Markas
Μέλος
Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές – Δ.Σολωμός
Καστρα και οχυρώσεις της Κρήτης
- Thread starter Markas
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές – Δ.Σολωμός
Markas
Μέλος
Νεολιθική εποχή
Η καταγεγραμμένη ιστορία του νησιού ξεκινά κατά τη Νεολιθική περίοδο, κοντά στο 7000 π.Χ. Πιστοποιημένη μαρτυρία για την κατοίκηση αυτής της περιόδου είναι για παράδειγμα η Κνωσός, στη δυτική πλευρά της κοιλάδας του Καιράτου σε μια έκταση 0.25 εκταρίων με κατ' εκτίμηση πληθυσμό 70 ατόμων. Οι πρώτοι κάτοικοι φέρονται να έφθασαν στην Κρήτη από τη Μικρά Ασία ή τη Βόρεια Αφρική και να αναπτύχθηκαν αργά για τα επόμενα 3.000 χρόνια. Αρχικά καλλιέργησαν τη γη με πρωτόγονες μεθόδους, έμαθαν την εκτροφή των ζώων και σχηματίστηκαν οι πρώτοι οικισμοί. Ο πληθυσμός κατοικούσε σε λίθινα σπίτια και σπανιότερα σε σπηλιές, όπως μαρτυρούν ευρήματα στα σπήλαια της Ειλείθυιας, του Στραβομύτη, του Ελληνοσπήλαιου κ.ά όπου έχουν βρεθεί όπλα, εργαλεία, αγγεία, λεπίδες και κοκάλινοι ή λίθινοι πέλεκεις, όπως και αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας αφιερωμένα στη θεά της γονιμότητας. Το νησί απομονωμένο, λόγω της φύσης της νεολιθικής οικονομίας, βασιζόταν στην αυτάρκεια και επιβίωνε χάρη στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Με την πάροδο του χρόνου, η σχετικά πρωτόγονη αγγειοπλαστική εξελίχθηκε με τη χρήση της φωτιάς και βελτιώθηκε καλλιτεχνικά. Κατάλοιπα της συγκεκριμένης περιόδου έχουν ανεβρεθεί στη Φαιστό, στην Κνωσό και στη Σητεία. Οι πρώτοι άποικοι έφεραν μαζί τους τις δομές μιας πλήρως αναπτυγμένης καλλιεργητικής κοινωνίας και την πρωτογλώσσα από την οποία προέκυψαν τα μεταγενέστερα γλωσσικά ιδιώματα του νησιού. Πολύ λίγες τοποθεσίες είναι γνωστές για μια περίοδο 2.500 χρόνων. Οι μαρτυρίες πολλαπλασιάζονται στην ύστερη νεολιθική και στην χαλκολιθική περίοδο (περ. 4500–3500). (πηγή Βικιπέδια, κυρίως εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/Κρήτη#cite_note-16 ).
Μινωική εποχή
Τη μακρά περίοδο της Νεολιθικής εποχής διαδέχτηκε η Μινωική περίοδος. Σύμφωνα με τον Άγγλο αρχαιολόγο Έβανς, γύρω στο 2600 π.Χ δύο φυλετικά στοιχεία εγκαταστάθηκαν στα παράλια της Κρήτης: Ένα πρωτολιβυκό προερχόμενο από την Αίγυπτο και ένα από τη Μικρά Ασία. Οι Κρήτες, αρχικά, διατήρησαν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, γρήγορα όμως αφομοιώθηκαν με τα δύο νέα φύλα, όπως μαρτυρούν τα σχετικά ευρήματα. Με τη διάδοση της χρήσης του χαλκού αυξάνεται ο πληθυσμός του νησιού και αρχίζουν, γύρω στο 2000 π.Χ., οι πρώτες εμπορικές επαφές με τις γειτονικές περιοχές των Κυκλάδων, της Μικράς Ασίας και της Αιγύπτου, οι οποίες ευνοήθηκαν από την καίρια γεωγραφική θέση του νησιού και έθεσαν έτσι τις βάσεις της δημιουργίας του λαμπρού μετέπειτα Μινωϊκού πολιτισμού. Τα πρώτα αστικά κέντρα του νησιού σχηματίζονται κατά το 2000 π.Χ. γύρω από τα παλάτια των τοπικών αρχόντων στο κέντρο των διάφορων αγροτικών κοινωνιών και ο πλούτος ορίζεται από τα γεωργικά πλεονάσματα. Αυτού του είδους η κοινωνική οργάνωση διήρκεσε για μια περίοδο 600-700 χρόνων και ήκμασε κατά τη διάρκεια του Μινωϊκού πολιτισμού, στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας προ Χριστού. Κατά το 1900 π.Χ. χτίζονται στην Κρήτη τα πρώτα ανάκτορα, επακόλουθο της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης του νησιού. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ανασκαφές, εκείνη την εποχή δημιουργούνται τα ανάκτορα της Κνωσού…
(στη φώτο φαίνεται αναπαράσταση του πώς πρέπει να ήταν στην ακμή τους)
(ο αρχαιολογικός χώρος της Κνωσού σήμερα)
της Φαιστού…
των Μαλίων…
και της Κάτω Ζάκρου.
Σημαντικό εύρημα της Παλαιοανακτορικής περιόδου θεωρείται ο δίσκος της Φαιστού (1700-1600 π.Χ.).
Το τέλος της Παλαιοανακτορικής περιόδου θεωρείται πως επέφερε ο μεγάλος σεισμός του 1700 π.Χ. που προκάλεσε την καταστροφή των περισσότερων ανακτόρων.
Με την ανοικοδόμηση των ανακτόρων εγκαινιάζεται η Νεοανακτορική εποχή που θεωρείται ως η περίοδος της ακμής του Μινωϊκού πολιτισμού, κέντρο του οποίου ήταν η Κνωσσός, 10 χλμ νότια του Ηρακλείου. Η Κνωσός βασίλευσε στην Κρήτη απόλυτα χωρίς κίνδυνο εσωτερικών ή εξωτερικών εισβολών, όπως καταμαρτυρά η παντελής έλλειψη οχυρωματικών έργων γύρω από το ανάκτορο (σημ: αυτό δεν αληθεύει για το σύνολο της Κρήτης). Τα παλάτια της Ζάκρου, των Μαλίων, της Φαιστού κ.α. ιδρύθηκαν ως τοπικά διοικητικά κέντρα και χρησιμοποιήθηκαν στον έλεγχο του εμπορίου μεταξύ Κνωσού και Κύπρου, ηπειρωτικής Ελλάδας και με τους υπόλοιπους εμπορικούς εταίρους. Τα αρχαιολογικά ευρήματα της συγκεκριμένης εποχής μας φανερώνουν πολλές πτυχές της οργάνωσης, της οικονομίας και της καθημερινότητας του νησιού, που διέφερε από πόλη σε πόλη. Κύρια ενασχόληση των κατοίκων αποτελούσε πρωτίστως η ναυτιλία και το εμπόριο, ενώ σε δεύτερη μοίρα πλέον είχαν περάσει η γεωργία, η κτηνοτροφία, η υφαντική και η κεραμική. Το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής κίνησης της Κρήτης συγκεντρωνόταν στα λιμάνια της Αγίας Τριάδας, των Μαλίων, της Φαιστού και της Αμνισού και τα προϊόντα μεταφέρονταν στο εσωτερικό της μέσω του πολύ καλά οργανωμένου οδικού δικτύου της εποχής.
Παλαιότερα πιστευόταν πως ο Μινωικός πολιτισμός έφτασε απρόοπτα στο τέλος του με την τελευταία μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνης). Η υπόθεση διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Έλληνα αρχαιολόγο Σπύρο Μαρινάτο στη δεκαετία του 1930. Ο Μαρινάτος υποστήριξε ότι η καταστροφή της Κνωσού και της Φαιστού προκλήθηκε από πελώρια παλιρροϊκά κύματα και νέφη στάχτης που αποδυνάμωσαν σημαντικά την εσωτερική και εξωτερική οικονομία του νησιού. Η υπόθεση αυτή δεν είναι πια αποδεκτή σήμερα.
Χάρτης των ανακτόρων και των λοιπών κέντρων του Μινωικού πολιτισμού
Η καταγεγραμμένη ιστορία του νησιού ξεκινά κατά τη Νεολιθική περίοδο, κοντά στο 7000 π.Χ. Πιστοποιημένη μαρτυρία για την κατοίκηση αυτής της περιόδου είναι για παράδειγμα η Κνωσός, στη δυτική πλευρά της κοιλάδας του Καιράτου σε μια έκταση 0.25 εκταρίων με κατ' εκτίμηση πληθυσμό 70 ατόμων. Οι πρώτοι κάτοικοι φέρονται να έφθασαν στην Κρήτη από τη Μικρά Ασία ή τη Βόρεια Αφρική και να αναπτύχθηκαν αργά για τα επόμενα 3.000 χρόνια. Αρχικά καλλιέργησαν τη γη με πρωτόγονες μεθόδους, έμαθαν την εκτροφή των ζώων και σχηματίστηκαν οι πρώτοι οικισμοί. Ο πληθυσμός κατοικούσε σε λίθινα σπίτια και σπανιότερα σε σπηλιές, όπως μαρτυρούν ευρήματα στα σπήλαια της Ειλείθυιας, του Στραβομύτη, του Ελληνοσπήλαιου κ.ά όπου έχουν βρεθεί όπλα, εργαλεία, αγγεία, λεπίδες και κοκάλινοι ή λίθινοι πέλεκεις, όπως και αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας αφιερωμένα στη θεά της γονιμότητας. Το νησί απομονωμένο, λόγω της φύσης της νεολιθικής οικονομίας, βασιζόταν στην αυτάρκεια και επιβίωνε χάρη στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Με την πάροδο του χρόνου, η σχετικά πρωτόγονη αγγειοπλαστική εξελίχθηκε με τη χρήση της φωτιάς και βελτιώθηκε καλλιτεχνικά. Κατάλοιπα της συγκεκριμένης περιόδου έχουν ανεβρεθεί στη Φαιστό, στην Κνωσό και στη Σητεία. Οι πρώτοι άποικοι έφεραν μαζί τους τις δομές μιας πλήρως αναπτυγμένης καλλιεργητικής κοινωνίας και την πρωτογλώσσα από την οποία προέκυψαν τα μεταγενέστερα γλωσσικά ιδιώματα του νησιού. Πολύ λίγες τοποθεσίες είναι γνωστές για μια περίοδο 2.500 χρόνων. Οι μαρτυρίες πολλαπλασιάζονται στην ύστερη νεολιθική και στην χαλκολιθική περίοδο (περ. 4500–3500). (πηγή Βικιπέδια, κυρίως εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/Κρήτη#cite_note-16 ).
Μινωική εποχή
Τη μακρά περίοδο της Νεολιθικής εποχής διαδέχτηκε η Μινωική περίοδος. Σύμφωνα με τον Άγγλο αρχαιολόγο Έβανς, γύρω στο 2600 π.Χ δύο φυλετικά στοιχεία εγκαταστάθηκαν στα παράλια της Κρήτης: Ένα πρωτολιβυκό προερχόμενο από την Αίγυπτο και ένα από τη Μικρά Ασία. Οι Κρήτες, αρχικά, διατήρησαν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, γρήγορα όμως αφομοιώθηκαν με τα δύο νέα φύλα, όπως μαρτυρούν τα σχετικά ευρήματα. Με τη διάδοση της χρήσης του χαλκού αυξάνεται ο πληθυσμός του νησιού και αρχίζουν, γύρω στο 2000 π.Χ., οι πρώτες εμπορικές επαφές με τις γειτονικές περιοχές των Κυκλάδων, της Μικράς Ασίας και της Αιγύπτου, οι οποίες ευνοήθηκαν από την καίρια γεωγραφική θέση του νησιού και έθεσαν έτσι τις βάσεις της δημιουργίας του λαμπρού μετέπειτα Μινωϊκού πολιτισμού. Τα πρώτα αστικά κέντρα του νησιού σχηματίζονται κατά το 2000 π.Χ. γύρω από τα παλάτια των τοπικών αρχόντων στο κέντρο των διάφορων αγροτικών κοινωνιών και ο πλούτος ορίζεται από τα γεωργικά πλεονάσματα. Αυτού του είδους η κοινωνική οργάνωση διήρκεσε για μια περίοδο 600-700 χρόνων και ήκμασε κατά τη διάρκεια του Μινωϊκού πολιτισμού, στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας προ Χριστού. Κατά το 1900 π.Χ. χτίζονται στην Κρήτη τα πρώτα ανάκτορα, επακόλουθο της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης του νησιού. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ανασκαφές, εκείνη την εποχή δημιουργούνται τα ανάκτορα της Κνωσού…
(στη φώτο φαίνεται αναπαράσταση του πώς πρέπει να ήταν στην ακμή τους)
(ο αρχαιολογικός χώρος της Κνωσού σήμερα)
της Φαιστού…
των Μαλίων…
και της Κάτω Ζάκρου.
