Οδοιπορικο στο Μαροκο

[desert fox]

Οδοιπορικο στο Μαροκο
.. κάτι που μου έμεινε χαραγμένο βαθιά στην ψυχή και στο μυαλό στα δυο τελευταία ταξίδια μου, είναι η πλανεύτρα η έρημος.Oσο μαγευτική κι όμορφη είναι όταν αντικρίζει κανείς τους χρυσοκόκκινους αμμόλοφους σ΄ αυτό το απέραντο τίποτα, τόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει αν δεν σεβαστείς τους κανόνες της,
που είναι αποτυπωμένοι που αλλού ... πάνω στην ίδια την άμμο..
Μετά την μαγευτική Τυνησία το 2011..
προορισμός μας το μυστηριώδες Μαρόκο..



Δύσκολο ταξίδι από την γέννηση του ακόμα , προσπαθούμε τρία άτομα ( εγώ , ο κουμπάρος μου ο Μάνος , και ο Νότης) να συντονίσουμε τις δουλειές μας , τις ημερομηνίες και τις οικογένειες μας ,σε μια προετοιμασία για δύσκολους δρόμους, μονοπάτια , διαμονή, επιβίωση .
Οι χάρτες ήταν απλωμένοι ένα χρόνο περίπου από τη στιγμή που πήραμε την απόφαση για το μεγάλο ταξίδι , το όποιο απαιτούσε πολύ καλή οργάνωση μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Αφού κλείστηκαν οι ημερομηνίες και τα πρώτα ακτοπλοϊκά εισιτήρια ( Ηγουμενίτσα – Ancona , Civitavecchia - barcelona) για το βράδυ στις 1η του Μαΐου ( ημέρα Πάσχα αν θυμάστε).
Tην ημέρα εκείνη ξεκίνησα από το χωριό μου στις Σέρρες που είχα πάει για ανάσταση με τους γονείς μου. Το ξυπνητήρι ενεργοποιήθηκε για τις 05:00 το πρωί αλλά το έκλεισα στις 04:00 ( η αγωνία είχε φτάσει σε επικίνδυνο σημείο) και μετά από έναν γρήγορο ελληνικό καφέ πήρα τον δρόμο για Θεσσαλονίκη και αμέσως μετά για Τύρναβο (στον κουμπαρο μου τον Μανο) όπου το Πασχαλιάτικο τραπέζι με υποδέχτηκε με ένα 20κιλο αρνί σε μια τεράστια σούβλα που γυρνούσε μια ο Μάνος μια ο Πεθερός του…



Μετά από ένα καλό φαγοπότι μιλάμε με τον Νότη που ήταν στο χωριό του (έξω από τα Τρίκαλα)και συμφωνούμε να ξεκινήσουμε πιο νωρίς για Ηγουμενίτσα μιας και ο καιρός πήγαινε για βροχή. Συνάντηση στην Εθνική , και τρεις φίλοι με ένα
GS1200 (Νότης) και δυο Varadero ( Mάνος Δημήτρης), ξεκινάμε για Ηγουμενίτσα όπου θα βρισκόμασταν με τον Κυριάκο (φίλος από Λάρισα που είχαμε ταξιδέψει μαζί στην Τυνησία) και την κοπέλα του οι οποίοι θα έκαναν το γύρω της Τοσκάνης.

Οι ουρανοί άνοιξαν 50 χιλ. πριν το λιμάνι , υποχρεώνοντας μας να φορέσουμε αδιάβροχα από τα πρώτα χιλιόμετρα του ταξιδιού. Φτάνουμε στο λιμάνι και σε λίγη ώρα και ο Κυριάκος με το GS1200 Adv. Επιβιβαζόμαστε στο καράβι κι αφού δένουμε τις μηχανές στο γκαράζ ανεβαίνουμε στο σαλόνι για καφεδάκι . Oι χάρτες άνοιξαν για άλλη μια φορά ρίχνοντας μια τελευταία ματιά και μετά ύπνο στα φουσκωτά στρώματα στο κατάστρωμα.

 

[desert fox]

Ημέρα 2η 2/5/16
Το μεσημέρι φτάσαμε Ανκόνα χαιρετηθήκαμε με τον Κυριάκο και την κοπέλα του και χωρίς να χάνουμε χρόνο καβαλάμε και ξεκινάμε να διασχίσουμε την Ιταλία για Civitavecchia,να πάρουμε το καράβι για Barcelona .Φτάνοντας στην Civitavecchia ψωνίζουμε μερικά αλλαντικά από παραδοσιακό μπακάλικο δίπλα στο λιμάνι και δένουμε μηχανές για δεύτερη φορά. Αυτό το ταξίδι κράτησε 18 ώρες αν θυμάμαι καλά και κλείσαμε καμπίνα για να κοιμηθούμε και να είμαστε ξεκούραστοι, γιατί την επομένη έπρεπε να κάνουμε 970 χιλ. μέχρι το ξημέρωμα.


