ΕΛΑΣΤΙΚΑ: Όλα θέλατε νά μάθετε και δεν τολμούσατε να ρωτήσετε!

black_hawk

Μέλος
Περιοχή
Κερκυρα
Όνομα
Θανασης
Μοτό
R 1200 GS
Μερος 1ο.

ΠPOΘEPMANΣH, YΠEPΘEPMANΣH KAI «ΞYΛIAΣMA» TΩN EΛAΣTIKΩN

«Για ποιο λόγο, κάθε φορά που ξαναβγαίνω από τα πιτ στην πίστα, κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών της προπόνησής μου, τα λάστιχά μου
εμφανίζουν μειωμένη πρόσφυση;
Για ποιο λόγο, όταν κινούμαι στην πόλη, το μαλακό πίσω μου λάστιχο σπινάρει με το παραμικρό, αν το προηγούμενο βράδυ, είχα κάνει μια
διαδρομή με τελική ταχύτητα στην Eθνική Oδό, μέχρι τη στιγμή που σταμάτησα σ' ένα πάρκινγκ;»

Mε άλλα λόγια, «ιστορίες με πολυμερή»: τα ασταθή αυτά υλικά, τα οποία επιμένουν να μας πονοκεφαλιάζουν με την εκνευριστική τους ιδιότητα
να συμπεριφέροντα , κάθε φορά, διαφορετικά από ό,τι όταν τα αφήσαμε για τελευταία φορά!
Iδιαίτερα, αν πριν τα αφήσουμε στην ησυχία τους, «τους είχαμε δώσει να καταλάβουν»...
H γόμα του λάστιχου είναι κι αυτή ένα πολυμερές υλικό. H σύστασή της βασίζεται σε ένα (ή περισσότερα) είδη οργανικών μορίων, τα οποία
αλληλοσυνδέοντ αι μεταξύ τους με χημικούς δεσμούς, σχηματίζοντας αλυσίδες μακρομορίων.
Kι αν μέχρι αυτό το σημείο τα πράγματα δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον, ας προσθέσουμε και τούτο: το μέγεθος των μεγαλομορίων της
γόμας (δηλαδή από πόσα μόρια αποτελείται το καθένα) και η δομή τους (δηλαδή από το πώς αλληλοσυνδέονται τα επιμέρους μόρια που τα
απαρτίζουν) είναι τα στοιχεία που καθορίζουν τις φυσικές ιδιότητες και τη συμπεριφορά του ελαστικού.
Tο συμπέρασμα που βγαίνει, μέχρι εδώ, είναι το ότι μια γόμα συγκεκριμένης χημικής σύνθεσης, θα συμπεριφερθεί εντελώς διαφορετικά, αν το
υλικό της «αυτοδιαμορφωθεί» τελικά, σε αλυσίδες μορίων ενός είδους από ό,τι ενός άλλου. Kι αυτό, παρόλο που το υλικό παραμένει ίδιο,
ως χημική σύσταση, και στις δύο περιπτώσεις.
O πολυμερισμός όμως ενός υλικού εξαρτάται σημαντικά από τη θερμοκρασία που επικρατεί τη στιγμή που πραγματοποιείτ αι. Kαι είναι λογικό να
συμβαίνει αυτό, αφού αυτό που αποκαλούμε «πολυμερισμό», είναι μια διαδικασία, κατά την οποία «ασταθή» μεμονωμένα μόρια ενώνονται σε
διαφόρων ειδών και μεγεθών σταθερές -όσο μπορούν να είναι σταθερές...- αλυσίδες, απαρτιζόμενες από χιλιάδες μορίων.
Aυτό, με άλλα λόγια, που αποκαλούμε «πολυμερισμό», είναι ένα φαινόμενο που ευνοείται από την αύξηση της «υπερκινητικότητας» των
μεμονωμένων μορίων: μια «υπερκινητικότητα» η οποία είναι ανάλογη της θερμοκρασίας που επικρατεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πολυμερισμού.
Kι ένα πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει απ' όσα ήδη είπαμε, είναι ότι το ίδιο υλικό θα συμπεριφερθεί διαφορετικά, αν πολυμεριστεί σε χαμηλότερη
θερμοκρασία απ' ό,τι σε υψηλότερη.

H γόμα

Έπειτα από αυτά τα εισαγωγικά, ας ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο πολυμερές που μας ενδιαφέρει: τη γόμα του λάστιχου.
H γόμα είναι ένα υλικό, το οποίο συμπεριφέρεται σαν να είναι ταυτόχρονα ελατήριο και αμορτισέρ: αν συμπιέσουμε ένα κομμάτι γόμας, αυτή θα
υποχωρήσει ελαστικά και μόλις την αφήσουμε, θα επανέλθει στο αρχικό της σχήμα, μετατρέποντας σε θερμότητα την ενέργεια που δαπανήσαμε
αρχικά για να τη συμπιέσουμε. Mε άλλα λόγια, το λάστιχο, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, θερμαίνεται εξαιτίας των στιγμιαίων παραμορφώσεων,
που υφίσταται το πέλμα του στην επαφή με το δρόμο. Kαι εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι όσο πιο μαλακό είναι ένα λάστιχο, τόσο περισσότερη είναι η θερμότητα που παράγει.
Ένα μέρος της θερμότητας αυτής παραμένει στο λάστιχο (ανεβάζοντας τη θερμοκρασία του) και το υπόλοιπο αποβάλλεται είτε στον αέρα είτε στο
δρόμο, κατά την επαφή του λάστιχου με αυτόν, όταν το θερμό λάστιχο απλώς «κυλάει» πάνω του, χωρίς πρόσθετες καταπονήσεις (στροφή, φρένα,
επιταχύνσεις).

Θερμοκρασία λειτουργίας

Όσο ανεβάζουμε τη θερμοκρασία της, ως γνωστόν, η γόμα μαλακώνει. Kαι όσο περισσότερο μαλακώνει, τόσο καλύτερα εισχωρεί στα «μπιμπίκια» του
οδοστρώματος, αυξάνοντας την πρόσφυση.
Όλα αυτά όμως μέχρις ενός ορίου: αν ανέβει η θερμοκρασία λίγο παραπάνω, τα μεγαλομόρια που συνθέτουν το υλικό της γόμας χάνουν τη συνοχή
τους και αρχίζουν να καταστρέφονται μαζικά. Tότε οι «άγκυρες» που έχει ρίξει το λάστιχο ανάμεσα στα μπιμπίκια του οδοστρώματος απλώς μένουν
όλες εκεί («μαυρίζοντας» την άσφαλτο), χωρίς όμως να μπορούν να συγκρατήσουν το λάστιχο. Kι αυτό, με τη σειρά του, αρχίζει να γλιστρά αλλά και
να φθείρεται, με ταχύτατο ρυθμό!
Tο ζητούμενο λοιπόν είναι να ξέρουμε από πριν μια ιδιότητα του εκάστοτε συγκεκριμένου λάστιχου, ώστε να το «λειτουργήσουμε» με τέτοιο τρόπο,
ώστε να «εισπράξουμε» το μέγιστο των δυνατοτήτων του. Kι αυτή η ιδιότητα είναι η θερμοκρασία λειτουργίας.
Θερμοκρασία λειτουργίας ενός αγωνιστικού ελαστικού είναι η θερμοκρασία εκείνη, κατά την οποία:

α) το λάστιχο έχει «μαλακώσει» τόσο όσο αρκεί για να προσφέρει την επιθυμητή πρόσφυση,

β) με την προϋπολογισμέν η χρήση και καταπόνηση του ελαστικού από τον αναβάτη, η θερμοκρασία αυτή θα διατηρηθεί σε σταθερό επίπεδο καθ' όλη
τη διάρκεια του αγώνα, χωρίς να συνεχίσει να ανεβαίνει διαρκώς.

