Γυρνώντας την Πυξίδα ανάποδα στον Νότο…. Κρήτη

[North_explorer]

3) Νομός Ρεθύμνου

Αμμόλοφοι του Αγιού Παύλου

Αφήνουμε την πίσω μεριά του Ψηλορείτη και ξανά κινούμαστε νότια να πιάσουμε παραλίες ξανά στον νομό Ρεθύμνου πλέον. Μετά την Αγία Γαλήνη συνεχίσουμε τον στριφτερό ασφάλτινο δρόμο για τον Άγιο Παύλο και την Τριόπετρα. Έχοντας ακούσει πολλά για αυτή την παραλία , αποφασίζουμε να περάσουμε μια νύχτα εκεί. Οι αμμόλοφοι ήταν έτσι όπως πραγματικά μας τους είχαν περιγράψει, εντυπωσιακοί , κάθετοι προς την θάλασσα με γαλάζια νερά στην παραλία. Δεν ξέρω πως έχουν δημιουργηθεί , αλλά σίγουρα σας τους προτείνω εάν βρεθείτε στην περιοχή.

Απολαύσαμε το μπάνιο μας , ανεβήκαμε με δυσκολία λόγω ζέστης τους αμμόλοφους, και αφού αφού φάγαμε σε μια από τις πιο εντυπωσιακές τοποθεσίες για καντίνα. Φωτογραφήσαμε τα Παξιμάδια με μια γουλιά καφέ να χάνονται στο ηλιοβασίλεμα από το δωμάτιο.

 

[North_explorer]

Πρέβελη

Την επόμενη μέρα μέσω Τριόπετρα , Δριμίσκου κατεβήκαμε στην Πρέβελη. Το τελευταίο κομμάτι ήταν χωματόδρομος μέχρι να βγούμε στην φημισμένη γέφυρα της κάτω μονής, αλλά σε σχέση με ότι είχαμε περάσει δεν το καταλάβαμε καν. Η μονή της Πρέβελης είναι δύο ξεχωριστά συγκροτήματα που βρίσκονται σε απόσταση 1.7 χλμ μεταξύ τους, την Κάτω Μονή του Προδρόμου στην ενδοχώρα και την παραθαλάσσια Πίσω Μονή του Θεολόγου. Εμείς επισκευτήκαμε την κάτω και πιο παλιά , που πλέον έχει ερημώσει εδώ και χρόνια. Η μονή Πρέβελη έχει συνδέσει το όνομα της με την συμμετοχή των μοναχών της στους εκάστοτε απελευθερωτικούς αγώνες της Κρήτης, γεγονός που το πλήρωσε πολύ ακριβά πολλές φορές με καταστροφές.

Όπως είναι λογικό κατεβήκαμε και στην παραλία της Πρέβελης με το φοινικόδασος να περικλείει τον ποταμό που φτάνει στην θάλασσα. Πολύς κόσμος και καραβάκια επισκέπτονται καθημερινά την παραλία αυτή , μιας και είναι από τις πιο φημισμένες στον νομό και σε ολόκληρη την Κρήτη. Ο ποτάμι σχηματίζει μια μικρή λίμνη μήκους 500 μ. στην έξοδό του στη θάλασσα με νερό όλο το χρόνο. Περπατήσαμε κατά μήκος του κατά από την σκιά και την δροσιά των φοινίκων.

Τις απογευματινές ώρες συνεχίσαμε από μια υπέροχη ασφάλτινη διαδρομή, must do , από Πλακία , Μυρθιός , Ροδάκινο , Φραγκοκάστελο , Καλλικράτη για να μπούμε στον νόμο Χανίων και στα Σφακιά.

 

[North_explorer]

4) Νομός Χανίων

Σφακιά

Τι να πρωτογράψω για την ιστορία και την παράδοση αυτού του τόπου. Τα Σφακία υπήρξαν μία από τις πιο ανυπότακτες περιοχές της Ελλάδας. Οι Σφακιανοί συμμετείχαν στον πόλεμο των Ενετών κατά των Τούρκων και Γερμανών. Από τις πιο χαρακτηριστικές περιοχές της Κρήτης. Ο Δήμος Σφακίων είναι ο πιο αραιοκατοικημένος σε όλη την Ελλάδα Στα Σφακία ανήκουν αρκετά μικρά χωριά που βρίσκονται τριγύρω όπως η Ανωπολή , το Λουτρό, η Αγία Ρουμέλη, η Αράδαινα. Ένα χωριό – φάντασμα, εδώ και δεκαετίες πλέον . Όπως λέγετε , ένα χωριό που ερήμωσε τελείως, εξαιτίας μίας βεντέτας για το κουδούνι μίας κατσίκας.

