Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου (Χειμερινό Ηλιοστάσιο)

[Markas]

Με την ευκαιρία της μάζωξης στο δάσος του Ρούβα για την ανοιξιάτικη κατασκήνωση, είπα να γράψω και αυτήν εδώ την κατασκήνωση, κοντά στο μέρος που λέμε να κατασκηνώσουμε την ερχόμενη άνοιξη. Σας παρουσιάζω λοιπόν την:

Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου
(Χειμερινό Ηλιοστάσιο)​

(Η βόλτα έγινε το διήμερο 21-22/12/2013)

Πως μπορεί κανείς να περιγράψει τα συναισθήματα; Πως μπορείς να περιγράψεις την αγωνία για τον καιρό, τον δρόμο, την παρέα; Τη λύπη της αποτυχίας και τη χαρά της ανακάλυψης νέων δρόμων; Τη γαλήνη της νύχτας στη μέση του πουθενά όπου δε βλέπεις κανένα φως πέρα από το φεγγάρι, τα αστέρια και την αντανάκλασή τους στα χιόνια; Εγώ πάντως δε μπορώ, όχι ιδιαίτερα καλά τουλάχιστον. Όσοι έζησαν αυτήν την όμορφη εμπειρία θα καταλάβουν. Οι υπόλοιποι ελπίζω να μη βαρεθούν και απλά να πάρουν μια γεύση από τα παραπάνω συναισθήματα που μου βγάζει αυτή η εκδρομή τώρα που την ξαναδιαβάζω.​

.

 

[Markas]

Hλιοστάσιο ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης εμφανίζεται στραμμένος όσο περισσότερο προς ή μακριά από τον Ήλιο συμβαίνει κατά την ετήσια τροχιά της Γης γύρω από αυτόν.
Η ημέρα του ηλιοστασίου είναι είτε η μεγαλύτερη (το Καλοκαίρι-Θερινό ηλιοστάσιο) είτε η μικρότερη (το Χειμώνα-Xειμερινό ηλιοστάσιο) μέρα του έτους για όλες τις περιοχές της γης εκτός από τους Τροπικούς.

 

[Markas]

Όλα ξεκινούν από μία ιδέα. Και η ιδέα είναι η εξής: Βόλτα (μικρή) με μηχανές και διανυκτέρευση στα βουνά. Η πρόταση έπεσε και αμέσως υιοθετήθηκε από το γνωστό μέλος του συλλόγου, Αντώνη, που προσφέρθηκε μάλιστα να έρθει με το αγροτικό 4x4 που έχει για να μεταφέρει και τα πράγματα των συμμετεχόντων. Η πρόσκληση ήταν ανοικτή για όλους τους φίλους της μοτοσικλέτας στην Κρήτη και η ημερομηνία είχε κλείσει ένα μήνα σχεδόν πριν. 21-22 Δεκεμβρίου, με ύπνο στο καταφύγιο Ζαρού (το οποίο κακώς το ονομάζαμε για καιρό Δύο Πρίνοι) και βρίσκεται σε μια κορυφή (1350 μέτρα) δίπλα στο δάσος του Ρούβα.

 

[Markas]

Βέβαια, το να κανονίσουμε διανυκτέρευση στο βουνό, έστω και σε καταφύγιο, ένα μήνα νωρίτερα, ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Πρώτος και κύριος;
Μπορεί να έχει χιονίσει! Και ναι, προσωπικά παρακαλούσα θεούς και δαίμονες να ρίξει λίγο χιόνι για να είναι το τοπίο και η διαδρομή πιο ενδιαφέροντα, αλλά αν κλείσει ο δρόμος; Θα έχω πάρει στο λαιμό μου ένα σωρό άλλους ανθρώπους! Πράγματι, καμιά δεκαριά μέρες πριν την κρίσιμη ημερομηνία, ρίχνει χιόνια. Πολλά χιόνια! Δοκιμάσαμε μια παρέα να φτάσουμε μέχρι το καταφύγιο αλλά τα βρήκαμε σκούρα! Χιόνι 30+ πόντοι καμιά 300ριά μέτρα χαμηλότερα από την κορυφή και πολλά ανεμοσούρια να εμποδίζουν την πρόσβαση ακόμα και σε μικρά μηχανάκια, πόσο μάλλον σε ένα αυτοκίνητο, έστω και 4χ4. Ακόμα και μια μπουλντόζα που ήταν να ανέβει και να καθαρίσει το δρόμο για ντόπιο βοσκό κόλλησε!

 

[Markas]

Τις επόμενες μέρες όμως ο καιρός άνοιξε και ο ήλιος σε συνδυασμό με περιοδικές βροχές έλιωσε πολλά από τα χιόνια. Δεύτερη προσπάθεια λοιπόν με το 4x4 του MrAdventure990.

