Eversman
Μέλος
- Όνομα
- Παναγιώτης
- Μοτό
- XRV 750
Θυμάμαι πρίν από 2 χρόνια, επέστρεφα με το φέρυ από την Ερέτρια πρός τον Ωρωπό, γυρνώντας, μετά από μία όμορφη βόλτα στα ορεινά χωριά πέριξ του Αλιβερίου. Καθώς κοιτούσα την Εύβοια που απομακρυνόταν, το μάτι μου έπεσε στο λόφο που στέκει πίσω απο την πόλη.
Νόμισα πώς διέκρινα κάτι σαν τείχος και κτίσματα στον κάμπο ακριβώς από κάτω, αλλά έπεισα τον εαυτό μου πως κάνω λάθος. "Αποκλείεται" είπα. "Τόσες φορές έχω περάσει, δεν έχω δεί κάτι. Τόσες και τόσες φορές έχω έρθει για καφέ από απέναντι, δεν θα το είχα δεί? Τί αρχαία μπορεί να έχει η Ερέτρια?"
Κι όμως, όπως γίνεται πάντα, τα καλύτερα βρίσκονται δίπλα μας και εμείς, απλά δεν ανοίγουμε τα μάτια μας για να τα προσέξουμε!
Αποφασισμένος να δώ με τα μάτια μου, αυτά που είχα διαβάσει προηγουμένως -και είχα ενθουσιαστεί είναι η αλήθεια- για την αρχαία Ερέτρια, ξεκίνησα ένα πρωί μόνος για την Εύβοια.
Αποφασίζω να μην πάρω το καραβάκι από τον Ωρωπό, αλλά να πάω όλη τη γύρα οδικώς, μέσω Χαλκίδας. 100 χλμ μετά, βρίσκομαι στην Ερέτρια, στην κεντρική οδό Χαλκίδας-Αλιβερίου, στο ύψος του Δημοτικού γηπέδου της Ερέτριας. Απέναντι και λίγο πιό κάτω, βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Παραδόξως έχει αρκετό κόσμο, κυρίως ξένους τουρίστες. Ιταλοί, Αμερικάνοι και πάρα μα πάρα πολλοί Ρώσσοι. Προσπερνώ τον προαύλιο χώρο που είναι μέσα στο πράσινο και γεμάτος με αρχαιότητες. Πολύ όμορφος χώρος, σε χαλαρώνει με την πρώτη ματιά.
Φθάνω στο γραφείο και πληρώνω το "υπέρογκο" αντίτιμο των .... 2 ευρώ! Τα παιδιά μέχρι 18 ετών, μπαίνουν ΔΩΡΕΑΝ. Εκεί γνωρίζομαι με την κυρία Ελένη. Ευγενέστατη αρχαιοφύλακας (όπως και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο χώρο), μου παραχωρεί ένα ερμάριο για να βάλω το κράνος και .... μία καρέκλα για όλα τα υπόλοιπα τσιμπραγκαλίδια που βαραίνουν ένα μοτοσυκλετιστή όταν δεν οδηγεί.
Είσοδος στα εκθέματα.
Προιστορικά εργαλεία, Πέλεκυς αιχμές βελών μα και αγγεία γεμάτα χρώματα.
Η πρώτη πανελλαδικά αποτύπωση μάχης με τόξα.
Επίσης μοναδική πανελλαδικά, πήλινη κατασκευή κεντάρου.
Ταφές Ομηρικού τύπου, περί το 1000 π.χ.
Όπως και στην Ιλιάδα, οι σωροί των πεσόντων ηρώων, αφού καίγονταν, τοποθετούνταν (στάχτες και κόκκαλα) σε μεγάλα μεταλλικά δοχεία και θάβονταν σε τύμβους.
