Η Μεγάλη Ύπαιθρος - Photostory

[Aldebaran]

Για εμάς, η διάσχιση της κοιλάδας έλαβε τέλος βγαίνοντας στον ασφάλτινο επαρχιακό που ενώνει το Μέτσοβο με τη Μηλιά. και τραβήξαμε προς Μέτσοβο για να πάρουμε την απαραίτητη πρωτεΐνη τοπικής πανίδας, καθότι ήμασταν μόνο με μια αθώα ομελετίτσα απ'το πρωί .

Μέτσοβο, στην όμορφη πλατεία του για φαγητό και προμήθειες για την κατασκήνωση.

Αφού ψωνίζουμε προμήθειες, παίρνουμε τον δρόμο προς λίμνη για να βρούμε τους υπόλοιπους.
Κάνω εδώ μια παρένθεση να αναφέρω την πολύ ωραία εφαρμογή μέσω google maps, όπου είχαμε μοιραστεί όλοι τις κοινές μας τοποθεσίες και μπορούσε ανά πάσα στιγμή να δει ο ένας που βρίσκεται ο άλλος. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια να είναι τα δεδομένα και το gps μονίμως ανοιχτά στα τηλέφωνα μας.

Βλέπω λοιπόν στο κινητό την τοποθεσία του Βαγγέλη και του Δημήτρη και βάζω το gps για πλοήγηση προς το σημείο που έχουν στήσει.
Μετά από περίπου 25 λεπτά είμαστε στη λίμνη και αρχίζουμε και εμείς σιγά σιγά να στήνουμε τα τσαντίρια μας.

Το σημείο ήταν πάρα πολύ ωραίο, η λίμνη υπέροχη, τα παιδιά ήδη είχαν στήσει και ψάρευαν καθώς επίσης είχαν ρίξει και μια βουτιά για το καλό.

Εντάξει ρε Βαγγέλη, θα σκάσεις πια!

Μονδέλον.

Η νύχτα πέφτει στην λίμνη, οι ροκιές διαδέχοντε η μία την άλλη με τον Δημήτρη και τον Χρήστο DJ, το ξύδι έλειπε η αλήθεια είναι αλλά η ατμόσφαιρα μας αποζημίωσε και με το παραπάνω.
Η αλήθεια είναι ότι την ακούσαμε άσχημα γύρω στις 3 το ξημέρωμα γιατί η υγρασία σε συνδυασμό με το υψόμετρο (1350) της λίμνης έφεραν ένα σχετικό ψύχος μέσα στις σκηνές.

Τέλος τρίτης μέρας.
Συνεχίζεται...

 

[Aldebaran]

Την τέταρτη μέρα, η παρέα αποφάσισε να αφήσει λίγο λάστιχο στην άσφαλτο μέχρι την Καστοριά, όπου θα ήταν η επόμενη διανυκτέρευσή μας. Οι Βαγγέληδες αποφάσισαν να ροβολήσουν απευθείας στην πόλη για τον εντοπισμό σημείου διανυκτέρευσης, ενώ εμείς οι τρεις είπαμε να κάνουμε έναν ωραίο, στριφτερό γύρο μέσω Νεστορίου για την Καστοριά.

Αφού μαζέψαμε τις σκηνές από την λίμνη, τραβήξαμε προς Μέτσοβο για καφέ και πρωινό.

 

[Aldebaran]

Ξεκινάμε από Μέτσοβο και πέρνουμε τον δρόμο Μηλιά - Κρανιά - Μαυρανέοι - Ανάβρυτα, περνάμε το Δοτσικό και κάνουμε αριστερά για να το χωριό της Σαμαρίνας, μέσω ενός πατημένου χωματόδρομου που επιτρέπει τριψήφια νούμερα στο κοντέρ σε ορισμένα σημεία. Η σκόνη πολλή, οπότε αφήνουμε μεγάλες αποστάσεις ο ένας από τον άλλο.

Φτάνουμε στο χωριό και καθόμαστε για καφέ στην όμορφη πλατεία του.

Απίστευτη δροσιά η πλατεία.

