Η τρίαινα μου. (Triumph Trident 660)

amyroukai

Big Membered Wunderkind
Περιοχή
Μεθοριακός Σταθμός
Όνομα
Γιάννης
Μοτό
X, R
Πάω να πάρω σουβλάκια και βλέπω τον χαμό, εντάξει νόμιζα ότι είμαι ο μόνος φοβιτσιάρης στο φόρουμ και οι υπόλοιποι είναι επίτιμα μέλη του ChckNorrisBikerForum.gr

Ο φόβος.

Ναι.

Θέλω να γράψω μιά σινδόνη αλλά γίνεται ΤΟΥ ΤΡΕΛΛΟΥ σήμερα (είδες, δεν λέω της μουρλής γιατί θα βρεθεί κάποιος να πει ΤΗΝ ΕΙΠΕΣ ΜΟΥΡΛΗ ΡΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ)

Το βασικό:

Αφού ΔΕΝ έχεις ξενερώσει με το μηχανάκι και το βλέπεις και λιώνεις και θες... (εξαιρούνται τα τανκμπαγκ)

Υπάρχει κάποια ταχύτητα στην οποία νιώθεις άνετα ακόμα. Οποιαδήποτε είναι αυτή.
-Ξεχνάς το "με πόσα έστριβα παλιά"
-Ξεχνάς το "με πόσα στρίβει η παρέα/οι άγνωστοι που με περνάνε"

Και πας. Πας εκεί που θες. Θα κάνεις 10 λεπτά έξτρα; 20; Μία ώρα; ΘΑ ΠΑΣ. Βασική προϋπόθεση το ότι θες να πας, αν δεν θες άστο για την ημέρα που θα πεις "θα πάω ΣΗΜΕΡΑ" και ας χιονίζει :p

Θα πας με τον φόβο παρέα. Και βλέπεις. Συνηθέστερα παρά όχι, μετά λίγο καιρό γίνεται μικρότερος.


Φαντάσου έχω κατέβει κατηφόρες χώμα μόνος μου προσπαθώντας να βρω τον μηχανισμό που θα με ξεμπλοκάρει (ναι ξέρω, τα έχουμε πει για το θέμα, δεν θα έπρεπε αλλά οι άλλοι με αγχώνουν πιο πολύ από την κατηφόρα). Γιατί... κάποια στιγμή θέλω να πάω και με τους άλλους, όχι σε μονοπάτια :p

Έχεις κάνει τόσα άλλα. Κάνε και αυτό, στον ρυθμό και τον χρόνο σου.
 

XR Maniac

Skipper
ADVRIDE Team
Περιοχή
ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Όνομα
Κωστας
Μοτό
NX 650-HRC Gandhi!!
s1000xr
Νομίζω ότι ο πλέον ειδικός για να δώσει λύση στο θέμα είναι αυτός ο πεφτουλας ο Μαραγκός ο ChristosGR .....όλοι οι άλλοι είστε απλά οδοντόκρεμες.

Θα έβαζα μέσα και το πουλί, αλλά αυτός είναι εντελώς Καμμένος στον εγκέφαλο.
 

Aldebaran

Πορτοκαλί μέλος.
Όνομα
Γιάννης
Μοτό
KTM 690 Enduro '08
Voge SR4 Max

amyroukai

Big Membered Wunderkind
Περιοχή
Μεθοριακός Σταθμός
Όνομα
Γιάννης
Μοτό
X, R
Θα έβαζα μέσα και το πουλί
Αυτά καλό είναι να μην λέγονται σε τέτοια θέματα, είδες τι παρεξηγήσεις σέρνονται :p :p :p
 

snpl

Μέλος
Περιοχή
Βιβ λα Φρανς
Όνομα
Σπύρος
Μοτό
Teneke II
Σημαντικό είναι επίσης να μην πέσεις στην λούμπα το να θεωρήσεις "αποτυχία" τον φόβο που νιώθεις. Ο φόβος είναι αντανακλαστικό αυτοσυντήρησης. Έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας ότι το να φοβάται κάποιος είναι αδυναμία, κάτι που χρειάζεται να το κρύβουμε από τους άλλους. Το πως ξεπερνιέται είναι λίγο υποκειμενικό για τον καθένα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν χρειαστείς βοήθεια γιατί βλέπεις ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις μόνη, μη φοβηθείς να την ζητήσεις.
 

tc-drift

Μέλος
ADVRIDE Team
Περιοχή
Πειραια και πέριξ
Όνομα
Βαγγέλης
Μοτό
BMW F800GS - VOGE 300 RALLY
Νατάσσα είσαι προκατειλημμένη για την ευαισθησία των αντρών και όταν λέω προκατειλημμένη εννοώ

