KTiNoS
Μέλος
- Όνομα
- Athanassiou Nikos
- Μοτό
- XT 600 sm TDM 900
Μέρος 1ο
Κάπου εκεί πίσω στα μέσα των 80ς, ΕΕ δεν υπήρχε και η Ιταλία ήταν μια χώρα που κρατούσε το νόμισμα της χαμηλά ένεκα εξαγωγών.
Οι Ιταλοί ήταν δημοκρατικοί άνθρωποι και παρά τις πολύ άσχημες περιπέτειες τους πίστευαν στο δικαίωμα στη μόρφωση.
Μην μπείτε στο κόπο να κάνετε συγκρίσεις με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ
Ήταν νωπές και οι μνήμες το Μάη του 68 και πολλά πράγματα ήταν όπως εμείς δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Μια σειρά από ευτυχείς συγκυρίες λοιπόν έκαναν στην Ιταλία προσιτή για σπουδές στους Έλληνες.
Πάει να πει έμπαινες εύκολα αλλά αν δεν έκανες μεταγραφή στην Ελλάδα (φυσικά με μέσον) το να βγεις ήταν ένα κάποιο θέμα.
Οι Ιταλοί, όσο κι αν ο νεοέλληνας αρέσκεται να πιστεύει ότι του μοιάζουν, ήταν πολιτισμένοι άνθρωποι και με τρόπους.
Ειδικά στο δεύτερο δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους. Έφτανε να σηκώσεις το δάχτυλο σε μια κουβέντα για να διακοπεί επί τόπου, εις βάρος σου φυσικά.
Οι Έλληνες τώρα δεν ήταν χτεσινοί εκεί. Είχαν προηγηθεί οι πολιτικοί πρόσφυγες της χούντας που δεν ήταν και λίγοι.
Οι νεοέλληνες όμως έσκασαν σαν βόμβα.
Ενώ λοιπόν εγκλιματίστηκαν μια χαρά στο καθυστερημένο νότο και τη διαφθορά του από το κέντρο και πάνω τα προβλήματα ήταν σοβαρά.
Περιφρόνηση, γκετοποίηση, αποξένωση, αδιαφορία ήταν λίγα για να περιγράψουν την κατάσταση.
Ένας λογικός άνθρωπος έπρεπε να παλέψει πολύ για ν αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Την εποχή εκείνη τα αεροπορικά εισιτήρια δεν ήταν και φτηνά. Κάθε άλλο μάλιστα. Τις μεταφορές των φοιτητών είχαν αναλάβει εταιρίες πούλμαν.
36 ώρες Αθήνα Περούτζια με στάσεις Λάρισα Θεσσαλονίκη Τεργέστη Βενετία Πάντοβα Φεράρα Μπολόνια Φλωρεντία Περούτζια... Τέρμα.
Και στη μέση?
1000 χλμ Γιουγκοσλαβία κι εδώ είναι το κλου της ιστορίας.
Μια τεράστια διαδρομή που ένα μεγάλο κομμάτι το περνούσες νύχτα
Η χώρα δεν έδειχνε καθόλου φιλική. Φτώχεια παντού και εγκατάλειψη. Ο Νότος χειρότερα.
Το πούλμαν έκανε υποχρεωτικές στάσεις τη νύχτα για πετρέλαιο και φυσικά τουαλέτα.
-Ξυπνήστε Βελιγράδι στάση γκάριζε ο κάφρος που είχαν για οδηγό. Λες και μισούσε τους φοιτητές και ίσως να τους μισούσε πραγματικά. Το χουν αυτό οι άνθρωπο που έχουν τελειώσει το..... πανεπιστήμιο της ζωής.
Στα σκοτεινά και το αλισβερίσι για το πετρέλαιο. Πάρε απορρυπαντικό από Ιταλία φέρε καύσιμο.
Λαθρεμπόριο δηλαδή αλλά γιατί όχι?
Φήμες έλεγαν και για άλλες μπίζνες που αργότερα τους μάγκωσαν αλλά δεν είναι της ώρας. Εδώ λέμε ότι είδαμε.
Και οι φοιτητές?
Μόλις έβγαιναν απ το πούλμαν θηρία ανήμερα.
