Μια βόλτα στο Sorrento και την ακτή Amalfi

sek

Κουλό μέλος
Περιοχή
Θεσ/νίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
R1200GS SE
Τον Ιούνιο, όταν ανακοινώθηκε ότι οι αγώνες του MotoGP θα έχουν θεατές, άρχισαν να τριγυρνάνε οι σκέψεις για ένα ταξίδι στην Αυστρία σε συνδυασμό με έναν από τους δύο αγώνες του Αυγούστου. Η κατάσταση όμως με τα εισιτήρια για το GP ήταν ρευστή κι έτσι προτιμήθηκε η εναλλακτική, ένα ταξίδι στην αγαπημένη Ιταλία που θα μπορούσε να συνδυαστεί και με κανένα μπανάκι. Ο προορισμός ήταν στην to-go-list και οι ημερομηνίες ήταν βολικές για την παρέα. Ο αδερφός μου κι ένας ξάδερφος με την γυναίκα του δεν έχουν καμία σχέση με μοτοσυκλέτες, θα ταξίδευαν αεροπορικώς και θα νοίκιαζαν αυτοκίνητο, απ’ την άλλη εγώ δεν πάω πουθενά αμήχανος (sic) κι έτσι άρχισα να ετομάζομαι για το πρώτο σόλο μίνι-ταξίδι μου (λίγες μέρες, λίγα χιλιόμετρα) στο εξωτερικό.

Η αναχώρηση ήταν το Σάββατο 24/7 κι η πρόβλεψη για καταιγίδες αλλάξε το πλάνο κι αποφάσισα να πάω στην Ηγουμενίτσα μέσω Εγνατίας. Πράγματι λίγο μετά την Βέροια έπιασε βροχή που ευτυχώς δεν κράτησε πολύ κι θερμοκρασία από τον Πολύμυλο μέχρι το Μέτσοβο ήταν γύρω στους 20 βαθμούς.




Στο λιμάνι, σημείο των καιρών, μόλις πέντε μηχανές περίμεναν να επιβιβαστούν στο ferry, ανάμεσά τους ένα ζευγάρι Πολωνοί με TDM που η κοπέλα σ’ όλο τους το ταξίδι είχε στην αγκαλιά της ένα μικρό σκύλο! κι ένα ζευγάρι Ιταλοί που έρχονταν από την Λευκάδα. Πιάσαμε κουβέντα κι η προειδοποίηση ότι η περιοχή της Amalfi έχει πάρα πολλή κίνηση αυτή την εποχή, ακόμα και τις καθημερινές, γιατί οι Ιταλοί δεν προτιμούν τις διακοπές στο εξωτερικό λόγω covid, έμελλε να βγει αληθινή.






Φτάσαμε στο Bari στις 10 και κάτι το πρωί της Κυριακής με καθυστέρηση 45 λεπτών και το θερμόμετρο έδειχνε ήδη 31 βαθμούς. Το ραντεβού με την παρέα είναι για το απόγευμα στο ξενοδοχείο λίγο έξω από το Sorrento και ξεκίνησα για την πρώτη στάση, το Alberobello. Βγαίνοντας από το Bari υπήρχε μια σχετική κίνηση που αραίωσε όταν έστριψα στην SS172 και μετά από μια ώρα περίπου ήμουν εκεί.


Εύκολο παρκάρισμα κοντά στην κεντρική πλατεία και ξεκίνησα την βόλτα στο χωριό. Πάρα πολλοί τουρίστες περιηγούνταν στην παραδοσιακή ζώνη που θυμίζει πολύ κυκλαδίτικο νησί με κύριο χαρακτηριστικό βέβαια τους πετρόχτιστους τρούλους.












Σ' αυτό το σημείο θα διακόψω την ροή του προγράμματος για να πω ότι, όπως μπορείτε να δείτε και αριστερά κάτω από το nickname μου, δεν είμαι δεινός φωτογράφος και που και που βάζω και λίγο 'δαχτυλάκι'.










