Μοναχικός περιπλανώμενος στις ακρογωνιές της Ευρώπης (Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Αυστρία)

vadim

Μέλος
Όνομα
Δημήτρης
Μοτό
BMW R1200GS 2015
Δεν έχει καν προλάβει το πλαϊνό stand να ακουμπήσει στο έδαφος και ήδη έχω πεταχτεί από τη σέλα της μηχανής, έχω "ξεριζώσει" το κράνος από το καταϊδρωμένο μου κεφάλι και τρέχω αλαφιασμένος προς την είσοδο του Autogrill. Προσπερνάω - σχεδόν σπρώχνοντας - κάποιους πελάτες, φθάνω στα ψυγεία και αρπάζω το πρώτο αναψυκτικό που βρίσκω μπροστά μου (ήταν ένα ice-tea με γεύση ροδάκινο). Το ανοίγω επί τόπου και το αδειάζω με αγαλλίαση στο λαρύγγι μου. Με το άδειο μπουκάλι και άλλο ένα γεμάτο στα χέρια και με κάποια περίεργα βλέμματα πάνω μου (ή μήπως είναι ιδέα μου?), κατευθύνομαι στην ουρά του ταμείου. Λίγα λεπτά αργότερα, αραχτός σ' ένα τραπεζάκι με θέα το καυτό καταμεσήμερο και την πυρωμένη autostrada, με το έντονο καρδιοχτύπι να καταλαγιάζει σταδιακά, απολαμβάνω τη δροσιά του air condition και του δεύτερου αναψυκτικού και ανακαλώ στη μνήμη μου - σαν φλας μπακ ταινίας του Quentin Tarantino - τα γεγονότα που μεσολάβησαν μέχρι τώρα:

Μετά από δυόμιση χρόνια "ταξιδιωτικής ανομβρίας" και αφού απρόβλεπτες υποχρεώσεις με ανάγκασαν να αναβάλλω το προγραμματισμένο για το καλοκαίρι του 2021 road trip, αρχές του περασμένου Απριλίου, ανυπόμονος και περίχαρης, ξεκινούσα το σχεδιασμό του νέου μοναχικού ταξιδιού μου.
Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι έπρεπε να απαντήσω στα γνωστά 3 "π":

Πού: Στο MotoEurope 2019 είχα κινηθεί κυρίως γύρω από τη Μεσόγειο, οπότε φέτος ήθελα αλλαγή εικόνων, λαχταρούσα να ξαναδώ κλασικά ξυλόσπιτα με λουλουδιασμένες προσόψεις, να ανηφορίσω σε καταπράσινες βουνοπλαγιές, να απολαύσω οδήγηση σε στριφτερούς αλπικούς δρόμους. Η απάντηση στο "πού" λοιπόν ήταν εύκολη: Κεντρική Ευρώπη (πιο αναλυτικά στη συνέχεια).

Πότε: Με τον καιρό όλο και πιο απρόβλεπτο και ασταθή και πολλές φορές επικίνδυνο, - ιδιαίτερα όταν είσαι εκτεθειμένος πάνω σε μια μηχανή - η επιλογή της κατάλληλης εποχής ταξιδιού μοιάζει με ποντάρισμα σε ρουλέτα. Τελικά αποφάσισα να ξεκινήσω όταν η άνοιξη θα άρχιζε να σβήνει μέσα στο καλοκαίρι, δηλαδή μέσα Ιουνίου.

Πώς: Αυτή τη φορά ήθελα να βγω στην Κεντρική Ευρώπη κινούμενος αμιγώς οδικά, - χωρίς τη μεσολάβηση ferry boat και Αδριατικής όπως στα προηγούμενα δύο MotoEurope ("...Ό,τι αγαπώ είναι το πιστόνι σε κίνηση...","Η Συνταγή της Ευτυχίας (Motoeurope 2019: Ισπανία-Γαλλία-Ιταλία)" ) - διασχίζοντας τα κράτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας, είχα κανονίσει μάλιστα και τη διαμονή για τις τρεις πρώτες διανυκτερεύσεις (Σκόπια, Βελιγράδι, Βουδαπέστη). Λίγες μέρες όμως πριν την αναχώρηση, τα μετεωρολογικά νέα περί επερχόμενου καύσωνα από δυτικά με έκαναν να αναπροσαρμόσω το σχεδιασμό και να κλείσω εισιτήριο μονής διαδρομής Πάτρα - Βενετία, ελπίζοντας να "κατέβω" τα Βόρεια Βαλκάνια στην επιστροφή.