Ένα πρώιμο συμπέρασμα είναι ότι όσο πιο μαλακό είναι ένα λάστιχο, σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, τόσο χαμηλότερη θα είναι η θερμοκρασία
λειτουργίας του, πέρα από την οποία αυτό θα αρχίσει να αποσυντίθεται.
Θεωρητικά, όλες οι γόμες, σκληρές ή μαλακές, πρέπει να είναι το ίδιο μαλακές, όταν φτάσουν στη θερμοκρασία λειτουργίας τους.
Aλλά αυτό εξαρτάται πάντοτε από τη χημική σύσταση των μορίων της γόμας και από τον τρόπο, με τον οποίο έχει διαμορφωθεί η δομή των
μακρομορίων στον πολυμερισμό.

Παραδοχές και συμβιβασμοί

Tο λάστιχο είναι ένα «αναλώσιμο» υλικό, του οποίου το κόστος δεν πρέπει να υπερβαίνει την πραγματική του αξία. Mε άλλα λόγια, δεν αξίζει κατά την
παραγωγή του, να δαπανηθεί περισσότερος χρόνος ή χρήμα από την αξία της ίδιας της χρησιμοποίησής του.
Όπως καταλαβαίνουμε, το λάστιχο αντιμετωπίζετα ι από τον παραγωγό του με τον ίδιο «κοστολογικό κυνισμό» -κατά την κατασκευή του- όπως και
κάθε άλλο προϊόν εφήμερης χρήσης...
Kαι ο κυνισμός αυτός ξεκινά από τον πρώτο πολυμερισμό του υλικού του: το αρχικό «φούρνισμα» των συστατικών του.
H παραδοχή που γίνεται εδώ είναι ότι το φούρνισμα αυτό δεν μπορεί να γίνεται επ' άπειρον, με αυστηρά καθορισμένες, αργές αυξομειώσεις της
θερμοκρασίας, ώστε να επιτευχθεί ένας «τέλειος» πολυμερισμός (ο οποίος, έτσι και αλλιώς, είναι αδύνατον να είναι τέλειος...)
Aυτό που στην ουσία κάνουν τα εργοστάσια, είναι να ασχολούνται με το κάθε λάστιχο για τόσο χρόνο όσο κι η τιμή αγοράς τους. Kαι το λάστιχο
φτάνει, τελικά, στον καταναλωτή «ολοζώντανο», με τον πολυμερισμό του να εξακολουθεί να ολοκληρώνεται κατά τη διάρκεια της χρήσης του.
Tι θέλουμε να πούμε σε αυτό το σημείο; Tίποτε άλλο πέρα από το γεγονός ότι το λάστιχο συνεχίζει να «φουρνίζεται» κατά τη διάρκεια της ζωής του,
μεταβάλλοντας συνεχώς τις φυσικές του ιδιότητες, ιδιαίτερα κάθε φορά που η θερμοκρασία του ανεβαίνει σε υψηλά επίπεδα...
Σημείωση: Tο γεγονός ότι τα λάστιχα συνεχίζουν να πολυμερίζονται, μόνα τους, μετά το πέρας της κατασκευής τους, θα πρέπει να σας βάλει σε σκέψεις
αν κάποιος πάει να σας πουλήσει μαλακά λάστιχα, κατασκευασμένα προ πολλού: έστω και ακίνητα, τα λάστιχα έχουν μπει στη διαδικασία να
σκληραίνουν όλο και περισσότερο, όσο περνάει ο καιρός. (Πράγμα που επιταχύνεται και από την επαφή τους με την ατμόσφαιρα.)
 

black_hawk

Μέλος
Περιοχή
Κερκυρα
Όνομα
Θανασης
Μοτό
R 1200 GS
«Ξύλιασμα»

H μεγαλύτερη αλλοίωση που μπορεί να υποστεί μια γόμα, δεν προέρχεται τόσο από το γεγονός ότι ανέπτυξε, κάποια στιγμή, τη θερμοκρασία
λειτουργίας της όσο το πόσο απότομα ψύχθηκε ύστερα από αυτή!
Kάθε φορά που ένας αγωνιζόμενος βγαίνει στην πίστα για να κάνει άλλους πέντε-έξι γύρους, με τα ίδια λάστιχα, στη διάρκεια των δοκιμαστικών,
διαπιστώνει ότι η πρόσφυσή του έχει υποβαθμιστεί ελαφρά, σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη φορά. Aν οι χρόνοι του συνεχίζουν να κατεβαίνουν,
αυτό θα οφείλεται στο γεγονός ότι συνεχώς αυξάνεται η συγκέντρωσή του, κάνοντάς τον να ανακαλύπτει συνεχώς σημεία, στα οποία έχει
προηγουμένως κάνει λάθη που του κόστισαν κάποια εκατοστά του δευτερολέπτου. Aλλά όχι και στα λάστιχα, των οποίων η απόδοση σταδιακά
χειροτερεύει.
Tις μεγαλύτερες διαφορές πρόσφυσης θα τις παρατηρήσει ένας αναβάτης, ο οποίος βγαίνει στην πίστα για κάμποσους γύρους, καταπονεί οριακά τα
λάστιχά του και ύστερα μπαίνει στα πιτ με πλήρη ταχύτητα και αφήνει τα λάστιχά του να κρυώσουν, χωρίς να «φορέσει» κουβέρτες.
Tην επόμενη φορά που θα μπει στην πίστα θα διαπιστώσει ότι τα λάστιχά του συμπεριφέροντα ι κάπως πιο «σκληρά» και ούτω καθεξής, μέχρι το τελικό
στάδιο όπου θα διαπιστώσει ότι τα λάστιχά του φθείρονται πλέον με μικρότερο ρυθμό αλλά η πρόσφυσή τους έχει αρχίσει να τα κατατάσσει στα...
σαπούνια!
Aυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε απότομη απόψυξη του υπέρθερμου ελαστικού, έχει ως αποτέλεσμα να «σταθεροποιεί» ένα νέο πολυμερισμό της
γόμας, σκληραίνοντάς την. Kαι το φαινόμενο αυτό λειτουργεί «αθροιστικά» κάθε φορά. H λύση, εδώ, είναι οι «κουβέρτες».
O αναβάτης, μετά την προσπάθειά του, πρέπει να συνεχίσει για έναν ακόμα γύρο, κινούμενος «στρωτά» (αλλά όχι αργά) στην πίστα, δίνοντας την
ευκαιρία στα λάστιχά του να αποβάλουν ομαλά ένα μέρος από τη θερμοκρασία τους. Kαι μόλις μπει στα πιτ, πρέπει να τυλίξει τα λάστιχά του σε
ηλεκτρικές κουβέρτες, έστω και χωρίς να τις συνδέσει στο ρεύμα. (Mερικές φορές, μάλιστα, είναι προτιμότερο να μην τις συνδέσει στο ρεύμα...).
Στόχος εδώ είναι να επιτρέψει στα λάστιχα να αποβάλουν τη θερμότητά τους όσο γίνεται πιο αργά.
Mε τον τρόπο αυτό, θα εξακολουθεί να έχει «μαλακά» λάστιχα και στην επόμενη προσπάθειά του...
Mε άλλα λόγια, αν κάποιος πάει για ένα κομμάτι ψωμί να σας πουλήσει κουβέρτες με καμμένες αντιστάσεις, δείτε μήπως σας συμφέρει.
Σίγουρα όμως σας συμφέρει να χρησιμοποιήσετ ε τις κουβέρτες σας, κάθε φορά που μπαίνετε στα πιτ, ακόμα κι αν δε σας δίνει κανείς ρεύμα.
Kαι φυσικά, αν έχετε σκοπό να ξοδέψετε χρήματα για να αγοράσετε καινούργιες κουβέρτες, πληρώστε κάτι παραπάνω και διαλέξτε αυτές που
διαθέτουν θερμοστατική ρύθμιση. Mε τον τρόπο αυτό, θα αποφύγετε να «κάψετε» τα λάστιχά σας, θερμαίνοντάς τα απότομα. (Φτάνει να έχετε πληροφορηθεί από τον κατασκευαστή των ελαστικών σας ποια είναι η σωστή ακολουθία θέρμανσης, για την κάθε γόμα ξεχωριστά...)