Μου έκανε εντύπωση ότι μόλις λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι τα εστιατόρια ήταν γεμάτα κόσμο για φαγητό, εγώ ήπια έναν espresso και ξαφνικά θυμήθηκα ότι άφησα το gps πάνω στην μηχανή. Γύρισα τρέχοντας στο σημείο που είχα παρκάρει και... ουφ, ήταν εκεί. Με τόσο κόσμο, μάλλον δύσκολο να το πάρει κάποιος σκέφτηκα, ήμουν τυχερός...
 
Τελευταία επεξεργασία:

sek

Κουλό μέλος
Περιοχή
Θεσ/νίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
R1200GS SE
Η επόμενη στάση ήταν στην Matera. Προτιμώ επαρχιακούς, είχε ελάχιστη κίνηση, δεν είναι όμως σε καλή κατάσταση, πολλά σκασίματα, μπαλώματα, λακούβες και το όριο στα 60χλμ. Βλέποντας κάποιους locals, κινήθηκα με 80-90 κι εγώ. Αν κάποιος είναι δικάβαλος, μάλλον τα 60 είναι αναπόφευκτα για να μην χοροπηδάει ο συνεπιβάτης.





Στην πόλη της Matera δεν είδα κάτι ιδιαίτερο, 2 το μεσημέρι, πολύ ζέστη κι ερημιά. Ξεμούδιασμα και ξεκούραση στην σκιά και αναχώρηση για Potenza.





Πιο ενδιαφέρουσα αυτή η διαδρομή κι ένα μικρό πάσο μεταξύ των χωριών Grassano και Tricarico. Η θερμοκρασία έχει ανέβει πολύ κι αν προσέξετε την φωτό η στάθμη της βενζίνης αριστερά…




…απλά δεν υπάρχει, δεν υπάρχει ένδειξη range, ο αισθητήρας έχει χαιρετήσει. Μικρό το κακό, η ένδειξη κατανάλωσης είναι οκ, ο μερικός χιλιομετρητής οκ.

Έφτασα στην Potenza γύρω στις 4μιση, ωραία πόλη, έκανα μια βόλτα και μια στάση για μία Peroni.

Οι παρακάτω φωτό είναι από το διαδίκτυο.









Έπρεπε όμως να βιαστώ, η παρέα είχε φτάσει ήδη στο ξενοδοχείο, είχα ακόμα περίπου 170χλμ και το maps έδινε 2μιση ώρες με αρκετή κίνηση. Η SS407 (ή E847) προς το Salerno είναι με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και το τοπίο εντυπωσιακό, μέσα σε μια κοιλάδα και από γύρω βουνά με πολύ πράσινο. Προτεινόμενη διαδρομή.


Από το Salerno μπήκα στην εθνική προς Νάπολι και φάνηκαν τα πρώτα σημάδια για το τι θα ακολουθούσε. Απόγεμα Κυριακής, οι Ιταλοί επέστρεφαν από τις παραλίες και είχε σχετικό μποτιλιάρισμα. Κοντά στην Πομπηΐα, έστριψα στην SS145 κι άρχισε το πάρτυ. Στο αντίθετο ρεύμα τα αυτοκίνητα ήταν σχεδόν σταματημένα και δεκάδες μηχανάκια έμπαιναν αμάσητα στην δική μου κατεύθυνση και αναγκαστικά οδηγούσα τέρμα δεξιά. Πλησιάζοντας στο Sorrento η κίνηση ήταν πλέον και στα δύο ρεύματα και τα είδα όλα. Οι Ιταλοί με τα scooters οδηγούσαν δίχως αύριο, ξύνοντας και σκοτώνοντας τα πάντα… Πραγματικά, τέτοια κατάσταση δεν έχω ξαναδεί.

Μετά το Sorrento, πλησίαζα στο ξενοδοχείο και κάποια στιγμή το gps μου έδειξε ότι έφτασα αλλά ξενοδοχείο πουθενά. Ρωτώντας μπορεί να μην πας στην πόλη, οι locals που ρώτησα δεν βοήθησαν και τριγυρνούσα περίπου μισή ώρα μέχρι να το βρω αφού και κανείς από την παρέα δεν απαντούσε στις κλήσεις. Τελικά, οι συντεταγμένες του ήταν λάθος και στο maps και στο booking και διόρθωσα το στίγμα όταν έφτασα. Αποζημίωση για την ταλαιπωρία η θέα από το δωμάτιο στον κόλπο της Νάπολι.

