amyroukai
Big Membered Wunderkind
Λίγο αισθάνομαι ότι σπαμάρω, αλλά αφού ο τίτλος είναι ακόμα "Χάνι Ρέρεση" και επειδή δεν έβγαλα αρκετές φωτογραφίες για να το κάνω "χωρίς μοτό" ας πω το πως περάσαμε στο Χάνι.
Μιλάμε με το κορίτσι για το Χάνι από τότε που την ξέρω. Πόσες φορές πήγαμε; Όσες πήγαμε φέτος, χο χο χο. Η "κατάρα του Χανιού" έχει χτυπήσει post quarantine κάθε απόπειρα προσέγγισης πλην της ανίερης συμμαχίας πενφέ/κατέμ των Κωνσταντίνων. Μπορεί να φταίει το μάτι γιατί τα παιδιά πήγαν χωρίς να το ξέρει κανείς, δεν ξέρω αν είχαν και σκόρδα στις αποσκευές. Τέλος πάντων είναι αστείο αυτό φέτος και ήταν η τρίτη ακύρωση Χανιού.
Το κορίτσι δεν ψήθηκε ούτε και με το "τι είναι 250 χιλιόμετρα, ΟΥΤΕ ΒΕΝΖΙΝΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ". Κάτι παλαβά είπε ότι δεν με πιστεύει γιατί φεύγω χάραμα και γυρίζω νύχτα, τι κακό είναι αυτό με τις γυναίκες πΧια, οξυδερκείς εκεί που δεν πρέπει, άσε που υπήρχε και το ενδεχόμενο να πέσει νερό με βατράχια από τον ουρανό. Δε με λες κουρίτς, με αυτοκίνητο πας; Εκεί την έπιασε ο αλτρουισμός "πήγαινε εσύ με το μηχανάκι να το χαρείς, άσε με εμένα" που το εννοεί μεν αλλά βόλτα που δεν την μοιράζεσαι είναι μερικές φορές μισή χαρά, ειδικά τώρα που πεινασμένους πια δεν μας λες ακριβώς (ούτε χορτάτους βέβαια), στο συγκεκριμένο προορισμό έχω πάει από πολλούς διαφορετικούς δρόμους άρα περιπέτεια/ανακάλυψη δεν έχει, είναι "ιδανική θυσία" που δεν είναι θυσία γιατί ποιοτικός χρόνος με το κορίτσι ποτέ δεν έβλαψε. Θα έχουμε και ενδοεπικοινωνία χωρίς μπαταρίες καλώδια κλπ, απλά μιλάς και σε ακούει ο δίπλα μα-γι-κό.
Πέραν της βροχής, είχαμε το κόλλημα με τις πινακίδες που είχαν "κατατεθεί" και έπρεπε να αναληφθούν (όχι στους ουρανούς). Η διαδικασία κατάθεσης είναι άμεση, της ανάληψης προφανώς είναι στα κέφια των κομπιούτερς και αριθμών, ευτυχώς ήρθε το πρωί και ήταν όλα ΟΚ για το μαγικό κλικ και να φύγουμε νόμιμοι. Είχα ρίξει την ιδέα και στον Κωνσταντίνο barbadinos γιατί φέτος δεν έχω πάει βόλτα χωρίς εκπρόσωπο του ονόματος μαζί και φαίνεται ότι είναι γουρλήδες, ήταν στο McD με το αυτοκίνητο και με το κορίτσι του επίσης. Λίγο μετάνιωσα που δεν άνοιξα θέμα "αυτοκινητοβόλτα στη Ρέρεση" αλλά όταν μέχρι τελευταία στιγμή δεν ξέρεις για το δικό σου... Την επόμενη φορά όμως στανταράκι. Βενζίνη στο BP στα ΣΕΑ, αέρα γιατί το λιντλοφουσκωτήρι απλά δεν μπορούσε και... φεύγουμε. "Δε μου λες, πας με 130 γιατί έτσι λες στο φόρουμ"; Γέλασα, πήγα 140 (που πραγματικά είναι κάπου 130 έτσι και αλλιώς) και έτσι χαλαρά φτάσαμε Κάστρο, Λιβαδιά, Δίστομο και στρίβουμε για Δεσφίνα. ΜΠΡΑΠ ΜΠΡ ΜΠΡ ΜΠΡ γκουχ ΜΠΡ. ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ, το αυτοκίνητο ξαφνικά κάνει διακοπές, τύπου χάλασε πολλαπλασιαστής και μία δίνει ρεύμα μία όχι. Ποτς γκένεν ατό και γιατί τώρα. Περπατάει βέβαια, αλλά κόβει/δίνει και δύναμη πλέον δεν έχει. ΟΚ, αφού περπατάει και αφού δεν έχει κάνει τίποτα κακό πραγματικά, δεν έχει ανάψει κανένα τσεκ, λάδι έχει, θερμοκρασία είναι σωστή, ο ήχος του κινητήρα είναι υγιής, πάμε και βλέπουμε. Φτάνουμε Γαλαξίδι, κοιτάω τις μπουζόπιπες είναι καθαρές, λες να έχει φάει κανένα ποντίκι γείωση, ποιός ξέρει τώρα, autoCovid21...