Σημαντικό εύρημα της Παλαιοανακτορικής περιόδου θεωρείται ο δίσκος της Φαιστού (1700-1600 π.Χ.).
Το τέλος της Παλαιοανακτορικής περιόδου θεωρείται πως επέφερε ο μεγάλος σεισμός του 1700 π.Χ. που προκάλεσε την καταστροφή των περισσότερων ανακτόρων.
Με την ανοικοδόμηση των ανακτόρων εγκαινιάζεται η Νεοανακτορική εποχή που θεωρείται ως η περίοδος της ακμής του Μινωϊκού πολιτισμού, κέντρο του οποίου ήταν η Κνωσσός, 10 χλμ νότια του Ηρακλείου. Η Κνωσός βασίλευσε στην Κρήτη απόλυτα χωρίς κίνδυνο εσωτερικών ή εξωτερικών εισβολών, όπως καταμαρτυρά η παντελής έλλειψη οχυρωματικών έργων γύρω από το ανάκτορο (σημ: αυτό δεν αληθεύει για το σύνολο της Κρήτης). Τα παλάτια της Ζάκρου, των Μαλίων, της Φαιστού κ.α. ιδρύθηκαν ως τοπικά διοικητικά κέντρα και χρησιμοποιήθηκαν στον έλεγχο του εμπορίου μεταξύ Κνωσού και Κύπρου, ηπειρωτικής Ελλάδας και με τους υπόλοιπους εμπορικούς εταίρους. Τα αρχαιολογικά ευρήματα της συγκεκριμένης εποχής μας φανερώνουν πολλές πτυχές της οργάνωσης, της οικονομίας και της καθημερινότητας του νησιού, που διέφερε από πόλη σε πόλη. Κύρια ενασχόληση των κατοίκων αποτελούσε πρωτίστως η ναυτιλία και το εμπόριο, ενώ σε δεύτερη μοίρα πλέον είχαν περάσει η γεωργία, η κτηνοτροφία, η υφαντική και η κεραμική. Το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής κίνησης της Κρήτης συγκεντρωνόταν στα λιμάνια της Αγίας Τριάδας, των Μαλίων, της Φαιστού και της Αμνισού και τα προϊόντα μεταφέρονταν στο εσωτερικό της μέσω του πολύ καλά οργανωμένου οδικού δικτύου της εποχής.
Παλαιότερα πιστευόταν πως ο Μινωικός πολιτισμός έφτασε απρόοπτα στο τέλος του με την τελευταία μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνης). Η υπόθεση διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Έλληνα αρχαιολόγο Σπύρο Μαρινάτο στη δεκαετία του 1930. Ο Μαρινάτος υποστήριξε ότι η καταστροφή της Κνωσού και της Φαιστού προκλήθηκε από πελώρια παλιρροϊκά κύματα και νέφη στάχτης που αποδυνάμωσαν σημαντικά την εσωτερική και εξωτερική οικονομία του νησιού. Η υπόθεση αυτή δεν είναι πια αποδεκτή σήμερα.
Χάρτης των ανακτόρων και των λοιπών κέντρων του Μινωικού πολιτισμού
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Αχαιοί
Πρώτοι οι Αχαιοί καταλαμβάνουν την Κνωσό εδραιώνοντας την κυριαρχία τους και ο ισχυρός σεισμός του 1380 π.Χ. εξαφανίζει, μαζί με το ανάκτορο της Κνωσού, τα τελευταία δείγματα Μινωικού πολιτισμού. Κατά το 1200 π.Χ., οι πηγές αναφέρουν ότι η Κρήτη διέθετε ισχυρό στόλο, ο οποίος λίμναζε και πραγματοποιούσε πειρατικές επιδρομές στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα η Κρήτη συμμετέχει στον Τρωικό Πόλεμο, με αρχηγό το βασιλιά Ιδομενέα, γιο του Δευκαλίωνα κι εγγονό του βασιλιά Μίνωα.
Δωριείς
Τον 10ο π.Χ. αιώνα, στην Κρήτη καταφθάνουν οι Δωριείς και εγκαθίστανται στις σημαντικότερες πόλεις του νησιού (Κνωσό, Φαιστό, Γόρτυνα, Τύλισο, Χερσόνησο, Κυδωνία κ.α.). Οι αυτόχθονες, γνωστοί και ως Ετεοκρήτες καταφεύγουν στις δυσπρόσιτες περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Κρήτης, ενώ οι νέοι κάτοικοι εισάγουν στο νησί σειρά καινούργιων εθίμων (κάψιμο των νεκρών κ.ά) και νέων παραγωγικών μεθόδων, όπως η γενικευμένη χρήση του σιδήρου, ο οποίος πλέον χρησιμοποιείται, εκτός από την κατασκευή όπλων, και στην κατασκευή εργαλείων και διακοσμητικών αντικειμένων.
Με την επικράτηση των Δωριέων στην Κρήτη, θα κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της Κρήτης η ολιγαρχία και η τοπική κρητική κοινωνία θα αρχίσει να εμφανίζει σαφείς ομοιότητες με τη σπαρτιατική. Πάνω από 100 πόλεις-κράτη δημιουργούνται, με σημαντικότερες εκείνες της Γόρτυνας, της Φαιστού, της Κνωσού, της Ιεράπυτνας (σημερινή Ιεράπετρα) και της Κυδωνίας. Κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα παρουσιάζεται άνθηση στην πολιτιστική και καλλιτεχνική δημιουργία της Κρήτης, η οποία όμως θα διαταραχθεί από τις εχθρικές επιδρομές που ακολουθούν.
Κλασική και Ελληνιστική περίοδος
Καθ' όλη τη διάρκεια της κλασικής περιόδου και ενώ στην ηπειρωτική Ελλάδα οι πόλεις εμπλέκονται σε αλλεπάλληλους πολέμους και προστριβές, οι πόλεις της Κρήτης θα παραμείνουν αμέτοχες, ακόμα και στις δυο μεγάλες συρράξεις της εποχής, τους Περσικούς Πολέμους και τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου καλλιεργήθηκε έντονο φιλομακεδονικό ρεύμα στην Κρήτη. Το 216 π.Χ. οι Κρήτες ανακηρύσσουν το Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππο Ε' προστάτη του νησιού, ενώ την ίδια εποχή είναι έκδηλη και η επιρροή των Πτολεμαίων. Σε μια προσπάθεια καταπολέμησης του φιλομακεδονικού ρεύματος της Κρήτης, η Σπάρτη στέλνει κατά του νησιού το ναύαρχο Αμφοτερό.
Αργότερα την Κρήτη μαστίζει ο Κρητικός Πόλεμος, ο οποίος έληξε με ήττα των φιλομακεδονικών πόλεων της Ιεράπυτνας και της Ολούντας από την Κνωσό που συμμάχησε με τη Ρόδο και τη Ρώμη. Στη συνέχεια δέχτηκε επιδρομές από πειρατές της Κιλικίας και το 67 π.Χ., έπειτα από σκληρή διετή αντίσταση, κατελήφθη εξ ολοκλήρου από τους Ρωμαίους, με τελευταία πόλη να υποτάσσεται στις λεγεώνες την Ιεράπυτνα, υπό το πρόσχημα της υποστήριξης στον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη.
Ρωμαιοκρατία
Με την κατάληψη του νησιού από τους Ρωμαίους ξεκινά μια μακρά περίοδος ειρήνης και ευημερίας στο πλαίσιο της οποίας αναπτύχθηκαν εκ νέου οι πόλεις της Κυδωνίας, Κνωσού και Φαιστού. Ως διοικητικό κέντρο του νησιού ορίζεται η Γόρτυνα, η μόνη πόλη που δεν καταστράφηκε από τη ρωμαϊκή εισβολή, έχοντας συμμαχήσει με τους κατακτητές. Η παρουσία των Ρωμαίων δεν επηρέασε ουσιαστικά την καθημερινότητα των κατοίκων, οι οποίοι διατήρησαν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους. Παράλληλα, το τοπικό συμβούλιο των Κρητών διατήρησε την ελεύθερη λειτουργία του. Οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν σημαντικά δημόσια έργα, λείψανα των οποίων διασώζονται μέχρι σήμερα. Το 58 μ.Χ. η Κρήτη έρχεται σε επαφή με τον Χριστιανισμό χάρη στο μαθητή του Αποστόλου Παύλου, Τίτο.
Πρωτοβυζαντινή περίοδος
Με τη διάσπαση του Ρωμαïκου Κράτους σε Ανατολικό και Δυτικό το 395μ.Χ., η Κρήτη περνά στο πρώτο, τη μετέπειτα Βυζαντινή αυτοκρατορία. Κατά τον 5ο αιώνα αρχίζει να εξαπλώνεται στη νήσο ο Χριστιανισμός ενώ η επισκοπή της Κρήτης υπάγεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και χτίζονται οι πρώτες μεγάλες εκκλησίες, με κυριότερη τη βασιλική του Αγίου Τίτου, που σώζεται μέχρι σήμερα στη Γόρτυνα.
Αραβοκρατία
Η Κρήτη εξακολουθεί να αποτελεί τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι και το 823, όπου, επί αυτοκράτορα Μιχαήλ Τραυλού, οι Σαρακηνοί της Ισπανίας υπο την αρχηγία του Απόχαψιεπέδραμαν με 20 πλοία λεηλατώντας το νησί. Τη σθεναρότερη αντίσταση στους Σαρακηνούς κατακτητές επέδειξε η πρωτεύουσα Γόρτυνα. Το επόμενο έτος, ο Απόχαψις επανέρχεται με 40 πλοία, κατακτά εξ ολοκλήρου το νησί και ως νέα πρωτεύουσα οι Άραβες ορίζουν το νεόκτιστο Χάνδακα. Την κατάληψη της Κρήτης ακολούθησε η άγρια καταδίωξη του χριστιανικού πληθυσμού με αποτέλεσμα σημαντική εθνολογική και θρησκευτική αλλοίωση. Αρκετοί ντόπιοι σφαγιάστηκαν, άλλοι θανατώθηκαν αρνούμενοι να εξισλαμιστούν, άλλοι εξισλαμίστηκαν δια της βίας, ενώ άλλοι κατέφυγαν για να γλιτώσουν στα ορεινά του νησιού. Έπειτα η Κρήτη εποικίστηκε από αρκετούς Άραβες.
Οι Βυζαντινοί επιχείρησαν επανειλημμένα να ανακτήσουν το νησί, το οποίο πλέον είχε μετατραπεί σε ορμητήριο πειρατών και σε σκλαβοπάζαρο, το 825-26, το 902 και το 949 διαδοχικά, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Ανακατάληψη Κρήτης από το Νικηφόρο ΦωκάΤο 960/961 μ.Χ. επί Ρωμανού Β΄ Βασιλέως και Αυτοκράτορος των Ρωμαίων και Πρωθυπουργού του Κράτους της Βασιλεύουσας Ιωσήφ Βρίγγα, ο Μάγιστρος (και μετέπειτα Βασιλέας και Αυτοκράτορας Νικηφόρος Β΄ Φωκάς) Νικηφόρος Φωκάς διετάχθη και εξεστράτευσε κατά της Κρήτης ελευθερώνοντας το νησί, αφού κατάφερε να αλώσει τον Χάνδακα (Ηράκλειο), στον οποίο είχαν κλειστεί οι Άραβες. Περίπου 200.000 Άραβες υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν κατά τις μάχες και την άλωση του Χάνδακα , ενώ άλλοι τόσοι αιχμαλωτίστηκαν (κοινώς, όποιον έβρισκαν τον έσφαζαν ή σκλάβωναν). Καθώς στα 136 χρόνια Αραβοκρατίας ο χριστιανικός πληθυσμός είχε συρρικνωθεί αισθητά, ελήφθησαν σημαντικά μέτρα για την αναζωπύρωσή του: Τα τζαμιά μετατράπηκαν σε εκκλησίες ή ξαναέγιναν χριστιανικοί ναοί, πλήθος Κρήτες που είχαν εξισλαμιστεί με τη βία επανήλθαν στη Χριστιανική πίστη, αποκατεστάθη η Εκκλησιαστική Ιεραρχία, εδραιώθηκε πλήρως η Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Διοίκηση, η Κρήτη ενσωματώθηκε στην Αυτοκρατορία της Βασιλίδας και νέοι πληθυσμοί, Έλληνες ως επί το πλείστον, εγκαταστάθηκαν μαζί με ομάδες Σλάβων και Αρμενίων. Γενικά καταστράφηκε συστηματικά οτιδήποτε είχε σχέση με τους Άραβες στην Κρήτη.