 
Τελευταία επεξεργασία:

STF

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
STέFανος
Μοτό
NUDA900R
WR250R
Στη σύγχρονη πόλη της Matera μπορεί να μην είχε αλλά εκεί δίπλα στη παλιά, νομίζω πως είχε κάποια πράγματα να δεις...



Δε πειράζει, καλό είναι να αφήνουμε πάντα κάποια ρέστα για μια επόμενη βόλτα!
 

sek

Κουλό μέλος
Περιοχή
Θεσ/νίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
R1200GS SE
Ανασυγκρότηση και ποδαράτη βόλτα στο χωριό για φαγητό. Το Sant’Agata sui Due Golfi είναι το πανόραμα του Sorrento, 5χλμ απόσταση και λίγο πιο ψηλά, πιο δροσερό το καλοκαίρι. Due Golfi, 2 κόλποι, γιατί η μία πλευρά έχει θέα στον κόλπο της Napoli κι η άλλη στον κόλπο του Salerno.
Η περιοχή φημίζεται για την γαστρονομία της, μόνο σ’ αυτό το χωριό μπορεί να βρει κανείς 2-3 εστιατόρια με αστέρια Michelin που χρησιμοποιούν τοπικά προϊόντα αλλά και με τιμές ιδιαίτερα τσουχτερές. Βέβαια, η χερσόνησος του Sorrento και η ακτή Amalfi είναι πολύ τουριστικές και οι τιμές είναι στα ύψη, ένα μπουκαλάκι νερό έχει από 1,5 μέχρι 3€.




Ακόμα όμως και τα ‘μικρότερα’, τα μη επώνυμα, έχουν πολύ καλό φαγητό με τιμές από 25-30€ το άτομο και 35-40€ με ένα μπουκάλι κρασί. Στα highlights τα χειροποίητα ζυμαρικά, ραβιόλι με μοτσαρέλα, σπαγγέτι με όστρακα και μάλλον η καλύτερη πίτσα που έχω δοκιμάσει.







Εξαιρετικά γλυκά επίσης και για το κλείσιμο είναι must κι ένα φανταστικό gelato…




Δευτέρα 26/7, η δεύτερη μέρα είχε βόλτα στα χωριά της ακτής η οποία είναι βραχώδης και οι παραλίες μικρές κι όπου υπάρχουν μερικά μέτρα αμμουδιάς είναι οργανωμένα με ομπρέλες και ξαπλώστρες. Η διαδρομή είναι κλειστό στροφιλίκι με σημεία που δεν χωράει να διασταυρωθούν 2 οχήματα και έχει φανάρια για την κυκλοφορία. Πάρα πολλή κίνηση και δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν εδώ στην προ covid εποχή με φουλ τουρισμό. Σταμάτα-ξεκίνα με 34-35 βαθμούς κι η πρώτη φορά που είδα στο GS έξι μπάρες θερμοκρασίας. Έκανα και το λάθος να βάλω μπουφάν, μετά από λίγο σταμάτησα και το έβγαλα.









Το Positano, με τα χαρακτηριστικά πολύχρωμα σπίτια είναι το πιο εντυπωσιακό κι αυτό που φιγουράρει πιο πολύ απ’ όλα σε φωτό της περιοχής. Κατεβαίνοντας προς το χωριό, υπάρχουν πολλά μηχανάκια παρκαρισμένα αλλά δύσκολα χωράει μεγάλη με βαλίτσες οπότε το parking είναι μονόδρομος, 5€ την ώρα.

Κατεβήκαμε προς την παραλία και στα στενάκια είχε μποτιλιάρισμα από ανθρώπους.



















Και ρωτάω, αν δεν πιεις εδώ ένα spritz που θα το πιεις;




Συνεχίσαμε προς την Amalfi...












Πολύς κόσμος κι εδώ και παρκάρισμα ούτε για δείγμα. Βρήκαμε σ΄ένα σημείο που είχε πινακίδες ‘Μόνο για κατοίκους’ και παρκάραμε για να δούμε τι θα κάνουμε και δεν απομακρυνθήκαμε. Μετά από 15 λεπτά πέρασε δημοτικός αστυνομικός με μηχανάκι και επέστρεψε σε λίγο με συνοδεία γερανού και σταμάτησε μπροστά από το GS. Αμέσως πήγα και του είπα ότι θα φύγω και μέχρι να βάλω το κράνος και να ξεπαρκάρω τον είδα να βγάζει tablet και pos και να γράφει το scooter δίπλα μου και βέβαια μετά, το πήρε ο γερανός…

 
Τελευταία επεξεργασία:

sek

Κουλό μέλος
Περιοχή
Θεσ/νίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
R1200GS SE
Αποφασίσαμε να ανεβούμε στο Ravello, βρίσκεται σε 365μ υψόμετρο και φημίζεται για την καταπληκτική θέα στην Μεσόγειο. Το μοναδικό parking που έχει το χωριό δεν δέχεται μοτό και άρχισα τα πήγαινε- έλα για να βρω θέση αριστερά ή δεξιά του δρόμου. Μετά από λίγο πάρκαρα κοντά στην έξοδο του parking σε μια σειρά και με άλλα μηχανάκια.

Περάσαμε την κεντρική πλατεία και κάναμε βόλτα στα δρομάκια με κατάληξη την Villa Cimbrone. Είναι γνωστή για τους κήπους της, την Terrazza dell’ Infinito με την καλύτερη ίσως θεά στην ακτή της Amalfi και υπάρχει και 5-άστερο ξενοδοχείο. Οι κήποι είναι ανοιχτοί για το κοινό με 6€ εισιτήριο.
































Κατά τις 7 είπαμε να ξεκινήσουμε προς τα πίσω σε αναζήτηση φαγητού. Στην μηχανή με περίμενε kinder έκπληξη, ένα billeto των 40€ ή 29,40€ αν πληρωνόταν εντός 5 ημερών. Και τα υπόλοιπα μηχανάκια δίπλα μου το ίδιο. Άλλη μια επιτυχία, έχει υπάρξει πάντως και ταξίδι που δεν έχω φέρει πίσω τέτοια αναμνηστικά.

Στην επιστροφή έχει πάλι πολλή κίνηση. Οι Ιταλοί scooterάδες τα ίδια και χειρότερα κι εδώ, ξύνουν αγκώνες και χώνονται παντού και σε κάποιο σημείο ήρθε η κορύφωση. Ενώ περίμενα πίσω από ένα μικρό λεωφορείο να περάσουν τα αυτοκίνητα από το άλλο ρεύμα, εμφανίστηκε θεούλης με scooter, με αντίθετη κατεύθυνση, από τα δεξιά μου, μεταξύ του λεωφορείου και του βράχου κι έχω μείνει χαζός ενώ από πίσω ο αδερφός μου στο αυτοκίνητο του κάνει thumbs up…

Το Positano..




Η επιλογή για φαγητό στην Sant’ Agata ήταν εξίσου απολαυστική με την προηγούμενη.
 

sek

Κουλό μέλος
Περιοχή
Θεσ/νίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
R1200GS SE
Τρίτη 27/7

Η μέρα θα ξεκινούσε με βόλτα και καφέ στο Sorrento. Πλήρωσα εύκολα την κλήση σ’ ένα tobacco shop, όπως μου είχαν πει από την reception του ξενοδοχείου. Δυστυχώς, ένα δυσάρεστο τηλεφώνημα από Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και το ζευγάρι, ο ξάδερφος με την γυναίκα του, επέστρεψαν εσπευσμένα με την επόμενη πτήση.

Το απόγεμα της ίδιας μέρας ξαναπήγαμε με τον bro στο Sorrento για βόλτα και φαγητό.



























Το ιστορικό κέντρο έχει ενδιαφέρον, εμπορικά μαγαζιά, πολλά μικρά εστιατόρια και η εκκλησία του San Paolo που φιλοξενούσε μια έκθεση φωτογραφίας.







Kudos στον φωτογράφο γι’ αυτήν.












Αυτή η μικρή πόλη με τα απότομα βράχια στον κόλπο της Napoli, θεωρείται η γενέτειρα του limoncello.






Κι εδώ πολύ καλό φαγητό.





 

sek

Κουλό μέλος
Περιοχή
Θεσ/νίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
R1200GS SE
Τετάρτη 28/7

Είναι τα γενέθλια του αδερφού μου και τα περάσαμε στο Capri. Είναι στα ανοιχτά της χερσονήσου και είναι εδώ και πάνω από 100 χρόνια δημοφιλές θέρετρο για συγγραφείς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες κι άλλες διασημότητες με 5-άστερα ξενοδοχεία, clubs κι ακριβές μπουτίκ. Η Μύκονος της Ιταλίας.

Χαρακτηριστικά του νησιού το κεντρικό λιμάνι Marina Grande στο Capri, ένα ακόμα στην άλλη πλευρά του νησιού, η Marina Piccola, η Grotta Azzura (Μπλε Σπηλιά), ένα άνοιγμα στον βράχο, με μήκος 60μ και πλάτος μέχρι 25μ, που παίρνει τ’όνομα του από την αντανάκλαση του ηλιακού φωτός που χρωματίζει τα νερά, το Anacapri, ένα χωριό χτισμένο πάνω στους λόφους δυτικά και τα Faraglioni, οι βράχοι/στήλες που ξεπροβάλλουν από την θάλασσα.

Το καραβάκι μας άφησε στο Capri και με τελεφερίκ πήγαμε μέχρι την Piazza Umberto I ή La Piazzetta.


















Aπό εκεί με minibus στο Anacapri.









 

sek

Κουλό μέλος
Περιοχή
Θεσ/νίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
R1200GS SE
La Casa Rossa. Η επιγραφή στην είσοδο καλοσωρίζει τον πολίτη της Απραγόπολης, εκεί που δεν κάνουν τίποτα. :cool:







Anacapri συνέχεια. Η Santa Sophia.











Η θέα από το minibus στην επιστροφή στο Capri.




Η βόλτα συνεχίζεται στα στενά του Capri.










Πολλές επώνυμες μπουτίκ με trendy πραγματάκια.

Euro2020 Italia & limoncello








Capri views.



 
Τελευταία επεξεργασία:

sek

Κουλό μέλος
Περιοχή
Θεσ/νίκη
Όνομα
Νίκος
Μοτό
R1200GS SE
Η μέρα στο Capri έκλεισε με τον γύρο του νησιού με το καραβάκι που ήρθαμε.

Ένα μικρό άνοιγμα στον βράχο - 2μ πλάτος, 1μ ύψος, αριστερά από την σκάλα - κρύβει από πίσω το Blue Grotto, το Μπλε σπήλαιο. Παίρνει τ’ όνομά του από την αντανάκλαση του ηλιακού φωτός που δίνει ένα έντονο μπλε χρώμα στα νέρα μέσα στο σπήλαιο και εσωτερικά έχει πλάτος 25μ και μήκος 60μ. Μπορεί να μπει μέσα μια μικρή βάρκα αν σκύψουν οι επιβαίνοντες.







Ο φάρος Punta Carena λένε ότι φαίνεται από 25 μίλια μακρυά.







Στο βάθος η Marina Piccola.







Αυτοί οι σχηματισμοί των βράχων, faraglioni στα ιταλικά, πήραν το όνομά τους από το ελληνικό ‘φάρος’ ή το λατινικό ‘pharus’ και έχουν ύψος 82 και 106μ.











Το βράδυ, μετά το φαγητό στην Sant’ Agata, καθήσαμε σ’ ένα εξαιρετικό wine/cocktail bar που είχαμε εντοπίσει τις προηγούμενες μέρες.









 
Top Bottom