Ειρωνεία στους γιουγκοσλάβους εργαζομένους (Ποια αδέρφια μας?) Χυδαιότητα στις γυναίκες και πλάκα.
Ατελείωτη, χυδαία νεοελληνική πλάκα.
Ο φουκαράς της Ιταλίας μεταμορφώνονταν ξαφνικά σε Αμερικάνο των Βαλκανίων.
Οκ το λέω καθαρά. Εκτός από τα παιδιά της ΚΝΕ.
Ένα βράδυ έμεινα τελευταίος στο σταθμό στο Ζάγκρεμπ
βούτηξα το γκαρσόνι απ τους ώμους και του ζήτησα συγνώμη σε 3 γλώσσες.
Αυτός νόμιζε πως θέλω να το δείρω και με κοιτούσε με φόβο αλλά στο τέλος, κάτω από τη φωτογραφία του Τίτο -που ήταν παντού- έσφιξε τα χείλη και είπε ένα πικρό.
-Non fa niente.
(δεν κάνει τίποτα)
Το να πω ότι ντράπηκα δεν λέει τίποτα. Αισθάνθηκα τόσο χάλια που δεν περιγράφεται.
Γυρίζω την πλάτη μου να φύγω και ακούω τον αλήτη που είχαν για οδηγό να μου φωνάζει
-Κάνε γρήγορα ρε!
Οκ έφαγε 2 3 σφαλιάρες πριν μας χωρίσουν, είπε ότι μ αφήνει εκεί ήρθαν κι μπάτσοι και φύγαμε ειρηνικά !
Σ αυτό το κωλοπούλμαν όμως δεν ξαναμπήκα ποτέ.
Σε λίγο καιρό πήρα μηχανή και η μεγάλη περιπέτεια άρχισε στο μούτρα όλων των ηλιθίων που μου έλεγαν ότι είναι θέμα χρόνου να σκοτωθώ.
Οι πεθαμένοι ανησυχούσαν για μένα.... Καλό !
Αν δεν κάνω λάθος αυτή είναι η φωτογραφία του Τίτο που ήταν ΠΑΝΤΟΥ.
Κάπου εκεί πίσω στα μέσα των 80ς, ΕΕ δεν υπήρχε και η Ιταλία ήταν μια χώρα που κρατούσε το νόμισμα της χαμηλά ένεκα εξαγωγών.
Οι Ιταλοί ήταν δημοκρατικοί άνθρωποι και παρά τις πολύ άσχημες περιπέτειες τους πίστευαν στο δικαίωμα στη μόρφωση.
Μην μπείτε στο κόπο να κάνετε συγκρίσεις με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ
Ήταν νωπές και οι μνήμες το Μάη του 68 και πολλά πράγματα ήταν όπως εμείς δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Μια σειρά από ευτυχείς συγκυρίες λοιπόν έκαναν στην Ιταλία προσιτή για σπουδές στους Έλληνες.
Πάει να πει έμπαινες εύκολα αλλά αν δεν έκανες μεταγραφή στην Ελλάδα (φυσικά με μέσον) το να βγεις ήταν ένα κάποιο θέμα.
Οι Ιταλοί, όσο κι αν ο νεοέλληνας αρέσκεται να πιστεύει ότι του μοιάζουν, ήταν πολιτισμένοι άνθρωποι και με τρόπους.
Ειδικά στο δεύτερο δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους. Έφτανε να σηκώσεις το δάχτυλο σε μια κουβέντα για να διακοπεί επί τόπου, εις βάρος σου φυσικά.
Οι Έλληνες τώρα δεν ήταν χτεσινοί εκεί. Είχαν προηγηθεί οι πολιτικοί πρόσφυγες της χούντας που δεν ήταν και λίγοι.
Οι νεοέλληνες όμως έσκασαν σαν βόμβα.
Ενώ λοιπόν εγκλιματίστηκαν μια χαρά στο καθυστερημένο νότο και τη διαφθορά του από το κέντρο και πάνω τα προβλήματα ήταν σοβαρά.
Περιφρόνηση, γκετοποίηση, αποξένωση, αδιαφορία ήταν λίγα για να περιγράψουν την κατάσταση.