Και εκεί που πίναμε καφεδάκι, λέμε δεν τρώμε και καμιά κοκορέτσα?
Και ιδού! Μαμαλάκη σε πετσοκόψαμε άσχημα..

Ήρθε η ώρα να φύγουμε από την Σαμαρίνα και ζητήσαμε λογαριασμό, του οποίου η απόδειξη την είχε πάρει ο αέρας και ο σερβιτόρος που ήρθε εκείνη την ώρα την μάζεψε από κάτω.
Μάζεψε όμως μάλλον απόδειξη από άλλο τραπέζι, και τα 30 ευρώ που κληθήκαμε να πληρώσουμε για τρεις καφέδες και μισό κιλό(?) κοκορέτσι και ψωμί...............τα πληρώσαμε κανονικά!
Δεν κατάλαβα τι έγινε ακριβώς εκείνη τη στιγμή, νομίζω ούτε και οι άλλοι.
Βασικά ούτε και ο σερβιτόρος κατάλαβε πόσα λεφτά πήρε

Εδώ που τα λέμε είναι ευκαιρία να ξαναεπισκευτώ τον Μπαρμπαμιχάλη και να του πω "Με θυμάσαι ρε πούστη?!, φέρε ένα κιλό κοκορέτσι να το τσακίσω τώρα! τσάμπα!"

 

[Aldebaran]

Συν τω χρόνω, οι Βαγγέληδες είχαν φτάσει στην Καστοριά και επιδίδονταν σε φωτογραφικές περιπτύξεις.

Βυζαντινή Μονή Παναγίας Μαυριώτισσας

Στην Καστοριά τα παιδιά βρήκαν ένα πολύ ωραίο biker friendly κατάλυμα του οποίου ο οικοδεσπότης είναι φοβερός τύπος, μοτοσικλετιστής και καλός γνώστης των γύρω βουνών.

Google Maps

Find local businesses, view maps and get driving directions in Google Maps.

www.google.com

Η πολή της Καστοριάς απ'το ξενοδοχείο.

Ρίξανε και τις μπετονιές τους

 

[Aldebaran]

Επόμενος σταθμός για εμάς ήταν το μνημείο πολέμου στην Κορυφή Αννίτσα (1706), λίγα χιλιόμετρα από τη Σαμαρίνα. Εκπληκτικό ύψωμα με συνταρακτική θέα στα γύρω βουνά.

 

[Aldebaran]

Η ώρα είχε περάσει πλέον και αναχωρούμε από Αννίτσα για να πάρουμε τον δρόμο προς Καστοριά, περνώντας τα χωριά Δοτσικό, Καλοννή, Δίλοφο, Μορφή, Τσοτύλι, Νεάπολη όπου πιάνουμε Εγνατία Οδό καταλήγοντας στην Καστοριά.

Η πόλη είναι εντυπωσιακή, με αρκετά σημεία ενδιαφέροντος, ωστόσο την είδαμε μόνο κοντά στις ώρες του λυκόφωτος και του σκότους.
Μπάνιο, καβάλημα ξανά τις μοτοσυκλέτες για φαγητό και παγωτό στην πόλη.

 

[Aldebaran]

Η νύχτα πέφτει στην Καστοριά και η πόλη φοράει τα καλά της.

Στο τέλος της βραδιάς, η παρέα πήρε την απόφαση να μην συνεχίσει την άνοδό της προς Λίμνη Πρέσπα και Κερκίνη, δεδομένου ότι θα καίγαμε μια ολόκληρη μέρα στα χιλιόμετρα της επιστροφής.
Οπότε αποφασίσαμε να κατέβουμε προς Καστανιά για μια τελευταία διανυκτέρευση πριν την επιστροφή, σπάζοντας έτσι τα χιλιόμετρα με ωραία σημεία ενδιαφέροντος.

Εδώ, θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο Λευτέρη North_explorer για τις πολύ χρήσιμες προτάσεις διαδρομών Πρέσπα-Κερκίνη-Ροδόπη, τις οποίες δεν καταφέραμε να κάνουμε αλλά έμειναν άμεσες εκκρεμότητες για την επόμενη εξόρμηση προς τους ορεινούς όγκους του Βορρά.
Λευτέρη

Τέλος τέταρτης μέρας.