Το 1092, υποκινούμενη από τους Καρύτση και Ραψομμάτη, ξεσπάει εξέγερση στην Κρήτη, η οποία σύντομα κατεστάλη. Έπειτα νέοι άποικοι εμφανίζονται στο νησί, από τους οποίους προέρχονται μετέπειτα αριστοκρατικοί οίκοι του νησιού, όπως οι Φωκάδες, Καλλέργηδες, Μελισσηνοί, Βλαστοί κ.α., οι οποίοι όμως κατ ᾽ άλλες πηγές υπήρχαν ήδη σαν Αρχοντική Τάξη της Κρήτης απ᾽ τα χρόνια του Νικηφόρου Φωκά, προερχόμενοι ως επί το πλείστον απ ᾽ τις Ρωμαϊκές (Βυζαντινές) περιοχές των "Ανατολικών Αρχόντων" (Μ.Ασία κ.τ.λ.).
Βενετοκρατία
Η Βυζαντινή περίοδος έλαβε οριστικά τέλος το 1204, με την πτώση της Κωνσταντινούπολης στις ορδές των Σταυροφόρων. Αρχικά την Κρήτη κατέλαβαν Γενουάτες, αλλά μετά από πόλεμο που διήρκεσε ως το 1211 το νησί περιέρχεται στους Ενετούς. Τα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο γίνονται ορμητήρια των Ενετών, οι οποίοι χτίζουν οχυρωματικά έργα που διασώζονται μέχρι σήμερα. Πρωτεύουσα του νησιού ήταν τότε το Ηράκλειο, που ονομαζόταν Χάνδακας, από το χαντάκι που περιέβαλλε τα τείχη της πόλης. Κατά τα χρόνια της Ενετοκρατίας σημειώθηκαν δεκάδες επαναστάσεις, με κυριότερες εκείνες των Αργυρόπουλων (1212), των Μελισσηνών (1230), των Χορτάτσηδων και των Καλλέργηδων (1273) και την επανάσταση του 1363 που έγινε σε συνεργασία με τους Βενετούς αποίκους και οδήγησε στη δημιουργία του βραχύβιου κράτους της Δημοκρατίας του Αγίου Τίτου.
Οι τελευταίοι δύο αιώνες της βενετικής κατοχής χαρακτηρίζονται ως οι πλέον σκληρότεροι. Εν τούτοις, την ίδια περίοδο, η Κρήτη παρουσιάζει σημαντική πολιτιστική άνθηση. Ιδιαίτερα αναπτύχθηκε η κρητική λογοτεχνία και δημιουργήθηκαν μείζονα, παγκόσμια έργα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής, όπως ο Ερωτόκριτος του Βιντσέντζου Κορνάρου και η Ερωφίλη του Γεώργιου Χορτάτση.
Πρώτοι οι Αχαιοί καταλαμβάνουν την Κνωσό εδραιώνοντας την κυριαρχία τους και ο ισχυρός σεισμός του 1380 π.Χ. εξαφανίζει, μαζί με το ανάκτορο της Κνωσού, τα τελευταία δείγματα Μινωικού πολιτισμού. Κατά το 1200 π.Χ., οι πηγές αναφέρουν ότι η Κρήτη διέθετε ισχυρό στόλο, ο οποίος λίμναζε και πραγματοποιούσε πειρατικές επιδρομές στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα η Κρήτη συμμετέχει στον Τρωικό Πόλεμο, με αρχηγό το βασιλιά Ιδομενέα, γιο του Δευκαλίωνα κι εγγονό του βασιλιά Μίνωα.
Δωριείς
Τον 10ο π.Χ. αιώνα, στην Κρήτη καταφθάνουν οι Δωριείς και εγκαθίστανται στις σημαντικότερες πόλεις του νησιού (Κνωσό, Φαιστό, Γόρτυνα, Τύλισο, Χερσόνησο, Κυδωνία κ.α.). Οι αυτόχθονες, γνωστοί και ως Ετεοκρήτες καταφεύγουν στις δυσπρόσιτες περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Κρήτης, ενώ οι νέοι κάτοικοι εισάγουν στο νησί σειρά καινούργιων εθίμων (κάψιμο των νεκρών κ.ά) και νέων παραγωγικών μεθόδων, όπως η γενικευμένη χρήση του σιδήρου, ο οποίος πλέον χρησιμοποιείται, εκτός από την κατασκευή όπλων, και στην κατασκευή εργαλείων και διακοσμητικών αντικειμένων.
Με την επικράτηση των Δωριέων στην Κρήτη, θα κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της Κρήτης η ολιγαρχία και η τοπική κρητική κοινωνία θα αρχίσει να εμφανίζει σαφείς ομοιότητες με τη σπαρτιατική. Πάνω από 100 πόλεις-κράτη δημιουργούνται, με σημαντικότερες εκείνες της Γόρτυνας, της Φαιστού, της Κνωσού, της Ιεράπυτνας (σημερινή Ιεράπετρα) και της Κυδωνίας. Κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα παρουσιάζεται άνθηση στην πολιτιστική και καλλιτεχνική δημιουργία της Κρήτης, η οποία όμως θα διαταραχθεί από τις εχθρικές επιδρομές που ακολουθούν.
Κλασική και Ελληνιστική περίοδος
Καθ' όλη τη διάρκεια της κλασικής περιόδου και ενώ στην ηπειρωτική Ελλάδα οι πόλεις εμπλέκονται σε αλλεπάλληλους πολέμους και προστριβές, οι πόλεις της Κρήτης θα παραμείνουν αμέτοχες, ακόμα και στις δυο μεγάλες συρράξεις της εποχής, τους Περσικούς Πολέμους και τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου καλλιεργήθηκε έντονο φιλομακεδονικό ρεύμα στην Κρήτη. Το 216 π.Χ. οι Κρήτες ανακηρύσσουν το Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππο Ε' προστάτη του νησιού, ενώ την ίδια εποχή είναι έκδηλη και η επιρροή των Πτολεμαίων. Σε μια προσπάθεια καταπολέμησης του φιλομακεδονικού ρεύματος της Κρήτης, η Σπάρτη στέλνει κατά του νησιού το ναύαρχο Αμφοτερό.
Αργότερα την Κρήτη μαστίζει ο Κρητικός Πόλεμος, ο οποίος έληξε με ήττα των φιλομακεδονικών πόλεων της Ιεράπυτνας και της Ολούντας από την Κνωσό που συμμάχησε με τη Ρόδο και τη Ρώμη. Στη συνέχεια δέχτηκε επιδρομές από πειρατές της Κιλικίας και το 67 π.Χ., έπειτα από σκληρή διετή αντίσταση, κατελήφθη εξ ολοκλήρου από τους Ρωμαίους, με τελευταία πόλη να υποτάσσεται στις λεγεώνες την Ιεράπυτνα, υπό το πρόσχημα της υποστήριξης στον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη.
Ρωμαιοκρατία
Με την κατάληψη του νησιού από τους Ρωμαίους ξεκινά μια μακρά περίοδος ειρήνης και ευημερίας στο πλαίσιο της οποίας αναπτύχθηκαν εκ νέου οι πόλεις της Κυδωνίας, Κνωσού και Φαιστού. Ως διοικητικό κέντρο του νησιού ορίζεται η Γόρτυνα, η μόνη πόλη που δεν καταστράφηκε από τη ρωμαϊκή εισβολή, έχοντας συμμαχήσει με τους κατακτητές. Η παρουσία των Ρωμαίων δεν επηρέασε ουσιαστικά την καθημερινότητα των κατοίκων, οι οποίοι διατήρησαν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους. Παράλληλα, το τοπικό συμβούλιο των Κρητών διατήρησε την ελεύθερη λειτουργία του. Οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν σημαντικά δημόσια έργα, λείψανα των οποίων διασώζονται μέχρι σήμερα. Το 58 μ.Χ. η Κρήτη έρχεται σε επαφή με τον Χριστιανισμό χάρη στο μαθητή του Αποστόλου Παύλου, Τίτο.
Πρωτοβυζαντινή περίοδος
Με τη διάσπαση του Ρωμαïκου Κράτους σε Ανατολικό και Δυτικό το 395μ.Χ., η Κρήτη περνά στο πρώτο, τη μετέπειτα Βυζαντινή αυτοκρατορία. Κατά τον 5ο αιώνα αρχίζει να εξαπλώνεται στη νήσο ο Χριστιανισμός ενώ η επισκοπή της Κρήτης υπάγεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και χτίζονται οι πρώτες μεγάλες εκκλησίες, με κυριότερη τη βασιλική του Αγίου Τίτου, που σώζεται μέχρι σήμερα στη Γόρτυνα.
Αραβοκρατία
Η Κρήτη εξακολουθεί να αποτελεί τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι και το 823, όπου, επί αυτοκράτορα Μιχαήλ Τραυλού, οι Σαρακηνοί της Ισπανίας υπο την αρχηγία του Απόχαψιεπέδραμαν με 20 πλοία λεηλατώντας το νησί. Τη σθεναρότερη αντίσταση στους Σαρακηνούς κατακτητές επέδειξε η πρωτεύουσα Γόρτυνα. Το επόμενο έτος, ο Απόχαψις επανέρχεται με 40 πλοία, κατακτά εξ ολοκλήρου το νησί και ως νέα πρωτεύουσα οι Άραβες ορίζουν το νεόκτιστο Χάνδακα. Την κατάληψη της Κρήτης ακολούθησε η άγρια καταδίωξη του χριστιανικού πληθυσμού με αποτέλεσμα σημαντική εθνολογική και θρησκευτική αλλοίωση. Αρκετοί ντόπιοι σφαγιάστηκαν, άλλοι θανατώθηκαν αρνούμενοι να εξισλαμιστούν, άλλοι εξισλαμίστηκαν δια της βίας, ενώ άλλοι κατέφυγαν για να γλιτώσουν στα ορεινά του νησιού. Έπειτα η Κρήτη εποικίστηκε από αρκετούς Άραβες.
Οι Βυζαντινοί επιχείρησαν επανειλημμένα να ανακτήσουν το νησί, το οποίο πλέον είχε μετατραπεί σε ορμητήριο πειρατών και σε σκλαβοπάζαρο, το 825-26, το 902 και το 949 διαδοχικά, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Ανακατάληψη Κρήτης από το Νικηφόρο ΦωκάΤο 960/961 μ.Χ. επί Ρωμανού Β΄ Βασιλέως και Αυτοκράτορος των Ρωμαίων και Πρωθυπουργού του Κράτους της Βασιλεύουσας Ιωσήφ Βρίγγα, ο Μάγιστρος (και μετέπειτα Βασιλέας και Αυτοκράτορας Νικηφόρος Β΄ Φωκάς) Νικηφόρος Φωκάς διετάχθη και εξεστράτευσε κατά της Κρήτης ελευθερώνοντας το νησί, αφού κατάφερε να αλώσει τον Χάνδακα (Ηράκλειο), στον οποίο είχαν κλειστεί οι Άραβες. Περίπου 200.000 Άραβες υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν κατά τις μάχες και την άλωση του Χάνδακα , ενώ άλλοι τόσοι αιχμαλωτίστηκαν (κοινώς, όποιον έβρισκαν τον έσφαζαν ή σκλάβωναν). Καθώς στα 136 χρόνια Αραβοκρατίας ο χριστιανικός πληθυσμός είχε συρρικνωθεί αισθητά, ελήφθησαν σημαντικά μέτρα για την αναζωπύρωσή του: Τα τζαμιά μετατράπηκαν σε εκκλησίες ή ξαναέγιναν χριστιανικοί ναοί, πλήθος Κρήτες που είχαν εξισλαμιστεί με τη βία επανήλθαν στη Χριστιανική πίστη, αποκατεστάθη η Εκκλησιαστική Ιεραρχία, εδραιώθηκε πλήρως η Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Διοίκηση, η Κρήτη ενσωματώθηκε στην Αυτοκρατορία της Βασιλίδας και νέοι πληθυσμοί, Έλληνες ως επί το πλείστον, εγκαταστάθηκαν μαζί με ομάδες Σλάβων και Αρμενίων. Γενικά καταστράφηκε συστηματικά οτιδήποτε είχε σχέση με τους Άραβες στην Κρήτη.
Το 1092, υποκινούμενη από τους Καρύτση και Ραψομμάτη, ξεσπάει εξέγερση στην Κρήτη, η οποία σύντομα κατεστάλη. Έπειτα νέοι άποικοι εμφανίζονται στο νησί, από τους οποίους προέρχονται μετέπειτα αριστοκρατικοί οίκοι του νησιού, όπως οι Φωκάδες, Καλλέργηδες, Μελισσηνοί, Βλαστοί κ.α., οι οποίοι όμως κατ ᾽ άλλες πηγές υπήρχαν ήδη σαν Αρχοντική Τάξη της Κρήτης απ᾽ τα χρόνια του Νικηφόρου Φωκά, προερχόμενοι ως επί το πλείστον απ ᾽ τις Ρωμαϊκές (Βυζαντινές) περιοχές των "Ανατολικών Αρχόντων" (Μ.Ασία κ.τ.λ.).
