Καφές στην Ελάτη με πασπάλισμα απο μπόλικα χλμ ....

[R.E.H]

Ο Γιάννης περνάει μπροστά όρθιος στο ΚΤΜ, αλλά λίγο πιο κάτω τον βλέπω να έρχεται αντίθετα …

Ελπίζω ο δρόμος να μην είναι κομμένος σκέφτομαι …
Τι έπαθες τον ρωτάω …

Αργότερα κατάλαβα ότι ο φόβος του για το χώμα τον υπερνίκησε …

Ήταν ένα μικρό σαθρό ανηφορικό κομμάτι με κάποια μικρά νεροφαγώματα τα οποία τα πέρασαν αέρα τόσο το Interceptor όσο και το Ducati η δε Βέρα ούτε που τα κατάλαβε …

Αν εξαιρέσεις κάποιες λασπολακούβες και κάποια μικρά νεροφαγώματα ο χωματόδρομος δεν είχε ιδιαίτερες δυσκολίες …
Τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα.

Ο Στέλιος παραπονίοταν γιατί μόλις είχε πλύνει το Ducati την προηγούμενη ..

Ο Βύρωνας κλασικά Ζεν απλά το απολάμβανε …

Ο Γιάννης ήταν αγχωμένος …













Ο χωματόδρομος τελείωσε και βγήκαμε σε αρκετά καλή άσφαλτο και συνεχίσαμε την πορεία μας με κάποια μπρος πίσω μιας και χανόμασταν …

Ο δρόμος ήταν αρκετά ευχαριστος μπορώ να πώ …

Το τοπίο ήταν όμορφο, δεν υπήρχαν αλλά οχήματα στον δρόμο, όλος δικός μας …

Κάπου πριν τα Μηλιανά προσπεράσαμε τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε, την επαρχιακή οδό Άρτας – Πηγών και χάσαμε και την ευκαιρία να περάσουμε από την Αργιθέα και τα τούνελ που είχα σκοπό …

(Θα υπάρξει δεύτερη προσπάθεια σύντομα …)

























Συνεχίζουμε την πορεία μας αγνοώντας ότι προσπεράσαμε τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε …

Τουλάχιστον η διαδρομή είναι ευχάριστη και την απολαμβάνουμε θέλω να πιστεύω όλοι …

 

[R.E.H]

Φτάνοντας στο χωριό Λογαρού αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα περάσουμε από Αργιθέα …

Ρωτώντας τους μοναδικούς κατοίκους που συναντήσαμε δεν βγάλαμε ιδιαίτερη άκρη πέρα ότι από εκεί δεν προχωράει ο δρόμος …

Είχα αρχίσει να πεινάω …

Αφήνω τους υπόλοιπους να προσπαθούν να βγάλουν άκρη και επιστρέφω προς τα πίσω και σταματάω σε 2 πανέμορφα άλογα …
Ανοίγω το σάκο βγάζω 3 μήλα και τα μοιραζόμαστε και οι τρεις μας εγώ και τα δύο άλογα …
Η Βέρα περίμενε υπομονετικά να τελειώσω κοιτώντας με με ζήλια …










Μετά από λίγο εμφανίζονται και τα άλλα παιδιά και συνεχίζουμε προς τα χωριά του Αθαμανίου μιας και από ότι φαίνεται παρόλες τις προσπάθειες μας θα κάναμε την αρχική προγραμματισμένη διαδρομή …

 

[R.E.H]

Στάση στα τούνελ πριν το φράγμα της Μεσοχώρας για φωτογραφίες και για να τσιμπήσουμε ότι κουβάλαγε ο καθένας μας μαζί του …

Κάμποσοι ξηροί καρποί επανέφεραν τα επίπεδα ενέργειας εκεί που έπρεπε …










Περνάμε τα τούνελ με τις απαραίτητες στάσεις για φωτογραφίες και φτάνουμε στο φράγμα …

Τι σπατάλη χρημάτων η κατασκευή αυτού του φράγματος …

Βλέποντας το καταλαβαίνεις γιατί αυτή η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε !!!

 

[R.E.H]

Συνεχίζουμε μετά την ολιγόλεπτη στάση στο φράγμα …

Δεν έχω ξαναπεράσει ούτε από αυτόν τον δρόμο και μου φαίνεται άκρως ενδιαφέρων …

Ο Γιάννης έχει όρεξη για παιχνίδια στις στροφές περνάει μπροστά και χάνεται …

Η μία στροφή διαδέχονταν την άλλη και η κάθε στροφή που περνάγαμε μας έφερνε πιο κοντά στον προορισμό μας.

