Day 4. Βουκουρέστι- Transfagarasan- Σιμπίου.
Strada Valea Cascadelor 4 to Sibiu (310 χλμ)
Φαγητό σε διάφορα σημεία πάνω στο δρόμο, Pension Alexia (ιδιωτικό ανοιχτό γκαράζ).
Καθώς ξεκίνησα στον αυτοκινητόδρομο προς τα βουνά είχε ελάχιστη ψιχάλα αλλά σε κάποια έπιασε ένα τρελό μπουρίνι. Αναγκάστηκα να βάλω σακούλες στα πόδια μέσα απο τις μπότες, γιατί μέσα σε αυτά τα 5 λεπτά καταιγίδας, δεν είχα βάλει τις γκέτες με αποτέλεσμα να ποτίσουν.
* Όταν ξεκίνησε απότομα η βροχή έκανα το λάθος να σταματήσω στην λωρίδα έκτακτης ανάγκης για τα αδιάβροχα μιας και δεν έβρισκα Parking. Εκτός ότι θα μπορούσε κάποιος να μας πατήσει, εκείνη την στιγμή περνάει ένα φορτηγό όπου το νερό που έριξε στα πλάγια πέρασε κυριολεκτικά πάνω απο την μηχανή και μας έκανε τελείως λούτσα. Εκείνη την στιγμή παγώνουμε και αντί να βρίζουμε την τυχη μας αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο δυνατά. Μέσα στο κρύο, μέσα στην βροχή, με τα αμάξια να περνάνε ξυστά, να προσπαθούμε να κρατάμε ισορροπία για να βάλουμε τα αδιάβροχα και εμείς να γελάμε σπαστικά σαν να είναι ανέκδοτο η φάση.
Άρα μαχίμι που έλεγα τι σημαίνει για μένα?
Ότι όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και θα μπορούσε πολύ εύκολα να ξεφύγει η κατάσταση (φωνές, απελπισίες, και δεν ήμουν καλά σπίτι μου κτλ.) να μην χάνεις ποτέ το χαμόγελο σου και να μην αφήνεις μια χαζή στιγμή να σου χαλάσει όλο αυτό το τυχερό που ζεις.
Ευτυχώς στο Πιτέστι είχε σταματήσει η βροχή γιατί ήμουν έτοιμος να μείνω εκεί κοντά αλλά μας νίκησε η περιπέτεια να πάρουμε το δρόμο για Transfagarasan.
Για κακή μας τύχη είχε αγώνα με αγωνιστικά αυτοκίνητα πάνω με αποτέλεσμα να είναι κλειστός ο μισός δρόμος μέχρι τις 6.00 το απόγευμα και έτσι αράξαμε στα εστιατόρια/καφέ που έχει εκεί στην λίμνη. Για καλή μας τύχη είχε αρχίσει να βρέχει πάλι και σταμάτησε όταν ακριβώς φύγαμε και έτσι απολαύσαμε τη θέα που προσφέρει η διαδρομή. Τα υπόλοιπα γνωστά. Απλά μαγευτικά.