Εγώ ήμουν...;

[onroad]

Γραφουμε τι πιστεύουμε εδω ;

Πρεπει να πουλησεις το μηχανακι κ να μην ξανα ανέβεις .

Μόλις καψουρευτεις ξανα θα πεις σε ενα φιλο σου να σε παει μια βολτα κ ίσως οπως λεγαμε παλιά "να το παρω μια βολτα το τετράγωνο; "

Μετα αγοραζεις ενα ... pcx .

Στάλθηκε από το Redmi Note 7 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[giamar]

Συμφωνώ σε όλα εκτός του pcx
Μηχανάκι που σε ρίχνει το στελνεις.
Λόγω αρνητικού φεγκ σουϊ δλδ ,όχι τπτ άλλο

 

[giamar]

Άκου πι σι εξ !
Από τάφο σε τάφο σε ρε φίλε;
Ούτε στον εχθρό μου δλδ

 

[Juve_750]

Ναι, ναι, ναι ζηλεύω τρελά.... I guess δεν είμαι ετοιμη ακόμα....

Σε ευχαριστώ για αυτή την κατάθεση!

Αυτό ακριβώς!!! Το μυαλό επεξεργάζεται πάρα πολλά δεδομένα σε αυτή την φάση!!!

Με το καλό θα έρθει η ''παλιά'' όρεξη!!

 

[kordix]

Γεια σου Νατάσσα, όταν δυναμώσει το πόδι και ο γιατρός σου δώσει το οκ, πάρε ένα ποδήλατο mtb και ξεκινά τις βόλτες στο βουνό. Δε θα κανεις Xtreme διαδρομές αλλά απλους δασικούς. Εκεί δεν έχει άλλα οχήματα και θα νιώσεις πιο άνετα, οι ταχύτητες είναι μικρές και επιπλέον θα δυναμώσεις τους μυς των ποδιών.

Αν νιώσεις την επιθυμία της μοτοσυκλέτας ξανά, πάρε ένα μικρό ον οφ, πχ ένα crf 250 l κάτι απλό και ελαφρύ και ξεκίνα βόλτες ον και οφ με τον κατάλληλο εξοπλισμό και βήμα βήμα. Γίνονται εδώ μέσα πολύ ωραίες βόλτες, θα έχεις πάντα βοήθεια και υποστήριξη και νομίζω πως θα σε βοηθήσει πολύ ψυχολογικά να ξεπεράσεις τις πολύ δύσκολες καταστάσεις που βίωσες.

Εύχομαι να είσαι καλά από δω και πέρα. Άλλωστε λένε πως κάθε δυσκολία βγαίνει σε καλό.

 

[Siou]

Κατ αρχάς εύχομαι υγειά , όπως συνηθίζεται να λέμε , ο χρόνος αλλά εν προκειμένω ο δρόμος είναι γιατρός , ατυχήματα όπως το δικό σας αφήνουν τα σημάδια τους για αναμνηστικά πολλές φορές για πάντα. Είναι σημαντικό που ξανακαβάλησες , καλούς δρόμους. Με εκτίμηση.

 

[thenos]

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός λέει ο Αγγελάκας...
Αλλά δεν συμφωνώ απόλυτα...
Υπάρχει μέσα σου ο φόβος γι'αυτό και δεν σε αφήνει να το χαρείς τώρα όσο θα 'θελες πιστεύω.
Εκτός και αν όλο αυτό το διάστημα της ταλαιπωρίας σου αναθεώρησες πράγματα...
Πράγμα που δεν θέλω να πιστέψω ότι συνέβη...
Όσο περνάει ο καιρός και θα γίνεσαι καλύτερα όλα θα γίνουν όπως και πριν την στραβή...
Σκέψου θετικά και όλα θα πάνε καλά.