Μαζί με τους νεκρούς, θαβόταν και ο οπλισμός τους. Σε πολλές ταφικές ανασκαφές θα παρατηρήσετε ότι τα σπαθιά του νεκρού είναι λυγισμένα. Μέχρι τώρα πολλοί νόμιζαν -μαζί και εγώ- ότι το λύγισμα ήταν αποτέλεσμα σκευρώματος ή συστολών/διαστολών του μετάλλου.
Όμως τα σπαθιά επίτηδες τα λύγιζαν για να δείξουν ότι μαζί με τον ήρωα "πεθαίνει" και το σπαθί του, μιάς που δεν είναι δυνατόν να το κρατάει άλλος, πέραν του ιδιοκτήτη του.
Στην πιό κάτω εικόνα βλέπουμε μία αναπαράσταση μάχης από τον Ληλάντειο πόλεμο. Τί ήταν αυτό θα μου πείτε! Ούτε εγώ γνώριζα, μέχρι που πρόσφατα έμαθα.
Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους και καταστροφικότερους πολέμου του Ελλαδικού χώρου!! Ξεκίνησε ανάμεσα στην Ερέτρια και την Χαλκίδα γύρω στο 700 π.χ. για την διεκδίκηση της εύφορης πεδιάδας του ποταμού Λήλα, διήρκησε γύρω στα 150 χρόνια (!!!!), ενέπλεξε τις περισσότερες πόλεις-κράτη και στην κυριολεξία και αποδεκάτησε τον ανδρικό πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής.
Τελικά νίκησαν οι Χαλκιδείς. Στον παρακάτω διάκοσμο βλέπουμε στην κάτω σειρά, πτώματα πολεμιστών γεμάτα πληγές, να τρώγονται από όρνεα, ενώ στην πάνω σειρά, σκηνή από τη μάχη.
Αρχαική περίοδος. Αιχμές δοράτων και βελών.
Σταθμά για ζυγούς. Κάθε βαρίδι, είχε σφραγίδα από τις αρχές της πόλης, ώστε να μην υπάρχουν κλεψίματα στο ζύγι.
Και φυσικά, χρυσάφι.
Ναός Δαφνηφόρου Απόλλωνα. Σκηνές από το αέτωμα. Ο Θησέας με την βοήθεια της Αθηνάς, απαγάγει την Αντιόπη, βασίλισσα των Αμαζόνων.
Μακέτα κατασκευής του ναού.
Ενώ πρόκειται για ένα μικρό μουσείο, έν τούτοις, σου παρέχει τόσες πολλές πληροφορίες που σε συνδιασμό με τα εκθέματα, σε συναρπάζει.
Πάμε και μία μικρή βόλτα στο όμορφο προαύλιο. Παντού επιτύμβιες στήλες και είναι πραγματικά μαγικό, το ότι μπορείς να διαβάσεις τα ονόματα των νεκρών, τις αφιερώσεις των ζωντανών, αλλά και τα ονόματα των πολιτών της πόλης της Ερέτριας, καθώς και την καταγωγή τους.
Συνήθεια ήταν, να αναπαρίσταται ο νεκρός, συνοδεία μικρού δούλου.
Εδώ εκτείθεται και άλλο ένα μοναδικό εύρυημα. Ένας τεράστιος προιστορικός κλίβανος αγγειοπλαστικής. Τα ξύλα τοποθετούνταν στο φούρνο κάτω, τα αγγεία ανά στοίβες από πάνω, ενώ υπήρχαν οπές για την κυκλοφορία του θερμού αέρα, ο οποίος έφθανε τους 1000 βαθμούς Κελσίου!
Ζωγραφιστός τάφος.
Λαιμός δράκοντα.
Τόσα πολλά εκθέματα, σε ένα τόσο μικρό χώρο! Αξίζει και με το παραπάνω! Παίρνω λίγες σκιερές ανάσες . Τα πράγματα μου, τα αφήνω στην ασφάλεια του ερμαρίου του μουσείου. Με οδηγό στα χέρια μου έναν μικρό αλλά λεπτομερή χάρτης της αρχαίας πόλης καθώς και της προτεινόμενης διαδρομής μέσα στα ερείπια (ο χάρτης δίδεται ΔΩΡΕΑΝ στην είσοδο του μουσείου), ετοιμάζομαι για την συνέχεια ....