Βενετοκρατία
Η Βυζαντινή περίοδος έλαβε οριστικά τέλος το 1204, με την πτώση της Κωνσταντινούπολης στις ορδές των Σταυροφόρων. Αρχικά την Κρήτη κατέλαβαν Γενουάτες, αλλά μετά από πόλεμο που διήρκεσε ως το 1211 το νησί περιέρχεται στους Ενετούς. Τα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο γίνονται ορμητήρια των Ενετών, οι οποίοι χτίζουν οχυρωματικά έργα που διασώζονται μέχρι σήμερα. Πρωτεύουσα του νησιού ήταν τότε το Ηράκλειο, που ονομαζόταν Χάνδακας, από το χαντάκι που περιέβαλλε τα τείχη της πόλης. Κατά τα χρόνια της Ενετοκρατίας σημειώθηκαν δεκάδες επαναστάσεις, με κυριότερες εκείνες των Αργυρόπουλων (1212), των Μελισσηνών (1230), των Χορτάτσηδων και των Καλλέργηδων (1273) και την επανάσταση του 1363 που έγινε σε συνεργασία με τους Βενετούς αποίκους και οδήγησε στη δημιουργία του βραχύβιου κράτους της Δημοκρατίας του Αγίου Τίτου.
Οι τελευταίοι δύο αιώνες της βενετικής κατοχής χαρακτηρίζονται ως οι πλέον σκληρότεροι. Εν τούτοις, την ίδια περίοδο, η Κρήτη παρουσιάζει σημαντική πολιτιστική άνθηση. Ιδιαίτερα αναπτύχθηκε η κρητική λογοτεχνία και δημιουργήθηκαν μείζονα, παγκόσμια έργα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής, όπως ο Ερωτόκριτος του Βιντσέντζου Κορνάρου και η Ερωφίλη του Γεώργιου Χορτάτση.
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Τουρκοκρατία
Το 1645, με αφορμή την επίθεση πειρατών σε πλοίο με προσκυνητές, οι Οθωμανοί εκστράτευσαν κατά της Κρήτης. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους κατέλαβαν τα Χανιά και κατά το επόμενο, το Ρέθυμνο. Ύστερα από 21 ετών διαρκή πολιορκία, ο Χάνδακας πέρασε και αυτός υπό οθωμανική κατοχή, το 1669 και το 1715 οι Βενετοί παραχώρησαν στους Τούρκους τα τελευταία φυλάκια που διατηρούσαν στο νησί. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο Χριστιανισμός γνώρισε και πάλι απάνθρωπη καταπίεση. Ο Άγγλος περιηγητής Pisly που επισκέφθηκε την Κρήτη πριν από την Επανάσταση του 1821 αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι που είχαν την κατοχή της Κρήτης έσφαζαν, έκαιγαν, πωλούσαν Κρητικούς ως δούλους και τους ανάγκαζαν σε εξισλαμισμό. Παιδιά μικρότερα των 5 ή 10 ετών αναγκάζονταν να αλλάξουν θρησκεία με την πειθώ και τη βία. Ο Pisly αναφέρει ότι η Κρήτη υπέφερε χειρότερα από την υπόλοιπη Ελλάδα και διότι ήταν αποκομμένη γεωγραφικά αλλά και λόγω της γενναιότητας των Κρητών.
Στις παραμονές της Επανάστασης του 1821, λόγω της Τουρκικής αποίκισης και των εξισλαμιστικών πρακτικών, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί υπολογίζονταν ως σχεδόν ίσοι πληθυσμιακά. Οι Κρήτες επαναστάτησαν τον Ιούνιο του 1821. Από τα πρώτα θύματα της Επανάστασης ήταν ο επίσκοπος Κισσάμου Άνθιμος ο οποίος παραδόθηκε από τον διοικητή των Χανίων σε ισλαμικό όχλο και κατακρεουργήθηκε. Ακολούθησε σφαγή περίπου 30 χριστιανών στα Χανιά την 17η Ιουνίου 1821, κατά τη διάρκεια μουσουλμανικής θρησκευτικής εορτής. Με έγγραφο της 20ης Μαΐου 1822 κηρύχθηκε η ίδρυση "Προσωρινής Πολιτείας της Κρήτης" και θεσπίστηκε ο καταστατικός της χάρτης. Μετά τις αρχικές επιτυχίες της επανάστασης και επειδή η Οθωμ. Αυτοκρατορία ήταν απασχολημένη με την Επανάσταση στη λοιπή Ελλάδα, κάλεσε βοήθεια από την Αίγυπτο, οπότε τον Μάιο του 1822 αποβιβάστηκε στρατός από τον Αιγυπτιακό στόλο. Η επανάσταση στην Κρήτη συνεχίστηκε αμφίρροπη και σχεδόν κατεστάλη το 1824. Ακολούθησαν σκληρά αντίποινα κατά των Κρητών με σφαγές και λοιπές βιαιοπραγίες (Τσοκόπουλος, σελ. 10 κ.ε., Ζαμπέλιος, σελ. 410 κ.ε.). Έγινε νέα κήρυξη επανάστασης τον Ιούλιο του 1825 όταν επανήλθαν Κρήτες από την Ελλάδα και κατέλαβαν το φρούριο της Γραμβούσας. Το 1830, ενώ σχεδόν ολόκληρη η Κρήτη βρισκόταν στα χέρια των επαναστατών, υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το οποίο άφηνε τη νήσο εκτός του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους. Ευρωπαϊκός στόλος υποχρέωσε τους Κρήτες να αποδεχθούν τη συμφωνία. Ο Σουλτάνος παρεχώρησε την Κρήτη στον αντιβασιλέα Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου αντί 20 εκατομμυρίων γροσίων. Έτσι η Κρήτη έπεσε σε Αιγυπτιακή κατοχή έως το 1840, οπότε μετά από αποτυχημένη επανάσταση του Μεχμέτ Αλή κατά του Σουλτάνου, η Κρήτη ήλθε και πάλι υπό Οθωμανική κατοχή. Οι Κρητικοί μην αντέχοντας την Τουρκική κατοχή επαναστάτησαν επανειλημμένα με κυριότερες επαναστάσεις το 1841, το 1858, το 1866-1869 και το 1897-1898. Τελικά, το 1897, μετά τη δολοφονία του Βρετανού πρόξενου στα Χανιά και μερικών προξενικών φρουρών από τις τουρκικές αρχές, στόλοι της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ιταλίας κατέπλευσαν στην Κρήτη θέτοντας τέλος στην Οθωμανική κυριαρχία.
Οι κρητικοί επιθυμούσαν διακαώς την ένωση με την Ελλάδα αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις για δικούς τους λόγους δεν το επέτρεπαν. Έτσι, η Κρητική νήσος ανακηρύχθηκε ως αυτόνομο κράτος με το όνομα «Κρητική Πολιτεία», υπό τη διοίκηση του Πρίγκηπα Γεωργίου της Ελλάδας. Οι αυθαιρεσίες του Αρμοστή Κρήτης Πρίγκιπα Γεώργιου προκάλεσαν την οργή των Κρητικών και το 1905 εξεγέρθηκαν εναντίον του πραγματοποιώντας τη περίφημη "Επανάσταση του Θέρισου". Αποτέλεσμα ήταν να αναγκαστεί σε παραίτηση ο παλιός αρμοστής και να οριστεί νέος ο Αλέξανδρος Ζαϊμης. Στα γεγονότα εκείνης της εποχής αναδείχθηκε η μεγάλη πολιτική φυσιογνωμία του Ελευθέριου Βενιζέλου που σφράγισε με τη παρουσία του την νεώτερη ιστορία της Ελλάδας. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1908 οι Κρητικοί κήρυξαν την Ένωση με την Ελλάδα, αλλά η Ελληνική Κυβέρνηση δεν τη δέχτηκε, γιατί φοβόταν πόλεμο με την Τουρκία. Η Ένωση με την Ελλάδα, που τόσο αίμα και τόσα δάκρυα κόστισε στην ηρωική Μεγαλόνησο, πραγματοποιήθηκε με την κήρυξη του Βαλκανικού πολέμου στις 12 Οκτωβρίου 1912. Ειδικότερα, και μετά από όλα τα ως άνω, στις 17/30 Μαΐου 1913 επικυρώθηκε η τελική ένωση της Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα και υψώθηκε η Ελληνική σημαία στο νησί. Υπολογίζεται πως κατά την ένωση οι Έλληνες αποτελούσαν το 90% των κατοίκων της Κρήτης (πηγή σε όλα τα παραπάνω, κυρίως από: http://el.wikipedia.org/wiki/Κρήτη αλλά και την Ιστορία του Ελληνικού έθνους).
Προτομή του ήρωα της επανάστασης Σπύρου Καγιαλέ που βρίσκεται στο ακρωτήρι της Σούδας στα Χανιά.Αξίζει να διαβάσετε την ιστορία του: http://www.pare-dose.net/158
Σύγχρονη Εποχή
Ακόμα και πριν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, η συμβολή της μεγαλονήσου ήταν σημαντική. Πολλοί ήταν οι Κρήτες Μακεδονομάχοι όπου κατά τα χρόνια 1902 – 1908 του πολέμου αυτού έδωσαν σκληρές μάχες. Σε 3.000 υπολογίζονται οι Κρητικοί που εθελοντικά πολέμησαν. Όμως η σημαντικότερη ίσως βοήθεια της Κρήτης στην Ελλάδα ήταν με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Κατά τη δικτατορία Μεταξά και όταν τον Νοέμβριο του1936 επισκέφτηκε την Κρήτη μαζί με τον βασιλιά Γεώργιο, στα Χανιά ο δήμαρχος της πόλης Μουντάκης ευθαρσώς ζήτησε από τον βασιλιά να διώξει τον δικτάτορα ενώ παράλληλα οπλισμένοι Κρήτες στο Βαρύπετρο ήταν έτοιμοι να συλλάβουν τους επισκέπτες και να τους μεταφέρουν στο Θέρισο. Όμως αυτό δεν έγινε αφού τα λόγια του βασιλιά αποπροσανατόλισαν τους επαναστάτες.
Στις 30 Ιουνίου του 1938 αποκαλύφθηκε στρατιωτική ομάδα υπαξιωματικών που σχεδίαζαν την ανατροπή του Μεταξά, ενώ λίγες μέρες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 17 Ιουλίου του 1938, μια επαναστατική κίνηση συνέβη στην Κρήτη από μια μερίδα κατοίκων και ορισμένους πολιτικούς αρχηγούς της Ελλάδας. Τελικά, δώδεκα ημέρες αργότερα, το κίνημα κατέρρευσε με αποτέλεσμα να συλληφθούν οι αρχηγοί του και να επιβληθεί κλίμα τρομοκρατίας στο νησί. (πηγή: 5η Μεραρχία Κρητών, http://www.army.gr/files/file/enimerotikoi/5.pdf)
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Κρήτες επιστρατεύτηκαν όπως και όλοι οι Έλληνες με την έναρξη της Ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου 1940 . Συγχρόνως, οι βρετανικές δυνάμεις (σε συνεργασία με την Ελληνική κυβέρνηση) ανέλαβαν την κατοχή και προστασία της Κρήτης. Ο Ιταλικός στρατός αρχικά απωθήθηκε από τους Έλληνες, στην συνέχεια όμως Γερμανικές ενισχύσεις ανέτρεψαν τα δεδομένα. Με την επιτυχή Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, 57.000 σύμμαχοι στρατιώτες διασώθηκαν από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, εκ των οποίων αρκετοί κατέληξαν στην Κρήτη, οπού ενίσχυσαν την υπάρχουσα στρατιωτική δύναμη των 14.000 ανδρών.
Από τις 20 Απριλίου μέχρι τις 20 Μαΐου υπάρχει μία ανάπαυλα. Έπειτα ξεκινάει η Μάχη της Κρήτης.
Στην πραγματικότητα, στην αρχή της μάχης οι σύμμαχοι είχαν το πλεονέκτημα της αριθμητικής ανωτερότητας και της ναυτικής υπεροχής. Οι Γερμανοί είχαν αεροπορική υπεροχή και μεγαλύτερη κινητικότητα, κάτι που τους επέτρεπε να συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους πιο αποτελεσματικά.
