θελει λιγο τσιγκελωμα το μουστακι στις ακρες.Για να κλείσουμε το θέμα και τις απορίες του εμπνευστή του θεματος
Το πουλι είναι μπαγλαμάς
Στάλθηκε από το VOG-L29 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
θελει λιγο τσιγκελωμα το μουστακι στις ακρες.Για να κλείσουμε το θέμα και τις απορίες του εμπνευστή του θεματος
Το πουλι είναι μπαγλαμάς
Στάλθηκε από το VOG-L29 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Και ποιος άνθρωπος Βαγγέλη -που έχει μοτοσυκλέτα- δεν τα κάνει αυτά τα πράγματα; Ο ένας ή οι δυο στους εκατό; ΟΚ, και ανοίγουμε όλη αυτή τη συζήτηση για αυτούς τους δυο; Για να αποδεχθούμε ότι αυτοί οι δυο δεν είναι μοτοσυκλετιστές αλλά οδηγοί μοτοσυκλέτας; Ή να βάλουμε τώρα και χρονόμετρο και να ρωτάμε κάθε πότε ζει και αναπνέει ο καθένας με την ιδέα του σιδερικού. Προσωπικά ταξιδεύω και χωρίς αυτήν ΜΕ αυτήν όταν δεν γίνεται αλλιώς (πρόσφατα γύριζα με τον Magelanos τα Μογγολικά εδάφη).Τσάμπα σκάτε.. Καταρχήν μοτοσυκλετιστές είμαστε όλοι όσοι οδηγάμε μοτοσυκλέτα.
το Πουλί μάλλον αναφερόταν πιο πολύ σε αυτό που λέμε μηχανόβιος. Αυτός δηλαδή που ζεί και αναπνέει περισσότερο με την μοτοσυκλέτα, ονειρεύεται και κάνει ταξίδια, την παίρνει σε ζέστη, κρύο, βροχή κλπ κλπ.
εεεε με κόλλησες τώρα! εγώ να σου πω την αλήθεια νομίζω οτι ούτε οι μισοί που έχουν μοτοσυκλέτα ή παπί ή σκούτερ ή βέσπα δεν είναι μηχανόβιοι. Πολύς κόσμος είναι που έχει ένα δίτροχο ως όχημα εργασίας ή διευκόλυνσης. Ούτε κακό είναι ούτε τίποτα. Απλά ο μηχανόβιος νομίζω είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο τρέλας, βαμμένος με τις μηχανές, θα αποφύγει άλλα έξοδα να πάρει ξέρω γω ένα καλό κράνος ή μια καινούργια στολή, θα καβαλάει αν μπορεί και κάθε μέρα, βρέχει χιονίζει κλπ κλπ. Για μένα προσωπικά πολύ περισσότερο μηχανόβιος ένιωθα το 2005 με το πρώτο μου παπί που δεν ήθελα να ξεκαβαλήσω παρά τώρα που στη πρώτη ευκαιρία θα πάρω και το αμάξι να πάω ταξίδι ή άμα βρέχει! Νιώθω μηχανόβιος αλλά καμιά φορά άμα έχει πολύ ζέστη ας πούμε ή σκατόκαιρο θα το αποφύγω, σταυρώστε με είμαι ντεμέκ!Και ποιος άνθρωπος Βαγγέλη -που έχει μοτοσυκλέτα- δεν τα κάνει αυτά τα πράγματα; Ο ένας ή οι δυο στους εκατό; ΟΚ, και ανοίγουμε όλη αυτή τη συζήτηση για αυτούς τους δυο; Για να αποδεχθούμε ότι αυτοί οι δυο δεν είναι μοτοσυκλετιστές αλλά οδηγοί μοτοσυκλέτας; Ή να βάλουμε τώρα και χρονόμετρο και να ρωτάμε κάθε πότε ζει και αναπνέει ο καθένας με την ιδέα του σιδερικού. Προσωπικά ταξιδεύω και χωρίς αυτήν ΜΕ αυτήν όταν δεν γίνεται αλλιώς (πρόσφατα γύριζα με τον Magelanos τα Μογγολικά εδάφη).
Και το παιδάκι που μοιράζει πίτσες δε μπορεί να ονειρευτεί ότι θα πάει με τη κοπελιά του στη παραλία μια βόλτα; Αλλά αυτός δεν είναι μηχανόβιος, ενώ εμείς ήμασταν τότε.... παλιά.... Για να σκαλίσουμε λίγο το μυαλό μας να θυμηθούμε, αλλά πέρασαν πολλά χρόνια και δεν θυμόμαστε πως και με ποιους τρόπους αισθανόμασταν μοτοσυκλετιστές.
Κάτω τα χέρια από τον Στέργιο!
Οποτε να σβήσουμε όλες τις απόψεις που έχουν γραφτεί και να τον αφήσουμε με το πρώτο ποστTo πουλί είναι ερωτικός φιλόσοφος. Έχει μεταφυσικές απορίες που δεν χρειάζονται απάντηση σώνει και καλά όμως.
Για λίγο μπήκα στην ατμόσφαιρα. Φωτιά στη μέση, ινδιάνικες σκηνές από πίσω και τριγύρω μας και πίπα ειρήνης που αλλάζει χέρια σε κυκλική φορά αντίθετη από αυτήν των ρολογιών.To Πουλί δεν έκανε τυχαία το ερώτημα...έχει εισπράξει τα αναλογα vibes...το Πουλί θα μας σώσει όχι εμείς αυτό...
