Μας πήρε ο κατήφορος...
- Thread starter amyroukai
- Ημερομηνία δημιουργίας
Πρώτα βρίσκουμε το σωστό πάτημα με το μικρότερο ρίσκο και κοιτάμε οπωσδήποτε τι γίνεται μετά τη κατηφόρα.
Αν όντως η κατηφόρα έχει πολυ μεγάλη κλίση τότε μπαίνουνε πολύ αργά με το σώμα πίσω και τα χέρια σε σχημα π στο τιμονι δηλαδή έξω οι αγκώνες ώστε να διορθώσουν το τιμόνι αν γυρίσει απότομα. (Με 1η σχέση στο κιβώτιο)
Πατάμε τα φρένα τόσο όσο, ώστε να μη μπλοκάρει κυρίως ο μπροστά τροχός σε όλη τη διάρκεια. Ομως στην αρχή της κατηφόρας εκμεταλλευόμαστε όσο μας παίρνει και την πρόσφυση του πίσω για να μη μαζέψουμε πολύ φορά από την αρχή.
Αν δεν υπάρχουν μεγάλα λούκια όταν μαζέψει αρκετή φορά από την κλίση το αμολάμε ελαφρώς. Δεν αφήνουμε τελείως τα φρένα και προσέχουμε το μπροστινό φρένο να μη μπλοκάρει ούτε όμως να συμπιέσει την μπροστινή ανάρτηση οπότε με το μαλακό. Και κοιτάμε μακριά εκεί που θέλουμε να πάμε αλλά καλό είναι να φτάσουμε μαζί με τη μηχανή.
Αν το τερέν έχει εγκάρσια λούκια, χασιματα, σκαλοπάτια τότε ανοίγουμε ελαφρά το γκάζι την κατάλληλη στιγμή ώστε να περάσει από τα ζόρια τουλάχιστον ο μπροστινός τροχός. Εδώ θέλει προσοχή να το ανοίξουμε εγκαίρως μη χαθεί το μομεντουμ που λένε οι παγκόσμιοι.
Όσο πιο ελαφρύ το μοτό τόσο πιο εύκολο είναι. Τα τετράχρονα υπερτερούν λόγω φρένου μοτέρ τα δίχρονα όμως είναι πιο ελαφριά.
Ρεζουμέ (και μπαρδόν για το σεντόνι αλλά πως αλλιώς?)
Διατηρούμε μια στοιχειώδη ροή χωρίς να είμαστε σφιγμένοι με την κακή έννοια πάνω στη μοτό. Το σώμα προς τα πίσω.
Αν όντως η κατηφόρα έχει πολυ μεγάλη κλίση τότε μπαίνουνε πολύ αργά με το σώμα πίσω και τα χέρια σε σχημα π στο τιμονι δηλαδή έξω οι αγκώνες ώστε να διορθώσουν το τιμόνι αν γυρίσει απότομα. (Με 1η σχέση στο κιβώτιο)
Πατάμε τα φρένα τόσο όσο, ώστε να μη μπλοκάρει κυρίως ο μπροστά τροχός σε όλη τη διάρκεια. Ομως στην αρχή της κατηφόρας εκμεταλλευόμαστε όσο μας παίρνει και την πρόσφυση του πίσω για να μη μαζέψουμε πολύ φορά από την αρχή.
Αν δεν υπάρχουν μεγάλα λούκια όταν μαζέψει αρκετή φορά από την κλίση το αμολάμε ελαφρώς. Δεν αφήνουμε τελείως τα φρένα και προσέχουμε το μπροστινό φρένο να μη μπλοκάρει ούτε όμως να συμπιέσει την μπροστινή ανάρτηση οπότε με το μαλακό. Και κοιτάμε μακριά εκεί που θέλουμε να πάμε αλλά καλό είναι να φτάσουμε μαζί με τη μηχανή.
Αν το τερέν έχει εγκάρσια λούκια, χασιματα, σκαλοπάτια τότε ανοίγουμε ελαφρά το γκάζι την κατάλληλη στιγμή ώστε να περάσει από τα ζόρια τουλάχιστον ο μπροστινός τροχός. Εδώ θέλει προσοχή να το ανοίξουμε εγκαίρως μη χαθεί το μομεντουμ που λένε οι παγκόσμιοι.