Ημέρα 3η 3/5/16
Κατά τις 18:00 το απόγευμα πατήσαμε Barcelona κι όπως είχαμε υπολογίσει, έπρεπε να είμαστε Almeria μέχρι τις 09:00 το πρωί το αργότερο για να προλάβουμε το πρωινό καράβι των 10:00 που θα μας πήγαινε στην Melilla. Έπρεπε λοιπόν να καλύψουμε 970 χιλιόμετρα μέχρι το πρωί.
Aφου κάναμε 300-400 χιλ. σταματήσαμε για βενζίνη και να τσιμπήσουμε κάτι , γιατί η πείνα και η νύστα ήταν τα πρώτα σημάδια κόπωσης. Συμπληρώνοντας 750 χιλ. περίπου στον υπολογιστή ταξιδιού, είπαμε να γείρουμε το κουρασμένο μας κορμί στο πίσω μέρος ενός πρατηρίου ανοίγοντας τα sleepingbag πάνω στο τσιμέντο.
(Με 5 βαθμούς θερμοκρασία στις 05:00 το πρωί άντε να σε πάρει ο ύπνος.)




Ημέρα 4η 4/5/16
Μετά από την επεισοδιακή νύχτα φτάσαμε επιτέλους στην Almeria κατά τις 09:00 oπως είχαμε υπολογίσει. Δεν είχαμε υπολογίσει όμως την αναλήθεια του γραφείου τουρισμού που φτάνοντας στα κισσέ μας είπαν ότι ποτέ δεν έφυγε καράβι στις 10:00 το πρωί , και ότι το καράβι για Nador (λιμάνι κι αυτό λίγο πιο νότια τις Melilla) είναι στις 14:00.

 

[desert fox]

Η Almeria, ( Al-Mariyaστα αραβικά που σημαίνει παρατηρητήριο) μια αυτοδιοίκητη πόλη της Ισπανίας , πολιορκημένη πολλές φορές στην ιστορία της ,πολύ όμορφη και γραφική με το αραβικό κάστρο στο κέντρο της ( Alcazaba) και με στοιχεία ρωμαϊκής κεραμικής.


Αφού είχαμε αρκετή ώρα στην διάθεση μας πήγαμε σε παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία και ήπιαμε τον ντόπιο καφέ βγάζοντας αναμνηστικές φωτογραφίες. Επιβίβαση στο καράβι , δέσιμο της μηχανές για άλλη μια φορά και πέντε ώρες αναμονή μέχρι τον πολυπόθητο προορισμό..

 

[desert fox]

Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο Nador ( λιμανι στο Μorocco) όπου και διανυκτερεύσαμε σε μοτέλ στο κέντρο της πόλης, αφού πρώτα ασφαλίσαμε τις μηχανές σε υπόγειο γκαράζ με το αζημίωτο φυσικά. Βρωμιά και δυσωδία παντού με τους μαροκινούς να ζητανε λεφτα ακόμα και για την πληροφορία. Μπάνιο και μαγείρεμα στα γκαζάκια με το εμφιαλωμένο νερό να δίνει διαφορετική γεύση σε κάθε τι που μαγειρεύαμε. Ύπνο κατά τις 23:00 και αφύπνιση νωρίς το πρωί για να εκμεταλλευτούμε το κάθε λεπτό της ημέρας σ αυτό το ταξίδι – αναζήτηση που θα μας οδηγούσε στην μαγευτική έρημο Σαχάρα…




Ημέρα 5η 5/5/16
Το Μαρόκο είναι μια αραβική χώρα της βόρειας Αφρικής , έχει έκταση 446.550 τετρ. Χιλιόμετρα και πληθυσμό 33.848.242 κατοίκους Βρίσκεται στην Βορειοδυτική άκρη της Αφρικής και συνορεύει ανατολικά με την Αλγερία, νότια με την Μαυριτανία και βόρεια με την Ισπανία. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό, ενώ στο βορρά από την Μεσόγειο. Στο βόρειο άκρο του βρίσκεται η μια πλευρά από τα στενά του Γιβραλτάρ, σε απόσταση 14,33 χλμ. από την Ισπανία. Το Μαρόκο διοικεί το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Σαχάρας, που όμως από το 1976 έχει ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος και αναγνωρίζεται από 46 κράτη στον κόσμο.
Πρωτεύουσα του Μαρόκου είναι το Ραμπάτ.
Ξεκινάμε με προορισμό την Merzouga παίρνοντας αρχικά τον Ν15 –Ν603-Ν6 προς Taourirt και ξανά τον Ν15 για να συναντήσουμε τον Ν13 που μας οδηγεί στην ER RACHIDIA όπου μας βρήκε το σούρουπο και κατασκηνώσαμε σε όαση . Η θερμοκρασία έπεσε αισθητά και θα ήταν ιδανικά να ανάβαμε φωτιά , αλλά δεν θέλαμε να τραβήξουμε τα βλέμματα από το χωριό που ήταν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. Μαγείρεμα στο γκαζάκι , καφέ Ελληνικό που είχαμε μαζί μας, όχι όμως στην γεύση της πατρίδας μιας και το νερό όπως σας είπα ευθύνεται για την αλλαγή της γεύσης στα πάντα.