προκατειλημμένος, -η, -ο
  • που έχει διαμορφώσει εκ των προτέρων άποψη για ένα πρόσωπο ή θέμα και επομένως δύσκολα την αλλάζει· που έχει προκατάληψη
για να μην παρεξηγηθώ!!:hungover:

Αν δεις άντρα ιδιοκτήτη ΚΤΜ να παίρνει στα χέρια κοστολόγιο απο τον μάστορα της ζημιάς θα πεις τέτοιο κλάμα δεν έχει ρίξει γυναίκα όταν είδε το κραγιόν της σε έκπτωση 80% στα hondos center!!


Πολύ δυνατή ιστορία. Σε ευχαριστώ παρά πολύ που το μοιράστηκες. Δε θέλω να το κάνω μελό και είστε μάλλον όχι τόσο φανατικοί άντρες κάποιοι εδώ, αλλά συγκινήθηκα πολύ.


Σας ευχαριστώ παρά πολύ ΟΛΟΥΣ για τα σχόλια και τις συμβουλές.
fixed
 

Kardabix

Μέλος
Περιοχή
Αγρίνιο
Όνομα
Γιάννης
Μοτό
Yamaha XTZ 690
Εντάξει και τι έγινε που φοβάσαι;;; Και ποιος λογικός άνθρωπος δεν φοβάται; Εγώ είχα 10 χρόνια αμηχανος και κατάλαβα ότι αν θες πολύ κάτι, τίποτα δεν σε κρατάει μακριά από αυτό. Ούτε υποχρεώσεις, ούτε χρήματα, ούτε φόβος για την κακιά την ώρα. Δεν πας στον πόλεμο όταν φοράς την στολή πας να κάνεις κάτι για σένα ,ωραίο και μοναδικό. Μόνο και μόνο που ανυπομονουσες να ξανά καβαλησεις μετά από τόση ταλαιπωρία δείχνει ότι η επιθυμία σου για δίτροχο είναι πολύ μεγαλύτερη από τον φόβο σου. Περαστικά εύχομαι για το πρόβλημα που προέκυψε και όλα θα στρώσουν... τι ήθελα και σου έλεγα για το tank bag :p
 

dkamzelas

Μέλος
Όνομα
Δημήτρης
Μοτό
triumph tiger 800 2016
Μεγάλο κομμάτι στη διαδικασία οδήγησης της μοτοσικλέτας,είναι το να ξεγελάσεις το έμφυτο κομμάτι του φόβου σου, να βάλεις νέα δεδομένα στον εγκέφαλο σου και να εμπιστευτείς τη μοτοσικλέτα. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι εφικτό. Φαντάζομαι σου τα είπε και ο Χούντρας. Υπάρχει η επιλογή της πίστας για να το κάνεις με ασφάλεια και όταν νιώσεις άνετα βγαίνεις στον πόλεμο.
Όπως και να έχει, περαστικά και κουράγιο για τον μικρό Γολγοθά που έχεις να ανέβεις και με το καλό ξανά στους δρόμους.

Στάλθηκε από το RMX3363 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 

tc-drift

Μέλος
ADVRIDE Team
Περιοχή
Πειραια και πέριξ
Όνομα
Βαγγέλης
Μοτό
BMW F800GS - VOGE 300 RALLY
Πάντως σήμερα κάνοντας Καβάλας Μεταξουργείο Αλεξάνδρας τέρμα και πίσω νομίζω ότι το κεντρο και ο Πανίκος που επικρατεί είναι μακράν ότι πιο τρομακτικό! Καλύτερα Αφρική!
 

Thanpen

Μέλος
Περιοχή
Κορινθος
Όνομα
Θάνος
Μοτό
Africa twin
Tuareg 660
Κανονικά πρέπει να το μετονομάσω «τα ψυχολογικά μου»….

ΦΟΒΑΜΑΙ.

