Λατινική Αμερική...με 2 μπότες πάνινες!!!

pi8ikos

Μέλος
Όνομα
Damianos
Μοτό
Duck4Life
Ήταν ένα κρύο βράδυ στο εξωτικό Reading, England όπου εγώ με τον αγαπημένο μου φίλο Μιχάλη (Δρ. Φιλοσοφίας τώρα) πηγαίναμε να παρακολουθήσουμε το Motorcycle Diaries (must see για κάθε φίλο των ταξιδιών με μοτοσυκλέτα) στο σινεμά του πανεπιστημίου μας.

Η βραδιά ήταν μαγική και υπήρχε πολλή θετική ενέργεια που έρρεε κατά την διάρκεια της προβολής της ταινίας καθώς και της συζήτησης που ακολούθησε αργότερα με τον Μιχάλη. Η ταινία πραγματεύεται ένα ταξίδι που έκανε ο Τσε Γκεβάρα και τον φίλο του στην Λατινική Αμερική. Όντας φίλος των ταξιδιών με μοτοσυκλέτα από τα γεννοφάσκια μου μαγεύτηκα από τα εξωτικά τοπία των Άνδεων και τις απίστευτες κακουχίες που πέρασαν οι δύο ταξιδιώτες.

Το απόφθεγμα της βραδιάς ήταν ξεκάθαρο…θα έκανα παρόμοιο ταξίδι με τον Τσε με την πρώτη ευκαιρία. Δεν θέλω να μπλέξω με πολιτικές πεποιθήσεις αλλά αξίζει να αναφέρω πως θαυμάζω τον Τσε ως έναν οραματιστή, ιδεαλιστή και έναν άνθρωπο που έβαζε την ελευθερία πάνω απ’ όλα. Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι με τα ίδια χαρακτηριστικά καθώς η Γη θα ήταν ένα καλύτερο μέρος για όλους μας. Μπορεί να έκανε πάρα πολλά λάθη αλλά τουλάχιστον προσπάθησε να φέρει την κοινωνική αλλαγή.

Όπως κατανοούμε όλοι πως από το να δείς μια ταινία και να ονειρευτείς ένα τόσο μεγάλο ταξίδι μέχρι να το κάνεις το χάσμα είναι τεράστιο και έτσι πέρασαν 15 χρόνια από την στιγμή που είδα την ταινία μέχρι σήμερα που ξεκίνησα το εν λόγο ταξίδι. Τι μεσολάβησε; Οι γνωστές δυσκολίες της ζωής που χάνεις τον στόχο σου, ερωτεύεσαι και κάνεις όσες περισσότερες βλακείες μπορείς να κάνεις…αλλά αυτό που έκανα καλά ήταν να μην ξεχάσω ποτέ τον στόχο του ταξιδιού.

Προσπάθησα πολλές φορές αλλά δεν μου έκατσε. 1η φορά προσπαθούσα να μαζέψω λεφτά στην Αγγλία αλλά δεν είχα το μυαλό στο σωστό σημείο. 2η φορά με την Ελευθερία ( όποιος την θυμάται από το 1ο μου post σε αυτό το φόρουμ) είχαμε κλείσει εισιτήρια για Χιλή, είχαμε χρήματα (είχα δουλέψει για 2.5 χρόνια νταλικέρης στην Αγγλία) αλλά κάποια θέματα υγείας της Ελευθερίας δεν μας επέτρεψαν να μπούμε στο αεροπλάνο. 3η φορά με κλεισμένα εισιτήριά έπαθα πρόβλημα στα αυτιά και ο γιατρός μου απαγόρεψε να πετάξω.

Κάπου εκεί είπα να πάρω ένα break από την θέληση μου για ταξίδι στην Λατινική Αμερική και χάραξα πορεία για Ανατολική Ασία. Πρώτος προορισμός Ταϊλάνδη όπου το πλάνο ήταν να αγοράσω μηχανάκι και να κάνω τουρνέ σε Καμπότζη, Βιετνάμ και Λάος. Στο εν τω μεταξύ είχα ιδρύσει μια συμβουλευτική εταιρία για Έλληνες που θέλουν να ανοίξουν εταιρία στο εξωτερικό και ένα marketing agency τα οποία έτρεχα από απόσταση ενώ ταξίδευα στην Ασία. Κατά την διάρκεια του blog μου θα μιλάω αρκετά για την δουλειά μου καθώς την αγαπώ ιδιαιτέρως και είμαι πολύ περήφανος που μπορώ να ταξιδεύω long term και να εργάζομαι ταυτόχρονα.

