galanakop
Μέλος
Τρομερή δουλειά και βόλτα. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας
Nikos Note 20 ultra snapdragon
Nikos Note 20 ultra snapdragon
Ενώνοντας χωριά στην Ορεινή Πελοπόννησο - Part 1
- Thread starter Aldebaran
- Ημερομηνία δημιουργίας
Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Περάσαμε Κώστα αλλά δεν κάναμε στάση γιατί μετά το Βαλτεσινίκο βάλαμε τα πόδια στον ώμο για να προλάβουμε όσο το δυνατόν περισσότερες φωτό.
Νομίζω ο Αμύρου σταμάτησε και έβγαλε κάνα δυο φωτο.
Αν ήσουν θα σταματούσαμε να είσαι σίγουρος.
Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Λίγα λόγια για το Λάδωνα και για της Κυράς το Γιοφύρι (Βικιπαίδεια).
Ο Λάδωνας είναι ποταμός της Πελοποννήσου, παραπόταμος του Αλφειού.
Πηγάζει από τα Αροάνια[1] και συγκεκριμένα από το όρος Πεντέλεια (γνωστό και ως Ντουρντουβάνα)[2]. Οι πηγές του βρίσκονται στην περιοχή του χωριού Λυκουρία[3][4][2], στην περιοχή που ονομάζεται "Ράχη Πύργου" ή "Κεφαλόβρυσο" όπου αναβλύζει μέσα από καταβόθρες με τόση δύναμη ώστε θα μπορούσε να κινεί ταυτόχρονα 20 μύλους, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στα 1906, γεγονός που τον καθιστούσε ακόμα και τους θερινούς μήνες δυσδιάβατο[5].
Διασχίζει τον Νομό Αχαΐας και τον Νομό Αρκαδίας και συμβάλλει στον Αλφειό. Το μήκος είναι μεγαλύτερο από 60 χιλιόμετρα και ο ρους του στον χάρτη μοιάζει με φίδι που ελίσσεται[4]. Παραπόταμοί του είναι ο Αροάνιος ή Κατσάνας, ο Πάος ή Πάϊος ή Ξεροπόταμος, ο Τράγος ή Νταραίικο ποτάμι[6]. Κοντά στη συμβολή του με τον Αλφειό ονομάζεται και "Ρουφιάς
Γνωστό είναι επίσης και το υδροηλεκτρικό φράγμα του Λάδωνα στην Αρκαδία, που κατασκευάστηκε την δεκαετία του 1950, ενώ είναι αρκετά γνωστός ο υδροβιότοπός του που μαζί με την τεχνητή λίμνη έχουν σπάνια πανίδα και χλωρίδα[4]. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αναπτυχθεί αθλητικές δραστηριότητες στην περιοχή του, όπως κανόε-καγιάκ και ράφτινγκ, ενώ η φυσική ομορφιά του τοπίου του ενδείκνυται για πεζοπορίες και για ψάρεμα[4]
Ήταν ονομαστός ποταμός ήδη από την αρχαιότητα[3] για την ομορφιά του τοπίου του αλλά και για τα ψάρια του[7]· ο Παυσανίας επισκεπτόμενος την περιοχή τον 2ο αι. μ.Χ. τον αναφέρει ως τον ωραιότερο ποταμό που υπάρχει[4].
Χαρακτηριστικά είναι τα πέτρινα γεφύρια του που φτιάχτηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα, όπως π.χ. της Γύριζας, της Δήμητρας, το Σπαθαραίικο, του Τσερχοτάμπεη ή Τσερνοτάμπεη κ.ά.[8]
Οι αρχαίοι Αρκάδες είχαν θεοποιήσει τον ποταμό και υποστήριζαν ότι ήταν γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Επίσης ως κόρες του αναφέρονται οι νύμφες Δάφνη και Μετώπη. Κατά τη μυθολογία, στα νερά του πλύθηκε για να καθαρθεί μετά από μια ακούσια ένωσή της με τον Ποσειδώνα η θεά Δήμητρα ενώ στις όχθες του κυνηγούσε η Άρτεμις. Κοντά στο ποτάμι περιφερόταν κάποτε και ο Πάνας και εκεί είδε και αγάπησε την νύμφη Σύριγγα και άρχισε να την κυνηγά. Ο Λάδωνας θέλησε να την βοηθήσει και τη μεταμόρφωσε σε καλαμιές. Τότε ο Πάνας έκοψε μερικά καλάμια και ενώνοντάς τα έφτιαξε την Σύριγγα, μουσικό όργανο που χρησιμοποιούσε μόνο αυτός[9].