Την πρώτη φορά που την καβάλησα, αισθάνθηκα αυτό το αίσθημα της επιτυχίας μετά από τόσα χρόνια και τόση ταλαιπωρία και από εκείνη την ημέρα κάθε φορά που ανεβαίνω ή είναι να ανεβω νιώθω ένα τεράστιο σφίξιμο στο στήθος. Με τρελαίνει. Και με στεναχωρεί. Και νιώθω ότι αφήνομαι να με νικήσει. Ενώ ξέρω βαθιά μέσα μου ότι ίσως είναι μόνο ένα βήμα πίστης και θάρρους και το ξεπέρασα. Αλλά ταυτόχρονα παίζει στο κεφάλι μου το έργο ότι την προηγούμενη φορά που τα μάζεψα και έφυγα, κατέληξα να βογγάω από τον πόνο στην άκρη του δρόμου κτλ κτλ και φυσικά ήμουν παρά πολύ τυχερή γιατί όσο χρόνο κι αν μου πήρε, είμαι γερή, σα να μην έχω πάθει τίποτα. Τον εγκέφαλο μου όμως τον παίζει ο φόβος. Κι αν…

Έχω τις βαλίτσες μου έτοιμες από χτες για να φύγω σήμερα και τελικά μου στέλνει μήνυμα η ξαδέρφη μου να πάμε για καφέ και έτσι απλά της λέω ναι και μου το ακυρώνω γιατί ΦΟΒΑΜΑΙ και έψαχνα αφορμή και όχι γιατί ο καφές είναι πιο σημαντικός.

Και τώρα κάθομαι και κλαίω και το μοιράζομαι γιατί πραγματικά το βιώνω σαν τη μεγαλύτερη αποτυχία μου.

Και αύριο μέρα είναι, αλλά θα μπορέσω….;
Μπορώ να σε καταλάβω γιατί είχα ένα ατύχημα πριν κάποια χρόνια με το παπί . Σπάσιμο 5 δόντια(1,5 χρόνο σε οδοντιάτρους ) , μυτη ( ακρανοβιτς ) και ρήξη χιαστού μηνίσκου στο αριστερό πόδι με συνέπεια το χειρουργιο .
ειχα αποχή από τους δυο τροχούς γύρο στα 3 χρόνια , καμία φορά έπαιρνα το παπί του σπιτιού για καμία δουλειά εδώ γύρο γύρο .
απο μικρός το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ποτέ θα αγοράσω επιτέλους την πρώτη μου μηχανή ώσπου στα 28 κατάφερα να αγοράσω την αφρικα twin 1000 . What ? Ποιος να το πίστευε ότι κατάφερα να αγοράσω μια τέτοια μηχανή !
Από την αποχή που είχα όμως δεν είχα συνειδητοποίηση ότι ναι μεν όλα ανήκαν στο παρελθόν , αλλά στο μυαλό μου όμως όχι !
Δεν ήταν ο όγκος της το βάρος της κτλ που με τρόμαζαν , αλλά το μυαλό μου . Θυμάμαι ότι σε βόλτα έδω κοντά πάλευα μέσα μου να μην πάθω κρίση πανικού . Κάποια βραδυα πριν από κανονισμένη βόλτα με φίλους μου να στριφογυρνάω στο κρεβάτι να ξεφυσάω , να αγχώνομαι να μην μπορώ να κοιμηθώ με την ιδαια ότι αύριο έχουμε βόλτα να προσπαθώ να βρω μια δικαιολογία μέσα μου να το ακυρώσω . Δεν το πίστευα αυτό που κου συνέβαινε , δεν μπορουσα να την απολαύσω καθόλου , είχα τέτοιο βάρος και μια αγωνία και άγχος μέσα μου που όλο το όνειρο πήγαινε στράφι .
σιγά σιγά με τον καιρό προσπάθησα να το συζητήσω να το βγάλω από μέσα μου σε ανθρώπους που ένιωθα ότι ήθελα να το πω (μηχανόβιους) όπου και αυτοί μπορεί να μου εξιστόρησαν δικές τους ιστορίες κτλ . Με το καιρό μου έφυγε και το ξεπέρασα , τώρα πλέον το έχω ξεπεράσει τελείως και το απολαμβάνω .
καλα κανείς και το συζητάς . Γράφω όλα αυτά ίσως μπορέσω και σε παρηγορήσω . Κάποια στιγμή θα το ξεπεράσεις . Είναι το κλικ του μυαλού
 

ChristosGR

Σκουριασμένο Μέλος
Περιοχή
Αθηνα
Όνομα
Χρηστος
Μοτό
V-Strom 800 DE - Husaberg FE-390
Νομίζω ότι ο πλέον ειδικός για να δώσει λύση στο θέμα είναι αυτός ο πεφτουλας ο Μαραγκός ο ChristosGR .....όλοι οι άλλοι είστε απλά οδοντόκρεμες.

Θα έβαζα μέσα και το πουλί, αλλά αυτός είναι εντελώς Καμμένος στον εγκέφαλο.
[/QUOTE

Αν γινόταν να μάθεις από βίντεο στον σωλήνα θα το κάνανε όλοι.

Ειδικα στο χωμα (αλλά όχι μόνο) Αν δεν πέσεις δεν θα μάθεις.

