αυτό που κατεβαίνει στην πόλη από το βουνό. Τέλεια χάραξη σε ένα μαγικό τοπίο με το κάστρο του Mostar να διαγράφεται στο διπλανό βουνό. Φτάσαμε νύχτα στο ξενοδοχείο ,ενα μινιμαλιστικο αλλα καθαρό δωμάτιο στα 20 € /ατομο με πρωινό.
Ντουζάκι και βόλτα σε μια πόλη ιστορική και πανέμορφη.
Ευτυχώς ενα μαγαζί μας λυπήθηκε και παρόλο που τυπικά είχαν κλείσει την κουζίνα ( το συναντήσαμε παντού η κουζίνα να κλείνει στις 11) μας έβγαλε αυτή την περιποιημένη και νόστιμη ποικιλία
Το πρωί έχουμε βόλτα να δούμε την πόλη και να πάρουμε και κανένα αναμνηστικό για τους δικούς μας.
Η περίφημη γέφυρα απο την οποία πηδάνε στο ποτάμι οι επίδοξοι ήρωες της πόλης δεσπόζει, υπάρχει και ο αντίστοιχος βατήρας λίγο πιο κάτω με τρία διαφορετικά υψη για την αντίστοιχη προπόνηση.
Όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία (όχι αυτή με το φαγητό ) απέναντι στο βατήρα υπάρχει και η πλαζ των κριτών (προφανώς σε πλειοψηφία θηλυκού γένους ) που απονέμει και τα αντίστοιχα γαλόνια .
σκέφτεστε κάτι καλύτερο για καφέ η βραδινό ποτό ?
περιδιαβαίνοντας την γέφυρα η οποία αν ειναι βρεγμένη γλιστράει πολύ καθώς εχει πάρει μια γυαλιστερή πατίνα από την χρήση
τα σοκάκια σφύζουν από τουριστικά μαγαζιά με αρκετά καλαίσθητα αντικείμενα λίγο διαφορετικής τεχνοτροπίας
μια αντιστήριξη δεν βλάπτει
Όταν ξέρεις από πριν που θα πιείς καφέ ,βέβαια σας προτείνω να ζητήσετε freddo μόνο και μόνο για να δείτε την έκφραση απορίας των σερβιτόρων
Μια τελευταία ματιά στο πανέμορφο Mostar
Προoρισμός οι καταρράκτες του Kravica ,το βάζουμε στο GPS και ξεκινάμε ,η διαδρομή ειναι όμορφη και η Βοσνία μας αφήνει μια πολύ καλή εντύπωση και απο φυσικές ομορφιές . Για κάποιο λόγο που δεν εχει πολλή σημασία το GPS μας οδηγεί στα σύνορα με την Κροατία οπότε συμπεραίνουμε οτι είχαμε καταλάβει λάθος και οι καταρράκτες ειναι στην Κροατία . Το επιβεβαιώνει και ο αστυνομικός των συνόρων που αποδείχτηκε πολύ ζηλιάρης γιατί τελικά ειναι στην Βοσνία. Για να το καταλάβουμε φτάσαμε σε ενα αδιέξοδο λόγω έργων οπου σταματήσαμε εν μέσω μιας ήσυχης γειτονιάς για να επαναπρογραμματίσουμε τη διαδρομή .Ενα ζευγάρι συνταξιούχων που δεν μιλούσε καθόλου Αγγλικά βγήκε απο το γειτονικό σπίτι και προσπάθησε να μας βοηθήσει ψάχνοντας στους χάρτες ,πριν προλάβει να παραιτηθεί της προσπάθειας μια κοπέλα βγαίνει στο μπαλκόνι του απέναντι σπιτιού και καταλαβαίνοντας οτι χρειαζόμαστε μια μικρή βοήθεια κατεβαίνει και αφού συστήνεται σε ολους μας αρχίζει να μας εξηγεί οτι δεν είμαστε μακριά .Καταλαβαίνουμε απο που πρέπει να πάμε ομως επιμένει να μας οδηγήσει με το αυτοκίνητο μέχρι την πρώτη διασταύρωση . Φωνάζει στην κόρη και πετάει τα κλειδιά ,βγάζουμε μια φωτογραφία ολοι μαζί έτσι για να θυμάται τους 4 μαντράχαλους που η μοίρα έστειλε κάτω από το μπαλκόνι της και μας οδηγεί. Το ηλικιωμένο ζευγάρι και η Κatarina φτιάξαν στα γρήγορα μια πρόχειρη στατιστική , οι Κροάτες ειναι πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Ξαναμπαίνουμε στη Βοσνία αν και είχαμε αρχίσει να γλυκοκοιτάζουμε προς Dubrovnik και πάμε προς τους καταρράκτες.