 

[sothrhs]

Καλη μου Νατάσα
Είχα ατυχήματα κατά καιρούς αλλα όχι επιπονα όπως το δικό σου
Το τελευταίο πριν από καμια 15αρια χρόνια, δούλευα νύχτα, και πετάγεται ο μπάρμπας από το στοπ, και σκάω στην πόρτα του με καμια 50 χλμ...
Νεότερος και πιο γεροδεμένος, έβαλε και η Παναγία το χέρι της και δε σακατευτηκα, και την έβγαλα με μυϊκά τραβήγματα που κράτησαν καιρό..
Έκτοτε έκανα καιρο να ξαναπεράσω το δρόμο τούτο έχοντας το σα γρουσουζιά;δε ξέρω..
Ξανακαβαλησα αμέσως όμως και χωρίς 2η σκέψη
Θέλω να πω ότι, αν αγαπάς πραγματικά τις 2 ρόδες, πάρε ένα μηχανάκι και φύγε όπου αγαπάς, και όσο μακρυά μπορείς
Αν νοιώθεις βαθειά μέσα σου οτι δεν....
Πάρε παλι ένα μηχανακι και ξαναφυγε..
Κατάλαβες ακριβως τι λέω
Είμαστε οι εμπειρίες μας..

 

[Coyote]

Τι να χαρείς, εφόσον ξέρεις ότι ήταν μόνο για ένα τετράγωνο.... άντε δυό τρία. Μόνο ο Μίστερ Μπιν θα χαιρόταν έτσι! Που ταχυδρομεί χριστουγεννιάτικο γράμμα στον εαυτό του και όταν το παραλαμβάνει χαζοχαίεται.
Γίνε πρώτα τελείως καλά, πήγαινε μια καλή βόλτα και το ξανασυζητάμε.




Έχω πέσει και μάλιστα είχα πάθει μεγάλη ζημιά στο γόνατο με δύο επεμβάσεις μέσα σε 2 χρόνια. Στα απλά κατάγματα έχω χάσει το μέτρημα.

 

[tc-drift]

Βασικά το σημαντικότερο είναι πως είσαι γερή και δυνατή.

Απο εκεί και έπειτα πως θα συνεχιστεί η ζωή σου για να νιώθεις ευτυχισμένη είναι καθαρά δικό σου θέμα.

Έχω φίλο καλό που κάναμε χρόνια μαζί χώμα και κάποια στιγμή επέστρεψε στην ιστιοσανίδα και τον έχασαν οι μηχανές. Ανακάλυψε πως αυτό τη δεδομένη στιγμή τον έκανε πιο ευτυχισμένο.

Εν ολίγοις (επειδή ειπώθηκε κάτι και για τα σοσιαλ) δεν αναμένει κάποιος από σένα να είσαι η διαφήμιση του γυναικείου μοτοσυκλετισμου η κάποια μασκωτ έμπνευσης. Φαντάζομαι ειδικά οι κοντινοί σου άνθρωποι θέλουν απλά να είσαι ευτυχισμένη. Δεν έχεις εν ολίγοις κάποια υποχρέωση να συνεχίσεις να είσαι 100% ταγμενη όπως ενδεχομένως ένιωθες λίγους μήνες πριν. Δεν θα σε ψεξει κάποιος για αυτό προφανώς.

Υποθέτω ο οργανισμός σου έβγαλε κάποια υποσυνείδητγ άμυνα από όσα πέρασες που στέγνωσε (μάλλον προσωρινά) το συναίσθημα χαράς που παίρνεις από τη μηχανή, σαν κάποιο είδος Άμυνας στον κίνδυνο! Σίγουρα δεν γίνεται ξαφνικά να έγινες άλλος άνθρωπος απλά το άδικο τίμημα που ήρθε από την αγάπη σου αυτή μάλλον ενεργοποίησε μια άμυνα μέσα σου που προς το πάρουν τουλάχιστον δεν σε αφήνει να νιώσεις την ευτυχία που ένιωθες καβαλωντας. Σαν να έχασες ίσως τον απόλυτο έλεγχο αυτής της ευτυχίας.