Καφεδάκι, μπιριμπίρι, κάνει λίγο πείνα, φεύγουμε για Χάνι. Από βλακεία δεν γύρισα λίγο πίσω να ανέβω για Πεντεόρια και Λιδορίκι, λέω ας με πάει ο Γκούγκλης ο παντογνώστης. Μάντεψε... Χωματόδρομος. Και επειδή το έργο το έχω ξαναδεί πολλές φορές, επιστροφή παραλιακό, Ερατεινή-Λιδορίκι-Φράγμα-Χάνι. Με το αυτοκίνητο όντως "μακραίνουν οι αποστάσεις", με ρώτησε το κορίτσι με πόσα παραπάνω πάμε δηλαδή με τις μηχανές πΧια και δεν ήξερα να της πω αλήθεια γιατί δεν κοιτάμε κοντέρ αλλά οι χρόνοι μιλάνε και οι μέσες ωριαίες είναι πολύ κάτω. Εν τω μεταξύ έχει ΖΕΣΤΗ στην παραλία και λίγο δροσίζει στα ψηλότερα, έχω κλείσει το κλιματιστικό για να μην επιβαρύνει το βήξιμο, δεν πατάω το γκάζι παρά ελάχιστα για τον ίδιο λόγο, φτάνουμε Χάνι λίγο σκασμένοι. Νεράκι, φαγητό, το κορίτσι δεν ήθελε να φάει αγριογούρουνο γιατί "είναι χαριτωμένα ζωάκια" αλλά τελικά της άρεσε η σάλτσα του στιφάδου και το κρέας που δοκίμασε, της βγάζει "πολύ κρεατίλα" οπότε έφαγε χοιρινή που ήταν μαγεία γιατί και χοντρή και τέλεια ψημένη και τόσο μαλακή που κοβόταν απλά με πίεση του μαχαιριού χωρίς πριόνισμα. Γλυκάκι, νερό, κουβεντούλα και... πέρασε η ώρα άντε να γυρίσουμε. Καφεδάκι Δελφούς λέμε. Στο γύρνα έριξε ίσα με δέκα σταγόνες μέχρι να φτάσουμε φράγμα. Στο Λιδορίκι πρέπει να είχε κάνει μιά μπόρα μικρής διάρκειας γιατί είχε στεγνώσει ο δρόμος ήδη αλλά φαινόταν ότι έβρεξε περισσότερο. Απολαύσαμε την δροσιά, βγάλαμε δυό χελώνες από το δρόμο. Το καφέ στους Δελφούς ΑΚΟΜΑ δεν λειτουργεί (τέλος του μήνα παιδιά) έλεος τύπε το φτιάχνετε από πριν την καραντίνα. Πάμε Αράχοβα; Τελικά βγαίνοντας από το χωριό βλέπω ένα Κ1200S σε ένα καφέ, σταματάμε, έχει θέα, έχει δροσιά, μας κάνει. Του λέω "είδα το μηχανάκι που ήθελα να πάρω και είπα να σταματήσουμε για καφεδάκι" ΩΩΩΩ για πείτε τα εδώ με το "παιδί" στην ηλικία μου και στα κιλά μου αν και πιο κοντός το παιδί, δεν πουλάει -βρε όλα πουλιούνται θέμα τιμής είναι τον διορθώνει ο καφετζής. Αργότερα καβάλησε το "παιδί" και έφυγε χωρίς να περιμένει καν να πιάσει ρελαντί το Κ, οπότε ήταν ένας καλός λόγος να μην το πάρω, όχι ότι δέχομαι πιέσεις να πάρω ένα τύπου SS από το κορίτσι "που θα το βάλουμε - πάρε το εσύ και θα το βολέψουμε" κατάλαβες τώρα.