Όμως αρκετά μακρηγόρησα με την εισαγωγή, το MotoEurope 2022 ξεκινάει:

Ημέρα 1η (Venice - Lago Maggiore)

Αν και το ferry της ΑΝΕΚ έχει πιάσει στο λιμάνι της Βενετίας (Fusina port) από τις 08:00, έχει περάσει σχεδόν μια ώρα και είμαι καθηλωμένος στο τελευταίο αμπάρι, περιμένοντας να μανουβράρουν για να βγουν τα δεκάδες φορτηγά από πάνω μας. Ευτυχώς, με τους υπόλοιπους εγκλωβισμένους μηχανόβιους φτιάχνουμε μια ωραία παρέα, μοιραζόμαστε τις μοτοσυκλετιστικές μας εμπειρίες και τα ταξιδιωτικά σχέδιά μας και ο χρόνος περνάει πολύ ευχάριστα.
Κατά τις 09:00 βγαίνω επιτέλους στον καθαρό αέρα. Μπροστά μου απλώνεται ένας καταγάλανος ουρανός, ένας υπέροχος καιρός και μια άθλια εικόνα του λιμανιού. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έχουν αφήσει οι Ιταλοί την ακτοπλοϊκή πύλη εισόδου/εξόδου μιας από τις πιο τουριστικές πόλεις του κόσμου να παρουσιάζει αυτή την τριτοκοσμική εικόνα, με χιλιομπαλωμένη άσφαλτο και εγκαταλελειμμένα κτίρια τριγύρω γεμάτα σκουπίδια.

1.jpg



2.jpg


Τέλος όμως οι αρνητικές σκέψεις, ανοικτοί ορίζοντες με περιμένουν κι εγώ, ασυγκράτητος σαν μικρό παιδί, είμαι έτοιμος να τους εξερευνήσω.

4.jpg


Δύο ώρες και περίπου 200 χλμ αργότερα, λίγο μετά τη Brescia, κάνω μια στάση για εσπρεσάκι και φοκάτσια. Πλησιάζει 12:00 όταν, βγαίνοντας από το δροσερό περιβάλλον του Autogrill, με χτυπάει σαν κεραυνός ένα καυτό κύμα ζέστης, Και κάπου εκεί αρχίζει το "πανηγύρι". Αγαπητοί αναγνώστες, δεν ξέρω αν ήταν μόνο ο αναμενόμενος εκείνη την ημέρα καύσωνας των 38 βαθμών ή μια μικρή κρίση πανικού (ή η βλακεία μου να παραλείψω να ενυδατωθώ επαρκώς) η αιτία του ξαφνικού σοκ υπερθερμίας που με κατέλαβε, αλλά από εκείνη τη στιγμή το ταξίδι μετατρέπεται σε μια διαρκώς αυξανόμενη αγωνιώδη δοκιμασία για μένα. Αν και - κόντρα στους κανόνες ασφάλειας - είχα "ξεφορτωθεί" από νωρίς το βαρύ μπουφάν, δεν τολμώ το ίδιο με το κράνος, μολονότι νοιώθω τις ακτίνες του ήλιου να το διαπερνούν και να χώνονται σαν πυρωμένα καρφιά στο κεφάλι μου. Τί μπορώ να κάνω, δεν ήρθε δα και ... το τέλος του κόσμου, σφίγγω τα δόντια και συνεχίζω.