Ο καθένας βάζει το όριο ως εκεί που αντέχει το στομάχι του.

Οταν αρχίσεις να πιέζεις αυτό το όριο γίνεσαι καλύτερος, όσο το κοιτάς από μακριά όχι απλά δεν το απομακρύνεις αλλά με τον καιρό σε πάει αυτό πιο πίσω.
 

Natassa

patara_power
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Νατάσσα
Μοτό
Suzuki SV650 ‘17
Triumph Trident 660 ‘22
Τα γράφω εδώ αν και θα μπει κανείς να διαβάσει για το Trident και θα γίνουμε ρεζίλι.

Μετά τα χθεσινά (μιλάμε για πολύ παράπονο - δηλαδή αν βάλω τον φόβο στην ίδια ζυγαριά με το θέμα υγείας, μεγαλύτερη στεναχώρια έχω πάρει που δεν είμαι μοτοσικλετιστικά αυτή που θυμάμαι…) - μετά τα χθεσινά λοιπόν, δεν υπήρχε περιθώριο σήμερα να μην προσπαθήσω. Δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου. Ο καιρός τέλειος, η μηχανή από σέρβις, η διαδρομή γνωστή, τελευταίες μέρες άδειας, από Δευτέρα στα δύσκολα, δε πάω να ανέβω στο Γκροσγκλόκνερ (ελπίζω να μη μείνει για πάντα όνειρο), τι δικαιολογία άλλη να μου βρω για να μην πάω;

Μέσα στον εγκέφαλο μου όταν θέλω κάτι παρά πολύ, όσο κι αν δυσκολεύομαι, όσο ψυχοφθόρο κι αν γίνεται, δεν μπορώ να τα παρατήσω. Η ασφάλεια του σπιτιού, η ασφάλεια του αυτοκινήτου, όποια «ασφάλεια» κι αν είναι, γίνεται φυλακή. Ενώ όταν έχεις προσπαθήσει, όταν έχεις κάνει έστω ένα μικρό βήμα προς τον απώτερο στόχο, όλα αποκτούν άλλη αξία…

Τώρα που τα γράφω αυτά κάθομαι στη βεραντούλα μου, του σπιτιού μου, τακτοποίησα τα πράγματα και έφτιαξα εσπρεσσάκι.

Δεν έφτασα στο Κυπαρίσσι! Σταμάτησα στο stork και ενώ κοίταζα τον χάρτη και τη διαδρομή που έχω να κάνω, σκέφτηκα το σπίτι μου και ένιωσα πως εκεί θέλω να πάω.

Αν πω πως το απόλαυσα θα πω ψέμματα. Πιο πολύ χαίρομαι που προσπάθησα και δεν κάθισα άπραγη να λέω δεν μπορώ/φοβάμαι και που γύρισα σώα πίσω.

Όταν ήμουν νέα οδηγός η διαδρομή αυτή ήταν από τις πρώτες που έκανα. Πρώτη φορά είχα φτάσει μέχρι τα Λουτρά, και μου φάνηκε αρκετό και γύρισα πίσω. Την επόμενη έφτασα μέχρι την Επίδαυρο. Ούτε τότε απολάμβανα. Το στρες υπερτερούσε όλων. Όμως ήξερα πως το αγαπώ. Δεν δοκίμαζα να δω αν μ’αρέσει η μοτοσυκλέτα. ΗΞΕΡΑ ότι μου αρέσει. Και σιγά σιγά χτίστηκε η άνεση και η αυτοπεποίθηση και άρχισα να απολαμβάνω.

Αυτό ήταν το μάθημα το σημερινό. Να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου και τη καινούρια μου γνωριμία με τους δυο τροχούς σα να είμαι αρχάρια, όπως τότε. Δυστυχώς το να θυμάμαι τον εαυτό μου και ποια ήμουν πριν γίνει το μπαμ, δε με βοηθάει αυτή τη στιγμή. Αλλά αφού έφτασα εκεί μια φορά, μπορώ να φτάσω και δεύτερη. Ακόμα έχω δυο χέρια, δυο πόδια και σίγουρα είμαι λίγο πιο σοφή.

 

amyroukai

Big Membered Wunderkind
Περιοχή
Μεθοριακός Σταθμός
Όνομα
Γιάννης
Μοτό
X, R
Στο είπα, ε;
Όσο βγει. Την καλύτερη δουλειά έκανες.

Αν έχεις χρόνο και όρεξη κάνε κάτι και τις επόμενες μέρες, δεν είναι ανάγκη να είναι γκράντε.
 
Top Bottom