Δεν χρειάζονται λόγια ,απλά αν πάτε δεν χρειάζεται να αφήσετε τις μηχανές στο πάρκιν ,μπορείτε να πάτε μέχρι τα εκδοτήρια οπου πληρώνετε ένα μικρό εισιτήριο και να κατεβείτε με αυτές κάτω γιατι η ανηφόρα με τη ζέστη μετά δεν λέει.
Ξεκούραση υπο τον ηχο των καταρρακτών
Μέχρι τώρα περιγράφω ολα τα ωραία αλλά δυστυχώς η 7χρονη κόρη του Γιώργου μετά από ενα χαζό χτύπημα στον κήπο και λίγα ράμματα στο πόδι είχε επιπλοκές και μπήκε στο νοσοκομείο ,έτσι ο Γιωργος πέρασε πολύ δύσκολα αμφιταλαντευόμενος αν πρέπει να φύγει πίσω για να κερδίσει δύο μέρες η να συνεχίσει καθώς η οικογένεια τον διαβεβαίωνε οτι δεν χρειάζεται να πάει καθώς δεν θα μπορούσε να κάνει και κάτι ούτε καν να δει το παιδί λόγω των περιορισμών του νοσοκομείου. Αυτά ειναι από τα απρόοπτα που δεν μπορείς να ελέγξεις.
Οχι οτι εχω δει τα πάντα στην Ελλάδα αλλά η ιδέα των Βαλκανίων και οι ομορφες εικόνες απο τα ταξιδιωτικά των συμφουριτών με οδήγησαν στην απόφαση για μια πενταήμερη εξόρμηση. Η αρχική ιδέα ηταν να πάω μόνος μου ,σχεδίασα στο Google maps μια διαδρομή και σε μια κουβέντα με τον φίλο και παλιο συνταξιδιώτη Γιώργο του ειπα τα σχέδιά μου ξέροντας οτι θα του ηταν πολυ δύσκολο. Τρια μικρά παιδια στο σπίτι και σκασιαρχείο καθε Κυριακή για enduro συν το πρόσφατο 36ωρο δεν ευνοούν το αίτημα αδείας από την σύζυγο. Ωστόσο το μικρόβιο μπήκε. Απ' ότι φαίνεται είναι μεγάλος μαλαγάνας συν οτι η αγαπητή σύζυγος του ειναι η ιδανική σύντροφος κάθε πυροβολημένου μοτοσικλετιστή - όπως και η δική μου για να μην ξεχνιόμαστε- δόθηκε το πράσινο φως. Τριήμερο του Αγ. Πνευματος συν δύο μέρες επιπλέον πρέπει να χωρέσουν ολη την δίψα μας για ταξίδι .Δεν αργησε να προστεθεί και ο τρίτος της παρέας ο Δημήτρης φίλος του Γιώργου με τον οποίο δεν γνωριζόμασταν αλλα εχουμε συνυπάρξει σε event της Ducati εδώ και στην Ιταλία στο παρελθόν και αποδείχτηκε οτι εχουμε πολλούς κοινούς γνωστούς . Οι μπύρες ανοιξαν μαζί με τους χάρτες και αρχισαν τα σχέδια ,οπως ξέρετε αυτό το στάδιο της προσμονής και του σχεδιασμού (οτι μπορείς να σχεδιάσεις σε ενα τέτοιο ταξίδι ) ειναι ιδιαίτερο και οπως και το στάδιο μετά το ταξίδι αν και ειναι πλούσια σε ιδιαίτερα συναισθήματα δεν συνοδεύονται απο φωτογραφίες αναμνηστικά κλπ.Το γενικο πλάνο λοιπόν λέει πρώτη διανυκτέρευση στη Nis και μετά μεσω Mokra Gora προς Mostar .Τρεις μέρες πριν να φύγουμε ερωτώμαι αν δέχομαι και έναν τέταρτο στην παρέα τον Κώστα, για να πω την αλήθεια με ξενίζει λίγο ,εχω μάθει τα τελευταία χρόνια να ταξιδεύω μόνος. Ο Γιώργος εγγυάται ότι είναι πολύ καλό παιδί και θα κολλήσει στην παρέα καθώς έχουν ταξιδέψει μαζί και τον ξέρει καλά . Το εκλαμβάνω ως μέρος της περιπέτειας-ταξίδι με ένα φίλο και δύο φίλους του φίλου - και δέχομαι.