5.jpg


Κι όμως, το τέλος του κόσμου είναι εκεί, στημένο και με περιμένει μετά από 70 χλμ και μια ανοιχτή στροφή. Είναι η εικόνα που αντικρίζω φτάνοντας στον κεντρικό σταθμό διοδίων έξω από το Μιλάνο, μια ατέλειωτη ουρά αυτ/των - καθότι Κυριακή - που περιμένουν υπομονετικά με κλειστά παράθυρα, αναμμένα air condition και τις πιστωτικές στο χέρι για να πληρώσουν το αντίτιμο των διοδίων, μια διαδικασία που - νομίζω ότι - κρατάει αιώνες. Το κεφάλι μου έχει αρχίσει να "μυρμηγκιάζει", αν κάτσω μερικά λεπτά ακόμη κάτω απ' το λιοπύρι, με βλέπω να καταρρέω μαζί με τη μηχανή στην άσφαλτο. Ε όχι! Eίναι καιρός να μπει μπροστά η κλασική ελληνική πατέντα. Βάζω πρώτη και ορμώντας ακάθεκτος, προσπερνάω όλη την ουρά στη λωρίδα μου και φθάνω μερικά αυτοκίνητα πριν το σταθμό. Μέχρι να βρεθεί ένας μεγαλόψυχος οδηγός να μου παραχωρήσει προτεραιότητα, δυστυχώς γνώρισα από κάμποσους άλλους τον απόλυτο αλτρουισμό. Αν και τους έδειχνα τον ήλιο και πόσο εκτεθειμένος είμαι σε σχέση μ'αυτούς, απτόητοι μου έκαναν νοήματα να επιστρέψω στη σειρά μου, που βέβαια την είχα ήδη χάσει. Περνάω τα διόδια και δυο χλμ μετά βλέπω δεξιά μου τη σωτήρια ταμπέλα ενός autogrill.

Κι έτσι, μετά από αυτό το μακρόσυρτο φλας μπακ, ξαναπιάνω το νήμα εκεί που το άφησα, στο τέλος της πρώτης παραγράφου του ταξιδιωτικού μου. Έχω ηρεμήσει πια, έχω ξεϊδρώσει και ενυδατωθεί και είμαι ξανά πάνω στη μηχανή μου για τα τελευταία 100 χλμ μέχρι τον προορισμό.

Και όταν αφήνω την autostrada και παίρνω το δρόμο των λιμνών, ένα ελαφρύ αεράκι έρχεται να με δροσίσει και να αλλάξει άρδην τη διάθεσή μου. Τι σου είναι ο άνθρωπος! Μέχρι πριν λίγο "σερνόμουν" και τώρα, αντικρίζοντας τις πρώτες εικόνες της λίμνης Maggiore, τα έχω αφήσει όλα πίσω μου και η πρωινή ενθουσιώδης διάθεσή μου έχει επανέλθει πανηγυρικά!

6.jpg


7.jpg


Η lago Maggiore (μεγάλη λίμνη) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Ιταλίας μετά την Garda. Η δυτική πλευρά της ανήκει στο Πιεμόντε, η ανατολική στη Λομβαρδία και η βόρεια στο ελβετικό καντόνι του Τιτσίνο. Η μεγαλύτερη και τουριστικότερη παραλίμνια πόλη είναι η Stresa, έχω επιλέξει όμως να διανυκτερεύσω 3 χλμ πιο βόρεια, στο γοητευτικό Baveno.

7a.jpg


Καταμεσήμερο φθάνω στο ξενοδοχείο και ... σε συνέχεια της πρωινής περιπέτειας, έρχεται να επιβεβαιωθεί ο νόμος του Μέρφυ ("ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει") και να επικυρώσει θριαμβευτικά την πιο γκαντέμικη ταξιδιωτική μέρα της ζωής μου! Παραθέτω τηλεγραφικά την αλληλουχία των γεγονότων:

  1. Παρκάρω τη μοτό ακριβώς μπροστά στο ξεν/χείο και πάω κατευθείαν, χωρίς να ξεφορτώσω πράγματα, στη ρεσεψιόν για check-in, αφού το πρώτο πράγμα που ήθελα φθάνοντας ήταν να πετάξω από πάνω μου μπότες και παντελόνι μηχανής και να κάνω ένα δροσερό ντους.
  2. Η ρεσεψιονίστ (ευχάριστη έκπληξη, με υποδέχεται με καλά ελληνικά, αφού έχει δουλέψει κάμποσα χρόνια στην Ελλάδα) μου λέει ότι το parking μπροστά είναι για αυτ/τα και μου προτείνει να μετακινήσω τη μηχανή στην πίσω πλευρά, σε άλλο κλειστό ασφαλές.
  3. Βάζω εμπρός, πάω να ξεκινήσω και ούτε κατάλαβα για πότε μου γλίστρησε πάνω στο γαρμπίλι που ήταν στρωμένο το parking. Άρχισε να γέρνει και βέβαια την άφησα να πέσει, πώς να κρατήσω τα 300+ κιλά της φορτωμένη. Ευτυχώς που έτρεξε αμέσως και με βοήθησε η ευγενέστατη ρεσεψιονίστ να τη σηκώσουμε, γιατί μόνος μου ήταν αδύνατο, ιδιαίτερα μετά από τέτοια μέρα.
  4. Ψυχικό και σωματικό ράκος πια, ανέβηκα στο δωμάτιο και αφέθηκα στις θεραπευτικές ιδιότητες του νερού. Επιτέλους, χαλάρωση...?... όχι ακριβώς! Προσπαθώ να τραβήξω στην μπαλκονόπορτα αυτή τη σκούρα κουρτίνα...
8.jpg


που μου κρύβει αυτήν την υπέροχη θέα της λίμνης...