Η αγαπημένη μου ταξιδιώτισσά Μόνικα μου είπε πως δεν μπορώ να αγοράσω Ταυλανδέζικο μηχανάκι και να μπω στο Βιετνάμ με αυτό. Μετά από λίγη έρευνα online δυστυχώς συνειδητοποίησα πως είχε δίκιο. Αγόρασα λοιπόν μηχανάκι στο Βιετνάμ όπου πέρασα 3 μήνες μοτοσυκλετιστικής ονείρωξης πηγαίνοντας από χωριό σε χωριό και από βουνό σε βουνό με το τίμιο μηχανάκι που είχα αγοράσει. Ο επόμενος προορισμός ήταν η Νέα Ζηλανδία και μετά από εκεί η Χιλή ώστε να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.

Στο ενδιάμεσο είχα λάβει μια πρόταση συνεργασίας από Ελλάδα όπου θα γυρνούσα και θα αναλάμβανα μια ΜΚΟ όπου θα εκπαιδεύαμε πρόσφυγες στον προγραμματισμό. Ήμουνα σε τεράστιο δίλημμα καθώς ο στόχος της Λατινικής Αμερικής ήταν κοντά, αλλά ταυτοχρόνως μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω το μεγαλύτερο μου όνειρο πραγματικότητα που ήταν να ασχοληθώ με την εκπαίδευση με απώτερο σκοπό να την επηρεάσω από τα μέσα;

Το δίλημμα αποδείχτηκε σχετικά εύκολο και πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην πατρίδα και να ιδρύσω το Social Hackers Academy (SHA). Έβαλα το κεφάλι κάτω για 2 χρόνια μέχρι που έπαθα burnout και ξεκίνησα να το παίρνω λίγο πιο χαλαρά. Με το που κατάφερα να εκπαιδεύσω την διάδοχο μου έφυγα για ένα ταξίδι στα Βαλκάνια και από τότε σχεδόν εργάζομαι από απόσταση. Μετά από την σημαντική επιτυχία και τον κοινωνικό αντίκτυπο που πέτυχε το SHA είχαμε πολλές προτάσεις να στήσουμε σχολεία προγραμματισμού σε όλη την Ευρώπη και ξεκινήσαμε από την Βαρκελώνη, Ισπανία.

Εκεί γεννήθηκε η ιδέα του Social Hackers Foundation το οποίο βοηθάει άλλες ΜΚΟ να ιδρύσουν σχολεία προγραμματισμού τα οποία οδηγούν τους αποφοίτους τους σε δουλειές. Μετά από σχολεία προγραμματισμού σε Βαρκελώνη, Αθήνα και Ηράκλειο ό τι σύμπτωση το επόμενο να ιδρυθεί στο Σαντιάγκο, Χιλή.

Η ιστορία μας μόλις ξεκίνησε και θα περάσουμε μαζί τους επόμενους μήνες διαβάζοντας τις επαγγελματικές και μοτοσυκλετιστικές μου περιπέτειες στην Λατινική Αμερική. Μέχρι τότε τι μηχανάκι πιστεύετε πως αγόρασα?
 

thenos

"Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά"
ADVRIDE Team
Περιοχή
Ελάτη
Όνομα
Θανασης
Μοτό
KTM 950 ADV & KTM EXC450
Δεν μπορώ να φανταστώ τι μοτοσυκλέτα αγόρασες αλλά σίγουρα με αυτή σου την περιπέτεια μου θύμισες ότι έχω καιρό να ακούσω έναν αγαπημένο δίσκο... ;)
 

XR Maniac

Skipper
ADVRIDE Team
Περιοχή
ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Όνομα
Κωστας
Μοτό
NX 650-HRC Gandhi!!
s1000xr
Σιγά μην με νοιάζει το μηχανακι μετά από αυτά που διάβασα.
Ευχομαι να πάνε όλα πρίμα..
 

pi8ikos

Μέλος
Όνομα
Damianos
Μοτό
Duck4Life
Σας ευχαριστώ όλους για της απαντήσης σας.

Όχι δεν είναι Transalp (δεν είμαι μεγάλος φάν άλλωστε), σίγουρα οχι Norton 500 (που να το βρείς άλλωστε στην Χιλή), Βεσπα δεν θα επελεγα να μην κλέψω την ενέργεια του μοναδικού Στέργιου Γώγου και δυστυχώς δεν έχω στην κατοχή μου πλέον το αγαπημένο Modenas Kriss. Βλέπετε έγινα κυριλέ και αγόρασα ενα SYM Citycom 300i.