Επιστροφή, λέω στον Κωνσταντίνο να φύγει γιατί θα πάμε πολύ χαλαρά. Απολαμβάνουμε δροσιά και φεγγαράδα, 80-90 είναι μιά χαρά ταχύτητα για την περίσταση και τον δρόμο. Κάποια ζευγαράκια είχαν σχέδια να κάνουν σεξ με θέα Αράχοβα στο πάρκινγκ και έφυγαν λίγο πανικόβλητοι, εμείς βγάλαμε τις τρολοφωτό μας στο πινακιδάκι, παιδιά το δημόσιο σεξ αυτά έχει, αν σας χαλάει μην το κάνετε. Φτάνουμε στην Αλίαρτο και μπαίνω στην Ελίν για ανεφοδιασμό γιατί δεν θα φτάσουμε σπίτι με την πρωινή. Ξεκινάμε πάλι με γκουχουμπρουμπου, χαμηλή ταχύτητα και φτάνουμε Θήβα. Πρέπει να αποφασίσω ΕΟ ή παράδρομο και... για κάτσε τώρα που έστριψα και επιτάχυνα από τις 2000 στροφές δεν έβηξε η δευτέρα ή ήταν ιδέα μου; Όντως δεν βήχει. ΟΚ δεν δουλεύει τέλεια αλλά δεν έχει καμία σχέση. Από χτες έχει πέσει ευχολόγιο για το καύσιμο που δεν επαναλαμβάνεται... Θα μου πεις τώρα γιατί έκανε 100 χιλιόμετρα καλά και μετά όχι, δεν έχω ιδέα, πάντως μόλις μπήκε άλλη βενζίνη δούλεψε αλλιώς και θα πάμε για αλλαγή σε φίλτρα καυσίμου μέσα στην εβδομάδα και στην BP των ΣΕΑ δεν θα με ξαναδούν ως πελάτη.
Απολογισμός εκδρομής μιά χαρά, το κορίτσι κουράστηκε αλλά πέρασε όμορφα, εγώ λίγο κοψοχόλιασα αλλά πέρασα όμορφα. Και δεν έβρεξε.
Την επόμενη φορά Ρέρεση με μοτό.
Μιλάμε με το κορίτσι για το Χάνι από τότε που την ξέρω. Πόσες φορές πήγαμε; Όσες πήγαμε φέτος, χο χο χο. Η "κατάρα του Χανιού" έχει χτυπήσει post quarantine κάθε απόπειρα προσέγγισης πλην της ανίερης συμμαχίας πενφέ/κατέμ των Κωνσταντίνων. Μπορεί να φταίει το μάτι γιατί τα παιδιά πήγαν χωρίς να το ξέρει κανείς, δεν ξέρω αν είχαν και σκόρδα στις αποσκευές. Τέλος πάντων είναι αστείο αυτό φέτος και ήταν η τρίτη ακύρωση Χανιού.
Το κορίτσι δεν ψήθηκε ούτε και με το "τι είναι 250 χιλιόμετρα, ΟΥΤΕ ΒΕΝΖΙΝΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ". Κάτι παλαβά είπε ότι δεν με πιστεύει γιατί φεύγω χάραμα και γυρίζω νύχτα, τι κακό είναι αυτό με τις γυναίκες πΧια, οξυδερκείς εκεί που δεν πρέπει, άσε που υπήρχε και το ενδεχόμενο να πέσει νερό με βατράχια από τον ουρανό. Δε με λες κουρίτς, με αυτοκίνητο πας; Εκεί την έπιασε ο αλτρουισμός "πήγαινε εσύ με το μηχανάκι να το χαρείς, άσε με εμένα" που το εννοεί μεν αλλά βόλτα που δεν την μοιράζεσαι είναι μερικές φορές μισή χαρά, ειδικά τώρα που πεινασμένους πια δεν μας λες ακριβώς (ούτε χορτάτους βέβαια), στο συγκεκριμένο προορισμό έχω πάει από πολλούς διαφορετικούς δρόμους άρα περιπέτεια/ανακάλυψη δεν έχει, είναι "ιδανική θυσία" που δεν είναι θυσία γιατί ποιοτικός χρόνος με το κορίτσι ποτέ δεν έβλαψε. Θα έχουμε και ενδοεπικοινωνία χωρίς μπαταρίες καλώδια κλπ, απλά μιλάς και σε ακούει ο δίπλα μα-γι-κό.
