Morfeas
ΜΟΤΟταξιδιώτης
Παίδες καλησπέρα,
έπειτα από +7000 Αυγουστιάτικα χιλιόμετρα σε Ελληνικό και Ευρωπαϊκό δίκτυο έκλεισα την μοτοσικλέτα μου στο μπουντρούμι για ξεκούραση και περισυλλογή, θα βγει πάλι ...πρώτα ο Θεός , στα Ασφάλτινα βουνά 4.
Έτσι λοιπόν ήρθε η ώρα να ολοκληρώσω το συγκεκριμένο ποστ που άνοιξα σχετικά με την εμπειρία που είχα με τα ελαστικά ANLAS capra R. Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια, χωρίς τεχνικούς όρους και φρου φρου ( δεν ξέρω δηλαδή ...) να πω την γνώμη μου σαν αναβάτης.
Αρχικά να ενημερώσω πως ΔΕΝ είμαι χεράς, ΔΕΝ έχω τούμπανο μηχανάκι όπως πχ το περίφημο "κίτρινο βυζαντινό" , ΔΕΝ οδηγώ στο όριο....και απλά μου αρέσει να ταξιδεύω.
Στα 7000χλμ που διάνυσα τον περασμένο Αύγουστο είχα την δυνατότητα να οδηγήσω σε όλα τα είδη διαδρομών με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες (εκτός από χιόνι), με πλήρη φόρτο και δικάβαλος. Έφταναν σε θερμοκρασία γρήγορα είτε είχε κρύο είτε είχε ζέστη, οδηγήσαμε από 11 έως 44 βαθμούς Κελσίου. Επίσης και αυτό χρήζει σημείωσης , παρόλο που η γόμα του δείχνει μαλακή άντεξαν το βάρος και τα χιλιόμετρα του ταξιδιού χωρίς να τετραγωνίσουν!
Πιέσεις 2,3 με 2,7 :
Τα πρώτα 500 χλμ με τα Άνλας, με τρόμαξαν. Η μοτοσικλέτα δεν είχε σταθερότητα και μου έδινε την αίσθηση...πως ήταν πιωμένη. Από την ώρα που πέρασα αυτό το νούμερο χιλιομέτρων κάτι άλλαξε. Η κύλιση ήταν μια χαρά , οι κλίσεις δεν τρόμαζαν και στα πολλά (170+) δεν είχα καμία ταλάντωση.
Η παρακάτω φωτογραφία τραβήχτηκε στα 2000χλμ
το ελαστικό...δεν την έχει ακούσει καθόλου!
Συνεχίζουμε την πορεία μας προς τα 3000χλμ .
Η πίεση δεν ελέγχθηκε (κακώς) διότι το ηλεκτρονικό βοήθημα του gs έδειχνε πως είναι αμετάβλητη...μετά από 3000χλμ!!!!
Στην διάρκεια αυτών των χιλιόμετρων ..τσεκάραμε και την βροχή!
Με ποτιστική βροχή σε Ευρωπαϊκό έδαφος (Σλοβενία) το ελαστικό έδειχνε να κρατά ιδανικά. Σε μια στροφή όπου μπήκα λίγο πιο περήφανα από όσο θα έπρεπε έχασα στιγμιαία το μπροστινό και ευτυχώς δεν έχασα...τα αυγά και τα πασχάλια. ο δρόμος δεν είχε λάδια ή άσπρη γραμμή ή κάτι τέλος πάντων...ήταν καθαρός και βρεγμένος. Εκεί φοβήθηκα, με αποτέλεσμα το υπόλοιπο της υγρής διαδρομής να ολοκληρωθεί με αργούς ρυθμούς.
Κοινώς στην βροχή δεν ένιωθα άνετα μιας και η ολίσθηση και η ενεργοποίηση του ΑΝΤΙΣΠΙΝ ήταν ακαριαία. Αυτά όμως στην Σλοβακία.
Φωτογραφία 3000χλμ
Συνεχίζοντας στην Πολωνία και Γερμανία σε άριστο οδικό δίκτυο επαρχιακό αλλά και Εθνικό τα λάστιχα έδειχναν να είναι ακούραστα, να λειτουργούν υποδειγματικά ακόμα και σε οδήγηση....πιο γΛήγορη!
Στην Πολωνία φάγαμε την δεύτερη δόση βροχής..., οδηγώντας από Άουσβιτς προς Κρακοβία σε επαρχιακό δρόμο άνοιξαν οι ουρανοί. Ειλικρινά δεν κατάλαβα τίποτε , παρ όλη την προηγούμενη τρομάρα , δοκίμασα να ανοίξω το γκάζι λίγο παραπάνω ....και οι γόμες των ελαστικών δούλεψαν και πάλι υποδειγματικά. ίσως τελικά να έφταιγε το οδόστρωμα στην Σλοβακία...τι να πω.