Και ποτέ παρακαλώ.... θα φάμε κουφέτα;;;;;;Ας πούμε ...
Θεωρώ τον ακατανομαστο μοτοσυκλετιστη
Απαλό χέρι
Ρυθμός στην οδήγηση
Σύνδεση με το εργαλείο ,αλληλοσεβασμός ,και εμπιστοσύνη αμοιβαία
Προσυλωση στον δρόμο
Προνοητικός και όχι παρορμητικός
Γουστάρει την μηχανή ,με βροχή με ήλιο την νύχτα
Του σηκώνετε ....από παντού
Τον παρακολουθώ χρόνια
Πάντα τελευταίος να προσέχει την ομάδα
Προσέχει τους πεζούς τα αμάξια τα φορτηγά
Φωτογραφίζει τα πάντα με την μηχανή η με την ματιά του
Αυτός πρεπει να είναι ..και είναι λυπηρό , ένα δείγμα μοτοσυκλετιστη ...μάλλον
Λέω εγώ ...τώρα ....
Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμαΚαταραμένη γενιά του 60κατι ψιλα... Περίεργοι τύποι
Ωραία τοποθέτηση, αν και όπως έγραψα παραπάνω η στάση ζωής δε μπορεί να περιορίζεται στη καβάλα ενός σιδερικού, συνήθως αυτό μπορεί να είναι ένα αρμονικό συμπλήρωμα. Παρ' όλα αυτά δε μπορώ να μην ομολογήσω πως σε ότι αφορά τον μοτοσυκλετισμό και τον μοτοσυκλετιστή αυτά που έγραψες μου άρεσαν. Σκεφτόμουν πόσα αντίθετα από αυτά που περιγράφεις συμβαίνουν τριγύρω μας και πολλοί από τους ενόχους συμμετέχουν στα μοτοσυκλετιστικά forum's.Μηχανοβιος είναι σταση ζωης.
Είναι ο ελευθερος ανθρωπος ο επαναστατης. Γιατι συνδεθηκε και ταυτιστηκε με την μηχανη ? Γιατι τοτε στο μακρινο ’60 αυτος που αναζητουσε την <ελευθερια> να σπασει τα δεσμα ενός κοσμου που οδηγουσε σε αφανισμους, να ταξιδεψει, να γνωρισει, να μοιραστει, να χαρει το δωρο της ζωης βρηκε σε αυτο το εργαλειο όλα οσα πολλοι από εμας νοιωθουμε.
Το να καβαλας μηχανη εκφραζει και δηλωνει αυτή την φιλοσοφια.
Πως καταλαβαινεις τον μηχανοβιο. Σε οποιο σημειο του δρομου και αν τον συναντησεις, στο ταξιδι, σε οποιο <ζορι> τραβαει με το γονατο στην ασφαλτο ΠΑΝΤΑ θα εχει αφησει ένα περιθωριο να παιξει τα φωτα , να σηκωσει το χερι ή εστω να κουνησει το κεφαλι. Γιατι ?
Γιατι αναγνωριζει σε σενα αυτό που ο ιδιος μαχεται να είναι, ενας ελευθερος ανθρωπος και σου δειχνει τον σεβασμο του.
Αν εισαι σταματημενος στην ακρη του δρομου θα σταματησει ή θα κοψει λιγο για να δει μηπως χρειαζεσαι κατι, θα σου μιλησει σε κάθε σταση που θα βρεθειτε γιατι νοιωθει ότι ειστε <αδελφια>.
Αν οδηγατε σε ομαδα θα είναι αυτος που θα κανει σκουπα ή θα ξερει παντα που είναι ο προηγουμενος και ο επομενος. Συνηθως είναι αυτος που ξερει τα ορια του, δεν χρειαζεται να αποδειξει τιποτα σε κανεναν, απλα φροντιζει την ομαδα των <αδελφων>.
Ανεξαρτητα τι οδηγας εκεινη την στιγμη, ή εισαι μηχανοβιος ή όχι. Και με το αμαξι να εισαι πολλες φορες θα αναψεις τα φωτα (με λιγη συστολη ισως) ή θα αφησεις πολύ χωρο στον (αδελφο) που τα δινει.
Αν δεν τα καταλαβαινεις όλα αυτά, καληνυχτα.
Γιαυτο αδελφια ότι ειμαστε το δηλωνουμε στον δρομο.
Για να καταλάβω, αν το παραπάνω κείμενο είχε δοθεί έτσι:Χαζευα χτες εναν μοτοσυκλετιστη ακρανωτο/ξεμπλετσωτο στο δρομο για τη δουλεια, που πηγαινε πορεια με τα ποδια να κρεμονται στο εδαφος, σε ενα κατιΜΑΧ με φιμε καλυμμα πινακιδας, κανοντας σλαλομ στην κινηση σαν να μην υπηρχε αλλος στο δρομο. Σημερα χαζευα εναν αλλο μοτοσυκλετιστη χιπστερα μουσατο με κρανακι τρικολορε σε ενα ρετρο μοτοσακο που πηγαινε χαλαρα αλλα δεν μπορουσε να κρατησει το μηχανακι σε ευθεια. Ειδα και εναν πατερα με το μωρο παιδακι πανω σε ενα σκουτερ, το κρανος το ειχε δωσει στο παιδι, περισσευε σαν κατσαρολα.
Εχετε δικιο τελικα, ολοι μοτοσυκλετιστες ειμαστε.