Ο δρόμος περνάει αυτή τη φορά, ακόμα και ψηλά η μπουλντόζα ξεχιόνισε το δρόμο. Μέχρι και το διάσελο όμως. Εκεί δυστυχώς σταματάει το καθαρισμένο και για 150 περίπου μέτρα έχει κάτι ανεμοσούρια (άλλοι πάντως υποστήριξαν πως είναι 300 μέτρα σε μήκος) 1-1,5 μέτρα ύψος. Μία μηχανή θα μπορεί να περάσει άκρη άκρη, το αμάξι όμως;

Από την άλλη, κρίμα είναι, 150 μέτρα, λίγο σκάψιμο, λίγο σπρώξιμο, έχει και 4 αλυσίδες το αγροτικό, κάτι θα γίνει ε;

 

[Markas]

Ιδέες πέφτουν διάφορες. Από το να σκάψουμε όπως προανέφερα, να αφήσουμε το αμάξι στα πολλά χιόνια και να μεταφέρουμε τα πράγματα με τις μηχανές, μέχρι και να φύγουμε από εκεί και να κατασκηνώσουμε σε κάποια παραλία! Πάντως κάπου θα βρούμε να μείνουμε και καλά θα περάσουμε. Αυτά σκεπτόμενος και ύστερα από συνεννόηση με τον Αντώνη, αποφασίζουμε να μην ακυρώσουμε την εκδρομή αλλά να πολεμήσουμε για την κατάκτηση των Δύο Πρίνων!Σάββατο πρωί, λοιπόν, και το ραντεβού είναι στις 10 και μαζευόμαστε σιγά σιγά. Άλλοι φορτωμένοι light και άλλοι με το κατιτίς τους παραπάνω. Τελικά 11 παρά φεύγουμε και…

…κονβόι σχεδόν, κάνουμε πρώτη στάση στο Ζαρό, όπου σταματάμε για καφέ στο σουβλατζίδικο του Μάρκου. Ορεξάτοι πρωί πρωί βλέπω…

 

[Markas]

Για να δούμε όμως τους συμμετέχοντες και περιπετειώδεις άνδρες!
Από αριστερά λοιπόν :
Άγγελος (aggelos) με το Honda NX250 Dominator
Χαρίτος (xaritos) με Kawasaki KLX250 (δανεικό από φίλο) που ήρθε από την Κίσσαμο!
Νίκος (Markas) με το ασημί BMW F800GS
Γιώργος (όρθιος) από Χανιά με σκούτερ μέχρι το Ηράκλειο και μετά συνεπιβάτης στο αγροτικό του Αντώνη.
Αντώνης (antonis) με το θηριώδες Nissan Navara.
Νίκος (Sugariadis) συνεπιβάτης στο Navara του Αντώνη.
Γιώργος (MrAdventure990) με το ΚΤΜ 990 Adventure.
Γιάννης (yns) με το κίτρινο BMW F800GS.

 

[Markas]

Για να δούμε και τα οχήματα των συμμετεχόντων:
Το Navara του Αντώνη φορτωμένο με ψώνια, καρέκλες, ξύλα και ένα σωρό πράγματα για να μας κάνουν τη διαμονή (πολύ) ευκολότερη.

Το ασημί F800GS μου

Το κίτρινο F800GS του yns.

Το όμορφο KLX250 του Χαρίτου.

Το θηριώδες 990 Adventure του Ψηλού

Και τέλος, το πιο μάχιμο από όλα, το τρομερό NX250 Dominator του Άγγελου!
Γιατί λέω πως είναι το πιο μάχιμο απ΄όλα;

Γιατί τα λάστιχά του είναι ολόξερα, εντελώς φαγωμένα και έχει κάπου μια πρόκα. Αλλά την έχει κάνα μήνα, αν και δε δημιουργεί, λέει ο Άγγελος, μέχρι τώρα πρόβλημα.
Μάλιστα…

 

[Markas]

Από το Ζαρό κάνουμε και τα ψώνια μας. Κρέας, πατάτες, και άλλα τρόφιμα, πιατάκια, ποτήρια, ό,τι χρειάζεται για το διήμερο. Με το πάσο μας ξεκινάμε πάλι, σχεδόν μία το μεσημέρι πήγε!

 

[Markas]

Η ανάβαση από τα 300 μέτρα του Ζαρού στα 1300 μέτρα που αρχίζουν τα ανεμοσούρια είναι αρκετά εύκολη και όμορφη. Χιόνια; Πάνω από τα 1000 μέτρα πλέον, στις άκρες του δρόμου μόνο. Φτάνοντας στο διάσελο υπάρχουν κάτι μεγάλα ανεμοσούρια αλλά η μπουλντόζα είχε κάνει καλή δουλειά και μπορέσαμε να περάσουμε όλοι χωρίς πρόβλημα.

Το μόνο απρόοπτο (αν και αναμενόμενο) είναι το ότι τελικά η πρόκα στο πίσω λάστιχο του ΝΧ βρήκε με τους κραδασμούς επιτέλους άνοιγμα και το άδειασε από αέρα. Πρόβλημα; Κανένα, το ΝΧ είναι ελαφρύ μηχανάκι, ο Άγγελος και αυτός ελαφρύς, το λάστιχο ξερό και για πέταμα, η βόλτα συνεχίζεται. Έστω και σε λίγο πιο αργούς ρυθμούς. Αυτούς τους αργούς ρυθμούς εκμεταλλεύομαι εγώ για να πεταχτώ μπροστά να εξερευνήσω το δρόμο γιατί είχα μία ιδέα…

 

[Markas]

Από χτες που πήγαμε με τον Ψηλό και τον Djkal την εξερευνητική βόλτα, αναρωτιόμουν. Γιατί να σταματήσει στο Διάσελο η μπουλντόζα; Έχει μάντρα εκεί, αλλά πρόβατα δεν είχε κανένα και πλέον δείχνει να χρησιμοποιείται ως εξοχικό. Προς το καταφύγιο δεν πήγε, μήπως συνέχισε στο δρόμο βόρεια που σταματάει στο εκκλησάκι του Μιχαήλ Αρχάγγελου; Προχωράω λοιπόν λίγο βορειότερα από το Διάσελο μέχρι να μπορώ να δω και πράγματι, ο δρόμος είναι γεμάτος χιόνια αλλά καθαρισμένος! Την παραλία λοιπόν τη γλιτώσαμε, για να δούμε όμως, θα καταφέρουμε να φτάσουμε στο καταφύγιο;

 

[Markas]

Φτάνει σιγά σιγά και η υπόλοιπη παρέα, βλέπουν το χιόνι...

...αρχίζει το πείραγμα…

 

[Markas]

Το πρώτο εμπόδιο είναι σχετικά χαμηλό. Το πρώτο, δοκιμαστικό πέρασμα χωρίς αλυσίδες δε φέρνει αποτέλεσμα οπότε…

…στρώνομαι στο σκάψιμο.

 

[Markas]

Δεν ήμουν ο μόνος που έσκαψε, αλλά ίσως αυτός που το πολέμησε παραπάνω γιατί εγώ άλλωστε ήμουν αυτός που επέμενε πως περνάει παρά τις αντιρρήσεις (αδικαιολόγητες) της παρέας.

 

[Markas]

Μπαίνουν και οι τέσσερις αλυσίδες, κουμπώνει το 4x4, έτοιμοι για την πρώτη προσπάθεια.

 

[Markas]

Η πρώτη προσπάθεια να περάσει το αγροτικό καταλήγει σε αποτυχία. Ξανά ομαδικό σκάψιμο…

…ή, σχεδόν ομαδικό

 

[Markas]

Τζίφος πάλι!(περισσότερα στο βίντεο). Το χιόνι αρκετό, το αμάξι δεν μπορεί να μπει με φόρα γιατί ο γκρεμός παραμονεύει, δεν γίνεται δουλειά. Μάλιστα, όταν κάποια στιγμή το αγροτικό πετάει ένα μικρό μπαντιλίκι προς το γκρέμι, λέμε όλοι πάει, τέλος, πάμε αλλού! Πού όμως; Μήπως παίζει ακόμα το σενάριο να ανεβάσουμε τα πράγματα στο καταφύγιο με τις μηχανές;
Πρώτος δοκιμάζει ο Καλλέργης με το Husquarna (ήρθε όταν εμείς ήμασταν στο πρώτο σκάψιμο για βόλτα). Σηκώνει σύννεφο από χιόνια…

…κολλάει…

…αλλά καταφέρνει τελικά να προχωρήσει και να εξαφανιστεί στον ορίζοντα.

 

[Markas]

Έπειτα δοκιμάζω εγώ. Αν μπορέσω να φτάσω εγώ, φορτωμένος και με τριβάλιτσο χωρίς βοήθεια μέχρι το καταφύγιο, υπάρχουν ελπίδες ακόμα για διανυκτέρευση εκεί.

Το αγροτικό με τις ροδιές, αλλά και το σκάψιμο έχουν γεμίσει με χιόνι το δρόμο μέχρι και την άκρη του. Το BMW τελικά περνάει χωρίς ανάγκη βοήθειας το πρώτο εμπόδιο (τα παιδιά κρατούσαν για καλό και για κακό μη χάσω την ισορροπία και πέσω στο γκρεμό).

 

[Markas]

Ο Καλλέργης δεν ανεβαίνει μέχρι τέρμα, ψάχνει να δει αν είναι 150 μέτρα τα ανεμοσούρια (κέραμοι) ή παραπάνω για να με δουλεύει μετά. Εγώ όμως, μόνος, κατάφερα να περάσω τα όποια χιόνια βρέθηκαν στο διάβα μου και να φτάσω στο καταφύγιο!!!

 

[Markas]

Απέδειξα λοιπόν ότι οι μηχανές περνάνε και το ενδεχόμενο να διανυκτερεύσουμε στο καταφύγιο μεταφέροντας τα πράγματα με αυτές παραμένει ακόμα ανοικτό. Η βόλτα όμως προς το εκκλησάκι και η πιθανή διανυκτέρευση εκεί, έχει και αυτό το χάζι του. Μην πω πως είναι καλύτερα εκεί μια και έχουμε αυτήν τη δυνατότητα. Επιστροφή λοιπόν στην παρέα για σύσκεψη και βλέπουμε…