Προθέρμανση

Mέχρι να φτάσει στη θερμοκρασία λειτουργίας του ένα λάστιχο, έχει χαμηλότερη πρόσφυση από τη μέγιστη που προβλέπει ο κατασκευαστής του.
Στόχος της «αγωνιστικής» προθέρμανσης του ελαστικού είναι να υποβοηθηθεί το λάστιχο να πιάσει τη θερμοκρασία του όσο γίνεται συντομότερα,
μετά την εκκίνηση, έτσι ώστε ο αναβάτης να «πάρει» από αυτό το μέγιστο των δυνατοτήτων του.
H προθέρμανση όμως έχει και μια άλλη παράμετρο, την οποία πολλοί αγνοούν:
Aν και το να έχει φτάσει το πέλμα στη θερμοκρασία λειτουργίας του, είναι σημαντικό, εξίσου σημαντικό όμως είναι η θερμοκρασία λειτουργίας να μην
είναι «τοπική», αλλά να «επεκτείνεται» σε όλο το βάθος του ελαστικού, χωρίς απότομες διακυμάνσεις.
Γνωστό (και συχνό) πάθημα είναι να ξεκινούμε με κρύα λάστιχα για ένα «γκάζωμα τελικής», μερικών δεκάδων χιλιομέτρων, χωρίς ενδιάμεση προθέρμανση.
Aπό τα πρώτα κιόλας μέτρα, η εξωτερική στοιβάδα του λάστιχου αποκτά πολύ υψηλότερη θερμοκρασία από την εσωτερική, με αποτέλεσμα οι δύο
στοιβάδες να αρχίσουν να «αλλοιώνονται» (πολυμεριζόμενε ς) με διαφορετικό ρυθμό. Tο αποτέλεσμα είναι να εμφανιστούν τοπικά φαινόμενα
αποκόλλησης των δύο στοιβάδων (οι γνωστές «φουσκάλες»).
Για να μην εμφανιστεί αυτό το φαινόμενο, η μόνη λύση είναι η ομαλή αύξηση της ασκούμενης καταπόνησης του ελαστικού, έτσι ώστε οι εσωτερικές και
εξωτερικές στοιβάδες της γόμας να διατηρούν συνεχώς παραπλήσιες θερμοκρασίες.
Θυμηθείτε όμως: όσο πιο μαλακά είναι τα λάστιχά σας, τόσο περισσότερη προσοχή οφείλετε να δίνετε στη «θερμική» φροντίδα τους. Όσο πιο μαλακή
είναι μια γόμα, τόσο πιο ευαίσθητη γίνεται στις θερμικές καταπονήσεις, τόσο όσον αφορά την αύξηση της θερμοκρασίας της όσο -ιδίως- στην
«επαναφορά» της από τη θερμοκρασία λειτουργίας σε θερμοκρασία περιβάλλοντος.
Kι αυτό, για έναν απλό λόγο: στην ουσία ένα μαλακό λάστιχο είναι ένα λάστιχο, του οποίου ο πολυμερισμός έχει, κατά κάποιο τρόπο, διακοπεί από
τον κατασκευαστή του, πολύ προτού ολοκληρωθεί. Kαι φυσικά, αναζητεί τρόπους, ευκαιρίες και αφορμές να τον συνεχίσει από μόνο του, καταλήγοντας αυτόματα σε όλο και σκληρότερες συνθέσεις!

«KΛATAPIΣMA»

Aσχετο το θέμα που θα συζητήσουμε σε αυτό το σημείο, σε σχέση με το υπόλοιπο άρθρο.
Eπειδή όμως το κύριο άρθρο βασίζεται στο τρίπτυχο «λάστιχα-θερμοκρασία-ασφάλεια», πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο να κάνουμε αυτή την
παρέμβαση.
Tο θέμα μας είναι τα επικίνδυνα κλαταρίσματα (με ολικές καταστροφές) που έχουν αρχίσει τα τελευταία χρόνια να εμφανίζονται σε λάστιχα tubeless
υψηλών επιδόσεων, λίγο αργότερα από τη στιγμή που έχουν «αρπάξει» κάποιο καρφί από το δρόμο.
Tην αφορμή μάς την έδωσε γράμμα αναγνώστη μας, που παραλίγο να έχει σοβαρό ατύχημα με τη μηχανή του, όταν εξερράγη tubeless λάστιχο μιας
εταιρίας, την οποία οι 2T θεωρούν ως την κορυφαία -αυτή τη στιγμή- σε τεχνολογία.
O άνθρωπος πήγε, έξαλλος τα κουρέλια του λάστιχου στην αντιπροσωπία, εισέπραξε την απάντηση «από καρφί, θα έγινε» -μόνο που καρφί δεν
βρέθηκε ποτέ- και απέμεινε με την απορία και την αγανάκτηση.
Aς προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τα γεγονότα, ξεκινώντας από δύο διαπιστώσεις.

α) Tα λάστιχα χωρίς σαμπρέλα (tubeless) δε σχεδιάστηκαν για να «μη χάνουν αέρα» όταν τρυπηθούν, αλλά για να τον χάνουν σταδιακά.

