Πριν κάνα μήνα ανηφορήσαμε (τέσσερις και ένας και δύο) προς Καρπενήσι με σκοπό να κάνουμε κάποιες κυκλικές χωμάτινες διαδρομές που είχαμε μαζέψει. Όσες φορές και να πάω εκεί πάνω πάντα νοιώθω ένα εκπληκτικό συναίσθημα, αυτό που παντρεύει το οικείο με το νέο καθώς πάντα ανακαλύπτουμε καινούργια μέρη και διαδρομές. Αν δεις τον χάρτη εκεί πάνω, υπάρχουν τόσες πολλές εναλλακτικές που πραγματικά είναι ανεξάντλητες οι διαδρομές που μπορείς να ακολουθήσεις. Η διαδρομή είχε αποφασιστεί κάνα μήνα πριν, οι ημερομηνίες είχαν κλειδώσει, είχαμε κλείσει και ένα βανάκι και γενικά όλα πήγαιναν καλά μέχρι που καμιά 10ριά μέρες πριν άρχισε να χαλάει ο καιρός με αποκορύφωμα την αρχή εκείνης της βδομάδας που άρχισε σε όλη τη χώρα να γαμιέται σε βροχές, πλημμύρες κλπ.
Οι σκέψεις πολλές για μετάθεση της ημερομηνίας αλλά λίγο η δυσκολία να βρούμε άλλες κοινές μέρες, λίγο οτι είχαμε κλείσει ήδη το βαν και λίγο (πολύ) οτι γουστάρουμε και την ταλαιπωρία είπαμε πάμε και ότι βρέξει ας κατεβάσει.
Πέμπτη απόγευμα εγώ (250exc) κι ο Κώστας (350exc) παραλαμβάνουμε το βαν, Παρασκευή πρωί φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. ο Φώτης (530exc) με τον Γιώργο(400exc) θα ξεκινούσαν προς το μεσημεράκι με τρέιλερ, ενώ την επόμενη ημέρα θα έρχονταν οδικώς ο Πάνος (640 lc4) και ο Ηλίας (990adv) με έναν συνάδελφό του με Versys με σκοπό να κάνουν παράλληλες ασφάλτινες διαδρομές και να τα λέμε βραδάκι στην ταβέρνα.
Η φάση με το βαν είναι απίστευτη, φορτώνεις ότι θέλεις και πηγαίνεις κυρία με χαβαλέ, μουσικούλες κλπ. Γλυτώσαμε κι ένα τόνο βροχή καθώς στη διαδρομή μετά τη Μαλακάσα και μέχρι Τυμφρηστό γαμήθηκε να βρέχει. Μπαίνοντας Καρπενήσι όμως μας υποδέχτηκε μια λιακαδάρα σούπερ οπότε φτάσαμε Κεφαλόβρυσο, κατεβάσαμε μηχανές, ντυθήκαμε και φύγαμε για μια σύντομη στα πέριξ. Αργά το απόγευμα ήρθαν και οι άλλοι 2 με το τρέιλερ οπότε στήσαμε σκηνές και τραβήξαμε για την εκεί ταβέρνα όπου η βραστή γίδα και η προβατίνα στη λαδόκολλα είχαν την τιμητική τους. Μέσα στις μπύρες και τα τσίπουρα αποφασίσαμε να κάνουμε την άλλη μέρα τη διαδρομή που κατεβαίνει από Καλιακούδα προς Θέρμο και ανεβαίνει δεξιά από Σαράνταινα. Το Σάββατο το πρωί λοιπόν (δεν) ξεκινήσαμε νωρίς νωρίς και αφού περάσαμε Καλιακούδα μιλήσαμε και με τους άλλους 3 που είχαν φτάσει και αποφασίσαμε να βρεθούμε Νεράιδα για καφέ που έγινε μπύρα με προβατίνα. Νωρίς το απογευματάκι είπαμε να κάνουμε μερικά χιλιομετράκια ακόμη που λόγω εξαιρετικά καλής συννενόησης βγήκανε πολλά κι έτσι καταλήξαμε να βρεθούμε στη Σαράνταινα με αρκετή βροχή που είχε ξεκινήσει, πολλή ομίχλη με ορατότητα στα 5 μέτρα και φυσικά κάποια στιγμή σκοτάδι. Μετά από κάνα 3ωρο οδήγησης με πίσσα σκοτάδι στο λασπωμένο βουνό είδαμε από μακριά ένα απόκοσμο πορτοκαλί φως στον ουρανό που τελικά ήταν τα φώτα του κεντρικού δρόμου πριν το Καρπενήσι κάπου στον Αγ. Νικόλα. Νομίζω πρώτη φορά νοιώθω τόση ανακούφιση που βγαίνω σε άσφαλτο. Η εμπειρία ήταν απίστευτη, όλες οι αισθήσεις ήταν στο κόκκινο και νοιώθαμε απίστευτα, όπως και να το κάνεις όμως αν έφευγε κάποιος από μας σε κάνα γκρέμι νυχτιάτικα θα είχαμε μεγάλο θέμα..
Όλα καλά όμως, μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο φτάσαμε στο Κεφαλόβρυσο, αλλάξαμε και πήγαμε στην ταβέρνα όπου ήδη είχαν γίνει οι σχετικές παραγγελίες από τους ασφάλτινους που είχαν φτάσει πολύ νωρίτερα και μας περίμεναν.
Την επόμενη ημέρα μείναμε οι 4 και κάναμε και άλλη μια διαδρομή ενώνοντας κάποια κομμάτια της προηγούμενης ημέρας και γενικά αυτοσχεδιάζοντας με έναν καιρό που εναλλασόταν από ήλιο με ζέστη μέχρι βροχούλα. Το τερέν ήταν ότι έπρεπε, λασπωμένο χωρίς όμως ιδιαίτερα προβλήματα και με αυτή την τόσο χαρακτηριστική μυρωδιά του βουνού μετά τη βροχή.
Όλα καλά λοιπόν, έχουμε εννοείται αφήσει χρωστούμενα και θα ξαναπάμε. Οι διαδρομές είναι διαθέσιμες στο σχετικό ποστ της ενότητα Διαδρομές εδώ, αξίζουν να τις ακολουθήσετε ή να χρησιμοποιήσετε μέρη τους για τις δικές σας.
Εδώ είναι κι ένα βιντεάκι που φτιάξαμε από όλες τις ημέρες.
Οι σκέψεις πολλές για μετάθεση της ημερομηνίας αλλά λίγο η δυσκολία να βρούμε άλλες κοινές μέρες, λίγο οτι είχαμε κλείσει ήδη το βαν και λίγο (πολύ) οτι γουστάρουμε και την ταλαιπωρία είπαμε πάμε και ότι βρέξει ας κατεβάσει.
Πέμπτη απόγευμα εγώ (250exc) κι ο Κώστας (350exc) παραλαμβάνουμε το βαν, Παρασκευή πρωί φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. ο Φώτης (530exc) με τον Γιώργο(400exc) θα ξεκινούσαν προς το μεσημεράκι με τρέιλερ, ενώ την επόμενη ημέρα θα έρχονταν οδικώς ο Πάνος (640 lc4) και ο Ηλίας (990adv) με έναν συνάδελφό του με Versys με σκοπό να κάνουν παράλληλες ασφάλτινες διαδρομές και να τα λέμε βραδάκι στην ταβέρνα.