Σύντομη στάση σε ένα γεφύρι και αποφασίζουμε να περάσουμε πρώτα από το Ροποτό για να δουν ο Στέλιος και ο Βύρωνας την Εκκλησία που λόγω της κατολίσθησης έχει πάρει μεγάλη κλίση …

Τα μάτια και ο λαβύρινθος συναγωνίζονται για το ποιος στέλνει την σωστή πληροφορία στον εγκέφαλο μας με αποτέλεσμα να ζαλίζεσαι και να σε πιάνει ναυτία …
















Εκεί ήρθε και μας συνάντησε και ο Θένος …

Ολιγόλεπτες διαβουλεύσεις και ακολουθούμε τον Θένο στο χωριό Καλόγεροι όπου και κάτσαμε για φαγητό …
(Τελικά ούτε στην Ελάτη πήγαμε …)

Ο Θένος είχε την εντύπωση ότι ήμουν μόνο εγώ με τον Γιάννη και είχε φέρει δύο μπουκάλια κρασί να μας φιλέψει …

Παραχώρησα το δικό μου στον Στέλιο και ελπίζω να το απόλαυσε …

Έγινε και η παράδοση της υπόσχεσης μαζί με τα χαιρετίσματα από τον Χρήστο από το Αγρίνιο …
Ελπίζω να σας αρέσει …

Προσπαθήσαμε να μην φάμε πολύ μίας και μας περίμενε και ο δρόμος της επιστροφής …

Εννοείτε ότι μιλήσαμε για πολλά και διάφορα θέματα μιας και είχαμε καιρό να βρεθούμε δια ζώσης με τον Θένο …

Δυστυχώς λόγω εργασίας ο Θένος έπρεπε να μας αφήσει αφού πρώτα πλήρωσε τον λογαριασμό …
Ότι και να πούμε για αυτό το παλικάρι είναι λίγο …
Εύχομαι τα καλύτερα για σένα και την υπέροχη οικογένεια σου!!!

Πίνουμε από ένα καφέ όλοι εκτός από τον Βύρωνα που έχει μαλώσει με την καφεΐνη και δοκιμάζουμε το γλυκό του κουταλιού που μας πρόσφερε το κατάστημα.

Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι ήταν μιας και κανείς μας δεν το είχε ξαναφάει και μας άρεσε αρκετά μπορώ να πω …
Αργότερα μάθαμε από τον Γιάννη που ρώτησε ότι ήταν κολοκύθι !!!

 

[R.E.H]

Επιστροφή προς την Πύλη και στάση για ανεφοδιασμό …

Η Βέρα σε αυτούς τους ρυθμούς καεί περίπου 4.5 λίτρα ανά 100 και ίσως να ήταν η πιο οικονομική!!!

Σίγουρα πολύ πιο οικονομική από το Ducati και το KTM και κονταροχτυπήθηκε με το Interceptor παρά τα 200 παραπάνω κυβικά που έχει σε σύγκριση με αυτό.










Με το που μπαίνουμε στην Πύλη συναντάμε και τον Θένο που γυρνούσε από την κούρσα …

Μου δίνει οδηγίες να επιστρέψουμε από Μουζάκι και Καρδίτσα, αλλά ο Στέλιος ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του Γούγλη περνάει μπροστά και πάμε μέσω Τρικάλων …
Μικρό το κακό …

Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει με το που φύγαμε από την Πύλη

Μες στα σκοτάδια περάσαμε Τρίκαλα, έξω από την Καρδίτσα, τον Δομοκό και φτάσαμε Λαμία όπου και σταματήσαμε για να δούμε πως θα συνεχίσουμε …
Ξεπεζεύουμε από τα άτια μας αλλά το Ducati μάλλον είχε κουραστεί και αποφάσισε να ξαπλώσει …



Το ελαφρως κατηφορικό του εδάφους και το γεγονός ότι ο Στέλιος δεν είχε βάλει ταχύτητα είχε σαν αποτέλεσμα να τσουλήσει ελαφρως να κλείσει ο πλαϊνός ορθοστάτης και η μηχανή να γύρει προς τα δεξιά και να ξαπλώσει μαλακά …

Βοηθάμε τον Στέλιο να την σηκώσει και εκεί μαθαίνω ότι ήταν η δεύτερη φορά σήμερα που το Ducati αποφάσισε να ξαπλώσει για να ξεκουραστεί …
Από ότι φαίνεται είχε καιρό να βγει τόσο μεγάλη βόλτα και κουράστηκε …

Ο Στέλιος ήθελε να επιστρέψει από την παλιά εθνική, ο Γιάννης και ο Βύρωνας από τον συντομότερο δρόμο οπότε ήθελαν να πάνε από την Εθνική οδό …
Οπότε φαινόταν ότι η ομάδα εκεί θα χώριζε …

Ο Στέλιος μας αφήνει για να πάει λίγο πιο δίπλα να ανακουφιστεί και ξαφνικά ακούμε τον Βύρωνα να τον φωνάζει …
Γυρνάμε προς το μέρος του και ο Στέλιος ήταν άφαντος …
Είχε ανοίξει η γή και τον είχε καταπιεί !!!