Πιο κοντά έπεσε ο Magelanos αν και στην Χιλή δεν παίζει το Honda Win, αλλά αγόρασα το Honda CBF 125 Twister.
 

doctoras

Μέλος
Περιοχή
Thessaloniki
Όνομα
Chris
Μοτό
GSX250R
Πολυ σωστα εκανες και επελεξες μικροτερα κυβικά για την περιπέτεια, εγω φανταζομαι το σκεπτικό γιατι αντιστοίχως θα επελεγα κατι εως 250cc. Αν θελεις ανέπτυξε λιγο το σκεπτικό για να μαθουν και οι υπόλοιποι.

Το πλανο το εγχείρημα και η οργάνωση ειναι περαν σχολιασμού!!ενα μονο θα πω ότι ζηλεύω πολυ!!
Διαφύλαξε οτι διαδικτυακό μεσο ακολουθήσεις για να ανεβάσεις τις πολύτιμες φωτο που θα βγαλεις να μη χαθεί καμιά τους.
 

nikos_pc

Μέλος
Περιοχή
Θεσσαλονίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
TIGER 800 XC
Διάβασε αυτό, το έκανε φίλος το 2018.
 

pi8ikos

Μέλος
Όνομα
Damianos
Μοτό
Duck4Life
Πολυ σωστα εκανες και επελεξες μικροτερα κυβικά για την περιπέτεια, εγω φανταζομαι το σκεπτικό γιατι αντιστοίχως θα επελεγα κατι εως 250cc. Αν θελεις ανέπτυξε λιγο το σκεπτικό για να μαθουν και οι υπόλοιποι.

Το πλανο το εγχείρημα και η οργάνωση ειναι περαν σχολιασμού!!ενα μονο θα πω ότι ζηλεύω πολυ!!
Διαφύλαξε οτι διαδικτυακό μεσο ακολουθήσεις για να ανεβάσεις τις πολύτιμες φωτο που θα βγαλεις να μη χαθεί καμιά τους.
Σχετικά με τις φωτογραφίες γενικά δεν τραβάω πολλές, αλλά σχετικά με τα back-up είμαι λίγο παρανοικός. Χρησιμοποιώ μια υπηρεσία η οποία κάθε βράδυ κάνει 3 backup του backup μου. Είμαι πολύ περήφανος που τόσα χρόνια δεν έχω χάσει ούτε μια φωτογραφία.

Το μόττο μου είναι, 1 back = 0 backup, 2 backups = 1 (potentially corrupt backup), 3 backups....now we're talking. Επίσης να σας υπενθυμίσω πως οι εταιρίες που διοικώ έχουν την λέξη "Hackers" μέσα τους, που σημαίνει οτι σκαμπάζω απο security. Saying that black hat hackers stay away. I'm a good boy

Σχετικά με το γιατί επιλέγω χαμηλού κυβισμού μηχανάκια για τα ταξίδια μου καλύτερα να διαβάσεις το πρώτο μου ποστ σε αυτό το forum. Μπορείς να το βρείς εδώ.

Για το παρόν μηχανάκι ενα πολύ σημαντικό θέμα για εμένα είναι η αξιοπιστία. Δυστυχώς οι γνώσεις μου ως προς τα μηχανικά κομμάτια είναι κοντά στο μηδέν. Θέλω να καβαλάω κάτι το οποίο δεν μου δημιουργεί προβλήματα. Κυρίως ηλεκτρονικά μιας και δεν εχω καμία ιδέα περι αυτών. Έπαιξε μεγάλο ρόλο το ότι πριν φτάσω στην Χιλή, ότι ήμουν στην Αυστραλία και ήθελα να την διασχίσω με ενα αμάξι το οποίο και αγόρασα το Perth με σκοπό να φτάσω στο Brisbane.

Επέλεξα να αγοράσω ενα Huyndai Accent στα 700 Ευρώ, με σκοπό αν πάθει κάτι στον δρόμο να του βάλω φωτιά να τραβήξω βίντεο με quote "Το όμορφια αμάξια όμορφα καίγονται" και να έχω να γελάω. Το αμάξι μας δημιούργησε τεράστια προβλήματα με αποκορύφωμα να μείνουμε αποκλεισμένοι μέσα στην έρημο για 3 μέρες. Επειδή ήταν Off season πέρναγαν 3 αμάξια την μέρα τα οποία δεν μπορούσαν να μας πάρουν μαζί τους. Μετά πληρώσαμε κάποια χρήματα να το φτιάξουμε, μετά ξαναχάλασε και τελικά καταλήξαμε να το πουλάμε κοψοχρονιά.

Μετά απο αυτή την εμπειρία αποφάσισα το επόμενο ταξιδιωτικό μου όχημα να είναι καινούργιο και bullet proof.

Ξέρετε κάτι καλύτερο απο τα Honda σε αξιοπιστία? Εγώ προσωπικά όχι.

Άλλα κριτήρια που με οδήγησαν στην αγορά του CBF:
  1. Έμπιστος Honda dealer που μιλάει Αγγλικά και αν γουστάρεις σου αγοράζει το μηχανάκι πίσω σε πολύ καλή τιμή
  2. Ότι και αν πάθει στον δρόμο, όλο και κάποιος θα μπορεί να το φτιάξει και δεν θα χρειαστεί να περιμένω ενα ανταλλακτικό να έρθει
  3. Είναι φθηνό (κοντά στα 1500 Ευρώ)....και αν χρειαστεί το καίω στην άκρη του δρόμου. Στην Αυστραλία δεν ήταν εφικτό καθώς ήμασταν σε γή προστατευμενη απο το κράτος εφόσον μένουν οι Αβορίγινες. Αν του έβαζα φωτιά παίζει να κατέληγα στην φυλακή. Fun fact: Στην συγκεκριμένη προστατευμένη περιοχη δεν χρησιμοποιούν αμόλυβδη βενζίνη μιας και την μυρίζουν οι αβοριγινές για να την ακούσουν. Έχουν εφεύρει κάτι παρόμοιο με την αμόλυβδη που αν θυμάμαι καλά λέγεται opal
  4. Honda for life
Ήμουν πολυ κοντά (στην σκέψη) να αγοράσω ενα CBF 250 μεταχειρισμένο περίπου στη ίδια τιμή, αλλά κάποια στιγμή βαρέθηκα να σκέφτομαι και απλά αγόρασα το 125.

"Η πολύ σκέψη βλάπτει σοβαρά τα ταξίδια" Δαμιανός

Επίσης βλάπτουν πολύ τα aftermarket αξεσουάρ, που αν επέλεγα να εξοπλίσω όπως θέλω ενα GS θα μου κόστιζε τα ίδια με το συνολικό ταξίδι.
 

pi8ikos

Μέλος
Όνομα
Damianos
Μοτό
Duck4Life
Διάβασε αυτό, το έκανε φίλος το 2018.
Nice. Θα το διαβάσω.
 

k0k0s

Μέτζη του νεούκτη
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Κωστας
Μοτό
XTZ750 / DL650 / 1090R / Vespa 50s
Το Νορτον 500 το ανεφερα μιας και με ενα τετοιο απο την Αργεντινη βολταραν οι Γκεβαρα/Γκραναντο. :)
 

pi8ikos

Μέλος
Όνομα
Damianos
Μοτό
Duck4Life
Καλησπέρα και πάλι,

Πέρασε κιόλας ένας μήνας απο την προηγούμενη μου ανάρτηση. Αυτή την στιγμή κατοικώ στο μαγευτικό Valparaiso και το πλάνο ήταν να μείνω εδώ μέχρι τέλος του Ιανουαρίου κυρίως για λόγους συγκέντρωσης της δουλειάς αλλά και να κάνω ενα μικρό break απο το συνεχές ταξίδι το οποίο είναι πολύ κουραστικό.

Όπως λέει και ο σοφός μας λαός "Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο θεός γελάει" αυτό ακριβώς συνέβει μαζί μου καθώς τα πλάνα μου πήγαν πίσω 2 εβδομάδες επειδή είχα ενα ατύχημα με την μηχανη. Που λέτε πήγαινα χαλαρά (20-25 km/h) μόλις είχα ξεκινήσει απο ενα φανάρι και γενικά ο ρυθμός της βόλτας ήταν χαλαρός καθώς ήθελα να απολαύσω τον αέρα και την συντροφιά της κοπελιάς που βρισκόταν πίσω μου. Τότε αποφάσισε να διασχίσει τον δρόμο ενας σκύλος όπου έσκασα πάνω του και αμέσως πέσαμε κάτω. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν φορούσα κράνος (το είχα δώσει στην κοπελιά), μπουφάν ή οποιοδήποτε άλλο μέσο προστασίας.

Το κεφάλι μου έσκασε κάτω με την κοπελιά να προσγειώνεται πάνω στο κρανίο μου το οποίο έιχε αποτέλεσμα κάποιες μικρές εκδορές αλλά και λίγο άιμα να βγαίνει απο το αυτί μου. Πάμε στο νοσοκομείο και μου φαινόταν πολύ χλιδάτο όπου ρωτάω την κοπελιά αν είμαστε σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Μου απαντάει πως ναι φυσικά είμαστε σε ιδιωτικό, η επόμενη ερώτηση μου ήταν γιατί δεν πάμε σε ενα δημόσιο (να μας βγεί και πιο φθηνά επειδή δεν έχω Travel Insurance) και μου απαντάει ότι η αναμονή στα δημόσια νοσοκομεία δεν μετριέται σε ώρες αλλα σε μέρες. Φαντάσου να έχεις τον πόνο και την ανησυχία σου και να πρέπει να περιμένεις 2 μέρες να εξεταστείς...#tragic.

Δυστυχώς όμως το ίδιο tragic ήταν και το νοσοκομείο στο οποίο πήγαμε. Ναι μεν όλα μέσα ήταν καθαρά και καινούργια αλλά ο μοναδικός σκοπός των γιατρών και νοσοκόμων ήταν το πώς θα μας πάρουν περισσότερα χρήματα. Σκέφτείτε πως ήμασταν για 3 ώρες στο νοσοκομείο και δεν μας είχαν καθαρίσει τις πληγές. Όταν τους είπα να μας τις καθαρίσουν τότε μας έκαναν μάθημα για το πως μπορούμε να τις καθαρίσουμε μόνοι μας στο σπίτι!!!!

Σε αυτή την φάση φρίκαρα και άρχισα και τους φώναζα πως δεν θα πληρώσω ούτε μια δραχμή αν δεν μας καθαρίσουν τις πληγές. Οι νοσοκόμοι το είπαν στην μάνατζερ τους, η οποία ήθελε να μας χρεώσει για αυτή την υπηρεσία κοντά στα 100 Ευρώ. Μιλάμε για λίγο οξυζενέ και ελάχιστες γάζες, όχι τιποτα σπουδαίο. Είπα στην μάνατζερ πως δεν της πληρώνω σεντ για να κάνει το απολύτως βασικό για κάποιον που μπαίνει στο νοσοκομείο. Η μάνατζερ το είπε στον διευθυντή ο οποίος πέρασα και αυτός μια βόλτα απο το δωμάτιο του τρελού Έλληνα (Griego loco). Του επανάλαβα όσα είχα πεί στους συναδέλφους του και του πρότεινα να πληρώσω απλά τα υλικά (γάζες οξυζενέ) και να μας καθαρίσουν αλλιώς δεν πληρώνω τα 370 Ευρώ που με χρεώσαν και του ευχύθηκα καλή τύχη να με κυνηγήσει στην Ελλάδα για να μου πάρει τα λεφτά.

Η κοπελιά η οποία έκανε την μετάφραση ήθελε να ανοίξει η γή να την καταπιεί, αλλά στο τέλος πήρα αυτό που ήθελα.

Ηθικό δίδαγμα Νο. 1: Ζήτα όλα αυτά που σου αναλογούν
Ηθικό δίδαγμα Νο. 2: Πριν οποιοδήποτε ταξίδι στο εξωτερικό αγόρασε travel insurance. Για να γλιτώσω 250 Ευρώ που κοστίζει η ασφάλεια μου κόστισε τελικά ο κούκος αιδόνι.

Τα τραύματα ήταν σχετικά απλά και το αποτέλεσμα είναι ενα σπασμένο πλευρό και μια κάκωση στο κρανίο. Περιττό να πώ πως πέρασα μια απο τις δύσκολες στιγμές τις ζωής μου όπου ήμουν τόοοοοσο μακριά απο το σπίτι μου, σε μια χώρα που δεν μιλάει κανείς αγγλικά και χωρίς να έχω κανέναν να με φροντίσει. Επίσης μέχρι να λάβουμε τα αποτελέσματα της μαγνητικής η Νευρολόγος μου είχε απαγορέψει να χρησιμοποιώ οθόνες και απλά καθόμουν μέσα στο δωμάτιο μου χωρίς να μπορώ να δουλέψω ή να δώ κάτι να περάσει η ώρα μου. Fun times #NOT

Αυτή τη στιγμή όμως είμαι ακμαίος και απο Δευτέρα μπορώ να επιστρέψω στην εργασία μου κάτι για το οποίο ανυπομονώ.

Εύχομαι σε όλους να έχουμε πολλά και όρθια χιλιόμετρα!!!
 
Top Bottom