Προσοχή (έτσι και αλλιώς) ήθελε η διάσχιση των γραμμών του τράμ αλλά και τα πέτρινα καλντερίμια .
η Συνέχεια του οδοιπορικού σε Γερμανία Αυστρία και Ιταλία ήταν στεγνή με υψηλές θερμοκρασίες. Φυσικά και πάλι η λειτουργία τους ήταν υποδειγματική , δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα .
Φωτογραφία 4000χλμ
τα λάστιχα δεν έχουν τετραγωνίσει ( τα προηγούμενα που είχα TR91 σε αντίστοιχες συνθήκες, στα 4000 είχαν πάρει σχήμα κουτιού...), διατηρούν το σχήμα τους , η φωτογραφία τραβήχτηκε μετά την άφιξή μας στην Φεράρα....ατελείωτες ευθείες με υψηλές ταχύτητες στην autostrada.
Η τελευταία φωτογραφία είναι πλέον Ελλάδα.
Από την Πάργα προς την Αθήνα , δεν είχα κανένα απρόοπτο παρόλα αυτά σε οδόστρωμα "ελληνικό" το μηχανάκι σπίνιαρε εύκολα. Φαντάζομαι οποιοδήποτε λάστιχο θα αντιδρούσε το ίδιο.
Επίσης δεν δοκιμάστηκαν σε Ελληνικές συνθήκες βροχής. Ελπίζω στα ασφάλτινα βουνά ...να μη χρειαστεί να τα δοκιμάσω
φωτογραφία 5000χλμ
εν κατακλείδι θεωρώ πως τα ελαστικά Anlas Capra R είναι τίμια , αξίζουν τα λεφτά τους και σίγουρα δεν πρόκειται να απογοητεύσουν τους αναβάτες τους.
θεωρώ επίσης πως είναι ιδανικά για μεγάλα ταξίδια μιας και το κόστος αγοράς τους είναι χαμηλό σε σχέση με τον ανταγωνισμό ,η ποιότητα τους υψηλή και η φθορά τους αργή.
Τέλος στο χώμα...κάνουν ότι κάνουν και τα υπόλοιπα της κατηγορίας...απλά περνάνε.
Πίεση έλεγξα μετά από 5000χλμ, ναι το ξέρω βλακεία....παρόλα αυτά δεν είχε χάσει αέρα.
Αυτά
έπειτα από +7000 Αυγουστιάτικα χιλιόμετρα σε Ελληνικό και Ευρωπαϊκό δίκτυο έκλεισα την μοτοσικλέτα μου στο μπουντρούμι για ξεκούραση και περισυλλογή, θα βγει πάλι ...πρώτα ο Θεός , στα Ασφάλτινα βουνά 4.
Έτσι λοιπόν ήρθε η ώρα να ολοκληρώσω το συγκεκριμένο ποστ που άνοιξα σχετικά με την εμπειρία που είχα με τα ελαστικά ANLAS capra R. Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια, χωρίς τεχνικούς όρους και φρου φρου ( δεν ξέρω δηλαδή ...) να πω την γνώμη μου σαν αναβάτης.
Αρχικά να ενημερώσω πως ΔΕΝ είμαι χεράς, ΔΕΝ έχω τούμπανο μηχανάκι όπως πχ το περίφημο "κίτρινο βυζαντινό" , ΔΕΝ οδηγώ στο όριο....και απλά μου αρέσει να ταξιδεύω.
Στα 7000χλμ που διάνυσα τον περασμένο Αύγουστο είχα την δυνατότητα να οδηγήσω σε όλα τα είδη διαδρομών με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες (εκτός από χιόνι), με πλήρη φόρτο και δικάβαλος. Έφταναν σε θερμοκρασία γρήγορα είτε είχε κρύο είτε είχε ζέστη, οδηγήσαμε από 11 έως 44 βαθμούς Κελσίου. Επίσης και αυτό χρήζει σημείωσης , παρόλο που η γόμα του δείχνει μαλακή άντεξαν το βάρος και τα χιλιόμετρα του ταξιδιού χωρίς να τετραγωνίσουν!
Πιέσεις 2,3 με 2,7 :
Τα πρώτα 500 χλμ με τα Άνλας, με τρόμαξαν. Η μοτοσικλέτα δεν είχε σταθερότητα και μου έδινε την αίσθηση...πως ήταν πιωμένη. Από την ώρα που πέρασα αυτό το νούμερο χιλιομέτρων κάτι άλλαξε. Η κύλιση ήταν μια χαρά , οι κλίσεις δεν τρόμαζαν και στα πολλά (170+) δεν είχα καμία ταλάντωση.