Νόμισα πώς διέκρινα κάτι σαν τείχος και κτίσματα στον κάμπο ακριβώς από κάτω, αλλά έπεισα τον εαυτό μου πως κάνω λάθος. "Αποκλείεται" είπα. "Τόσες φορές έχω περάσει, δεν έχω δεί κάτι. Τόσες και τόσες φορές έχω έρθει για καφέ από απέναντι, δεν θα το είχα δεί? Τί αρχαία μπορεί να έχει η Ερέτρια?"
Κι όμως, όπως γίνεται πάντα, τα καλύτερα βρίσκονται δίπλα μας και εμείς, απλά δεν ανοίγουμε τα μάτια μας για να τα προσέξουμε!
Αποφασισμένος να δώ με τα μάτια μου, αυτά που είχα διαβάσει προηγουμένως -και είχα ενθουσιαστεί είναι η αλήθεια- για την αρχαία Ερέτρια, ξεκίνησα ένα πρωί μόνος για την Εύβοια.
Αποφασίζω να μην πάρω το καραβάκι από τον Ωρωπό, αλλά να πάω όλη τη γύρα οδικώς, μέσω Χαλκίδας. 100 χλμ μετά, βρίσκομαι στην Ερέτρια, στην κεντρική οδό Χαλκίδας-Αλιβερίου, στο ύψος του Δημοτικού γηπέδου της Ερέτριας. Απέναντι και λίγο πιό κάτω, βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Παραδόξως έχει αρκετό κόσμο, κυρίως ξένους τουρίστες. Ιταλοί, Αμερικάνοι και πάρα μα πάρα πολλοί Ρώσσοι. Προσπερνώ τον προαύλιο χώρο που είναι μέσα στο πράσινο και γεμάτος με αρχαιότητες. Πολύ όμορφος χώρος, σε χαλαρώνει με την πρώτη ματιά.
Φθάνω στο γραφείο και πληρώνω το "υπέρογκο" αντίτιμο των .... 2 ευρώ! Τα παιδιά μέχρι 18 ετών, μπαίνουν ΔΩΡΕΑΝ. Εκεί γνωρίζομαι με την κυρία Ελένη. Ευγενέστατη αρχαιοφύλακας (όπως και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο χώρο), μου παραχωρεί ένα ερμάριο για να βάλω το κράνος και .... μία καρέκλα για όλα τα υπόλοιπα τσιμπραγκαλίδια που βαραίνουν ένα μοτοσυκλετιστή όταν δεν οδηγεί.
Είσοδος στα εκθέματα.
Προιστορικά εργαλεία, Πέλεκυς αιχμές βελών μα και αγγεία γεμάτα χρώματα.
Η πρώτη πανελλαδικά αποτύπωση μάχης με τόξα.
Επίσης μοναδική πανελλαδικά, πήλινη κατασκευή κεντάρου.
Ταφές Ομηρικού τύπου, περί το 1000 π.χ.
Όπως και στην Ιλιάδα, οι σωροί των πεσόντων ηρώων, αφού καίγονταν, τοποθετούνταν (στάχτες και κόκκαλα) σε μεγάλα μεταλλικά δοχεία και θάβονταν σε τύμβους.
Μαζί με τους νεκρούς, θαβόταν και ο οπλισμός τους. Σε πολλές ταφικές ανασκαφές θα παρατηρήσετε ότι τα σπαθιά του νεκρού είναι λυγισμένα. Μέχρι τώρα πολλοί νόμιζαν -μαζί και εγώ- ότι το λύγισμα ήταν αποτέλεσμα σκευρώματος ή συστολών/διαστολών του μετάλλου.
