Desmorider
Μέλος
- Όνομα
- Δημήτρης
- Μοτό
- Multistrada 1000 DS 2006
Με την καραντίνα ,έκανα αρκετές βόλτες αλλά για τον φόβο των Ιουδαίων κινήθηκα στά όρια των νομών που μπορούσα .Μου έλειπε μια χορταστική μονοήμερη και η Κυριακή έμοιαζε τέλεια .
Από την παλαιά Ε.Ο προς Θήβα και στη συνέχεια προς Λαμία για την πρώτη στάση. Φρενάροντας σε ένα φανάρι λίγο πριν την έξοδο για Καρπενήσι παρόλο που έχω καινούργια λάστιχα έχασα το μπροστινό, ευτυχώς όμως το μάζεψα έγκαιρα και γλίτωσα μια χαζή πτώση. Αμέσως μετά έχει ένα καφέ δεξιά και σταμάτησα ,παραγγέλνοντας καφέ ζήτησα και μερικές χαρτοπετσέτες .Η συμπαθέστατη πιτσιρίκα φέρνει τον καφέ και δύο σετ χαρτοπετσέτες ,βρεγμένες και στεγνές. Τι να πω για την εξυπηρέτηση ? Μπράβο της. Βενζίνη και ξεκινάω για το Πάντα Βρέχει ,πρώτη φωτό λίγο πιο κάτω .
Αρχίζει η ανάβαση προς Καρπενήσι, το τοπίο αλλάζει ,σε λίγο είμαι μέσα στα έλατα. Ο χάρτης έλεγε 70 χιλ. αλλά έδινε πάνω απο δύο ώρες και δεν ήθελα να τον πιστέψω. Ελα όμως που είχε δίκιο. Έστριβα ,έστριβα και ακόμα ήμουν μακριά. Ο δρόμος οσο πλησιάζει προς το Πάντα Βρέχει χαλάει ,υπάρχουν πολλές μικρές και μεγάλες κοφτερές πέτρες απο πτώσεις και μετά τα τελευταία 12 χλμ γίνονται γαρμπίλι ,για οσο πήγα ,γιατί με τα street λάστιχα που έχω πήγαινα σαν την κότα και θα έχανα πάρα πολλή ώρα. Βέβαια σε μιά άλλη εποχή που δεν θα είχα δει τόσες πολλές φωτογραφίες από το Πάντα Βρέχει θα πήγαινα ,αλλά τώρα η δικαιολογία ''εχω δει τόσες φωτογραφίες '' μου φάνηκε αρκετή για την οπισθοχώρηση, απλά δεν ήταν άτακτη.
Είχα χρόνια να περάσω από αυτά τα μέρη ,μάλλον το 2013 ήταν
Παίρνω το δρόμο για Ναύπακτο, η ζέστη έχει ανέβει, κάνω μια μικρή στάση σε μια σκιά και τσιμπάω κάτι κομμάτια χτεσινή πίτσα που ειχα μαζί και ξεκινάω .Ο δρόμος οδηγεί προς το
φράγμα του Μόρνου αλλά από την πάνω πλευρά του
Η θέα του φράγματος και της λίμνης είναι υπέροχη ,δεν φαίνεται στις φωτογραφίες αλλά λόγω του αέρα είχε και ένα μικρό κυματάκι που δεν το εχω ξαναδεί εκεί .Απο το φράγμα και μετά είναι ένας δρόμος που τον έκανα πριν δυο χρόνια αλλά με αυτοκίνητο
Ερημιά στους δρόμους αυτούς ζήτημα αν συνάντησα 3 αυτοκίνητα πέρα από δύο μηχανές πριν το Πάντα Βρέχει. Κατεβαίνοντας στον δρόμο Ναυπάκτου Γαλαξιδίου εχω ήδη αρκετά χλμ στο κοντέρ και δεν βλέπω πουθενά βενζινάδικο. Παρ'ολο που είναι μια αγαπημένη διαδρομή πάω χαλαρά να μειώσω την κατανάλωση. Τελικά νομίζω γύρω στα 15 χλμ πριν το Γαλαξίδι έχει δύο βενζινάδικα ,το ένα μετά το άλλο ,και φυσικά δεν είδα το δεύτερο και την πλήρωσα λίγο ακριβότερα .Γαλαξίδι για καφέ ,είναι ήδη πέντε και τέταρτο και οδηγώ από τις 9.15 .Παίρνω την αριστερή πλευρά και πάω στη Δωδώνη καθώς ένα παγωτό εμφανιζόταν στο οπτικό μου πεδίο εδώ και ώρα .
Ευτυχώς έχει και καλό καφέ και αφού ξεκουράστηκα λίγο ξεκινάω μέσω Δεσφίνας ,τον δρόμο από κει τον ξέρετε , η χαρά του παιδιού, παλιά Ε.Ο και πάλι το ωραίο στροφιλίκι στα Βίλια και αφού τρώω λίγη κίνηση μπαίνοντας στη Αθηνών Κορίνθου μετά απο 680 χλμ φτάνω πανευτυχής στο σπίτι.