Τρέχουμε προς το μέρος του και τον βλέπουμε να έχει πέσει μέσα σε ένα χάσιμο ένα με ενάμιση μέτρο από το ύψος του οδοστρώματος …
Ευτυχώς που η μοτοσυκλετιστική περιβολή τον έσωσε και δεν χτύπησε …

Μετά από αυτό το γεγονός ήθελα να ακολουθήσω τον Στέλιο αλλά αυτός ήταν ανένδοτος ήθελε να πάει από την παλιά εθνική και μόνος του …
Όσο και αν προσπάθησα να τον μεταπείσω δεν άκουγε κουβέντα …

Τα παιδιά είχαν ηδη ξεκινήσει …
Δεν άργησα να τα φτάσω όμως…

Ο Βύρωνας φοβούμενος για την αυτονομία του Interceptor και μιας και δεν έβαλε βενζίνη στην Λαμία πήγαινε με τον πιο οικονομικό ρυθμό που μπορούσε, γύρω στα 90χλμ …
Αργότερα έμαθα ότι ο Στέλιος πήγαινε παράλληλα με εμάς από τον παράδρομο …

Η κούραση από όλες αυτές τις ώρες στην σέλα από το πρωί είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνιση της και ο υπερβολικά χαλαρός ρυθμός του Βύρωνα δεν βοηθούσε την κατάσταση …

Με αυτές τις ταχύτητες δεν είχε απόλυτως κανένα νόημα να πηγαίνουμε από την Εθνική …

Το αποκορύφωμα ήταν όταν μας πέρασε ένα σκούτερ Beverly και αργότερα στα ΣΕΑ της Αταλάντης ανακαλύπτουμε ότι το οδηγούσε κοπελιά …
Φαντάζομαι πως θα αισθάνθηκε όταν μας προσπέρασε με το σκουτεράκι της !!!

Έβαλα μόνο ένα δεκάρικο (4,5 λίτρα) μιας και είχα αρκετά καύσιμα να γυρίσω πίσω …
Τα παιδιά αν δεν κάνω λάθος γέμισαν τα ρεζερβουάρ τους …

Λέω στον Γιάννη να φύγει μπροστά μιας και είχε κοινωνικές υποχρεώσεις το πρωί και θα καθόμουν εγώ με τον Βύρωνα.
Ανταλλάσουμε τους δέοντες χαιρετισμούς και ξεκινάμε …

Τώρα που ανεφοδιάστηκε ο Βύρωνας πήγαινε αρκετά πιο γρήγορα με ένα ρυθμό 120-130 χλμ
Ο Γιάννης έφυγε μπροστά και τον χάσαμε από το οπτικό μας πεδίο πολύ γρήγορα …

Η κούραση της ημέρας γινόταν ολοένα και πιο αισθητή και η πτώση της θερμοκρασίας έκανε τα πράγματα χειρότερα …

Τα υπόλοιπα χιλιόμετρα ήταν απλά διαδικαστικά …

Φτάσαμε όλοι στα σπίτια μας μετά από μια γεμάτη μέρα από χιλιόμετρα και εικόνες …
Μετά από αρκετό καιρό συνταξίδεψα με φίλους …

Έφτασα σπίτι σχετικά ξεκούραστος, χωρίς να νιώθω κάπου πιασμένος η να πονάω …

Οι Ιταλοί έχουν κάνει αρκετά καλή δουλειά με την εργονομία της Βέρας σε σημείο που την επόμενη μέρα μπορούσα να κάνω άλλα τόσα χιλιόμετρα …
Είναι το πιο άνετο μηχανάκι που είχα στην κατοχή μου μέχρι τώρα …

Το ταξίδι με παρέα απαιτεί συμβιβασμούς στον αντίποδα αυτοί οι συμβιβασμοί είναι που το κάνουν ευχάριστο και αξιομνημόνευτο …

Έφυγα από το σπίτι στις 05:40 και επέστρεψα στις 00:50, γεμάτος εικόνες, εμπειρίες, αναμνήσεις …

19 ώρες στον δρόμο για 850 χιλιόμετρα περίπου …

 