 

[Aldebaran]

Βάζω και ένα βίντεο από Βάλια Κάλντα ετεροχρονισμένα.

 

[R Maniac]

Βάζω και ένα βίντεο από Βάλια Κάλντα ετεροχρονισμένα.

Είναι το κομμάτι από αβδελλα προς βωβουσα?

 

[ztakisg16]

Αν δεν κάνω λάθος την συγκεκριμένη διαδρομή την είχαμε κάνει στο Τροφυ του 2019, αντίστροφα ομως...Το 3:40 στο βίντεο πρέπει να είναι αυτό το σημείο στην φωτο που τότε είχαμε κάνει μια στάση...Προσωπικα ίσως η καλύτερη διαδρομή που έχω κάνει...

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Aldebaran]

Είναι το κομμάτι από αβδελλα προς βωβουσα?

Όχι Κωστή, είναι το κομμάτι από Μηλιά προς Αβδελλα. Εκεί που λέει ο Τάκης.

 

[R Maniac]

Όχι Κωστή, είναι το κομμάτι από Μηλιά προς Αβδελλα. Εκεί που λέει ο Τάκης.

Ναι.. Εγώ το είχα κάνει χαρτογράφηση με τον Δημήτρη και το χάσαμε λόγω καταιγίδας την ημέρα του advtroffy

 

[gaslion]

Μπράβο σας!

 

[Aldebaran]

Ξημερώνει ο Θεός τη μέρα και μας βρίσκει να παίρνουμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο. Δηλαδή κάπως έτσι:

Επίσης, καμιά φορά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολογίζουμε:

 

[North_explorer]

Εδώ, θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο Λευτέρη North_explorer για τις πολύ χρήσιμες προτάσεις διαδρομών Πρέσπα-Κερκίνη-Ροδόπη, τις οποίες δεν καταφέραμε να κάνουμε αλλά έμειναν άμεσες εκκρεμότητες για την επόμενη εξόρμηση προς τους ορεινούς όγκους του Βορρά.
Λευτέρη

Τέλος τέταρτης μέρας.

Γιάννη κάνατε ωραία γύρα ! το κομμάτι της Ροδόπης είναι μια ξεχωριστή εκδρομή να την κάνετε να την ευχαριστηθητε !!!

Καλές βόλτες σε όλους!!!

 

[Aldebaran]

Φορτώνουμε τα μηχανάκια και βγάζουμε το πλάνο μας για το πως θα κινηθούμε προς την Καστανιά. Τι πιο ωραία διαδρομή από το κλασσικό κομμάτι Ανήλιο - Χαλίκι, πέρασμα από τον Αυχένα του Μπάρου να τιμήσουμε τη βόλτα μας και επιστροφή για τον δρόμο προς την Καστανιά μέσω του Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Δολιανών.

Η διαδρομή από την Καστοριά έως το Ανήλιο, αναγκαστικά διαδικαστική, αλλά μόλις πιάνουμε το κομμάτι Ανήλιο - Χαλίκι καταλαβαίνουμε γιατί οδηγούμε μοτοσυκλέτα.

Στην αρχή όπως ανεβαίνουμε συναντάμε άγριο και δύσκολο δρόμο με σπασμένη άσφαλτο, στενό, ο οποίος δεν επιτρέπει λάθη διότι ακροβατεί και κόβεται απότομα δίπλα στην πλαγιά του βουνού, χωρίς μπάρες σε ορισμένα σημεία. Συνεχίζει να ανεβαίνει με απανωτές φουρκέτες μέσα στο δάσος όπου σκεπάζει στην κυριολεξία τον δρόμο, ρυάκια και νερά ξεχύνονται από παντού, η δροσιά κυριαρχεί λόγω του μικροκλίματος που επικρατεί στην περιοχή, έως ότου πιάνουμε τα 1500 μέτρα όπου το τοπίο γίνεται αλπικό και αυτόματα σε κυριεύει το δέος του υψομέτρου. Παρέα σου είναι τα αμέτρητα κοπάδια από αγελάδες, δίνοντας την απαραίτητη οπτική αλλά και οσφρητική(!) ευχαρίστηση. Καβαλώντας το διάσελο ο δρόμος ξεκινάει και κατηφορίζει έως ότου συναντάμε το χωριό Χαλίκι, από το οποίο ξεκινάει και ο χωματόδρομος προς την ξακουστή δρακολίμνη Βερλίγκα όπου βρίσκονται και οι πηγές του Ασπροποτάμου.