Σάββατο πρωί στα παλιά Goodys στον Αγ. Στέφανο συντονίζουμε τις ενδοεπικοινωνίες και ξεκινάμε μέσω Εθνικής παρόλο που ήθελα μια μικτή διαδρομή αλλά καλύτερα που το αποφασίσαμε έτσι ,για τα 860 χμ μέχρι τη Νις. Έχουμε να διασχίσουμε δύο σύνορα και δεν ξέρουμε τι καθυστέρηση θα έχουμε.
Στα σύνορα εχει τη σχετική καθυστέρηση και αρκετή ζέστη. Κατάφερα να βγω από τα σύνορα να ξαναγυρίσω μετα από πέντε λεπτά μέσα πεζός ψάχνοντας τα γάντια μου που νόμιζα ότι μου πέσαν κάπου εκεί στη σειρά και να ξαναβγώ χωρίς αποτέλεσμα . Ευτυχώς ο αστυνομικός στον έλεγχο έδειξε κατανόηση και με άφησε αν και μου εξήγησε οτι δεν γίνεται αυτό έτσι απλά. Τελικά τα είχα βάλει μέσα στο κράνος όπως πάντα αλλά το είχα ξεχάσει και νόμιζα ότι πέσαν από τη σέλλα. Μπαίνουμε στα Σκόπια και συνεχίζουμε με τον καιρό να κρατιέται αίθριος αν και σύμφωνα με τις προβλέψεις έπρεπε να ταξιδεύουμε υπο βροχή από την Αθήνα . Τα Σκόπια διασχίζονται γρήγορα και τα σύνορα με τη Σερβία είναι μπροστά μας. Αναγκαστικά λόγω της μικρότερης αυτονομίας μου κάνουμε λίγο συχνότερες στάσεις, οι άλλες μηχανές είναι ΚΤΜ 1290, ΚΤΜ 1190 και GS 1200 Adv καίνε ένα λίτρο λιγότερο και έχουν μεγαλύτερα ως πολυυυυυυ μεγαλύτερα ρεζερβουάρ. Κάπου εκεί μπαίνοντας στη Σερβία βάζουμε αδιάβροχα ως είθισται τα ξαναβγάζουμε και όταν πέφτουμε στην μεγάλη μπόρα εγώ δεν τα φοράω. Ευτυχώς λόγω πρόγνωσης εχω τις αδιάβροχες επενδύσεις και βρέχομαι λίγο. Φτάνουμε στη Νις λίγο πριν νυχτώσει. Το ξενοδοχείο ειναι καλό και εχει αυλή για τις μηχανές Με 18 € το κεφάλι θα στεγάσει το διάσημο ροχαλητό μου. Βόλτα στο κέντρο προς ανεύρεση φαγητού ,μην σας τα πολυλογώ κάναμε μια ωρα να βρούμε αυτό που καλύπτει τα ποιοτικά μας κριτήρια λίγο πριν κλείσουν οι κουζίνες . Λιγο περισσότερο και θα τρώγαμε οτι νάναι Αν δεν είχε πλάκα δεν θα το θυμόμουν.
Η σκεπασμένη ειναι η δική μου εξωτική καλλονή
Η μεγάλη πλατεία στη Νις η τουλάχιστον αυτή που εγω ειδα
Κυριακή και ξεκινάμε με τελικό προορισμό το Mostar στην Βοσνία μετά τη πρωινή φωτογράφιση γύρω απο το Κάστρο
Η πρώτη αξιοσημείωτη στάση ειναι στη Mokra Gora ,δυστυχώς ο διαθέσιμος χρόνος περιορίζει τις επισκέψεις μας σε οτι ειναι πάνω στη διαδρομή μας.
Το τοπίο γίνεται ορεινό και η αρχιτεκτονική αλλάζει.