Όσο πιο ελαφρύ το μοτό τόσο πιο εύκολο είναι. Τα τετράχρονα υπερτερούν λόγω φρένου μοτέρ τα δίχρονα όμως είναι πιο ελαφριά.
Ρεζουμέ (και μπαρδόν για το σεντόνι αλλά πως αλλιώς?)
Διατηρούμε μια στοιχειώδη ροή χωρίς να είμαστε σφιγμένοι με την κακή έννοια πάνω στη μοτό. Το σώμα προς τα πίσω.
Δεν ξέρω πως λειτουργεί ο εγκέφαλος του καθενός αλλά προσωπικά με ιντριγκάρουν οι κατηφορες. Βασικά τις θεωρώ αρκετά ευκολότερες από τις ανηφόρες! Και πολύ λιγότερο επικίνδυνες. Αν κάπου υπάρχει ο κίνδυνος να φας καμιά μηχανή στη πλάτη είναι σε κάνα περίεργο ανηφορι που κάτι πάει λάθος. Σε μια δυσκολη κατηφόρα αν κάτι πάει στραβά ρίχνεις τη μηχανή στο πλάι και εγκαταλείπεις το πλοίο. Δύσκολα θα βρεθείς μπλεγμένος μαζί της.
Αντικειμενικά αν αύριο σας έλεγαν η ζωή σας εξαρτάται από το αν θα καταφέρετε να κάνετε μια τέτοια ανηφόρα hill climb η αν θα τη κατέβετε τι θα επιλεγατε?!
Αντικειμενικά αν αύριο σας έλεγαν η ζωή σας εξαρτάται από το αν θα καταφέρετε να κάνετε μια τέτοια ανηφόρα hill climb η αν θα τη κατέβετε τι θα επιλεγατε?!
Εγώ προσωπικά, θα επέλεγα να "προσπαθήσω" να την ανέβω!!!!
Για εμένα οι ανηφόρες, είναι λιγότερο επικίνδυνες από τις αντίστοιχες ίδιες κατηφόρες!
Turtle
Μέλος
- Όνομα
- Κώστας
- Μοτό
- Transalp 650 05
Εμένα αν είχα ΚΤΜ θα με τρόμαζε η στιγμή που πρέπει να πατήσω μίζα.
Σε ένα hill climb ο μόνος τρόπος να βγει είναι να διαλέξεις προσεκτικά τα πατήματα σου και να πας με γκάζι. Σε οποιοδήποτε σημείο χάσεις έστω και λίγο το πάτημα σου, ντριφταρεις πίσω λίγο παραπάνω μπορεί να εξελιχθεί σε ένα ανεξέλεγκτο κωλοτουμπιδι προς τα πίσω.
Σε μια κατηφορια πας όσο αργά θες σε σημεία. Σταματάς παίρνεις ανάσες, διαλέγεις πατήματα και στην ανάγκη παρατάς το μηχανάκι και φεύγεις μακρυά.
Δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης σε επίπεδο δυσκολίας και κινδύνου.
Απλά όλοι μας έχουμε κατέβει πολύ πιο απότομες κατηφόρες από αυτές που έχουμε ανέβει και πάμε και εξισώνουμε τα ανόμοια.
Σε ένα κατηφορι που φοβήθηκες αλλά το κατέβηκες πολύ απλά δεν θα το ανεβαίνες ποτέ. Σε ποσες βόλτες είπαμε στο τέλος κάποιου δύσκολου κατηφορικου πωπω πάλι καλά που δε το βρήκαμε ανάποδα.
Σε μια κατηφορια πας όσο αργά θες σε σημεία. Σταματάς παίρνεις ανάσες, διαλέγεις πατήματα και στην ανάγκη παρατάς το μηχανάκι και φεύγεις μακρυά.
Δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης σε επίπεδο δυσκολίας και κινδύνου.
Απλά όλοι μας έχουμε κατέβει πολύ πιο απότομες κατηφόρες από αυτές που έχουμε ανέβει και πάμε και εξισώνουμε τα ανόμοια.