Όμως τα σπαθιά επίτηδες τα λύγιζαν για να δείξουν ότι μαζί με τον ήρωα "πεθαίνει" και το σπαθί του, μιάς που δεν είναι δυνατόν να το κρατάει άλλος, πέραν του ιδιοκτήτη του.
Στην πιό κάτω εικόνα βλέπουμε μία αναπαράσταση μάχης από τον Ληλάντειο πόλεμο. Τί ήταν αυτό θα μου πείτε! Ούτε εγώ γνώριζα, μέχρι που πρόσφατα έμαθα.
Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους και καταστροφικότερους πολέμου του Ελλαδικού χώρου!! Ξεκίνησε ανάμεσα στην Ερέτρια και την Χαλκίδα γύρω στο 700 π.χ. για την διεκδίκηση της εύφορης πεδιάδας του ποταμού Λήλα, διήρκησε γύρω στα 150 χρόνια (!!!!), ενέπλεξε τις περισσότερες πόλεις-κράτη και στην κυριολεξία και αποδεκάτησε τον ανδρικό πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής.
Τελικά νίκησαν οι Χαλκιδείς. Στον παρακάτω διάκοσμο βλέπουμε στην κάτω σειρά, πτώματα πολεμιστών γεμάτα πληγές, να τρώγονται από όρνεα, ενώ στην πάνω σειρά, σκηνή από τη μάχη.
Αρχαική περίοδος. Αιχμές δοράτων και βελών.
Σταθμά για ζυγούς. Κάθε βαρίδι, είχε σφραγίδα από τις αρχές της πόλης, ώστε να μην υπάρχουν κλεψίματα στο ζύγι.
Και φυσικά, χρυσάφι.
Ναός Δαφνηφόρου Απόλλωνα. Σκηνές από το αέτωμα. Ο Θησέας με την βοήθεια της Αθηνάς, απαγάγει την Αντιόπη, βασίλισσα των Αμαζόνων.
Μακέτα κατασκευής του ναού.
Ενώ πρόκειται για ένα μικρό μουσείο, έν τούτοις, σου παρέχει τόσες πολλές πληροφορίες που σε συνδιασμό με τα εκθέματα, σε συναρπάζει.
Πάμε και μία μικρή βόλτα στο όμορφο προαύλιο. Παντού επιτύμβιες στήλες και είναι πραγματικά μαγικό, το ότι μπορείς να διαβάσεις τα ονόματα των νεκρών, τις αφιερώσεις των ζωντανών, αλλά και τα ονόματα των πολιτών της πόλης της Ερέτριας, καθώς και την καταγωγή τους.
Συνήθεια ήταν, να αναπαρίσταται ο νεκρός, συνοδεία μικρού δούλου.
Εδώ εκτείθεται και άλλο ένα μοναδικό εύρυημα. Ένας τεράστιος προιστορικός κλίβανος αγγειοπλαστικής. Τα ξύλα τοποθετούνταν στο φούρνο κάτω, τα αγγεία ανά στοίβες από πάνω, ενώ υπήρχαν οπές για την κυκλοφορία του θερμού αέρα, ο οποίος έφθανε τους 1000 βαθμούς Κελσίου!
Ζωγραφιστός τάφος.
Λαιμός δράκοντα.
Τόσα πολλά εκθέματα, σε ένα τόσο μικρό χώρο! Αξίζει και με το παραπάνω! Παίρνω λίγες σκιερές ανάσες . Τα πράγματα μου, τα αφήνω στην ασφάλεια του ερμαρίου του μουσείου. Με οδηγό στα χέρια μου έναν μικρό αλλά λεπτομερή χάρτης της αρχαίας πόλης καθώς και της προτεινόμενης διαδρομής μέσα στα ερείπια (ο χάρτης δίδεται ΔΩΡΕΑΝ στην είσοδο του μουσείου), ετοιμάζομαι για την συνέχεια ....
Τελευταία επεξεργασία:
