Κάνε κάποιες λίγες αλλαγές που χρειάζεται το εργαλειο και συνέχισε έτσι.Η αλήθεια είναι τα είδα όλα. Αλλά πήγα όπου με πήγατε. Σας ευχαριστώ
Μετά από κάθε βόλτα στο καντηλι, γινόμαστε καλύτεροι.
Κάνε κάποιες λίγες αλλαγές που χρειάζεται το εργαλειο και συνέχισε έτσι.Η αλήθεια είναι τα είδα όλα. Αλλά πήγα όπου με πήγατε. Σας ευχαριστώ
Λεγε....Πολύ όμορφη βόλτα, μακράν η δυσκολότερη διαδρομή που έχω κάνει. Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα αβέβαιος και αγχωμένος για την διαδρομή. Υπήρχε δυσκολία να φτάσεις στο σημείο συνάντησης καθώς από τον Άγιο Στέφανο μέχρι μετά την Μαλακάσα την ώρα που πέρασα είχε πολύ αέρα και χιόνι (όχι στρωμένο, ωστόσο το αλάτι που μόλις είχαν ρίξει οι αλατιερες ήταν ενοχλητικό), σε συνδυασμό με το ανοιχτό κράνος ήταν αρκετά σπαστικό. Μετά, με το που πατήσαμε χώμα είχε πολύ λάσπη σε ανηφορικό και επειδή όλο άκουγα για την δυσκολία του Καντηλιού φοβήθηκα και όπως ήταν φυσικό κόλλησα. Πρώτη φορά σκέφτηκα να αφήσω βόλτα και μάλιστα από τα πρώτα 20 μέτρα. Το ΤΑ σε αυτή την ανηφόρα δεν το ανέβασα εγώ (δεν θυμάμαι ποιος το ανέβασε και μου έδωσε το δικό του, ευχαριστώ πολύ. Τα μικρά πάνε μόνα τους). Το υπόλοιπο της διαδρομής το έβγαλα με αρκετή δυσκολία. Είναι ελάχιστες οι φορές που οδηγώ καθιστός στο χώμα (σχεδόν ποτε) και αυτή τη φορά δεν μπορούσα από το άγχος ούτε τα μασπιε να πατήσω. Είχα βγάλει και το φτερό και δεν έβλεπα τίποτα από τις λάσπες και το χιόνι που μου ερχόντουσαν στα μάτια (ειδικά στην άσφαλτο) καθώς η μάσκα με το που την έβαζα γίνονταν χάλια (νομίζω ο Στάθης ήταν που μου είπε αν έβλεπες που πάμε δεν θα συνέχιζες). Σιγουριά αισθάνθηκα λίγο πριν βγούμε στην άσφαλτο για τελευταία φορά και κατάφερα να οδηγήσω (από το σημείο που τελείωσαν τα χιόνια και άρχισαν οι λάσπες , στη μέση περίπου έπεσε ο Χρήστος). Αφού φτάσαμε στο σημείο που κάναμε μεταβολή για πίσω μετά από λίγο μάζεψα μια (την μοναδική, αν και έσωσα δυο τρεις άλλες) που την είδε μόνο ο Παντελής, και προσφέρθηκε να αλλάξουμε για λίγο μηχανάκια για να με ξεκουράσει (τον ευχαριστώ και από εδω). Πέρα από την πρώτη ανηφόρα δεν κόλλησα πουθενά αλλού. Παρόλα αυτά, τα σημεία που αισθανόμουν μεγαλύτερη σιγουριά ήταν αυτά που περνάγαμε ποταμάκια και χαλασμένα κομμάτια. Ωστόσο και σε αυτά ήθελα βοήθεια γιατί η ψυχολογία και η κούραση δεν με άφηναν να οδηγήσω στο 100%. Κλείνοντας να πω πώς είχα πάνω στο μηχανάκι anekee wild. Το πισω σχεδόν καινούριο με γύρω στα 600 χλμ το πολύ, και το μπροστινό στην μέση του. Η φυσική μου κατάσταση είναι πάνω από τον μέσο όρο και το αριστερό μου χέρι κάποια στιγμή με είχε ταράξει στις κράμπες και δεν κλείναν τα δάχτυλα. Είναι η πρώτη φορά που είμαι πιασμένος μετά από βόλτα. Δεν ξέρω αν θα ξαναεμπαινα στην διαδικασία για μια τέτοια βόλτα, με αυτές τι συνθήκες και τόσο μακριά από την βάση μου. Θα ήθελα τουλάχιστον ψηλό φτερό, ανοιχτό καιρο και λάστιχο 90 10 (να πω πώς όποια και να είναι η διαδρομή όσο δύσκολη και να είναι δύσκολα θα αρνηθώ να δοκιμάσω - δεν το έχω κάνει ποτέ). Μάζεψα πολύ κούραση όσο βέβαια και ευχαρίστηση. Ηταν τρομερή εμπειρία από αυτές που δεν ξεχνάς ποτέ.
Υγ. Όλα αυτά τα έγραψα για την πιθανότητα που κάποιος με αντίστοιχο μηχανάκι θελήσει να κάνει μια τέτοια βόλτα σε αυτές τις συνθήκες και σκέφτεται αν θα βγάλει την διαδρομή.
Συμφωνώ απόλυτα. Αν είχε πιο επιθετική εμφάνιση και μάρκετινγκ θα το θέλανε πολλοι.@ Turtle
Το τρανσαλπ λογω χλιαρης εμφανισης ειναι μια παρεξηγημενη μοτοσυκλετα οσον αφορα τις οφ ροαντ δυνατοτητες της Με εχει παει σε μερη που οταν ηρθε στα χερια μου δεν τολμαγα να φανταστω...