Έτσι, μετά από αγώνα δέκα ημερών, έληξε η μάχη της Κρήτης, με επικράτηση των γερμανικών δυνάμεων, παρά τη γενναιότητα με την οποία πολέμησαν οι εκεί βρετανο-ελληνικές δυνάμεις και την πείσμονα αντίσταση του ηρωικού Κρητικού λαού, του οποίου το θάρρος, η τόλμη και το πνεύμα αυτοθυσίας υπήρξαν ανυπέρβλητα και προκάλεσαν τον θαυμασμό τόσο των Ελλήνων, όσο και όλων των Συμμάχων. Η μάχη της Κρήτης αποτελεί την τελευταία πράξη της πολεμικής τριλογίας με την οποία συντελέσθηκε η κατάληψη ολόκληρης της Ελλάδας από τα γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές υπήρξαν πολύ σοβαρές. Ο Διοικητής του ΧΙ Γερμανικού Σώματος Αεροπορίας Αντιπτέραρχος Στούντεντ αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι η Κρήτη υπήρξε «ο τάφος των Γερμανών Αλεξιπτωτιστών». Αυτό είχε ως συνέπεια να μην τολμήσουν οι Γερμανοί μέχρι το τέλος του πολέμου παρόμοια επιχείρηση.
Για να θυμούνται οι Ναζί την νίκη τους και να τιμήσουν τους νεκρούς αλεξιπτωτιστές, έστησαν το 1941 ένα μνημείο αφιερωμένο στους πεσόντες αλεξιπτωτιστές. (Κακό Πουλί το ονομάσανε οι Κρητικοί).
Μετά την παράδοση των Γερμανών, οι τοπικοί καπετάνιοι της αντίστασης αποφάσισαν να σεβαστούν το μνημείο. Έτσι, αυτό έμεινε λίγο ή πολύ ανέπαφο μέχρι το 2000 (αν εξαιρέσεις τη σβάστικα στη βάση του που τσιμεντώθηκε αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου), χωρίς όμως συντήρηση (προφανώς δεν υπήρχε συμφωνία Ελλάδας- Γερμανίας σε αυτό το θέμα, αντίθετα επετράπη να κατασκευαστεί και να συντηρείται στο Μάλεμε Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο). Το 2001 ύστερα από μια καταιγίδα κατεστράφη το μεγαλύτερο μέρος του πουλιού και σήμερα το υπόλοιπο μνημείο βρίσκεται κρυμμένο ανάμεσα σε σπίτια σε ελεεινή κατάσταση.
Οι Κρητικοί πληρώσανε ακριβά την αντίστασή τους στη Μάχη της Κρήτης αλλά και αργότερα κατά τη διάρκεια της κατοχής όπου υπήρξε έντονο αντιστασιακό κίνημα με πολλές δολιοφθορές ενάντια στον κατακτητή αλλά και πάρα πολλά, φρικτά αντίποινα που έπληξαν τον άμαχο πληθυσμό.
Στα τέλη του Αυγούστου του 1944 οι Γερμανοί υποχωρούν σε όλα τα μέτωπα. Έτσι, αρχίζουν να αποχωρούν και από την Ελλάδα. Στις 12 Οκτωβρίου αποχώρησαν και οι τελευταίοι Γερμανοί από την Αθήνα, γεγονός που σηματοδοτεί το τέλος της κατοχής της Ελλάδας. Όχι όμως όλης….
«Οχυρά Θέσις Κρήτη»
Ο πιο σημαντικός θύλακας που διατήρησαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα βρισκόταν στην Κρήτη και περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του Nομού Χανίων. Δεν είναι απόλυτα γνωστό αν η διατήρηση σημαντικών γερμανικών δυνάμεων στο νησί οφειλόταν στις δυσκολίες εκκένωσής τους, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο 1944, ή σε συγκεκριμένο σχεδιασμό που αποσκοπούσε στη διατήρηση οχυρών βάσεων βαθιά στα μετόπισθεν του αντιπάλου, στις εσχατιές της εξάπλωσης του άξονα στις μέρες των θριάμβων του. Η επιλογή αυτή είχε προπαγανδιστικούς λόγους αλλά και στόχους στρατηγικούς, την ελπίδα δηλ. ότι αυτοί οι θύλακες θα απασχολούσαν και θα καθήλωναν εχθρικές δυνάμεις μακριά από τα κύρια πεδία των μαχών. Στην πράξη, όσον αφορά το Αιγαίο τουλάχιστον, οι σύμμαχοι ελάχιστα ασχολήθηκαν με αυτές τις ξεχασμένες φρουρές, που αφέθηκαν στην τύχη τους. Τα αεροπλάνα τους μόνο που πετούσαν από τη Bόρεια Αφρική προς την Αθήνα, έπρεπε να κάνουν μια σημαντική παράκαμψη ώστε να αποφεύγουν τις αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες στο Ακρωτήρι Xανίων ή στη Μήλο.
Οι 17.000 στρατιώτες του άξονα -11.800 Γερμανοί και 4.700 Ιταλοί φασίστες- που παρέμειναν στην «Οχυρά θέση Κρήτη», οργάνωσαν την επικράτειά τους ανάμεσα στους ορεινούς όγκους των Λευκών Ορέων και στην παραλία, σε μήκος περίπου εξήντα χιλιομέτρων από τη Γεωργιούπολη, στα ανατολικά, μέχρι τα Πλακάλωνα, στον Κίσσαμο, στα δυτικά. Στις 22 Οκτωβρίου, μόλις οργανώθηκε ο θύλακας, ο Γερμανός διοικητής ανακοίνωσε στους κατοίκους των Χανίων ότι το κατοχικό καθεστώς θα συνεχιζόταν, όπως και πριν, χωρίς καμία μεταβολή, σε αναμονή των νέων θαυματουργών όπλων που θα επέτρεπαν την γερμανική αντεπίθεση και την τελική νίκη του άξονα. Στην πράξη, το καθεστώς που διατηρήθηκε ήταν σαφώς πιο ήπιο από ό,τι πριν (στο οκτάμηνο διάστημα έγιναν, παρόλα αυτά, 23 εκτελέσεις), καθώς κατακτητές και κατακτημένοι ήσαν πλέον υποχρεωμένοι να ζουν σε ένα καθεστώς απόλυτα κλειστής οικονομίας, στηριγμένοι στους περιορισμένους πόρους της περιοχής. Τα πορτοκάλια της πεδιάδας, το ελαιόλαδο, το αλάτι, οι πατάτες και τα κοπάδια των ορεινών στήριξαν την επιβίωση όλων, δημιουργώντας ένα πλέγμα ιδιόμορφων συναλλαγών, βασισμένων στην ανταλλαγή ή στον εκβιασμό των μεν από τους δε, όπου αυτό γινόταν δυνατό.
(πηγή: http://news.kathimerini.gr/archive-editions/article/7days/2004/10-10-2004/1283349.html)
Festungs-Division Kreta, σύμβολο μονάδος.
Σήμερα στην Κρήτη ζουν 622.913 άνθρωποι (απογραφή 2011).
Το νησί της Κρήτης είναι μία από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας και αποτελείται από τέσσερις περιφερειακές ενότητες:
Ηρακλείου (292.489 κάτοικοι)το 2001 (304.270 κάτοικοι) το 2011
Λασιθίου (76.319 κάτοικοι)το 2001 (75.690 κάτοικοι) το 2011
Ρεθύμνου (81.936 κάτοικοι)το 2001 (85.160 κάτοικοι) το 2011
Χανίων (150.387 κάτοικοι)το 2001 (156.220 κάτοικοι) το 2011
Η οικονομία της Κρήτης, η οποία βασιζόταν κυρίως στη γεωργία, άρχισε να αλλάζει ορατά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Ενώ διατηρείται η παραδοσιακή έμφαση στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, λόγω του κλίματος και της έκτασης του νησιού, παρουσιάζεται μια μεγάλη αύξηση στην παροχή υπηρεσιών κυρίως σχετικών με τον τουρισμό. Η Κρήτη είναι ένας από τους δημοφιλέστερους ελληνικούς προορισμούς διακοπών. Η επίσημη ιστοσελίδα τουρισμού της Περιφέρειας Κρήτης είναι προσβάσιμη στη διεύθυνση www.incrediblecrete.gr όπου υπάρχουν πολλά αξιόλογα βίντεο που παρουσιάζουν τις ομορφιές της νήσου μας.
Τελείωσε και αυτό το κεφάλαιο, επιστρέφουμε στα Κάστρα και οχυρώσεις της Κρήτης.
Εννοείται πως αυτό το νήμα είναι ζωντανό και ίσως υπάρξουν διορθώσεις και προσθήκες στα ήδη γραμμένα.
Το 1645, με αφορμή την επίθεση πειρατών σε πλοίο με προσκυνητές, οι Οθωμανοί εκστράτευσαν κατά της Κρήτης. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους κατέλαβαν τα Χανιά και κατά το επόμενο, το Ρέθυμνο. Ύστερα από 21 ετών διαρκή πολιορκία, ο Χάνδακας πέρασε και αυτός υπό οθωμανική κατοχή, το 1669 και το 1715 οι Βενετοί παραχώρησαν στους Τούρκους τα τελευταία φυλάκια που διατηρούσαν στο νησί. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο Χριστιανισμός γνώρισε και πάλι απάνθρωπη καταπίεση. Ο Άγγλος περιηγητής Pisly που επισκέφθηκε την Κρήτη πριν από την Επανάσταση του 1821 αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι που είχαν την κατοχή της Κρήτης έσφαζαν, έκαιγαν, πωλούσαν Κρητικούς ως δούλους και τους ανάγκαζαν σε εξισλαμισμό. Παιδιά μικρότερα των 5 ή 10 ετών αναγκάζονταν να αλλάξουν θρησκεία με την πειθώ και τη βία. Ο Pisly αναφέρει ότι η Κρήτη υπέφερε χειρότερα από την υπόλοιπη Ελλάδα και διότι ήταν αποκομμένη γεωγραφικά αλλά και λόγω της γενναιότητας των Κρητών.
Στις παραμονές της Επανάστασης του 1821, λόγω της Τουρκικής αποίκισης και των εξισλαμιστικών πρακτικών, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί υπολογίζονταν ως σχεδόν ίσοι πληθυσμιακά. Οι Κρήτες επαναστάτησαν τον Ιούνιο του 1821. Από τα πρώτα θύματα της Επανάστασης ήταν ο επίσκοπος Κισσάμου Άνθιμος ο οποίος παραδόθηκε από τον διοικητή των Χανίων σε ισλαμικό όχλο και κατακρεουργήθηκε. Ακολούθησε σφαγή περίπου 30 χριστιανών στα Χανιά την 17η Ιουνίου 1821, κατά τη διάρκεια μουσουλμανικής θρησκευτικής εορτής. Με έγγραφο της 20ης Μαΐου 1822 κηρύχθηκε η ίδρυση "Προσωρινής Πολιτείας της Κρήτης" και θεσπίστηκε ο καταστατικός της χάρτης. Μετά τις αρχικές επιτυχίες της επανάστασης και επειδή η Οθωμ. Αυτοκρατορία ήταν απασχολημένη με την Επανάσταση στη λοιπή Ελλάδα, κάλεσε βοήθεια από την Αίγυπτο, οπότε τον Μάιο του 1822 αποβιβάστηκε στρατός από τον Αιγυπτιακό στόλο. Η επανάσταση στην Κρήτη συνεχίστηκε αμφίρροπη και σχεδόν κατεστάλη το 1824. Ακολούθησαν σκληρά αντίποινα κατά των Κρητών με σφαγές και λοιπές βιαιοπραγίες (Τσοκόπουλος, σελ. 10 κ.ε., Ζαμπέλιος, σελ. 410 κ.ε.). Έγινε νέα κήρυξη επανάστασης τον Ιούλιο του 1825 όταν επανήλθαν Κρήτες από την Ελλάδα και κατέλαβαν το φρούριο της Γραμβούσας. Το 1830, ενώ σχεδόν ολόκληρη η Κρήτη βρισκόταν στα χέρια των επαναστατών, υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το οποίο άφηνε τη νήσο εκτός του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους. Ευρωπαϊκός στόλος υποχρέωσε τους Κρήτες να αποδεχθούν τη συμφωνία. Ο Σουλτάνος παρεχώρησε την Κρήτη στον αντιβασιλέα Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου αντί 20 εκατομμυρίων γροσίων. Έτσι η Κρήτη έπεσε σε Αιγυπτιακή κατοχή έως το 1840, οπότε μετά από αποτυχημένη επανάσταση του Μεχμέτ Αλή κατά του Σουλτάνου, η Κρήτη ήλθε και πάλι υπό Οθωμανική κατοχή. Οι Κρητικοί μην αντέχοντας την Τουρκική κατοχή επαναστάτησαν επανειλημμένα με κυριότερες επαναστάσεις το 1841, το 1858, το 1866-1869 και το 1897-1898. Τελικά, το 1897, μετά τη δολοφονία του Βρετανού πρόξενου στα Χανιά και μερικών προξενικών φρουρών από τις τουρκικές αρχές, στόλοι της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ιταλίας κατέπλευσαν στην Κρήτη θέτοντας τέλος στην Οθωμανική κυριαρχία.