Ο ποταμός Λάδωνας δεν είναι ένας τυχαίος ποταμός, αφού έχει για αξιοθέατο και την… Κυρά του με το γεφύρι της.
Πρόκειται για ένα πέτρινο γεφύρι του 13ου αιώνα που αναδύεται από το λασπωμένο βυθό της τεχνητής λίμνης κατά το φθινόπωρο, όταν τα νερά υποχωρούν και η στάθμη τους κατεβαίνει.
Το πεντάτοξο γεφύρι της Κυράς – όπως συμβαίνει και με το γεφύρι του Μανώλη στην Ευρυτανία – βυθίζεται ολόκληρο κάτω από τα νερά από την άνοιξη και μετά, όταν λιώνουν τα χιόνια και η στάθμη του νερού ανεβαίνει. Τότε χάνεται εντελώς.
Αυτό συμβαίνει από το 1954 με την κατασκευή του φράγματος, μέχρι σήμερα…
Το γεφύρι της Κυράς έχει μήκος 55 μέτρα και πλάτος 2,15 μέτρα. Για αιώνες γεφύρωνε την βόρεια με την κεντρική Πελοπόννησο. Βρίσκεται νότια του χωριού Μουριά και θα το δείτε σε όλο του το μεγαλείο το φθινόπωρο και το χειμώνα.
Ο Λάδωνας είναι ποταμός της Πελοποννήσου, παραπόταμος του Αλφειού.
Πηγάζει από τα Αροάνια[1] και συγκεκριμένα από το όρος Πεντέλεια (γνωστό και ως Ντουρντουβάνα)[2]. Οι πηγές του βρίσκονται στην περιοχή του χωριού Λυκουρία[3][4][2], στην περιοχή που ονομάζεται "Ράχη Πύργου" ή "Κεφαλόβρυσο" όπου αναβλύζει μέσα από καταβόθρες με τόση δύναμη ώστε θα μπορούσε να κινεί ταυτόχρονα 20 μύλους, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στα 1906, γεγονός που τον καθιστούσε ακόμα και τους θερινούς μήνες δυσδιάβατο[5].
Διασχίζει τον Νομό Αχαΐας και τον Νομό Αρκαδίας και συμβάλλει στον Αλφειό. Το μήκος είναι μεγαλύτερο από 60 χιλιόμετρα και ο ρους του στον χάρτη μοιάζει με φίδι που ελίσσεται[4]. Παραπόταμοί του είναι ο Αροάνιος ή Κατσάνας, ο Πάος ή Πάϊος ή Ξεροπόταμος, ο Τράγος ή Νταραίικο ποτάμι[6]. Κοντά στη συμβολή του με τον Αλφειό ονομάζεται και "Ρουφιάς
Γνωστό είναι επίσης και το υδροηλεκτρικό φράγμα του Λάδωνα στην Αρκαδία, που κατασκευάστηκε την δεκαετία του 1950, ενώ είναι αρκετά γνωστός ο υδροβιότοπός του που μαζί με την τεχνητή λίμνη έχουν σπάνια πανίδα και χλωρίδα[4]. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αναπτυχθεί αθλητικές δραστηριότητες στην περιοχή του, όπως κανόε-καγιάκ και ράφτινγκ, ενώ η φυσική ομορφιά του τοπίου του ενδείκνυται για πεζοπορίες και για ψάρεμα[4]
Ήταν ονομαστός ποταμός ήδη από την αρχαιότητα[3] για την ομορφιά του τοπίου του αλλά και για τα ψάρια του[7]· ο Παυσανίας επισκεπτόμενος την περιοχή τον 2ο αι. μ.Χ. τον αναφέρει ως τον ωραιότερο ποταμό που υπάρχει[4].
