MotoADVTales
Ο Μαστροχαλαστής
Πρώτη πρόσκληση που έκανα και μπήκε το μικρόβιο. Τώρα βρήκατε μπελά!!!
Πρωί Κυριακής, αλλαγή ώρας και φυσικά αργοπορημένοι στο ραντεβού μας, για 10 λεπτα, όχι τίποτα σοβαρό. Βρήκα τον AkisGSpot , ο οποίος ήταν στην ώρα του, παρότι ήρθε από Θεσσαλονίκη. Και εγώ που ήμουν από το διπλανό χωριο κατάφερα και άργησα.
Αφου ανταλλάξαμε γνωριμίες και καλημέρες είπαμε να ξεκινήσουμε. Στα πρώτα 1,45 χλμ αυτό.
Περιμέναμε κανένα 10 λεπτό μέχρι να τελειώσουν τα παιδιά. Ευκαιρία να τα πουμε λιγο παραπάνω. Μόλις μας άνοιξαν φύγαμε καρφί για το δάσος. Εκεί μετά από μερικά λάθη δικά μου στην πλοήγηση, βρήκαμε ένα χώρο που κάποτε πρέπει να γινόταν ωραια γλέντια.
Το σκεπαστό διέθεται και μπαρ. Από γύρω περί τα 10~15 τραπεζάκια πικ-νικ.
Πρώτο πράγμα που ψάχναμε για να βεβαιωθούμε ότι πάμε καλά ήταν μια κεραία τηλεπικοινωνιών. Μια ανηφόρα γεμάτο φύλλα όμως μας ζόρισε αρκετά, όποτε ανεβήκαμε με τα πόδια.
Αφου φαγαμε αρκετή ώρα εκεί, όταν καταφέραμε και κατεβήκαμε φύγαμε για την παράγκα.
Πρώτη στάση εκεί λοιπόν, για νεράκι και σνακ. Ώρα; 11:00.
Από εκεί και μετά μας περιμενε ένα όμορφο κομμάτι μέσα στο δάσος που το Απρίλιο - Μάιο θα είναι πανέμορφο!
Βέβαια ότι όμορφο ζωγραφίζει η φύση, έρχεται το δίποδο, με αυξημένη τη νοημοσύνη του και το καταστρέφει.
Ευκαιρία για μερικές άλλες φωτό ακόμη καθώς προσπαθούσα να βγάλω από το πλάνο αυτό το έκτρωμα.
Η διαδρομή συνέχιζε να είναι ομορφη που πραγματικά, σκεφτόμουν ποσό τελεια θα είναι εδώ όταν φουντώσουν όλα τα δέντρα και οι θάμνοι.
Γρηγορα φτάσαμε Ολυμπιάδα για νερό και μερικά σνακ ακόμη! Συζήτηση με τον Ακη και καταλαβαίνω ότι δεν έχει πάει καταρράκτες. Ανέβα, φύγαμε!
Σε 20 λεπτα είμασταν εκεί.
Αυτόν τον βράχο τον λατρεύω.
Όταν κοιτάξαμε τα ρολόγια λέγαν 2. Φυγαμε να προλάβουμε και την πράσινη!
Και εκεί βγήκαν τα εργαλεία!
Φυσικά δεν ήταν για το "ονειρο" του Σοτσιρο αλλά για την προπέλα!
Μας πεδεψαν αυτοί οι καθρέφτες. Όχι η μια βίδα έτσι, όχι η άλλη αλλιως! Κατάφερε ο Ακης και τους έσφιξε με κάποιο μαγικό τρόπο. Το ρολόι ελεγε 2:45. Αργα για να πάμε και Πράσινη!
Αλωστε άμα τα κάνουμε όλα μέσα σε μια μέρα, τι θα κάνουμε την υπόλοιπη σεζόν;
Έτσι λοιπόν αφήσαμε κάποια ρέστα στο Στρατονικο Όρος.
Σχεδόν 7 ωρες πάνω στη Νουνκι, με παρέα και ομορφη διαδρομή, μόνο με μια εικόνα περιγράφεται.