β) Tα λάστιχα υψηλών επιδόσεων για μοτοσικλέτες έχουν ελαχιστοποιημέ νο υλικό, έτσι ώστε να είναι ελαφρά. Διαφορετικά, θα «τρέλαιναν» τις
αναρτήσεις -και τη μοτοσικλέτα, συνολικά- από τα αδρανειακά τους φαινόμενα στις υψηλές ταχύτητες (250+ χ.α.ω.), για τα οποία έχουν σχεδιαστεί.
Aς φανταστούμε τώρα τι γίνεται, όταν το λάστιχο αυτό «αρπάξει» ένα καρφί, τρέχοντας με 150-200 χιλιόμετρα την ώρα.
O αέρας αρχίζει να διαρρέει πάρα πολύ αργά. Tόσο αργά που ο αναβάτης δεν είναι σε θέση να το αντιληφθεί, ιδιαίτερα αν κινείται στην ευθεία.
(Kι ακόμα πιο δύσκολα, αν έχει συνεπιβάτη και μπαγκάζια).
Xάνοντας λίγον από τον αέρα του, το λάστιχο αρχίζει να παραμορφώνεται στο σημείο επαφής του με το δρόμο, ανεβάζοντας συνεχώς τη θερμοκρασία
του. Eπιλεκτικά όμως, η θερμοκρασία είναι πολύ ψηλότερη στο ίδιο το καρφί, το οποίο αρχίζει να «καίει» το λάστιχο, με το οποίο εφάπτεται.
Kάποια στιγμή, όχι πολύ αργότερα, το λάστιχο που περιβάλλει το καρφί έχει γίνει «βούτυρο», αδυνατώντας να συγκρατήσει το καρφί.
Tότε αυτό, φυγοκεντρισμέν ο από την υψηλή ταχύτητα περιστροφής του τροχού, εκτοξεύεται, αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη τρύπα από «καμμένο»
πολυμερές, την ίδια ώρα που και το υπόλοιπο λάστιχο έχει ήδη υπερθερμανθεί από την παρατεταμένη λειτουργία του σε υψηλές ταχύτητες, με
χαμηλή πίεση.
Tην (εκρηκτική!) συνέχεια μπορείτε να τη φανταστείτε...


TΣITATA

Tο λάστιχο φτάνει, τελικά, στον καταναλωτή «ολοζώντανο», με τον πολυμερισμό του να εξακολουθεί να ολοκληρώνεται κατά τη διάρκεια της χρήσης
του.

H μεγαλύτερη αλλοίωση που μπορεί να υποστεί μια γόμα δεν προέρχεται τόσο από το γεγονός ότι ανέπτυξε, κάποια στιγμή, τη θερμοκρασία λειτουργίας της όσο το πόσο απότομα ψύχθηκε ύστερα από αυτή!

Kάθε απότομη απόψυξη του υπέρθερμου ελαστικού, έχει ως αποτέλεσμα να «σταθεροποιεί» ένα νέο πολυμερισμό της γόμας, σκληραίνοντάς την.
Kαι το φαινόμενο αυτό λειτουργεί «αθροιστικά» κάθε φορά.

Διονύσης Χοϊδάς.





(link:2 Τροχοί, Οκτώβριος 1999 http://library.techlink.gr/ptisi/article-main.asp?mag=2&issue=258&article=6407)
 

black_hawk

Μέλος
Περιοχή
Κερκυρα
Όνομα
Θανασης
Μοτό
R 1200 GS
Μερος 2ο.

Τεχνολογίες Ελαστικών Μοτοσυκλετών

Ολοι μας έχουμε δει σε εταιρίες ελαστικών μοτοσυκλετών, κάποιες αναφορές σε τεχνολογίες, οι οποίες έχουν υιοθετηθεί για την παραγωγή ελαστικών.
στην προσπάθεια μας, να σας παρέχουμε ένα μεγάλο φάσμα γνώσεων πάνω στα ελαστικά, σας ερμηνεύουμε αυτούς τους «όρους» και τα
πλεονεκτήματα τους.

3LC (3 LAYER COMPOUND) : 3 στρώματα γόμας. Η γόμα στο κέντρο προσφέρει γραμμικό χειρισμό ενώ η γόμα στους «ώμους» του ελαστικού προσφέρει
στιβαρό αίσθημα επαφής και υψηλή πρόσφυση

DBC (Dual Belt Construction-Κατασκευή διπλής ζώνης) : Τεχνολογία που εφαρμόζεται στην κατασκευή των πίσω ελαστικών (μία επιπλέον ζώνη στον
κάθε «ώμο» του ελαστικού πάνω από την μονοσπιράλ ζώνη Kevlar) για υψηλό επίπεδο πρόσφυσης, μεγάλη δύναμη περιστροφής, απορρόφηση
κραδασμών, άνεση χειρισμού. Το κέντρο του ελαστικού μένει ελεύθερο για βέλτιστη σταθερότητα.

3D C.T.D.M. : Αυτοματοποιημένος σχεδιασμός που καθιστά δυνατή την εκτέλεση δυναμικής, τρισδιάστατης εξομοίωσης και ανάλυση της απόδοσης των
ελαστικών που επιτρέπει την εύρεση των βέλτιστων λύσεων για όλες τις συνθήκες

DAC (Dual Aligned Compound) : Τεχνολογία με την οποία η Bridgestone μπορεί να ελέγχει την ευθυγράμμιση των μορίων σε μια στρώση γόμας,
ώστε η σύνθεση του μίγματος στο κέντρο του πέλματος να έχει ισχυρή αντοχή ενάντια στην επιτάχυνση και το φρενάρισμα, ενώ η περιοχή των
«ώμων» παρέχει δυνατή πρόσφυση και απόδοση.

MS BELT ( Μονοσπιράλ ζώνη) : Ευρεσιτεχνία της Bridgestone , η κατασκευή σκελετού από ένα συνεχές νήμα Kevlar ή ατσάλι, σπειροειδώς τυλιγμένο
κάτω από την επιφάνεια του πέλματος και γύρω από την περιφέρεια του ελαστικού χωρίς ενώσεις και περιττά υλικά. Ετσι το ελαστικό είναι ελαφρύτερο,
σταθερότερο, διότι ελαχιστοποιείται η παραγωγή μεγάλων θερμοκρασιών, δίδεται υψηλή απορρόφηση κραδασμών, παρέχοντας ταυτόχρονα άνεση
οδήγησης και υψηλή απόδοση.

OBF (Outside Bead Filler) : Τεχνολογία που χρησιμοποιείται στα ελαστικά νέας γενιάς για την δημιουργία του ιδανικού πλευρικού προφίλ ώστε η
κατανομή πίεσης και η ισόρροπος ακαμψία του ελαστικού να είναι μέγιστη.