Η παρακάτω φωτογραφία τραβήχτηκε στα 2000χλμ
το ελαστικό...δεν την έχει ακούσει καθόλου!
Συνεχίζουμε την πορεία μας προς τα 3000χλμ .
Η πίεση δεν ελέγχθηκε (κακώς) διότι το ηλεκτρονικό βοήθημα του gs έδειχνε πως είναι αμετάβλητη...μετά από 3000χλμ!!!!
Στην διάρκεια αυτών των χιλιόμετρων ..τσεκάραμε και την βροχή!
Με ποτιστική βροχή σε Ευρωπαϊκό έδαφος (Σλοβενία) το ελαστικό έδειχνε να κρατά ιδανικά. Σε μια στροφή όπου μπήκα λίγο πιο περήφανα από όσο θα έπρεπε έχασα στιγμιαία το μπροστινό και ευτυχώς δεν έχασα...τα αυγά και τα πασχάλια. ο δρόμος δεν είχε λάδια ή άσπρη γραμμή ή κάτι τέλος πάντων...ήταν καθαρός και βρεγμένος. Εκεί φοβήθηκα, με αποτέλεσμα το υπόλοιπο της υγρής διαδρομής να ολοκληρωθεί με αργούς ρυθμούς.
Κοινώς στην βροχή δεν ένιωθα άνετα μιας και η ολίσθηση και η ενεργοποίηση του ΑΝΤΙΣΠΙΝ ήταν ακαριαία. Αυτά όμως στην Σλοβακία.
Φωτογραφία 3000χλμ
Συνεχίζοντας στην Πολωνία και Γερμανία σε άριστο οδικό δίκτυο επαρχιακό αλλά και Εθνικό τα λάστιχα έδειχναν να είναι ακούραστα, να λειτουργούν υποδειγματικά ακόμα και σε οδήγηση....πιο γΛήγορη!
Στην Πολωνία φάγαμε την δεύτερη δόση βροχής..., οδηγώντας από Άουσβιτς προς Κρακοβία σε επαρχιακό δρόμο άνοιξαν οι ουρανοί. Ειλικρινά δεν κατάλαβα τίποτε , παρ όλη την προηγούμενη τρομάρα , δοκίμασα να ανοίξω το γκάζι λίγο παραπάνω ....και οι γόμες των ελαστικών δούλεψαν και πάλι υποδειγματικά. ίσως τελικά να έφταιγε το οδόστρωμα στην Σλοβακία...τι να πω.
Προσοχή (έτσι και αλλιώς) ήθελε η διάσχιση των γραμμών του τράμ αλλά και τα πέτρινα καλντερίμια .
η Συνέχεια του οδοιπορικού σε Γερμανία Αυστρία και Ιταλία ήταν στεγνή με υψηλές θερμοκρασίες. Φυσικά και πάλι η λειτουργία τους ήταν υποδειγματική , δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα .
Φωτογραφία 4000χλμ
τα λάστιχα δεν έχουν τετραγωνίσει ( τα προηγούμενα που είχα TR91 σε αντίστοιχες συνθήκες, στα 4000 είχαν πάρει σχήμα κουτιού...), διατηρούν το σχήμα τους , η φωτογραφία τραβήχτηκε μετά την άφιξή μας στην Φεράρα....ατελείωτες ευθείες με υψηλές ταχύτητες στην autostrada.
Η τελευταία φωτογραφία είναι πλέον Ελλάδα.
Από την Πάργα προς την Αθήνα , δεν είχα κανένα απρόοπτο παρόλα αυτά σε οδόστρωμα "ελληνικό" το μηχανάκι σπίνιαρε εύκολα. Φαντάζομαι οποιοδήποτε λάστιχο θα αντιδρούσε το ίδιο.
Επίσης δεν δοκιμάστηκαν σε Ελληνικές συνθήκες βροχής. Ελπίζω στα ασφάλτινα βουνά ...να μη χρειαστεί να τα δοκιμάσω
φωτογραφία 5000χλμ
εν κατακλείδι θεωρώ πως τα ελαστικά Anlas Capra R είναι τίμια , αξίζουν τα λεφτά τους και σίγουρα δεν πρόκειται να απογοητεύσουν τους αναβάτες τους.
θεωρώ επίσης πως είναι ιδανικά για μεγάλα ταξίδια μιας και το κόστος αγοράς τους είναι χαμηλό σε σχέση με τον ανταγωνισμό ,η ποιότητα τους υψηλή και η φθορά τους αργή.
Τέλος στο χώμα...κάνουν ότι κάνουν και τα υπόλοιπα της κατηγορίας...απλά περνάνε.
Πίεση έλεγξα μετά από 5000χλμ, ναι το ξέρω βλακεία....παρόλα αυτά δεν είχε χάσει αέρα.
Αυτά