Πέραν της βροχής, είχαμε το κόλλημα με τις πινακίδες που είχαν "κατατεθεί" και έπρεπε να αναληφθούν (όχι στους ουρανούς). Η διαδικασία κατάθεσης είναι άμεση, της ανάληψης προφανώς είναι στα κέφια των κομπιούτερς και αριθμών, ευτυχώς ήρθε το πρωί και ήταν όλα ΟΚ για το μαγικό κλικ και να φύγουμε νόμιμοι. Είχα ρίξει την ιδέα και στον Κωνσταντίνο barbadinos γιατί φέτος δεν έχω πάει βόλτα χωρίς εκπρόσωπο του ονόματος μαζί και φαίνεται ότι είναι γουρλήδες, ήταν στο McD με το αυτοκίνητο και με το κορίτσι του επίσης. Λίγο μετάνιωσα που δεν άνοιξα θέμα "αυτοκινητοβόλτα στη Ρέρεση" αλλά όταν μέχρι τελευταία στιγμή δεν ξέρεις για το δικό σου... Την επόμενη φορά όμως στανταράκι. Βενζίνη στο BP στα ΣΕΑ, αέρα γιατί το λιντλοφουσκωτήρι απλά δεν μπορούσε και... φεύγουμε. "Δε μου λες, πας με 130 γιατί έτσι λες στο φόρουμ"; Γέλασα, πήγα 140 (που πραγματικά είναι κάπου 130 έτσι και αλλιώς) και έτσι χαλαρά φτάσαμε Κάστρο, Λιβαδιά, Δίστομο και στρίβουμε για Δεσφίνα. ΜΠΡΑΠ ΜΠΡ ΜΠΡ ΜΠΡ γκουχ ΜΠΡ. ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ, το αυτοκίνητο ξαφνικά κάνει διακοπές, τύπου χάλασε πολλαπλασιαστής και μία δίνει ρεύμα μία όχι. Ποτς γκένεν ατό και γιατί τώρα. Περπατάει βέβαια, αλλά κόβει/δίνει και δύναμη πλέον δεν έχει. ΟΚ, αφού περπατάει και αφού δεν έχει κάνει τίποτα κακό πραγματικά, δεν έχει ανάψει κανένα τσεκ, λάδι έχει, θερμοκρασία είναι σωστή, ο ήχος του κινητήρα είναι υγιής, πάμε και βλέπουμε. Φτάνουμε Γαλαξίδι, κοιτάω τις μπουζόπιπες είναι καθαρές, λες να έχει φάει κανένα ποντίκι γείωση, ποιός ξέρει τώρα, autoCovid21...
Καφεδάκι, μπιριμπίρι, κάνει λίγο πείνα, φεύγουμε για Χάνι. Από βλακεία δεν γύρισα λίγο πίσω να ανέβω για Πεντεόρια και Λιδορίκι, λέω ας με πάει ο Γκούγκλης ο παντογνώστης. Μάντεψε... Χωματόδρομος. Και επειδή το έργο το έχω ξαναδεί πολλές φορές, επιστροφή παραλιακό, Ερατεινή-Λιδορίκι-Φράγμα-Χάνι. Με το αυτοκίνητο όντως "μακραίνουν οι αποστάσεις", με ρώτησε το κορίτσι με πόσα παραπάνω πάμε δηλαδή με τις μηχανές πΧια και δεν ήξερα να της πω αλήθεια γιατί δεν κοιτάμε κοντέρ αλλά οι χρόνοι μιλάνε και οι μέσες ωριαίες είναι πολύ κάτω. Εν τω μεταξύ έχει ΖΕΣΤΗ στην παραλία και λίγο δροσίζει στα ψηλότερα, έχω κλείσει το κλιματιστικό για να μην επιβαρύνει το βήξιμο, δεν πατάω το γκάζι παρά ελάχιστα για τον ίδιο λόγο, φτάνουμε Χάνι λίγο σκασμένοι. Νεράκι, φαγητό, το κορίτσι δεν ήθελε να φάει αγριογούρουνο γιατί "είναι χαριτωμένα ζωάκια" αλλά τελικά της άρεσε η σάλτσα του στιφάδου και το κρέας που δοκίμασε, της βγάζει "πολύ κρεατίλα" οπότε έφαγε χοιρινή που ήταν μαγεία γιατί και χοντρή και τέλεια ψημένη και τόσο μαλακή που κοβόταν απλά με πίεση του μαχαιριού χωρίς πριόνισμα. Γλυκάκι, νερό, κουβεντούλα και... πέρασε η ώρα άντε να γυρίσουμε. Καφεδάκι Δελφούς λέμε. Στο γύρνα έριξε ίσα με δέκα σταγόνες μέχρι να φτάσουμε φράγμα. Στο Λιδορίκι πρέπει να είχε κάνει μιά μπόρα μικρής διάρκειας γιατί είχε στεγνώσει ο δρόμος ήδη αλλά φαινόταν ότι έβρεξε περισσότερο. Απολαύσαμε την δροσιά, βγάλαμε δυό χελώνες από το δρόμο. Το καφέ στους Δελφούς ΑΚΟΜΑ δεν λειτουργεί (τέλος του μήνα παιδιά) έλεος τύπε το φτιάχνετε από πριν την καραντίνα. Πάμε Αράχοβα; Τελικά βγαίνοντας από το χωριό βλέπω ένα Κ1200S σε ένα καφέ, σταματάμε, έχει θέα, έχει δροσιά, μας κάνει. Του λέω "είδα το μηχανάκι που ήθελα να πάρω και είπα να σταματήσουμε για καφεδάκι" ΩΩΩΩ για πείτε τα εδώ με το "παιδί" στην ηλικία μου και στα κιλά μου αν και πιο κοντός το παιδί, δεν πουλάει -βρε όλα πουλιούνται θέμα τιμής είναι τον διορθώνει ο καφετζής. Αργότερα καβάλησε το "παιδί" και έφυγε χωρίς να περιμένει καν να πιάσει ρελαντί το Κ, οπότε ήταν ένας καλός λόγος να μην το πάρω, όχι ότι δέχομαι πιέσεις να πάρω ένα τύπου SS από το κορίτσι "που θα το βάλουμε - πάρε το εσύ και θα το βολέψουμε" κατάλαβες τώρα.
Επιστροφή, λέω στον Κωνσταντίνο να φύγει γιατί θα πάμε πολύ χαλαρά. Απολαμβάνουμε δροσιά και φεγγαράδα, 80-90 είναι μιά χαρά ταχύτητα για την περίσταση και τον δρόμο. Κάποια ζευγαράκια είχαν σχέδια να κάνουν σεξ με θέα Αράχοβα στο πάρκινγκ και έφυγαν λίγο πανικόβλητοι, εμείς βγάλαμε τις τρολοφωτό μας στο πινακιδάκι, παιδιά το δημόσιο σεξ αυτά έχει, αν σας χαλάει μην το κάνετε. Φτάνουμε στην Αλίαρτο και μπαίνω στην Ελίν για ανεφοδιασμό γιατί δεν θα φτάσουμε σπίτι με την πρωινή. Ξεκινάμε πάλι με γκουχουμπρουμπου, χαμηλή ταχύτητα και φτάνουμε Θήβα. Πρέπει να αποφασίσω ΕΟ ή παράδρομο και... για κάτσε τώρα που έστριψα και επιτάχυνα από τις 2000 στροφές δεν έβηξε η δευτέρα ή ήταν ιδέα μου; Όντως δεν βήχει. ΟΚ δεν δουλεύει τέλεια αλλά δεν έχει καμία σχέση. Από χτες έχει πέσει ευχολόγιο για το καύσιμο που δεν επαναλαμβάνεται... Θα μου πεις τώρα γιατί έκανε 100 χιλιόμετρα καλά και μετά όχι, δεν έχω ιδέα, πάντως μόλις μπήκε άλλη βενζίνη δούλεψε αλλιώς και θα πάμε για αλλαγή σε φίλτρα καυσίμου μέσα στην εβδομάδα και στην BP των ΣΕΑ δεν θα με ξαναδούν ως πελάτη.
Απολογισμός εκδρομής μιά χαρά, το κορίτσι κουράστηκε αλλά πέρασε όμορφα, εγώ λίγο κοψοχόλιασα αλλά πέρασα όμορφα. Και δεν έβρεξε.
Την επόμενη φορά Ρέρεση με μοτό.