Τα ελατα δεσπόζουν και η χρήση ξυλείας στις κατασκευές ειναι εμφανής τόσο στα παλαιότερα οσο και στα νέα κτήρια
Σε αυτό το σημείο υπάρχει ο σταθμός και ενα μουσείο ενός τουριστικού τραίνου που πρωτολειτούργησε το 1925 με κάποιο διάλειμμα αργότερα τη δεκαετία του 80 αλλά βρίσκεται σε λειτουργία τώρα.
Κάνει μια διαδρομή 13 χλμ με 300 μέτρα υψομετρική
Το πετύχαμε στην άφιξή του στον υπέροχο σταθμό με την καφετέρια .Όπως μας ειπαν κάποιοι Τσέχοι μοτοσικλετιστές κάνει μόνο δυο δρομολόγια την ημέρα
Ο πολύ έξυπνα διαμορφωμένος χώρος του μουσείου στην στοά-διαδρομή για να ανέβεις προς τον σταθμό
Και η αντίστοιχη κατασκευή προφανώς για ξενάγηση επισήμων
Από εδώ τα σύνορα της Βοσνίας δεν ειναι μακριά , το περίμενε όμως πίσω από ένα παμπάλαιο Transporter που δεν το έσβηνε (υποθέτω ότι δύσκολα θα ξαναέπαιρνε μπροστά ) το οποίο έβγαζε καυσαέριο απο κάθε σημείο εκτός από την εξάτμιση ήταν μια ανάσα καυσαέριου μετά τον ανυπόφορο καθαρό αέρα των βουνών που είχαμε διασχίσει.
Να σημειώσω οτι σε ολο το ταξίδι εκτός μιας περίπτωσης που θα δείτε αργότερα ήμασταν κύριοι. Περιμέναμε στη σειρά μας όπως τα αυτοκίνητα ,έτσι για να σέβονται τους Έλληνες μοτοσικλετιστές .
Το καυσαέριο ,η ζέστη και το περίμενε ήταν το τίμημα αυτής της περίεργης για τα Ελληνικά δεδομένα συμπεριφοράς μας.
Κατεβαίνοντας διασχίζουμε μια γέφυρα και εκει κάνω νόημα ''σταματήστε για φωτογραφία ,τελικά 200 μέτρα παρακάτω το τοπίο ειναι υπέροχο είμαστε στο Visegrad
Η διαδρομή απο τα σύνορα προς το Mostar ειναι η ιδανική στριφτερή ορεινή διαδρομή και καθώς ο ήλιος έδυε και οι σκιές αλλάζαν το τοπίο μπήκαμε στο τελευταίο κομμάτι αυτό που κατεβαίνει στην πόλη από το βουνό. Τέλεια χάραξη σε ένα μαγικό τοπίο με το κάστρο του Mostar να διαγράφεται στο διπλανό βουνό. Φτάσαμε νύχτα στο ξενοδοχείο ,ενα μινιμαλιστικο αλλα καθαρό δωμάτιο στα 20 € /ατομο με πρωινό.
Ντουζάκι και βόλτα σε μια πόλη ιστορική και πανέμορφη.
Ευτυχώς ενα μαγαζί μας λυπήθηκε και παρόλο που τυπικά είχαν κλείσει την κουζίνα ( το συναντήσαμε παντού η κουζίνα να κλείνει στις 11) μας έβγαλε αυτή την περιποιημένη και νόστιμη ποικιλία
Το πρωί έχουμε βόλτα να δούμε την πόλη και να πάρουμε και κανένα αναμνηστικό για τους δικούς μας.
Η περίφημη γέφυρα απο την οποία πηδάνε στο ποτάμι οι επίδοξοι ήρωες της πόλης δεσπόζει, υπάρχει και ο αντίστοιχος βατήρας λίγο πιο κάτω με τρία διαφορετικά υψη για την αντίστοιχη προπόνηση.
Όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία (όχι αυτή με το φαγητό ) απέναντι στο βατήρα υπάρχει και η πλαζ των κριτών (προφανώς σε πλειοψηφία θηλυκού γένους ) που απονέμει και τα αντίστοιχα γαλόνια .
σκέφτεστε κάτι καλύτερο για καφέ η βραδινό ποτό ?
