Ευχαριστώ Βαγγέλη για τις διαδρομές, την πλοήγηση και φυσικά το ξεσήκωμα.
Ευχαριστώ Κωστή για παρέα στη σκούπα και στη φωτογραφία.
Ευχαριστώ καινούργιους και παλιούς συνοδηπόρους στους χωμάτινους δρόμους.
Ευχαριστώ την Ελλαδάρα μας που έχει απίστευτα μέρη.
Περαστικά στον Λια για τη μικρή αναποδιά που είχε, καλό ταρακούνημκα όμως σε όλους μας για το πόσο σημαντικός είναι ο εξοπλισμός αφού την έφαγε στο γόνατο και αν δε φορούσε σωστή επιγονατίδα, δεμένη σωστά στο γόνατο, τότε θα είχε πολύ άσχημο αποτέλεσμα αυτή η σύγκρουση.
Φτάνω Λεβίδι όπου και βρίσκω τον Κώστα
sailor με το 990, παίρνουμε καφέ και τα λέμε μέχρι να έρθουν και τα υπόλοιπα παιδιά.
Μετά απο λίγο, φτάνει ο Ευθύμης, ο Γιώργης και ο Στρατος με trailer καθώς επίσης και τα παιδιά από την Καλαμάτα.
Σιγά σιγά έρχονται και οι υπόλοιποι, μαζευόμαστε, συννενοουμαστε ποιοι, τι και πως και η βόλτα ξεκινάει.
Ανεβαίνουμε πάνω από το Λεβίδι, περνώντας μάλιστα και μια λαική αγορά όπου οι μισοί μας κοιτάζουν με θαυμασμό ενώ οι άλλοι μισοί μας κοιτάζουν με απορία......που πάνε αυτοί οι τρελοί όλοι μαζί?? δεν ακούν ότι κυκλοφορεί ο ιός??
Μπαίνουμε σε όμορφους δασικούς χωματόδρομους και σύντομα τα έλατα αρχίζουν να σκεπάζουν το διάβα μας, κάνοντας τον ήλιο άλλοτε να μας χαμογελάει και άλλοτε να κρύβεται.
Κάνουμε με τον Κώστα μια σύντομη στάση σε ένα ξέφωτο το οποίο δίνει ένα ωραίο πλάνο στο Αρτεμίσιο και τον κάμπο στα πόδια του, σε συνδυασμό με το πυκνό πανύψηλο έλατο του βουνού που μας φιλοξενεί.