Αφού τα περπατήσαμε , παρέα με τον κ. Γιάννη ιδιόκτητη των δωματίων και της ταβέρνας που μείναμε ήπιαμε τις ρακές μας, ακούγοντας ιστορίες για τον τόπο του, και συμβουλές για τα μέρη που μπορούσαμε να δούμε.

 

[North_explorer]

Την επόμενη μέρα την αφιερώσαμε σε βαρκάδα στην κοντινή παραλία Γλυκά Νερά και στο ψαροχώρι Λουτρό. Τα γλυκά νερά μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήταν η καλύτερη παραλία που έκανα μπάνιο στο νησί. Η πρόσβαση γίνεται με καραβάκι , είτε να νοικιάσεις , είτε με δρομολόγια που υπάρχουν συχνά από Λουτρό και Σφακιά αντίστοιχα. Υπάρχει βέβαια και πεζοπορικό μονοπάτι που μπορεί κάποιος να βρεθεί στην παραλία, αλλά είναι περίπου μια ώρα από Σφακιά και μέτριας έως αρκετά δύσκολης προσβασιμότητας.

Το Λουτρό είναι ένα ψαροχώρι στον Δήμο Σφακίων , με γαλαζοπράσινα νερά χτισμένο αμφιθεατρικά στον κόλπο που βρίσκεται και αποτελεί πλέον έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην περιοχή. Το χωρίο ενώνετε με τα υπόλοιπα μόνο μέσω θάλασσας γιατί γύρω που υψώνονται βράχια που το καθιστούν αδύνατο να δημιουργηθεί δρόμος. Εμείς βρεθήκαμε εκεί Σαββάτο και παρόλο της μέρας, και της περιόδου που ήμασταν εκεί, επικρατεί μια απόλυτη ηρεμία στο χωρίο παρά τον κόσμο που είχε. Το Λουτρό έχει κρατήσει την γραφικότητά του και μπορέσαμε να απολαύσουμε μια ολόκληρη μέρα εκεί.

 

[North_explorer]

Γαύδος

Η Γαύδος αποτελεί το νοτιότερο ελληνικό και ταυτόχρονα ευρωπαϊκό άκρο. Ο στόχος που λέγαμε στην εισαγωγή του εκδρομικού. Πρωινό καράβι λοιπόν από τα Σφακιά για να περάσουμε απέναντι στην Γαύδο. Τα δρομολόγια για το νησί δεν είναι καθημερινά οπότε πρέπει να ξέρεις λίγο πότε θα πας και πότε θα φύγεις από την Γαύδο. Οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι λιγότεροι από 50 άνθρωποι που ζουν στο νησί και καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Στην Γαύδο ο χρόνος κυλάει αργά, διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο, μας είχαν πει ότι πρέπει να μείνεις στο νησί τουλάχιστον ένα βράδυ για να νιώσεις τον ρυθμό του. Φορτώσαμε και εμείς την χοντρή και αφού βόλευαν τα καράβια ώστε να φύγουμε την επόμενη το απόγευμα για Παλαιόχωρα ,συντροφιά με τα δελφίνια, βρεθήκαμε στο νησί.

 

[North_explorer]