Χαρακτηριστικά είναι τα πέτρινα γεφύρια του που φτιάχτηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα, όπως π.χ. της Γύριζας, της Δήμητρας, το Σπαθαραίικο, του Τσερχοτάμπεη ή Τσερνοτάμπεη κ.ά.[8]
Οι αρχαίοι Αρκάδες είχαν θεοποιήσει τον ποταμό και υποστήριζαν ότι ήταν γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Επίσης ως κόρες του αναφέρονται οι νύμφες Δάφνη και Μετώπη. Κατά τη μυθολογία, στα νερά του πλύθηκε για να καθαρθεί μετά από μια ακούσια ένωσή της με τον Ποσειδώνα η θεά Δήμητρα ενώ στις όχθες του κυνηγούσε η Άρτεμις. Κοντά στο ποτάμι περιφερόταν κάποτε και ο Πάνας και εκεί είδε και αγάπησε την νύμφη Σύριγγα και άρχισε να την κυνηγά. Ο Λάδωνας θέλησε να την βοηθήσει και τη μεταμόρφωσε σε καλαμιές. Τότε ο Πάνας έκοψε μερικά καλάμια και ενώνοντάς τα έφτιαξε την Σύριγγα, μουσικό όργανο που χρησιμοποιούσε μόνο αυτός[9].
Ο ποταμός Λάδωνας δεν είναι ένας τυχαίος ποταμός, αφού έχει για αξιοθέατο και την… Κυρά του με το γεφύρι της.
Πρόκειται για ένα πέτρινο γεφύρι του 13ου αιώνα που αναδύεται από το λασπωμένο βυθό της τεχνητής λίμνης κατά το φθινόπωρο, όταν τα νερά υποχωρούν και η στάθμη τους κατεβαίνει.
Το πεντάτοξο γεφύρι της Κυράς – όπως συμβαίνει και με το γεφύρι του Μανώλη στην Ευρυτανία – βυθίζεται ολόκληρο κάτω από τα νερά από την άνοιξη και μετά, όταν λιώνουν τα χιόνια και η στάθμη του νερού ανεβαίνει. Τότε χάνεται εντελώς.
Αυτό συμβαίνει από το 1954 με την κατασκευή του φράγματος, μέχρι σήμερα…
Το γεφύρι της Κυράς έχει μήκος 55 μέτρα και πλάτος 2,15 μέτρα. Για αιώνες γεφύρωνε την βόρεια με την κεντρική Πελοπόννησο. Βρίσκεται νότια του χωριού Μουριά και θα το δείτε σε όλο του το μεγαλείο το φθινόπωρο και το χειμώνα.
Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Αφού απαθανατίσαμε όσο έπρεπε το τοπίο, μιλάμε με τα υπόλοιπα παιδιά να δούμε σε τι φάση βρίσκονται.
Μας πληροφορούν ότι δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα και σκέφτονται να κάψουν το γιοφύρι της Κυράς και να κυκλώσουν το βουνό ασφάλτινα από Τρόπαια, για να βρεθούμε όλοι στην Καρκαλού και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας.
Όμως αυτός ο κύκλος αφενός ήταν αρκετά χιλιόμετρα παραπάνω, αφετέρου το χωμάτινο κομμάτι ήταν μόνο δυο χιλιόμετρα, οπότε με λίγο υπόμονή θα τα κατάφερναν.
Η τελική απόφαση ήταν να περάσουνε το χωμάτινο κομμάτι, οπότε εγώ με τον Γιάννη ξεκινήσαμε για το επόμενο προορισμό μας που θα ήταν το όμορφο χωριό του Βαλτεσινίκου.
Αφού αρχίζουμε και αγγίζουμε τις παρυφές του Μαινάλου, φτάνουμε μετά από 20 λεπτά διαδρομή στο Βαλτεσινίκο, περνώντας από το χωριό Μυγδαλιά.
Το Βαλτεσινίκο είναι πανέμορφο χωριό με κυρίαρχο υλικό την πέτρα και ξύλο και τα προσεγμένα αρχοντικά και δεν είναι τυχαίο που είναι το πρώτο που σχεδιάζεται με βάση πιλοτικό πρόγραμμα της Αγροτουριστικής, να αποτελέσει πρότυπο οικοχωριό.
Επομένως διαπιστώνω ότι το μέρος αποτελεί ένα ολόκληρο ξεχωριστό φωτογραφικό θέμα το οποίο θα ήταν πιο σωστό να το αφήσω ως εκκρεμότητα η οποία θα τακτοποιηθεί κάποια άλλη στιγμή, ίσως με το μουσείο στα Καλάβρυτα.
Αφού παρκάρουμε τα μηχανάκια στη σκιά, βγάζουμε τα κράνη και ανοίγω το κινητό να δω πού είναι ο Αντώνης. Εκείνος, έξυπνα έκανε κοινοποίηση παρουσίας με εμένα και έτσι μπορούσα να δω ανά πάσα στιγμή μέσω Google Maps που βρίσκεται. Βλέπω λοιπόν ότι έχουν περάσει επιτυχώς το δύσβατο χωματόδρομο και κατευθύνονται προς το Βαλτεσινίκο, μάλιστα είναι και αρκετά κοντά μας. Σε περίπου 5 λεπτά εμφανίζονται στην πλατεία του χωριού και ξανασυναντιόμαστε μετά από σχεδόν μία ώρα.
Εδώ να πω πως η κοινοποίηση παρουσίας μέσω Google Maps είναι ένα πολύ καλό σύστημα για να βλέπεις ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται ο συνοδοιπόρος σου. Θα ήταν σούπερ χρήσιμο σε χωμάτινες αλλά και ασφάλτινες βόλτες, αν όλοι μπορούσαν να συνδεθούν σε αυτό το σύστημα έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να ξέραμε που είναι οι πλοηγοί και οι σκούπες των εκάστοτε γκρούπ.
Μας πληροφορούν ότι δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα και σκέφτονται να κάψουν το γιοφύρι της Κυράς και να κυκλώσουν το βουνό ασφάλτινα από Τρόπαια, για να βρεθούμε όλοι στην Καρκαλού και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας.
Όμως αυτός ο κύκλος αφενός ήταν αρκετά χιλιόμετρα παραπάνω, αφετέρου το χωμάτινο κομμάτι ήταν μόνο δυο χιλιόμετρα, οπότε με λίγο υπόμονή θα τα κατάφερναν.
Η τελική απόφαση ήταν να περάσουνε το χωμάτινο κομμάτι, οπότε εγώ με τον Γιάννη ξεκινήσαμε για το επόμενο προορισμό μας που θα ήταν το όμορφο χωριό του Βαλτεσινίκου.
Αφού αρχίζουμε και αγγίζουμε τις παρυφές του Μαινάλου, φτάνουμε μετά από 20 λεπτά διαδρομή στο Βαλτεσινίκο, περνώντας από το χωριό Μυγδαλιά.
Το Βαλτεσινίκο είναι πανέμορφο χωριό με κυρίαρχο υλικό την πέτρα και ξύλο και τα προσεγμένα αρχοντικά και δεν είναι τυχαίο που είναι το πρώτο που σχεδιάζεται με βάση πιλοτικό πρόγραμμα της Αγροτουριστικής, να αποτελέσει πρότυπο οικοχωριό.
Επομένως διαπιστώνω ότι το μέρος αποτελεί ένα ολόκληρο ξεχωριστό φωτογραφικό θέμα το οποίο θα ήταν πιο σωστό να το αφήσω ως εκκρεμότητα η οποία θα τακτοποιηθεί κάποια άλλη στιγμή, ίσως με το μουσείο στα Καλάβρυτα.
