Μια μεγάλη διαφορά που βλέπω εγώ ανάμεσα στα δύο ταξίδια είναι ο χρόνος και κόπος της προετοιμασίας. Και αυτό είναι κάτι που θα βάρυνε την απόφαση ανάλογα σε τι φάση θα ήμουν εκείνη την στιγμή στην ζωή μου.
Δηλαδή, για τον βορρά, και μιλώντας πάντα για καλοκαίρι, θα έβαζα μια πιστωτική κάρτα στην τσέπη και θα έφευγα. Όλα τα άλλα θα τα έβρισκα στον δρόμο.
Για τα ανατολικά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό και μόνο για την χαρτουρα που απαιτεί. Αλλά και πέρα από αυτό, πρέπει να ρίξεις μελέτη σε χάρτες, να δεις αυτονομίες καυσίμων, συνοριακά περάσματα κλπ. Γενικά, τα πράγματα εκεί δεν λειτουργούν με τον αυτονόητο τρόπο που λειτουργούν στον δυτικό κόσμο, και πόσο μάλλον στην βόρεια Ευρώπη. Αλλά αυτό είναι και μέρος της εμπειρίας.
Και οι δύο προορισμοί με γοητεύουν και προσωπικά μια χαρά περιπέτεια θα μου φαινόταν εξίσου. Μου φαίνεται λίγο ελιτισμός η ιδέα ότι περιπέτεια είναι μόνο αν περάσεις την έρημο Γκόμπι ξυπόλυτος με νερό που θα βρίσκεις στα φύλλα των κάκτων. Πιστεύω ότι περιπέτεια είναι ότι σε βγάζει από το comfort zone. Για το Bear Grylls ίσως και ο Αμαζόνιος να είναι μια βόλτα στο πάρκο, για εμένα ακόμα είναι αξέχαστη περιπέτεια η πρώτη φορά που κοιμήθηκα μόνος μου στο δάσος.
Εν κατακλείδι, σήμερα μετά από ένα απίστευτο σερί δουλειάς τα τελευταία δύο χρόνια δεν νομίζω ότι έχω τώρα την ενέργεια και υπομονή που απαιτεί η ανατολή.
Αν έφευγα σήμερα θα έβαζα δύο ρούχα στο σάκο και θα ξεκινουσα χωρίς να κοιτάξω χάρτη!
Ωραίο θέμα καπτεν, και μόνο που λέμε για ταξίδια γεμίζει η ψυχή μου