[notakos600]

Ο Γιάννης περνάει μπροστά όρθιος στο ΚΤΜ, αλλά λίγο πιο κάτω τον βλέπω να έρχεται αντίθετα …

Ελπίζω ο δρόμος να μην είναι κομμένος σκέφτομαι …
Τι έπαθες τον ρωτάω …

Αργότερα κατάλαβα ότι ο φόβος του για το χώμα τον υπερνίκησε …

Ήταν ένα μικρό σαθρό ανηφορικό κομμάτι με κάποια μικρά νεροφαγώματα τα οποία τα πέρασαν αέρα τόσο το Interceptor όσο και το Ducati η δε Βέρα ούτε που τα κατάλαβε …

Αν εξαιρέσεις κάποιες λασπολακούβες και κάποια μικρά νεροφαγώματα ο χωματόδρομος δεν είχε ιδιαίτερες δυσκολίες …
Τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα.

Ο Στέλιος παραπονίοταν γιατί μόλις είχε πλύνει το Ducati την προηγούμενη ..

Ο Βύρωνας κλασικά Ζεν απλά το απολάμβανε …

Ο Γιάννης ήταν αγχωμένος …













Ο χωματόδρομος τελείωσε και βγήκαμε σε αρκετά καλή άσφαλτο και συνεχίσαμε την πορεία μας με κάποια μπρος πίσω μιας και χανόμασταν …

Ο δρόμος ήταν αρκετά ευχαριστος μπορώ να πώ …

Το τοπίο ήταν όμορφο, δεν υπήρχαν αλλά οχήματα στον δρόμο, όλος δικός μας …

Κάπου πριν τα Μηλιανά προσπεράσαμε τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε, την επαρχιακή οδό Άρτας – Πηγών και χάσαμε και την ευκαιρία να περάσουμε από την Αργιθέα και τα τούνελ που είχα σκοπό …

(Θα υπάρξει δεύτερη προσπάθεια σύντομα …)

























Συνεχίζουμε την πορεία μας αγνοώντας ότι προσπεράσαμε τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε …

Τουλάχιστον η διαδρομή είναι ευχάριστη και την απολαμβάνουμε θέλω να πιστεύω όλοι …

Να καβαλάς 990 και να φοβάσαι τα χώματα...
Απίστευτο κι όμως αληθινό.
Υπέροχες φωτό Πάνο!!!

 

[orla13]

μπραβο πολυ ωραια βολτα! ομορφες φωτο!

 

[STF]

Παναγιώτη ο πλούτος και η ποικιλία στις απεικονίσεις των φωτογραφιών μαρτυρά μια υπέροχη βόλτα και το τρόπο με τον οποίο μου αρέσει να ταξιδεύω, να σταματάω συχνά και να ρουφάω τα τοπία.
Με τον Θάνο είχα τη τύχη να μιλήσω ελάχιστα στο ADVtroffy του 2020 αλλά μου δίνει ιδιαίτερη ικανοποίηση που συνεχίζουν και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι αφού όποιος αναφέρεται στο πρόσωπο του μόνο τα καλύτερα λέει.

 

[XR Maniac]

Φλωροι....

 

[amyroukai]

Χαζεύαμε χτες τις φωτογραφίες πάλι, πράγμα το οποίο πολύ σπάνια κάνω τόσο κοντά σε μια βόλτα.

Για τα βότσαλα έφταιγε το συμπαγές πίσω ελαστικό που γλιστρούσε. Ακόμα και το πιο χαλαρό τακούνι θα έβγαινε.



Αναζητείται ο σωστός "χάρτης κινδύνου" για το χώμα. Οτιδήποτε πέραν χαλικιού δεν μεταφράζεται σωστά.

 

[R.E.H]

Παναγιώτη ο πλούτος και η ποικιλία στις απεικονίσεις των φωτογραφιών μαρτυρά μια υπέροχη βόλτα και το τρόπο με τον οποίο μου αρέσει να ταξιδεύω, να σταματάω συχνά και να ρουφάω τα τοπία.
Με τον Θάνο είχα τη τύχη να μιλήσω ελάχιστα στο ADVtroffy του 2020 αλλά μου δίνει ιδιαίτερη ικανοποίηση που συνεχίζουν και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι αφού όποιος αναφέρεται στο πρόσωπο του μόνο τα καλύτερα λέει.

Στέφανε, δεν είναι τυχαίο ...
αν και θα τον κάνουμε να κοκκινίσει έχω να προσθέσω ότι είναι "αληθινός" από τις πλέον σπάνιες ράτσες ανθρώπων ...