SACT (Straight and Cornering Technology) : Επίτευξη της μέγιστης απόδοσης των ελαστικών σε υψηλές ταχύτητες και στις στροφές με την μέθοδο
SACT ,που βασίζεται στην ύπαρξη 2 ξεχωριστών μιγμάτων γόμας στο ίδιο πέλμα: ένα στο κέντρο για τέλεια κατευθυντικότητα και σταθερότητα με
την ελάχιστη δυνατή φθορά και ένα στους «ώμους» για μέγιστη πρόσφυση στις στροφές, ώστε να εξασφαλίζονται οι ιδανικότερες συνθήκες οδικής
συμπεριφοράς και απόδοσης.

MX / CAP & BASE : Ειδική τεχνολογία της Bridgestone, για τα ελαστικά motocross, για να καλύψει όλες τις απαιτήσεις και ειδικά των εμπρός ελαστικών.
Το πέλμα του ελαστικού κατασκευάζεται από 2 διαφορετικά μίγματα καουτσούκ, η γόμα επιφανείας από σκληρό μίγμα, ώστε τα μπλόκ να διατηρούν
την μεγάλη ελκτική ικανότητα και η βάση από μαλακό μίγμα για απορρόφηση κραδασμών και αύξηση της πρόσφυσης και της σταθερότητας.

5LC (5 LAYER COMPOUND): 5 στρώματα γόμας. Η γόμα στο κέντρο προσφέρει καλή σταθερότητα. Η γόμα στους «ώμους» μεταφέρει την δύναμη του
κινητήρα στον δρόμο με ισχυρή έλξη. Η γόμα στα άκρα προσφέρει πρόσφυση στις στροφές και ισχυρό αίσθημα επαφής στις πολύ κλειστές στροφές

SILICA RICH (Γόμα πλούσια σε πυρίτιο) Γόμα με ενώσεις πλούσιες σε πυρίτιο για ενισχυμένη πρόσφυση και σε βρεγμένο δρόμο και σε χαμηλές
θερμοκρασίες. Επίσης παρέχουν συνεχοη και μεγάλη διάρκεια πρόσφυσης.

C.T.D.M. : Σχεδίαση ελαστικών μέσω προγραμμάτων που περιέχουν όλη την εμπειρική τεχνογνωσία της Bridgestone που επιτρέπει την επιλογή των
καταλληλότερων χαρακτηριστικών για την κατασκευή του ιδανικού σκελετού, την γεωμετρία οτυ πέλματος, την επιλογή των υλικών, επιτυγχάνοντας
την τέλεια απόδοση.

DTC (Διπλή κατασκευή γόμας) : Μίγμα μεσαίας γόμας στο κέντρο και μαλακή γόμα υψηλής πρόσφυσης στην περιοχή των «ώμων».

HTSPC (High Tensile Super Penetrated Cord): Η Bridgestone είναι ο πρώτος κατασκευαστής που υιοθέτησε την εν λόγω τεχνολογία, στην κατασκευή
του μονοσπιράλ , ατσάλινου σκελετού σχηματίζοντας το νήμα ατσαλιού από 5 ίνες, γεγονός που παρέχει τα πλεονεκτήματα:
Περισσότερη ευελιξία από άλλου τύπου χάλυβα MSB, μείωση παραγωγής θερμότητας, μεγάλη σταθερότητα χωρίς να μειώνεται η απορρόφηση των
κραδασμών.

NARROW FLY: Επαναστατική κατασκευή στενών πτυχών του σκελετού που δίνει ανώτερη πρόσφυση στις στροφές, μεγάλη ευελιξία χειρισμών και
σταθερότητα στις υψηλές ταχύτητες.

MX SACT: Η πρωτοπόρος τεχνολογία διπλής γόμας και στα ελαστικά motocross. Το σκληρό μίγμα στο κέντρο παρέχει υψηλή ελκτική ικανότητα και
απόδοση στις ευθείες ενώ το μαλακότερο στους ώμους εξασφαλίζει ελεγχόμενη απόδοση στις στροφές και προοδευτική πλαγιολίσθηση , ώστε να
επιτυγχάνεται η μέγιστη απόδοση.

CAP & BASE: Ειδική εσωτερική επίστρωση η οποία ελέγχει την ακαμψία της κορώναςτου πέλματος. Ταυτόχρονα απορροφά χτυπήματα και ενισχύει την
αντοχή του ελαστικού. Η σύνθεση της γόμας του πέλματος περιέχει πλούσιο μίγμα πυριτίου για εκτεταμένη απόδοση στον βρεγμένο δρόμο.

BIAS TIRE: Γνωστό ως συμβατικό ή Χ-πτυχών ελαστικό. Η δομή αποτελείται από ένα σκελετό όπου, ανάλογα με τις διαφορετικές προδιαγραφές
ταχύτητας και φορτίων, δύο ή περισσότερα στρώματα επικαλύπτονται. Κάθε στρώμα αποτελείται από τα στρώσεις ινών που ενσωματώνονται στο
λάστιχο και η γωνία επικάλυψης έχει ως σκοπό να παρέχεται το ελαστικό τα απαραίτητα δυναμικά χαρακτηριστικά.

MBS (BIAS-BELTED TIRE): Η δομή πραγματοποιείται με το συμβατικό σκελετό και μια ζώνη φτιαγμένη από δύο ή περισσότερα στρώματα που
διασταυρώνονται. Η διαφορά μεταξύ του σκελετού και της ζώνης δίνεται από τους διαφορετικούς στόχους που πρέπει να εκπληρώσει το ελαστικό
και συνεπώς τα διαφορετικά υλικά που χρησιμοποιούνται: η ζώνη γίνεται κυρίως από aramide και η λειτουργία του είναι μειώνει τη δυναμική
παραμόρφωση που προκαλείται από τις φυγοκεντρικές δυνάμεις, ενώ ο σκελετός πρέπει να δώσει στο ελαστικό την ακαμψία του και την ικανότητα
μεταφοράς φορτίων.

MBS-RADIAL: Η κύρια διαφορά με το Bias-Belted ελαστικό βρίσκεται σ τη δομή του σκελετού που είναι σε αυτήν την περίπτωση ακτινωτό.
Αυτό σημαίνει ότι οι ίνες είναι τυλιγμένες ακτινωτά γύρω από το ελαστικό, από τον έναν εσωτερικό σκελετό στον άλλον. Κατά αυτόν τον τρόπο
ελαστικά χαμηλού προφίλ μπορούν να κατασκευαστούν δίνοντας τα μεγάλα πλεονεκτήματα από άποψη σταθερότητας, μειωμένου βάρους και
μεγάλης απόδοσης. Η εξαιρετικά υψηλή ακαμψία είναι διαφοροποιημένη από τον ώμο στην κορώνα
“0” ANGLE STEEL BELT TIRE-RADIAL CARCASS: Κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τεχνολογία από την Μetzeler που στοχεύει στην δομή και
του μπροστινού και οπίσθιου ελαστικού που χρησιμοποιεί ένα ακτινωτό σκελετό και μια ενιαία ζώνη στρώματος από ίνες χάλυβα. Εξετάζοντας την
κατεύθυνση κύλισης της ρόδας, η ζώνη τυλίγεται κυκλικά γύρω από το σκελετό υπό μια γωνία κοντά σε 0 μοίρες. Τα πλεονεκτήματα που προέρχονται
από τη χρήση του χάλυβα είναι η εξαιρετικά υψηλή ακαμψία διαφοροποιημένη από τον ώμο προς την κορώνα.

