Πρώτη περίπτωση : Ο γνωστός Άσωτος Υιός, από τα θρησκευτικά, και ήταν η αγαπημένη προσφώνηση του πατέρα μου, όταν -σπάνια- με έβλεπε, και έκρυβε το πορτοφόλι του ...
Δεύτερη περίπτωση : Είναι ο άνθρωπος, που πάντα, ότι και να γίνει, έχει να δώσει κάτι ακόμα. Τον γυρίζεις ανάποδα, τον τινάζεις και μαζεύεις ότι έχει πέσει κάτω. Τον αφήνεις για λίγο και ξαναδοκιμάζεις, πάλι θα πέσει κάτι κάτω. 'Οσες φορές κι αν το κάνεις, πάντα θα πέφτει κάτι στο χώμα....Δεν αδειάζει ποτέ, δεν τελειώνει, δεν ''σώνει''.. Από τα παραμύθια της γιαγιάς μου, ώρα της καλή ...
Ανάλογα τα κέφια, και τις καταστάσεις, διαλέγουμε ....