Οι κρητικοί επιθυμούσαν διακαώς την ένωση με την Ελλάδα αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις για δικούς τους λόγους δεν το επέτρεπαν. Έτσι, η Κρητική νήσος ανακηρύχθηκε ως αυτόνομο κράτος με το όνομα «Κρητική Πολιτεία», υπό τη διοίκηση του Πρίγκηπα Γεωργίου της Ελλάδας. Οι αυθαιρεσίες του Αρμοστή Κρήτης Πρίγκιπα Γεώργιου προκάλεσαν την οργή των Κρητικών και το 1905 εξεγέρθηκαν εναντίον του πραγματοποιώντας τη περίφημη "Επανάσταση του Θέρισου". Αποτέλεσμα ήταν να αναγκαστεί σε παραίτηση ο παλιός αρμοστής και να οριστεί νέος ο Αλέξανδρος Ζαϊμης. Στα γεγονότα εκείνης της εποχής αναδείχθηκε η μεγάλη πολιτική φυσιογνωμία του Ελευθέριου Βενιζέλου που σφράγισε με τη παρουσία του την νεώτερη ιστορία της Ελλάδας. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1908 οι Κρητικοί κήρυξαν την Ένωση με την Ελλάδα, αλλά η Ελληνική Κυβέρνηση δεν τη δέχτηκε, γιατί φοβόταν πόλεμο με την Τουρκία. Η Ένωση με την Ελλάδα, που τόσο αίμα και τόσα δάκρυα κόστισε στην ηρωική Μεγαλόνησο, πραγματοποιήθηκε με την κήρυξη του Βαλκανικού πολέμου στις 12 Οκτωβρίου 1912. Ειδικότερα, και μετά από όλα τα ως άνω, στις 17/30 Μαΐου 1913 επικυρώθηκε η τελική ένωση της Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα και υψώθηκε η Ελληνική σημαία στο νησί. Υπολογίζεται πως κατά την ένωση οι Έλληνες αποτελούσαν το 90% των κατοίκων της Κρήτης (πηγή σε όλα τα παραπάνω, κυρίως από: http://el.wikipedia.org/wiki/Κρήτη αλλά και την Ιστορία του Ελληνικού έθνους).
Προτομή του ήρωα της επανάστασης Σπύρου Καγιαλέ που βρίσκεται στο ακρωτήρι της Σούδας στα Χανιά.Αξίζει να διαβάσετε την ιστορία του: http://www.pare-dose.net/158
Σύγχρονη Εποχή
Ακόμα και πριν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, η συμβολή της μεγαλονήσου ήταν σημαντική. Πολλοί ήταν οι Κρήτες Μακεδονομάχοι όπου κατά τα χρόνια 1902 – 1908 του πολέμου αυτού έδωσαν σκληρές μάχες. Σε 3.000 υπολογίζονται οι Κρητικοί που εθελοντικά πολέμησαν. Όμως η σημαντικότερη ίσως βοήθεια της Κρήτης στην Ελλάδα ήταν με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Κατά τη δικτατορία Μεταξά και όταν τον Νοέμβριο του1936 επισκέφτηκε την Κρήτη μαζί με τον βασιλιά Γεώργιο, στα Χανιά ο δήμαρχος της πόλης Μουντάκης ευθαρσώς ζήτησε από τον βασιλιά να διώξει τον δικτάτορα ενώ παράλληλα οπλισμένοι Κρήτες στο Βαρύπετρο ήταν έτοιμοι να συλλάβουν τους επισκέπτες και να τους μεταφέρουν στο Θέρισο. Όμως αυτό δεν έγινε αφού τα λόγια του βασιλιά αποπροσανατόλισαν τους επαναστάτες.
Στις 30 Ιουνίου του 1938 αποκαλύφθηκε στρατιωτική ομάδα υπαξιωματικών που σχεδίαζαν την ανατροπή του Μεταξά, ενώ λίγες μέρες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 17 Ιουλίου του 1938, μια επαναστατική κίνηση συνέβη στην Κρήτη από μια μερίδα κατοίκων και ορισμένους πολιτικούς αρχηγούς της Ελλάδας. Τελικά, δώδεκα ημέρες αργότερα, το κίνημα κατέρρευσε με αποτέλεσμα να συλληφθούν οι αρχηγοί του και να επιβληθεί κλίμα τρομοκρατίας στο νησί. (πηγή: 5η Μεραρχία Κρητών, http://www.army.gr/files/file/enimerotikoi/5.pdf)
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Κρήτες επιστρατεύτηκαν όπως και όλοι οι Έλληνες με την έναρξη της Ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου 1940 . Συγχρόνως, οι βρετανικές δυνάμεις (σε συνεργασία με την Ελληνική κυβέρνηση) ανέλαβαν την κατοχή και προστασία της Κρήτης. Ο Ιταλικός στρατός αρχικά απωθήθηκε από τους Έλληνες, στην συνέχεια όμως Γερμανικές ενισχύσεις ανέτρεψαν τα δεδομένα. Με την επιτυχή Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, 57.000 σύμμαχοι στρατιώτες διασώθηκαν από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, εκ των οποίων αρκετοί κατέληξαν στην Κρήτη, οπού ενίσχυσαν την υπάρχουσα στρατιωτική δύναμη των 14.000 ανδρών.
Από τις 20 Απριλίου μέχρι τις 20 Μαΐου υπάρχει μία ανάπαυλα. Έπειτα ξεκινάει η Μάχη της Κρήτης.
Στην πραγματικότητα, στην αρχή της μάχης οι σύμμαχοι είχαν το πλεονέκτημα της αριθμητικής ανωτερότητας και της ναυτικής υπεροχής. Οι Γερμανοί είχαν αεροπορική υπεροχή και μεγαλύτερη κινητικότητα, κάτι που τους επέτρεπε να συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους πιο αποτελεσματικά.
Έτσι, μετά από αγώνα δέκα ημερών, έληξε η μάχη της Κρήτης, με επικράτηση των γερμανικών δυνάμεων, παρά τη γενναιότητα με την οποία πολέμησαν οι εκεί βρετανο-ελληνικές δυνάμεις και την πείσμονα αντίσταση του ηρωικού Κρητικού λαού, του οποίου το θάρρος, η τόλμη και το πνεύμα αυτοθυσίας υπήρξαν ανυπέρβλητα και προκάλεσαν τον θαυμασμό τόσο των Ελλήνων, όσο και όλων των Συμμάχων. Η μάχη της Κρήτης αποτελεί την τελευταία πράξη της πολεμικής τριλογίας με την οποία συντελέσθηκε η κατάληψη ολόκληρης της Ελλάδας από τα γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές υπήρξαν πολύ σοβαρές. Ο Διοικητής του ΧΙ Γερμανικού Σώματος Αεροπορίας Αντιπτέραρχος Στούντεντ αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι η Κρήτη υπήρξε «ο τάφος των Γερμανών Αλεξιπτωτιστών». Αυτό είχε ως συνέπεια να μην τολμήσουν οι Γερμανοί μέχρι το τέλος του πολέμου παρόμοια επιχείρηση.
Για να θυμούνται οι Ναζί την νίκη τους και να τιμήσουν τους νεκρούς αλεξιπτωτιστές, έστησαν το 1941 ένα μνημείο αφιερωμένο στους πεσόντες αλεξιπτωτιστές. (Κακό Πουλί το ονομάσανε οι Κρητικοί).
Μετά την παράδοση των Γερμανών, οι τοπικοί καπετάνιοι της αντίστασης αποφάσισαν να σεβαστούν το μνημείο. Έτσι, αυτό έμεινε λίγο ή πολύ ανέπαφο μέχρι το 2000 (αν εξαιρέσεις τη σβάστικα στη βάση του που τσιμεντώθηκε αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου), χωρίς όμως συντήρηση (προφανώς δεν υπήρχε συμφωνία Ελλάδας- Γερμανίας σε αυτό το θέμα, αντίθετα επετράπη να κατασκευαστεί και να συντηρείται στο Μάλεμε Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο). Το 2001 ύστερα από μια καταιγίδα κατεστράφη το μεγαλύτερο μέρος του πουλιού και σήμερα το υπόλοιπο μνημείο βρίσκεται κρυμμένο ανάμεσα σε σπίτια σε ελεεινή κατάσταση.
Οι Κρητικοί πληρώσανε ακριβά την αντίστασή τους στη Μάχη της Κρήτης αλλά και αργότερα κατά τη διάρκεια της κατοχής όπου υπήρξε έντονο αντιστασιακό κίνημα με πολλές δολιοφθορές ενάντια στον κατακτητή αλλά και πάρα πολλά, φρικτά αντίποινα που έπληξαν τον άμαχο πληθυσμό.
Στα τέλη του Αυγούστου του 1944 οι Γερμανοί υποχωρούν σε όλα τα μέτωπα. Έτσι, αρχίζουν να αποχωρούν και από την Ελλάδα. Στις 12 Οκτωβρίου αποχώρησαν και οι τελευταίοι Γερμανοί από την Αθήνα, γεγονός που σηματοδοτεί το τέλος της κατοχής της Ελλάδας. Όχι όμως όλης….
«Οχυρά Θέσις Κρήτη»
Ο πιο σημαντικός θύλακας που διατήρησαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα βρισκόταν στην Κρήτη και περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του Nομού Χανίων. Δεν είναι απόλυτα γνωστό αν η διατήρηση σημαντικών γερμανικών δυνάμεων στο νησί οφειλόταν στις δυσκολίες εκκένωσής τους, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο 1944, ή σε συγκεκριμένο σχεδιασμό που αποσκοπούσε στη διατήρηση οχυρών βάσεων βαθιά στα μετόπισθεν του αντιπάλου, στις εσχατιές της εξάπλωσης του άξονα στις μέρες των θριάμβων του. Η επιλογή αυτή είχε προπαγανδιστικούς λόγους αλλά και στόχους στρατηγικούς, την ελπίδα δηλ. ότι αυτοί οι θύλακες θα απασχολούσαν και θα καθήλωναν εχθρικές δυνάμεις μακριά από τα κύρια πεδία των μαχών. Στην πράξη, όσον αφορά το Αιγαίο τουλάχιστον, οι σύμμαχοι ελάχιστα ασχολήθηκαν με αυτές τις ξεχασμένες φρουρές, που αφέθηκαν στην τύχη τους. Τα αεροπλάνα τους μόνο που πετούσαν από τη Bόρεια Αφρική προς την Αθήνα, έπρεπε να κάνουν μια σημαντική παράκαμψη ώστε να αποφεύγουν τις αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες στο Ακρωτήρι Xανίων ή στη Μήλο.
Οι 17.000 στρατιώτες του άξονα -11.800 Γερμανοί και 4.700 Ιταλοί φασίστες- που παρέμειναν στην «Οχυρά θέση Κρήτη», οργάνωσαν την επικράτειά τους ανάμεσα στους ορεινούς όγκους των Λευκών Ορέων και στην παραλία, σε μήκος περίπου εξήντα χιλιομέτρων από τη Γεωργιούπολη, στα ανατολικά, μέχρι τα Πλακάλωνα, στον Κίσσαμο, στα δυτικά. Στις 22 Οκτωβρίου, μόλις οργανώθηκε ο θύλακας, ο Γερμανός διοικητής ανακοίνωσε στους κατοίκους των Χανίων ότι το κατοχικό καθεστώς θα συνεχιζόταν, όπως και πριν, χωρίς καμία μεταβολή, σε αναμονή των νέων θαυματουργών όπλων που θα επέτρεπαν την γερμανική αντεπίθεση και την τελική νίκη του άξονα. Στην πράξη, το καθεστώς που διατηρήθηκε ήταν σαφώς πιο ήπιο από ό,τι πριν (στο οκτάμηνο διάστημα έγιναν, παρόλα αυτά, 23 εκτελέσεις), καθώς κατακτητές και κατακτημένοι ήσαν πλέον υποχρεωμένοι να ζουν σε ένα καθεστώς απόλυτα κλειστής οικονομίας, στηριγμένοι στους περιορισμένους πόρους της περιοχής. Τα πορτοκάλια της πεδιάδας, το ελαιόλαδο, το αλάτι, οι πατάτες και τα κοπάδια των ορεινών στήριξαν την επιβίωση όλων, δημιουργώντας ένα πλέγμα ιδιόμορφων συναλλαγών, βασισμένων στην ανταλλαγή ή στον εκβιασμό των μεν από τους δε, όπου αυτό γινόταν δυνατό.
(πηγή: http://news.kathimerini.gr/archive-editions/article/7days/2004/10-10-2004/1283349.html)
Festungs-Division Kreta, σύμβολο μονάδος.
Σήμερα στην Κρήτη ζουν 622.913 άνθρωποι (απογραφή 2011).
