Το Dakar 2021 τέλειωσε. Οι προβολείς είναι όλοι στραμμένοι στα paddock της ομάδας Honda HRC ,όπου πανηγυρίζουν για την δεύτερη συνεχόμενη νίκη τους στον αγώνα.
Οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ του ειδικού τύπου , περιγράφουν με θαυμασμό τον άθλο της εταιρίας, να καθαιρέσει την νικήτρια επί μια εικοσαετία ΚΤΜ. Η οποία λυσσαλέα με μια ντουζίνα αναβάτες προσπάθησε να πάρει πίσω τον τίτλο. Πέντε κορυφαίοι εργοστασιακοί αναβάτες του HRCc, ένας στόλος οχημάτων υποστήριξης ,δεκάδες μηχανικοί και προσωπικό επί χρόνια έκαναν τις διαδρομές του αγώνα πίστα ,χαρτογραφώντας και δοκιμάζοντας τα πάντα. Εκατομμύρια δολάρια επενδύθηκαν ,ώστε να αποσβεσθούν από την δόξα και την δημοσιότητα της νίκης. Που φυσικά πάνω σ αυτή, το μάρκετινγκ θα επενδύσει για να προωθήσει μοντέλα της εταιρίας ,που συνήθως ουδεμιά σχέση έχουν με τις μότο του αγώνα. Αδιαμφισβήτητη επιτυχία που 3 από τους 5 αναβάτες τερμάτισαν ,μιας και σ αυτόν τον 12ημερο αγώνα νικητές θεωρούνται( από όσους καταλαβαίνουν και όχι τους άσχετους που ποδοσφαιροποιούν) όλοι οι τερματίσαντες .
Μοτοσυκλέτες και αναβάτες υποβάλλονται σε ακραίες καταστάσεις , αδιανόητες σε οποιοδήποτε άλλο άθλημα.
Κάπου στο βάθος καμιά δεκαριά άτομα ομοιόμορφα ντυμένα, κάτω από μια τέντα πανηγυρίζουν που ο πρώτος αναβάτης της ομάδας τους τερματίζει στην 6η θέση γενικής , σαν να είναι ο νικητής του αγώνα. Περιμένουν και τους άλλους δύο ,που είναι 6-7 ώρες πίσω, να τερματίσουν ισα-ισα στην εικοσάδα. Στις μπλούζες τους αναγράφεται το λογότυπο SHERCO και ο εξοπλισμός τους είναι σε δύο βανάκια. Είναι όλοι τους ενθουσιασμένοι και συγκινημένοι αν και φαίνονται εξουθενωμένοι . Ο καθένας τους είχε πολύ περισσότερες υποχρεώσεις από το αντικείμενο του αυτές τις δύο βδομάδες στην έρημο, γιατί προφανώς δεν υπήρχε η οικονομική πολυτέλεια να είναι περισσότεροι.
Η SHERCO είναι μια (πολύ) μικρή γαλλική εταιρία ,με είκοσι περίπου χρόνια ζωής, που μέχρι πριν μια δεκαετία ασχολούταν αποκλειστικά με το trial. Τελευταία συμμετέχει (και κερδίζει κάποιες φορές) στα παγκόσμια πρωταθλήματα enduro και τα μοντέλα της προσελκύουν το ενδιαφέρον όλο περισσοτέρων φίλων του enduro .Σήμερα είναι μια σταχτοπούτα καλεσμένη σε ένα χορό πλουσίων ,που κλέβει την παράσταση.
Όλοι οι ειδικοί δημοσιογράφοι και οι σχετικοί με το άθλημα , έχουν μείνει άναυδοι με αυτό που κατάφερε αυτή η εταιρία , το εργοστάσιο της είναι μικρότερο από τα γραφεία των στελεχών των πολυεθνικών αντίπαλων τους. Συμμετείχαν με τρείς αναβάτες και τερμάτισαν μετα από ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ. Οι μοτοσυκλέτες άντεξαν και ο πρώτος τους αναβάτης, στην έκτη θέση ,τερμάτισε μπροστά από μερικούς εργοστασιακούς των μεγάλων.
Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, σκεφτείτε ότι η Yamaha που συμμετείχε με τέσσερεις μοτό , δεν τερμάτισε καμία. Ναι έσπασαν και τα τέσσερα μοτέρ της Yamaha. Μιας εταιρίας που φημίζεται για την τεχνολογία και την ανθεκτικότητα των μοτοσυκλετών της. Ενός κολοσσού ,που συνήθως διαπρέπει σε οποιοδήποτε είδος αγώνων συμμετέχει. Δεν είναι απίστευτο?
Φανταστείτε πως αυτό το μικρό εργοστάσιο δεν μπορεί να κάνει επί ένα χρόνο δοκιμές στα μέρη του αγώνα για προφανείς λόγους κόστους , ούτε να φτιάχνει δεκάδες διαφορετικά μοτέρ για να δοκιμάζει βελτιωμένα εξαρτήματα.
Βέβαια ο ηλεκτρονικός και έντυπος τύπος δεν πολυαχολείται με εταιρίες που δεν γεμίζουν τις σελίδες του με διαφημίσεις. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί οι λίγοι τρελοί και μεγαλοφυείς μικροί κατασκευαστές ,που δεν καταλαβαίνουν τι θα πει όριο, και μας έχουν χαρίσει μοναδικές ιστορίες ανδρείας και επιμονής στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Ο john Britten , η Ducati τα πρώτα χρόνια του wsbk, η vertermati στο ΜΧ (κρίμα που χάθηκε),η ΒΕΤΑ στο enduro, η ΤΜ κ.α. Είναι το αλατοπίπερο στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, και όλοι εμείς που αγαπάμε τις μοτοσυκλέτες (όχι μόνο τη δικιά μας) , τους οφείλουμε το λιγότερο ένα μπράβο ( κι ας λέγεται πλέον και like).
Οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ του ειδικού τύπου , περιγράφουν με θαυμασμό τον άθλο της εταιρίας, να καθαιρέσει την νικήτρια επί μια εικοσαετία ΚΤΜ. Η οποία λυσσαλέα με μια ντουζίνα αναβάτες προσπάθησε να πάρει πίσω τον τίτλο. Πέντε κορυφαίοι εργοστασιακοί αναβάτες του HRCc, ένας στόλος οχημάτων υποστήριξης ,δεκάδες μηχανικοί και προσωπικό επί χρόνια έκαναν τις διαδρομές του αγώνα πίστα ,χαρτογραφώντας και δοκιμάζοντας τα πάντα. Εκατομμύρια δολάρια επενδύθηκαν ,ώστε να αποσβεσθούν από την δόξα και την δημοσιότητα της νίκης. Που φυσικά πάνω σ αυτή, το μάρκετινγκ θα επενδύσει για να προωθήσει μοντέλα της εταιρίας ,που συνήθως ουδεμιά σχέση έχουν με τις μότο του αγώνα. Αδιαμφισβήτητη επιτυχία που 3 από τους 5 αναβάτες τερμάτισαν ,μιας και σ αυτόν τον 12ημερο αγώνα νικητές θεωρούνται( από όσους καταλαβαίνουν και όχι τους άσχετους που ποδοσφαιροποιούν) όλοι οι τερματίσαντες .
Μοτοσυκλέτες και αναβάτες υποβάλλονται σε ακραίες καταστάσεις , αδιανόητες σε οποιοδήποτε άλλο άθλημα.
Κάπου στο βάθος καμιά δεκαριά άτομα ομοιόμορφα ντυμένα, κάτω από μια τέντα πανηγυρίζουν που ο πρώτος αναβάτης της ομάδας τους τερματίζει στην 6η θέση γενικής , σαν να είναι ο νικητής του αγώνα. Περιμένουν και τους άλλους δύο ,που είναι 6-7 ώρες πίσω, να τερματίσουν ισα-ισα στην εικοσάδα. Στις μπλούζες τους αναγράφεται το λογότυπο SHERCO και ο εξοπλισμός τους είναι σε δύο βανάκια. Είναι όλοι τους ενθουσιασμένοι και συγκινημένοι αν και φαίνονται εξουθενωμένοι . Ο καθένας τους είχε πολύ περισσότερες υποχρεώσεις από το αντικείμενο του αυτές τις δύο βδομάδες στην έρημο, γιατί προφανώς δεν υπήρχε η οικονομική πολυτέλεια να είναι περισσότεροι.
Η SHERCO είναι μια (πολύ) μικρή γαλλική εταιρία ,με είκοσι περίπου χρόνια ζωής, που μέχρι πριν μια δεκαετία ασχολούταν αποκλειστικά με το trial. Τελευταία συμμετέχει (και κερδίζει κάποιες φορές) στα παγκόσμια πρωταθλήματα enduro και τα μοντέλα της προσελκύουν το ενδιαφέρον όλο περισσοτέρων φίλων του enduro .Σήμερα είναι μια σταχτοπούτα καλεσμένη σε ένα χορό πλουσίων ,που κλέβει την παράσταση.
Όλοι οι ειδικοί δημοσιογράφοι και οι σχετικοί με το άθλημα , έχουν μείνει άναυδοι με αυτό που κατάφερε αυτή η εταιρία , το εργοστάσιο της είναι μικρότερο από τα γραφεία των στελεχών των πολυεθνικών αντίπαλων τους. Συμμετείχαν με τρείς αναβάτες και τερμάτισαν μετα από ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ. Οι μοτοσυκλέτες άντεξαν και ο πρώτος τους αναβάτης, στην έκτη θέση ,τερμάτισε μπροστά από μερικούς εργοστασιακούς των μεγάλων.
Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, σκεφτείτε ότι η Yamaha που συμμετείχε με τέσσερεις μοτό , δεν τερμάτισε καμία. Ναι έσπασαν και τα τέσσερα μοτέρ της Yamaha. Μιας εταιρίας που φημίζεται για την τεχνολογία και την ανθεκτικότητα των μοτοσυκλετών της. Ενός κολοσσού ,που συνήθως διαπρέπει σε οποιοδήποτε είδος αγώνων συμμετέχει. Δεν είναι απίστευτο?
Φανταστείτε πως αυτό το μικρό εργοστάσιο δεν μπορεί να κάνει επί ένα χρόνο δοκιμές στα μέρη του αγώνα για προφανείς λόγους κόστους , ούτε να φτιάχνει δεκάδες διαφορετικά μοτέρ για να δοκιμάζει βελτιωμένα εξαρτήματα.
Βέβαια ο ηλεκτρονικός και έντυπος τύπος δεν πολυαχολείται με εταιρίες που δεν γεμίζουν τις σελίδες του με διαφημίσεις. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί οι λίγοι τρελοί και μεγαλοφυείς μικροί κατασκευαστές ,που δεν καταλαβαίνουν τι θα πει όριο, και μας έχουν χαρίσει μοναδικές ιστορίες ανδρείας και επιμονής στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Ο john Britten , η Ducati τα πρώτα χρόνια του wsbk, η vertermati στο ΜΧ (κρίμα που χάθηκε),η ΒΕΤΑ στο enduro, η ΤΜ κ.α. Είναι το αλατοπίπερο στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, και όλοι εμείς που αγαπάμε τις μοτοσυκλέτες (όχι μόνο τη δικιά μας) , τους οφείλουμε το λιγότερο ένα μπράβο ( κι ας λέγεται πλέον και like).