Σε ένα κατηφορι που φοβήθηκες αλλά το κατέβηκες πολύ απλά δεν θα το ανεβαίνες ποτέ. Σε ποσες βόλτες είπαμε στο τέλος κάποιου δύσκολου κατηφορικου πωπω πάλι καλά που δε το βρήκαμε ανάποδα.
Τελευταία επεξεργασία:
antsoar
Μέλος
- Όνομα
- Αντώνης
- Μοτό
- SWM RS300R
Φίλε αυτό το πράγμα που έχει τροχούς με μπετόβεργες δεν το καβάλαγα ούτε με μεσαιωνική πανοπλία και σκάφανδρο!
Σιγά μωρέ καημενε. Επειδή μπορεί στο τέλος της ημέρας να είχες γίνει κοτόπουλο σούβλας αμέσως να σηκώσεις τα χέρια ψηλά. Κίνδυνος υπάρχει παντού. Μπορεί να κατέβεις σε αγώνα χρονομετρησης πλεξιματος και να φύγει το βελονάκι να σου βγάλει το μάτι! Τι να κανς?!Φίλε αυτό το πράγμα που έχει τροχούς με μπετόβεργες δεν το καβάλαγα ούτε με μεσαιωνική πανοπλία και σκάφανδρο!
Aldebaran
Cafenture Rider
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
- KTM 690 Enduro '08
Καλά το έχω ξεπεράσει αυτό χαχαχαΕμένα αν είχα ΚΤΜ θα με τρόμαζε η στιγμή που πρέπει να πατήσω μίζα.
Εδώ θα διαφωνήσω μιας και στα μέρη που κινούμαστε οι κατηφόρες είναι στην επιστροφή της βόλτας οπότε τις έχουμε περάσει στο ανέβασμα.
Και πίστεψέ με σκαλοπάτια με ρίζες και σαθρά με πέτρα και τα σχετικά ανεβαίνουν πολύ πιο εύκολα παρά κατεβαίνουν αρκεί να έχεις ανοιχτό το γκάζι.
Έχουν περάσει κάποια λίγα κομμάτια ο Θανασεν ο blast και ο Padis με τον υιό Lefteriskou οπότε ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε.
Και στο κατέβασμα τι δυσκολίες παραπάνω μπορεί να αντιμετωπίσεις?
Ότι έγραψα παραπάνω.
Το ίδιο τεραίν είναι στην ουσία...
Μας πήρε ο κατήφορος...
Δεν ξέρω αν είναι σε φάση εκπαίδευσης έχει πολλους βλαμμένους, μου πετάει διαφορά βίντεο που λες τι κάνουν .....και φαίνεται σαν να είναι παρέες χωρίς να ξέρω βέβαια μπορεί αυτό να είναι τέτοια φάση, σε άλλα που κατλβαινεις και τι λένε είναι σίγουρα παρεες.... Και παρέα να είναι. Ξεφεύγω λίγο...
advride.gr
Τι να σου πως βρε Θανουλη μου. Ίσως είναι και τα βιώματά του καθενός. Εγώ σε κατηφορι πάντα ένιωθα πιο ασφάλεια να πείσω η απλά να περάσω. Να μη. Ξεχνάμε πως στην κατηφόρα το μηχανάκι το έχουμε μπροστά μας και τι αμολαμε. Στην ανηφόρα ειδικά ένα μεγάλο ον οφφ το έχουμε επίσης μπροστά μας και ο μεγάλος όγκος του θέλει να έρθει προς τα πάνω μας όταν η βαρύτητα δεν θα είναι σύμμαχος μας. Σε φάση ασφαλείας η κατηφόρα είναι μακράν πιο ασφαλής πάντως. Κατά τη γνώμη μου. Άσχετα τις φοβίες που έχει ο καθένας.Ότι έγραψα παραπάνω.
Το ίδιο τεραίν είναι στην ουσία...
Μας πήρε ο κατήφορος...
Δεν ξέρω αν είναι σε φάση εκπαίδευσης έχει πολλους βλαμμένους, μου πετάει διαφορά βίντεο που λες τι κάνουν .....και φαίνεται σαν να είναι παρέες χωρίς να ξέρω βέβαια μπορεί αυτό να είναι τέτοια φάση, σε άλλα που κατλβαινεις και τι λένε είναι σίγουρα παρεες.... Και παρέα να είναι. Ξεφεύγω λίγο...
Σε αυτό το ποστ, έγραψες αυτά που έγραψες, και είπες στο τέλος ότι "κατά τη γνώμη μου, σε φάση ασφαλείας, η κατηφόρα είναι μακράν πιο ασφαλείς πάντως"!
Εγώ σε παραπάνω ποστ μου έγραψα
Χρησιμοποίησα λέξεις "εγώ προσωπικά..." και "Για εμένα.....", και μου απάντησες με την εικόνα:
Δεν θα μπορούσα να σου βάλω και εγώ μια τέτοια αντίστοιχη εικόνα;
Που θα βοηθούσε την συζήτηση αυτό, αν το έκανα;
Όπως έχεις το δικαίωμα να λες την γνώμη σου, έτσι έχω και εγώ, έτσι έχουν όλοι!
Δεν χρειαζόταν λοιπόν, και δεν προσφέρει τίποτα!!!!
Τελευταία επεξεργασία:
Επίσης, σε αυτό το ποστ σου, στις δύο πρώτες παραγράφους, συγκρίνεις τελείως ανομίες καταστάσεις.
Στην πρώτη παράγραφο αναφέρεσαι σε hill climb, το οποίο είναι η απόλυτη ανάβαση (να το πω έτσι) σε βαθμό δυσκολίας, ενώ στην δεύτερη αναφέρεσαι αόριστα σε μία... κατηφοριά!!!
Θα έπρεπε να συγκρίνεις το ανέβασμα (hill climb της πρώτης παραγράφου σου) με κατέβασμα της ίδιας ακριβώς διαδρομής "αναβασης"!!!
Σε αυτήν λοιπον την εξωφρενικά τρελή κατηφόρα (πλέον), που θα μπορέσεις να πας όσο αργά θες; Που θα σταματήσεις να πάρεις ανάσες και να προλάβεις να διαλέξεις πατήματα;
Εγώ λοιπόν αυτό που λέω, (και να το "προσαρμόσω" ακόμα και στο ακραίο παράδειγμα του hill climb), είναι ότι θεωρώ το ανέβασμα πιο ασφαλές, απ' ότι το κατεβασμα, για αυτό και θα το διάλεγα, (σύμφωνα με την ερώτηση που έκανες προς εμάς!).
Όσες φορές έχω πέσει σε ανηφόρα, έχω "κάτσει" στο σημείο που έπεσα.
Όσες φορές έχω πέσει σε κατηφόρα, τις έχω φέρει τις κωλοτουμπες μου "κατηφορίζοντας" προς τα κάτω!!!!
Άρα λοιπόν, ο καθένας λέει τη γνώμη του, με βάση την εμπειρία του, και πρέπει να γίνεται σεβαστή, χωρίς ομως.. "φωτογραφίες"!!!!
Και εγώ παιδιά όταν πήγα Μέγαρα να τρέξω πριν από είκοσι και κάτι χρόνια νόμιζα ότι ήξερα από κατηφόρες.Αναθεωρησα και αφού μάζεψα τα τουμπιδια μου λέω είμαι έτοιμος τώρα. Στον αγώνα των Τρικάλων ξανά αναθεώρηση όχι μόνο λόγω κλίσης αλλά και διάρκειας. Ε και εκεί που είπα είμαι έτοιμος και γνώστης βρέθηκα στην βόρεια Ελλάδα και φτάνοντας στην αρχή της κατηφορας έψαχνα να βρω το αλεξίπτωτο... Αυτά όμως με μηχανάκι 115 κιλά. Με βαριά μηχανήματα αλλάζουν τα δεδομένα αλλά όχι η τεχνική. Θέλει πολύ προπόνηση...
Τελευταία επεξεργασία:
Το μεγάλο πρόβλημα για τα παιδιά που βολταρουν στην Αττική είναι το υπερβολικά διαβρωμένο έδαφος (λουκια) . Όταν μπαίνεις σε λούκι είτε ανεβαίνεις είτε κατεβαίνεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να το κάνεις σωστά γιατί σε πάει το μηχανάκι όπου θέλει. Βασικό είναι να αφήνετε απόσταση και να κοιτάτε και την ρόδα σάς αλλά και μακριά...