jimmy

 

[desert fox]

Ημέρα 6η 6/6/16
Ξύπνησα με λαχτάρα να αποθανατίσω ακόμα ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα στην Αφρική. Πεταγoμαι έξω από την σκηνή και φοραω γρήγορα ένα flis. Παίρνω την cannon , πιάνω ένα καλό σημείο και περιμένω μερικά λεπτά , ώσπου ο ήλιος θα αρχίσει να λούζει με τις ακτίνες του το αχανές τοπίο. Αρκετά κλικ φυλακίζουν στην sd την μοναδικότητα της εικόνας που βλέπω . Μια ικανοποίηση και ένα ρίγος πλημμυρίζει όλο μου το κορμί και σκέπτομαι …ναι ..είμαι πάλι εδώ στη Αφρική …






Μαζεύουμε σχοινάκια και μετά από τον καθιερωμένο Ελληνικό καφέ ξεκινάμε προς Merzouga-Taouz που είναι είσοδος στο νότιο τμήμα της ερήμου. Ανεφοδιασμός στην Μerzouga η οποία φιλοξενεί πολλά rally, αφού είναι ο τελευταίος σταθμός για προμήθειες και βενζίνη πριν ξεκινήσει κανείς να διασχίσει την έρημο. Φουλάρουμε ντεπόζιτα , κανιστρα,περνουμε τρόφιμα, και ξεκινάμε για την περιπέτεια που μας επιφύλαξε αρκετά στην διάρκεια του Ταξιδίου μας….

 

[desert fox]

Μετά την Merzouga ,σε απόσταση 25 χιλιόμετρων ,η Taouzείναι το τελευταίο χωριουδάκι όπου οι επιτήδειοι Μαροκινοί σε περιμένουν, καθρεφτίζοντας στο πρόσωπο του επισκέπτη-αναβάτη μερικά dirham (ντιρχαμ -νόμισμα του Μαρόκο) για να σου δείξουν (τελικά ΛΑΘΟΣ ) τον σωστό δρόμο, και θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Ναι είχαμε χάρτες, gpsμε μονοπάτια μέσα στην έρημο, συντεταγμένες σε κάθε σημείο , αλλά οι χωματόδρομοι ήταν δεκάδες δεξιά και αριστερά του δρόμου. Ποιον να ακολουθησεις ? Προσφέρθηκε λοιπόν Μαροκινός βεδουίνος να μας βοηθήσει και να μας οδηγήσει μέχρι ένα σημείο μέσα στην έρημο αφιλοκερδώς ,αν και ο Μάνος τον ρωτούσε επανηλειμενως πόσα χρήματα θέλει. Είχε ένα μηχανάκι ονόματι docner… dancer..αν θυμάμαι καλά ( κάτι σαν zundap) και με αυτό μας οδήγησε καμιά 10αρια χιλιόμετρα σε μικρούς αμμόλοφους πότε πατώντας καλά η μηχανή και πότε να ‘’ζυμώνει , μέχρι που φτάσαμε σε σημείο που δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε άλλο. Μας λέει λοιπόν ότι σε 500 μέτρα είναι ένα ποτάμι (αποξηραμένο εννοείτε) και ότι αν περνούσαμε και αυτό, μετά η μηχανές θα πατούσαν καλυτέρα. Συνεννοούμαστε να πάει ο Μάνος μαζί του (με το docnerδικαβαλος) για να δει αν είναι βατός ο δρόμος στο ποτάμι. Σε δέκα λεπτά επιστρέφουν και μας λέει ο Μάνος πως είναι αδύνατο να περάσουμε από το σημείο. Και τότε μας σκάει το παραμυθι…ζητουσε 800 ντιρχαμ (80 ευρώ) για να μας οδηγήσει από άλλο δρόμο που μπαίνει από την άλλη μεριά του χωριού ,στην Τafraoute( sidi-Ali) .Με λίγα λόγια ο τύπος μας οδήγησε στην μέση του πουθενά δείχνοντας μας επίτηδες λάθος δρόμο, για να μας κάνει παζάρια και να μας πάει από άλλο δρόμο πιο εύκολο. Και αφού τον ρωτήσαμε γιατί δεν μας πήγε από κει εξ αρχής , ξαφνικά ξέχασε τα άπταιστα αγγλικά που ήξερε πράγμα σπάνιο για Μαροκινό. Κάνουμε πως συμφωνούμε και γυρνάμε πίσω στο χωριό ( από πιο εύκολο μονοπάτι στο μισό χρόνο . Μες τα νεύρα!!! Αφού βγαίνει ο τύπος στον κεντρικό και στρίβει δεξιά προς το χωριό, τον γράφουμε κανονικά και γυρνάμε Μerzouga ( 25 χιλ) για να ξαναβάλουμε βενζίνη και να δούμε πως διάολο θα βρούμε το σωστό μονοπάτι για Ouzina.

 

[desert fox]

Φουλάρουμε ξανά τις μηχανές και πίνουμε καφέ με μια μίνι σύσκεψη ψάχνοντας να βρούμε τρόπο πως θα βρούμε το σωστό μονοπάτι.. Είχε μεσημεριάσει πλέον και η απογοήτευση αρχίζει να σχηματίζεται στα πρόσωπα μας και πιο πολύ στο πρόσωπο του Μάνου, και τα motocrossνα πηγαινοέρχονται συνέχεια από μπροστά μας κάνοντας ειδικές διαδρομές μέσα στην έρημο. Η διαδρομή που θέλαμε να κάνουμε είναι Τaouz-Ouzina-Ramlia-Tafraoute( sidiAli) όπου θα βγαίναμε ξανά στην ασφαλτο.Σκεφτηκαμε λοιπόν να πάμε με τις συντεταγμένες που είχαμε σημειώσει βρίσκοντας την σωστή στο gpsστο συγκεκριμένο σημείο που ήμασταν. Με μια απόκλιση μερικών μοιρών προσδιορίσαμε περίπου ότι το σωστό μονοπάτι ήταν στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που μας είχε πάει ο Μαροκινός. Ξεκινάμε λοιπόν για δεύτερη φορά να μπουμε…και ΝΑΙ!!!! Βρήκαμε τον δρόμο που είχαμε χαράξει στους χάρτες !! Γεμάτοι χαρά αρχίζουμε να παίζουμε με τις μηχανές μιας και το τερεν του εδάφους το επέτρεπε ακόμα.



Είχαμε μπει για τα καλά μέσα την έρημο και είχε χαθεί από το οπτικό μας πεδίο και το παραμικρό σημάδι πολιτισμού. Με οδηγό το sygic πλέον και βλέποντας ακόμα παλιές ροδιές στο μονοπάτι που πατάμε το οποίο αρχίζει να χάνεται σιγά σιγά έως ότου χάθηκε τελείως και με τον πλοηγό να μας κατευθύνει σε δύσβατο έδαφος αφού η άμμος άρχισε να γίνεται όλο και περισσότερη καθώς προχωρούσαμε .Κάποια στιγμή σταματάμε και μας λέει ο Νότης ότι το μονοπάτι είναι 100 μέτρα δεξιά μας χωρίς όμως να μπορούμε να προσεγγίσουμε. Στρέφω το κεφάλι μου πίσω μήπως δω πέρασμα και αντικρίζω ότι δεν θελαμε…ΑΜΜΟΘΥΕΛΑ!!! Ένα πυκνό στρώμα ομίχλης-άμμου καλύπτει όλον τον ορίζοντα.
Είναι στα 500 μέτρα και έρχεται κατά πάνω μας…πρεπει να βρούμε το μονοπάτι γρήγορα. Αρχίζουμε να ψάχνουμε πηγαίνοντας άλλος δυτικά κι άλλος νότια όσο είχαμε ακόμα οπτική επαφή μεταξύ μας.Τελικα βρίσκει το σημείο ο Νότης που είχε και τον πλοηγό και για καλή μας τύχη μας οδηγεί σε αντίθετη κατεύθυνση από την αμμοθύελλα. Όσο προχωραμε το τοπίο αλλάζει σε όλο και πιο αμμώδες περιβάλλον .Έχουμε εισχωρήσει για τα καλά μέσα στην Σαχάρα . Οδηγούμε αργά αφήνοντας τα ίχνη από τα ξεφούσκωτα heidenau πάνω στην άμμο .Είναι αργά το απόγευμα όταν φτάσαμε έξω από ένα Riat( μοτέλ μέσα στην έρημο κτισμένα από άμμο και νερό) στην τοποθεσία Οuzina . Mε την παρότρυνση του Alli(το παλληκάρι που είχε το riat) είπαμε να διανυκτερεύσουμε εκεί. Ήταν απ τις καλύτερες επιλογές στην διάρκεια του ταξιδιού. Ο Alli ήταν κάτι παραπάνω από φιλόξενος . Το ξενοδοχείο του ήταν πεντακάθαρο με ντουζιέρες με ζεστό νερό , και έξω απ το κτίσμα σκηνές βεδουίνων στημένες πάνω στην άμμο για να φιλοξενήσουν ταξιδευτές. Αφού κάναμε ένα ανανεωτικό μπάνιο το μενού είχε tajine, ( διάφορα λαχανικά με πατάτες και αρνί ,η βοδινό, η κοτόπουλο μαγειρεμένο σε πήλινο με κωνικό καπάκι ) . Φάγαμε του σκασμού και αφού μας εξήγησε ο Alli την διαδρομή μέχρι το sidi Alli και τι δυσκολίες θα συναντούσαμε , πήγαμε για ύπνο εκστασιασμένοι από την ομορφιά του τοπίου.