Το νησί της Κρήτης είναι μία από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας και αποτελείται από τέσσερις περιφερειακές ενότητες:
Ηρακλείου (292.489 κάτοικοι)το 2001 (304.270 κάτοικοι) το 2011
Λασιθίου (76.319 κάτοικοι)το 2001 (75.690 κάτοικοι) το 2011
Ρεθύμνου (81.936 κάτοικοι)το 2001 (85.160 κάτοικοι) το 2011
Χανίων (150.387 κάτοικοι)το 2001 (156.220 κάτοικοι) το 2011
Η οικονομία της Κρήτης, η οποία βασιζόταν κυρίως στη γεωργία, άρχισε να αλλάζει ορατά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Ενώ διατηρείται η παραδοσιακή έμφαση στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, λόγω του κλίματος και της έκτασης του νησιού, παρουσιάζεται μια μεγάλη αύξηση στην παροχή υπηρεσιών κυρίως σχετικών με τον τουρισμό. Η Κρήτη είναι ένας από τους δημοφιλέστερους ελληνικούς προορισμούς διακοπών. Η επίσημη ιστοσελίδα τουρισμού της Περιφέρειας Κρήτης είναι προσβάσιμη στη διεύθυνση www.incrediblecrete.gr όπου υπάρχουν πολλά αξιόλογα βίντεο που παρουσιάζουν τις ομορφιές της νήσου μας.
Τελείωσε και αυτό το κεφάλαιο, επιστρέφουμε στα Κάστρα και οχυρώσεις της Κρήτης.
Εννοείται πως αυτό το νήμα είναι ζωντανό και ίσως υπάρξουν διορθώσεις και προσθήκες στα ήδη γραμμένα.
Τελευταία επεξεργασία:
nikos_ag
Μέλος
πολυ καλες βολτες και ωραια παρουσιαση μπραβο! παντα τετοια αν θελετε στην επομενη βολτα θα σας κανω παρεα!!!
Markas
Μέλος
Κάτσε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα πάλι με αυτόν τον καιρό...
Όταν είναι θα πω του Μανουρά (κοινός γνωστός, σωστά; ) να σου στείλει μήνυμα
Για την ώρα, πάμε στη συνέχεια!
Markas
Μέλος
Παρατηρητήριο Κουλέ Κεφάλας και Γερμανικό Παρατηρητήριο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου!
Markas
Μέλος
Μέρες τώρα, με έτρωγε η περιέργεια για τα ερωτήματα της βόλτας με τον Γιώργη που είχαν μείνει αναπάντητα.Ένα απόγευμα, στο ξαφνικό, παίρνουμε με την Κική το WR και ξεκινάμε δικάβαλο για την ολοκλήρωση της εξερεύνησης.
Θα μου πείτε δικάβαλο στο μικρούλι, κομψό και ελαφρύ WR250R;; Ναι, κι όμως! Μπορεί να του λείπει ροπή, μπορεί να το νιώθω πολύ περίεργα σε σχέση με το BMW δικάβαλο, αλλά πάει. Εμπνέει εμπιστοσύνη στα δύσκολα, αλλά είναι και αρκετά κουραστικό, δε λέει για μεγάλες αποστάσεις. Είναι όμως κουκλί ,ε; Φτου σου μανάρι μου. Πρώτη στάση είναι στο ίδιο σημείο που είχα σταματήσει την προηγούμενη φορά την ανάβαση. Στην τελευταία φουρκέτα πριν φτάσουμε στο κάστρο, ένα σημείο με τρομερή θέα.
Από εδώ φαίνεται καθαρά το κάστρο που είχα επισκεφτεί μερικές μέρες νωρίτερα. Όμως, αυτό που δεν είχα προσέξει βρίσκεται λίγο πιο αριστερά. Ερείπια! Μα πώς γίνεται να περάσω δίπλα και να μην τα δω; Κι όμως, έγινε! Ας είναι καλά το google earth που με έβαλε σε σκέψεις. Γιαλαντζί εξερευνητής!
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Η Κική προχωράει με τα πόδια, εγώ καβαλάω τη μηχανή και χώνομαι σε πέτρες και βάτους μέχρι να φτάσω δίπλα στα ερείπια. Τι μπορεί να είναι αυτά;
Η αρχιτεκτονική πάντως είναι ολόιδια με αυτήν του γειτονικού κουλέ. Χοντρός τοίχος…
…τζάκι…
…πολεμίστρες περιμετρικά…
…και σε τόσο κοντινή απόσταση από τον κυρίως κουλέ!
Η αρχιτεκτονική πάντως είναι ολόιδια με αυτήν του γειτονικού κουλέ. Χοντρός τοίχος…
…τζάκι…
…πολεμίστρες περιμετρικά…
…και σε τόσο κοντινή απόσταση από τον κυρίως κουλέ!
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι πως χρησίμευε ως παρατηρητήριο. Η κυρίως οχύρωση είναι λίγο πιο νότια και δεν μπορούσε να εποπτεύσει καλά τα κοντινά παράλια. Έτσι, έχτισαν και αυτό εδώ το κτίσμα για να καλύψουν πλήρως την περιοχή. Από εκεί να καταλάβετε πάντως πόση σημασία έδιναν οι Τούρκοι στη φύλαξη αυτού του μέρους. Πρέπει να ήταν πραγματικά πολύ σημαντικό αγκυροβόλι για τα πλοία που εφοδίαζαν τους επαναστάτες!
Όσον αφορά τη θέα;
Όλη η παράλια περιοχή από Πέρα Γαλήνους μέχρι το ακρωτήριο Σταυρός στα πόδια μας!
Όσον αφορά τη θέα;
Όλη η παράλια περιοχή από Πέρα Γαλήνους μέχρι το ακρωτήριο Σταυρός στα πόδια μας!
Markas
Μέλος
Πάμε και μια βόλτα από τον κουλέ να τον δει και η Κική.
Πρώτα όμως να ξεμπλέξω από εκεί που με έχωσε η κουζουλάδα μου πάλι…
Χαλαρά…
Πρώτα όμως να ξεμπλέξω από εκεί που με έχωσε η κουζουλάδα μου πάλι…
Χαλαρά…
Markas
Μέλος
Για πάμε τώρα να δούμε από κοντά τον κουλέ. Την προηγούμενη φορά δεν είχα φωτογραφίσει καθόλου το δωματιάκι, που όπως έγραψα, είχε είσοδο από την ταράτσα.
Μικρό και χωρίς τζάκι. Ίσα ίσα για να προστατεύονται από το κρύο οι φρουροί της οροφής.
Να και τα σκαλιά που έβγαιναν στην οροφή.
Από το δωμάτιο αυτό μπορούσες άνετα να δεις τους άλλους δύο κουλέδες της περιοχής ανατολικά…
Αλλά και το παρατηρητήριο στα βόρεια. Τελικά, πράγματι, στο βορρά δεν έβλεπες αρκετά χαμηλά, από εδώ.
Η παρακάτω φωτογραφία μας δίνει μια εικόνα σχεδόν 360 μοιρών της θέας. Πρέπει να δοκιμάσετε να έρθετε σε αυτό το θαυμάσιο μέρος που βρίσκεται δυο βήματα από το Ηράκλειο!
Μικρό και χωρίς τζάκι. Ίσα ίσα για να προστατεύονται από το κρύο οι φρουροί της οροφής.
Να και τα σκαλιά που έβγαιναν στην οροφή.
Από το δωμάτιο αυτό μπορούσες άνετα να δεις τους άλλους δύο κουλέδες της περιοχής ανατολικά…
Αλλά και το παρατηρητήριο στα βόρεια. Τελικά, πράγματι, στο βορρά δεν έβλεπες αρκετά χαμηλά, από εδώ.
Η παρακάτω φωτογραφία μας δίνει μια εικόνα σχεδόν 360 μοιρών της θέας. Πρέπει να δοκιμάσετε να έρθετε σε αυτό το θαυμάσιο μέρος που βρίσκεται δυο βήματα από το Ηράκλειο!
Markas
Μέλος
Πάμε λίγο όμως και κάτω στον κυρίως θάλαμο. Την προηγούμενη φορά που είχα έρθει είχα ξεχάσει να βγάλω φωτογραφίες από τα ξύλα που ακόμα υπήρχαν εδώ από κατασκευής της οχύρωσης κάπου το 1868-69.
Σε αρκετά καλή κατάσταση για ξύλο 150 χρονών ε;
Σε όλες τις άλλες πολεμίστρες οι ντόπιοι είχαν έρθει και ξηλώσανε ακόμα και αυτά τα μικρά ξύλα.
Πάλι καλά που έμεινε όρθιο ό,τι έμεινε!
Με βάση το ύψος των ξύλων της οροφής και το πάχος του χώματος που βάζουν σε τέτοιες περιπτώσεις, κάπου εκεί πρέπει να ήταν παλιά η οροφή. Αρκετός χώρος για να καλυφτούν οι αμυνόμενοι.
Το πού ακριβώς βρισκόταν το ύψος της ταράτσας μπορείτε να το καταλάβετε και από την οπή στον τοίχο για την απορροή των όμβριων υδάτων.
Νομίζω πως καλύψαμε το θέμα του κουλέ της Κεφάλας και του παρατηρητήριού της, ώρα να φύγουμε από εδώ…
Σε αρκετά καλή κατάσταση για ξύλο 150 χρονών ε;
Σε όλες τις άλλες πολεμίστρες οι ντόπιοι είχαν έρθει και ξηλώσανε ακόμα και αυτά τα μικρά ξύλα.
Πάλι καλά που έμεινε όρθιο ό,τι έμεινε!
Με βάση το ύψος των ξύλων της οροφής και το πάχος του χώματος που βάζουν σε τέτοιες περιπτώσεις, κάπου εκεί πρέπει να ήταν παλιά η οροφή. Αρκετός χώρος για να καλυφτούν οι αμυνόμενοι.
Το πού ακριβώς βρισκόταν το ύψος της ταράτσας μπορείτε να το καταλάβετε και από την οπή στον τοίχο για την απορροή των όμβριων υδάτων.
Νομίζω πως καλύψαμε το θέμα του κουλέ της Κεφάλας και του παρατηρητήριού της, ώρα να φύγουμε από εδώ…
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
…και να πάμε για τη δεύτερη εκκρεμότητα, το Γερμανικό παρατηρητήριο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου! Ξαναερχόμαστε βόρεια από τις Σίσες…
…αφήνω πάλι τη μηχανή στο λόφο…
…και παίρνουμε το βατό μονοπάτι που πηγαίνει βορειοδυτικά, περίπου στο ίδιο υψόμετρο με το λόφο που άφησα τη μηχανή. Δε χρειάζεται να ανεβείτε στα ερείπια της Βίγλας που είχα επισκεφτεί τη περασμένη φορά (στη φώτο αριστερά πάνω στο λόφο), μπορείτε να τα παρακάμψετε.
…αφήνω πάλι τη μηχανή στο λόφο…
…και παίρνουμε το βατό μονοπάτι που πηγαίνει βορειοδυτικά, περίπου στο ίδιο υψόμετρο με το λόφο που άφησα τη μηχανή. Δε χρειάζεται να ανεβείτε στα ερείπια της Βίγλας που είχα επισκεφτεί τη περασμένη φορά (στη φώτο αριστερά πάνω στο λόφο), μπορείτε να τα παρακάμψετε.
Markas
Μέλος
Η πεζοπορία διαρκεί 15-20 λεπτά το πολύ και είναι αρκετά άνετη και ξεκούραστη. Νομίζω μάλιστα πως και με enduroμηχανάκι βγαίνει άνετα και ίσως έχει και ενδιαφέρον οδηγικά.
Θα μου πείτε, τι το ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένα Γερμανικό παρατηρητήριο ε; Κι όμως, τυχαία, ψάχνοντας το ίντερνετ, βρήκα κάποια φωτογραφία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον!!!
Ας πούμε πως ήσασταν φαντάρος της Luftwaffe (Γερμανική Αεροπορία) και σας είχαν τοποθετήσει στην κατεκτημένη Κρήτη. Είστε ζιζάνιο, ταραχοποιό στοιχείο, έχετε τσατίσει τους αξιωματικούς σας. Πού να σας πάνε; Ένα φυλάκιο στη μέση του πουθενά, ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους καλό ακούγεται; Να έρχονται το πολύ μια φορά την εβδομάδα να σας φέρνουν με γαϊδούρια φαγητό και νερό; Καλό;
(παλιά δεν υπήρχε δρόμος για Σίσες, ο νέος παραλιακός εθνικός φτιάχτηκε κάπου το 1970).
Τώρα, θα ρωτήσετε, τι σκοπό μπορεί να έχει ένα τέτοιο φυλάκιο πέρα από τη συγκέντρωση των ανεπιθύμητων; Μα να κοιτάνε με τα κιάλια όλη μέρα και νύχτα τον ορίζοντα μήπως και εντοπιστεί αεροπλάνο, πλοίο ή και υποβρύχιο να πλησιάζει την Κρήτη και να ενημερώσουν με τον ασύρματο την αεροπορική βάση! Οι Εγγλέζοι ξέρετε στέλνανε πολλές φορές πολεμοφόδια και στρατιωτικούς με υποβρύχια για να βοηθήσουν τους αντάρτες και είχαν μάλιστα τρομερές επιτυχίες (Απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε).
Και ας πούμε πως σας πήγανε εκεί και κάθεστε και κοιτάτε το πέλαγος και βαριέστε. Τι θα κάνατε όλη μέρα; Εγώ πάντως θα ζωγράφιζα στα βράχια σχήματα, συνθήματα ή ό,τι μου ερχόταν. Μην ξεχνάτε πως εδώ μιλάμε για 18-20 χρονών παλικαράκια.
Ε, αυτά ακριβώς τα σχέδια ψάχνουμε!
Θα μου πείτε, τι το ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένα Γερμανικό παρατηρητήριο ε; Κι όμως, τυχαία, ψάχνοντας το ίντερνετ, βρήκα κάποια φωτογραφία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον!!!
Ας πούμε πως ήσασταν φαντάρος της Luftwaffe (Γερμανική Αεροπορία) και σας είχαν τοποθετήσει στην κατεκτημένη Κρήτη. Είστε ζιζάνιο, ταραχοποιό στοιχείο, έχετε τσατίσει τους αξιωματικούς σας. Πού να σας πάνε; Ένα φυλάκιο στη μέση του πουθενά, ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους καλό ακούγεται; Να έρχονται το πολύ μια φορά την εβδομάδα να σας φέρνουν με γαϊδούρια φαγητό και νερό; Καλό;
(παλιά δεν υπήρχε δρόμος για Σίσες, ο νέος παραλιακός εθνικός φτιάχτηκε κάπου το 1970).
Τώρα, θα ρωτήσετε, τι σκοπό μπορεί να έχει ένα τέτοιο φυλάκιο πέρα από τη συγκέντρωση των ανεπιθύμητων; Μα να κοιτάνε με τα κιάλια όλη μέρα και νύχτα τον ορίζοντα μήπως και εντοπιστεί αεροπλάνο, πλοίο ή και υποβρύχιο να πλησιάζει την Κρήτη και να ενημερώσουν με τον ασύρματο την αεροπορική βάση! Οι Εγγλέζοι ξέρετε στέλνανε πολλές φορές πολεμοφόδια και στρατιωτικούς με υποβρύχια για να βοηθήσουν τους αντάρτες και είχαν μάλιστα τρομερές επιτυχίες (Απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε).
Και ας πούμε πως σας πήγανε εκεί και κάθεστε και κοιτάτε το πέλαγος και βαριέστε. Τι θα κάνατε όλη μέρα; Εγώ πάντως θα ζωγράφιζα στα βράχια σχήματα, συνθήματα ή ό,τι μου ερχόταν. Μην ξεχνάτε πως εδώ μιλάμε για 18-20 χρονών παλικαράκια.
Ε, αυτά ακριβώς τα σχέδια ψάχνουμε!
Markas
Μέλος
Τα ερείπια τα βρίσκουμε αυτή τη φορά εύκολα. Ακριβώς από πάνω τους είναι μία παλιά Βίγλα κατασκευασμένη λογικά κάπου την εποχή των Οθωμανών, όταν τρομοκρατούσαν οι πειρατές όλα τα παράλια. Αυτό είναι απλά μία υπόθεση, χωρίς να είμαι και 100% σίγουρος. Το σημείο προσφέρει εξαιρετική θέα αλλά και χτυπιέται από όλους τους ανέμους. Αργότερα προφανώς βρήκε χρήση από ντόπιους βοσκούς και σήμερα βρίσκεται εκεί με κλειδωμένη σιδερένια πόρτα.
Χαμηλά είναι η Αλμυρίδα, ο οικισμός με το μικρό λιμάνι.
Το κτίριο που στέγαζε το Γερμανικό απόσπασμα απλό, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εμείς όμως άλλα ψάχνουμε…
…και ψάχνουμε και δε βρίσκουμε τίποτα!
Αφού να φανταστείτε χωριζόμαστε με την Κική μπας και τα βρούμε! Κάπου εδώ πρέπει να βρίσκονται…
Χαμηλά είναι η Αλμυρίδα, ο οικισμός με το μικρό λιμάνι.
Το κτίριο που στέγαζε το Γερμανικό απόσπασμα απλό, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εμείς όμως άλλα ψάχνουμε…
…και ψάχνουμε και δε βρίσκουμε τίποτα!
Αφού να φανταστείτε χωριζόμαστε με την Κική μπας και τα βρούμε! Κάπου εδώ πρέπει να βρίσκονται…
Markas
Μέλος
Και ξαφνικά αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε επιγραφές!!!
Hohberger
A.T.
5 CMP
AM ή PM
Και από κάτω…
Maier
Peter
1942
Αλλού έχει χαραγμένη μια σβάστικα, το ναζιστικό σύμβολο…
GefR Herbst
(GefR βγαίνει από το Gefreiter που σημαίνει στρατιώτης δεύτερης τάξης)
1 Mai 1943 (Mai είναι ο Μάιος στα Γερμανικά)
Σβάστικα
G??K Con?
Υπάρχουν αρκετά που είναι αλλοιωμένα από το χρόνο ή από ανθρώπινο χέρι. Υπάρχουν σίγουρα και άλλα που έχουν εξαφανιστεί εντελώς πια ή απλά δε τα βρήκαμε. Μερικά όμως είναι πολύ ευδιάκριτα!
Uffz. Steiner (To Uffz. σημαίνει δεκανέας)
1.1.1943 (εδώ πέρασε την πρωτοχρονιά ο κακομοίρης)
Πόσο πιθανόν είναι να βρω σήμερα στοιχεία για τα νεαρά παιδιά που τα χαράξανε αυτά; Μάλλον απίθανο.
Δείτε όμως τα εξής ονόματα:
Uffz. Kirchner13.1.4?
Και του Uffz Helbig
6.2.43
Οι δύο φαντάροι πέρασαν από εδώ την ίδια περίπου περίοδο, προφανώς ανήκαν στην ίδια μονάδα και ήταν μάλλον ανεπιθύμητοι για να τους στείλουν εδώ. Τον Αύγουστο του 1944 η Γερμανία είναι ήδη σε φάση κατάρρευσης και παίρνει την απόφαση να αποχωρήσει από την Ελλάδα. Μόνο στην Κρήτη κρατάει κάποιες μονάδες του πεζικού.
Τι να γίνανε οι φαντάροι που υπηρετήσανε στη Luftwaffe; Καταρχάς δε νομίζω να ανεβήκανε εύκολα βαθμό. Κατά δεύτερο θα τους σκορπίσανε στα μέτωπα μήπως και περισώσουν κάτι από την εφήμερη αυτοκρατορία τους. Είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο απωλειών που είχαν περισσότερα αεροπλάνα πλέον από καλά εκπαιδευμένους πιλότους. Έτσι, προς το τέλος του πολέμου, δίνανε πλέον πρόχειρη εκπαίδευση σε όσους δήλωναν εθελοντές και τους ανεβάζανε σε ένα αεροπλάνο.
Ξέροντας αυτά, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου και να ψάξω στο ιντερνέτ βάζοντας αυτά ακριβώς τα δύο ονόματα. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν ξαφνικά τους βρήκα στην ίδια λίστα!!!
Λίστα απωλειών δυστυχώς, για τον μεν Kirchner γράφει πως εξαφανίστηκε στις 12.1.45 ύστερα από μάχη με βομβαρδιστικά ενώ ο Helbigσκοτώθηκε όταν συγκρούστηκε εν πτήση με άλλο αεροσκάφος την ώρα αερομαχίας στις 15.1.45, λίγους μήνες πριν την παράδοση της Γερμανίας (Μάιος 1945). Και οι δύο υπηρετούσαν εκείνη την εποχή στη Νορβηγία, στη μονάδα καταδιωκτικών 9/JG 5 (τα ερείπια του αεροπλάνου FW190 του Helbig είναι στη φώτο, ο κινητήρας είναι BMW).
Δεν ξέρω αν πραγματικά είναι απλή συνωνυμία ή αλήθεια, αλλά, πού ξέρεις;
Η λίστα βρίσκεται εδώ: http://www.luftwaffe.no/SIG/Losses/tap45.html
Hohberger
A.T.
5 CMP
AM ή PM
Και από κάτω…
Maier
Peter
1942
Αλλού έχει χαραγμένη μια σβάστικα, το ναζιστικό σύμβολο…
GefR Herbst
(GefR βγαίνει από το Gefreiter που σημαίνει στρατιώτης δεύτερης τάξης)
1 Mai 1943 (Mai είναι ο Μάιος στα Γερμανικά)
Σβάστικα
G??K Con?
Υπάρχουν αρκετά που είναι αλλοιωμένα από το χρόνο ή από ανθρώπινο χέρι. Υπάρχουν σίγουρα και άλλα που έχουν εξαφανιστεί εντελώς πια ή απλά δε τα βρήκαμε. Μερικά όμως είναι πολύ ευδιάκριτα!
Uffz. Steiner (To Uffz. σημαίνει δεκανέας)
1.1.1943 (εδώ πέρασε την πρωτοχρονιά ο κακομοίρης)
Πόσο πιθανόν είναι να βρω σήμερα στοιχεία για τα νεαρά παιδιά που τα χαράξανε αυτά; Μάλλον απίθανο.
Δείτε όμως τα εξής ονόματα:
Uffz. Kirchner13.1.4?
Και του Uffz Helbig
6.2.43
Οι δύο φαντάροι πέρασαν από εδώ την ίδια περίπου περίοδο, προφανώς ανήκαν στην ίδια μονάδα και ήταν μάλλον ανεπιθύμητοι για να τους στείλουν εδώ. Τον Αύγουστο του 1944 η Γερμανία είναι ήδη σε φάση κατάρρευσης και παίρνει την απόφαση να αποχωρήσει από την Ελλάδα. Μόνο στην Κρήτη κρατάει κάποιες μονάδες του πεζικού.
Τι να γίνανε οι φαντάροι που υπηρετήσανε στη Luftwaffe; Καταρχάς δε νομίζω να ανεβήκανε εύκολα βαθμό. Κατά δεύτερο θα τους σκορπίσανε στα μέτωπα μήπως και περισώσουν κάτι από την εφήμερη αυτοκρατορία τους. Είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο απωλειών που είχαν περισσότερα αεροπλάνα πλέον από καλά εκπαιδευμένους πιλότους. Έτσι, προς το τέλος του πολέμου, δίνανε πλέον πρόχειρη εκπαίδευση σε όσους δήλωναν εθελοντές και τους ανεβάζανε σε ένα αεροπλάνο.
Ξέροντας αυτά, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου και να ψάξω στο ιντερνέτ βάζοντας αυτά ακριβώς τα δύο ονόματα. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν ξαφνικά τους βρήκα στην ίδια λίστα!!!
Λίστα απωλειών δυστυχώς, για τον μεν Kirchner γράφει πως εξαφανίστηκε στις 12.1.45 ύστερα από μάχη με βομβαρδιστικά ενώ ο Helbigσκοτώθηκε όταν συγκρούστηκε εν πτήση με άλλο αεροσκάφος την ώρα αερομαχίας στις 15.1.45, λίγους μήνες πριν την παράδοση της Γερμανίας (Μάιος 1945). Και οι δύο υπηρετούσαν εκείνη την εποχή στη Νορβηγία, στη μονάδα καταδιωκτικών 9/JG 5 (τα ερείπια του αεροπλάνου FW190 του Helbig είναι στη φώτο, ο κινητήρας είναι BMW).
Δεν ξέρω αν πραγματικά είναι απλή συνωνυμία ή αλήθεια, αλλά, πού ξέρεις;
Η λίστα βρίσκεται εδώ: http://www.luftwaffe.no/SIG/Losses/tap45.html
Markas
Μέλος
Πάντως έχει τρομερή θέα!
Ωραίο μέρος αλλά σε λίγο νυχτώνει. Αναγκαστικά λοιπόν επιστροφή από το ίδιο μονοπάτι.
Τέλος και αυτή η εξερεύνηση…
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ
Ωραίο μέρος αλλά σε λίγο νυχτώνει. Αναγκαστικά λοιπόν επιστροφή από το ίδιο μονοπάτι.
Τέλος και αυτή η εξερεύνηση…
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ
nikos_ag
Μέλος
. Ναι σωστα φίλος όποτε βρεις καινούργια περιπέτεια ειμαι μέσα έχω να σου δώσω και ιδέες. Άντε μα το καλοΚάτσε να δούμε πότε θα πάμε βόλτα πάλι με αυτόν τον καιρό...
Όταν είναι θα πω του Μανουρά (κοινός γνωστός, σωστά; ) να σου στείλει μήνυμα
Για την ώρα, πάμε στη συνέχεια!
Sent from my iPhone using Tapatalk