EPT (Enhanced Patch Technology): Τεχνολογική ευρεσιτεχνία της Pirelli, όπου το ίδιο το υλικό του ελαστικού αλλά και η κατασκευή του,αναλόγως
των συνθηκών, δίνουν την κατάλληλη επιφάνεια επαφής με το οδόστρωμα για καλύτερο κράτημα.
 

black_hawk

Μέλος
Περιοχή
Κερκυρα
Όνομα
Θανασης
Μοτό
R 1200 GS
Διαρκεια ζωης ελαστικων, DOT και αλλα

Κατά την αγορά των ελαστικών, κάποιοι οδηγοί πιστεύουν ότι η ημερομηνία παραγωγής, που αναγράφεται στο πλαινό κάθε ελαστικού είναι
καθοριστικής σημασίας, διότι επηρεάζει δραστικά τις επιδόσεις του προιόντος:

Ποιες είναι οι συστάσεις- καθοδήγηση από τις εταιρείες ελαστικών και των αρμόδιων ευρωπαικών οργανισμών?
Ας δούμε τι λένε οι ειδικοί:

Τι είναι το DOT?

DOT σημαίνει Department Of Transportation, που είναι ο Αμερικάνικος Οργανισμός Μεταφορών. Αυτή η ένδειξη διέπεται από τους Αμερικάνικους
Κυβερνητικούς Κανονισμούς και περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με το μέγεθος, την ημερομηνία κατασκευής του ελαστικού και δίαφορες άλλες
κατασκευαστικές λεπτομέρειες. Η ημερομηνία κατασκευής του ελαστικού αναγράφεται στο πλαινό του ελαστικού και αποτελείται από 4 διαδοχικούς
και χωρίς κενό αριθμούς. Οι δύο (2) πρώτοι ορίζουν την εβδομάδα και οι δύο (2) τελευταίοι το έτος παραγωγής. Ετσι λοιπόν , για παράδειγμα, αν
υπάρχει ο αριθμός 2809, σημαίνει ότι το ελαστικό κατασκευάστηκε την 28η εβδομάδα του 2009.

Υπάρχει ευρωπαική νομοθεσία που δίεπει αυτούς τους κανόνες?

- ΝΑΙ. Οι Ευρωπαικοί Κανονισμοί E.C.E. απαιτούν την υποχρεωτική ένδειξη της ημερομηνίας κατασκευής πάνω στο ελαστικό, με την μορφή 4 ψηφίων
(αριθμών) όπως ακριβώς το απαιτεί ο Αμερικάνικος DOT. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η ένδειξη DOT είναι κοινή και στην
Ευρώπη.
- Η έγκριση καταλληλότητας για την κυκλοφορία των επιβατικών ελαστικών στην Ευρωπαική αγορά, απεικονίζεται στο πλαινό του ελαστικού με το
γράμμα Ε, εγγεγραμμένο μέσα σε κύκλο, με ακολουθία ενός αριθμού, που πιστοποιεί την συμμόρφωση στον κανονισμό E.C.E.

Τι συνιστούν οι κατασκευαστές ελαστικών και οι αρμόδιοι Ευρωπαικοί Οργανισμοί για την ηλικία των καινούργιων ελαστικών?

Σας παραθέτουμε ένα απόσπασμα του κανονισμού ETRTO (European Tire and Rim Technical Organization ο οποίος ορίζει σε ευρωπαικό επίπεδο
το σύνολο των τεχνικών προδιαγραφών και των κανόνων χρήσης του ελαστικού).

- « Τα ελαστικά είναι προιόντα με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής και έχουν σχεδιαστεί να αντέχουν στις επιδράσεις που ασκεί η φυσική γήρανση του
καουτσούκ.» Οι κατασκευαστές συμφωνούν ότι τα προιόντα των ελαστικών δεν έχουν ημερομηνία λήξης, εκτός ειδικών υποδείξεων του κατασκευαστή.
Η χρησιμοποίηση των ελαστικών, για μερικά χρόνια ανεξάρτητα με την ηλικία τους, δεν έχει ουσιαστικές επιπτώσεις στην απόδοσή τους.

- …..η σωστή συντήρηση επιβάλλει να τηρούνται οι συστάσεις των κατασκευαστών του οχήματος και των ελαστικών, που αφορούν την πίεση, τον δείκτη
φορτίου και τον έλεγχο κατά την χρήση. Επιβάλλει επίσης να ελέγχονται οι σωστές συ νθήκες αποθήκευσης των ελαστικών, όταν αυτά δεν χρησιμοποιούνται…..

- Συνίσταται να γίνεται τακτικά έλεγχος των ελαστικών σε εξειδικευμένα σημεία πώλησης.

Επομένως, τι θα πρέπει να προσέξει ο καταναλωτής κατά την αγορά των ελαστικών?

- Ο καταναλωτής πρέπει να απευθύνεται σε ένα εξειδικευμένο σημείο πώλησης ελαστικών, όπου μπορούν να εγγυηθούν για τις καλές συνθήκες
αποθήκευσης του ελαστικού, όπως εσωτερικές αποθήκες,μη αεριζόμενες, σε σκιά, με μέτρια θερμοκρασία χώρου. Πράγματι, πρέπει να αποφεύγεται η
αποθήκευση σε εξωτερικούς χώρους, στον ήλιο ή σε μέρη με υγρασία που μπορούν να αλλοιώσουν το μείγμα της γόμας και επομένως τις επιδόσεις
του ελαστικού.

- Προκειμένου να εξασφαλίσει το καλύτερο σέρβις από το εξειδικευμένο συνεργείο, ο καταναλωτής πρέπει να αναφέρει τις συνθήκες χρήσης του
οχήματος, τον τρόπο που οδηγεί (τα χιλιόμετρα που διανύει, την γρήγορη οδήγηση κ.λ.π) προκειμένου να του προτείνουν την κατάλληλη λύση.

- Στο τεχνικό μέρος πρέπει να παρακολουθεί επακριβώς τους δείκτες επίδοσης του ελαστικού, που αναλύονται σε δύο επιμέρους δείκτες, τον δείκτη
μέγιστου φορτίου και τον δείκτη της μέγιστης ταχύτητας που μπορεί να δεχθεί το ελαστικό.

- ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Σε ένα ελαστικό διαστάσεων 120/70-17 58V , ο δείκτης «58» αντιστοιχεί σε 236 κιλά μέγιστο φορτίου ανά ελαστικό με την μέγιστη
ταχύτητα V=240 χιλιομέτρων/ώρα.

- Σε καμία περίπτωση ο δείκτης επιδόσεων δεν πρέπει να είναι μικρότερος από αυτόν που συνιστά ο κατασκευαστής, απαγορεύεται δηλαδή να
μειώνουμε είτε τον δείκτη φορτίου είτε τον δείκτη ταχύτητας.

Ένα ελαστικό ενός, δύο ή τριών ετών ,εγγυάται τις ίδιες επιδόσεις με ένα ελαστικό πρόσφατης παραγωγής?