 

[desert fox]

Ημέρα 7η 7/5/16
Όπως συνήθισα πλέον σ΄ αυτά τα ονειρεμένα ταξίδια σηκώθηκα πριν το ξημέρωμα να δω και να καταγράψω με την φωτογραφική μου, τον πορτοκαλοκοκκινο ήλιο που αναδεύεται μέσα από τους αμμόλοφους τις ερήμου. Ένα θέαμα και ένα δώρο που προσφέρει απλόχερα η Σαχάρα στον ταξιδευτή που τολμά να την διασχίσει και να γευτεί τους κόκκους τις άμμου στο πέρασμα του.
Χαιρετάμε τον Alli και τον αδελφό του βγάζοντας αναμνηστικές φωτογραφίες και συνεχίζουμε προς Ramlia .




Tα δύσκολα ήρθαν μετά τα πρώτα χιλιόμετρα όπου η διέλευση γινόταν πιο πολύ με πρώτη στο σασμάν και λιγότερο με δευτέρα σε κάποια σημεία. Διανύοντας 25 δύσκολα χιλιόμετρα φτάσαμε στην Ramlia, ένα μικρό χωριό με ελάχιστους κατοίκους , με χαρακτηριστικό γνώρισμα τα χαμηλά σπίτια-παράγκες από άμμο και τα ξυπόλυτα παιδιά να τρέχουν πίσω μας φωνάζοντας. Ψάχνουμε να βρούμε το σωστό πέρασμα δίπλα από το ποτάμι ( όπως μας είχε συμβουλέψει ο Ali ), αλλά μάταια. Προσπαθήσαμε να δοκιμάσουμε κάνα δυο μονοπάτια αλλά η άμμος ήταν τόσο ψιλή που οι μπροστινοί τροχοί βούλιαζαν αμέσως. Ρωτάμε τους χωρικούς από πού θα πάμε για το sidi Alli κι αυτό που ακούγαμε συχνά απ΄ το στόμα τους ήταν φις-φις’’ ( εννοούν ότι η άμμος βουλιάζει) .Αράζουμε σε μια σκιά και ρίχνουμε μια ματιά στους χάρτες και τα στοιχεία μας. Σε μηδέν χρόνο μας έχουν περικυκλώσει 6-7 18χρονα με τα zundapζητώντας χρήματα για να μας οδηγήσουν λέγοντας συνέχεια ΄΄no, not his .. fis-fis ‘’ . Καβαλάω την μηχανή και βγαίνω από το χωριό μήπως και δω δρόμο που οδηγεί στο ποτάμι .Βλέπω κάτι πιτσιρίκια που έπαιζαν (8-9 χρονών), τα ρωταω sidi Ali??? και χωρίς κανέναν δισταγμό μου δείχνουν τον δρόμο με το αθώο βλέμμα τους ,που ήταν λίγα μέτρα πιο πέρα όπου βλέπω και τον Μάνο με τον Νότη στημένους στο σωστό σημείο. Δίνω στα τρία πιτσιρίκια από 2 στυλό* κι αποφασίζουμε να πάρουμε το βορειοδυτικό πέρασμα διασταυρώνοντας το και στον πλοηγό.

 

[desert fox]

Οδηγούμε σταθερά με πρώτη και με 40 βαθμούς θερμοκρασία στην ζεστή άμμο παλεύοντας κυριολεκτικά να κρατήσουμε τις μηχανές όρθιες . Κολλάμε αρκετές φορές πότε ο ένας πότε ο άλλος μέχρι που αντικρίζουμε μπροστά μας το ποτάμι. Παλιό αποξηραμένο βαθύ, με πλάτος 50-60 μέτρα μέχρι την άλλη όχθη αλλά με την άμμο να είναι ακόμα πιο αφιλόξενη . Βουταω πρώτος με σχεδόν τέρμα γκάζι γιατί αν κολλούσε μέσα μηχανή δεν την βγάζαμε ούτε με γερανό. Περνώ και ακολουθει ο Μάνος που περναει κι αυτός. Ο Νότης με το GSλόγο ότι έχει το διαφορικό και είναι ότι χειρότερο για την άμμο , περναει αλλά για 3-4 μέτρα στο ανέβασμα τον πρόδωσε το βάρος του πίσω τροχού .
Ξεκουραζόμαστε σε μια σκιά και βγάζουμε το GS, όπου αντιλαμβανόμαστε να μας παρακολουθούν από απόσταση οι επιτήδειοι Μαροκινοί σαν τους γύπες , μήπως κολλήσουμε πουθενά και μας πάρουν κανένα ντιρχαμ . Αφού περάσαμε το δύσκολο κομμάτι συνεχίζουμε με τον ίδιο ρυθμό διασχίζοντας τους αμμόλοφους με τον μόνο οδηγό το sygicκαι την έρημο να αρχίζει να γίνετε επικίνδυνη πλέον, αφού τα αποθέματα νερού άρχισαν να λιγοστεύουν όλο και πιο γρήγορα, με τον καυτό ήλιο να αφαιρει από το σώμα μας με γοργούς ρυθμούς τον ιδρώτα .