Η Γαύδος απέχει περίπου 30 ναυτικά μίλια μακριά από την Κρήτη και 150 από το Τομπρούκ της Λιβύης. Η ιστορία της Γαύδου πάει πολύ πίσω σε αιώνες , μάλιστα κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, λέγετε ότι το νησί είχε περίπου 8.000 κατοίκους. Κατά την τουρκοκρατία ο πληθυσμός μειώθηκε σημαντικά σε μόνο 500 κατοίκους και σίγα σιγά εγκαταλείφθηκε. Στη δεκαετία του 1930 το νησί χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας των κομμουνιστών. Πάνω από 250 άνθρωποι εξορίστηκαν συμπεριλαμβανομένων και των ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ.
Σε ολόκληρο το νησί αισθάνεσαι μια απομόνωση, μια εγκατάλειψη από τα κόσμια αυτά που συμβαίνουν στον υπόλοιπό κόσμο. Στο νησί αυτό νιώθεις τα βασικά είναι και τα αναγκαία και αυτά που πραγματικά χρειάζεσαι για να περάσεις καλά , για λίγες μέρες , βδομάδες όσο αντέχει ο καθένας. Ακόμη και το καλοκαίρι, που ο συνολικός πληθυσμός μπορεί να φτάσει τους 3500, υπάρχει αυτή η ατμόσφαιρα , γιατί οι περισσότεροι από τους κατοίκους είναι κατασκηνωτές, ελεύθεροι κατασκηνωτές.

Με το που φτάσαμε στο νησί πήγαμε στο Σαρακίνικο , έναν από τους κεντρικούς οικισμούς του. Εκεί υπάρχουν αρκετές ταβερνούλες και πλέον και ενοικιαζόμενα δωματιάκια που μπορεί να μείνει κάποιος. Ίσως το μόνο μέρος στο νησί που χάνει λίγο την ταυτότητα του. Κάτσαμε ήπιαμε ένα καφέ , αγοράσαμε τις προμήθειες μας και φύγαμε για το νοτιότερο σημείο του νησιού. Την παραλία της Τρυπητής και την περίφημη πλέον καρέκλα του Νότου.
Η πρόσβαση στην πανέμορφη Τρυπητή γίνεται μόνο με τα πόδια, από μονοπάτι που ξεκινάει από τον Κόρφο με απόστασή 3,5 χλμ ή από το Καστρί , Βατσιανά , και απόσταση περίπου 4,5 χλμ αλλά από ντόπιους ακούσαμε ότι μπορείς να καλύψεις ένα μέρος με την μηχανή. Αυτό περίπου είναι κοντά στο 1 χλμ. ή τουλάχιστον τόσο κατάφερα εγώ. Η πορεία γίνεται μέσα από πευκόφυτες εκτάσεις και σχεδόν σε όλα τα σημεία θα έχετε πανοραμική θέα στη θάλασσα. Επίσης, κατά τη διάρκεια της πορείας θα συναντήστε εγκαταλελειμμένες αγροικίες κτισμένες από πέτρα στην περιοχή της Αλυκής. Και τα δυο μονοπάτια συναντιούνται στα σπιτάκια στην Αλυκή.

 

[North_explorer]

Από εκεί και πέρα χρειαστήκαμε περίπου 1 ώρα για να κατέβουμε το μονοπάτι που είναι μέσα στο φαράγγι που καταλήγει στην παραλία της Τρυπητής.

 

[North_explorer]

Η καρέκλα

Η παραλία της Τρυπητής άξιζε το περπάτημα όμως. Τα γαλάζια νερά και οι χαρακτηριστικές τρεις μεγάλες φυσικές καμάρες στην άκρη που σηματοδοτούν την τέλος του νησιού και τις χώρας μας. Στην παραλία βρήκαμε αλλά 10 – 15 άτομα το πολύ, χαμένοι ο καθένας στον δικό του ρυθμό. Οι περισσότεροι γυμνιστές με αυτοσχέδιους κατασκηνωτικούς οικισμούς κάτω από τα λιγοστά δέντρα της παραλίας.

Μετά την βουτιά μας , πήραμε το μονοπάτι για τα τελευταία μέτρα προς την καρέκλα. Η καρέκλα που φτιάχτηκε εκεί από Ρώσους. Στην άκρη της Ελλάδος, από 4 Ρώσους που είχαν έρθει στο νησί μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1986. Οι γιατροί στην Ρωσία τους είχαν συστήσει τη Γαύδο ως ένα παρθένο μέρος με καθαρή ατμόσφαιρα και περιβάλλον. Φτιάξανε λοιπόν μια τεράστια καρέκλα και την τοποθέτησαν στο βράχο της Τρυπητής, θέλοντας να ρεμβάζουν το απέραντο γαλάζιο. Η καρέκλα και το σημείο πλέον είναι πόλος έλξης για τους επισκέπτες του νησιού.

Απογευματιάζει και πριν δύση ο ήλιος αφήνουμε την καρέκλα και την παραλία της τρυπητής για να κινηθούμε προς τον φάρο του νησιού που βρίσκετε από την νοτιοδυτική πλευρά του.

 

[North_explorer]

Ο φάρος

Ο φάρος της Γαύδου λειτουργούσε με πετρέλαιο και φιτίλι, ενώ σε ορατότητα και κατασκευή ήταν ο δεύτερος μετά από αυτόν της Γης του Πυρός. Κατά τη γερμανική επίθεση τον Μάιο του 1942 στο νησί, τον βομβάρδισαν και καταστράφηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του. Ο φάρος ανακατασκευάστηκε το 2003 και από τότε λειτουργεί σαν μουσείο. Στο περιβάλλοντα χώρο υπάρχει πια και ένα αναψυκτήριο που τις απογευματινές ώρες εξυπηρετεί πολλούς τουρίστες που ανεβαίνουν από τις παραλίες για να δουν το εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα.

Πολλά ζευγαράκια ανεβαίνουν εκείνη την ώρα στο φάρο να χαζέψουν το δειλινό, τον ήλιο να χάνεται μέσα στην απεραντοσύνη της θάλασσας. Τι θα ήταν αλώστε τα καλοκαίρια μας χωρίς μια δόση ερωτά και ρομαντισμού.

Ο ήλιος χάνεται το φεγγάρι σήκωνε από την άλλη μεριά του ουρανού , οι καρέκλες αδειάζουν, οι τουρίστες γυρνάνε στις παραλίες τους και στα χαμηλά του νησιού και φάρος μένει μόνος του εκεί να στέκει φύλακας για τους ναυτικούς.

Ένα τέτοιο βράδυ ονειρευόμασταν στην Γαύδο. Ένα βραδύ με έναν φακό να μετράμε τα αστέρια με μια ανάσα, να δούμε πιο θα πέσει πρώτο , να να τα φωτίσουμε για να πάρουμε λίγο λάμψη. Κάτι τέτοια βράδια που σε κάνουν να σκέφτεσαι γιατί ταξιδεύουμε, όχι να ξεφύγουμε από την ζωή και την καθημερινότητα, αλλά για να μην μας ξεφύγει αυτή.

 

[North_explorer]

Το επόμενο πρωί, και αφού απολαύσαμε τον καφέ μας με την ανατολή, περιηγηθηκάμε στο νησί. Μέσα στους παλιού οικισμούς , στο ελικοδρόμιο έκτακτης ανάγκης , στην παραλία του Άι Γιάννη με τους άπειρους κατασκηνωτές.

Μετά από 36 ώρες στο νησί ξαναμπαίνουμε καράβι για να επιστρέψουμε Κρήτη . Είπαμε ο χρόνος κυλάει διαφορετικά εδώ , για αυτό μάλλον και ο Οδυσσέας πέρασε 7 χρόνια εδώ ως αιχμάλωτος της Καλυψώς. Στο καράβι είχαμε την τύχη εκτός του να χαζεύουμε την επιβλητική Κρήτη όσο πλησιάζουμε και προς την Σαμαριά, άλλα και να συνταξιδεύουμε με τον Ψαραντώνη. Έναν από τους πιο γνωστούς Κρητικούς λυράρηδες , και αδελφός του Νίκου Ξυλούρη. Έχοντας παίξει με την λύρα κρητικά τραγούδια , σε όλο τον κόσμο.

 

[North_explorer]

Παλαιόχωρα , Ελαφονήσι , Κεδρόδασος

Φτάνοντας βραδάκι σχεδόν Παλαιόχωρα αποφασίζουμε που θα μείνουμε , για τις επόμενες 2 μέρες, με σκοπό να δούμε και το Ελαφονήσι την επόμενη. Η Παλαιόχωρα μας άρεσε αρκετά με τα πλακόστρωτα σοκάκια της, τα περιποιημένα μαγαζάκια για καφέ ή φαγητό, εάν και αρκετά τουριστική είχε ένα όμορφο χαρακτήρα και αύρα. Είναι χτισμένη σε μια μακρόστενη χερσόνησο που απλώνεται μέσα στο Λιβυκό πέλαγος με πολλές ωραίες παραλίες κοντά της.