Η φάση με το βαν είναι απίστευτη, φορτώνεις ότι θέλεις και πηγαίνεις κυρία με χαβαλέ, μουσικούλες κλπ. Γλυτώσαμε κι ένα τόνο βροχή καθώς στη διαδρομή μετά τη Μαλακάσα και μέχρι Τυμφρηστό γαμήθηκε να βρέχει. Μπαίνοντας Καρπενήσι όμως μας υποδέχτηκε μια λιακαδάρα σούπερ οπότε φτάσαμε Κεφαλόβρυσο, κατεβάσαμε μηχανές, ντυθήκαμε και φύγαμε για μια σύντομη στα πέριξ. Αργά το απόγευμα ήρθαν και οι άλλοι 2 με το τρέιλερ οπότε στήσαμε σκηνές και τραβήξαμε για την εκεί ταβέρνα όπου η βραστή γίδα και η προβατίνα στη λαδόκολλα είχαν την τιμητική τους. Μέσα στις μπύρες και τα τσίπουρα αποφασίσαμε να κάνουμε την άλλη μέρα τη διαδρομή που κατεβαίνει από Καλιακούδα προς Θέρμο και ανεβαίνει δεξιά από Σαράνταινα. Το Σάββατο το πρωί λοιπόν (δεν) ξεκινήσαμε νωρίς νωρίς και αφού περάσαμε Καλιακούδα μιλήσαμε και με τους άλλους 3 που είχαν φτάσει και αποφασίσαμε να βρεθούμε Νεράιδα για καφέ που έγινε μπύρα με προβατίνα. Νωρίς το απογευματάκι είπαμε να κάνουμε μερικά χιλιομετράκια ακόμη που λόγω εξαιρετικά καλής συννενόησης βγήκανε πολλά κι έτσι καταλήξαμε να βρεθούμε στη Σαράνταινα με αρκετή βροχή που είχε ξεκινήσει, πολλή ομίχλη με ορατότητα στα 5 μέτρα και φυσικά κάποια στιγμή σκοτάδι. Μετά από κάνα 3ωρο οδήγησης με πίσσα σκοτάδι στο λασπωμένο βουνό είδαμε από μακριά ένα απόκοσμο πορτοκαλί φως στον ουρανό που τελικά ήταν τα φώτα του κεντρικού δρόμου πριν το Καρπενήσι κάπου στον Αγ. Νικόλα. Νομίζω πρώτη φορά νοιώθω τόση ανακούφιση που βγαίνω σε άσφαλτο. Η εμπειρία ήταν απίστευτη, όλες οι αισθήσεις ήταν στο κόκκινο και νοιώθαμε απίστευτα, όπως και να το κάνεις όμως αν έφευγε κάποιος από μας σε κάνα γκρέμι νυχτιάτικα θα είχαμε μεγάλο θέμα..
Όλα καλά όμως, μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο φτάσαμε στο Κεφαλόβρυσο, αλλάξαμε και πήγαμε στην ταβέρνα όπου ήδη είχαν γίνει οι σχετικές παραγγελίες από τους ασφάλτινους που είχαν φτάσει πολύ νωρίτερα και μας περίμεναν.
Την επόμενη ημέρα μείναμε οι 4 και κάναμε και άλλη μια διαδρομή ενώνοντας κάποια κομμάτια της προηγούμενης ημέρας και γενικά αυτοσχεδιάζοντας με έναν καιρό που εναλλασόταν από ήλιο με ζέστη μέχρι βροχούλα. Το τερέν ήταν ότι έπρεπε, λασπωμένο χωρίς όμως ιδιαίτερα προβλήματα και με αυτή την τόσο χαρακτηριστική μυρωδιά του βουνού μετά τη βροχή.
Όλα καλά λοιπόν, έχουμε εννοείται αφήσει χρωστούμενα και θα ξαναπάμε. Οι διαδρομές είναι διαθέσιμες στο σχετικό ποστ της ενότητα Διαδρομές εδώ, αξίζουν να τις ακολουθήσετε ή να χρησιμοποιήσετε μέρη τους για τις δικές σας.
Εδώ είναι κι ένα βιντεάκι που φτιάξαμε από όλες τις ημέρες.