περιδιαβαίνοντας την γέφυρα η οποία αν ειναι βρεγμένη γλιστράει πολύ καθώς εχει πάρει μια γυαλιστερή πατίνα από την χρήση
τα σοκάκια σφύζουν από τουριστικά μαγαζιά με αρκετά καλαίσθητα αντικείμενα λίγο διαφορετικής τεχνοτροπίας
μια αντιστήριξη δεν βλάπτει
Όταν ξέρεις από πριν που θα πιείς καφέ ,βέβαια σας προτείνω να ζητήσετε freddo μόνο και μόνο για να δείτε την έκφραση απορίας των σερβιτόρων
Μια τελευταία ματιά στο πανέμορφο Mostar
Προoρισμός οι καταρράκτες του Kravica ,το βάζουμε στο GPS και ξεκινάμε ,η διαδρομή ειναι όμορφη και η Βοσνία μας αφήνει μια πολύ καλή εντύπωση και απο φυσικές ομορφιές . Για κάποιο λόγο που δεν εχει πολλή σημασία το GPS μας οδηγεί στα σύνορα με την Κροατία οπότε συμπεραίνουμε οτι είχαμε καταλάβει λάθος και οι καταρράκτες ειναι στην Κροατία . Το επιβεβαιώνει και ο αστυνομικός των συνόρων που αποδείχτηκε πολύ ζηλιάρης γιατί τελικά ειναι στην Βοσνία. Για να το καταλάβουμε φτάσαμε σε ενα αδιέξοδο λόγω έργων οπου σταματήσαμε εν μέσω μιας ήσυχης γειτονιάς για να επαναπρογραμματίσουμε τη διαδρομή .Ενα ζευγάρι συνταξιούχων που δεν μιλούσε καθόλου Αγγλικά βγήκε απο το γειτονικό σπίτι και προσπάθησε να μας βοηθήσει ψάχνοντας στους χάρτες ,πριν προλάβει να παραιτηθεί της προσπάθειας μια κοπέλα βγαίνει στο μπαλκόνι του απέναντι σπιτιού και καταλαβαίνοντας οτι χρειαζόμαστε μια μικρή βοήθεια κατεβαίνει και αφού συστήνεται σε ολους μας αρχίζει να μας εξηγεί οτι δεν είμαστε μακριά .Καταλαβαίνουμε απο που πρέπει να πάμε ομως επιμένει να μας οδηγήσει με το αυτοκίνητο μέχρι την πρώτη διασταύρωση . Φωνάζει στην κόρη και πετάει τα κλειδιά ,βγάζουμε μια φωτογραφία ολοι μαζί έτσι για να θυμάται τους 4 μαντράχαλους που η μοίρα έστειλε κάτω από το μπαλκόνι της και μας οδηγεί. Το ηλικιωμένο ζευγάρι και η Κatarina φτιάξαν στα γρήγορα μια πρόχειρη στατιστική , οι Κροάτες ειναι πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Ξαναμπαίνουμε στη Βοσνία αν και είχαμε αρχίσει να γλυκοκοιτάζουμε προς Dubrovnik και πάμε προς τους καταρράκτες.
Δεν χρειάζονται λόγια ,απλά αν πάτε δεν χρειάζεται να αφήσετε τις μηχανές στο πάρκιν ,μπορείτε να πάτε μέχρι τα εκδοτήρια οπου πληρώνετε ένα μικρό εισιτήριο και να κατεβείτε με αυτές κάτω γιατι η ανηφόρα με τη ζέστη μετά δεν λέει.
Ξεκούραση υπο τον ηχο των καταρρακτών
Μέχρι τώρα περιγράφω ολα τα ωραία αλλά δυστυχώς η 7χρονη κόρη του Γιώργου μετά από ενα χαζό χτύπημα στον κήπο και λίγα ράμματα στο πόδι είχε επιπλοκές και μπήκε στο νοσοκομείο ,έτσι ο Γιωργος πέρασε πολύ δύσκολα αμφιταλαντευόμενος αν πρέπει να φύγει πίσω για να κερδίσει δύο μέρες η να συνεχίσει καθώς η οικογένεια τον διαβεβαίωνε οτι δεν χρειάζεται να πάει καθώς δεν θα μπορούσε να κάνει και κάτι ούτε καν να δει το παιδί λόγω των περιορισμών του νοσοκομείου. Αυτά ειναι από τα απρόοπτα που δεν μπορείς να ελέγξεις.