9.jpg


και ... ξηλώνεται όλο το κουρτινόξυλο και μου μένει στα χέρια.
5. Θα με πιστέψετε αν σας πω ότι κατέβηκα μες στο καταμεσήμερο ξανά στη μηχανή να πάρω μια πένσα από τα εργαλεία μου, να προσπαθήσω μάταια να διορθώσω τη ζημιά και εν τέλει να τηλεφωνήσω με τα αυτιά κατεβασμένα στη ρεσεψιόν για να επιληφθούν εκείνοι? (THE END).

Μετά απ' όλα αυτά κι αφού έπνιξα τον πόνο μου μέσα σ' ένα σνίτσελ με πατάτες τηγανιτές...

9a.jpg


.... και χάθηκα για λίγο στα στενοσόκακα και στις γραφικές πλατειούλες της Stresa και του Baveno ....

10a.jpg


10b.jpg


... ξεκινάω να εξερευνήσω τη λίμνη. Αμέσως με υποδέχεται ένα υπέροχο σκηνικό! Περπατάω στον παραλίμνιο πεζόδρομο και τριγύρω μου ξεφυτρώνουν πολυτελή ξενοδοχεία, δεκάδες εντυπωσιακές βίλλες με τους ολάνθιστους κήπους τους, μια ονειρεμένη πανδαισία χρωμάτων. Στρέφω το βλέμμα μου ψηλά και αγναντεύω τα καταπράσινα βουνά που περιστοιχίζουν τη λίμνη και τα διάσπαρτα γραφικά χωριουδάκια.

10c.jpg


12.jpg


19.jpg


18.jpg


Εικόνες που θυμίζουν έντονα τις άλλες πανέμορφες λίμνες του Βορρά, την Como και τη Garda. Το "διαμάντι του στέμματος" όμως της Maggiore, που τη διαφοροποιεί από τις άλλες δύο είναι τα τρία νησιά Borromeo (από το όνομα της οικογένειας τραπεζιτών που τα κατέχουν εδώ και αιώνες): το Isola Bella, το Isola dei Pescatori και το Isola Madre. Είναι απόγευμα πια, η ζέστη έχει υποχωρήσει αισθητά κι εγώ έχω πάρει το καραβάκι για μια μικρή κρουαζιέρα επιλέγοντας να γνωρίσω τα δύο πρώτα.
Οι εικόνες εν πλω και των δυο νησιών είναι μαγικές, ιδιαίτερα οι κήποι του Isola Bella με τις αναβαθμίδες τους.

19a.jpg


22.jpg


Το Isola Bella, που είναι και το πιο τουριστικό, μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα ήταν μια άγονη βραχονησίδα, ώσπου αποφάσισε ο τότε κόμης Μπορομέο να το μετατρέψει σε καλοκαιρινό παλάτι, το Palazzo Borromeo. Αυτό είναι και το πρώτο αξιοθέατο που επισκέπτομαι στο νησί και περιλαμβάνει κάμποσες αίθουσες έντονα διακοσμημένες σε μπαρόκ ρυθμό, μερικές διαμορφωμένες σαν σπηλιές με τους τοίχους καλυμμένους με κοχύλια και μια πλούσια πινακοθήκη.

22a.jpg


Βγαίνω στον υπαίθριο χώρο, όπου το θέαμα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό. Μπροστά μου απλώνεται ένας πανέμορφος μπαρόκ κήπος, με περίτεχνες συνθέσεις δένδρων και θάμνων, σιντριβάνια και τρεχούμενα νερά, πάμπολλα - μου φάνηκαν υπερβολικά και κακόγουστα - αγάλματα αρχαίων Θεών και μονόκερων, τα υπέροχα λευκά παγώνια να τριγυρίζουν ήρεμα γύρω μου και πάνω απ' όλα την εκπληκτική θέα στη λίμνη από εκεί ψηλά. Όμορφες στιγμές!