Στις επόμενες που θα έρθουν!!!
Sent from my iPhone using Tapatalk
Πρωί Κυριακής, αλλαγή ώρας και φυσικά αργοπορημένοι στο ραντεβού μας, για 10 λεπτα, όχι τίποτα σοβαρό. Βρήκα τον AkisGSpot , ο οποίος ήταν στην ώρα του, παρότι ήρθε από Θεσσαλονίκη. Και εγώ που ήμουν από το διπλανό χωριο κατάφερα και άργησα.
Αφου ανταλλάξαμε γνωριμίες και καλημέρες είπαμε να ξεκινήσουμε. Στα πρώτα 1,45 χλμ αυτό.
Περιμέναμε κανένα 10 λεπτό μέχρι να τελειώσουν τα παιδιά. Ευκαιρία να τα πουμε λιγο παραπάνω. Μόλις μας άνοιξαν φύγαμε καρφί για το δάσος. Εκεί μετά από μερικά λάθη δικά μου στην πλοήγηση, βρήκαμε ένα χώρο που κάποτε πρέπει να γινόταν ωραια γλέντια.
Το σκεπαστό διέθεται και μπαρ. Από γύρω περί τα 10~15 τραπεζάκια πικ-νικ.
Πρώτο πράγμα που ψάχναμε για να βεβαιωθούμε ότι πάμε καλά ήταν μια κεραία τηλεπικοινωνιών. Μια ανηφόρα γεμάτο φύλλα όμως μας ζόρισε αρκετά, όποτε ανεβήκαμε με τα πόδια.
Αφου φαγαμε αρκετή ώρα εκεί, όταν καταφέραμε και κατεβήκαμε φύγαμε για την παράγκα.
Πρώτη στάση εκεί λοιπόν, για νεράκι και σνακ. Ώρα; 11:00.
Από εκεί και μετά μας περιμενε ένα όμορφο κομμάτι μέσα στο δάσος που το Απρίλιο - Μάιο θα είναι πανέμορφο!
Βέβαια ότι όμορφο ζωγραφίζει η φύση, έρχεται το δίποδο, με αυξημένη τη νοημοσύνη του και το καταστρέφει.
Ευκαιρία για μερικές άλλες φωτό ακόμη καθώς προσπαθούσα να βγάλω από το πλάνο αυτό το έκτρωμα.
Η διαδρομή συνέχιζε να είναι ομορφη που πραγματικά, σκεφτόμουν ποσό τελεια θα είναι εδώ όταν φουντώσουν όλα τα δέντρα και οι θάμνοι.
Γρηγορα φτάσαμε Ολυμπιάδα για νερό και μερικά σνακ ακόμη! Συζήτηση με τον Ακη και καταλαβαίνω ότι δεν έχει πάει καταρράκτες. Ανέβα, φύγαμε!
Σε 20 λεπτα είμασταν εκεί.
Αυτόν τον βράχο τον λατρεύω.
Όταν κοιτάξαμε τα ρολόγια λέγαν 2. Φυγαμε να προλάβουμε και την πράσινη!
Και εκεί βγήκαν τα εργαλεία!
Φυσικά δεν ήταν για το "ονειρο" του Σοτσιρο αλλά για την προπέλα!
Μας πεδεψαν αυτοί οι καθρέφτες. Όχι η μια βίδα έτσι, όχι η άλλη αλλιως! Κατάφερε ο Ακης και τους έσφιξε με κάποιο μαγικό τρόπο. Το ρολόι ελεγε 2:45. Αργα για να πάμε και Πράσινη!
Αλωστε άμα τα κάνουμε όλα μέσα σε μια μέρα, τι θα κάνουμε την υπόλοιπη σεζόν;
Έτσι λοιπόν αφήσαμε κάποια ρέστα στο Στρατονικο Όρος.
Σχεδόν 7 ωρες πάνω στη Νουνκι, με παρέα και ομορφη διαδρομή, μόνο με μια εικόνα περιγράφεται.
Στις επόμενες που θα έρθουν!!!
Sent from my iPhone using Tapatalk