 

[R.E.H]

Χαζεύαμε χτες τις φωτογραφίες πάλι, πράγμα το οποίο πολύ σπάνια κάνω τόσο κοντά σε μια βόλτα.

Για τα βότσαλα έφταιγε το συμπαγές πίσω ελαστικό που γλιστρούσε. Ακόμα και το πιο χαλαρό τακούνι θα έβγαινε.



Αναζητείται ο σωστός "χάρτης κινδύνου" για το χώμα. Οτιδήποτε πέραν χαλικιού δεν μεταφράζεται σωστά.

το συγκεκριμένο τερέν θέλει τρόπο και όχι κόπο ...
και τακουνάτο λάστιχο θα σκάψει ...

Εγώ μίας και δεν έχω τον τρόπο θα αποφεύγω αν είμαι μόνος μου τις κοίτες των ποταμών ....

 

[STF]

Χαζεύαμε χτες τις φωτογραφίες πάλι, πράγμα το οποίο πολύ σπάνια κάνω τόσο κοντά σε μια βόλτα.

Για τα βότσαλα έφταιγε το συμπαγές πίσω ελαστικό που γλιστρούσε. Ακόμα και το πιο χαλαρό τακούνι θα έβγαινε.

Αναζητείται ο σωστός "χάρτης κινδύνου" για το χώμα. Οτιδήποτε πέραν χαλικιού δεν μεταφράζεται σωστά.

Θεωρώ απολύτως ανθρώπινο κάποιες φορές να μας φρενάρουν φοβίες. Ακόμη και ένα κακό λάστιχο μπορεί να μεγιστοποιήσει αδικαιολόγητα μια αρνητική ψυχολογία. Όμως ο φόβος προστατεύει και είναι τεράστιο κέρδος να τον ξεπερνάμε σταδιακά με πείσμα και σοφία. Η άγνοια κινδύνου είναι επικίνδυνη. Και είναι υπέροχο να ομολογούνται τέτοιες καταστάσεις γιατί δίνουν δύναμη σε πολύ κόσμο που νιώθει παρόμοια.

Θυμάμαι κάποτε σε ένα εθνικό δίκτυο από το μεσημέρι και μέχρι αργά το απόγευμα με είχε κατακλύσει μια φοβία και δε μπορούσα να ανοίξω το γκάζι περισσότερο από τα 120 χλμ/ω. Την άλλη μέρα όλα ήταν πάλι φυσιολογικά.

 

[STF]

Φλωροι....

Μας έχουν λείψει φίλε. Γιόμισε ο τόπος "μάγκες".

 

[boxer]

Θυμάμαι κάποτε σε ένα εθνικό δίκτυο από το μεσημέρι και μέχρι αργά το απόγευμα με είχε κατακλύσει μια φοβία και δε μπορούσα να ανοίξω το γκάζι περισσότερο από τα 120 χλμ/ω. Την άλλη μέρα όλα ήταν πάλι φυσιολογικά.

Λογικη λεγεται, οχι φοβια!!!!!!!!
Κριμα που σε....... αφησε τοσο γρηγορα!!!

 

[petros KLR]

Διαδρομαρες κάνατε.. μαζί με ωραίες φωτό..
Αυτό με τα κρασιά του Ελατιωτη μόνο στους Ευρωπαίους...να ξες τό κρατάω...
Σέ μας τους Γιαπωνέζους.. τίποτα..!!!!!

 

[R.E.H]

Διαδρομαρες κάνατε.. μαζί με ωραίες φωτό..
Αυτό με τα κρασιά του Ελατιωτη μόνο στους Ευρωπαίους...να ξες τό κρατάω...
Σέ μας τους Γιαπωνέζους.. τίποτα..!!!!!

Μάλλον πρέπει να πας με την μηχανή

 

[STF]

Λογικη λεγεται, οχι φοβια!!!!!!!!
Κριμα που σε....... αφησε τοσο γρηγορα!!!

Φλώρος κι εσύ;

 

[thenos]

Διαδρομαρες κάνατε.. μαζί με ωραίες φωτό..
Αυτό με τα κρασιά του Ελατιωτη μόνο στους Ευρωπαίους...να ξες τό κρατάω...
Σέ μας τους Γιαπωνέζους.. τίποτα..!!!!!

Αφού δεν είχε βγει τον Αύγουστο πασά μου το κρασάκι...
Για να μην γκρινιάζεις θα κρατήσω και για σένα...
Σε περιμένω να το πάρεις όταν έρθεις με το KLR...

 

[boxer]

Φλώρος κι εσύ;

Και λιγα λες!!!!!!