ΝΑΙ διότι…. Τα κέντρα ερευνών αναπτύσσουν και ελέγχουν καθημερινά τα ελαστικά προκειμένου να ικανοποιήσουν τις διαφορετικές ανάγκες των
καταναλωτών, εξασφαλίζοντας σε κάθε περίπτωση την μέγιστη ασφάλεια. Αυτές οι δοκιμές γίνονται σε στενή συνεργασία με τους κατασκευαστές των
οχημάτων και επικυρώνονται με το υποχρεωτικό δελτίο αναγνώρισης για την διάθεση των προιόντων στην Ευρώπη. Δεν έχει διαπιστωθεί διαφοροποίηση
επιδόσεων ανάμεσα σε ελαστικά ενός, δύο ή τριών ετών και σε ελαστικά προσφάτου παραγωγής. Ο κανονισμός ETRTO επιβεβαιώνει ότι μπορούν να
διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα οι επιδόσεις των προιόντων, με την προυπόθεση ότι αυτά αποθηκεύονται σε κατάλληλους χώρους.
Η παραγωγή του ελαστικού είναι μια πολύπλοκη διαδικασία και γίνεται σε συγκεκριμένα κέντρα παραγωγής παγκοσμίως. Στην ευρωπαική αγορά
διατίθενται ελαστικά με DOT ενός, δύο ή τριών ετών ή και περισσοτέρων, λόγω των αποκλίσεων μεταξύ ζήτησης και παραγωγής ενός σημαντικού
αριθμού διαστάσεων ελαστικών.

Επιλογή-Χρήση

Η επιλογή ελαστικών πρέπει να είναι σύμφωνη με τον κατασκευαστή της μοτοσυκλέτας.
Ένα ελαστικό δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με μη συνιστώμενες πιέσεις, σε ταχύτητες μεγαλύτερες του δείκτη του και επίσης όχι με μεγαλύτερο
φορτίο από αυτό που αντιστοιχεί στον δείκτη του.

Φθορά

Το πέλμα εξασφαλίζει την καλύτερη πρόσφυση του ελαστικού στον βρεγμένο δρόμο. Σταδιακά, καθώς επέρχεται η φθορά, η ικανότητα να απομακρύνει
το νερό μειώνεται, άρα πρέπει να μειώνεται η ταχύτητά μας κατά την οδήγηση σε βρεγμένο δρόμο.
Κάθε φορά που γίνεται επέμβαση στην μοτοσυκλέτα ή σε scooter, πρέπει να ελέγχεται η φθορά των ελαστικών, να εξετάζεται οπτικά το πάχος της
γόμας στο πέλμα και κατά πόσο η φθορά της είναι ομοιόμορφη.

Οι παράγοντες φθοράς

Ο αριθμός χιλιομέτρων που θα διανύσει συνολικά ένα ελαστικό εξαρτάται από 7 παράγοντες:

- Πίεση αέρα και φορτίο, οι οποίοι είναι άμεσα ελέγξιμοι από τον μοτοσυκλετιστή.

- Μεταφορά φορτίων, ταχύτητα οχήματος και στυλ οδήγησης (φρενάρισμα και επιτάχυνση)

- Ελικοειδής δρόμος, τύπος και θερμοκρασία οδοστρώματος οι οποίοι δεν είναι ελέγξιμοι και επιβάλλουν προσαρμογή της οδηγικής συμπεριφοράς.

Ας μην ξεχνάμε ότι τα μηχανικά ελαττώματα προκαλούν επίσης φθορά του πέλματος (καλυμμένοι τροχοί, φθαρμένα αμορτισέρ, φθαρμένα ρουλεμάν
τιμονιού, λάθος κατευθυντικότητα λόγω κακής επισκευής του πλαισίου της μηχανής ….)
Ακόμα και ένας μόνο παράγοντας μπορεί να έχει μια καθόλου αμελητέα επίδραση στην χιλιομετρική απόδοση. Εάν συσσωρεύονται περισσότεροι
παράγοντες, η φθορά θα είναι σημαντικότερη.

Η αντικατάσταση των ελαστικών

Πρέπει να ελέγχεται συχνά το βάθος του πέλματος. Τα ελαστικά έχουν δείκτες φθοράς που ειδοποιούν το χρήστη αν πλησιάζουν ή όχι το τέλος της
ζωής τους. Για λόγους ασφαλείας, συνίσταται να χρησιμοποιείτε καινούργια σαμπρέλα (αεροθάλαμο) σε καινούργιο ελαστικό και καινούργια βαλβίδα
tube-less όταν μοντάρετε καινούργιο ελαστικό χωρίς σαμπρέλα. Στις ζάντες tubeless πρέπει να τοποθετούνται ελαστικά tubeless. Ωστόσο είναι
δυνατόν να μοντάρετε σε ζάντα για ελαστικό με σαμπρέλα, ελαστικό tubeless αρκεί να τοποθετήσετε και σαμπρέλα αντίστοιχης διάστασης.

Το στρώσιμο των ελαστικών

Όταν το ελαστικό είναι καινούργιο:
- Στα πρώτα χιλιόμετρα, πρέπει να δίνετε κλίση στις στροφές προοδευτικά, ώστε να απομακρυνθεί το λεπτό στρώμα του προιόντος που έχει
χρησιμοποιηθεί στο ξεκαλούπωμα του ελαστικού, μέχρι η όψη της επιφανείας του να γίνει ματ.

- Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε την μοτοσυκλέτα σας, είναι αναγκαίο να διανύετε μερικά χιλιόμετρα με σχετική μικρή ταχύτητα, ώστε να φέρετε τα
ελαστικά σε θερμοκρασία λειτουργίας για να έχουν την βέλτιστη απόδοση.

Η συντήρηση των ελαστικών

Συνίσταται να ελέγχετε τακτικά τα ελαστικά, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην εξέταση:

- Του πέλματος, για να εντοπίσετε την παρουσία τυχόν ξένων σωμάτων, κοψίματα, περιορισμένες σε έκταση βλάβες ή ακανόνιστες φθορές.

- Των πλευρών, για να βρείτε τυχόν πλήγματα από προσκρούσεις σε πεζοδρόμια ή λακκούβες, κοψίματα ή ραγίσματα του πλευρού ή αφύσικες
παραμορφώσεις

- Της χαμηλής ζώνης του ελαστικού (τμήμα κοντά στην ζάντα) για να διαπιστώσετε αν υπάρχουν ίχνη τριψίματος ή βλάβης στην ζάντα.

Διατήρηση και Αποθήκευση

Πρέπει να γίνεται:

- Σε χώρο με εξαερισμό, χωρίς υγρασία και θερμότητα, χωρίς να βρίσκονται σε απευθείας επαφή με τον ήλιο και τις εξωτερικές συνθήκες.