Ένας λογικός άνθρωπος έπρεπε να παλέψει πολύ για ν αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Την εποχή εκείνη τα αεροπορικά εισιτήρια δεν ήταν και φτηνά. Κάθε άλλο μάλιστα. Τις μεταφορές των φοιτητών είχαν αναλάβει εταιρίες πούλμαν.
36 ώρες Αθήνα Περούτζια με στάσεις Λάρισα Θεσσαλονίκη Τεργέστη Βενετία Πάντοβα Φεράρα Μπολόνια Φλωρεντία Περούτζια... Τέρμα.
Και στη μέση?
1000 χλμ Γιουγκοσλαβία κι εδώ είναι το κλου της ιστορίας.
Μια τεράστια διαδρομή που ένα μεγάλο κομμάτι το περνούσες νύχτα
Η χώρα δεν έδειχνε καθόλου φιλική. Φτώχεια παντού και εγκατάλειψη. Ο Νότος χειρότερα.
Το πούλμαν έκανε υποχρεωτικές στάσεις τη νύχτα για πετρέλαιο και φυσικά τουαλέτα.
-Ξυπνήστε Βελιγράδι στάση γκάριζε ο κάφρος που είχαν για οδηγό. Λες και μισούσε τους φοιτητές και ίσως να τους μισούσε πραγματικά. Το χουν αυτό οι άνθρωπο που έχουν τελειώσει το..... πανεπιστήμιο της ζωής.
Στα σκοτεινά και το αλισβερίσι για το πετρέλαιο. Πάρε απορρυπαντικό από Ιταλία φέρε καύσιμο.
Λαθρεμπόριο δηλαδή αλλά γιατί όχι?
Φήμες έλεγαν και για άλλες μπίζνες που αργότερα τους μάγκωσαν αλλά δεν είναι της ώρας. Εδώ λέμε ότι είδαμε.
Και οι φοιτητές?
Μόλις έβγαιναν απ το πούλμαν θηρία ανήμερα.
Ειρωνεία στους γιουγκοσλάβους εργαζομένους (Ποια αδέρφια μας?) Χυδαιότητα στις γυναίκες και πλάκα.
Ατελείωτη, χυδαία νεοελληνική πλάκα.
Ο φουκαράς της Ιταλίας μεταμορφώνονταν ξαφνικά σε Αμερικάνο των Βαλκανίων.
Οκ το λέω καθαρά. Εκτός από τα παιδιά της ΚΝΕ.
Ένα βράδυ έμεινα τελευταίος στο σταθμό στο Ζάγκρεμπ
βούτηξα το γκαρσόνι απ τους ώμους και του ζήτησα συγνώμη σε 3 γλώσσες.
Αυτός νόμιζε πως θέλω να το δείρω και με κοιτούσε με φόβο αλλά στο τέλος, κάτω από τη φωτογραφία του Τίτο -που ήταν παντού- έσφιξε τα χείλη και είπε ένα πικρό.
-Non fa niente.
(δεν κάνει τίποτα)
Το να πω ότι ντράπηκα δεν λέει τίποτα. Αισθάνθηκα τόσο χάλια που δεν περιγράφεται.
Γυρίζω την πλάτη μου να φύγω και ακούω τον αλήτη που είχαν για οδηγό να μου φωνάζει
-Κάνε γρήγορα ρε!
Οκ έφαγε 2 3 σφαλιάρες πριν μας χωρίσουν, είπε ότι μ αφήνει εκεί ήρθαν κι μπάτσοι και φύγαμε ειρηνικά !
Σ αυτό το κωλοπούλμαν όμως δεν ξαναμπήκα ποτέ.
Σε λίγο καιρό πήρα μηχανή και η μεγάλη περιπέτεια άρχισε στο μούτρα όλων των ηλιθίων που μου έλεγαν ότι είναι θέμα χρόνου να σκοτωθώ.
Οι πεθαμένοι ανησυχούσαν για μένα.... Καλό !
Αν δεν κάνω λάθος αυτή είναι η φωτογραφία του Τίτο που ήταν ΠΑΝΤΟΥ.
Τελευταία επεξεργασία:
