Μια βόλτα στον Παράδεισο…

[Strats]

ΠΙΝΔΟΣ

“Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις”, έλεγε ο λαός, εδώ όμως θα κάνω μια εξαίρεση γιατί αν με ρωτούσαν πως θα φανταζόμουν “το ορεινό τμήμα του παραδείσου”, τότε θα έλεγα μια λέξη: Πίνδος

Η ιδέα γεννήθηκε όταν ο φίλος Μάκης βρήκε σε γνωστό site με εκπτωτικά κουπόνια μια προσφορά για 2 διανυκτερεύσεις σε ωραίο ξενοδοχείο στο Μονοδένδρι, με μόνο 25€/διανυκτέρευση το δίκλινο με πρωινό. Χωρίς πολλά-πολλά, τα κλείσαμε.

Η ομάδα σε αυτή την εξόρμηση ήταν 3 ζευγάρια

Μάκης (makam) & Τασία (1200 GS)

Γιώργος (geof) & Μαρία (GS 800)

Στράτος (Strats) & Antonia (ADVE)

Η ομάδα σε πλήρη ανάπτυξη

Φροντίζουμε να εντάσσουμε στο πρόγραμμα της εκδρομής κάποιο χωμάτινο κομμάτι, ακόμα κι αν είμαστε δικάβαλοι. Με αυτά τα κριτήρια έγινε ο σχεδιασμός και αυτής της εκδρομής.

Λόγω του ότι ο προορισμός όμως ήταν αρκετά μακριά (Μονοδένδρι) δεν είχαμε περιθώριο για αποφυγή εθνικής. Αποφασίσαμε λοιπόν την Παρασκευή ημέρα αναχώρησης, θα κινούμασταν επί της εθνικής μέχρι Μέτσοβο, και από εκεί αντί για εγνατία – Γιάννενα, θα μπαίναμε ορεινά προς λίμνη πηγών Αώου – Μαρκινό – Φραγκάδες και τέλος Μονοδένδρι για διανυκτέρευση.

 

[Strats]

Ραντεβού με τον Μάκη και την Τασία στη γνωστή BP μετά τα διόδια Αφιδνών στις 10:30 (αργά λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, έχουμε και παιδί…

). Με τον Γιώργο και τη Μαρία η συνάντηση είναι παρακάτω μια και έρχονται από Λάρισα.

Η πρώτη στάση για ένα καφεδάκι έγινε στα Καμένα Βούρλα. Εδώ θα αναφερθώ στην καλοκαιρινή ζέστη σε συνδυασμό με τον πλήρη μοτοσυκλετιστικό εξοπλισμό, που εμένα προσωπικά με ενοχλούσε από την αρχή του ταξιδιού

Σε αυτό θα αναφερθώ εκτενέστερα στο τέλος του topic.

 

[Strats]

Συνέχεια από εθνική προς Καρδίτσα – Τρίκαλα – Καλαμπάκα όπου θα συναντήσουμε το τρίτο ζευγάρι της παρέας, τον Γιώργο με τη Μαρία κάπου έξω από Καλαμπάκα, σε ένα ωραίο σκιερό μέρος. Όσο ο ήλιος ήταν κατακόρυφα, τόσο ανέβαινε η θερμοκρασία. Μεταξύ Καρδίτσα και Τρικάλων είδα το θερμόμετρο στους 37 βαθμούς. Ήμουν μούσκεμα και ένοιωθα άβολα αν και είχα όλους τους αερισμούς της στολής ανοιχτούς. Το σημείο συνάντησης ήταν σε μέρος με πυκνή βλάστηση, πολύ σκιά, ότι έπρεπε για μια στάση. Εκεί ήτα που ήπια 1,5 λίτρο νερό… μαζί με κάτι καλαμάκια…

Τα μηχανάκια στη σκιά να πέσουν λίγο οι θερμοκρασίες

Σε αυτό το σημείο ήταν σταματημένοι άλλοι 3 μοτοσυκλετιστές με 1200 GS, οι οποίοι είχαν προορισμό κι αυτοί την Πίνδο. Φυσικά αλληλοσυστηθήκαμε, μιλήσαμε για τα route plans μας και όπως ανέμενα, έτυχε να συναντηθούμε την επόμενη κάπου έξω από τη Σαμαρίνα!

 

[Strats]

Επιτέλους εθνική ΤΕ-ΛΟΣ! Περνάμε Μέτσοβο και μπαίνουμε ορεινά προς Λίμνη πηγών Αώου. Το τοπίο αλλάζει ριζικά, όπως αλλάζει και η θερμοκρασία, που από 37 έπεσε στους 30. Ανάσανα.

Η διαδρομή πλάι Λίμνη πηγών Αώου είναι το κάτι άλλο. Αξίζει χίλιες φορές. Νομίζεις ότι είσαι Ελβετία. Τα χρώματα, η γαλήνη του δάσους σε συνδυασμό με την παρουσία του νερού, μας άλλαξαν τη διάθεση.

 

[Strats]

Συνέχεια προς Μακρινό όπου μας περίμενε άλλη μια έκπληξη ομορφιάς, μια λίμνη με νούφαρα, όπως στα παραμύθια! Βρίσκετε πάνω από το Γρεβενίτι του Ανατολικού Ζαγορίου, μέσα σε πυκνό δάσος και τα νερά της είναι καλυμμένα με νούφαρα

Η συνέχεια προς το Μονοδένδρι ήταν οπτική και οδηγική απόλαυση. Η Ήπειρος σε όλο της το μεγαλείο, ποτάμια, γεφύρια, χαράδρες, δάση και πάντα πυκνές στροφές. Παρόλη την κούραση των προηγούμενων περίπου 500km, παρόλη τη ζέστη που μας έλουσε όλη την ημέρα, δε θέλαμε να τελειώσει.

 

[Strats]

Άφιξη λίγο πριν νυχτώσει στο Μονοδένδρι. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, και κάναμε αυτό το πολυπόθητο μπάνιο που τόσο το περίμενα μια και έριξα ιδρώτα για ένα μήνα με τη στολή και αυτές τις θερμοκρασίες, βγήκαμε για φαγητό στην πλατεία.

Φωτογραφίες από τα πιάτα; ΔΕΝ ΕΧΕΙ! Τα φάγαμε όλα πριν προλάβουν να βγουν οι φωτογραφικές

Μετά τα μεσάνυκτα για ύπνο μια και μας περιμένει βαρύ πρόγραμμα για την επόμενη μέρα, πολλά ορεινά km και χώμα…

 

[Strats]

Την επομένη ξυπνήσαμε φρέσκοι και καλοδιάθετοι, μας περίμενε μια μέρα πολύ γεμάτη. Ο αρχικός σχεδιασμός του προγράμματος του Σαββάτου ήταν ο παρακάτω:

Το τηρήσαμε θα έλεγα στο μεγαλύτερό του μέρος, εκτός από το κομμάτι μετά τη Σαμαρίνα όπου μας τράβηξε το χώμα (θα αναφερθώ εκτενέστερα μετά).

Οι μηχανές ελαφρύτερες μια και είχαν αφαιρεθεί οι πλαϊνές βαλίτσες (θα επιστρέφαμε στο Μονοδένδρι για διανυκτέρευση) οπότε και ήμασταν πιο έτοιμοι για παιχνίδι.

 

[Strats]

Πρώτη στάση για μερικές φωτογραφίες: Το γεφύρι του Νούτσου – Κόκκορη

Το γεφύρι του Νούτσου (ή Κόκκορη όπως είναι επίσης γνωστό) βρίσκεται στο κεντρικό Ζαγόρι, κοντά στο χωριό Κουκούλι, 39 χλμ. από τα Γιάννενα, στο ποτάμι του Βοϊδομάτη. Ο Νούτσος Κοντοδήμος από το Βραδέτο χρηματοδότησε την κατασκευή του γεφυριού, το οποίο πήρε το όνομα του ευεργέτη. Η επιγραφή σε μαύρη πλάκα αναγράφει χρονολογία 1750 ή 1752 (ο Λαμπρίδης αναφέρει και τον Νούτσο Καραμερσίνη ως κατασκευαστή το 1768).

Λέγεται και γεφύρι του Κόκκορη (ή Κόκκορου) γιατί, ο Κόκκορος από το Κουκούλι, που είχε μύλο εκεί, διέθεσε το 1910 χρήματα για την επισκευή του. Τελευταία, το γεφύρι επισκευάστηκε ξανά από την ένωση Ζαγορισίων.

Δίπλα στο γεφύρι βρίσκεται η σπηλιά που κρύφτηκε ο λήσταρχος Νταβέλης με δύο άλλους ληστές. Από μια πρόχειρη ξύλινη γέφυρα κοντά στο γεφύρι του Κόκκορου περνούσαν φορτωμένες με πυρομαχικά και εφόδια οι γυναίκες της Πίνδου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. (πηγή epirus.org)

Συνέχεια κατευθυνόμαστε στο Τσεπέλοβο, ένα πολύ γραφικό χωρίο που ειλικρινά η πλατεία του είναι από αυτές που δε θα ξεχάσω ποτέ. Στάση για καφέ, ο πλάτανος ήταν μεγάλη πρόκληση δε σε άφηνε να φύγεις εύκολα χωρίς να τον τιμήσεις

 

[Strats]

Συνέχεια προς Βοβούσα και η ώρα για τη χωμάτινη έφτανε!!! Στρίβαμε, στρίβαμε, στρίβαμε, πάντα σε υψόμετρο, μέσα σε πυκνή βλάστηση, αλπικά λιβάδια, με όλα όσα θα ήθελα να έχει ο μοτοσυκλετιστής, η απόλυτη απόλαυση, η φύση σε όλο της το μεγαλείο.

Μετά το Σκαμνέλλι και ακριβώς πριν τον Γυφτόκαμπο, έχει μια διασταύρωση που λοξά δεξιά μπαίνει σε χωματόδρομο, ο οποίος μετά από περίπου 25km καταλήγει στη Βοβούσα. Αν και δικάβαλοι, επιλέξαμε αυτό το route.

Η χωμάτινη αυτή διαδρομή είχε όλα όσα θα επιθυμούσε κάποιος, πυκνή βλάστηση, αλπικά λιβάδια, χώμα βατό, χώμα δύσκολο, κροκάλα, ακόμα και λάσπες. Το ευχαριστηθήκαμε στο 100%!!!

Φωτογραφίες δεν υπάρχουν, λόγω της δυσκολίας της διαδρομής οι συνεπιβάτες δεν ήταν με την κάμερα στο χέρι. Η μόνη που έχω είναι η παρακάτω από μια στάση. Έχω όμως όλη τη διαδρομή σε video!!! Όταν βρω χρόνο για editing θα το ποστάρω!

Βοβούσα: Δε θα πω πολλά γιατί για αν είμαι ειλικρινής δε με ενθουσίασε αν εξαιρέσουμε το υπέροχο γεφύρι. Το υπόλοιπο χωριό δεν είχα κάτι το ιδιαίτερο θα έλεγα. Παρόλα αυτά όμως, και μόνο για το γεφύρι, αξίζει η επίσκεψη, δείτε τι εννοώ:

 

[Strats]

Συνέχεια προς Σαμαρίνα μέσω Σμίξης. Τρελό στροφιλίκι, καινούρια άσφαλτος σε πολλά σημεία, ξύσαμε μαρσπιέ και πέσανε οι πρώτες φάπες από τους συνεπιβάτες

Το δε τοπίο στην περιοχή της Βασιλίτσας κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο ήταν θεϊκό. Στη Σαμαρίνα, θα μπορούσε κανείς να μη σταματήσει για κρεατοφαγία;

Φεύγοντας από Σαμαρίνα με κατεύθυνση προς Κόνιτσα, αποφασίσαμε να αλλάξουμε λίγο το αρχικό πρόγραμμα, ακολουθώντας έναν πλατύ χωματόδρομο, που φαίνονταν να τον ετοιμάζουν για να πέσει άσφαλτος. Μπήκαμε μέσα, υπήρχαν και σημεία που δεν ήταν και τόσο στρωμένα, και τελικά μετά από καμιά 25αριά km, μας έβγαλε αρκετά βορειότερα απ ότι υπολογίζαμε, κοντά στο Επταχώρι! Από εκεί, ακολουθώντας τη διαδρομή δίπλα στο ποτάμι, κινηθήκαμε προς Κόνιτσα με προορισμό στο Πάπιγκο


Πριν φτάσουμε στο Πάπιγκο, κάναμε μια στάση στο γεφύρι της Αρίστης όπου το νερό είναι 5 βαθμούς θερμοκρασία!!!

 

[Strats]

Τελευταίος προορισμός της ημέρας: Πάπιγκο
Γραφικό, ξεχασμένο στο χρόνο, με θέα μοναδική, είναι ένα από τα μέρη που θα διάλεγε κανείς για να πιει τον τελευταίο καφέ της ημέρας την ώρα που δύει ο ήλιος.

 

[Strats]

Επιστροφή στο Μονοδένδρι αργά το βράδυ, πτώματα από την κούραση περισσότερο από τη ζέστη κι όχι από τα km. Και μερικές φωτογραφίες από Μονοδένδρι:

 

[Strats]

Επόμενη μέρα: Κυριακή, η μέρα της επιστροφής. Πριν όμως πάρουμε το δρόμο του γυρισμού, κάναμε την επίσκεψή μας στη βαθύτερη χαράδρα του κόσμου: Η χαράδρα του Βίκου. Θέαμα εντυπωσιακό, δείτε παρακάτω τι εννοώ

 

[Strats]

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συμμετέχοντες για την άψογη παρέα, που ακόμα και τις στιγμές που η κούραση είχε τον πρώτο λόγο, το χιούμορ δε χάνονταν ποτέ. Να ευχαριστήσω επίσης τις γυναίκες μας – συνεπιβάτες, που όχι μόνο δε δυσανασχέτησαν με τις επιλογές μας περί χωμάτινων διαδρομών, αλλά και τις ευχαριστήθηκαν (εμ, τουλάχιστον έτσι μας είπαν χαχαχα

)

Να είστε όλοι καλά να ταξιδεύετε… και για να μην ξεχνιόμαστε

 

[KAS]

Πολύ όμορφα μέρη Στράτο

 

[yns]

Πανέμορφη βόλτα σε αγαπημένα μέρη...

 

[syan]

Μπράβο συνονόματε...ωραιότατη περιήγηση, ακολουθήσαμε νοερά..!