Αφού παρκάρουμε τα μηχανάκια στη σκιά, βγάζουμε τα κράνη και ανοίγω το κινητό να δω πού είναι ο Αντώνης. Εκείνος, έξυπνα έκανε κοινοποίηση παρουσίας με εμένα και έτσι μπορούσα να δω ανά πάσα στιγμή μέσω Google Maps που βρίσκεται. Βλέπω λοιπόν ότι έχουν περάσει επιτυχώς το δύσβατο χωματόδρομο και κατευθύνονται προς το Βαλτεσινίκο, μάλιστα είναι και αρκετά κοντά μας. Σε περίπου 5 λεπτά εμφανίζονται στην πλατεία του χωριού και ξανασυναντιόμαστε μετά από σχεδόν μία ώρα.
Εδώ να πω πως η κοινοποίηση παρουσίας μέσω Google Maps είναι ένα πολύ καλό σύστημα για να βλέπεις ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται ο συνοδοιπόρος σου. Θα ήταν σούπερ χρήσιμο σε χωμάτινες αλλά και ασφάλτινες βόλτες, αν όλοι μπορούσαν να συνδεθούν σε αυτό το σύστημα έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να ξέραμε που είναι οι πλοηγοί και οι σκούπες των εκάστοτε γκρούπ.
"Ιωσηφ" ειναι η ταβερνα, την εχουν οι γιοι του Γιωργης και Θανασης που ειναι και ο προεδρος των Μαγουλιανων. Οντως εχει πολυ καλο φαι και δικα του ζωα... τωρα εχει και διποδα καθως εδω και ενα χρονο εκει τρωμε καθημερινα και μας εχει κανει θρεφταρια...
Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Μετά από μια σχετικά μακροσκελής διαβούλευση η οποία επηρεάστηκε εντόνως από τα βρυχάμενα στομάχια, αποφασίστηκε να κάτσουμε για φαγητό στο Βαλτεσινίκο και μετά να συνεχίσουμε για την υπόλοιπη βόλτα μας, όσο ακόμα θα μπορούσαμε να φωτογραφήσουμε εκμεταλλευόμενοι το φως.
Τα αλογάκια στη σκιά και οι καβαλάρηδες βρίσκονται να ανεβαίνουν τα πέτρινα σκαλοπάτια στης ταβέρνας "Κληματαριά" με σκοπό να κάνουν επιδρομή στα πιάτα του μαγαζιού.
Εδώ όλοι με χαμόγελο, περιμένοντας να έρθουν τα εδέσματα.
Τρεις Γιάννηδες, Ένας Αντώνης και ένας Θανάσης.
4 ευρωπέη και ένας Ιάπωνας
Ο κλήρος πέφτει στο αρνάτο ριγανάκι..............ή μάλλον στο αρνάκι ριγανάτο το οποίο δυαλύεται απολαυστικά μέσα στο στόμα μου, αναδύοντας χωριάτικες αγνές γεύσεις σε συνδυασμό με την πικάντικη οσμή των μπαχαρικών και απελευθερώνοντας τους χυμούς του, οι οποίοι ταράζουν τα αισθητήρια όργανα της γλώσσας μου, στέλνοντας κύματα γαστριμαρικής ηδονής στον εγκέφαλό μου. Είμαι σίγουρος πως αν είχε λίγο παραπάνω ησυχία, οι συνοδοιπόροι μου θα μπορούσαν να ακούσουν τα μικρά βογγητά απόλαυσης που έβγαζα εκείνη τη στιγμή κάνοντας μακροβούτι μέσα σε αυτόν τον ωκεανό γεύσεων.
Φάγαμε.
Ήπιαμε.
Τα είπαμε.
Δρόμοοοοοοο....
Τα αλογάκια στη σκιά και οι καβαλάρηδες βρίσκονται να ανεβαίνουν τα πέτρινα σκαλοπάτια στης ταβέρνας "Κληματαριά" με σκοπό να κάνουν επιδρομή στα πιάτα του μαγαζιού.
Εδώ όλοι με χαμόγελο, περιμένοντας να έρθουν τα εδέσματα.
Τρεις Γιάννηδες, Ένας Αντώνης και ένας Θανάσης.
4 ευρωπέη και ένας Ιάπωνας
Ο κλήρος πέφτει στο αρνάτο ριγανάκι..............ή μάλλον στο αρνάκι ριγανάτο το οποίο δυαλύεται απολαυστικά μέσα στο στόμα μου, αναδύοντας χωριάτικες αγνές γεύσεις σε συνδυασμό με την πικάντικη οσμή των μπαχαρικών και απελευθερώνοντας τους χυμούς του, οι οποίοι ταράζουν τα αισθητήρια όργανα της γλώσσας μου, στέλνοντας κύματα γαστριμαρικής ηδονής στον εγκέφαλό μου. Είμαι σίγουρος πως αν είχε λίγο παραπάνω ησυχία, οι συνοδοιπόροι μου θα μπορούσαν να ακούσουν τα μικρά βογγητά απόλαυσης που έβγαζα εκείνη τη στιγμή κάνοντας μακροβούτι μέσα σε αυτόν τον ωκεανό γεύσεων.
Φάγαμε.
Ήπιαμε.
Τα είπαμε.
Δρόμοοοοοοο....
Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Η συνέχεια προμηνυόταν αρκετά όμορφη αλλά και σβέλτη, δεδομένου ότι είχε περάσει αρκετά η ώρα και έπρεπε να ανοίξουν οι πεταλούδες παραπάνω για να προλάβουμε πλέον ότι μπορούσαμε.
Μετά το Βαλτεσινίκο, σειρά είχαν τα χωριά της Δημητσάνας και της Στεμνίτσας, πανέμορφα και χιλιοφωτογραφημένα.
Εκπληκτικά χωριά, ιδιαίτερα η Δημητσάνα είναι μέσα στην καρδιά μου.
Παρακάτω το Βαλτεσινίκο, σε κάδρο του φευγιού.
Δημητσάνα αγαπημένη...
Στεμνίτσα.
Απομακρυνόμαστε από αυτά τα πολύ όμορφα και σχεδόν δίδυμα χωριά, και αφού αποφασίζουμε να κάψουμε την Καρύταινα και τα πέτρινα σοκάκια της, οδεύουμε προς Μεγαλόπολή και στα 20 χιλιόμετρα αυτής, τη Γέφυρα Μάναρη όπου θα αποτελούσε το τελευταίο μας φωτογραφικό θέμα.
Ο Αντώνης φτάνοντας στη Μεγαλόπολη πήρε τον δρόμο της επιστροφής λόγω μιας ανωμαλίας που παρουσίασε η μπροστινή ανάρτηση, όχι κάτι ανησυχητικό.
Οι υπόλοιποι αφού ανεφοδιάσαμε τα εργαλεία μας, οδεύσαμε προς τη Μεγαλόπολη και τη Γέφυρα.
Ο δρόμος από τη Μεγαλόπολη ως τη Γέφυρα Μάναρη, παρουσιάζει έντονο οδηγικό ενδιαφέρον δεδομένου ότι φέρνει αρκετά σε οδόστρομα αλλά και χάραξη στον οδηγικό παράδεισο της Δομοκού. Όρεξη να έχεις να ξύνεις μαρσπιέδες και να ξεμπουκώνεις το εργαλείο. Είναι το κομματι αυτό: EO Tripoleos Kalamatas to Megalopoli
Φτάνοντας στη Γέφυρα, το τοπίο σε αποζημιώνει με την τεράστια πέτρινη κατασκευή.
Εδώ διακρίνουμε το μέγεθος της τοξωτής γέφυρας σε σχέση με τις μοτοσυκλέτες.
Λίγα λόγια για τη γέφυρα μπορείτε να βρείτε σε μια εντυπωσιακή αφήγηση εδώ: Γέφυρα Μάναρη Μαντινείας
Και εδώ φτάνει στο τέλος αυτή η φωτογραφική βόλτα η οποία δεν ολοκληρώθηκε όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί.
Δεν πειράζει.
Είναι ωραίο στις βόλτες να αφήνεις εκκρεμότητες.
Η ζωή από μόνη της είναι μία εκκρεμότητα.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους συνοδοιπόρους μου που μου έκαναν συντροφιά. Η παρέα δούλεψε πολύ όμορφα και τα πήγαμε περίφημα.
Θανασεν
amyroukai
antsoar
jon t
Στην επόμενη παίδες
Μετά το Βαλτεσινίκο, σειρά είχαν τα χωριά της Δημητσάνας και της Στεμνίτσας, πανέμορφα και χιλιοφωτογραφημένα.
Εκπληκτικά χωριά, ιδιαίτερα η Δημητσάνα είναι μέσα στην καρδιά μου.
Παρακάτω το Βαλτεσινίκο, σε κάδρο του φευγιού.
Δημητσάνα αγαπημένη...
Στεμνίτσα.
Απομακρυνόμαστε από αυτά τα πολύ όμορφα και σχεδόν δίδυμα χωριά, και αφού αποφασίζουμε να κάψουμε την Καρύταινα και τα πέτρινα σοκάκια της, οδεύουμε προς Μεγαλόπολή και στα 20 χιλιόμετρα αυτής, τη Γέφυρα Μάναρη όπου θα αποτελούσε το τελευταίο μας φωτογραφικό θέμα.
Ο Αντώνης φτάνοντας στη Μεγαλόπολη πήρε τον δρόμο της επιστροφής λόγω μιας ανωμαλίας που παρουσίασε η μπροστινή ανάρτηση, όχι κάτι ανησυχητικό.
Οι υπόλοιποι αφού ανεφοδιάσαμε τα εργαλεία μας, οδεύσαμε προς τη Μεγαλόπολη και τη Γέφυρα.
Ο δρόμος από τη Μεγαλόπολη ως τη Γέφυρα Μάναρη, παρουσιάζει έντονο οδηγικό ενδιαφέρον δεδομένου ότι φέρνει αρκετά σε οδόστρομα αλλά και χάραξη στον οδηγικό παράδεισο της Δομοκού. Όρεξη να έχεις να ξύνεις μαρσπιέδες και να ξεμπουκώνεις το εργαλείο. Είναι το κομματι αυτό: EO Tripoleos Kalamatas to Megalopoli
Φτάνοντας στη Γέφυρα, το τοπίο σε αποζημιώνει με την τεράστια πέτρινη κατασκευή.
Εδώ διακρίνουμε το μέγεθος της τοξωτής γέφυρας σε σχέση με τις μοτοσυκλέτες.
Λίγα λόγια για τη γέφυρα μπορείτε να βρείτε σε μια εντυπωσιακή αφήγηση εδώ: Γέφυρα Μάναρη Μαντινείας
Και εδώ φτάνει στο τέλος αυτή η φωτογραφική βόλτα η οποία δεν ολοκληρώθηκε όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί.
Δεν πειράζει.
Είναι ωραίο στις βόλτες να αφήνεις εκκρεμότητες.
Η ζωή από μόνη της είναι μία εκκρεμότητα.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους συνοδοιπόρους μου που μου έκαναν συντροφιά. Η παρέα δούλεψε πολύ όμορφα και τα πήγαμε περίφημα.
Θανασεν
amyroukai
antsoar
jon t
Στην επόμενη παίδες
Τελευταία επεξεργασία:
Juve_750
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- CapoNord 2006 Abs a.k.a το ιταλικό διαμάντι!
Η αλήθεια είναι ότι όντως ήταν αισιόδοξα τα σχέδια για να γίνει τόσο μεγάλη όπως την σχεδίαζε την βόλτα ο Aldebaran αλλά περάσατε από ίσως τα ομορφότερα σημεία της κεντρικής Πελοποννήσου με έμφαση στα γεφύρια!!