Την επόμενη το πρωί κατευθυνθήκαμε από Σκλαβοπούλα προς Ελαφονήσι. Ο δρόμος δύσκολος ακόμη και τα χωμάτινα λάστιχα που φορούσαμε. Κάπου στην μέση πετύχαμε και ένα μοναδικό αμάξι με 2 τουρίστριες που αναζητούσαν χάρτη, για να επιβεβαιώσουν ότι είδαν καλά την ταμπέλα , προς Ελαφονήσι μόνο 17 χλμ. Η θέα όμως από ψηλά άξιζε.

Ελαφονήσι είναι ένα μικρό νησάκι με λευκή άμμο, που το χωρίζει από τη στεριά μια λιμνοθάλασσα με βάθος 1 μέτρο το πολύ. Η άμμος στο Ελαφονήσι είναι λευκή, αλλά σε πολλά σημεία έχει μια ροζ απόχρωση από τα χιλιάδες σπασμένα κοχύλια που περιέχει. Τα νερά είναι διάφανα και με το γαλαζοπράσινο χρώμα τους θα σας θυμίσουν εξωτικό παράδεισο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την σχετικά εύκολη πρόσβασή από την αλλή μεριά (Χανιά), τα σοσιαλ και το ότι ήταν Αύγουστος, το κάνει μη απολαυστικό πλέον. Εμείς φτάσαμε μέχρι το πάρκιγκ. Αντικρίσαμε το χάος, κόντεψαν να με τρακάρουν 3-4 φορές, πληροφοριθήκαμε ότι περίπου 6000 τουρίστες βρίσκονταν στην παραλία και απλά φύγαμε.
Το κεδρόδασος από την άλλη απέχει μόλις 3 χλμ από εκεί, είναι στην ουσία η έξω παραλία του κόλπου στο ελαφονήσι, είναι ένας πραγματικός παράδεισος που μπορείς ακόμη να τον απολαύσεις. Η παραλία είναι γεμάτη με δέντρα θαλασσόκεδρους και αμμοθίνες. Τα δέντρα αυτά είναι πολύ εύθραυστα και πρέπει εάν βρεθείτε στην παραλία να τα σεβαστείτε. Εμείς απολαύσαμε όλη την μέρα μας εκεί.

 

[North_explorer]

Φαράγγι Σαμαριάς

Την επόμενη θα πηγαίναμε Χανιά , όμως πρώτα κάναμε μια από της καλύτερες μοτοσυκλετιστικές διαδρομές του νομού. Από Παλαιόχωρα φύγαμε για Άνυδροι , Ροδοβάνι , Επανωχώρι , και στην συνέχεια οροπέδιο Ομαλού από όπου ξεκινάει και το φαράγγι της Σαμαριάς. Το Φαράγγι της Σαμαριάς είναι το διασημότερο πεζοπορικό φαράγγι της Ευρώπης, αποτελώντας τμήμα του Ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4. Χρειάζεται περίπου 6 ώρες για να το διασχίσει κάποιος και μετά με καραβάκι να γυρίσει μέσω Αγίας Ρουμέλης , προς τα πίσω. Το μήκος του αγγίζει τα 15 χλμ. Ένα πραγματικό στολίδι φύσης για την Κρήτη και την Ελλάδα μας. Εμείς δεν είχαμε την ευχέρεια χρόνου να το κάνουμε καθώς σε 2 βράδια φεύγαμε από το νησί και θέλαμε να δούμε και την πόλη των Χανίων.

 

[North_explorer]

Χανία
Τα δυο τελευταία βράδια στο νησί θα τα περνούσαμε στα Χανιά. Βρίσκονται στην βόρεια ακτή στην δυτική Κρήτη και είναι η πρωτεύουσα του Νομού. Το βενετσιάνικο λιμάνι με το φάρο και η παλιά πόλη στο κέντρο έχουν χαρίσει στα Χανιά τη φήμη της πιο γραφικής πόλης στην Κρήτη. Οι Βενετοί έχτισαν ένα μεγάλο τετράγωνο τείχος που περιέβαλλε όλα τα σπίτια της πόλης γύρω από το Καστέλι ,την παλιά πόλη των Χανίων περιμετρικά του λιμανιού.

Τα Χανιά μας άρεσαν πάρα πολύ, τα περπατήσαμε ξημερώματα να τα χαρούμε χωρίς κόσμο, τα απολαύσαμε σε δύσεις του ηλίου και σε ανατολές της αυγουστιάτικης πανσελήνου, δοκιμάσαμε στα ταβερνάκια της παλιάς πόλης. Μου θύμισε αρκετά την Βενετία χωρίς τα βρόμικα κανάλια της.