Και όμως δεν με πήρε ο ύπνος στον καναπέ στις 11 όπως τις μέρες που γυρνάω από τη δουλειά .Μυστήρια όντα οι μηχανόβιοι τελικά.
Από την παλαιά Ε.Ο προς Θήβα και στη συνέχεια προς Λαμία για την πρώτη στάση. Φρενάροντας σε ένα φανάρι λίγο πριν την έξοδο για Καρπενήσι παρόλο που έχω καινούργια λάστιχα έχασα το μπροστινό, ευτυχώς όμως το μάζεψα έγκαιρα και γλίτωσα μια χαζή πτώση. Αμέσως μετά έχει ένα καφέ δεξιά και σταμάτησα ,παραγγέλνοντας καφέ ζήτησα και μερικές χαρτοπετσέτες .Η συμπαθέστατη πιτσιρίκα φέρνει τον καφέ και δύο σετ χαρτοπετσέτες ,βρεγμένες και στεγνές. Τι να πω για την εξυπηρέτηση ? Μπράβο της. Βενζίνη και ξεκινάω για το Πάντα Βρέχει ,πρώτη φωτό λίγο πιο κάτω .
Αρχίζει η ανάβαση προς Καρπενήσι, το τοπίο αλλάζει ,σε λίγο είμαι μέσα στα έλατα. Ο χάρτης έλεγε 70 χιλ. αλλά έδινε πάνω απο δύο ώρες και δεν ήθελα να τον πιστέψω. Ελα όμως που είχε δίκιο. Έστριβα ,έστριβα και ακόμα ήμουν μακριά. Ο δρόμος οσο πλησιάζει προς το Πάντα Βρέχει χαλάει ,υπάρχουν πολλές μικρές και μεγάλες κοφτερές πέτρες απο πτώσεις και μετά τα τελευταία 12 χλμ γίνονται γαρμπίλι ,για οσο πήγα ,γιατί με τα street λάστιχα που έχω πήγαινα σαν την κότα και θα έχανα πάρα πολλή ώρα. Βέβαια σε μιά άλλη εποχή που δεν θα είχα δει τόσες πολλές φωτογραφίες από το Πάντα Βρέχει θα πήγαινα ,αλλά τώρα η δικαιολογία ''εχω δει τόσες φωτογραφίες '' μου φάνηκε αρκετή για την οπισθοχώρηση, απλά δεν ήταν άτακτη.
Είχα χρόνια να περάσω από αυτά τα μέρη ,μάλλον το 2013 ήταν
Παίρνω το δρόμο για Ναύπακτο, η ζέστη έχει ανέβει, κάνω μια μικρή στάση σε μια σκιά και τσιμπάω κάτι κομμάτια χτεσινή πίτσα που ειχα μαζί και ξεκινάω .Ο δρόμος οδηγεί προς το
φράγμα του Μόρνου αλλά από την πάνω πλευρά του
Η θέα του φράγματος και της λίμνης είναι υπέροχη ,δεν φαίνεται στις φωτογραφίες αλλά λόγω του αέρα είχε και ένα μικρό κυματάκι που δεν το εχω ξαναδεί εκεί .Απο το φράγμα και μετά είναι ένας δρόμος που τον έκανα πριν δυο χρόνια αλλά με αυτοκίνητο
Ερημιά στους δρόμους αυτούς ζήτημα αν συνάντησα 3 αυτοκίνητα πέρα από δύο μηχανές πριν το Πάντα Βρέχει. Κατεβαίνοντας στον δρόμο Ναυπάκτου Γαλαξιδίου εχω ήδη αρκετά χλμ στο κοντέρ και δεν βλέπω πουθενά βενζινάδικο. Παρ'ολο που είναι μια αγαπημένη διαδρομή πάω χαλαρά να μειώσω την κατανάλωση. Τελικά νομίζω γύρω στα 15 χλμ πριν το Γαλαξίδι έχει δύο βενζινάδικα ,το ένα μετά το άλλο ,και φυσικά δεν είδα το δεύτερο και την πλήρωσα λίγο ακριβότερα .Γαλαξίδι για καφέ ,είναι ήδη πέντε και τέταρτο και οδηγώ από τις 9.15 .Παίρνω την αριστερή πλευρά και πάω στη Δωδώνη καθώς ένα παγωτό εμφανιζόταν στο οπτικό μου πεδίο εδώ και ώρα .
Ευτυχώς έχει και καλό καφέ και αφού ξεκουράστηκα λίγο ξεκινάω μέσω Δεσφίνας ,τον δρόμο από κει τον ξέρετε , η χαρά του παιδιού, παλιά Ε.Ο και πάλι το ωραίο στροφιλίκι στα Βίλια και αφού τρώω λίγη κίνηση μπαίνοντας στη Αθηνών Κορίνθου μετά απο 680 χλμ φτάνω πανευτυχής στο σπίτι.
Και όμως δεν με πήρε ο ύπνος στον καναπέ στις 11 όπως τις μέρες που γυρνάω από τη δουλειά .Μυστήρια όντα οι μηχανόβιοι τελικά.