Η Καρύταινα είναι σημείο αναφοράς για αρκετές από τις βόλτες μου κατά το παρελθόν,ειδικά όταν την συνδέω με το άλλο μεγάλο κέφαλοχωρι της ορεινής Ηλείας την Ανδρίτσαινα!!! (ίσως η καλύτερη διαδρομή στην κεντρική Πελοπόννησο)!!
Ο Παρνωνας και ο Ταΰγετος είναι ένα κεφάλαιο ο καθένας και πάει λέγοντας!!!
Μακάρι τα part της Πελοποννήσου να γίνουν όσα πιο πολλά μπορούν θα είναι εντελώς απολαυστικά!!!
Καλημέρες με βροχές από τον Ιανό!
Η Καρύταινα είναι σημείο αναφοράς για αρκετές από τις βόλτες μου κατά το παρελθόν,ειδικά όταν την συνδέω με το άλλο μεγάλο κέφαλοχωρι της ορεινής Ηλείας την Ανδρίτσαινα!!! (ίσως η καλύτερη διαδρομή στην κεντρική Πελοπόννησο)!!
Ο Παρνωνας και ο Ταΰγετος είναι ένα κεφάλαιο ο καθένας και πάει λέγοντας!!!
Μακάρι τα part της Πελοποννήσου να γίνουν όσα πιο πολλά μπορούν θα είναι εντελώς απολαυστικά!!!
Καλημέρες με βροχές από τον Ιανό!
Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
-
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max
Καλημέρα Γιούβε, το κομμάτι Καρύταινα Ανδρίτσαινα όντως είναι πιστάκι, το έκανα τον Ιούλιο που πήγα να δω έναν φίλο στην Κυπαρισσία, πραγματικά απολαυστικό και χωρίς κίνηση. Λυσαξα!
Η βόλτα θα έβγαινε απλά θα πρέπει να ήμασταν στρατιώτες με πολύ αυστηρό πρόγραμμα, αλλά μας βγηκε το παρειστικο και καυλαντισαμε στις στάσεις αρκετά παραπάνω.
Η Πελοπόννησος είναι απίστευτη και όπως φαίνεται θα καούν εκατοντάδες λίτρα βενζίνης και χαλάλι της. Αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο, όπως η κεντρική και βόρεια Ελλάδα.
Αυτή η ρημάδα η χώρα δε σε αφήνει πουθενά αδιάφορο οδηγικά και όχι μονο, παντού έχει κάτι να σου δώσει ακόμα και στην τελευταία γωνιά της.
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Revit arrow είναι Κώστα.
Το παντελόνι που στρώνει υπέρκομψα ξέρει μόνο ο σκληρός καριόλης..
Το παντελόνι που στρώνει υπέρκομψα ξέρει μόνο ο σκληρός καριόλης..
MEG@
Μέλος
- Όνομα
- Τελης
- Μοτό
- KTM 390 ADV
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Τα παπάκια έχουν άθλιο φαγητό, αλήθεια, γιατί;
Juve_750
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- CapoNord 2006 Abs a.k.a το ιταλικό διαμάντι!
Προφανώς και δεν έχουν άθλιο κατά την γνώμη μου! Γι αυτό!
Μαλλον οπως Μπατζαβαλης. Τεράστιες μεριδες, δε λεω, αλλα μετρια, αγευστα...
Juve_750
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- CapoNord 2006 Abs a.k.a το ιταλικό διαμάντι!
Δεν έχω φάει στον μπατζαβαλη να σου πω!
Αλλά όπως κι αν έχει όλα αυτά είναι εντελώς υποκειμενικά! Βέβαια δεν θα χαρακτήριζα ποτέ ένα φαγητό που σίγουρα είναι αξιοπρεπες ως άθλιο! Αλλά το θέμα μας δεν είναι οι καλύτερες ταβέρνες στην Πελοπόννησο!!!
Karellen
Μέλος
- Όνομα
- Νίκος
- Μοτό
- Honda Dax 72