 

[North_explorer]

Ανώγεια
Την τελευταία μέρα πριν πάρουμε το βραδινό καράβι για την επιστροφή μας, κάναμε μια στάση για καφεδάκι στην πόλη του Ρεθύμνου με τον φίλο Μιχάλη, και ανεβήκαμε προς τα Ανώγεια. Το πιο ξακουστό και τουριστικό χωριό του Ρεθύμνου. Η μουσική, η λαϊκή τέχνη και η παράδοση είναι τα στοιχεία εκείνα που μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, αφού οι κάτοικοι των Ανωγείων τα κρατούν ζωντανά από γενιά σε γενιά. Σχεδόν όλοι λυράρηδες του νησιού παίζουν ή κατάγονται από εδώ. Παραδοσιακά ρακάδικα απέναντι από το σπίτι του Ξυλουρη , και γιαγιάδες στα μπαλκόνια με υφαντά. Δεν θα μπορούσαμε να φεύγαμε από το νησί εάν δεν πίναμε την τελευταίας ρακί εκεί.

Καφεδάκι στο λιμάνι του Ηρακλείου με φίλους και ξανά στο καράβι τις επιστροφής. 20 μέρες ταξίδι στο νησί. Θα μπορούσαμε να είχαμε φτάσει στην άλλη άκρη του κόσμου σε τόσο καιρό, αλλά όπως έχει πει και Καζαντζάκης, »Κάθε ταξιδευτής πάντα δημιουργεί τη χώρα στην οποία ταξιδεύει, το ονειρό και τον προορισμό»

Μέχρι την επόμενη καλά χλμ και Where the pin Shows……….

 

[ilai]

Οι φωτογραφίες τα σπάνε .. Επίσης και η τελευταία φράση τα σπαει και λεει πολλα!Μπράβο!!! Να έχετε υγεία και να γράφετε πολλά χιλιόμετρα σε ταξίδια!

 

[North_explorer]

Πολυ ωραια αφηγηση Λευτερη , Να ειστε καλα να ταξιδευεται και να ανταμωνετε με φιλους .

Οι φωτογραφίες τα σπάνε .. Επίσης και η τελευταία φράση τα σπαει και λεει πολλα!Μπράβο!!! Να έχετε υγεία και να γράφετε πολλά χιλιόμετρα σε ταξίδια!

Ευχαριστώ πολύ ! Γέροι να ήμαστε όλοι να ταξιδεύουμε !

 

[mxersraz]

Πανέμορφα!! Μετράω τις μέρες για να κατέβω!
Πάντα τέτοια παίδες!

 

[tsak8]

Ωραία πράγματα, Πάντα τέτοια!
Πολύτιμες πληροφορίες για την Μεγαλονησο, άψογη παρουσίαση.

Στην Γαύδο ήπιαμε μαζί καφέ στον φούρνο της Στέλλας στο Καστρί . Είμαι ο μπαμπάς του μικρού ταλιμπαν που έτρεχε το μαγαζί πέρα δώθε, μιλήσαμε.
Πιο πριν χάζευα το τούμπανο 1150

Στάλθηκε από το BAH2-W19 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[XR Maniac]

Ωραίο το ζευγος... Και οι φώτο τρομερές, από έναν αγαπημένο τόπο της Ελλάδας μας.
Ευχαριστούμε.

 

[North_explorer]

Ωραία πράγματα, Πάντα τέτοια!
Πολύτιμες πληροφορίες για την Μεγαλονησο, άψογη παρουσίαση.

Στην Γαύδο ήπιαμε μαζί καφέ στον φούρνο της Στέλλας στο Καστρί . Είμαι ο μπαμπάς του μικρού ταλιμπαν που έτρεχε το μαγαζί πέρα δώθε, μιλήσαμε.
Πιο πριν χάζευα το τούμπανο 1150

Στάλθηκε από το BAH2-W19 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Πω ρε φίλε !!!! Ωραίος ο φούρνος και η Γαύδος!!!! Σε ευχαριστούμε !!!

Τον θυμάμαι τον μικρό!!

Κάλα χλμ και καλές βόλτες !!!