Έχει μεσημεριάσει για τα καλά και καταφέρνουμε να βγούμε από το δύσκολο κομμάτι των αμμόλοφων και η μορφολογία του εδάφους αρχίζει να αλλάζει σε πιο χωμάτινο αφού πλησιάζουμε πιο πολύ τα πετρώδη βουνά . Ανεβάζοντας ακόμα μια ταχύτητα στο σασμάν κινούμαστε κάπως γρηγορότερα με μεγάλη προσπάθεια να μην παρεκκλίνουμε από την πορεία μας . Συχνές στάσεις για προσανατολισμό και για να βρέχουμε τα χείλη μας μιας και τα αποθέματα νερού είναι στο τελείωμα. Έχουμε αρκετές ώρες να δούμε άνθρωπο και ξαφνικά διακρίνω στα 500 μέτρα δεξιά μας περίπου ,ένα τζιπ να κινείτε αρκετά γρήγορα προς αντίθετη κατεύθυνση από την δική μας αλλά όχι προς τα εμάς. Ίσως πλησιάζουμε στο sidi Aliσκεφτήκαμε και συνεχίσαμε την εξαντλητική πορεία μας. Μετά από αρκετή ώρα βλέπουμε ακόμα ένα τζιπ , αυτή τη φορά πολύ πιο κοντά σε παράλληλο μονοπάτι στα 100 μέτρα που μόλις μας αντιλαμβάνεται ο τύπος κόβει το τιμόνι και βγαίνει από τον δρόμο του διαγράφοντας έναν καινούριο στο αμμώδη έδαφος .Έρχεται ίσια στο σημείο που είχαμε σταματήσει . Κατεβαίνει από το τεράστιο τζιπ κρατώντας ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο παγωμένο νερό και μου το δίνει. Βγάζω ένα 2ευρω να του δώσω και δεν το παίρνει με τίποτα. : ‘’nono … my friend for you…’’. Μας εξηγεί πως το sidi Ali είναι πίσω από τα βουνά ( σχετικά κοντά) μας δίνει την κάρτα του από το Riat που είχε έξω από το χωριό. Τον ευχαριστήσαμε και αφού δροσιστήκαμε, συνεχίσαμε ανανεωμένοι με την ηθική ικανοποίηση να αρχίζει να ζωγραφίζεται στα πρόσωπα μας.Σε λίγη ώρα βρεθήκαμε στον δρόμο ανάμεσα σε δυο βουνά , (σχεδόν φαράγγι ) που μας οδήγησε στο SidiAli. Στα τελευταία χωμάτινα μέτρα μας συνόδευαν με τις φωνές τους μερικά πιτσιρίκια ,που μας είχαν δει από μακριά να πλησιάζουμε στο μικρό χωριό τους. Σταματήσαμε να φουσκώσουμε τα λάστιχα και τα παιδιά μαζευτήκαν γύρω από τις μηχανές.
jimmy

 

[desert fox]

Αποφασίσαμε να κινηθούμε βορειοδυτικά προς το Alnifγια ανεφοδιασμό . Περνώντας από την Fezzou(λίγο πριν το Alnif ) σταματήσαμε σε καφενείο-παντοπωλείο του χωριού αναζητώντας λίγη σκιά και ξεκούραση .Εκεί γνωρίσαμε τον brahim ο όποιος μας πρότεινε να μείνουμε στο σπίτι του ( με το αζημίωτο βέβαια) για να περάσουμε το βράδυ μας. Συμφωνήσαμε και μας οδήγησε στην άκρη του χωριού όπου μας υποδέχτηκε η οικογένεια του αδελφού του. Αράξαμε τις μηχανές και μας έστρωσε στην βερβερικη σκηνή έξω από το σπίτι του. Μετά από ένα αναζωογονητικό μπάνιο και καλό φαγητό ( τι άλλο..tajin..) ανοίξαμε τον χάρτη σημειώνοντας τον επόμενο προορισμό το M-Hamid που ήταν άλλη μια νότια είσοδος στην Μαροκινή έρημο . Ξαπλωμένοι στην μεγάλη μάλλινη σκηνή ,σχολιάζαμε τις προηγούμενες μέρες και σχεδιάζαμε τις επόμενες. Η νύχτα απλώθηκε γρήγορα και νιώθοντας βαριά τα βλέφαρα ,μας πηρέ ο ύπνος .
jimmy

 

[desert fox]

Ημέρα 8η 8/5/16
Το ηλιοβασίλεμα αποθανατίστηκε για άλλη μια φορά στην φωτογραφική και μετά από ένα καλό πρωινό , αποχαιρετήσαμε την οικογένεια του brahim και ξεκινήσαμε προς Alnif και αμέσως μετά για M-hamid. Oι δυνατοί πλάγιοι άνεμοι έκαναν το ταξίδι μας ακόμα πιο δύσκολο και σα να μην έφτανε αυτό ,όσο πλησιάζαμε στον προορισμό μας η αμμοθύελλα γινόταν όλο και πιο πυκνή μη μπορώντας να διακρίνουμε σε μεγάλη απόσταση. Μετά από επίπονο ταξίδι φτάνουμε Στο M-hamidκαι ψάχνουμε κατάλυμα. Διανυκτερεύουμε σε μια πανέμορφη όαση ελπίζοντας να κοπάσει η αμμοθύελλα αλλά μάταια. Η πυκνή σκόνη της άμμου πλανιόταν παντού στην ατμόσφαιρα μέχρι αργά την νύχτα .