23a.jpg


24.jpg



26.jpg


Το Isola dei Pescatori δεν διαθέτει τα μεγαλεία του Bella, αλλά έχει γραφικά δρομάκια και πάμπολλα εστιατόρια, σ' ένα από τα οποία στάθηκα για να τιμήσω το όνομά του (νησί των ψαράδων)!;)

Συνεχίζεται...

26a.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:

Foris 1993

Μέλος
Όνομα
chris
Μοτό
XLV
Υπεροχο intro παντως σε ξαφνιαζει.Πρεπει να ησουν λιγο γκαντεμης στη πρωτη μερα του ταξιδιου :p . Τα μοναχικα ταξιδια ειναι λιγο tricky για καποιους .
 

vadim

Μέλος
Όνομα
Δημήτρης
Μοτό
BMW R1200GS 2015
Ημέρα 2η (Lago d' Orta - Lago Maggiore)

Σ' αυτό το σημείο να πω ότι σύμφωνα με το αρχικό πρόγραμμα, τις πρώτες μέρες του οδοιπορικού μου σχεδίαζα να τις περάσω στις ακτές μερικών από τις πιο ειδυλλιακές λίμνες της Ευρώπης, οπότε σήμερα θα έπρεπε να έχω μαζέψει τα πράγματά μου, να έχω ξεκινήσει νωρίς με κατεύθυνση δυτικά, να έχω ήδη περάσει στη Γαλλία από το Mont Blanc και, μετά από 340 χλμ, να έχω φθάσει στην περίφημη λίμνη Annecy. Δυστυχώς οι προβλέψεις για καύσωνα εξακολουθούν να είναι δυσοίωνες (μιλάνε για 38άρια υπό σκιά), οπότε χθες το βράδυ που γύρισα από τα νησιά, φρόντισα να ακυρώσω τη διαμονή στο Annecy και να παρατείνω την παραμονή μου εδώ για άλλη μια μέρα. Όμως "ουδέν κακόν αμιγές καλού". Είναι αργά το πρωί κι εγώ πάνω στη μηχανή μου ανεβαίνω το λόφο πίσω από τη Stresa, περνώντας μέσα από ορεινά χωριουδάκια και πυκνά δάση και ανυπομονώντας να διανύσω τα 30 χλμ που με χωρίζουν από τη δεύτερη λίμνη του ταξιδιού μου, που θα αναπληρώσει το έλλειμμα της Annecy, τη Lago d' Orta.

Η μικρούλα λίμνη Orta δεν μοιάζει καθόλου με τις μεγάλες αδελφές της Maggiore, Como και Garda. Δεν διαθέτει πεντάστερα ξενοδοχεία ούτε πολυτελή εστιατόρια, δεν κατακλύζουν ορδές τουριστών τα στενάκια της, ούτε ουρές αυτοκινήτων τους δρόμους της. Παράδοξο για τόσο όμορφο τόπο, αλλά έχει καταφέρει να μην υποκύψει στην τουριστική εκμετάλλευση και να αποτελεί ένα μέρος ιδανικό για χαλάρωση και γαλήνη. Συνεπαρμένος από τη θέα, κατηφορίζω μια κατάφυτη χερσόνησο, στην άκρη της οποίας απλώνεται ένα γλυκύτατο χωριουδάκι, η πρωτεύουσα της λίμνης, η Orta San Giulio. Ξεπεζεύω ανυπόμονος και σπεύδω να εξερευνήσω τα πλακόστρωτα δρομάκια και τις γραφικές πλατείες.

28.jpg



27.jpg


Είναι μικρό το χωριό και δεν αργώ μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα να βγω στην κεντρική πλατεία Motta και το λιμανάκι.

28a.jpg


Κι εδώ με περιμένει το αποκορύφωμα της ομορφιάς αυτού του τόπου: Ακριβώς απέναντί μου, στη μέση της λίμνης, μου αποκαλύπτεται το highlight της εκδρομής. Είναι το Isola di San Gioulio, ένα νησάκι που πήρε το όνομά του από τον Άγιο Ιούλιο που έφθασε εδώ τον 4ο αιώνα. Στην φωτογραφία δεσπόζει η μεσαιωνική ομώνυμη Βασιλική. Απολαυστική εικόνα!

