Η αρχή του (και κάθε) ταξιδιού

[notakos600]

Το συναίσθημα όταν κατηφορίζω για την Πελοπόννησο είναι πάντα το ίδιο. Το τροφοδοτεί η τάση φυγής από την πόλη, όταν παύει να μυρίζει καυσαέριο, όταν έχεις περάσει τον Ισθμό...όταν αρχίζεις να φυλλομετράς το παραμύθι. Τότε σταματάς για το πρώτο τσιγάρο, λίγο πριν τις σήραγγες...τότε έχεις αφεθεί πλήρως στην ουσία του ταξιδιού κι εκείνη ρέει μέσα σου, αργά και απολαυστικά...
Να προγραμματίζεις που θα πας; Όχι, χαλάει τη μαγεία, σκοτώνει τον έρωτα...μετατρέπει τη σχέση σε γάμο με το ''γρήγορα μην αργήσω και δεν φτάσω έγκαιρα εκεί που θέλω''...
Το ταξίδι είναι ταξίδι...η απόλυτη φυγή, η μέγιστη αλητεία...έστω για λίγο...

 

[George_M.]

η αρχαιγονη αναγκη των προγονων μας για επιβιωση επεβαλε την μετακινηση των ομαδων σε διαφορετικο τοπο καθε φορα,αυτην την αναγκη λοιπον η εξελιξη του ανθρωπινου ειδους την εκανε ταξιδι,εξερευνηση κ μεις ως συγχρονα οντα την μετατρεψαμε σε ταση φυγης...οχι ολοι ομως!
υπαρχουν κατι λιγοι ρομαντικοι ακομα που μετατρεπουν την οποια αποκρυνση ως ταξιδι!
Νοτη...