Θα σου έλεγα να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να συνέλθει, πέρασες μια τεράστια δοκιμασία. Αν νιώσεις πάλι άνετα και ευτυχισμένη πάνω στο μηχανάκι τέλεια. Αν όχι και πάρει παραπάνω χρόνο δεν έχεις πάθει κάτι απλά ίσως άλλαξες λίγο και αλλάζει μαζί και το μονοπάτι της διαδρομής σου. Απλά παίξε μπάλα με ότι ξημερώνει. Όλα καλά ειναι. Η υπόθεση μου είναι πως έχεις αυτό το φυσιολογικό μούδιασμα και μόλις νιώσεις πάλι ουσιαστικά ασφάλεια και έλεγχο της κατάστασης θα ελευθερωθεί και το συναίσθημα.

 

[MEG@]

The way that you wander is the way that you choose
The day that you tarry, is the day that you lose

 

[notakos600]

Κάπου πίσω στο μακρινό 2000, λες και πατήθηκε αέναα ένα φανταστικό Kill switch...
Δεν καβάλησα τίποτα για επτά ολόκληρα χρόνια, χωρίς κάποιο ατύχημα, χωρίς κάτι συνταρακτικό, απλά δεν μου άρεσε πια.
Άρχισα να ασχολούμαι με τον ραδιοερασιτεχνισμό, κάτι εντελώς, μα εντελώς άσχετο με τις βόλτες στις μονοπατάδες, με τις μυρωδιές του δάσους, με τον αέρα στο πρόσωπο, με την απόλυτη ελευθερία που μου πρόσφεραν μέχρι αυτή τη στιγμή οι δυο τροχοί.
Σταμάτησα να αγοράζω το Μοτό, που κάθε μήνα το ξεζούμιζα από την αρχή ως το τέλος, σταμάτησα να λερώνω τα χέρια μου με λάδια και γράσα.
Πλέον άπλωνα καλώδια που τα συντόνιζα για να γίνουν κεραίες και μιλούσα με τις ώρες με τους υπόλοιπους ομοιοπαθείς των βραχέων.
Ναι, είχα αλλάξει. Αυτά τα επτά χρόνια ήμουν κάποιος άλλος, που δεν τον τραβούσε πια η μοτοσυκλέτα, που έκανε το πρώτο (όπως αποδείχτηκε) μέρος του ταξιδιού με μοτοσυκλέτες και είχε αποκτήσει άλλα ενδιαφέροντα.
Ένα ταξίδι είναι η ζωή με πολλά λιμάνια, σε άλλα θα κάτσεις για λίγο, σε άλλα περισσότερο και σε άλλα θα ξαναγυρίσεις.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2007 ήρθε στο μαγαζί ένα φιλαράκι με ένα ΧΤ 600 motard.
Ξανακύλησα.
Ήταν το δάχτυλο που γύρισε ξανά τη σελίδα στη ζωή μου.
Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή ξεκόψω για δεύτερη φορά, αν ξεκόψω για λίγο ή για πάντα.
Για την ώρα απολαμβάνω την δεύτερη νιότη μου με τις μοτοσυκλέτες.
Αν ξέραμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, πόσο βαρετή θα ήταν η ζωή μας όμως ε?

 

[Natassa]

Σας ευχαριστώ όλους. ΠΟΛΥ.

Θα μοιραστώ μόνο τι μου είπε εχθές η μαμά μου όταν της είπα ότι οδήγησα λιγο....

«Όχι ακόμα. Είναι νωρίς. Περίμενε λίγο ακόμα.»

Ούτε όχι μη, ούτε θα πεθάνω κτλ. Απλά περίμενε λίγο ακόμα...

 

[kostas_366]

Σας ευχαριστώ όλους. ΠΟΛΥ.

Θα μοιραστώ μόνο τι μου είπε εχθές η μαμά μου όταν της είπα ότι οδήγησα λιγο....

«Όχι ακόμα. Είναι νωρίς. Περίμενε λίγο ακόμα.»

Ούτε όχι μη, ούτε θα πεθάνω κτλ. Απλά περίμενε λίγο ακόμα...

Τωρα, απο ποιον πλανητη ειναι η μαμα σου? Απο τον αρη... συνηθως λενε παντρεψου να γινεις ανθρωπος λες κ ανυπαντρος εισαι μη άνθρωπος

 

[RIGGER]

Ο χρόνος θα σε επαναφέρει στην κατάσταση προ ατυχήματος.2006 και μετά από 22 μέρες στο νοσοκομείο έχοντας χάσει 18 κιλά μυϊκής μάζας ένα 950 άχρηστο και πολλά κιλά εγωισμού αφημένα σε ένα δρόμο τής Ν.Σμυρνης. Βρέθηκα σε ένα ΧΤ να γυρνάω παντού έχοντας την εικόνα τού ατυχήματος μπροστά μου συνεχώς η οποία κάθε μέρα γινόταν όλο και πιο θολή,άχνη μέχρις ότου έσβησε εντελώς αφήνοντας μόνο θετικά συμπεράσματα από τα λάθη πού έγιναν κατά το ατύχημα. Σού εύχομαι πάντα όρθια και χαρούμενα χιλιόμετρα από εδώ και έπειτα.

 

[Phoenix]

Με το γιατί και το αν δεν μπορείς να ζήσεις
Το γιατί ανήκει στο παρελθόν και όποιος είναι δεμένος εκεί είναι άρρωστος και το αν είναι κάτι που ανήκει στο μέλλον και οποιος προσπαθεί το ελέγξει είναι ανισόρροπος
Όλη η ουσία είναι το τώρα και το κάθε τώρα
Είναι η πραγματική ζωή αυτή που αξίζει και είναι φυσιολογικό να την βιώνεις στο έπακρο !!!
Συνοδοιπόρος μας είναι το αρχέγονο ένστικτο
Αυτό που πηγάζει από το βάθος του dna μας
Όσο θα το ακούς καθαρά αυτό πάντα θα σου δίνει τις απαντήσεις για όλα !!!!




ΥΓ
Αν θέλεις να δεις τι σημαίνει αγάπη για τις μοτοσυκλέτες και πάθος αλλά και πόνο !!!
Δεν έχει παρά να έρθεις μια βόλτα στην Χαλκίδα να δεις τον Μιμικο ktm που πριν 1,5 μήνα έσπασε για δεύτερη φορά κάποιο από τα πολυτραυματιζμενα πόδια του και πριν μια βδομάδα γύρισε από τριήμερο που ήταν σε κάποιο βουνό ....
Αν τον δεις και μόνο να περπατάει και πως θα καταλάβεις πολλά ....

 

[AkisGSpot]

Εγώ θα έλεγα, ότι σκέφτεσαι πάρα πολύ. Λίγο ο εγκλεισμός λόγω ιού, λίγο ο χρόνος που πέρασες (ίσως και περνάς ακόμα) «κλεισμένη» μέσα μέχρι να ξανά ορθοποδήσεις, κάνει το μυαλό να αναλύει πολλά γεγονότα χωρίς λόγο, και να παίζει περίεργα παιχνίδια. Η γνώμη μου είναι βγάλε τελείως τη μηχανή από το μυαλό σου,παράτα την, πάρε τις κολλητές σου, τους φίλους σου, βγες, πήγαινε διακοπές, ζήσε λίγο πιο έντονα, ξέφυγε λίγο από τα μετεγχειρητικά ζόρια που τράβηξες η τραβάς ακόμα και θα δεις μόλις καθαρίσει το μυαλό σου πως θα θελήσεις να ξαναμπεις πίστα και χωρίς καν να το καταλάβεις. Και τότε ίσως και να γουστάρεις περισσότερο και από πριν.. Εσύ ήσουν


Sent from my iPhone using Tapatalk

 

[Karellen]

Υπάρχουν και άλλα θέματα που έπονται ενός ατυχήματος.Η ταλαιπωρία του τραυματισμού,χειρουργεία-πόνος-νοσοκομεία,καθώς και η στεναχώρια των δικών σου ανθρώπων με το συμβάν
Όλα αυτά ειναι αγκάθια που τσιμπάνε αλλά ευτυχώς με τον καιρό αμβλύνονται.

 

[socrates]

Δεν ήταν μικρό το σοκ, οπότε λογική η αντίδραση.
Σιγουρα θα υπάρχει κάποια φυσική-ψυχική αδυναμία που θα σου αποτρέπει να χαρείς κάτι που έκανες με ιδιαίτερη ικανοποίηση στο παρελθόν.

Σκέψου τον εαυτό σου σαν αθλητή/τρια μετά από τραυματισμό. Θέλει σθένος για να το ξεπεράσεις, δεν τα καταφέρνουν όλοι. Κυρίως το γεγονός ότι θέλεις να έχεις τα ίδια στάνταρ με πριν. Να σου πω όμως ένα μυστικό. Στην περίπτωση μας τα στάνταρ τα θέτουμε εμείς και όχι ο κόσμος. Πάρε τον χρόνο σου, μην κάνεις βεβιασμένες κινήσεις, κάνε το βήμα - βήμα όμως μην τα παρατάς.

10 χρόνια έμεινα εκτός, αλλά εδώ είμαι πάλι... λίγο σοφότερος.

 

[KTiNoS]

Εξηγησέ μου μόνο τη σκέψη σου για τα σόσιαλ.

Μετά 564232 ταξιδιωτικά που έγραψα στο τέλος
δεν ήξερα αν κάνω πια πράγματα για μένα ή για τους άλλους.
Υπήρχε και η πίεση....
ΓΡΑΨΕ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΩΤΟ?
ΑΡΓΕΙΣ
ΠΟΤΕ η επόμενη ?

Αλλά και η σιγουριά η πλαστική
-Εσένα ρε, δε σε φοβάμαι ρε, ότι και να γίνει θα το βγάλεις το 36ωρο κλπ κλπ
Για μένα όμως το 36ωρο ΠΟΤΕ δεν ήταν ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ!
Στην Αλβανία με τη βροχή έκλασα μέντες και ήρθαν νύχτες που σκιάχτηκα
μόνος στη μέση του πουθενά.
Άνθρωπος ήμουν όχι ο Κάπτεν Αμέρικα.

Κάποια στιγμή είπα ΩΠΑ και μαζεύτηκα
Κατάλαβα κι αυτό που λέμε παραγνωριστήκαμε

Τώρα ΑΝ θέλω πάω, ΑΝ μπορώ πάω, διαλέγω ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΠΑΩ
δημοσιεύω ΑΝ αισθανθώ την ανάγκη
Έγιναν όλα πιο ανθρώπινα.

Τα σόσιαλ μου χάρισαν κάποιος φίλους που είναι σαν αδέρφια.
Μου πήραν όμως και όλο το ρομαντισμό που είχα παλιότερα.
Έγινα αναγνωρίσιμος αλλά δεν το χρειαζόμουν
Δεν πήγα ταμείο με τη ζωή μου


Τώρα φυσικά θα διαβάζεις και προφανώς θα σκέφτεσαι τι λέει ο...... γεροντόσαυρος
και έχεις δίκιο.
Θα μου επιτρέψεις όμως να ξεκαθαρίσω κάτι.
Είμαι 55 ετών.
Έχω παιδί 23
Όλα τα νέα παιδιά τα βλέπω σαν δικά μου
Χαίρομαι όταν τα βλέπω να περνάνε καλά και στεναχωριέμαι όταν βλέπω σκηνές ροκ
Δεν ξέρω γιατί. Δεν το κάνω εσκεμμένα. Απλά μου συμβαίνει.

Λυπάμαι αν σε κούρασα και ζητάω συγνώμη αν είπα κάτι που δεν έπρεπε.
Καλούς δρόμους και καλή τύχη ότι κι αν διαλέξεις
Σίγουρα ο δρόμος για την Ιθάκη είναι μακρύς ακόμα