Ημέρα 9η 9/5/16
Το πρωί η αμμοθύελλα είχε κοπάσει .Ο ήλιος ξεπρόβαλε ανάμεσα από τους εκατοντάδες φοίνικες χαρίζοντας μια μαγευτική εικόνα στο τοπίο . Ντυνόμαστε , κουμπώνουμε πλαϊνές και ξεκινάμε προς βορρά . Στιγματίζουμε στον πλοηγό το N-kob σαν αφετηρία για να διασχίσουμε τον δύσκολο πετρώδη 1501 Άτλαντα μέχρι το Boumanle Dades . Εδώ οι αναρτήσεις ήταν το άλφα και το ωμέγα. Ήταν η τιμητική για το GS που έπαιζε κι εμείς με τα Varadero νιώθαμε και το τελευταίο πετραδάκι.! Στην κορυφή του Άτλαντα είδαμε και χιόνι . Χαοτικό τοπίο να σε πιάνει δέος με τις πελώριες βουνοκορφές να απλώνονται μέχρι όπου πιάνει το μάτι σου. Καταλήγουμε στο πανέμορφο φαράγγι του ΒoumanleDedes με τον ελικοειδή δρόμο να ανεβαίνει μέχρι την κορυφή του βουνού χαρίζοντας ένα υπέροχο θέαμα. Μετά τις απαραίτητες Φώτο βρίσκουμε ξενοδοχείο και αράζουμε . Ο ξενοδόχος μας υπόσχεται ζεστό νερό και ενώ ο Μάνος με τον Νότη έκαναν μπάνιο με ζεστό νερό στα δωμάτια τους, εγώ έκανα με κρύο. Αυτό μαζί με την λάθος επιλογή να φάω στο πρωινό , βούτυρο το οποίο δεν ήταν συσκευασμένο συνετέλεσαν για να πάθω γαστρεντερίτιδα!

 

[desert fox]

Ημέρα 10η
Ξεκινάμε από το Dades να διασχίσουμε το πασσο skoura στον 307.Μια ορεινή διαδρομή που αξίζει να κάνετε αν βρεθείτε για Adventureride στο Μαρόκο. Τα πρώτα σημάδια τις γαστρεντερίτιδας ήρθαν στα μισά τις διαδρομής . Υψηλός πυρετός και πόνος στο στομάχι να γίνονται όλο και πιο έντονα όσο παίρνει η ώρα. Προσπαθώ να το ξεπεράσω καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες μέχρι να φτάσουμε στο Marrakesh.
Μεικτή διαδρομή με σημεία που ήταν σπασμένη η άσφαλτος και χωμάτινα χιλιόμετρα με κοκκινόχωμα και λάσπη, βατά ποταμάκια να κόβουν τον δρόμο μας , στενά περάσματα δίπλα από ξεχασμένα χωριουδάκια μέσα στο βουνό. Προσπαθώ να αποτυπώσω εικόνες και συνάμα να κάνω κουράγιο μέχρι να φτάσουμε . Το απόγευμα φτάσαμε στο Μαρακές ψάχνοντας ξενοδοχείο μέσα στην Μεδίνα (κέντρο) αρκετή ώρα. Τελικά πήγαμε σε 5στερο που μας έβγαινε και οικονομικά . Ανεβήκαμε στο δωμάτιο και ξάπλωσα με 40 πυρετό και ρίγος. Έπρεπε να συνέρθω μέχρι την επομένη το πρωί. Το βράδυ ο Μάνος με τον Νότη περπάτησαν στα σοκάκια της μεγαλούπολης και δοκίμασαν τοπικά εδέσματα τα οποία ακριβοπλήρωσαν όπως μου είπαν όταν επέστρεψαν.


