Τελικά δεν πρέπει να δώσω το ποδήλατακι μου(για χάρη του εντουρο)
Επειδή έχω ζήσει πολλές στιγμές μαζί του και έχει γίνει τρόπος ζωής!
Με επηρέασες να ξέρεις!
Το. Εντουρο είναι λίγο διαφορετικό.
Η ησυχία στο βουνό με το ποδήλατο δεν υπάρχει
Στάλθηκε από το FIG-LX1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Κάνω και τα δύο και έχω καταλήξει στο ότι και τα δύο έχουν την χάρη τους.
Το Enduro mtb είναι άλλη φάση, η ησυχία όντως είναι υπέροχη. Θυμάμαι είχα βάλει μεταλλικά τακάκια που έτριζαν και τα πεταξα. Έβαλα πάλι οργανικά και ξαναήρθε η ηρεμία. Επίσης είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος γυμναστικής και προπόνησης για το κανονικό εντούρο.
Στον Υμηττό πλέον υπάρχουν άπειρα ποδηλατικά μονοπάτια κάθε δυσκολίας, γιατί ασχολείται αρκετος κόσμος με το σπορ.
Σε αντίθεση το μηχανοκίνητο εντούρο φθίνει γιατί στα περιαστικά δάση είναι δύσκολο να βγεις και να μην ενοχλήσεις πια.
Στην επαρχία είναι αλλιώς τα πράγματα βέβαια, αλλά όπως και να το κάνουμε όλο και δυσκολεύει η κατάσταση. Θέλει τρέιλερ οπωσδήποτε για φόρτωμα και χρήση σε πιο μακρινά μέρη.
Επειδή κάνω και τα δύο και μου αρέσουν πολύ αμφότερα να υπενθυμισω πως είναι ακριβά σπορ. Το τίμημα είναι πως έχω εντούρο του 2005 και ποδήλατο fs 26ri του 2010. Και ειδικά στο ποδήλατο οι διαφορές με τα συγχρονα 27,5 ή 29 είναι τεράστιες.
Στα μηχανάκια δεν είναι το ίδιο, το gas μου στέκεται μια χαρά για τα χρόνια του σε σχέση με ένα tpi πχ. Ο οδηγός εδώ κάνει τη διαφορά. Στο ποδήλατο παίζει ο οδηγός αλλά και πολλές άλλες παράμετροι όπως βάρος, υλικό κατασκευής, μοχλικό, μέγεθος τροχών, ποιότητα αναρτήσεων, εξοπλισμός, ρούχα κ.α.
...