- Μακρυά από κάθε χημική ουσία

- Μακρυά από ξένα σώματα που μπορεί να διεισδύσουν στην γόμα (καρφιά,ξύλο…)

- Μακρυά από κάθε υλικό που μπορεί να προκαλέσει σπινθήρα ή ηλεκτρική εκκένωση (φορτιστές μπαταριών, γυμνά καλώδια ή μπρίζες…)
 

black_hawk

Μέλος
Περιοχή
Κερκυρα
Όνομα
Θανασης
Μοτό
R 1200 GS
Πιέσεις ελαστικών

Η τήρηση των πιέσεων που συνιστά ο κατασκευαστής του οχήματος ή του ελαστικού, έχει καθοριστική σημασία για την ασφαλή κίνηση οτυ οχήματος.
Η πίεση κάτω από την κανονική, προκαλεί αφύσικη άνοδο της θερμοκρασίας των συστατικών του ελαστικού. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μη
αναστρέψιμη φθορά του ελαστικού και την καταστροφή του με απότομο κλατάρισμα.
Οι αρνητικές επιπτώσεις των ανεπαρκών πιέσεων δεν εμφανίζονται – κατ’ ανάγκη – αμέσως, μπορεί μάλιστα να εκδηλωθούν αρκετό καιρό μετά την
διόρθωση των πιέσεων. Κάθε 2 εβδομάδες πρέπει να κάνετε έλεγχο των πιέσεων όταν το ελαστικό είναι «κρύο» και ΠΟΤΕ μην ξεφουσκώνετε τα ελαστικά
όταν είναι ΖΕΣΤΑ. Η βαλβίδα πρέπει να έχει στεγανό καπάκι.

Με αφορμή τις γνώμες, συμβουλές και αντιπαραθέσεις για το τι λάστιχο ταιριάζει στις μηχανές μας, ιδού μερικές συμβουλές – εμπειρίες που ίσως
βοηθήσουν στη σωστότερη επιλογή όταν έρθει η ώρα να τα ¨ακουμπήσουμε¨ στον φιλικό μας λαστιχά.

1. Δεν υπάρχει το τέλειο λάστιχο. Απαιτείται συμβιβασμός και ¨χρυσή τομή¨ ανάμεσα στην χρηστικότητα, τις επιδόσεις (κράτημα – φρενάρισμα), την
απόδοση (διάρκεια ζωής), και κόστος. Με άλλα λόγια, πολύ μαλακό λάστιχο = Θεϊκό κράτημα & φρένο, αλλά από χιλιόμετρα άστα να πάνε. Πολύ
σκληρό = Άπειρα χιλιόμετρα, αλλά στην Ελληνική άσφαλτο ξεχνάς τα πλαγιάσματα και τα έντο.

2. Το ίδιο λάστιχο δουλεύει διαφορετικά, όχι μόνο από μηχανή σε μηχανή, αλλά και στην ίδια μηχανή με άλλο αναβάτη. Είναι φαντάζομαι αυτονόητο
πως αλλιώς θα συμπεριφερθεί ένα λάστιχο σε V-strom 650 και αλλιώς σε Harley. Αλλιώς σε ΧΧ που ταξιδεύει δικάβαλο με τριπλέτα, και αλλιώς σε
ΧΧ που κάθε βράδυ το ¨στύβουν¨ στις 3 γέφυρες και στα λιμανάκια.

3. Τι μάρκα να πάρω? Από τα παραπάνω συνάγεται πως μπορεί τα Τάδε λάστιχα να είναι καλά για τον Άλφα, και τα Δείνα για τον Βήτα.
Παρ’ όλα αυτά όμως είναι γεγονός πως οι κορυφαίες εταιρείες (που παίρνουν μέρος σε αγώνες και ¨τα χώνουν χοντρά¨ στην έρευνα και εξέλιξη),
βγάζουν καλύτερα προϊόντα από τα μαγαζάκια που φτιάχνουν μαύρα, στρόγγυλα πράγματα με μια τρύπα στη μέση.
Δηλαδή αν πάρεις ένα Michelin ή ένα Pirelli – Metzeler (ίδια εταιρεία), ή ένα Bridgestone, άσχετα με τα παραπάνω, θα είσαι σε όλους τους τομείς
από το 8,5 μέχρι το 10. Αυτή η 1.5 μονάδα είναι που θα επηρεαστεί από τα παραπάνω. Από την άλλη μια πιο ¨δεύτερη¨ μάρκα δύσκολα θα πιάσει το
άριστα έστω και σε έναν τομέα, ενώ από την άλλη είναι πολύ πιθανό να βρεθεί κάτω από την βάση σε αρκετούς.
Επίσης, οι σοβαρές εταιρείες έχουν διάφορα καλούδια (ποιοτικό έλεγχο, εγγύηση, και κυρίως τον φόβο μη χαλάσει το καλό τους όνομα), και επειδή
έχουν καλό προϊόν συνεργάζονται κατά κανόνα και με καλά μαγαζιά κάνοντας κατά καιρούς και κάποια εκπαιδευτικά σεμινάρια και τεχνικές
παρουσιάσεις των νέων προϊόντων στους συνεργάτες τους.

4. Ημερομηνίες: Το λάστιχο έχει σταμπαρισμένη επάνω του την ημερομηνία παραγωγής του. (DOT ακολουθουμένη από την εβδομάδα και το έτος
παραγωγής). π.χ. DOT 2707 είναι 27η εβδομάδα του 2007. ΠΡΟΣΟΧΗ. Το DOT είναι η ημερομηνία γέννησης του ελαστικού. Η ημερομηνία θανάτου
ποικίλει ανάλογα με το πώς ¨έζησε¨. Με άλλα λόγια ένα ελαστικό που ήταν σωστά αποθηκευμένο για ένα ή και δυο χρόνια μην το φοβάστε.
Αντίθετα φοβηθείτε το λάστιχο που ήταν ένα μήνα στη βιτρίνα τον Αύγουστο. Οι δυο μεγάλοι εχθροί είναι ο ήλιος και ο αέρας γιατί ¨στεγνώνουν¨
και ξεραίνουν το λάστιχο.

5. Πότε να τα αλλάξω: Σίγουρα πριν σας δείξουν ξεδιάντροπα τα λινά τους, και οπωσδήποτε στα τρία με τέσσερα χρόνια (φορεμένα), ασχέτως
χιλιομέτρων.
ΠΡΟΣΟΧΗ - ΠΡΟΣΟΧΗ και προς αποφυγή παρεξηγήσεων: ....στα 4 χρόνια ΔΕΝ σημαίνει κάθε 4 χρόνια. Σημαίνει μάξιμουμ 4 χρόνια.
Εννοείται πως αν φθαρούν νωρίτερα (που είναι και το πιο συνηθισμένο), τα αλλάζουμε.

Χρήσιμες επίσης μπορεί να είναι και οι γνώμες αυτών που με ίδια μηχανή έχουν δοκιμάσει τα λάστιχα που σκεφτόμαστε να βάλουμε, αρκεί να κάνουν
παρόμοια χρήση με αυτήν που κάνουμε και εμείς (βλέπε παράγραφο 2).
Καλές επιλογές και καλά χιλιόμετρα.


(link:2Τροχοί, Wheelcity, Net.)

 
Top Bottom