Ημέρα 11η-12η 11-12/5/16
Η νύχτα ήταν δραματική για μένα αλλά το πρωί αισθανόμουν κάπως καλυτέρα χάρις στα φάρμακα του Νότη. Κατά τις 11 μαζεύουμε πράγματα κι εγώ τα κομμάτια μου. Καβαλάμε για Ταγγερη από την δυτική πλευρά του Μαρόκο βλέποντας τον ατλαντικό ωκεανό. Οι πλάγιοι άνεμοι και οι καταιγίδες συμμάχησαν εναντίων μας και κανανε το ταξίδι μας των 570 χιλ. προς Ταγγερη πολύ δύσκολο. Το καράβι για Γένοβα έφευγε στις 22:00 και φτάσαμε οριακά στις 21:30.Για κακή μας τύχη ( απ’ότι μας είπαν στο λιμάνι)το καράβι έφευγε τελικά από την ceuta 45 χιλ. ανατολικά. Καλύψαμε την απόσταση με την ψυχή στο στόμα οριακά μέσα στη νύχτα , ψάχνοντας το περιβόητο λιμάνι στα τυφλά .Με τα πολλά πετύχαμε τα κισσέ στο κλείσιμο και τον άνθρωπο που μας έκλεισε καμπίνα να ξεφυσάει . Κόβουμε εισιτήρια θεωρούμε διαβατήρια και προχωραμε προς το καράβι . Περνάμε την αστυνομία δείχνουμε τα χαρτιά μας και μπαίνουμε στην αποβάθρα αντικρίζοντας δεκάδες αυτοκίνητα να περιμένουν στην σειρά για έλεγχο. Είχε αρκετό κρύο και ένα ψιλόβροχο που σε διαπερνούσε. Προσπεράσαμε και με την βοήθεια των λιμενικών βρεθήκαμε στο γκαράζ του κύτους να δένουμε τις μηχανές . Όταν μπήκαμε στην καμπίνα ήρθε για μένα η λύτρωση αφού δεν είχα συνέρθει εντελώς από την αρρώστια μου .


Ημέρα 13η
Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού μέχρι την Γένοβα και πέρασαν ευχάριστα οι 36 ώρες μέσα στο καράβι. Συνταξιδεύαμε με μια μεγάλη παρέα μοτοσικλετιστών πάνω από 20-25 μηχανές (από κάποιο forum θα ήταν ) που έκαναν διαδρομές στην έρημο αναπαράγοντας τα βίντεο που είχαν τραβήξει σε laptopπου είχαν μαζί τους.
Βγήκαμε στην Genova και μέσα από τον autopanAncona και επιβίβαση για Ηγουμενίτσα.

Ημέρα 14η
Πιάσαμε λιμάνι τις πρώτες πρωινές ώρες γεμάτοι από εικόνες και συναισθήματα. Άλλο ένα ταξίδι μπήκε στην μοτοσυκλετιστικη μας ιστορία . Μια ιστορία που θα θυμόμαστε και θα διηγούμαστε στους νεότερους και στα παιδιά μας. Αυτές τις ώρες όμως , γράφοντας και αναπολώντας το ταξίδι μας , έχω μια βαθιά ικανοποίηση και νιώθω τυχερός γι αυτό, που βρήκα αυτά τα δυο παλληκάρια τον Μάνο και τον Νότη να συνταξιδεύουμε και να ξεπερνάμε κάθε δυσκολία υλοποιώντας τα όνειρα μας .

Το παρακατω βιντεο ειναι απο την Go Pro του Νοτη σε αναλυση 4k

https://www.youtube.com/watch?v=xfavzdKpAmkρο

κι αλλο ενα με μια προχειρη ληψη λογο συνθηκων..

https://www.youtube.com/watch?v=jnB7...ature=youtu.be

*Κάπου στην Τυνησία σταματήσαμε κοντά σε ένα σχολείο να προσανατολιστούμε. Ήταν η στιγμή που σχόλασαν τα παιδιά και έτρεξαν κοντά μας φωνάζοντας ΄΄ στυλό !στυλό!.. Δεν ζήτησαν χρήματα ούτε σοκολάτα. Ζητούσαν στυλό για να γράφουν στο σχολείο. Η δίψα για μάθηση ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους και η λαχτάρα τους για στυλό απερίγραπτη. Βουρκωμένος σχεδόν τους έδωσα τα δυο στυλό που είχα στο tankbag . Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι αν ξαναπήγαινα στην Αφρική θα έπαιρνα πολλά στυλό για τα παιδιά όπως κι έκανα. Πήρα μια συσκευασία με 50 στυλό και τα μοίραζα στα παιδιά σε όλο το ταξίδι. Συγκλονιστική εμπειρία.

 

[desert fox]

Μερικες φωτο ακομα απο το ταξιδι

 

[desert fox]

ΑΤΛΑΝΤΑΣ

 

[sugariasgeorge]

................:l2:

 

[Phoenix]

Perfect

 

[George_M.]

στασου να βγαλω λιγη απο την αμμο που μας εφερες με αυτο ''εγχρωμο'' κ γεματο περιπετεια ταξιδιωτικο σας καθως νιωθω οτι γεμισε την μποτα μου!!

 

[onroad]

Είστε δυνατοί παίχτες , μπράβο -ωραίο ταξιδιωτικό !!!


Sent from my iPhone using Tapatalk

 

[alfa7]

Μπράβο παλικάρια...πολύ δύσκολα μέρη...με βαριά αλλά και φορτωμένα μηχανάκια...

Ωραία και αναλυτική αφήγηση...

PS : Παλαιότερα είχαμε πάει (R.Atlas) με πιο ελαφριά μοτοσακά και θυμάμαι ότι τα είχαμε δει ΟΛΑ...

 

[thenos]

Ταξιδάρα!!!