28b.jpg


Το υπόλοιπο της ημέρας το αφιέρωσα σ' ένα ακόμη mini road trip, την εξερεύνηση της δυτικής ακτογραμμής της λίμνης Maggiore. Ήταν από τις στιγμές του ταξιδιού που θυμάμαι έντονα! Ένα δροσερό απόγευμα με χαλαρή οδήγηση, γραφικά χωριουδάκια αριστερά μου, ήρεμη η λίμνη δεξιά μου...

29a.jpg



29b.jpg




29c.jpg


.... ούτε που κατάλαβα πότε πέρασα τα ερημικά σύνορα και βγήκα στην Ελβετία για μια σύντομη γνωριμία με τη Λουκέρνη.

29e.jpg


Στην επιστροφή, το ηλιοβασίλεμα με βρήκε να απολαμβάνω, με ένα gelato στο χέρι, τη βόλτα μου στον παραλιακό πεζόδρομο ενός από τα πιο όμορφα χωριά της λίμνης, του Cannobio.

29f.jpg



29g.jpg
 

vadim

Μέλος
Όνομα
Δημήτρης
Μοτό
BMW R1200GS 2015
Υπεροχο intro παντως σε ξαφνιαζει.Πρεπει να ησουν λιγο γκαντεμης στη πρωτη μερα του ταξιδιου :p . Τα μοναχικα ταξιδια ειναι λιγο tricky για καποιους .
Σ' ευχαριστώ Foris 1993 για τα καλά σου λόγια! Όντως λίγο tricky τα μοναχικά ταξίδια, αλλά - κατά την ταπεινή μου γνώμη - στη ζυγαριά υπερτερούν τα πλεονεκτήματα.
 

antsoar

Μέλος
Όνομα
Αντώνης
Μοτό
SWM RS300R
Για κάποιο λόγο μου "χτυπάει" το antivirus και μπλοκάρει τις φωτογραφίες :oops:
 

vadim

Μέλος
Όνομα
Δημήτρης
Μοτό
BMW R1200GS 2015
Για κάποιο λόγο μου "χτυπάει" το antivirus και μπλοκάρει τις φωτογραφίες :oops:
Λυπάμαι antsoar αλλά οι γνώσεις πληροφορικής είναι πολύ φτωχές για να βοηθήσω. Πάντως το οδοιπορικό μου το έχω δημοσιεύσει και σε άλλο ταξιδιωτικό forum, το έχουν δει πάνω από 700 και δεν μου επισημάνθηκε κάποιο ανάλογο πρόβλημα.
 

antsoar

Μέλος
Όνομα
Αντώνης
Μοτό
SWM RS300R
Λυπάμαι antsoar αλλά οι γνώσεις πληροφορικής είναι πολύ φτωχές για να βοηθήσω. Πάντως το οδοιπορικό μου το έχω δημοσιεύσει και σε άλλο ταξιδιωτικό forum, το έχουν δει πάνω από 700 και δεν μου επισημάνθηκε κάποιο ανάλογο πρόβλημα.
Τότε το πιθανότερο είναι ότι το δικό μου antivirus τρώει σκάλωμα με τον host των φωτογραφιών. Ok θα το δω.
 

vadim

Μέλος
Όνομα
Δημήτρης
Μοτό
BMW R1200GS 2015
Τέλεια ! ότι πρέπει μια και είμαι καραντίνα , ταξιδιωτικό σπέσιαλ... :ok:
Ευχαριστώ για το σχόλιό σου dan, εύχομαι γρήγορη και ασφαλή έξοδο από καραντίνα!
 

vadim

Μέλος
Όνομα
Δημήτρης
Μοτό
BMW R1200GS 2015
Ημέρα 3η (Lago Maggiore - Interlaken)

Δεν έχει ξημερώσει καλά-καλά κι αποχαιρετώ τη Maggiore. Σήμερα με περιμένει μια διαδρομή μέσα από επαρχιακούς δρόμους και μερικά από τα ωραιότερα περάσματα της Ευρώπης, στα οποία θα βρεθώ για πρώτη φορά. Ένας αραιά συννεφιασμένος ουρανός κάνει τη μέρα ιδανική για ταξίδι κι εμένα έναν τρισευτυχισμένο αναβάτη.

30.jpg


30A.jpg


Μετά από 60 χλμ προσπερνώ τα εγκαταλελειμμένα και μισογκρεμισμένα ιταλοελβετικά φυλάκια και μπαίνω στην Ελβετία.

30B.jpg


30C.jpg


Κινούμαι στη σκιά των Άλπεων και δεν χρειάζονται παρά μερικά χιλιόμετρα για να μου αποκαλυφθεί το υπέροχο τοπίο της χώρας, μια συνέχεια από καταπράσινες πεδιάδες, ορμητικά ποτάμια, κουκλίστικα χωριά, μοναχικά σαλέ κι ευτυχισμένες αγελάδες. Ένα τοπίο που θεραπεύει κορεσμένα βλέμματα και απαλλάσσει από την αγχωτική καθημερινότητα.

30D.jpg


30ff.jpg



30G.jpg


30gg.JPG


Το πρωί, βλέποντας το Google Maps να μου υπολογίζει σχεδόν 5 ώρες οδήγηση για 270 χλμ, έψαχνα να βρω το λάθος του. Τελικά, είχε και πάλι δίκιο.

30H.jpg


30I.jpg



30J.jpg


Παραδομένος στην ομορφιά γύρω μου και στα απολαυστικά στροφιλίκια, ούτε που κατάλαβα πότε έφτασα στην κορυφή του Simplon Pass στα 2 χλμ υψόμετρο.

30L.jpg


Είμαι πίσω στους χρόνους, οπότε ακυρώνω μια μικρή στάση γνωριμίας με την πόλη Brig. Ξαφνικά, κάπου εκεί στο βάθος διακρίνω να φιδοσέρνεται μια μακριά γκριζοκόκκινη φιγούρα.

31A.jpg


Ακόμη και τώρα που γράφω, ρίγη συγκίνησης με διατρέχουν! Είναι το περίφημο Glacier Express, το πιο διάσημο ελβετικό πανοραμικό τραίνο, ψηλά στη λίστα των ταξιδιωτικών επιθυμιών μου, να κάνω κάποτε με αυτό τη διαδρομή από το St Moritz μέχρι το Zermatt και τους πρόποδες του Matterhorn. Για κάμποσα λεπτά απολαμβάνω ένα τρελό κρυφτούλι μαζί του, να το χάνω μέσα σ' ένα τούνελ και να το βλέπω ξαφνικά να εμφανίζεται πίσω από μια λοφοπλαγιά, τόσο κοντά μου που μπορώ να διακρίνω κάποιους επιβάτες να με χαιρετάνε. Από τις αξέχαστες στιγμές του ταξιδιού μου!!

31B.jpg


31C.jpg


31D.jpg
 

vadim

Μέλος
Όνομα
Δημήτρης
Μοτό
BMW R1200GS 2015
Διασχίζω για κάμποση ώρα ένα βαθύ φαράγγι, κινούμενος παράλληλα σ' ένα ποταμάκι, ώσπου μπροστά μου εμφανίζεται ξαφνικά το επόμενο "εμπόδιο", οι Βερνικές Άλπεις και το πέρασμα Grimsel.

31E.jpg


Όσο μαζεύω τα μέτρα μέχρι την κορυφή του πάσου (υψόμετρο 2.164 μ.), τόσο αλλάζει ο καιρός. Μαζί με τις πρώτες εικόνες χιονιού στις βουνοκορφές, έρχεται ένα ψιλόβροχο και μια υγρασία που περονιάζει.

31F.jpg


31FF.jpg


Στην κορυφή γίνεται ένας χαμός από μηχανόβιους, αφού το Grimsel Pass (όπως και το γειτονικό Furka Pass) με τα στροφιλίκια του είναι πολύ δημοφιλές.

31g.jpg


31i.jpg


31J.jpg


Μόλις προσγειώνομαι ξανά στα πεδινά, ο καιρός επανέρχεται στα καλά πρωινά επίπεδα....

31K.jpg


.... και σε λίγο ξεπροβάλει πανέμορφη η τρίτη λίμνη του ταξιδιού μου, η Brienzersee.

31L.jpg


31M.jpg


Πολύ γρήγορα μπαίνω στο δημοφιλές Interlaken, που όπως λέει και το όνομά του, βρίσκεται ανάμεσα στις λίμνες Brienzersee και Thunersee.

31n.jpg


Το Interlaken το έχω γνωρίσει σε παλαιότερο ταξίδι μου, κοσμοπολίτικο και μάλλον υπερεκτιμημένο, αποτελεί όμως βάση για εξερεύνηση των γύρω πανέμορφων περιοχών, αλλά και για extreme sports. Κάνω μια μικρή στάση για φαγητό και παρότι το ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύσω σήμερα απέχει από εδώ 4 χλμ, προτιμώ να συνεχίσω. Μετά από μια δεκάδα χλμ φτάνω σε ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα χωριά της Ελβετίας, το Lauterbrunnen.

31oo.jpg


31q.jpg


31r.jpg


Το Lauterbrunnen από μόνο του είναι ένα ακόμη ειδυλλιακό ελβετικό χωριουδάκι. Έχει όμως την τύχη να είναι "φυτεμένο" σ' ένα απίστευτου φυσικού κάλλους σημείο, στο βάθος της ομώνυμης κοιλάδας, από τις ωραιότερες των Άλπεων, με τους καταπράσινους ορεινούς όγκους γύρω της να προσθέτουν στο τοπίο μια άγρια ομορφιά. Επιπρόσθετα, διαθέτει το ορόσημό της, το διάσημο καταρράκτη Staubbach, που πέφτει από ύψος 300 μέτρα, ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα, που δυστυχώς ο φακός του κινητού μου δεν μπορεί να απεικονίσει στο ελάχιστο!

31s.jpg


Το καλύτερο σημείο βέβαια για να απολαύσεις το μεγαλείο της περιοχής είναι από ψηλά, από άλλα δυο παραμυθένια χωριουδάκια, το Wengen και το Murren, τα οποία όμως προσεγγίζονται μόνο με τρένο και τελεφερίκ. Το τρένο όμως ξεκινά σε 30 λεπτά και είμαι αρκετά κουρασμένος για να περιμένω. Κανένα πρόβλημα, αποφασίζω να παρατείνω τη διαμονή μου εδώ άλλη μια μέρα, οπότε ας περιμένει ο παράδεισος μέχρι αύριο.

Όπως έγραψα πριν, δεν έκλεισα διανυκτέρευση στο Interlaken, αλλά στο Ringgenberg, ένα χωριό στις όχθες της λίμνης Brienz. Το δωμάτιο είναι ένα κλουβί, αλλά η θέα από το μπαλκονάκι άπαιχτη!

31y.jpg


Αργά το απόγευμα, ξεκούραστος και ορεξάτος, κίνησα για τον περίπλου της τέταρτης λίμνης του ταξιδιού μου, της Thunersee. Παρά το ψιλόβροχο, ήταν μια απολαυστική διαδρομή, με αποκορύφωμα την πανέμορφη πόλη Thun και το ομώνυμο κάστρο της, στο δυτικό άκρο της λίμνης, στις όχθες του ποταμού Άαρ. Αν βρεθείτε στην περιοχή μην τη χάσετε.

32a.jpg


32aa.jpg



32b.jpg



32c.jpg



32d.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:

snpl

Μέλος
Περιοχή
Βιβ λα Φρανς
Όνομα
Σπύρος
Μοτό
Teneke II
Είναι το περίφημο Glacier Express, το πιο διάσημο ελβετικό πανοραμικό τραίνο, ψηλά στη λίστα των ταξιδιωτικών επιθυμιών μου,
Υπάρχει και άλλη μία ωραία διαδρομή με τρένο απο Lauterbruhnen προς Kleine Scheidegg και απο εκεί οδοντωτός για Jungfraujoch. Το τρένο φτάνει μεχρι τα 3540 μέτρα υψόμετρο. Η κορυφή είναι 3463 και έχεις θέα τον παγετώνα Aletsch που είναι ο μεγαλύτερος των άλπεων.
Το ανέβασμα μπορεί να γίνει και από το Grindelwald με το τελεφερίκ Eiger express όπου έχεις θέα την βόρεια πλευρά του Eiger και τον ομώνυμο παγετώνα και στην συνέχεια με οδοντωτό μέχρι Jungfrau.
 

nick_89

Μέλος
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Honda XL650V Transalp
Καλή σου μέρα!
Με ταξίδεψες για 5-6 λεπτάκια, με τις εικόνες σου και την αφήγηση.

Καλά ταξίδια να έχεις και όμορφες διαδρομές!
 

Foris 1993

Μέλος
Όνομα
chris
Μοτό
XLV
Καλημέρα μόλις τελειώσεις με τη περιγραφή του ταξιδιού σου θέλεις να μας πεις πως το οργανώσες και τη εξοπλισμό/χαρτιά χρειάστηκαν;
 
Top Bottom