Η πλατεία του Χαλικιού, πολύ όμορφη και μοναχική.

 

[Aldebaran]

Η παρέα έκατσε στην πλατεία για φαγητό, διότι είχε περάσει η ώρα και το στομάχι ξεκινούσε τις διαμαρτυρίες, και όπως φαίνεται δεν του χαλάμε χατήρι.
Περιδρομιάζουμε ό,τι υπάρχει στο τραπέζι, το αδειάζουμε σαν να πέρασε ακρίδα και ξεκινάμε να ανέβουμε για το πέρασμα του Μπάρου.

Ο δρόμος γνωστός, αλπικός, σπασμένος σε σημεία όπου θέλουν προσοχή, όπως προσοχή θέλει και το τοπίο όσο ανεβαίνεις γιατί σε κάθε φουρκέτα, σε κάθε στροφή δεν γίνεται να μην γυρίσει το βλέμμα σου και να ρίξεις κλεφτές ματιές στις γύρω πλαγιές και κορυφές, καθώς σε μαγνητίζουν με την ύπαρξή τους , τόσο, που νιώθεις να σε τραβούν μαζί τους στην αιωνιότητα. Αν θέλεις να αποθανατίσεις το ανάγλυφο με τη φωτογραφία, θα πρέπει να αφιερώσεις πολύ χρόνο. Αντιλαμβάνεσαι την απόκοσμη, εκκωφαντική ησυχία της περιοχής μόλις σβήσεις τον κινητήρα και κοιτάξεις το χάος που απλώνεται μπροστά σου. Δε μπορεί να αποδοθεί με τεχνητά μέσα αυτό το συναίσθημα παρά μόνον με φυσική παρουσία. Όσοι το έχουν ζήσει, ξέρουν.

 

[Aldebaran]

Φτάσαμε στον Αυχένα.
Τοπίο εξωπραγματικό, οι φωτογραφίες δίνουν και παίρνουν και το οξυγόνο στα σχεδόν 2000 μέτρα σου δίνει μια αίσθηση ευεξίας μοναδική.

ChristosGR

Doc.DD

Doc.DD χαμογέλα λίγο ρε Κατσημίχα!

Βάγγος!

tc-drift

 

[Aldebaran]

Έχει περάσει η ώρα και θα πρέπει να κατηφορίσουμε σιγά σιγά. Όση ώρα και να ξοδέψεις εκεί πάνω ποτέ δεν είναι αρκετή.

Οι Βαγγέληδες ξεκινούν για την χαρακτηριστική κυλινδρική εκκλησία, πρώτα όμως κάνουν μια στάση να απαθανατίσουν τους ντακαρίσιους.

Αφου έχουμε χορτάσει οδήγηση και στροφιλίκι, στον δρόμο προς την Καστανιά, συναντάμε τον εντυπωσιακό Ναό Τιμίου Σταυρού Δολιανών.

Εκπληκτικός και προσεγμένος περιβάλλοντας χώρος, όπου σύμφωνα με τα παιδιά που το είχαν επισκεφθεί παλαιότερα, έχουν γίνει μεγάλες αλλαγές στον εξωτερικό χώρο.

Τεράστιο θέμα για φωτογραφία και οπτικό παιχνίδι με τον χώρο.

 

[thenos]

Ξημερώνει ο Θεός τη μέρα και μας βρίσκει να παίρνουμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο. Δηλαδή κάπως έτσι:

Επίσης, καμιά φορά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολογίζουμε:

Γιάννη δεν φαίνονται αυτές...