Τελικά έκανες καλά που δεν εγκατέλειψες στην αρχή αν και ομολογώ πως σκέφτηκα πως ίσως έπρεπε να το κάνεις εκείνη την ώρα για λόγους ταλαιπωρίας και ασφάλειας. Παρόλα αυτά έδειξες χαρακτήρα δαγκώσες ταυτότητα και ανέβηκες.. Αξία ανεκτίμητη!! Έτσι χτίζονται χαρακτήρες. Οι επόμενες δυσκολίες θα σου φανούν πιο εύκολες.Πολύ όμορφη βόλτα, μακράν η δυσκολότερη διαδρομή που έχω κάνει. Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα αβέβαιος και αγχωμένος για την διαδρομή. Υπήρχε δυσκολία να φτάσεις στο σημείο συνάντησης καθώς από τον Άγιο Στέφανο μέχρι μετά την Μαλακάσα την ώρα που πέρασα είχε πολύ αέρα και χιόνι (όχι στρωμένο, ωστόσο το αλάτι που μόλις είχαν ρίξει οι αλατιερες ήταν ενοχλητικό), σε συνδυασμό με το ανοιχτό κράνος ήταν αρκετά σπαστικό. Μετά, με το που πατήσαμε χώμα είχε πολύ λάσπη σε ανηφορικό και επειδή όλο άκουγα για την δυσκολία του Καντηλιού φοβήθηκα και όπως ήταν φυσικό κόλλησα. Πρώτη φορά σκέφτηκα να αφήσω βόλτα και μάλιστα από τα πρώτα 20 μέτρα. Το ΤΑ σε αυτή την ανηφόρα δεν το ανέβασα εγώ (δεν θυμάμαι ποιος το ανέβασε και μου έδωσε το δικό του, ευχαριστώ πολύ. Τα μικρά πάνε μόνα τους). Το υπόλοιπο της διαδρομής το έβγαλα με αρκετή δυσκολία. Είναι ελάχιστες οι φορές που οδηγώ καθιστός στο χώμα (σχεδόν ποτε) και αυτή τη φορά δεν μπορούσα από το άγχος ούτε τα μασπιε να πατήσω. Είχα βγάλει και το φτερό και δεν έβλεπα τίποτα από τις λάσπες και το χιόνι που μου ερχόντουσαν στα μάτια (ειδικά στην άσφαλτο) καθώς η μάσκα με το που την έβαζα γίνονταν χάλια (νομίζω ο Στάθης ήταν που μου είπε αν έβλεπες που πάμε δεν θα συνέχιζες). Σιγουριά αισθάνθηκα λίγο πριν βγούμε στην άσφαλτο για τελευταία φορά και κατάφερα να οδηγήσω (από το σημείο που τελείωσαν τα χιόνια και άρχισαν οι λάσπες , στη μέση περίπου έπεσε ο Χρήστος). Αφού φτάσαμε στο σημείο που κάναμε μεταβολή για πίσω μετά από λίγο μάζεψα μια (την μοναδική, αν και έσωσα δυο τρεις άλλες) που την είδε μόνο ο Παντελής, και προσφέρθηκε να αλλάξουμε για λίγο μηχανάκια για να με ξεκουράσει (τον ευχαριστώ και από εδω). Πέρα από την πρώτη ανηφόρα δεν κόλλησα πουθενά αλλού. Παρόλα αυτά, τα σημεία που αισθανόμουν μεγαλύτερη σιγουριά ήταν αυτά που περνάγαμε ποταμάκια και χαλασμένα κομμάτια. Ωστόσο και σε αυτά ήθελα βοήθεια γιατί η ψυχολογία και η κούραση δεν με άφηναν να οδηγήσω στο 100%. Κλείνοντας να πω πώς είχα πάνω στο μηχανάκι anekee wild. Το πισω σχεδόν καινούριο με γύρω στα 600 χλμ το πολύ, και το μπροστινό στην μέση του. Η φυσική μου κατάσταση είναι πάνω από τον μέσο όρο και το αριστερό μου χέρι κάποια στιγμή με είχε ταράξει στις κράμπες και δεν κλείναν τα δάχτυλα. Είναι η πρώτη φορά που είμαι πιασμένος μετά από βόλτα. Δεν ξέρω αν θα ξαναεμπαινα στην διαδικασία για μια τέτοια βόλτα, με αυτές τι συνθήκες και τόσο μακριά από την βάση μου. Θα ήθελα τουλάχιστον ψηλό φτερό, ανοιχτό καιρο και λάστιχο 90 10 (να πω πώς όποια και να είναι η διαδρομή όσο δύσκολη και να είναι δύσκολα θα αρνηθώ να δοκιμάσω - δεν το έχω κάνει ποτέ). Μάζεψα πολύ κούραση όσο βέβαια και ευχαρίστηση. Ηταν τρομερή εμπειρία από αυτές που δεν ξεχνάς ποτέ.
Υγ. Όλα αυτά τα έγραψα για την πιθανότητα που κάποιος με αντίστοιχο μηχανάκι θελήσει να κάνει μια τέτοια βόλτα σε αυτές τις συνθήκες και σκέφτεται αν θα βγάλει την διαδρομή.
Με το EXC και το νούμερο 76 ποιο παλικάρι είναι να μας πει εάν βλέπει τίποτα με την αλλαγή στο μπροστινό φανάρι...?